In de aanloop naar Halloween (en omdat Corona me zoveel binnenhoudt) heb ik weer wat meer zin om te griezelen. En een heel goed boek om dat mee te doen is We hebben altijd in het kasteel gewoond van Shirley Jackson. Ik kon het zonder problemen lenen van de Bibliotheek. En zeker in deze tijden zijn algemene voorzieningen als een bieb belangrijk.
Spoilers
Het is een vrij korte roman en het wordt al snel duidelijk dat er iets heel ernstig mis is. We volgen Mary Katherine (Merrykat) Blackwood, die samen met haar oudere zus Constance en haar bejaarde oom Julian in het huis van de Blackwoods wonen. Ze leven heel geïsoleerd in hun eigen huis. Constance heeft het terrein al in geen jaren verlaten en Oom Julian is zo verzwakt dat hij het terrein ook niet kan verlaten. Dus het komt neer op Merrykat om de boodschappen te doen en de contacten met de buitenwereld te onderhouden.
En de verhouding tussen de Blackwood familie en de buitenwereld is heel slecht. Jaren geleden zijn kort na een etentje veel leden van de Blackwood familie overleden, vergiftigd. Constance was de hoofdverdachte, maar is uiteindelijk vrijgesproken. Maar iedereen denkt nog steeds dat zij al haar familieleden, waaronder de ouders van Merrykat en haarzelf, heeft vermoord. En daarom mijdt iedereen de Blackwoods.
De Blackwoods leven in isolatie en deze isolatie heeft beroerde gevolgen voor hen. Oom Julian is nooit helemaal hersteld van de avond waarop al zijn familieleden dood neervielen en hij heeft daar een fysieke en een mentale beperking aan overgehouden. Hij wil zijn memoires publiceren, maar hij is eigenlijk keer op keer bestaande notities aan het herschrijven en nieuw informatie aan het toevoegen. Hetzelfde geldt voor Merrykat, zij beschermt haar familie met magische handelingen en magie.
Op een dag krijgt Merrykat het gevoel dat er gevaar dreigt en steeds dichterbij komt. En al snel staat er een neef op de stoep, Charles Blackwood, zoon van een broer van Julian en de vader van Merrykat en Constance. Deze neef lijkt de familiebanden aan te willen halen en hij vindt een gewillig oor in Constance. Maar hij zet ook de verhoudingen op scherp. Constance ziet onder invloed van Charles in dat zij niet voldoende zorg kan bieden aan Merrykat en Julian. En er zal iets moeten veranderen. Dit is zeer tegen de zin van Merrykat, die probeert Charles weg te werken.
Uiteindelijk komen alle spanningen binnen de Blackwood familie en tussen de Blackwoods en de buitenwereld tot een hoogtepunt.
Conclusie
Dit is een korte maar heel erg leuke roman. De dreiging wordt langzaamaan steeds meer opgebouwd. Merrykat is overduidelijk een onbetrouwbare verteller. En wat is er nou werkelijk gebeurd, al die jaren geleden dat de Blackwood familie een voor een neervielen?
En wat wil Charles, wil hij werkelijk de familiebanden aanhalen? Wil hij uit de goedheid van zijn hart een beter leven voor Merrykat, Constance en Oom Julian? Of is hij uit op het fortuin van de Blackwoods?
En de bevolking in het dorp? Zijn zij werkelijk kleingeestige bekrompen zielen, jaloers op het geld, de geschiedenis en de stijl van de Blackwoods? Of hebben zij gelijk met hun haat voor deze verknipte familie?
Het verhaal is kort, zet je aan het denken over de spanningen in kleine gemeenschappen en heeft nog een verrassende ontknoping. Zeker leuk in deze donkere dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten