Spookhuis

De niet-meer-zo-intelligente-lockdown houdt me nog steeds binnen. Dan kan ik me alleen maar wenden tot papieren vrienden. Gelukkig blijft de bibliotheek gewoon leveren. Een tijdje geleden heb ik gegriezeld bij We hebben altijd in het kasteel gewoond van Shirley Jackson. En naar aanleiding daarvan heb ik haar meest beroemde boek er maar eens bij gepakt, The Haunting of Hill House (1959)

. 

The Haunting of Hill House is het griezelverhaal dat spookhuizen op de kaart heeft gezet en het is meerdere keren verfilmd (in 1963, in 1999 en onlangs nog als Netflixserie). Genoeg redenen om het er eens bij te pakken dus. En voortaan alleen nog maar in een zielloze vinex-wijk te gaan wonen. 

Spoilers

Hill House is een groot landhuis ergens in de Verenigde Staten van Amerika en het heeft een sinistere reputatie. Dr. John Montague doet onderzoek naar bovennatuurlijke fenomenen en wil Hill House onderzoeken. Hij nodigt daarvoor twee dames uit, Eleonora Lance en Theodora (geen achternaam). Verder maakt Luke Sanderson, de enige erfgenaam van de Sanderson familie en degene die in de loop der tijd Hill House zal erven, ook deel uit van de groep. 

Een voor een arriveren deze mensen in Hill House en meteen merken ze allen dat er iets ernstig mis is met het huis. Maar dapper gaan ze toch door met het onderzoek dat Dr. Montague voor ogen heeft. eerst vertelt hij over de voorgeschiedenis van het huis. De eigenaar was Hugo Crain, die het ook heeft laten bouwen. Maar hij werd achtervolgd door tragedies, twee van zijn echtgenotes overleden voor zij een voet over de drempel konden zetten, een derde wilde het huis nooit betreden. Zijn twee dochters maakten na zijn dood ruzie over wie het huis zou erven. En uiteindelijk ging het naar een vriendin van één van de twee en zo kwam het in handen van de Sanderson - familie. 

De achtergrond maakt het huis al naargeestig, maar er is meer. De indeling van het huis is vreemd en verwarrend. Er zijn kamers in kamer, waar nooit daglicht komt, er zijn kamers waar veel meer deuren dan nodig op uitkomen en alles lijkt schots en scheef. De onderzoekers voelen zich zeer slecht op hun gemak in het huis. En dan moeten de echt vreemde fenomenen nog beginnen. 

Wanneer de bezoekers langer blijven, slaan deuren dicht en verplaatsen meubels uit zichzelf. Er verschijnen dreigende teksten op de muren en er lijkt iemand op muren en deuren te bonken. In de tuin gebeuren ook vreemde dingen. De onderzoekers worden steeds angstiger en gedragen zich steeds vreemder. Vooral Eleanor lijkt het slachtoffer te zijn van het huis, maar lijkt dat ook steeds minder eng te vinden. 

Uiteindelijk komt alles tot een climax en moeten de onderzoekers het huis verlaten. Het huis blijft achter, steeds verder wegzakkend in het kwaad, terwijl de onderzoekers hun leven weer op moeten pakken. 

Conclusies

Whew! Geen wonder dat dit een klassieker is. Het verhaal is kort, maar grijpt je meteen bij de strot. Voor je het weet wordt je meegezogen in de claustrofobische situatie in het huis en leef je mee met de angsten en zorgen van de onderzoekers.

En het gaat niet alleen om de enge dingen die gebeuren in het huis. Maar ook de relaties tussen de onderzoekers worden door hun ervaringen meteen onder druk gezet, met een ondertoon van onderdrukte seksuele passie. Het begint al met Theodora (geen achternaam), die duidelijk lesbisch overkomt (zelfstandig, leeft met een "vriend" van een onduidelijke gender, kunstenares). Zij start meteen een zeer innige vriendschap met Eleonora. Maar Eleonora gaat een grens over en begint alerlei stalker-achtige plannen over samenwonen te maken. Wanneer Theodora dat afkapt, zakt Eleonora verder weg in depressie en waanzin.

Dan is er de verziekte verhouding tussen Dr. Montague, zijn vrouw en haar "vriend" Arthur. Mevrouw Montague komt haar man bezoeken, met haar jongere vriend op sleeptouw. Het is overduidelijk dat deze blaaskaak de minnaar is van Mevrouw Montague en dat Mevrouw Montague geen enkel respect heeft voor haar man of zijn werk. En Dr. Montague is ook niet in staat om zijn vrouw of haar minaar de toegang te weigeren. 

En tot slot is het huis in handen gekomen van de Sanderson familie, doordat de oudste, ongetrouwde Crain - dochter een inwonende "vriendin" had, aan wie zij te zijner tijd het huis naliet. Over de protesten van de gehuwde jongere Crain - dochter. En ook vader Crain hield er een vreemde moraal op na, met een eigen, gruwelijk geïllustreerde bijbel voor zijn twee dochters.

  

Dan is er nog een thema van psychische problemen. Eleonora heeft genoeg om depressief en waanzinnig over te zijn. Als jong kind en jong-volwassene moest zij zorgen voor haar zieke (en mishandelende?) moeder. Daarna werd zij overheerst door haar zus en zwager. Ze kan zich niet herinneren ooit gelukkig te zijn geweest en ze heeft nauwelijks een eigen persoonlijkheid en klampt zich op een ziekelijke manier vast aan Theodora en Luke. En daarmee is zij het meest kwetsbaar voor de invloed van het huis. 

En tot slot wordt nou nooit duidelijk wat er werkelijk gaande is. Is het huis kwaadaardig en onderneemt het zelf actie om mensen gek te maken? Of doen de onderzoekers (Dr. Montague? Eleonora?) het zelf? Hoeveel van de acties in het huis zijn echt en hoeveel gebeuren er in het hoofd van Elenora?

Voor mij geen verlaten villa's meer, doe maar een vinex - wijkje. 

Kerst 2020

De kerstdagen zitten er weer op. En ik vond het maar mager, zo in het Corona - jaar. Meestal brengen we een bezoek aan de grootouders aan beide kanten, maar dat zat er dit jaar niet in. En dat vinden de kinderen erg jammer. Meestal wordt dat toch gecombineerd met een logeerpartijtje, en dat is toch nog steeds een hoogtepuntjes. Maar het is niet anders. 

Ik heb dan wel mijn best gedaan om de andere tradities een beetje in stand te houden. Dus we hebben de tijd genomen om de kerstboom op te tuigen. De kaarsen die ik eerder dit jaar heb gemaakt, kwam goed tot hun recht. Verder heb ik ook weer flink uitgepakt met koken en dat beviel goed. Ik ben natuurlijk al vroeg begonnen, zoals altijd. En ik heb weer eens wat nieuws geprobeerd.

Garnalen op een bedje van sla.

Dit keer maakte ik geen voorafje van soep, maar van garnaaltjes in kruidenboter uit de oven. Voor ons weer eens iets lekkers. Met wat sla erbij een een toastje om de gesmolten boter op te vegen was het een prima begin van de maaltijd. De kinderen wilden het graag wat minder spannend en kregen een beetje gerookte zalm. 

Christmas Log, zonder poedersuiker

En toen nog een enorme gans en als afsluiter een stuk van de Christmas Log. De Christmas Log had ik vorig jaar al voor familie gemaakt en was toen een enorme hit, maar ook meteen weer op natuurlijk. Van de zomer heb ik ook nog geëxperimenteerd met Schwarzwalder Torte, die een beetje hetzelfde idee heeft, maar dan met een kersenvulling. Dus het ging me redelijk makkelijk af. Maar mijn bakplaat voor de cakebodem is kort, dus oprollen gaat maar matig. Maar dat maakt voor de smaak gelukkig niet uit. 

Op tweede kerstdag hadden we allemaal buitengewoon weinig honger, heel gek was dat. 

En een gans lijkt heel veel, maar we hebben er met ons vijven (en de oudste kinderen eten inmiddels wel als volwassenen) vier dagen van kunnen eten. De vierde dag trokken we soep van de botten en met de laatste restjes groente werd dat nog een hele stevige soep. 

Dus, niet als andere jaren, maar dat komt wel weer. 

Babylon Berlin

Een tijdje geleden ben ik begonnen aan een rollenspel dat zich afspeelt in het Berlijn van de jaren '20. Om inspiratie op te doen heb ik onder andere wat films gekeken die in die periode gemaakt zijn en ook commentaar leveren op het leven toen. Maar onlangs is er ook een hele serie gemaakt over het wilde leven in het Berlijn van de jaren '20, Babylon Berlin (2017). 

In deze Duitstalige serie volgen we de lotgevallen van een aantal Berlijners, die elkaar in steeds nieuwe verhoudingen blijven tegenkomen en zo uiteindelijk een intrige weten op te lossen. Er zijn inmiddels drie seizoenen en die zijn allemaal bij mijn onvolprezen bibliotheek te krijgen. 

Spoilers

We volgen Charlotte 'Lotte' Ritter (Fries), een typiste bij de politie, die zich in een moord - onderzoek wurmt en ondertussen bijbeunt als prostituée in de Moka Efti. Met het extra inkomen onderhoudt zij bijna haar hele familie (Opa, Moeder, (vader is waarschijnlijk gedood in WOI), twee zussen, een zwager en een stel neefjes). De moord was een verdachte zelfmoord van een filmmaker. Deze wordt nader onderzocht door Gereon Rath (Bruch), een inspecteur die is overgeplaatst van Keulen naar Berlijn. Maar Gereon worstelt ook met een oorlogstrauma en met een familie-geheim. Gereon werkt samen met zijn partner Bruno Wolter (Kurth), een geharde politieman, die er onfrisse sympathieën op nahoudt. 

En ondertussen hebben allerlei andere groeperingen ook zo hun plannen. De Communisten willen het bestaande kapitalistische systeem omver werpen. Gevluchte Russische adel wil hun geld veilig stellen. Veteranen van WOI willen genoegdoening voor de offers die zij gebracht hebben. En gewone mensen leven in armoede en proberen gewoon de eindjes aan elkaar te knopen. 

En de economische crisis, het wijdverpsreide drank- en drugsgebruik en de wanhoop over de toekomst zorgen voor een enorm losbandig en actief nachtleven waar wij ook een hoop van te zien krijgen. 

In de loop van de eerste serie wordt het een en ander duidelijk. Gereon is naar Berlijn gekomen, omdat er volgens zijn vader (met wie hij een slechte relatie heeft) er een seks-film de ronde zou doen van Adenauer, toenertijd een belangrijke Keulse politicus. Dan raakt hij verstrikt in een moord - onderzoek, als de vermeende filmmaker zelfmoord pleegt als Gereon teveel moeilijke vragen stelt. Hoe langer Gereon en Bruno vragen stellen, hoe meer doden er vallen. 

Uiteindelijk worden een paar intriges opgelost, maar een deel ook niet. Er blijven voldoende haakjes over voor een 2e en 3e seizoen. En inmiddels lijkt een 4e seizoen in de maak. 

Conclusie

Dit is een serie waar een hoop geld in is gestoken en dat is er duidelijk aan af te zien! De acteurs zijn prima, maar de meeste aandacht gaat uit naar de prachtige plaatjes van Berlijn in de hippe jaren '20 van de vorige eeuw. Kosten nog moeite zijn gespaard om Berlijn mooi of juist beroerd in beeld te brengen. De moderne, nieuwe stukken zien er prachtig en hip uit, de mensen hebben de mooiste pakjes aan en alles is even prachtig. 

Maar de meeste mensen leven in verschrikkelijke armoede. In het huis en de wijk van Lotte is alles even vies en smerig en wonen te veel mensen veel te dicht op elkaar. En ook dat is realistisch in beeld gebracht en je krijgt een hoop begrip voor de volkswoede die in de loop van de serie steeds meer aan de oppervlakte komt.  

Verder is er ook aandacht voor alle transgressies die mensen plegen. Lotte werkt als prostituée en als mensen dat willen heeft ze seks met mannen, met vrouwen en gaat ze zelfs als SM meesteres aan de slag. En zij is omringd door vrouwen en mannen die hetzelfde doen, zich verkleden als iemand van het andere geslacht en rijkelijk drank en drugs achteroverslaan. 

Leuk om eens een serie te zien over een moderne tijdsperiode, die toch al een heel eind achter ons ligt. En ook leuk dat dit gemaakt is door Duisters. Dat geeft toch een andere vibe dat de Amerikaanse eenheidsworst. Zeker kijken als je de kans krijgt. 

Ambrose Bierce

Corona houdt maar aan en ik merk dat mijn smaak in boeken een beetje morbide wordt. Gelukkig doet de Bibliotheek dappere pogingen om open te blijven en mij daarmee gezond te houden. Onlangs heb ik alle korte verhalen van Ambrose Bierce gelezen. Ambrose Bierce was een schrijver uit de laat 19e en vroeg 20e eeuw. Hij is uiteindelijk verdwenen tijdens de Mexicaanse Revolutie, waar hij verslag van wilde doen. 

Deel 1

Naast zijn journalistieke werk heeft hij ook veel verschillende korte verhalen geschreven. En deze zijn in het Nederlands vertaald en in drie bundels uitgegeven. En gelukkig te krijgen via mijn bibliotheek. 

De verhalen van Ambrose Bierce hebben vaak een griezelig of bovennatuurlijk element. En daarmee is hij een voorloper van horrorschrijvers als H. P. Lovecraft, waar ik ook het een en ander van gelezen heb. En af en toe moest ik ook weer denken aan Robert W. Chambers.  

Veel verhalen gaan over de Amerikaanse Burgeroorlog, waar Bierce zelf als soldaat aan had deelgenomen (een boeiend onderwerp natuurlijk). Veel zorgen en angsten van soldaten komen in de verhalen aan bod. De angst om zelf te sterven, maar ook miscommunicatie tussen leger-eenheden, vrienden en familie die vallen door Eigen Vuur en strijd tussen individuen die in het leger gruwelijke consequenties kunnen hebben komen aan bod. 

Maar in veel andere verhalen zit een element van het bovennatuurlijke. De doden die terugkeren naar het rijk der levenden om wraak te nemen of juist te beschermen en tweelingen die delen van elkaars leven kunnen overnemen. 

Er zijn ook nog wat humoristische verhalen van mensen die met opzet buiten de lijntjes kleuren van van wat de samenleving nog acceptabel vindt. Zij doden hun medemensen, leven goed van de buit en lichten hun buren op. Allemaal op zo een manier verteld dat je er nog om moet grinniken ook. 

Ieder verhaal is kort en laat je achter met prettige rillingen. Ideaal voor een regenachtige herfstavond bij de openhaard. 

Pendragon LXXXVII - Hongersnood

 Voor de laatste keer in 2020 komen de ridders weer bij elkaar in Jit.si. Dat betekent dat we inmiddels 7 jaar spelen achter de rug hebben. Nog anderhalf jaar te gaan denk ik zo. 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Edna van Burcombe
Marcus Livius van Broughton

Winterphase 543/ 544

In de winter blikken de ridders terug op alles wat zij vorig jaar hebben meegemaakt. 

Vrouwe Edna van Burcombe bekijkt hoe zij zich het beste kan installeren in Burcombe en over de landerijen in Salisbury kan heersen op een manier die haar aangetrouwde oom, Turquine, Koning van de Vallei van de Gouden Cirkel welgevallig is. Zij vindt hierbij een gordel van haar tante Ygritte en draagt een mooie elfen-jurk die haar daarbij kunnen helpen. 

Verder wordt Edna nu ook 28 en daarmee kan zij zich presenteren als Hoge Priesteres van Arianrhod the Moon Enchantress. Hiermee mag zij nooit trouwen. Maar wel krijgt zij een sterkere magische krachten, waarmee zij haar uiterlijk kan veranderen (Glamour +10).

Prinses Rowena van Kent

Vrouwe Edna van Burcombe

Verder zijn er in de familie van Edna ook verschillende perikelen. Haar nicht, Rowena, Prinses van Kent en dochter van Octa, Cynning van Kent, zoon van Sir Eliot de Wispelturige, krijgt een zoon van een onbekende vader! Hoewel de Saksen niet heel moeilijk doen over kinderen die buiten het huwelijk geboren zijn, kan een kleinzoon Octa wel in de problemen brengen. Wie is de vader?

Om deze ontwikkeling stil te houden is Prinses Rowena naar Salisbury gestuurd. Zij is waarschijnlijk zwanger geraakt in de nasleep van het huwelijk van Sir Marcus en Prinses Alis. Op een afgelegen landgoed heeft zij haar zoon gebaard en nu doet Edna net alsof het haar zoon is. Dan hebben Rowena en haar vader Cynning Octa en haar moeder Cwene Guinevere de tijd om uit te zoeken wie de vader is en of dat een geschikte huwelijkspartner is en misschien wel een leider van Kent. 

Vrouwe Edna neemt de jongen in haar huishouden op. Hiermee treedt zij in de voetsporen van haar oom Eric, die een jonge Alis opnam in zijn huishouden in 516. In de naam van haar adoptie-zoon verenigt zij  twee tradities. Hij krijgt een naam met een 'E', zoals de meeste Burcombes en hij wordt vernoemd naar een plant, Esdoorn, omdat Edna lange tijd onder de Faerie heeft gewoond.

Sir Benno van Steeple Langford en Vrouwe Benna krijgt ook een kind, een dochter die zij Britney noemen. Verder regelen zij een huwelijk voor Bethan, een dochter van Benno en zijn eerste vrouw, Tiffany. Bethan is maar vijf jaar jonger dan de tweede vrouw van haar vader en dat gaf spanningen. Zij trouwt met Sir Palomides de Saraceen. Deze is wel aanzienlijk ouder dan Bethan en heeft de leeftijd van haar vader Benno. 

Sir Palomides de Saraceen

In de familie van Sir Marcus gebeurt niet zoveel spannends. Zijn achternicht, Vrouwe Augusta, dochter van Sir Aloysius, wordt hofdame van Cwene Guinevere aan het Saksische Hof in Kent. 

Lente 544, Salisbury

De lente breekt aan en de Ridders en Vrouwe Edna bereiden zich voor op een nieuw jaar. Maar zij krijgen zorgwekkende tijdingen. In het noorden van Brittannië lijkt een hongersnood gaande te zijn. Het land is verdort en brengt geen leven en voedsel meer voort. De ridders houden toernooien met voedsel als inzet. 

Sir Marcus en Sir Benno herkennen de beschrijvingen van hun bezoek aan het Kristallen Paleis, waar Vrouwe Alis woonde. Zij was een familielid van Koning Pellam, die vanwege een verwonding niet langer over zijn land kon regeren. En nu is die plaag ook te zien in Brittannië. 

Sir Benno: "De voedselvoorziening is in gevaar! Dat is veel belangrijker dan een akkefietje over afkomst in een koninklijke familie!" 

Vrouwe Edna is een priesteres en is daarom enorm geïnteresseerd in de balans van de natuur. En nu lijkt deze uit het lood te zijn. Dat is altijd slecht nieuws. Dit moet tot op de bodem uitgezocht worden!

The BlackkKlansman

Via de Bibliotheek van Malden (hou de boel open, mensen) hebben we weer een film geleend en gekeken. The BlackkKlansman (2018) van Spike Lee dit keer. We zagen John David Washington en Adam Driver in de belangrijkste rollen. 

Blackkklansman

Spoilers

De film is gebaseerd op ware gebeurtenissen, maar is bij vlagen te vreemd om te geloven. Het verhaal begint in de jaren '70 bij Ron Stallworth, die als zwarte man (met prachtige afro) politieman wil worden in Colorado Springs. Hij is daar de eerste zwarte politieman. En hij krijgt meteen te maken met flink wat racisme van zijn blanke collega's. Hij raakt daar behoorlijk gefrustreerd over en probeert carrière te maken binnen het korps. Maar als vrij juniore collega en als zwarte man lukt dat maar matig. 

Uiteindelijk mag Ron als undercover politieman aan de slag. Hij bezoekt bijeenkomsten van de lokale zwarte studentenvereniging. Daar spreekt Kwame Ture, die een hoop invloed heeft op zijn toehoorders. Maar de blanke gezagsdragers zijn bang voor een onlusten en willen in de gaten houden wat daar gezegd wordt. 

Tijdens deze bijeenkomsten krijgt Ron ook kennis aan jonge, aantrekkelijke en bevlogen activiste Patrice (Harrier). En via haar wordt Ron met zijn neus op de feiten gedrukt, racisme zit overal, ook bij zijn eigen collega's. En als je een vrouw bent, is het nog erger. 

Ron heeft de smaak te pakken met zijn undercover werk. En geheel op eigen initiatief legt hij contact met een lokale afdeling van de Klu Klux Klan en hun regionaal leider David Duke (Grace) en hij maakt een afspraak met een lokale leider, Walter. Te laat realiseert hij zich dat hij nooit de contacten verder zal kunnen uitbouwen, aangezien hij wel erg overduidelijk zwart is. Ron schakelt zijn partner Flip Zimmerman (Driver) in, om de face - to - face contacten te onderhouden met de Klan. 

Aanvankelijk loopt alles van een leien dakje en er wordt steeds meer duidelijk over de reikwijdte van de Klan in Colorado Springs. Maar dan krijgt de missie ook een sinistere omslag. De leden van de Klan zitten op vele plekken. Ook in het leger, ze kunnen hun handen leggen op wapens en explosieven. En een confrontatie lijkt aanstaande. 

Uiteindelijk weten Ron en Flip een aanslag te voorkomen, maar niet voordat duidelijk wordt dat het terloopse racisme in de samenleving ver reikt en het werk van de politie bemoeilijkt wordt door de vooroordelen in de eigen gelederen. Maar uiteindelijk weet het goede te overwinnen en wordt de Klan in Colorado Springs een gevoelige slag toegedeeld. 

Maar dan, in het nawoord worden beelden getoond van een Unite the Right Rally, waar een hele verzameling van Neo - Nazi's en andere haatgroepen, waaronder de Klan, bijeen kwamen. Ook David Duke speelde daar nog steeds een prominente rol. Er lijkt geen einde te komen aan de haat. 

Conclusie

Het acteerwerk van Washington, Driver en Harrier is prima. En de jaren '70 als periode waarin grote omwentelingen op het punt stonden te gebeuren, worden leuk in beeld gebracht. De toespraken van Kwame Ture (Hawkins) en Jerome Turner (Belafonte) zijn aangrijpend, en de Klan worden in beeld gebracht als de griezels die ze zijn. 

Maar toch voelde de film wat onevenwichtig aan. Bij vlagen is de film hilarisch, wanneer Ron en Flip zonder al te veel moeite de Klan bedotten en infiltreren. Maar wanneer we de beelden zien van Patrice die zich de handelingen van de corrupte politie moet laten welgevallen is dat wel heel deprimerend. Ook de oprechte, diep gevoelde haat van de Klan-leden voor zwarte mensen, waar ze verder nauwelijks enige interactie mee hebben, is erg ongemakkelijk. 

Tegen deze achtergrond is de naïviteit van Ron over zijn eigen positie in de samenleving en de realiteit van discriminatie binnen het politiekorps een beetje vreemd. Hoe kan hij dit niet eerder hebben opgemerkt?

En de afsluiter is natuurlijk helemaal verschrikkelijk, het gedachtegoed, waar Ron en de zijnen tegen strijden, is niet verslagen, maar lijkt juist sterker terug te komen. Is er dan niets veranderd sinds de jaren '70? 

Slade House

In het verleden heb ik wel eens het een en ander van David Mitchell gelezen, dus toen ik laatst de kans kreeg heb ik de bibliotheek van Malden even leeggetrokken. Dat leidde niet alleen tot een overdaad aan James Bond, maar ook tot wat David Mitchell die ik nog niet kende, zoals Doorgang, de Nederlandse vertaling van Slade House.

Spooky!

Spoilers 

Dit is een vrij kort verhaal over een poortje in een steegje, dat leidt naar een tuin en een oud huis. Maar dit poortje is maar eens in de negen jaar zichtbaar en toegankelijk. En iedere cyclus van negen jaar volgen we mensen die door het poortje lopen en wat hen daarna overkomt. 

Het blijkt al snel dat de mensen die door het poortje gaan nooit meer terugkeren. Maar ze hebben ook allemaal iets gemeen. Ze lijken allemaal extra gevoelig, in staat om emoties en gedachten van anderen waar te nemen. Wat is de aantrekkingskracht van het poortje en van het Slade House dat erachter ligt? En wat is het sinistere plan van de tweeling 

Conclusies

Uiteindelijk wordt alles onthuld, maar in typische David Mitchell - stijl kan dat pas als we de perspectieven van verschillende betrokkenen hebben gevolgd en als we hetzelfde probleem van meerdere invalshoeken hebben bekeken. 

Dit was een leuk boek, kort, naargeestig en griezelig en in de stijl van David Mitchell. Dus pak het zeker mee. Het hangt ook samen met de veel dikkere roman  The Bone Clocks. Dus die heb ik ook maar in huis gehaald (van de bieb weer). 

Kerstkaartjes

Ondanks dat Corona me nog steeds aan huis houdt (en het lijkt weer erger te worden) en ik net als zoveel andere mensen het huis uitvoerig heb opgeruimd, ik meer film kijk en meer lees, ben ik nauwelijks toegekomen aan een andere hobby. Om de een of andere reden kan ik de rust niet vinden. Maar laatst heb ik me er toch toe gezet om wat te handwerken en al snel ging het weer als vanzelf.  

Kerstkaartjes

Ik had nog een hoop stof liggen en nu de dagen zo donker worden, kon ik in de avond weer eens rustig zitten en met naald en draad in de weer. Pinterest is nog steeds een grote inspiratiebron. Het was fijn om na lange tijd weer eens rustig te kunnen zitten en alleen te concentreren op een naald en een gaatje in de stof. En voor je het weet heb je een hele serie mooie plaatjes gemaakt. Ik heb het wel vaker gedaan, het maakt de kerstkaartjes heel persoonlijk. 

Alle plaatjes

En dan is het tijd om er kaartjes van te maken natuurlijk. Anders liggen ze maar in huis. Dus dat is de lapjes wassen, uitspoelen met azijn in het spoelwater en dan voorzichtig drogen. En even stevig strijken. Daar worden de plaatjes mooi recht van en dat plakt makkelijker, wanneer ze eenmaal verwerkt worden in kaartjes. 

Gondor!

En het is dan nog even een middag fröbbelen met scherpe messen en kartonnetjes en washi-tape. Maar dan heb je ook wat moois, waar mensen nog jaren en jaren (ik controleer dat!) plezier van hebben. En ik ook. En zo houden we de Corona - gekte weer een weekje op afstand.

The Hound of the Baskervilles

Het was weer tijd voor een slechte film uit de oude doos, The Hound of the Baskervilles (1959) werd het. Dit is ook weer een film uit de bekende Hammer Studios van de hand van Terence Fisher (The Devil Rides Out, The Horror of Dracula) en met de acteerkanonnen van Hammer Studios in de hoofdrollen, Christopher Lee (Star Wars, Shaka Zulu) en Peter Cushing (Star Wars, Horror Express).

Meteen lekker creepy.

Het verhaal is natuurlijk bekend, het is een Sherlock Holmes Mysterie, ooit eens opgeschreven door Sir Arthur Conan Doyle in 1902. En het is al vele maken verfilmd, ook in de serie Sherlock. En het is een van de meest spookachtige verhalen van Sherlock Holmes, wat het natuurlijk een geschikt verhaal maakt voor de Hammer Studio, die bekend stond om zijn eindeloze griezelverhalen. 

Spoilers

Het verhaal opent met het verhaal van Sir Hugo of Baskervilles (Oxley), die vanuit zijn landhuis een waar schrikbewind voert met zijn vrienden. Ze terroriseren een lokale man, en Sir Hugo staat op het punt de ontvoerde dochter (Moyens) van de man te verkrachten, gewoon omdat het kan. Deze dame is echter iets ondernemender dan Sir Hugo had verwacht, en ze vlucht in de nacht weg uit zijn landhuis, de woeste, moerassige heidevelden van Dartmoor op. Sir Hugo kan deze krenking van zijn ego niet aan en aan zet, met zijn honden, de achtervolging in. Het meisje verstopt zich in een oude ruïne, maar wordt toch gevonden door Sir Hugo. Hij vermoordt haar met een mes op iets dat op een oude offersteen lijkt. Ondertussen zwelt het gehuil van een hellehond aan. Ook Sir Hugo overleeft de nacht niet. 

Dan blijkt dat dit een verhaal is, dat verteld wordt door Dr. Mortimer (De Wolff) aan Sherlock (Cushing) en Watson (Morell). Een nazaat van Sir Hugo, Sir Charles, is onlangs dood aangetroffen op de heidevelden van Dartmoor, gemangeld door een grote hond. En nu komt zijn erfgenaam, Sir Henry (Lee), naar Baskervilles, om bezit te nemen van zijn erfenis. Dr. Mortimer is bang dat de vloek van de Baskervilles ook deze leuke jongeman fataal zal worden. Sherlock en Watson geloven niet in spookhonden, die onschuldige mensen ombrengen, maar willen deze zaak wel onderzoeken. 

Sherlock en Watson hebben een ontmoeting met Sir Henry en al snel wordt duidelijk dat Sir Henry wordt achtervolgd door pech en dat iemand het op zijn leven heeft voorzien. Sherlock heeft geen tijd, maar stuurt Watson mee naar Dartmoor. Daar beginnen de mysterieuze ontwikkelingen al snel. Er blijkt een ontsnapte gevangene rond te hangen op de heidevelden, er blijkt een schilderij verdwenen te zijn uit Baskerville Hall en een lokale hereboer Stapleton (Solon) heeft een wel heel vreemde en verwilderde dochter Cecile (Landi). Verder wordt er in de nacht gezwaaid met lichten vanuit het landhuis en vanaf de heide. 

Gelukkig is Sherlock in de buurt om alles uit te leggen. Iemand heeft het inderdaad voorzien op Sir Henry, maar gebruikt daar volstrekt normale middelen voor. Maar wie is het, en waarom toch? Uiteindelijk is de oplossing allemaal heel wat banaler dan een vervloeking die generaties doorwerkt. 

Conclusie

Het is altijd leuk om naar Christopher Lee en Peter Cushing te kijken, maar dit was een wat onevenwichtige film. Aan de ene kant werd er een leuk spookverhaal opgezet, waarbij een geruïneerde kerk, een offersteen, een antiek mes, een vervloeking van eeuwen terug en een spookhond een grote rol speelden. Aan de andere kant, was het soms ook een beetje teveel. Er was ook nog een verlaten mijn, een ontsnapte gevangene, een bloedmooie maar gekke vrouw, een dronken pastoor en een boze boer. 

Verder was Watson wel heel erg dom. Hij vergat keer op keer de instructies van Holmes en bracht daarmee Sir Henry keer op keer in gevaar. Het was al wel snel duidelijk dat iemand met alledaagse middelen probeerde om Sir Henry uit de weg te ruimen. Zorg dan dat je hem niet uit het oog verliest en ga zeker niet bij nacht door moerassige heidevelden met drijfzand struinen. Maar nee, dat was kennelijk te moeilijk. 

Hammer Studios heeft waarschijnlijk ook een detective film willen maken en nam dan maar het meest spookachtige Sherlock Holmes verhaal. Maar de nadruk lag net een beetje teveel op de spook - elementen, waardoor de deducties van Sherlock een beetje al te onverwacht kwamen.