Monkey Man

Monkey Man (2024) van  Dev Patel (The Green Knight, The Personal History of David Copperfield) is heet van de naald en Sander en ik zagen hem in de Cinetwins. Dit passieproject van Dev Patel heeft verder nog wat steun gekregen van Jordan Peele (Get Out, Us, Nope) om deze film in de bioscoop te krijgen en niet alleen op Netflix. 

Verder speelt Dev Patel ook nog de hoofdrol en zien we nog Sharlto Copley (The A - Team) in een bijrol. 

Spoilers

Deze film is heet van de naald, als je hem nog wil zien, sla dit stuk dan maar even over. 

De film opent met een schattige scene in het idyllische oerwoud van India waar een moeder (Kalkunte) haar (verder naamloze) zoontje (Malik) leert over Hanuman. 

Maar dan gaan we snel naar een volgende scene in een bokshal, gerund door Tiger (Copley), waar gemaskerde mannen tegen elkaar vechten en Tiger zijn geld verdient met de weddenschappen. Een naamloze man met een apenmasker (Patel) verliest steeds en wordt daar goed voor betaald. Maar hij heeft bij vlagen last van de herinneringen aan zijn jeugd. Hij was het jongetje in de openingsscene en zijn hele dorp is verwoest en zijn familie uitgemoord. Nu leeft hij als verschoppeling in de sloppen van Yatana. 

Maar deze vechter heeft een plan. Hij weet wie de mensen zijn die verantwoordelijk zijn voor de vernietiging van zijn dorp. Hij laat via zijn vrienden een portomonee stelen van Queenie Kapoor (Kalsekar), de eigenaresse van een exclusief hotel, waar alles kan. Hij brengt de portomonee terug en regelt zo een baantje in het hotel. Daar wordt hij vrienden met drugdealer Alphonso (Pitobash), die hem weer een beter baantje op de hogere (verdorvener) verdiepingen kan bieden.

En langzaam werkt deze wreker zich naar zijn uiteindelijke doel toe, de corrupte politie chef Rana Singh (Kher) vermoorden. Wanneer het eindelijk tot een confrontatie komt met Rana Singh komt, blijkt dat de vechter misschien nog niet zo goed is als hij dacht. Een eenvoudige wraakmoord wordt een zeer uitgesponnen gevecht, wat de vechter uiteindelijk verliest. 

De vechter vlucht door de stad op de (hilarisch) opgevoerde tuk tuk van zijn vriend Alphonso. Uiteindelijk wordt hij gearresteerd door de politie, maar weet weer te ontsnappen (als je iemand boeit, doe dat dan met de handen op de rug mensen, anders maakt het allemaal weinig uit.). Na een hysterische vlucht door de sloppen van Yatana belandt onze held uiteindelijk in het water. De wraakmissie lijkt voortijdig ten einde gekomen te zijn. 

Gelukkig wordt onze held gered door een groep Hijra onder leiding van Alpha (Sharma). Deze verschoppelingen weten de vechter weer gezond te krijgen, te helpen met het verwerken van zijn trauma en hem een betere krijger te laten worden. Uiteindelijk voelt hij zich weer sterk genoeg om tijdens Diwali weer een aanval uit te voeren op het luxueuze hotel van Queenie Kapoor. Rana Singh blijkt niet alleen te werken, maar in dienst te zijn van Guru Baba Shakti (Deshpande), die ook weer verbonden is met een populistische politicus. De aanval op het dorpje van de naamloze man was er een in een patroon. Baba Shakti haalt deze truc steeds uit, wordt daar zelf rijker van en heeft de steun van een belangrijk politicus. 

De naamloze vechter dringt binnen in het hotel, vecht zich een weg door alle verdiepingen heen, doodt Rana Singh en gaat door naar Baba Shakti. Baba Shakti niet zo onwerelds is, als hij zich voordoet. Hij weet de naamloze vechter ook ernstig (dodelijk?) te verwonden, voor hijzelf sterft. 

Conclusie

Een hele interessante wraakfilm! Dev Patel doet het heel goed als actieheld en de andere acteurs zijn ook goed gekozen. Kalsekar, Kher en Deshpande zijn echt heel goed als harteloze eigenaresse van een bordeel/ hotel, als brute politieman en hypocriete religieus voorman. 

Ook weet deze film een hele goede mix te vinden tussen buitengewoon bruut geweld (nee echt, bloed en tanden vliegen door het beeld), humoristische scenes, uitzichtloze armoede en hoopgevende vriendschap. Het is soms makkelijk om te verzanden in het een of het anders, maar deze film weet het evenwicht goed te behouden. 

Verder wordt de Heldenreis stap voor stap gevolgd, we vallen er alleen halverwege in. Het "vertrek" heeft al plaatsgevonden voor de start van de film en zien we alleen door middel van flashbacks van Dev Patel. Hij is al bezig met de "initiatie", waar hij de mysterieuze wereld van de superrijken binnenstapt en met hulp steeds verder komt. Maar hij is nog niet helemaal klaar en valt terug. Na een verblijf bij de Hijra probeert hij het nog eens. Ditmaal behaalt hij zijn doelen, maar weet niet in de "terugkeer" niet terug te keren. En daarmee zegt de film ook nog wat interessants over de zin en onzin van wraak. Want uiteindelijk bereikt onze held niet zo heel veel. Hij doodt degenen die verantwoordelijk zijn voor de dood van zijn moeder. Maar hij komt daarbij zelf ook om, en als het bloed eenmaal is opgeveegd, zal iedereen weer overgaan tot de orde van de dag. De armen zullen nog steeds uitgebuit worden met gevaarlijk en vies werk, de mooie vrouwen zullen nog steeds slachtoffer zijn van seksueel geweld, de handel in drugs zal nog steeds doorgaan en de politieke situatie zal ook niets verbeteren.  

Tot slot is deze film duidelijk geïnspireerd door andere goede actiefilms van de laatste jaren, zoals John Wick en Jason Bourne. En tot mijn grote verrassing kwam de muziek van Bloodywood ook nog langs in de climax van de film. 

Een zeer interessante actie - wraakfilm en ik ben erg benieuwd wat Dev Patel ons in de toekomst nog meer zal brengen. 

Call of Cthulhu III - De cultus

Voor de derde keer komen de Romeinen bijeen om een bovennatuurlijk gevaar in Iunnu het hoofd te bieden. Het lijkt misschien alleen oplichterij van goedgelovige Romeinse vrouwen, maar misschien staat er wel veel meer op het spel. 

Draco Silvius Dorso - Patriciër

Gaius Valerius Lucanis - Wetenschapper in dienst van Draco Silvius Dorso (niet aanwezig)
Vibus Norbanus - Ziener in dienst van Draco Silvius Dorso (niet aanwezig)
Proclus Servilius Adventus - Ex-slaaf van, maar nu als bankier in dienst van Draco Silvius Dorso.
Marcus Livius Cicero - Senator en rivaal van Draco Silvius Dorso 

Ante Diem XVII Mensis Aprilis in het Eerste Jaar van het Consulschap van Hadrianus en Caesar of 898 Ab Urbe Condita, Iunnu

De Romeinen zijn na alle avonturen van de vorige keren erg bezorgd. Zij zijn bang dat zij de aandacht hebben getrokken van een machtig tovenaar, die een of ander zorgwekkend ritueel voor een lokale godheid wil gaan uitvoeren. En daar zullen Romeinse vrouwen het slachtoffer van worden! Gaius Valerius Lucanis en Vibus Norbanus hebben vanuit Iunnu een boot genomen naar Alexandrië. Zij kunnen de Nilus stroomafwaarts volgen en met een beetje geluk hebben zij nog een goede wind ook. Bovendien kan er altijd nog geroeid worden. Desondanks, zullen de andere Romeinen die in Iunnu achterblijven niet op hen kunnen rekenen. 

Gaius Valerius Lucanis en Vibus Norbanus hebben een boodschappen van hun patroon Draco Silvius Dorso mee voor de Praefectus AEgypti Lucius Valerius Proculus. Ze hopen dat hij een cohort naar Iunnu kan sturen om de cultisten tegen te houden. 

Ondertussen in Iunnu maakt Marcus Livius Cicero zich zorgen. Hij wil de priesters van Re - Atum informeren over deze ontwikkelingen. De tovenaar is bezig met ketterij, door te proberen de wereld te laten verzwelgen door Apep! Misschien dat zij dan in actie komen. Proclus Servilius Adventus is iets praktischer en is gewoon bereid om een "donatie" aan de zonnetempel te doen, voor een reparatie van het dak. Hopelijk krijgt hij zo toegang tot de hogepriester. 

Marcus Livius Cicero ronselt wat opgeschoten jongeren uit Iunnu en vraagt hen om de tempel te bewaken bij nacht. Als de vreemde tovenaar dan een aanval uitvoert, hoeven zij tenminste niet alleen op een stel bejaarde priesters te rekenen ter verdediging van de wereld. 

Die avond besluit Proclus Servilius Adventus om eens werk te maken van het leuke slavinnetje van Domina Herrenia Cordia Paci, Elenys. Deze maakt van de gelegenheid gebruik om veel meer wijn te drinken dan normaal en zij wordt daar bijzonder loslippig van. Zij vertelt over de familie die haar eigenaren zijn. De man, Pacius, is al een tijdje geleden overleden. En daarna werd zijn zoon het hoofd van de familie. Maar toen de jongere Pacius ook overleed, werd Domina Herrenia een beetje vreemd. Zij begon te geloven dat zij haar zoon terug kon krijgen. Maar Elenys gelooft daar niet in. Ook weet zij van meer Romeinse families die naar Iunnu zullen komen, voor de zonnewende, die over een paar dagen zal zijn. 

Marcus Livius Cicero realiseert zich dat al deze families onder leiding van een Matrone staan. De Patrone is overleden en kennelijk zijn er geen zonen, broers of ooms meer die de leiding over de familie kunnen nemen. Geen wonder dat zij afzakken naar ketterij en geloof in herrijzenis na de dood. Maar dat betekent ook dat de troepen van de tovenaar relatief klein zullen zijn. Zoveel families zonder Patrones zullen er niet zijn in Rome. Aan de andere kant, als er meer tovenaars zijn dan diegene die gezien is door Proclus Servilius Adventus, zijn er meer problemen. 

Marcus Livius Cicero besluit de gids Horemheb nog eens te vragen naar wat hij weet van de cultus van Apep. Hij kan eerst niet geloven dat er echt een cultus van Apep is. Wie zou er zo dom zijn om de Verzwelger van de Zon te willen steunen, laat staan aanbidden? Dat zou alleen voor hele slechte mensen zijn. 

Ondertussen vraagt Draco Silivus Dorso zich af waar de vrouwen uit Rome voor nodig zijn. Het leek eerst om oplichting te gaan, de vrouwen geld afhandig maken. Maar er wordt ook magie gebruikt. Deze tovenaar zou de doden kunnen laten herrijzen. Maar dat zal energie kosten. Maar Re - Atum aanvallen zal ook energie kosten. Al die Romeinse vrouwen en hun dode familieleden naar Iunnu halen is dan niet echt verstandig. Zal hij de mannen echt laten herrijzen?

Marcus Livius Cicero realiseert zich dat mensen bewaren in wijnvaten niet echt hygiënisch is. En misschien zelfs wel strafbaar. En een grote plaats als Iunnu heeft vast wel een Vigiles, een groep mannen die functioneren als brandweer en politie tegelijkertijd. Hij meldt daar dat hij vermoedt dat er lijken zitten in verschillende wijnvaten in de Taberna. De Vigiles doen wat onderzoek en tot ieders grote schrik worden er inderdaad lichamen in wijnvaten gevonden. De Matrones worden allemaal gearresteerd. De Kapitein van de Vigiles zal zijn uiterste best doen om dit schandaal stil te houden. 

Diezelfde avond probeert Proclus Servilius Adventus nog Elenys de Slavin te versieren. Haar eigenaresse zit wegens lijkschennis in het gevang. En Proclus Servilius Adventus is een vrij man met goede connecties. Elenys realiseert zich heel snel hoe de kaarten nu liggen en belooft om met Proclus Servilius Adventus te huwen. 

De Brug over de Kwai

The Bridge on the River Kwai (1957) van David Lean (Lawrence of Arabia) was weer een lekker deprimerend WOII - drama. De film is gebaseerd op het gelijknamige Franse boek van Pierre Boulle (Ook van Planet of the Apes). In de film zien we Alec Guinness (Lawrence of Arabia, Scrooge, Tinker, Tailor, Soldier, Spy), William Holden (Ashanti) en Sessue Hayakawa in de belangrijkste rollen. 

Spoilers

De film begint met een grote groep krijgsgevangenen die naar een Japans krijgsgevangenenkamp worden gebracht. Ze staan onder leiding van Colonel Nicholson (Guinness) en de stemming zit er nog redelijk in. Zij worden gadegeslagen door Navy Commander Shears (Holden), een Amerikaan, die al langer in het kamp vastzit en weet hoe het er toegaat. Het kamp wordt geleid door Colonel Saito (Hayakawa).

Het verblijf van de krijgsgevangenen begint meteen al lekker. Saito heeft de opdracht om een spoorbrug te bouwen over de Kwai rivier. Saito wil dat laten doen door de krijgsgevangenen, waaronder ook de officieren. Nicholson is het daar niet mee eens. Volgens de Geneefse Conventies zijn officieren uitgesloten van fysieke arbeid. (Beetje kul allemaal, Japan heeft de Geneefse Conventies nooit getekend en krijgsgevangenen kunnen wel arbeid verrichten, maar het mag onder de Geneefse Conventies geen arbeid zijn die de oorlog ten goede komt. En daarbij als je je krijgsgevangenen laat meebouwen aan je eigen  oorlogsinfrastructuur, vraag je om problemen.) 

Het komt meteen tot een confrontatie tussen Nicholson, zijn lagere officieren en Saito. Nicholson en zijn mannen moeten eerst lange tijd in de zon staan. Daarna worden zij opgesloten in kleine, hete hutten, weg van de andere manschappen. Maar Nicholson houdt vast aan zijn overtuigingen. Uiteindelijk gaat Saito door de knieën en Nicholson en zijn officieren hoeven niet aan de spoorlijn te werken. 

Wanneer Nicholson na zijn ontberingen weer een beetje op krachten is gekomen, bekommert hij zich weer om zijn manschappen. Hij ziet dat zij moeten werken aan de spoorlijn en is ontevreden over wat hij ziet. Zijn mannen hebben de discipline laten varen en dragen zich niet zoals het leden van het Britse leger betaamt. Bovendien is de brug een zooitje en stort steeds in. Zijn manschappen hebben wel ideeën over het verbeteren van de situatie, maar delen dat niet met de Japanners, dat zijn tenslotte de vijanden.

Nicholson wil de bouw van de brug gebruiken om het moreel van de troepen te herstellen en aan Saito te laten zien dat Britten gewoon in alles beter zijn. Legerarts Clipton (Donald, Vikings)waarschuwt hem nog dat dat gezien kan worden als collaboratie, maar Nicholson is verblind door de mogelijkheid van een morele overwinning van Brits organisatietalent op Saito. In een spannende scene waarin Nicholson en zijn officieren overleggen met Saito en zijn manschappen wordt briljant geschetst hoe Nicholson de macht weer naar zich toetrekt in de verhouding met Saito. Hij biedt aan de brug te laten bouwen door zijn manschappen en te zorgen dat deze op tijd af is voor de planning van Saito. Saito kan alleen maar toestemmen. 

Ondertussen is Shears ontsnapt en weer terechtgekomen bij andere Britse troepen in de regio. Zij weten al van de spoorlijn en hebben een idee waar hij ongeveer ligt. Maar Shears is als door de hemel gezonden met zijn exacte kennis van het gebied. Zij pressen hem om deel te nemen aan een (zelfmoord)missie om de brug te vernietigen. Shears heeft daar weinig trek in, maar de Britten weten genoeg van hem, dat hij ook niet terug wil naar het Amerikaanse leger. 

De missie gaat op weg onder leiding van Major Warden (Hawkins, Lawrence of Arabia), met Shears, Joyce (Horne) en Chapman in de richting van het krijgsgevangenenkamp en de spoorlijn. Ook zij lijden veel ontberingen. Maar uiteindelijk komen zij, met hulp van de lokale Thaise bevolking, aan bij de spoorbrug.

De spoorbrug is net afgerond, precies op tijd! Nicholson is erg tevreden met wat zijn mannen hebben gebouwd en denkt dat hij een Britse overwinning heeft geboekt op de Japanse bezetter. Hij geniet die avond van een voorstelling van zijn manschappen om de oplevering van de brug te vieren. Ondertussen zijn de commando's druk bezig om allemaal springstoffen aan te leggen bij de pilaren van de brug. 

De volgende morgen zal de spoorbrug voor het eerst in gebruik genomen worden. Die nacht is het niveau van de rivier enorm gedaald. De springladingen en de onstekingsdraden zijn zichtbaar. Nicholson kan geen sabotage van zijn brug velen. En hij gaat op zoek naar de saboteurs, zich niet realiserend dat het dus zijn collega's zijn. Het komt tot een confrontatie tussen Nicholson en de commando's en het gaat er nog om spannen of de brug wel tot ontploffing gebracht kan worden. 

Maar gelukkig, net terwijl de eerste Japanse trein over de brug wil rijden, valt een stervende Nicholson nog op de ontsteker en laat zo de brug ontploffen. De trein verdwijnt de diepte in. 

Conclusie

Wauw! Wat een film. Als je allemaal stoere acteerkanonnen wil zien, die tegen elkaar opbieden met wie het stoerste acteerkanon is, dan is dit de film voor jou! 

Guinness is wat jonger dan ik gewend ben, maar fantastisch als Colonel Nicholson die in zijn trots op en liefde voor zijn manschappen en werkgever volledig uit het oog verliest waarom hij nou ook weer in Burma en Thailand was. Hij raakt geobsedeerd door de brug. Het succes van de de bouw van de brug wordt voor hem het bewijs van de superioriteit van het Britse leger en Britse cultuur. Hiervoor werkt hij samen met de vijand, laat hij zijn officieren dwangarbeid verrichten en haalt hij zelfs zieken over om aan de brug te werken.

Daar tegenover staat Saito, die net zo overtuigt is van zijn culturele gelijk. Maar hij denkt dat hij dat kan bewijzen door de Britten iets te laten doen dat zij niet willen doen. En daarmee raakt hij verzeild in een machtsspel, dat hij dan uiteindelijk verliest. 

Dan is er ook nog Shears. Die heeft lang geleden al de waanzin van de oorlog ingezien en maakt zich niet meer druk over wie er een beste is of wie gelijk heeft. Hij wil de waanzin van het Thaise oerwoud overleven en terug naar huis om een mooi meisje te vinden. Maar uiteindelijk is hij nog wel de meest rationele van het stel. Hij weet wanneer hij verloren heeft en hij weet ook nog waar hij kan winnen. En hij verliest nooit uit het oog wie zijn vrienden en wie zijn vijanden zijn. 

Een bijzondere rol was er ook voor legerarts Clipton. Deze probeerde steeds de stem der redelijkheid te zijn en Nicholson ervan te overtuigen dat samenwerken met de Japanners geen goed idee was, stille sabotage was de betere route om te kiezen. Uiteindelijk is hij ook degene die na afloop het definitieve commentaar op de oorlog heeft, waanzin!

En het is ook waanzin waar we allemaal naar zitten te kijken. Het krijgsgevangenenkamp is afschuwelijk en mannen gaan bij bosjes neer als gevolg van de hitte, het vieze water en de slechte zorg. Met veel moeite wordt er een brug gebouwd door de ene partij, die daarna onmiddellijk weer vernietigd wordt door de andere partij. De manschappen van Nicholson worden allemaal vervoerd naar een ander krijgsgevangenenkamp, Nicholson, Saito, de commando's en verschillende Japanse officieren gaan allemaal dood en de passagiers van de Japanse trein storten allemaal de diepte in. Uiteindelijk is er in de hitte van het Thaise oerwoud helemaal niets bereikt, behalve een hoop doden en ellende en niemand zal er ook iets van weten.  

Verder deed deze film ook denken aan de andere film van David Lean, Lawrence of Arabia, dat hij vijf jaar later zou maken, met een flink deel van dezelfde cast. Ook daar gaat een vertegenwoordiger van het Britse Rijk en de Britse cultuur naar de barbaren in de wildernis. De Britse beschaving blijkt maar een dun laagje vernis dat al vrij snel wordt afgeworpen en de Brit voelt zich al snel erg thuis onder de lokale barbaren. En uiteindelijk blijft er van alle avonturen maar weinig over met eeuwigheidswaarde. 

Weer een deprimerende film over de waanzin van oorlog, maar zeker de moeite van het kijken waard. 

         

Nieuwe lente 2024

De Lente - Equinox is alweer geweest en ook de klokken zijn alweer verzet. De lente barst inmiddels lekker los. En dat is ook meteen te zien in de tuin. De krokussen en sneeuwklokjes zijn nu allemaal wel weg, maar de Ribes staat lekker in bloei en de tulpen en narcissen komen op. En in de moestuin ben ik ook alweer lekker bezig geweest. Ik heb alweer mest uitgeschept en binnenkort moeten de bonen weer de grond in. 

En na (nog) een tripje langs het tuincentrum kwam ik ook weer thuis met een stel fleurige viooltjes. Deze zitten nu een wat bakken bij het terras en fleuren de boel daar behoorlijk op. En ook mijn rabarber is aan wat vervanging toe. Na een aantal jaar wordt de opbrengst tot steeds minder. Dus daar is ook een nieuwe van gekocht. En die moet ook snel de grond in om verder te kunnen groeien. 
 

Witte Wieven

Witte Wieven (ook wel Heresy, 2024) van Didier Konings is weer een horrorfilm, van Nederlandse bodem dit keer. In de hoofdrol zien we Anneke Sluiters en Len Leo Vincent. En de film is onderdeel van Koolhoven Presenteert, een serie korte Nederlandse films van nieuwe makers.  

De titel verwijst natuurlijk naar de legende van de Witte Wieven. Deze wezens komen voor in een groot deel van noordelijk Europa en het is een beetje onduidelijk wat zij zijn. Zij leven in oude grafheuvels en moerassen en kunnen de toekomst voorspellen, maar ook ongeluk brengen. Ook hebben zij een connectie met vrouwen, zwangerschap en kinderen.  

Verder is de film ook volledig in het Nedersaksisch gesproken, maar er is Nederlandse ondertiteling.

Spoilers

Deze korte film is echt heet van de naald, dus let op voor je verder leest. 

De film begint met een klein dorpje, waar mensen eenvoudig, maar streng leven. De slager Gelo (Van Waas) wordt voor wat onduidelijke misdaden opgesloten in een soort kooi, voor straf. Ondertussen leiden de andere dorpelingen een wel heel hard bestaan in hun plaggenhutten. Frieda (Sluiters) is een vrouw die, ondanks een huwelijk, geen kinderen heeft. En iedereen kijkt haar daar op aan, ook haar man Hikko (Vincent). Om toch kinderen te krijgen, loopt zij de deur bij de pastoor plat, die geeft haar steeds onzinnige rituelen mee, die toch niet tot kinderen leiden. 

Ondertussen wordt Gelo weer vrijgelaten. Hij blijkt de lokale slager te zijn en Frieda helpt hem bij zijn slagerswerk. Een varken wordt geslacht en Gelo probeert heel suggestief een ongeboren big aan Frieda te geven. Zij wijst zijn gift en hem af. 

Die avond wil Frieda een ritueel uitvoeren in het bos, dat het dorp omringt. Hopelijk wordt zij na dit ritueel zwanger. Maar dan valt Gelo haar aan. Hij kan het niet hebben dat zij hem afwees en een onvruchtbare vrouw moet dankbaar zijn als ze verkracht wordt! Misschien kan deze man haar wel zwanger maken. Gelo wurgt Frieda en terwijl zij stervende is, ziet zij vreemde verschijningen uit de bomen komen. 

De volgende morgen wordt Frieda onder de blauwe plekken wakker en Gelo is nergens te vinden. Eenmaal terug in het dorp is iedereen een beetje nerveus dat Frieda de nacht in het bos heeft doorgebracht bij de geesten. En Gelo is verdwenen. Als de mannen een zoektocht op touw zetten, vinden zij Gelo, die gruwelijk verminkt gespietst is op een boom. Iedereen wordt nu heel nerveus, wat heeft Frieda in dat bos gedaan? Is zij een heks. De sfeer slaat al snel om in dorp en Frieda trekt steeds meer naar het woud, waar de griezelige Witte Wieven wonen.  

De Witte Wieven kunnen Frieda wel geven wat ze wil, namelijk een kind. Maar na weer een nacht in het woud, wordt het wantrouwen van de dorpelingen te groot. Frieda is een heks en zij zal onheil over het dorp brengen. Kijk maar naar wat er met Gelo is gebeurt. Maar voor de hysterie een hoogtepunt kan bereiken, heeft Frieda al gekozen voor een leven bij de Witte Wieven. 

Conclusie 

Alweer Nederlandse Horror, na Moloch, en deze film vond ik echt beter. Omdat gekozen is voor een verhaal in de Middeleeuwen, kwam de isolatie van het dorp wat lekkerder uit de verf. Je moest in die tijd overal heen lopen en het volgende dorp was gewoon echt te ver. Hetzelfde gold voor de verlichting. Na zonsondergang is alles gewoon donker, en kaarsen zijn duur en waaien uit. Verder was het Nedersaksisch ook wel een leuke gimmick, je zat echt naar keuterboertjes te luisteren. 

Aan de andere kant, het verhaal was niet bijster origineel. De verliezers uit de samenleving (Vrouwen, zeker vrouwen zonder kinderen) zoeken een kans geven op een leuk en gelukkig leven en vinden die buiten de samenleving (VVitch). Verder deed de angst van het dorp voor het donkere woud me ook sterk denken aan de The Village. De Witte Wieven zelf en hun bewegingen deden erg denken aan de monsters van Guillermo del Toro, vooral die monsters uit Pans Labyrinth en Hellboy. Bij vlagen kon je afstrepen welke films de maker eerder had gezien en leuk vond.

Verder was de film wel heel kleurloos en donker. Een interessante stylistische keuze natuurlijk, werkt zeker goed om het primitieve leven van de dorpelingen goed weer te geven. Maar het was af en tot wel erg donker allemaal. En soms was het wat onduidelijk waarom Frieda nou precies ronddwaalde in het donker. Ging ze naar huis? Naar de buren of juist naar het donkere bos? En wat dacht ze daar te halen dan?

Al met al een redelijke film, maar niet bijster origineel. 

 

Sigurd en Gudrun

Het was weer tijd voor een goed boek uit de bieb (nu ik mijn eigen nieuwe aanwinsten heb uitgelezen). Dit keer een boek van J. R. R. Tolkien, maar niet een vertelling uit Midden Aarde, maar een hervertelling van het drama van Sigurd en Gudrun en de Schat van de Niflungs, de Legende van Sigurd en Gudrun. 

J. R. R. Tolkien was natuurlijk niet alleen de schrijver van In de Ban van de Ring en de andere verhalen, maar hij was ook een professor van (onder andere) het Oud Noors. En een van de beroemdste verhalen in die taal gaan over Sigurd (ook wel Siegfried in het Duits), laatste van het geslacht van de Völsungs, nakomeling van Oðin en held. Hij verbond zich met de familie van Gjuki, Koning van de Niflungs en ging uiteindelijk ten onder aan verraad. 

In het verleden heb ik al eens een modernisering van de Noorse Mythen, waaronder het verhaal van Sigurd en Gudrun gelezen, dat was een versie van Neil Gaiman. En ik heb ook al eens andere versies van de Edda gelezen. Maar nu dan een verhaal van Tolkien. En zijn zoon Christopher geeft er wat duiding bij. Zijn vader heeft veel college gegeven over het verhaal van Sigurd en Gudrun en had daar zo zijn ideeën bij. En hij heeft het verhaal opnieuw verteld, in het oude rijmschema van het Oud Noors, dat met zijn korte strofen en alliteratie heel goed is in het oproepen van een bepaalde sfeer. 

J. R. R. Tolkien gaat alle belangrijke onderdelen van het verhaal van Sigurd af. En Christopher geeft daar iedere keer een duiding bij. En zo wordt het een prima leesbaar gedicht, met een duidelijk mythologisch en wetenschappelijk kader. Zeer interessant om eens te lezen. 

Blood and Lace

Blood and Lace (1971) (alternatieve titel The Blood Secret) van Philip Gilbert  is één van de eerste Serie - moordenaarfilms, zelfs nog ouder dan Halloween (1978). In de hoofdrol zien we Melody Patterson, belangrijke rollen zijn er voor Gloria Grahame (It's a Wonderful Life), Milton Selzer, Len Lesser en Victor Tayback. 

Blood and Lace

Spoilers

De film begint met een man en een vrouw (Sherill), die slapen in één bed. Dan worden zij vermoord door iemand met een hamer (Met een ingenieus Point of View camera effect, waardoor de hamer steeds in beeld is). Deze zet de kamer in de fik. 

Dan blijkt deze nachtelijke moord een nachtmerrie/ herinnering te zijn van Ellie Masters (Patterson). Zij was de enige getuige en overlevende van de moord op haar prostituée moeder Edna en één van haar klanten. Omdat zij minderjarig is, is Sociaal Werker Harold Mullins (Selzer) aan haar toegewezen. Hij zoekt een woonplek voor haar, tot zij 21 is. Ellie wil haar onbekende vader zoeken. Ze loop diezelfde nacht nog weg. Daarbij wordt ze achtervolgd door een enge man. Hij blijkt Agent Carruthers (Tayback) te zijn . Hij brengt haar naar het politiebureau en ondervraagt haar over de moord op haar moeder (Niet in een verhoorruimte of zo, nee gewoon in de hal, waar andere politieagenten, de receptionisten en andere bezoekers alles kunnen horen, go AVG!). Hij wrijft Ellie in dat de moordenaar nog steeds op vrije voeten is en op zoek is naar de enige getuige van de moord. Ellie lijkt daarvan niet onder de indruk. 

Later die avond praten Carruthers en Mullins bij in een cafe. Dan blijkt dat Carruthers een oogje heeft op de MINDERJARIGE Ellie en zou het liefst met haar trouwen! Een buitenkansje voor het weeskind van een prostituee. Mullins gaat hiertegen in, maar niet heel enthousiast. Hij heeft ook wel een oogje op Ellie, maar wil het professioneel houden. 

Ondertussen probeert een jongen weg te lopen uit het weeshuis, waar Ellie de volgende dag heen zal gaan. Hij wordt betrapt door een medewerker Tom (Lesser) van het weeshuis, die hem met een hakmes (fataal!) probeert tegen te houden. Directrice Deere (Grahame) is niet blij met deze ontwikkeling. Morgen komt er een nieuw kind, samen met Mullins, die dan ook meteen een inspectie uit zal voeren. En nu ontbreekt er een kind! Hoe gaan ze dat uitleggen? Ze besluiten een paar dode lichamen uit de koelcel onder het weeshuis te halen en die te presenteren als "zieke" kinderen en zo in ieder geval het goede aantal te kunnen presenteren. De dode kinderen worden daar bewaard voor een of ander experiment. 

Mullins dropt Ellie in het weeshuis. Terwijl zij het weeshuis verkent, doet Mullins zijn inspectieronde. Ellie heeft meteen door dat Directrice Deere een horror - weeshuis runt. In de dagen erna blijkt dat Ellie gelijk had met haar eerste indruk. Directrice Deere beheert het weeshuis door de kinderen hard te laten werken. Bovendien heeft zij een geheim project, waarvoor dode kinderen in een koelcel nodig zijn. Ook komt Agent Carruthers op bezoek. Ellie vertelt hem wat zij weet over het weeshuis. Carruthers begint daarna wel vragen te stellen over het weeshuis, maar onderneemt geen verdere stappen. Die avond heeft Ellie weer een nachtmerrie over een man met een hamer in haar kamer. Loopt er nu werkelijk een moordenaar rond in het weeshuis?

De volgende dag komt Mullins weer terug. Hij wil een grondige inspectie van het weeshuis doen. In de kelder komt het tot een confrontatie tussen Mullins, Ted en directrice Deere. En de man met de hamer duikt ook nog op. Uiteindelijk gaat bijna iedereen dood. 

Ellie weet te vluchten, maar wordt achtervolgd door de man met de hamer. Hij blijkt een masker te dragen. En daaronder zit Agent Carruthers. Hij wilde nader onderzoek doen naar het weeshuis, na de berichten van Ellie, maar dat kon niet. Vandaar dat hij rond ging hangen als een gemaskerde man (waarom dan?). Verder weet hij dat het Ellie was, die haar eigen moeder vermoordde en dat ze daarom steeds nachtmerries heeft over de hamer. En hij kan haar uit de gevangenis houden, als zij belooft met hem te trouwen. Hij vond haar moeder altijd een lekker ding, maar die is nu dood. Ellie zou een goede tweede zijn. Met die woorden realiseert Ellie zich ook dat Agent Carruthers daarmee haar vader is. Met wie ze nu gaat trouwen. En seks hebben. Om uit de gevangenis te blijven. 

Conclusie

Een zeer gemixte film. Aan de ene kant opent de film sterk met het lange shot vanuit het gezichtspunt van de dader, die twee slapende mensen ombrengt. De aanval is erg eng en naargeestig. Dan volgen we Ellie, een onschuldig weesmeisje, dat gemangeld wordt in corrupte bureaucratie en overgeleverd is aan de grillen van incapabele en criminele volwassenen. En dat is ook allemaal erg beklemmend.

Maar dan maakt de film het gewoon te vreemd en er is teveel gaande. Eerst de moord op de prostituee, dan de corruptie van het overheidsapparaat, daarna nog een horrorweeshuis, naast structurele kindermishandeling vinden daar ook nog frankenstein - experimenten plaats, plotseling duikt de dader weer op, en dan uiteindelijk de incest - onthulling. Als het koelcel - plot en incest plot niet gebruikt waren, was de film echt een stuk sterker geweest. 

Verder staat het ook een beetje tegen dat alle kinderen enorm geseksualiseerd worden. Een jongen draagt nooit een shirt, en ander MINDERJARIG meisje paradeert steeds rond in veel te korte kleding (net als Ellie zelf). Verder is iedereen in het weeshuis minstens 16+ en allemaal hebben ze de ruggengraat, het initiatief en de planningsvaardigheden van een demente hamster. Ook Ellie, die nog het meeste initiatief toont, neemt af en toe hele vreemde beslissingen. En het incest - plot komt echt in de laatste minuut om de hoek kijken en is alleen maar toegevoegd voor shock - effect. 

En tot slot, wat was nou helemaal het plan van Agent Carruthers? Hij doet onderzoek naar de moord op prostituee Edna, zijn ex voor ze de prostitutie inging (Onprofessionele belangenverstrengeling). De enige getuige en overlevende is haar 16+ dochter Ellie. Carruthers doet nader onderzoek op de plaats van de misdaad, concludeert dat Ellie de dader is. Dan besluit hij haar psychisch te terroriseren (in plaats van te arresteren voor verhoor), door te doen alsof hij de moordenaar is. Wanneer hij haar eenmaal alleen heeft, onthult hij dat hij weet dat zij een moordenares is, haar een lekker MINDERJARIG ding vindt (net als haar moeder!) en chanteert haar daarmee een huwelijk in. Realiseert hij zich niet dat hij de volgende op haar hitlist zal zijn? Dit is een gezonde, jonge vrouw die geen problemen heeft met succesvolle, brute hamermoord. Haar griezelige stalker over de kling jagen zal geen enkel probleem zijn voor haar.   

In ieder geval, geen hele beste film, maar interessant als een zeer vroege slasher/ exploitation film. 

Start tuinierseizoen

Nog even en we kunnen de start van de lente verwachten. Ik heb me erop voorbereid door vandaag naar het tuincentrum te gaan en wat nieuwe spulletjes te kopen. Het was hard nodig. 

Tuinieren in 2024

Zo is een tijdje geleden de hemelwaterafvoer afgekoppeld in onze voortuin. Dus daar had ik een wat kleinere gieter nodig, die onder het kraantje van de regenton paste. Verder zijn er ook wat planten geweest, die na jaren, de winter niet hebben overleefd. Dus ik heb ook geïnvesteerd in een wat nieuwe rozemarijn en tijm. Ik vind het toch wel heel prettig om die kruiden zelf uit de tuin te kunnen halen, als ik ze nodig heb. 

Verder hebben we niet alleen een regenton in de voortuin laten plaatsen. De regenpijpen zijn ook afgekoppeld en lozen nu hun regenwater in de tuin. Daar wil ik dan wat meer waterminnende planten plaatsen, zoals een gebroken hartje. 

En de moestuin moet ik binnenkort ook weer bezoeken. Ik heb wat nieuwe bamboestokken gekocht, om de bonenplanten weer netjes op te kunnen binden. Verder was de gieter voor de moestuin na jaren ook gaan lekken en heb ik nu geïnvesteerd in een tuinslang die uitrekt als er water doorstroomt, en krimpt als het water weer stopt. Ook mijn trouwe tuinhandschoenen waren na jaren aan vervanging toe. En verder verschillende zaadjes gekocht. Tuinbonen en Capucijners zijn al langer favoriet, maar ik heb dit keer ook tuinerwten gekocht. We zullen wel zien wat dat later dit jaar allemaal oplevert. 

Ik kijk al uit naar een productief tuinierseizoen. 

 

Call of Cthulhu II - Ondoden in Heliopolis

Voor de tweede keer alweer komen de spelers bij elkaar in Iunnu. Het mysterie rondom de Romeinse, Christelijke vrouwen, die hun dode geliefden meeslepen in vaten wijn, wordt alleen maar mysterieuzer.

Draco Silvius Dorso - Patriciër
Gaius Valerius Lucanis - Wetenschapper in dienst van Draco Silvius Dorso
Vibus Norbanus - Ziener in dienst van Draco Silvius Dorso
Proclus Servilius Adventus - Ex-slaaf van, maar nu als bankier in dienst van Draco Silvius Dorso.
Marcus Livius Cicero - Senator en rivaal van Draco Silvius Dorso (niet aanwezig)

De Ides van Mensis Martius in het Eerste Jaar van het Consulschap van Hadrianus en Caesar of 898 Ab Urbe Condita, Iunnu

Nadat de Romeinen gisteren een rondleiding hebben gehad door de Tempel van de Zon willen ze vandaag graag een ceremonie bijwonen van de priesters van Re - Atum. Via hun gids Horemheb is dit mogelijk. Zij worden in de vroege ochtend, lang voor de zon opgaat, wakker gemaakt. Zij kleden zich aan en gaan naar de Tempel. De priesters zijn daar al aanwezig.
Er wordt een indrukwekkende ceremonie opgevoerd, waarbij vooral veel aandacht is voor de gevaarlijke reis van Re - Atum door de onderwereld, waar hij belaagd wordt door Apep, de Slang van Chaos. Deze wil niets liever dan Re - Atum verwoesten en een eeuwige nacht over de wereld doen neerdalen. Maar de priesters staan Re - Atum bij met hun ceremoniële bezoedeling van een afgodsbeeldje van Apep. Zij bespugen het beeldje, verwerpen hem met hun linkervoet, doorsteken hem met een lans, binden hem, doorsteken hem met een mes en uiteindelijk verbranden zij het afgodsbeeldje. Het komt allemaal erg barbaars en etnisch over.
En als het afgodsbeeld van Apep verzwolgen wordt door het vuur, komt de zon boven de horizon in het Oosten. De stralen van de zon komen tussen de pilaren van de tempel door en raken de glanzende steen van de Benben steen met een flits. En de wereld is weer opnieuw gecreëerd.

Bennu vogel

 

Wanneer de Romeinen in de vroege ochtendzon terugkeren naar de Taberna, zien zij dat er een nieuw schip uit Alexendrië is aangemeerd in de haven van Iunnu. Daar komen ook weer paar Romeinse vrouwen af. Zij hebben Nubische slaven bij zich en in twee handkarren worden twee wijnvaten vervoerd. De vrouwen melden zich bij de Taberna en lijken Herrenia te kennen, het zijn Atia en Sybilla, ook uit Rome. Het is duidelijk dat zij ook volger zijn van de cultus van Jezus van Nazareth (Spot Hidden).

Vibus Norbanus bevraagt Horemheb nog over de rituelen in de Tempel van de Zon, trekt dat nog veel toeristen van buiten Iunnu? Volgens Horemheb komen alleen op hoogtij dagen veel mensen van buiten Iunnu naar de tempel, maar niet voor de dagelijkse rituelen.
Norbanus vraagt zich af wat Romeinse vrouwen komen doen bij een ritueel dat zo duidelijk thuishoort bij de AEgyptus, vooral omdat de vrouwen volgers van Jezus van Nazareth zijn. Dit is helemaal geen heilige plaats voor zijn cultus, dat ligt allemaal in Iudea (Occult).

Is er misschien iets sinisters gaande in de Tempel van de Zon? Moet misschien toch Praefectus AEgypti Lucius Valerius Proculus geïnformeerd worden over wat hier gaande is? Dan zien de Romeinen, iets wat hen nog meer verontrust. Hassan loopt voorbij. Deze marktkoopman is gisteren nog overreden door een ossenwagen en gedood. En nu sjouwt hij een zak met onduidelijke inhoud van de haven Iunnu uit.

Gaiaus Valerius Lucanis vraagt zich af of Romeinse vrouwen misschien hun echtgenoten vermoorden, laten herrijzen en zo een volgzame partner mee naar huis kunnen nemen.
Vibus Norbanus besluit dat de hulp van de Goden hierbij gewenst is. Hij besluit de voortekenen van de wolken en de vogels te duiden en zo advies te krijgen over de te volgen koers. Hij observeert de vlucht van de vogels in de lucht boven Iunnu en hij ziet dat dode mensen weer tot leven worden gewekt, maar niet in de Tempel van de Zon, ergens anders, op een sinistere plek I(Augury).
Vibus Norbanus vraagt zich af waarom de vrouwen niet gewoon hertrouwen met een nieuwe man. Een dode echtgenoot laten herrijzen is wel heel erg veel moeite.

Papyrusriet

Ondertussen besluiten Gaius Valerius Lucanis en Proclus Servilius Adventus om de sjouwer Hassen te volgen. Ze hebben echt gisteren gezien dat hij dood was. En nu loopt hij rond, als een zwijgende sjouwer? Zij volgen hem Iunnu uit. De onbewoonde ruïnes van de eens machtige stad liggen nog om het bewoonde gedeelte van Iunnu heen. Maar uiteindelijk worden de oude, ingestortte huizen en gebouwen vervangen voor lapjes bewerkte grond en uiteindelijk gaan ook die over in wildernis. De oever van de Nijl wordt ook steeds drassiger en uiteindelijk lopen Gaius Valerius Lucanis en Proclus Servilius Adventus door het manshoge papyrusriet. De vaste grond is nauwelijks nog van het water te onderscheiden. In het water drijven enorme Nijlkrokodillen.

Apep, de Slang van de Onderwereld

Uiteindelijk komen zij aan op een open plek. Daar staat een kleine hut van modder en riet. Voor het huis van modder en riet staat een afgodsbeeld van een enorme slang, met de kop van een Krokodil en een kronkelend lijf. Verder hangen er overal rare sculpturen van botten. Er zijn ook verschillende altaren te zien. Een grote Nubische man, beschilderd met witte verf en uitgedost met allerlei gouden sieraden voert wat onduidelijke taken uit rondom het huis en bij de altaren. Hij heeft hier duidelijk te leiding, en heeft hij Hassan uit de dood laten herrijzen?

Gaius Valerius Lucanis en Proclus Servilius Adventus snappen dat ze in de problemen zitten en maar beter snel terug kunnen naar Iunnu. Zij proberen stilletjes te vertrekken, maar de grote, zwarte man ziet hen. Terwijl zij door het papyrusriet terugvluchten, wordt Gaius Valerius Lucanis geraakt door een zwarte bliksemschicht. De huid op zijn arm wordt zwart en verschrompelt helemaal. Welke gruwelijk krachten kan deze man oproepen? Waar laten zij zich mee in?

Eenmaal terug in de Taberna steken de Romeinen de koppen bij elkaar. Vibus Norbanus geneest de arm van Gaius Valerius Lucanis. Gaius Valerius Lucanis wil een bericht sturen naar de Praefectus AEgypti Lucius Valerius Proculus in Alexandrië. Maar zelfs de snelste ruiter zal er zeker vijf dagen over doen om van Heliopolos naar Alexandrië te reizen. Dan moet er nog een afspraak bij de Praefectus geregeld worden, hij moet overtuigd worden van de urgentie en dan moeten de legioenen nog voorbereid worden op een lange mars naar Heliopolis. De legioenen zullen niet voor het einde van Mensis Martius arriveren.

De Romeinen denken nog verder na. De Nubische magiër en de Romeinse vrouwen werken duidelijk naar een soort hoogtepunt toe. Het is hier in AEgyptus iets minder merkbaar dan in Rome, maar binnenkort zullen de nacht en de dag even lang zijn. Sol Invictus zal daarna duidelijk merkbaar langer aan de hemel staan en de dagen zullen steeds langer worden, tot aan Mensis Iunius wanneer de langste dag is. Pas in Mensis September zullen de dagen weer korter zijn dan de nachten. Dus over een dikke week is de laatste kans van Apep om Re - Atum te verzwelgen en zijn heerschappij van nacht en chaos te beginnen.

De Romeinen besluiten om de priesters van Re - Atum te informeren over deze ontwikkelingen. Misschien hebben zij nog een machtig ritueel om Apep te bezweren en Re - Atum te beschermen. Verder is het natuurlijk een grof schandaal dat een Nubische man het in zijn hoofd haalt om kwetsbare Romeinse vrouwen te misbruiken voor een of ander onheilig ritueel. Het is natuurlijk ook nog een mogelijkheid om de wijnvaten, met daarin waarschijnlijk de lichamen van Romeinse mannen, te vernietigen. Als er geen lichaam is, kan er ook niemand vervloekt worden met herrijzen na de dood. Aan de andere kant, de lichamen van Romeinse (ex)burgers schennen is misschien ook niet zuiver.

De groep concludeert dat de vrouwen niet geselecteerd zijn omdat zij Romeins zijn, maar omdat zij Christelijk zijn en daarmee wat makkelijk beïnvloedbaar wanneer het aankomt op verhalen over leven na de dood. En waarschijnlijk worden de mannen helemaal niet meer tot echt leven gewekt, maar zullen zij en de vrouwen dienen als een soort spirituele brandstof voor een onheilig ritueel. Gaius Valerius Lucanis besluit om ook via Horemheb de priesters van Re - Atum te informeren over deze ontwikkelingen.

Duin II

Dune Part Two (2024) van Denis Villeneuve (Dune, Enemy, Blade Runner 2049) is heet van de naald en samen met Sander ben ik naar een voorpremière geweest in Pathé Nijmegen. Uit de eerste film kwamen weer veel bekende namen terug (Timothée Chalamet, Rebecca Ferguson (The Kid Who Would Be King), Zendaya (Spiderman: Far from Home), Josh Brolin (Avengers: Infinity War, Deadpool 2), Dave Bautista (The Glass Onion, The Guardians of the Galaxy), Stellan Skarsgård (Thor: The Dark World), Javier Bardem (mother!) en Charlotte Rampling (Benedetta)). Maar er waren ook nieuwe acteurs om te bewonderen, zoals Austin Butler (The Dead Don't Die), Florence Pugh (Black Widow, Midsommar), Christopher Walken (Sleepy Hollow, Hairspray) en Lea Seydoux (Spectre). 

Spoilers

Mensen, deze film is echt heet van de naald, alleen verder lezen als je geen probleem hebt met spoilers. 

De film begint bij Prinses Irulan (Pugh), die een verslag maakt van de slag op Arrakis. Het is zelfs haar, dochter van de Padishah, onduidelijk wat er precies gebeurd is op Arrakis, want iedereen is dood en al hun documenten vernietigd. Zij vraagt zich af of er echt niemand meer van Huis Atreides nog in leven is? 

Dan gaat het verhaal verder op Arrakis, waar de vorige film gestopt is. Erfgenaam van Huis Atreides Paul (Chamalet) en zijn zwangere moeder Jessica (Ferguson) vluchtten naar de Fremen. Nu de Fremen weg willen trekken naar hun Sietch (een fort en verblijfplaats), worden zij onderschept door de troepen van Huis Harkonnen, de verraderlijke concurrenten van Huis Atreides. Een hevige strijd barst los, maar de Fremen weten te winnen. Paul en zijn moeder Jessica worden opgenomen in Sietch Tabr.

De enige plek voor Jessica is als Eerwaarde Moeder, een spiritueel leidster van de Sietch. Zowel zij als Paul realiseren zich dat de functie van Eerwaarde Moeder eeuwen geleden is geformuleerd en geïmplementeerd bij de Fremen door de Bene Gesserit, een Orde van Vrouwelijke Heksen, waar Jessica ook deel van uitmaakt. Zij manipuleren de mensheid en willen overal voet aan de grond kunnen krijgen. Maar Jessica maakt daar nu maar graag gebruik van. Om Eerwaarde Moeder te kunnen worden, drinkt zij het giftige Water de Levens. Hiermee krijgt zij inzicht in alle herinneringen van haar voormoeders. Kennis die zij kan gebruiken in de huidige tijd. 

Paul wordt lid van de Fedaykin, de strijders van de Fremen. De Fremen zijn in een guerillastrijd met de Harkonnen verwikkeld. De Harkonnen onderdrukken de Fremen en roven de Spijs - melange die noodzakelijk is voor ruimtereizen. De Fremen laten dat er niet bij zitten en vallen steeds de expedities van de Harkonnen aan. En Paul neemt deel aan de overvallen van de Fremen en wordt door hen opgenomen. Hij begint ook een relatie met Chani (Zendaya). 

Tussen de Fremen onderling is ook een richtingenstrijd gaande. Er zijn de Noordelijke Fremen, die iets wereldser zijn, en actief strijd leveren tegen de Harkonnen overheersing. En de Zuidelijke Fremen zijn iets conservatiever en religieuzer. Zij wachten op de komst van een Buitenwereldse Verlosser (weer een stukje propaganda van de Bene Gesserit). En Paul lijkt wel heel veel op de beloofde Verlosser uit de de voorspellingen. En als hij dat ontkent, is hij ook nog eens ontzettend bescheiden. 

Ondertussen zitten de Harkonnen ook niet stil. Zij willen weer in de gunst komen bij de Padishah Shaddam (Walken). Dus de Spijs productie moet omhoog. De Fremen worden gruwelijk onderdrukt, eerst door Rabban Harkonnen (Bautista) en later door de nog veel engere Feyd Rautha Harkonnen (Butler). Ook de Bene Gesserit willen hun plannen voor de mensheid verder brengen. Zij zijn bang dat met de verdwijning (en vermoedelijke dood) van Paul en Jessica, die bloedlijn voor eeuwig verloren is. Zij sturen een Bene Gesserit Margot Fenring (Seydoux) naar Feyd Rautha om hem te verleiden, zijn psyche te doorgronden en zwanger van hem te raken. 

Paul blijft in het Noorden en blijft meevechten met de Fremen. Hij ontmoet ook weer Gurney Halleck (Brolin), de wapenmeester van zijn vader. Hij heeft de aanval van de Harkonnen overleeft en is nu een smokkelaar. Hij weet waar Leo Atreides de atoomwapens heeft verborgen en laat deze aan Paul zien, als erfgenaam van zijn vader. In Pauls hoofd begint nu het idee post te vatten dat substantiële wraak op de Harkonnen en misschien ook op de Padishah mogelijk is. 

Met de Fremen leider Stilgar (Bardem), de steun van zijn moeder en de fanatieke Fremen, Gurney en de atoomwapens en tot slot de gigantische Zandwormen, wordt een aanval op de Harkonnen basis mogelijk. En dit zal ook de Keizer lokken. En dan kan er misschien een belangrijke slag geslagen worden!

Jessica had dit plan al langer voorzien. Maar Paul verzette zich ertegen. Hij heeft nog steeds visioenen van de toekomst. Als hij een oorlog begint, met de religieuze Fremen aan zijn zijde, zal een niets - ontziende oorlog zich over het heelal verspreiden, hongersnood zal volgen en miljoenen mensen zullen sterven. Iets wat Paul begrijpelijkerwijs ook niet wil. Maar wanneer de misdaden van de Harkonnen steeds gruwelijker worden, ziet Paul geen andere uitweg meer. 

Conclusie

Dit is al net zo een overdonderende film als de eerste verfilming van Dune. De imposante landschappen op Arrakis en Giedi Prime zijn weer terug, net als de imponerende architectuur (Denis Villeneuve is echt een fan van Brutalisme) en dit is overladen met imposante en imponerende muziek. Het was echt een pluspunt om dit in de bioscoop te zien. 

De acteurs zijn ook weer prima (net als in de eerste film) en de paar nieuwelingen zijn ook fantastisch. Vooral Austin Butler is doodeng als psychopathische Feyd Rautha. 

Deze film volgt vrij trouw het verhaal van het tweede deel van Duin van Frank Herbert. De Fremen beginnen een guerilla-oorlog tegen de overheersing van de Harkonnen en het Keizerrijk. Paul neemt deel aan de gevechten met de Fremen en wordt in hun samenleving opgenomen. Hij krijgt status als krijger, krijgt een partner en heeft visioenen van een afgrijselijke toekomst. 

Verder doet de film ook niet subtiel over het conflict. Aan de ene kant de Harkonnen, ronduit doodenge fascisten met enge raciale superioriteitsgevoelens ten aanzien van de Fremen. Hun grootste steunpilaar op de achtergrond, de Padishah, is niet veel beter, hooguit iets beschaafder. 

De Bene Gesserit zijn ook druk bezig met een of ander onduidelijk eugenetisch project, waarbij vrouwen gedwongen worden bepaalde kinderen te baren volgens een of ander onduidelijk schema, maar alle Grote Huizen zijn erbij betrokken en zijn er slachtoffer van. Dit zal op termijn leiden tot een grote leider, die zij volledig zullen beheersen. 

Aan de andere kant hebben we dan de Fremen. Dit zijn dan wel dappere vrijheidsstrijders, maar ook zij worden gedreven door een valse religie en zijn steeds maar dodelijke aanslagen aan het plegen, waarbij burgerdoelen niet geschuwd worden. En zoals we kunnen zien uit de visoenen van Paul, zullen zij hun heilige oorlog te zijner tijd overal brengen. 

De Bene Gesserit zijn ook druk bezig met een of ander onduidelijk eugenetisch project, waarbij vrouwen gedwongen worden bepaalde kinderen te baren volgens een of ander onduidelijk schema, maar alle Grote Huizen zijn erbij betrokken en zijn er slachtoffer van. Dit zal op termijn leiden tot een grote leider, die zij volledig zullen beheersen. 

En helemaal nergens zien we de stem van het gewone volk vertegenwoordigd. Zij zijn er alleen maar om vermorzeld te worden in de intriges van de machthebbers.  

Het enige minpunt dat ik dan nog heb, is dat er in de film wel heel veel tijdsverdichting werd toegepast. In het boek duurt het een jaar of 5 voor het tot een confrontatie komt tussen Paul en de Fremen en de Harkonnen en de Padishah. Daarmee is het ook redelijk dat de Harkonnen ervan uit gaan dat het Huis Atreides volledig is uitgeroeid. Het geeft Paul ook de tijd om volwassen te worden en op eigen kracht een positie bij de Fremen te verweven.  

In de film duurt het minder dan 9 maanden tussen de overval van de Harkonnen en de confrontatie met de Keizer. Bij het verraad van de Harkonnen is Jessica pril zwanger van de zus van Paul, op het einde van de film is deze nog niet geboren. In minder dan 9 maanden worden Paul en Jessica opgenomen bij de Fremen, leert Paul een Zandworm berijden, beginnen mensen te denken dat hij een Verlosser kan zijn en zet hij een werkbaar plan voor de vernietiging van de de Keizer in werking. Dat is een beetje onwaarschijnlijk kort en Paul krijgt zo wat ongemakkelijke White Saviour trekjes. 

Maar al met al een prachtige film een en prima vervolg op de eerste Dune film. Ga hem vooral in de bioscoop zien, voor een overdonderende ervaring.   

The Keep

Alweer een boek, dit keer The Keep van Jennifer Egan. Het is inmiddels ook alweer uit 2006 en ik kreeg het laatst als een verlaat verjaardagscadeau.  

Spoilers

Het boek begint met Danny, een ouder wordende hippe man uit New York. Het is een beetje onduidelijk hoe hij zijn geld verdient, maar hij heeft in ieder geval ruzie met wat invloedrijke figuren in New York en hij is nu op zoek naar een plek om te blijven, te werken en zijn leven weer op orde te stellen. Zijn neef Howard biedt hem een werkplek aan in een onduidelijk land in Oost -Europa, waar Howard een vervallen kasteel weer probeert op te knappen om er een toeristische trekpleister van te maken. 

Danny en Howard hebben een wat ongemakkelijke geschiedenis, sinds een grap uit hun kindertijd volledig uit de hand liep. De naweeën daarvan beïnvloeden beide mannen nu nog steeds. Maar Danny heeft niet veel keus en vertrekt naar zijn neef. 

Het kasteel heeft ook zo zijn geheimen en hoe langer Danny in deze vreemde omgeving verblijft, hoe vreemder de zaken allemaal worden. Wil Howard wraak nemen voor de problemen uit hun jeugd? Hoe zit het met de andere mensen in het leven van Howard, zitten zij wel te wachten op de komst van Danny? En waarom kan Danny maar niet vertrekken uit het kasteel en het grondgebied?

Conclusie

Het verhaal zit complex in elkaar. De conflicten tussen Danny en Howard zijn nog niet eens de grootste problemen in de dit boek. Erg verfrissend om te lezen en de scenes in het kasteel zijn werkelijk beklemmend. Geen heel dik boek, dus pak vooral eens mee. 

Rusalka - Russische Fantasy

 Het was weer eens tijd voor een boek uit de oude doos, Rusalka van C. J. Cherryh. Van C. J. Cherryh heb ik in het verleden het een en ander gelezen en vond het altijd heel leuk. Ook Rusalka heb ik vroeger al eens uit de bieb gehaald. Dit exemplaar vond ik in een minibieb bij ons in de straat, dus die heb ik meteen meegenomen natuurlijk. 

Rusalka

Rusalka's ken ik nog uit een boek over monsters en andere vreemde wezens, dat ik als kind veel las. Rusalka's komen uit Slavische mythologie en zijn de geesten van vrouwen die vermoord zijn door mannen. En zij zwerven rond, op zoek naar wraak. Zij verdrinken alle mannen die zij tegenkomen (zeer terecht naar mijn idee).

Spoilers 

Het verhaal begint met Sasha en Pjotr uit Vojvoda. Sasha wordt ervan verdacht dat hij ooit zijn ouderlijk huis door middel van tovenarij in brand heeft gestoken, zijn ouders kwamen daarbij om. Zijn oom en tante hebben hem in huis genomen, maar behandelen hem erg slecht. En ongeluk lijkt hem te achtervolgen. Pjotr is een wat oudere kleine crimineel die zich verstopt in de schuur van Sasha's familie, nadat een avontuurtje met een lokale, getrouwde jongedame wel heel erg ongelukkig afliep. 

Pjotr en Sasha ontvluchten Vojvoda en willen naar Kiev trekken, de grote stad, die barst van de rijke, domme mannen en verveelde, mooie, jonge vrouwen. Maar op weg daarnaartoe raken ze in de problemen. Ze zijn slecht voorbereid op een lange reis, Pjotr is gewond en ze kennen de weg niet. Ze verdwalen in een woud waar nauwelijks nog leven is. De bomen zijn dood en de meeste dieren zijn weg. Uiteindelijk komen zij aan bij de hut van Uulamets, een tovenaar. 

Uulamets geneest Pjotr en vertelt hen wat er gaande is. Zijn dochter Eveshka is overleden, vermoord door zijn leerling Tsjernovog. En zij zwerft nu door het woud als een Rusalka. Zij vermoordt alles wat zij tegenkomt, want dat is haar aard als Rusalka. En Uulamets wil haar weer tot leven wekken. En daar kan hij de jonge Sasha, met zijn toverkrachten, goed bij gebruiken. Pjotr gelooft er niet in, maar kan zich ook niet aan de invloed van Uulamets onttrekken. 

Uulamets vindt ook Hwiuur, een Vodyanoi, een kwade watergeest. Deze was verantwoordelijk voor de dood van Eveshka, maar deed dat in opdracht van Tsjernovog. Uulamets, Sasha en Pjotr gaan op weg naar Tsjernovog om hem definitief te verslaan en hopelijk Evashka te redden van haar gruwelijk lot. 

Conclusie

Een leuk boek en niet te lang. En het is verfrissend dat dit fantasy verhaal eens niet teruggrijpt op West - Europese mythologie, maar gaat voor meer Oost - Europese mythologie met de introductie van Rusalka, Vodyanoi en Leshy. Verder is het magie - systeem ook bijzonder. Sommige mensen kunnen zaken voor elkaar krijgen door erom te wensen. Maar niet alles is even realistisch om te wensen, dus sommige zaken gaan heel makkelijk. Zoals wensen dat mensen bij je blijven. Andere zaken gaan heel moeilijk. Maar als de kansen keren, kunnen oude, vergeten wensen soms met kracht vervuld worden. Vandaar dat Sasha heel voorzichtig is met het uitspreken van zijn wensen. 

Een interessant boek en ik ga op zoek naar het vervolg, Tsjernovog. 

Moloch

Het was weer tijd voor film, dit keer een van eigen bodem! Het gaat om Moloch (2022) van Nico van den Brink. Deze folk horror van Nederlandse bodem konden we niet aan ons voorbij laten gaan. De hoofdrol is voor Sallie Harmsen (Blade Runner 2049) en de belangrijkste mannelijke rol is voor Alexandre Willaume. 

Lekker somber

Spoilers

De film is heet van de naald, dus lees verder op eigen risico. 

De film begint met een meisje die in een voorraadkast speelt, boven zich hoort zij hoe haar oma wordt aangevallen door iets of iemand. Maar het meisje grijpt niet in en wacht af. 

Dertig jaar later is het meisje een volwassen vrouw, Betriek (Harmsen) en woont samen met haar moeder Elske (Blok), vader Roelof (Goessens) en dochter Hanna (Van der Velden) in het huis waar Betriek ook is opgegroeid, op de geïsoleerde veengrond in Drenthe. 

In de buurt wordt ineens het ene veenlijk na het andere gevonden. En een internationaal team van archeologen komt naar Drenthe om de veenlijken te onderzoeken. De Deense archeoloog Jonas (Willaume) leidt het onderzoek. De veenlijken zijn allemaal vrouwen met een verticaal doorgesneden keel. Het lijken rituele moorden of offers te zijn. 

Ondertussen krijgt Betriek het steeds zwaarder. De vader van Hanna is overleden en Betriek moet het kind alleen opvoeden, dat combineren met een baan en de zorg voor haar ouder wordende ouders. Bovendien kampt haar moeder Elske met vreemde lichamelijk klachten, die een psychische oorzaak lijken te hebben. Maar Elske wil zich niet laten behandelen, dus Betriek mag die problemen ook nog oplossen. 

In de gemeenschap stijgt de spanning ook. Een medewerker van Jonas dringt het huis van Betriek en haar familie binnen, met een groot mes. Een lokale zwerver sterft en lijkt vermoord te zijn.  

Betriek heeft een ontluikende romance met onderzoeker Jonas en zet hem op het spoor van een lokale legende over Slavin Feike, die ten tijde van de heksenverbrandingen (In Nederland tussen 1495 en 1610, in deze periode was het houden van Christenen als slaven verboden, dus hoe was Feike een slavin?) ook dreigde op de brandstapel te belanden. Zij riep de hulp in van de demon Moloch (een Kanaänitische godheid, waarvan het hoogst onduidelijk is of er daadwerkelijk kinderen aan hem geofferd werden. En nooit populair in Nederland) en ontsnapte zo aan de brandstapel, maar alleen door haar dochter te offeren in ruil voor de hulp. 

Conclusies

Deze film kon me niet boeien. Het is natuurlijk leuk om een Nederlandse film te zien over Nederland en nog een horrorfilm ook. Maar ergens kon ik er toch niet inkomen. 

Het begint al met de voornaam van de hoofdpersoon. Helemaal niemand in Nederland heet Betriek, ik snap dat de makers voor een beetje een ouderwetse meisjesnaam wilden gaan, maar kies dan voor een echte oude Nederlandse of Drentse naam, daar zijn er genoeg van (hetzelfde geldt min of meer voor Feike, dat is een Friese naam en ook nooit erg populair geweest). 

Daarnaast kon ik ook niet zo in de isolatie en eenzaamheid van het Drentse landschap komen. Mensen, dit is Nederland, zelfs in de meest geïsoleerde stukken van Drenthe zijn er nog altijd 6 personen per Km2. Vanuit je hutje op de hei kan je waarschijnlijk nog 5 hutjes zien. 

En dan Moloch, ik snap dat we voor een enge demon met een beetje naamsbekendheid kiezen, maar Moloch krijgt geen poot aan de grond in een mistig Nederlands Veenlandschap. 

Oh, en kunnen we voor een keer een volwassen vrouw met kind op zoek naar liefde eens koppelen aan een man die niet worstelt met zijn eigen demonen en drankproblemen. Dat ze gewoon wat opgewekte seks heeft, omdat het leuk is. De arme Betriek kon meteen weer therapeut en gids spelen voor de archeoloog uit den vreemde.

Het verhaal vond ik nog redelijk leuk gevonden, over een vervloekte familie die verband houd met veenlijken, maar het kwam allemaal niet echt lekker uit de verf vond ik. In ieder geval, deze film deed het niet zo voor mij. Kijk hem omdat je de Nederlandse filmindustrie een boost wil geven.

Call of Cthulhu I - Aankomst in Heliopolis

Nadat we vorige maand karakters hebben gemaakt, zijn we nu dan voor het eerst bij elkaar gekomen om te rollenspelen met Call of Cthulhu - Invictus. We gebruiken het 5e ed. systeem en starten in 145 na Christus. 

De spelers
Draco Silvius Dorso - Patriciër
Gaius Valerius Lucanis - Wetenschapper in dienst van Draco Silvius Dorso
Vibus Norbanus - Ziener in dienst van Draco Silvius Dorso
Proclus Servilius Adventus - Ex-slaaf van, maar nu als bankier in dienst van Draco Silvius Dorso. 

Marcus Livius Cicero - Senator en rivaal van Draco Silvius Dorso

Mensis Martius in het Eerste Jaar van het Consulschap van Hadrianus en Caesar of 898 Ab Urbe Condita, De Nijl, onderweg naar Iunnu of Heliopolis

De Romeinse Patriciër Draco Silvius Dorso reist met zijn huishouden, bestaand uit Gaius Valerius Lucanis, Vibus Norbanus en Proclus Servilius Adventus naar Heliopolis. De Senator Marcus Livius Cicero reist met hen mee. Op een grote rivierboot reizen zij nu naar de Nijl af, op weg naar Heliopolis. Aan boord bevinden zich ook nog een weduwe uit een verarmd Romeins Patriciërsgeslacht, haar dochter en haar slaven, een grote, bruinharige Keltische slavin voor de dochter en nog een donkere Nubische slaaf. De dagen en de oevers van de Nijl glijden voorbij. Het uitzicht is steeds prachtig, met enorme rietvelden, vele kraanvogels, krokodillen, nijlpaarden en vissers in kleine bootjes. Uiteindelijk arriveert de boot in Heliopolis. 

Draco Silvius Dorso kijkt om zich heen. Het is duidelijk dat Heliopolis, ooit, honderden jaren geleden een enorm centrum van spirituele en wereldlijke macht moet zijn geweest. Overal staan tempels, pilaren, standbeelden en andere uitingen van macht en rijkdom. Maar die tijd is nu voorbij. De stad van Heliopolis stelt weinig meer voor en bestaat alleen nog maar uit boeren, vissers en bescheiden ambachtslui. De tempels en andere gebouwen zijn vervallen tot ruïnes en de stenen worden gebruikt om elders weer huizen van te bouwen. 

Vibus Norbanus kijkt ook om zich heen. Sinds Alexander de Grote meer dan 450 jaar geleden door Egypte trok, zijn alle belangrijke teksten op klei, steen en papyrus van de grote Zonnetempel in Heliopolis verplaatst naar de nieuwe stad, Alexandrië. Maar wie weet wat er achter is gebleven in Heliopolis. Vibus Norbanus is vast en zeker besloten om op onderzoek uit te gaan. 

De weduwe en haar familie verlaten ook de boot en zijn op zoek naar een Taberna om te kunnen overnachten. Zij komen uiteindelijk uit bij de Taberna die Draco Silvius Dorso en zijn gezelschap en Marcus Livius Cicero ook hebben uitgekozen. Vibus Norbanus richt zich meteen op de jonge dochter in het gezelschap, terwijl haar moeder onderhandelt over de prijs van de overnachting. Het arme kind weet nauwelijks hoe zij moet reageren op gevatte openingszinnen als: "Zal ik je toekomst eens voorspellen?" Hij neemt de moeite niet om naar haar naam te vragen (Fast Talk). 

Proclus Servilius Adventus heeft iets meer grip op zijn positie en spreekt de grote, Keltische slavin aan. Zij blijkt een vrij somber en apatisch mens te zijn. Zij vertelt Proclus Servilius Adventus dat zij Elenys heet en dat Domina Herrenia Cordia Paci en haar dochter Pacia op een pelgrimage zijn (Fast Talk). Proclus Servilius Adventus vraagt zich af wat voor een pelgrimage dat kan zijn. Heliopolis was natuurlijk een enorm centrum voor de verering van Re - Atum, de Egyptische Zonnegod, maar die cultus is nu, net als de stad, enorm in verval (Occult). 

Inmiddels is Herrenia Cordia Paci klaar met de onderhandelingen en zij ziet nu in wat voor soort situatie haar dochter zich bevindt. Zij dringt zich naar voren en kapt de gladde praatjes van Vibus Norbanus snel af. Zij dirigeert haar dochter en slavin snel naar de kamers die zij geboekt heeft. 

Terwijl Vibus Norbanus en Proclus Servilius Adventus alleen oog hadden voor de vrouwen, viel het Draco Silvius Dorso en Gaius Valerius Lucanis juist op dat bij de bagage van deze familie ook een grote wijnton hoorde (Insight). Deze werd door sjouwers van de kade onder leiding van de grote Nubische slaaf van Domina Herrenia zeer voorzichtig naar binnen getild en later naar de kelder gebracht. Vibus Norbanus heeft meteen een pijnlijk inzicht. Deze weduwe is hier, in dat wijnvat zit haar dode man en met de obscure cultus van de Zonnegod wil ze haar man tot leven wekken!

Gaius Valerius Lucanis: "Zijn we nu niet aan het doordraven?"

Vibus Norbanus: "Nee!"

Gaius Valerius Lucanis: "Als ze haar man wil laten mummificeren en bij wil laten zetten in de tempel van de zon, laat haar dan toch." 

Draco Silvius Dorso en Gaius Valerius Lucanis was het ook al opgevallen dat Domina Herrenia Cordia Paci een visje aan een ketting om haar hals draagt (Spot Hidden). Is zij een volgster van Jezus van Nazareth? Ze heeft kennelijk een voorkeur voor obscure cultussen. En een voorkeur voor cultussen waarbij men een belofte van herrijzenis na de dood kent.

Marcius Livius Cicero vindt dit zeer zorgwekkend. De volgers van Jezus van Nazareth zijn niet alleen een obscure cultus, maar met hun waanzinnige monotheïsme en hun weigering om de keizer als staatsgod te erkennen zijn zij ook meteen verraders en rebellen (Knowledge Empire). Al meer dan 70 jaar is het Romeinse staatsapparaat bezig om deze rebelse cultus met wortel en tak uit te roeien, maar als ratten steken zij steeds weer ergens anders de kop op! En nu zijn deze rebellen te vinden in AEgyptus! De Graanschuur van Rome wordt bedreigd door deze waanzinnige rebellen. Als zij hier voet aan de grond krijgen, eten de patriciërs in Rome niet meer! De Gouverneur van AEgyptus moet hierover geïnformeerd worden (Op dit moment is de Praefectus AEgypti Lucius Valerius Proculus)!

Vibus Norbanus denkt na over wat hij weet over de cultus van Jezus van Nazareth, zeker in relatie tot de cultus van Re - Atum in Heliopolis. Het zijn beide cultussen waar dood en herrijzenis een belangrijke rol spelen. De boodschap is dat de dood niet het einde is, maar dat er nieuw leven mogelijk is. Is deze Jezus misschien een avatar van Re - Atum? (Occult)

Die avond, als iedereen slaapt, sluipen Vibus Norbanus en Proclus Servilius Adventus samen naar de kelder. Zij willen dat wijnvat nader onderzoeken. Het vat is erg nieuw, erg goed gemaakt en wat groter dan een normaal wijnvat. Het is ook erg zwaar. Maar ze durven het niet open te maken. Dat zou ontdekt worden en niet uit te leggen zijn. 

De volgende morgen wordt iedereen bij zonsopgang gewekt door de gezangen van de priesters uit de Zonnetempel. Deze cultus is nog altijd actief en voert nog altijd de eeuwenoude, heilige rituelen uit om de zon te laten terugkeren uit de onderwereld. Draco Silvius Dorso vindt dit allemaal bijzonder pittoresk en is blij dat hij Heliopolis heeft meegenomen op dit uitstapje. Waar vind je dit nog?

De groep staat op en gebruikt het ontbijt in de Taberna. Boven hun pap met honing en licht bier maken zij plannen voor de dag. Gaius Valerius Lucanis drukt de anderen op het hart om de weduwe en haar gezin met rust te laten. Zij heeft een onschuldige waan en anderen hebben daar geen last van. Voor de rest kan antwoorden, horen zij buiten en enorm kabaal. Er is een wagen op hol geslagen en er is een hoop geschreeuw en gekerm. Wanneer de groep buiten gaat kijken, zien zij een op hol geslagen ossenwagen, zonder menner, die op een groepje marktkooplui afstormt. Zij stuiven uit de weg, maar een van de mannen komt onder de hoeven van de os. Even later botst de os tegen een woning, en stopt zijn dolle ren, maar het leed is al geschied. 

Binnen de kortste keren staat er een verdrietige menigte om de dode man heen. Er wordt gehuild en geweeklaagd. Als de groep de ossenmenner in de gaten krijgt, slaat het verdriet om in woede. Zij staan op het punt om de arme man te lynchen in de straat. Vibus Norbanus grijpt in en dirigeert de ossenmenner de Taberna in. Ondertussen probeert de rest de menigte te kalmeren. Dat lukt en de ongelukkige koopman Hassan wordt afgevoerd op een paar planken, naar zijn familie voor begrafenisriten. 

Marcus Livius Cicero onderzoekt nog samen met Gaius Valerius Lucanis de os. Deze lijkt gebeten te zijn door een insect van het een of ander en daardoor dol geworden te zijn. Een os is ook helemaal niet geschikt om vracht mee te vervoeren in een drukke stad. Hopelijk leert men hier in Heliopolis van. 

Draco Silvius Dorso heeft een gids geregeld die hen vandaag door de oude tempels van Heliopolis kan leiden. Deze Horemheb vraagt de hoofdprijs voor zijn kennis, maar laat de groep dan ook de mooiste dingen zien en hij kan goed vertellen over de oude geschiedenis van de Heliopolis en de verering van Re - Atum. 

Horemheb neemt de Romeinse groep mee naar de Zonnetempel met de imposante pilaren. Eens was deze tempel het centrum van de verering van Re - Atum, de Zonnegod en Schepper van de wereld, maar nu is de tempel in verval. Hier en daar worden de pilaren al weer afgebroken en gebruikt voor stenen gebouwen elders. 

Horemheb vertelt hoe ooit de heuvel Benben oprees uit het water van de oer-oceaan Nun. Op de Benben landde de Zonnevogel Bennu en toen de zon voor het eerst verrees en de Bennuvogel voor het eerst zijn roep over het land liet schallen, schiep hij daarmee de wereld. De Benbenheuvel staat nu in Heliopolis en in de morgen van de de eerste stralen van de zon erop. De Romeinse toeristen vinden dit heel pittoresk klinken.