 |
| mother! |
Deze film is met een rits aan beroemde acteurs zoals Jennifer Lawrence (Winter's Bone), Javier Bardem (No Country for Old Men), Ed Harris (A History of Violence, Westworld) en Michelle Pfeiffer (Murder on the Orient Express, Ant-Man and the Wasp). En ook Brian Gleeson en Domnhall Gleeson (zonen van Brendan Gleeson) maken hun opwachting. Allemaal erg sterke acteurs en toch wilde het verhaal me maar niet aanspreken.
Spoilers
Het verhaal begint met een ernstig verbrande, stervende vrouw en een ruïne van een huis. Dan wordt met het plaatsen van een kristal het huis weer hersteld.
Dan wordt een (andere?) jonge vrouw wakker in bed (Lawrence). Zij gaat op zoek naar haar man (Bardem) en vindt hem in het huis, werkend aan zijn schrijfwerk. Het gaat maar matig en Hij is daar behoorlijk gefrustreerd over. De vrouw gaan aan de slag met het verder opknappen van het huis. Het is al vrij snel duidelijk dat de relatie tussen deze twee erg ongelijkwaardig is. Hij is veel ouder dan Zij en Hij gaat helemaal op zijn werk, en zij laat zich afbluffen en slooft heen en weer om het huis in te richten. Ze heeft nauwelijks tijd om zich behoorlijk aan te kleden.
Dan melden zich twee mensen bij het huis, een Man (Harris) en een Vrouw (Pfeiffer). Zij wil ze eigenlijk niet binnen laten, want Ze is gesteld op haar privacy. Maar Hij maakt de beslissing dat de Man en even later de Vrouw ook mogen blijven. De twee nieuwkomers zijn meteen een verstorende invloed in het huis. Ze moeten eten, ze moeten slapen, ze zetten de verhoudingen tussen Hem en Haar op scherp.
De Man door de aandacht van Hem af te leiden van Haar en hem nog meer tijd te laten besteden aan het werk. En de Vrouw door heel cynisch te zijn over relaties en aan te tonen dat Hij en Zij ook niet zo heel gelukkig leven hier, al denkt Zij van wel.
De situatie loopt steeds verder uit de hand en uiteindelijk wil Zij de Man en de Vrouw het huis uit zetten. Maar dan komen de zonen van de Man en Vrouw opdagen (Gleeson en Gleeson). Zij maken ruzie over de erfenis en een zoon raakt gewond en overlijdt. In de nasleep daarvan komen steeds meer mensen naar het huis om Man en Vrouw bij te staan in deze moeilijke periode. Hij lijkt te genieten van het gezelschap en de aandacht, maar Zij ziet alleen maar hoe alle mensen haar huis steeds verder vernielen.
Na deze crisis raakt Zij zwanger, waar Hij en Zij al lang op hoopten. In de nasleep daarvan, doorbreekt Hij zijn writers block en wordt weer een gevierd schrijver. Fans komen naar het huis om Hem te zien en Hij blijft ze maar binnen laten, ondanks dat Zij dat niet wil. De zaken lopen steeds verder uit de hand, de fans stelen en vernielen spullen en worden steeds fanatieker. Hij laat het zich allemaal aanleunen, omdat Hij niet zonder hun aanbidding kan. Ondertussen baart Zij een kind. Het Kind sterft echter door een ruwe behandeling van de fans. En als Zij verhaal wil halen, vallen ze haar ook nog aan.
Zij gaat uit pure woede naar de kelder en vernielt daar de benzine voorraad van het huis. Het huis gaat in vlammen op, iedereen sterft en Zij blijft zwaar verbrand achter. Hij blijft ongedeerd en tilt Haar op en vraagt om Haar liefde. Zij rukt haar eigen hart uit, waar weer een kristal in zit. Als Hij dat op de goede plek legt, hersteld het huis ook weer en ligt er een nieuwe Zij in het bed.
Ik kon hier niet zoveel mee. Terwijl ik over het algemeen Aronofsky een leuke regisseur vindt. Black Swan en The Wrestler vond ik beiden erg goed. Requiem for a Dream heb ik een keer gezien en daar wil ik het bij laten. Maar dit sprak maar niet aan.Conclusie
Misschien was het omdat de allegorie er gewoon te dik op lag voor me. Bardem en Lawrence zijn duidelijk God en Moeder Natuur, die samenleven in een niet al te best huwelijk, waar alles in het teken van zijn creatieve uitspattingen staat. Dat zij ondertussen het mogelijk maakt dat hij zo comfortabel mogelijk kan werken, krijgt zij nauwelijks waardering voor.
Dan staan Harris en Pfeiffer op de stoep en blijkt al snel dat God de aandacht van mensen nodig heeft. Het maakt hem niet uit dat zij zich allerlei vrijheden veroorloven ten aanzien van de bezittingen van zijn vrouw. Wanneer Moeder Natuur dan eindelijk terugslaat met totale vernietiging, begint het verhaal gewoon weer opnieuw.
En als je dan weet dat Aronofsky en Lawrence een relatie hadden ten tijde van de film, wordt het allemaal nog wat ongemakkelijker. In hoeverre kon zij zichzelf zijn in die relatie en in hoeverre had Aronofsky gewoon een muze nodig, maakt niet uit wie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten