Translate

dinsdag 29 maart 2011

Burgh-Haamstede II

We zijn een lang weekeinde in Burgh-Haamstede geweest. Zondag zijn we gaan wandelen in natuurpark de Zeepeduinen. Het was een erg mooi en ruig duinlandschap. Hoge duinen, veel begroeing van naaldbomenen en grassen, kleine zwarte paardjes. De route liep ook nog een stukje over het strand. Lekker met de blote voetjes in het natte zand. De zon straalde de hele dag en het was heerlijk lente weer. Heerlijk. De route was wel wat langer dan verwacht, dus hongerig en moe, kwamen we weer terug in ons hutje.



Die avond zijn we uit eten gegaan in een klein restaurantje in het nabijgelegeven Zierikzee. Een piepklein dorpje, met een enorme dominerende kerk. Ook een erg rijk dorp, je kan duidelijk zien dat het handels- en visserijverleden veel geld hebben opgebracht.

Maandag was onze laatste dag in gastvrij Zeeland. We zijn naar Vlissingen gegaan. Lekker over de boulevard gewandeld, naar het Zeeuws Maritiem Museum gegaan en daarna nog lekker gelunched in een klein café. En toen zat ons heerlijk vakantietje er alweer op. Na een rustige rit naar mijn ouders, werden we weer herinigd met onze kindertjes, die ons ook gemist hadden.




Zeepeduinen


Zierikzee


Vlissingen


Zeeuws Maritiem Museum

zondag 27 maart 2011

Burgh-Haamstede I

Het is weer half maart geweest en dat betekent dat Sander en ik op ons traditionele, jaarlijkse uitje zonder kinderen zijn geweest.

Dit keer gingen we naar een Landal-Parkje vlakbij het kleine Zeeuwse dorpje Burg-Haamstede, op het eiland Schouwen. We lieten de kinderen achter bij mijn ouders en in de loop van de middag arriveerden we in miezerig Burgh-Haamstede. Het weer was koud, nat en druilerig. We hebben even rondgehangen in Brugh-Haamstede zelf, een klein dorpje dat wacht op de zomer met haar toeristen. Later hebben we nog even genoten van de prive sauna in ons kleine huisje.
Die avond gegeten in restaurant De Schouwse Hoeve, het was heerlijk, dat bij ons park lag. Die nacht heerlijk en ongestoord geslapen. De volgende dag zijn we naar Middelburg gegaan. Daar hebben we allerlei oude straatjes en winkeltjes bezocht. We hebben zelfs nog twee boeken gescoord. Sander de graphic novel 'The Plucker', over speelgoed dat een eigen leven leidt, verluchtigd met doodenge tekeningen. En ik 'Verhalen van Stad en Streek' over sagen en legenden in Nederland. Erg leuk, een verzameling van allerlei sagen, legenden en mythen die typisch Nederlands zijn, aangevuld met lokale 'broodje aap' verhalen. En dan ook nog eens met commentaar van mensen die hierover doorgeleerd hebben.
En verder hebben we natuurlijk alle sights van Middelburg bekeken. Het Stadhuis met vleeshallen aan het marktplein, de kerk, de abdij en bijbehorend terrein, de put van Middelburg, waar een theater zou moeten verrijzen, maar alleen een put met water is. Later die avond eenvoudig gegeten in het Landal restaurant. Eenvoudig maar smakelijk. We werden nog tamelijk verrast door een man die zijn auto met moeite naast het restaurant parkeerde, met heel veel moeite uitstapte (ik dacht dat hij erg oud of erg ziek moest zijn) en prompt begon te plassen, in het zicht van alle restaurantgasten. Daarna reed hij slingerend verder. Gelukkig konden wij naar huis lopen.
Landal Burgh Haamstede
De Schouwse Hoeve
Middelburg
The Plucker
Verhalen van Stad en Streek

zondag 13 maart 2011

Zwarte zwanen, witte zwanen

Vrijdagavond zijn Sander en ik voor het eerst in tijden weer eens naar de film gegaan. We hadden geregeld dat vriendin M. op de kinderen kon passen en dat ging gelukkig goed. Sander en ik zijn naar Black Swan (2010) gegaan, de Oscar winnende film van Darren Aronofsky (van het deprimerende Requiem for a Dream) met Natalie Portman (Léon, Star Wars en V for Vendetta) in de hoofdrol. Er waren interessante bijrollen voor Vincent Cassel (La Haine, Elizabeth en Eastern Promises) Mila Kunis (That '70's Show en Forgetting Sarah Marshall) en Winona Rider (Beetlejuice, Mermaids en Little Women). Black Swan is een fantastische film.

De poster is al naargeestig.

SPOILERS


Nina Sayers is een neurotische ballerina, die samenleeft met haar moeder, een voormalig ballerina. Zij krijgt de rol van Witte Zwaan en Zwarte Zwaan in een uitvoering van Het Zwanemeer. Dit is een zeer veeleisende rol en de druk op Nina neemt toe. Zij krijgt van de regisseur Thomas Leroy (Cassel) te horen dat hij er geen vertrouwen in heeft dat zij de rol van sensuele en agressieve Zwarte Zwaan goed uit kan beelden, zij is te angstig en maagdelijk.
Ook haar moeder oefent druk op haar uit. Zij ziet haar dochter nog steeds als klein meisje en niet als zelfstandige volwassen vrouw. Ook probeert zij door middel van haar dochter haar eigen gefrustreerde ambities waar te maken. En dan is er nog de druk vanuit de rest van de balletgroep. Andere ballerinas zijn afgunstig op haar succes. Een oudere ballerina (Ryder) verlaat de groep en krijgt een vreselijk ongeluk, wat de sfeer ook niet verbetert.

Nina komt meer en meer onder druk te staan en zij lijkt langzaamaan in te storten. Zij eet te weinig, oefent te veel, verwondt zichzelf en ervaart meer en meer spanning. De relaties met haar regisseur, haar moeder en haar collega's verslechteren meer en meer. Dan komt zij te laat voor de premiere. Collega Lily (Kunis) lijkt haar rol over te nemen. Maar Nina claimt op het laatste moment haar plaats op.
Tijdens de eerste akte gaat het mis, Nina is onzeker en haar partner laat haar vallen. Volledig van de kaart gaat zij naar de kleedkamer, waar zij rivale Lily ziet, die zich opmaakt als zwarte zwaan. Er ontstaat een woordenwisseling, een gevecht en Nina vermoordt Lily. In paniek verstopt zij het lichaam en gaat als Zwarte Zwaan het toneel op. Deze rol speelt zij fantastisch. Na de tweede akte is zij weer in de kleedkamer om zich om te kleden als Witte Zwaan. Lily komt langs en feliciteert haar met haar fantastische rol. Nina is volledig van de kaart en ziet dat zij Lily niet vermoord heeft. Maar zij is wel gewond geraakt. Toch danst zij de rol van Witte Zwaan, perfect.

Als het donderde applaus klinkt en het doek neergaat, realiseren haar collega's dat zij ernstig gewond is. Terwijl men om de ambulance roept, rolt de aftiteling.

Het wordt tijdens de film duidelijk dat Nina steeds verder verdwaald raakt in haar eigen gekte. Het wordt ook steeds onduidelijker wat nou werkelijk gebeurt en wat nu een manifestatie is van de waanzin van Nina.
Leeft Nina eigenlijk wel samen met haar moeder? Haar moeder verlaat nooit haar appartement en spreekt met niemand behalve Nina. Is haar moeder een verbeelding van Nina's ambities, angsten en schuldgevoel? Of is zij werkelijk aanwezig en voert zij de druk op Nina op, omdat zij haar eigen ambities op Nina projecteert?
Heeft Nina na een met alcohol en drugs gevulde stap-avond nou werkelijk seks met Lily, in ieder opzicht haar tegenpool? Of is dit ook een uitbarsting van haar onderdrukte seksuele verlangens?
En tot slot, is Nina nou werkelijk gewond geraakt en heeft niemand dat doorgehad terwijl zij een veel-eisende dansroutine uitvoerde? Of valt het allemaal wel mee en stort zij in na een mentaal en fysiek slopende periode?

Een prachtige film, beeld, verhaal en muziek sluiten perfect op elkaar aan. Afschuwlijke lichamelijke verwondingen en enge schrikmomenten. Pure horror.