 |
| Erg grimmig |
King Arthur: Legend of the Sword is een film van Guy Ritchie (Sherlock Holmes, Snatch) met Charlie Hunnam (Crimson Peak, Queer as Folk) in de titelrol. Er waren andere belangrijke rollen voor Jude Law (Sherlock Holmes, Midnight in the Garden of Good and Evil), Eric Bana (The Time Travelers Wife, Troy), Djimon Hounsou (Blood Diamond, Gladiator) en Aidan Gillen (Wake Wood, Queer as Folk). Net als bij Sherlock Holmes, heeft Guy Ritchie zijn eigen ideeën losgelaten op het verhaal van Koning Arthur. En alle favoriete stokpaardjes van Ritchie komen hier uitgebreid aan bod.
Spoilers
Het verhaal opent met een grote strijd tussen magiegebruikers onder leiding van Mordred en de gewone mensen, onder leiding van koning Uther (Bana). Hierbij werden gigantische olifanten gebruikt, die hele legereenheden konden vervoeren, voor de belegering van Camelot. Uther rijdt met zijn paard op een van deze olifanten af en entert hem. Binnen vindt hij Mordred die zijn magie gebruikt om zijn leger op de been te houden. Maar Uther heeft ook een magisch zwaard, waarmee hij de magie van Mordred teniet kan doen. Uther weet Mordred te verslaan en de legers van Mordred storten in.
Daarna wil Uther inzetten op vrede met de magische bevolking. Mordred vertegenwoordigde niet alle magie gebruikers. Maar zijn jongere broer Vortigern (Law) is het daar niet mee eens. Uitroeien die hap! Bovendien wil Vortigern ook wel op de troon zitten. Binnen de kortste keren heeft Vortigern een coup gepleegd. Bovendien offert hij zijn eigen vrouw aan de monsters die in het water onder Camelot voor meer magische macht. Dan weet hij als een soort demonische ridder Ygraine en Uther te doden, terwijl de jonge Arthur ontsnapt in een bootje.
Start van het verhaal
De kleine Arthur komt als een soort Mozes aan in Londinium, waar hij liefdevol wordt opgenomen door een stel prostituees. Arthur (Hunnam) groeit op en wordt al snel een figuur met enig succes en aanzien in de onderwereld van Londinium. Dan slaat hij echter de verkeerde mensen in elkaar, Vikingen die een verbond met Vortigern hebben. Arthur wordt achtervolgd, weet te ontsnappen, maar wordt gevangen genomen om samen met leeftijdsgenoten een poging te doen een zwaard uit een steen te trekken.
(Kennelijk leeft de mythe van de "Born King" breed onder de bevolking en is een focus van verzet en onrust tegen de regering van Vortigern. Ook na 20+ jaar zit Vortigern niet zeker op zijn troon. Hij probeert dit te ondervangen door Arthur dus effectief op te sporen met een brede en relatief humane aanpak.)
Tot ieders verbazing lukt het Arthur om het Zwaard uit de Steen te trekken en door de krachten en visioenen die hij dan krijgt, valt hij prompt flauw. Hij komt bij in een kerker van Vortigern, die daar een gesprekje met hem heeft over zijn afkomst en de betekenis van het trekken van het Zwaard. Arthur ziet het probleem, maar geeft aan dat hij weinig ambitie heeft voorbij heersen over de onderwereld van Londinium en hij is bereid gewoon te verdwijnen en Vortigern nooit meer voor de voeten te lopen. Maar voor een onzekere Koning als Vortigern is dat niet genoeg, Arthur moet publiekelijk gedood worden, zodat deze dreiging voor zijn troon voor altijd weggenomen is.
Maar daarbij rekent Vortimer niet op de weerstand tegen zijn regering. Onder leiding van Bedivere (Hounsou) en Bill (Gillen) en met wat hulp van een van de laatste magiërs wordt Arthur bevrijd. In de geheime basis van de rebellen geeft Arthur aan dat het hem echt niets kan schelen, die hele opstand tegen Vortigern. Dan besluiten de magiër en Bedivere om Arthur mee te nemen naar de Darklands, om daar meer over zijn achtergrond te weten te komen.
Daar leert Arthur hoe zijn vader Uther zichzelf opofferde, zodat zijn zoon kon leven. Ook leert hij hoe Vortigern onder een hoedje speelde met Mordred en magie gebruikte om zichzelf op de troon te zetten. Dat overtuigt Arthur om dan toch maar het zwaard op te nemen tegen zijn oom.
Arthur start een soort guerilla oorlog tegen zijn oom en is daarmee nog behoorlijk succesvol. Een enkele keer weet hij zelfs de magie van het zwaard te gebruiken om echt dodelijk uit de hoek te komen. Maar uiteindelijk is Vortigern toch sterker. Arthur wil de strijd opgeven, maar de Vrouwe van het Meer geeft het zwaard terug en laat hem zien van Brittannië te wachten staat als Vortigern blijft regeren. Arthur hervindt zijn moraal.
Vortigern dwingt Arthur om zich over te geven. Maar eenmaal in Camelot weet Arthur de strijd aan te gaan met zijn oom. Deze heeft inmiddels zijn dochter geofferd om nogmaals in de demonische ridder te kunnen veranderen. In een bruut gevecht wordt Arthur verslagen. Maar dan heeft hij weer een visioen, ditmaal compleet, over hoever zijn vader werkelijk wilde gaan om zijn zoon te beschermen.
Uther liet het Zwaard in zijn eigen lichaam vallen en veranderde toen in steen. Zo bewaarde hij het Zwaard voor zijn zoon. In dit visioen weet Arthur het Zwaard te grijpen en heeft wat contact met zijn vader. Hij hervindt zijn motivatie en doodt Vortigern.
Met de dood van Vortigern is Arthur nu de enige met een claim op de troon van Camelot. De invloed van magiërs is definitief gebroken en Arthur installeert zijn vrienden en rebellen als ridders van de ronde tafel.
Conclusie
Oh boy! Dit was me een film wel zeg. En geen beste.Guy Ritchie heeft als regisseur een paar stokpaardjes en die hebben zijn eerdere films tot successen gemaakt, maar dat was omdat hij toen wist te doseren. Dit keer doseert hij niet en komen zijn stokpaardjes iedere keer om de hoek kijken.
De criminele onderwereld - Komt iedere keer terug in films (Lock, Stock & Two Smoking Barrels, Snatch, Sherlock Holmes, RocknRolla). Maar een serieuze, georganiseerde onderwereld in Londinium in ca. 500 is mij te onwaarschijnlijk. Londinium was in die tijd te klein om naast een reguliere economie ook nog een criminele economie te kunnen ondersteunen.
Slimmigheidjes in de planning - Komt ook vaker terug in zijn films. Verschillende keren maakt Arthur plannen en deelt die met zijn maten. En terwijl hij het plan uitlegt, zien we ook hoe het plan uitpakt. Eigenlijk wordt er dus tussen twee tijden heen en weer geschoten. Een keer leuk, een tweede keer ook nog wel, maar daarna is het mooi geweest in één film.
Bombastisch gedoe - Het was overduidelijk dat Ritchie teveel Lord of the Rings en Game of Thrones had gekeken. Overal waar je keek gigantische olifanten, gigantische slangen, demonische (gigantische) ridders, gigantische vleermuizen, octopus-vrouwen, enorme torens en explosies. Het was net even teveel. De helft minder en je had een wat rustiger film gehad. Nu maskeerden de special effects het gebrek aan goed plot.
Verder waren de anachronismen me ook te veel. De verhalen van Koning Arthur zijn natuurlijk altijd enigszins anachronistisch, aangezien het hoogst twijfelachtig is of de goede man ooit wel geleefd heeft en indien ja, weet niemand eigenlijk zeker wanneer. Aan de andere kant, een aantal details van zijn leven en periode zijn wel bekend. De belangrijkste rol van Arthur was de strijd tegen de Saksen. Die migreerden naar Brittannië in 5e en 6e eeuw. Dan wil ik geen vlag-vouw ceremonies en Kung -Fu scholen zien. Dat haalt me dan toch teveel uit het verhaal.
En als je zo nodig zwarte mensen in je Arthur verhaal wil stoppen, dan vind ik dat helemaal prima. Daar is zelfs historisch bewijs voor. En in de Arthur mythen was ook ruimte voor mensen van buiten Brittannië, zoals de broers Palomides, Safir en Segwarides, ridders uit het Midden Oosten. Maar laat Djimon Hounsou dan niet Sir Bedivere spelen, een van de oudste en meest Welshe ridders van Arthur, spelen.
Tot slot de vrouwen, mijn hemel. De vrouwen, die een naam krijgen, gaan dood (eventueel na wat mishandeling). Ygrainne sterft tijdens de coup van Vortigern, Elsa en Catia worden gedood door Vortigern (hun man en vader) als offer aan de Octopus-vrouwen, Lucy de lieve prostituee wordt mishandeld en daarna gedood. En de enige vrouwen, die enige rol van betekenis spelen (de Magiër en de Octopus-vrouwen), krijgen geen naam. Kom mensen, het is de 21e eeuw. Als je toch een anachronistische versie van Arthur gaat maken, kunnen we dan ergens nog een vrouw, met naam en gelukkig einde hebben?
En er zaten nou juist wel een paar dingen in waarvan ik graag meer had willen zien en die ook een interessante film op hadden kunnen leveren. Namelijk de verwerking van het trauma van Arthur en zijn reizen in de onderwereld, waar hij nieuwe kennis opdoet.
De jonge Arthur heeft iets zeer traumatisch meegemaakt (Vader en Moeder voor zijn ogen vermoord door een gigantische, demonische ridder, verraad) en worstelt daar als jonge knaap flink mee (onaangepast gedrag, nachtmerries). Wanneer hij opgroeit draagt hij dit trauma nog steeds met zich mee. Het trauma weerhoudt hem ervan om zich in de strijd tegen Vortigern te werpen en weerhoudt hem er ook van om het Zwaard van zijn vader effectief te gebruiken.
Maar dan maakt Arthur een spirituele reis door de Darklands. Hier levert hij strijd tegen verschillende gigantische wezens en krijgt uiteindelijk een visioen, dat zijn trauma verklaart en vermindert. Later krijgt hij weer een visioen van het verleden. Hierin ziet hij hoe zijn vader het Zwaard in zijn eigen lichaam laat vallen, en in steen veranderd, alles om het Zwaard weg te houden bij de demonische Vortigern. Maar dit keer kan Arthur ingrijpen. Hij pakt het Zwaard, zijn vader hoeft niet te sterven, omdat Arthur nu zijn taak over kan nemen. En zo vindt Arthur de kracht om verder te strijden.
Verder is er in deze film ook veel aandacht voor Vortigern. Hij bouwt aan een toren, hoe hoger de toren, hoe groter zijn macht. Dus hij bouwt altijd verder. En onder de toren en Camelot, ligt een magisch meer met de Octopus-vrouwen, die in ruil voor offers magische kracht schenken. Dit gaat terug op een oude legende over Vortigern, die een kasteel wil bouwen. Maar elke nacht stort het in. Hij staat op het punt om een jonge Merlijn te offeren. Maar Merlijn geeft aan dat het vechtende draken onder de toren zijn, die hem elke nacht laten instorten.
Het uitwerken van deze onderdelen had waarschijnlijk een interessantere film opgeleverd. Leuk om als afsluiting te kijken, maar mij te hysterisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten