The Dirty Dozen

Netflix heeft onlangs weer een paar klassieke films opgenomen in het aanbod. En een daarvan is de beroemde WOII film The Dirty Dozen (1967).

Geweld, seks, geweld en geweld,
wat wil je nog meer?

The Dirty Dozen was oorspronkelijk een boek. Dit boek werd verfilmd door Robert Aldrich (Flight of the Phoenix) met hoofdrollen voor Lee Marvin (The Iceman Cometh), Ernest Borgnine (Flight of the Phoenix), Charles Bronson (Once upon a Time in the West), Jim Brown (Mars Attacks!), John Cassavetes (Rosemary's Baby), Robert Ryan (The Iceman Cometh), Telly Savalas (Horror Express), Donald Sutherland (The Pillars of the Earth) en Clint Walker (The Ten Commandments).

Spoilers

In de gevangenis

De film opent aan de vooravond van D-Day. In Groot Brittannië moet de Amerikaanse Majoor Reisman (Marvin) getuige zijn van de executie van een jonge, Amerikaanse soldaat. Het doet hem weinig. Daarna wordt hij bij zijn superieuren geroepen (waaronder Borgnine). Hij krijgt een geheime missie, Amnesty. Hierbij moet hij twaalf veroordeelde, militaire gevangen omvormen tot een groep elite-soldaten. Zij moeten dan achter de linies een zelfmoord missie uitvoeren. In een kasteel nabij Rennes brengen veel Duitse officieren hun vrije tijd door. Wanneer de mannen van missie Amnesty dat kasteel weten op te blazen en veel officieren weten te doden, vlak voor D-Day, dan zal D-Day waarschijnlijk makkelijker verlopen. De veroordeelden kunnen dan amnestie voor hun misdaden krijgen. 

Training

Reisman heeft hier bezwaren tegen, maar wordt onder druk gezet om in elk geval de mannen (waaronder Bronson, Brown, Cassavetes, Savalas, Sutherland en Walker) te spreken. Hij besluit hen op te leiden. Maar dat gaat niet makkelijk. De mannen zijn niet voor niets veroordeeld tot zware straffen. Ze hebben mensen vermoord, mishandeld, bestolen of verkracht. Ze vertonen bijna allemaal onaangepast gedrag: agressie, afkeer van gezag, religieuze wanen, vrouwenhaat, beperkte intelligentie, waardoor het moeilijk is ze te trainen. Maar uiteindelijk komen de soldaten toch samen. Ze bouwen samen hun eigen kamp, trainen, komen in opstand tegen het gezag over het gebrek aan warm water om te scheren. Als individuen en als team groeien zij.

Dan is er Colonel Breed (Ryan). Hij gelooft niet in deze missie en vindt het maar niks dat hij niet precies weet waar Reisman mee bezig is. Wanneer de Dirty Dozen gebruik moeten maken van zijn parachute-trainingsfaciliteiten, probeert hij hen te dwingen te vertellen wat hun missie is. Gelukkig weet Reisman net op tijd terug te keren, zodat de Dirty Dozen hun training af kunnen maken.
Colonel Breed heeft toch nog een weerzin tegen de Dirty Dozen en wil eigenlijk Missie Amnesty stoppen en iedereen weer terugsturen naar de gevangenis of het schavot. Maar Reisman maakt een weddenschap dat zijn mannen het hoofdkwartier van Breed in kunnen nemen tijdens een oorlogssimulatie die binnenkort gehouden wordt.
Met goede planning en het strategisch breken van de regels en het plegen van oorlogsmisdaden weten de Dirty Dozen inderdaad het hoofdkwartier van Breed in te nemen. Hiermee bewijzen zij hun kunde en hun totale onaangepastheid.

Missie

Dan is het tijd voor de missie. De mannen doorlopen alle aspecten van hun missie en worden dan gedropt boven Rennes om daar het kasteel met de Duitse officieren in te nemen. De missie verloopt redelijk volgens plan. Jiminez (Lopez) sterft tijdens de parachute-landing, maar Reisman en Wladislaw (Bronson) weten het kasteel succesvol te infiltreren, gekleed als Duitse officieren (een oorlogsmisdaad). Zij laten de anderen een voor een binnen. Maar dan gaat het mis. 

De psychiatrische patient met religieuze wanen en
misogynie draait volledig door. 

Maggott, die overduidelijk niet stabiel was, en veroordeeld was voor het vermoorden en verkrachten van verschillende vrouwen (terwijl hij in dienst was) en lijdt aan religieuze wanen, draait door de stress van de missie helemaal door. Hij steekt een Duitse vrouw dood (alweer een oorlogsmiddaad) en begint daarna in het wilde weg te schieten. Hij wordt vrij vlotjes door een collega uitgeschakeld, maar het leed is al geschied, de Duitsers hebben door wat er gaande is. 

De Duitse leidinggevenden vluchten met hun minaressen naar een schuikelder, terwijl de soldaten het hoofd mogen bieden aan de Dirty Dozen. De mensen die nog in het kasteel aanwezig zijn, worden snel overmeesterd. Alle Duitse gevangen worden geëxecuteerd (nog een oorlogsmisdaad) Het leidt tot een zwaar gevecht met veel slachtoffers aan beide kanten. Uiteindelijk weten de sterk gereduceerde Dirty Dozen de tegenstanders te verslaan. De officieren en hun vrouwen worden levend verbrand in de schuilkelder (en nog een oorlogsmisdaad). Alleen Reisman, Wladislaw en Bowren (Jaeckel) overleven de missie. 

Conclusie

Ik weet niet goed wat ik moet denken van deze film.

Indertijd was het een grote hit in de bioscopen in de VS en Frankrijk. En het was ook een inspiratie voor veel andere films over de dappere avonturen van elite - eenheden in WOII, zoals bijvoorbeeld Where Eagles Dare (1968) en Kelly's Heroes (1970). Maar ook in films als Private Benjamin (1980) zie je de inspiratie van deze film (de training en het oorlogsspel zijn bijna geheel gelijk). En films als de Expendables serie (2010, 2012 en 2014) en Inglourious Basterds (2009) borduren natuurlijk ook voort op dit thema.
Maar deze film haalde destijds ook heel wat kritiek op de hals van recensenten, maar ook van de acteurs zelf. De film hangt van oorlogsmisdaden en wreedheden aan elkaar. De "helden" van het verhaal zijn allemaal criminelen veroordeeld voor misdaden gepleegd terwijl ze in dienst waren van het leger. En het hoogtepunt van de film is natuurlijk een gruwelijke oorlogsmisdaad, die zelfs weer de misdaden van de Nazi's voor de geest haalt (mensen opgesloten in een kleine ruimte worden gedood door dodelijk materiaal van boven).

De daden van de "Dirty Dozen" worden in de film verheerlijkt als mannelijk, dapper en slim. Tegen alle kansen in, weten ze toch te slagen. Ondanks dat ze worden tegengewerkt door hun eigen mensen en ze een dodelijke missie hebben. Maar ik kan niet vergeten dat ze bijna stuk voor stuk ernstige misdadigers zijn. De schattige scenes waarin ze nader tot elkaar komen, hun moeilijke achtergrond geduid wordt en de slimmigheidjes die ze uithalen om hun training door te komen, worden gekleurd door het feit dat ze allemaal moordenaars, geweldplegers of verkrachters zijn.
Dus aan de ene kant zijn er moordenaars, geweldplegers en verkrachters, aan de andere kant de Nazi's. Wie zijn de slechten en wie de goeden?
En ook de leiding van beide legers is niet veel beter. De Amerikaanse generaals zijn geheel bereid om lastige soldaten op een zelfmoordmissie te sturen, om zichzelf de moeite te besparen van het daadwerkelijk bestraffen van veroordeelde misdadigers. Maar de Duitse officieren vinden het ook geen probleem om hun soldaten en bedienden over te laten aan een invasie-macht, terwijl ze zelf de veiligheid van een schuilkelder zoeken.
En dan de Dirty Dozen zelf. Waarschijnlijk zijn Jefferson en Jiminez alleen maar veroordeeld met zware straffen omdat ze etnische minderheden waren. Maggott is zo overduidelijk knettergek, die had nooit opgenomen mogen worden in het leger. Posey en Pinkley zijn verstandelijk beperkt en zijn zich waarschijnlijk niet eens volledig bewust van de consequenties van hun acties, zowel deelnemen aan het leger, als hun misdaden. Dus daar komt het Amerikaanse leger er ook niet mooi vanaf.

Dus...is dit een complexe film met een diepere boodschap over de waanzin van oorlogsvoering en de schade die dat doet aan de deelnemers? Of is dit een hele oppervlakkige film over een stel testosteronen-bommen die doen waar ze goed in zijn?

Oogsten oogsten oogsten

Met het warme weer van de afgelopen dagen, gaat het hard in de moestuin. Gelukkig heb ik vorig jaar veel gesnoeid en had ik niet zo een waanzinnige oogst als vorig jaar. Maar ook dit keer hingen de takken van de bessenstruiken laag, vanwege alle bessen. Ook dit jaar zal ik weer veel takken wegsnoeien.

De eerste oogst

Dus de oogst van de Rode bessen en Zwarte bessen is inmiddels binnen. Het was weer zoveel dat ik vooral de rode bessen alvast heb verwerkt in andere dingen. Traditiegetrouw maak ik een deel altijd in in Wodka. Een weckpot voor de helft vullen met fruit, paar scheppen suiker erbij, en aanvullen met een smakeloze sterke drank naar keuze. Na een half jaar gaat de smakelijke alcohol dan in cocktails. Ik maakte graag een fruitige wodka martini, maar in een Bramble gaat het ook goed. 

Verder heb ik net als vorig jaar ook weer siroop van Rode bessen gemaakt. Ook dit keer weer goed gelukt. In combinatie met de Soda Stream, die we ook hebben aangeschaft, naar aanleiding van een aanbieding, levert dat veel bessige limonade op. En we hoeven geen plastic flessen bronwater meer aan te schaffen, ook een voordeel. 

En ondanks dat ik nog heel veel jam over heb uit 2018, maak ik toch weer nieuwe jam met fruit uit 2019. Ook daar wordt ik steeds handiger in. 

Naast een enorme hoeveelheid bessen, heb ik inmiddels ook heel veel kapucijners kunnen oogsten. De ranken hingen vol met peulen, die bijna barstten van de erwten. Dus mijn vriezer ligt nu vol met doosjes kapucijners. Het invriezen is heel makkelijk. Erwten uit de peulen, even kort wassen en dan uitlekken en in een bakje in de vriezer. Omdat de peulvruchten veel energie bevatten en door alle vezels snel vullen, maak ik bakjes van 250 gr. Dat is voldoende voor een gezin met twee volwassenen en wat kinderen. 

Als ik dan een curry of raasdonders wil maken, kunnen de erwtwn zo vanuit het bakje de pan met kokend water in. Een minuut of vijf (max!) later, zijn ze dan wel gaar en kunnen ze verder verwerkt worden in de maaltijd. 

Het geeft me altijd een heel bevredigend gevoel om voedsel uit eigen tuin te kunnen eten. 

The Killer Inside Me

Ondanks de opmars van Netflix en onze herontdekking van de Bibliotheek, is er ook nog steeds de televisie natuurlijk, en daar komen ook films! Een tijd geleden was deze film op TV en laatst kon ik hem met Sander terugkijken.

The Killer inside Me

Het gaat om The Killer Inside Me (2010). Deze film is van Michael Winterbottom (24 Hour Party People) met in de hoofdrollen Casey Affleck (Gone baby gone), Jessica Alba (Machete Kills) en Kate Hudson (The Skeleton Key). In wat kleinere bijrollen zien we ook nog wat bekende koppen voorbijkomen, zoals Bill Pullman (vader van Lewis) en Simon Baker (L.A. Confidential).

Spoilers

Politieman Lou Ford (Affleck) werkt in een klein dorpje in Texas in de jaren '50. Hij krijgt van zijn baas de opdracht om een lokale prostituee Joyce (Alba) uit het dorp te verdrijven. Zij heeft namelijk een affaire met de zoon van de lokale vastgoedmagnaat. Deze wil dat de affaire met zijn zoon stopt. Maar in plaats van de opdracht uit te voeren, start Lou een gewelddige SM-relatie met Joyce. Samen bedenken ze een plan om Elmer Conway $10.000 afhandig te maken, te vluchten en een nieuw leven te starten.
Maar Lou besluit om Conway Jr. en Joyce beiden te verraden. Hij slaat Joyce (in een werkelijk gruwelijke scene), laat haar voor dood achter, schiet  Conway Jr. dood en laat het lijken of Joyce en Conway Jr. een ruzie hebben gehad. Hij gaat er zelf vandoor met het geld.

Maar Lou is niet zo handig als hij zelf gelooft. Zijn vriendin Amy (Hudson) stelt wel erg veel vragen over zijn gedrag. En ook een onderzoeker (Baker) naar de moord op Joyce en Conway Jr. stelt veel vragen over de toedracht. Er komen steeds meer mensen met vragen. Lou wordt gedwongen om meer en meer mensen te doden, waaronder zijn vriendin Amy.
Tijdens dit proces blijkt dat Lou zijn gewelddadige gedachten eigenlijk niet in de hand heeft. Ideeën om anderen geweld aan te doen, blijven zich opdringen. Deze gedachten dwingen hem ook om zich anders te gedragen, wat ook weer de aandacht trekt. Langzaam sluit het net zich om hem heen.

Uiteindelijk eindigt Lou in een psychiatrische inrichting. Hier krijgt hij steeds meer visioenen, van Joyce, van Amy maar ook van zijn stiefmoeder. Hij realiseert zich niet eens dat deze hallucinaties niet echt zijn en kijkt ernaar uit om ze weer te zien. Zijn advocaat (Pullman) weet hem uit het ziekenhuis te krijgen en in de autorit naar huis bekent Lou alles.
Eenmaal thuis realiseert Lou dat er geen weg naar buiten meer is. Hij overgiet zijn huis met benzine en alcohol en wacht op de politie. Zij komen, samen met een ernstig gehavende Joyce. Lou steekt Joyce neer en de politiemannen beginnen te schieten. Hierbij gaat het huis in vlammen op.

Conclusie

Dit is een hele verontrustende film! De gewelddadige scenes zijn echt langdurig en gedetailleerd in beeld gebracht. Het is al vrij snel duidelijk dat Lou Ford een zwaar beschadigde persoon is. Hij leeft echt op van het pesten van mensen in zijn omgeving en van gevaarlijke en gewelddadige seks. Geen wonder dat zijn brave leven als agent met zijn lieve doorsnee vriendinnetje hem hopeloos frustreert. 

Verder zijn er natuurlijk wel vaker films gemaakt over psychopaten die overal mee wegkomen, maar dan worden ze meestal gepresenteerd als hyper-intelligent (Dexter, The Talented Mr. Ripley). Dat is Lou duidelijk niet. Hij denkt dat hij slimme plannen heeft en dat niemand hem doorheeft, maar het is duidelijk dat hij zijn gevoelsleven niet zo verborgen houdt voor iedereen als hij denkt. In zijn verleden spelen wat schimmige zaakjes, die mensen niet vergeten zijn. Zijn (aanstaande) slachtoffers en collega's stellen meteen intelligente vragen bij zijn plannen en het spoor van lichamen dat hij achterlaat. En uiteindelijk gaat hij ten onder. 

Tot slot is ook duidelijk hoe zeer zijn fantasieën hem beperken. Hij wordt echt gedreven om mensen te doden. Hij zou gewoon met Joyce kunnen vertrekken en een nieuw leven op kunnen bouwen. Maar nee, er moet geld bij, daarom moet zij dood en de zoon van de rijkste man van het dorp ook. Ook zou hij zijn vriendin Amy kunnen laten leven. Maar nee, zij moet ook dood. En wel op een gruwelijke manier. 

Het is mij op het einde zelfs onduidelijk of hij zelfmoord pleegt, alleen in zijn huis. Of dat zijn politie-collega's hem daadwerkelijk op kwamen halen. Wat deed Joyce daar dan?

Kijk eens als je de kans krijgt, maar niet alleen of vlak voor het slapen gaan. 

Het is Zomer!

Het is weer 21 juni. Hoog tijd om het blog weer een make-over te geven en even stil te staan bij de veranderende seizoenen. De zon is nu het dichtst bij ons. Dus dit is de langste dag en daarmee ook de kortste nacht. Vanaf nu worden de dagen weer korter, tot we even voor kerst weer omkeren.

Verse Kapucijners

De lente is nu echt voorbij en de zomer kan starten. En die start ook meteen goed. In de tuin groeit en bloeit alles als een tierelier. De laatste rabarber is geoogst (na 21 juni geen goed idee meer). En ik heb ook al flink wat kapucijners binnen gehaald. Verder zijn de tuinbonen ook bijna klaar om geoogst te worden en de takken van mijn bessenstruiken hangen door vanwege alle bessen die eraan zitten.
Ik vind het altijd heerlijk om een hele vriezer vol met eten uit eigen tuin te hebben. Daarvoor heb ik geen bestrijdingsmiddelen hoeven gebruiken, geen plastic of benzine voor vervoer. En het smaakt nog heerlijk ook.

En in mijn eigen tuin komen de zomerplanten nu ook meer tot hun recht. De lelies staan op uitbarsten, net als de Clematis. En andere planten hebben hun tijd alweer gehad. Hopelijk wordt het niet zo een droge zomer als vorig jaar, daar is de natuurlijk nog steeds niet helemaal van hersteld.

De Donkere Toren

Sinds ik mijn kindle heb, ga ik zo af en toe op een binge van bepaalde boeken. Zo heb ik me een keer gestort op de boeken van Agatha Christie. En een keer op alles van Iain M. Banks. En zo heb ik ook een keer een Dark Tower binge gehad. Een serie boeken van Stephen King over een laatste Gunslinger op een missie, waar alles voor moet wijken. De serie bestaat uit 7 boeken die in de loop van een jaar of dertig zijn uitgekomen. En inmiddels bevat veel werk van King een verwijzing naar de serie. En in 2017 hebben mensen de moeite genomen om de serie in een film te vangen en sinds kort die ook te zien op Netflix.

Nu al indrukwekkend

De film is gemaakt door de Deen Nicolaj Arcel (Girls with the Dragon Tattoo) en we hebben Idris Elba (Thor: the Dark World, Luther) en Matthew McConaughey (Lone Star, Surfer, Dude) de hoofdrollen. Maar in bijrollen kunnen we ook bekende koppen als Claudia Kim (The Avengers: The Age of Ultron), Fran Kranz (Dollhouse) en Katheryn Winnick (Vikings) zien. 

Spoilers

De film opent met een scene van spelende kinderen. Plots gaat een alarm af. Een deel van de spelende kinderen loopt een sinistere faciliteit binnen, waar zij vastgebonden in stoelen gemarteld worden, waarna een soort energie afgevuurd kan worden. 

Dit blijkt een droom te zijn van een jongen in New York, Jack Chambers (Taylor). Deze dromen tekent hij steeds op in verontrustende tekeningen. Daarnaast ziet hij ook vreemde mensen op straat, met loszittend vel. En gedraagt hij zich teruggetrokken en agressief. Zijn moeder (Winnick) en stiefvader denken dat dit een trauma is over de dood van zijn vader, die nog maar kort geleden overleden is. De visioenen lijken ook verband te houden met vreemde aardbevingen die de aarde teisteren.   

De ouders van Jack hebben de hulp ingeroepen van een kinder-psychiatrisch centrum om hem beter te helpen. Maar Jack herkent hen als mensen met het loszittende vel en hij vlucht New York in. Dan treft hij een verlaten huis, waar hij ook tekeningen van maakt. In het huis bevindt zich een portaal, dat hem transporteert naar een andere wereld. 

In deze nieuwe wereld treft Jack Ronald Deschain (Elba), die de laatste Gunslinger blijkt te zijn. Hij is op een missie om de Man in het Zwart (McConaughey) uit te schakelen. Deze Man in het Zwart heeft alle Gunslingers uitgeschakeld. Verder wil hij de Donkere Toren vernietigen, waarmee alle werelden ook vernietigd zouden worden. Vandaar ook alle aardbevingen op aarde. Hij doet dit door kinderen te ontvoeren, met psychische krachten en gebruikt deze dan om de Toren te vernietigen. 

Maar de overgang van Jack van de Aarde naar deze wereld heeft ook de aandacht getrokken van de Man in het Zwart en zijn medestanders, dus de achtervolging wordt ingezet. Jack en de Gunslinger keren terug naar de Aarde, om zich voor te bereiden en een basis van de Man in het Zwart aan te kunnen vallen. Dan blijkt dat de moeder en stiefvader van Jack inmiddels ook zijn omgebracht door de Man in het Zwart. Hierdoor komen Jack en de Gunslinger ook nader tot elkaar, en Jack leert de beginselen van het gebruik van vuurwapens. 

Maar de Man in het Zwart zit niet stil. Hij weet Jack te ontvoeren naar weer een alternatieve wereld om vanuit daar de Donkere Toren neer te halen. De Gunslinger zet de achtervolging in en weet door al zijn vaardigheden te gebruiken de Man in het Zwart te doden. De werelden zijn gered, de Donkere Toren ook. En de Gunslinger en Jack trekken samen de wijde wereld in.  

Conclusie

Een redelijke film. De belangrijkste acteurs zijn prima. Op Elba en McConaughey is niets aan te merken. En ook de bijrollen worden prima vertolkt. Maar het verhaal van de Donkere Toren is groot. En het is lastig om dat in een relatief korte film te vangen. Men doet zijn best, maar het hoe en waarom van het conflict blijft een beetje warrig. Dit was misschien beter geweest voor een TV serie. 

Zomerse pracht

De lente loopt inmiddels op zijn einde en de zomer komt eraan. In de tuin is dat goed te zien. De eerste bloemen van de lente zijn inmiddels wel uitgebloeid. Dus we hebben al afscheid genomen van de Krokussen en Narcissen. Maar nu is het dan de tijd van de Lupines, Jasmijn, Rozen, Eendagsbloemen en Spierstruik.

Eendagsbloemen

En wat trekken al die bloemen een bijen en andere beestjes aan. Het is in mijn tuin een constant gezoem van bijen, hommels, vliegen, torren en vlinders. Heel fijn om te zien. En eht is ook fijn om te zien hoe alles groeit en bloeit in de loopt der jaren. 

De spierstruik in onze tuin heb ik ooit eens als armetierig verwaarloosd plantje gered tijdens de verbouwing van onze achtertuin. Later heb ik hem nog eens verplaatst, wat mij mijn spade kostte. En inmiddels zijn het twee enorme struiken geworden, die met hun knalroze bloemenschermen een hele schare aan hommels en andere beestjes aantrekken.

Klimroos

En in de voortuin neemt de Klimroos inmiddels een groot deel van het hek over. Toen we ooit de voortuin onder handen namen, heb ik daarna wat nieuwe planten aangeschaft. En een daarvan was een klimroos. En het heeft even een paar jaar geduurd, maar inmiddels neemt hij dus een flink deel van de pergola over. En is een tehuis voor bijen, torren, bladluis en lieveheersbeestjes. 

Boerenjasmijn

En de boerenjasmijn die we ooit in de achtertuin hadden staan, wordt ook ieder jaar groter, met heerlijk geurende witte bloesems. Ik zal die dit jaar toch flink terug moeten snoeien. Want hij neemt steeds meer van de tuin over, terwijl ik graag zou zien dat hij wat meer de hoogte in zou gaan. 

In de moestuin is de zomer ook aangebroken. De tuinbonen en erwten gaan als een speer en vooral de erwten zitten vol met peulen. De rode bessenstruiken hebben al helemaal doorbuigende takken van de bessenoogst die eraan hangt. Binnenkort kan ik dat al gaan oogsten. 

Maar mijn courgettes en pompoenen lijken niet aan te slaan, nadat ik ze een aantal weken geleden verplant heb. De blaadjes blijven maar een beetje klein en gelig. Ik geef ze nog een week om aan te slaan. Anders plant ik nieuwe zaadjes. Een zomer is niet hetzelfde zonder courgette. 

  

Pendragon LXIX - The love of a good woman...

Na alle spannende avonturen van de vorige keer, moet er dit keer een huwelijk plaats vinden. In het hart van het Britse rijk zal nu een Saksisch huwelijk dat zijn weerga niet kent, plaatsvinden. En met deze aflevering duiken we dan ook meteen diep de romantische periode in.

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Marcus Livius van Broughton
Ygritte, Dochter van Eliot de Wispelturige en Inga met de Grote Vlechten, Dochter van Octa, Cynning van Kent, Zoon van Hengest van de Saksen
Benno van Steeple Langford

Old Sarum, 535 AD

Ygritte, Dochter van Sir Eliot de Wispelturige en Inga met de Grote Vlechten, Dochter van Octa, Cynning van Kent, Zoon van Hengest van de Saksen maakt zich klaar voor haar grote dag. Ze zal huwen met Turquine van Quinqueroi Forest. Tot voor kort was hij een brute, Saksische roofridder. Maar zij was in staat een andere kant van hem aan te spreken.

Ygritte van Burcombe

En dit huwelijk wordt groots! Haar broer Octa, Cynning van Kent, zal er zijn met Cwene Guinevere en hun dochter Rowena en hun adoptie dochter Alis, die op de een of andere manier ook weer een nicht is van Ygritte. Prinses Eleanor van de Franken, weduwe van haar broer Marc, zal aanwezig zijn. Verder zullen Hoge Koning Arthur en zijn vrouw Ysolde, tweelingzus van Ygritte ook aanwezig zijn. Radiger, Koning van de Varni en Caelwine, laatste Saksische prinses van Anglia zullen ook aanwezig zijn. Allen zullen hun leenmannen, ridders, bedienden en andere aanhangers meenemen. Salisbury barst uit zijn voegen!

Octa, Cynning van Kent

Arthur Pendragon
Hoge Koning

Ysolde van Burcombe
Hoge Koningin

Sir Marcus vindt dat het hoog tijd is dat hij huwt. Hij laat daarbij zijn ook vallen op Prinses Alis van Cameliard. Een leuke frisse meid van een jaar of twintig. Zij wordt opgevoed door Guinevere en erft later Cameliard. Het zou zelfs kunnen dat zij aanspraak kan maken op Kent, wanneer Octa en Guinevere geen zonen krijgen. En zij is ook nog weer de laatste, onechte nazaat van Sir Roderick van Salisbury... Via Ygritte vraagt hij om voorgesteld te worden aan Alis.

Alis van Burcombe,
Prinses van Cameliard en Kent

Maar wanneer Sir Marcus haar op een rondreis door Salisbury, haar voorvaderlijke landen, wil nemen, maakt hij maar een slechte indruk (flirting fumble). 

Ook Turquin arriveert, in volledige Saksische glorie. Hij torent boven iedereen uit, zijn snor is de meest woeste van allemaal, zijn heorthgeneats kijken het gemeenst, hun speren zijn het grootst en hun wapenrustingen glimmen.

Sir Marcus realiseert zich dat dit nog wel eens een huwelijk met flinke ramificaties zou kunnen zijn. Ygritte identificeert zichzelf als Saksisch, maar zij is ook erfgenaam van de Cymry Sir Eliot van Burcombe en zijn uitgebreide bezittingen in Salisbury. En zij huwt nu met een voormalig roofridder, wiens status in de Saksische samenleving ook onzeker is. Maar zij is ook schoonzus van Hoge Koning Arthur en zus van de Cynning van Kent. Iedereen die haar huwt wordt meteen gekatapulteerd in de hoogste regionen van politiek bestuur. Het kan niet anders dan dat mensen op termijn gebruik zullen willen maken van dit huwelijk.
Ygritte staat hier niet zo voor open. Zij houdt van Turquine en hij van haar. Zij hebben geen papierwerk nodig om hun liefde aan elkaar te bewijzen. Weemoedig schudt Sir Marcus zijn hoofd. Dan benadert hij haar broer, Octa, Cynning van Kent. Deze levert een skald en samen regelen Sir Marcus en de Skald een ijzersterk huwelijkscontract voor deze twee.

Dan is het natuurlijk ook tijd voor een vrijgezellenfeest. Sir Marcus en Sir Benno nemen dit op zich om dit te organiseren. Het beloofd behoorlijk woest te worden, met al die wilde Saksen. Benno zorgt ervoor dat Arthur, Octa en Radiger ook van de partij zijn. En de Stenen Tempel Gidsen verzorgen de muziek.

Ondertussen organiseert Ysolde een vrijgezellenfeest voor Ygritte. Dit is wat kalmer, meer een theekransje tussen de dames. Guinevere en Caelwina geven advies over het goed houden van een huwelijk. Ysolde laat doorschemeren dat zij misschien niet altijd even gelukkig is met Arthur. De politieke druk heeft ook invloed op hun huwelijk. 

Het huwelijk

Het huwelijk zal plaatsvinden in de Oecumenische Kathedraal van Salisbury, die ook nog is gebouwd nadat Sir Eliot en sir Caulas besloten dat er een moest komen (in 495, 40 jaar geleden alweer). Het zal een volledig Wotanisch huwelijk worden, Turquine en Ygritte zijn beiden devote volgers van Wotan en zijn geloof. Hiermee wordt er natuurlijk midden in het hartland van de Britse cultuur een overweldigend Saksisch cultureel statement gemaakt. De invloed van de Britten is wanende en dat zal voorlopig wel zo blijven.

Inga met de Grote Vlechten

Vrouwe Inga met de Grote Vlechten, dochter van Octa, Cynning van Kent, zoon van Hengest van de Saksen is de enige ouder die Ygritte nog heeft. Het is aan haar dat Turquine de bruidsprijs moet betalen. En die is hoog, want Ygritte is natuurlijk een vooraanstaande Saksische prinses. Vrouwe Inga staat erop dat voorafgaand aan het huwelijk deze bruidsprijs publiekelijk betaald wordt aan haar. En Turquine levert!

Turquine moet een bedrag ter hoogte van het wergild van de vader van de bruid betalen aan de familie van de bruid. Sir Eliot de Wispelturige was op het eind van zijn leven een heerser over verschillende landgoederen in Salsibury, Kent en andere delen van de Britse Eilanden. Daarmee had hij een status vergelijkbaar met die van een Ealdorman. Maar daarna is de familie van Ygritte nog veel hoger gerezen, tot aan de status van Cynning toe. Turquine moet L1.000 als bruidsprijs leveren aan haar moeder, Inga. 

Turquine laat het ene paard na het andere naar voren komen, de tassen die deze paarden tillen worden uitgestort aan de voeten van Inga. Een enorme stapel van munten, sieraden, wapens, schilden, wapenrustingen, huisraad en andere waardevolle spullen ligt aan haar voeten. 

De Saksische gasten zijn enorm onder de indruk van de rijkdom van Turquine. Maar onder de Britten wordt gemord. Zij weten heel goed dat deze spullen van hen afkomstig zijn, geroofd door Turquine en zijn roversbende. 

"Dat was de ketting van mijn moeder!"

"Dat zijn mijn verzilverde paardensporen!"

Vrouwe Inga hoort hoe de wind waait en zij heeft in haar hart natuurlijk een week plekje voor Britten, aangezien zij zo lang getrouwd was met Eliot de Wispelturige. Zij besluit om na afloop van de bruiloft een groot deel van deze schat weer weg te geven aan arme Britten.

Dan wordt er een grote hengst geslacht om succes voor het huwelijk af te smeken. Het huwelijk is gesloten! En hiermee zal een hele generatie jonge meisjes leren dat wanneer je maar lief en begripvol genoeg bent, het mogelijk is om je partner te veranderen van een onbehouwen roofridder in een onbehouwen, maar liefdevolle echtgenoot!

Er volgt een groots feest in het kasteel van Salisbury. Ygritte en haar kersverse echtgenoot zijn natuurlijk de gastvrouw en -heer. De hoogste tafel zit vol met hun naasten en andere belangrijke gasten. De lagere tafels zitten inmiddels ook aardig vol met vooraanstaande Britse en Saksische krijgers. Naarmate de drank meer vloeit, wordt de stemming ook uitgelatener. Wanneer er toch wat steken onder water heen en weer vliegen, besluit Ygritte dat het tijd is om haar heetgebakerde man mee te nemen naar de slaapkamer, anders wordt het vechten.

De volgende morgen

In de vroege morgen worden Sir Marcus en Sir Benno benaderd door een verfomfaaide dienstmaagd. Zij was ooit dienstmaagd van Elyzabel, nicht van Cwene Guinevere, die in 533 zou huwen met een Frankische prins. Maar zij is nu gevangen gezet door haar echtgenoot en de Franken bereiden een aanval voor op Bretagne. Zij willen de aanwezigheid van de Britten en de clan van Ganis verdrijven uit Gallië en een groot Frankisch Rijk stichten! Sir Marcus en Sir Benno besluiten dat dit zeer ernstig klinkt, Hoge Koning Arthur en Cynning Octa zullen op de hoogte steld moeten worden. 

Guinevere van Cameliard
Cwene van Kent

Sir Marcus wil ook met Cwene Guinevere spreken. Hij wil graag toestemming om Prinses Alis het hof te maken. Maar Cwene Guinevere is nog geen gemakkelijke. Ooit was zij diep verliefd op Sir Eric van Burcombe, maar door een misverstand over Alis kon hun relatie nooit opbloeien. En toen stierf Sir Eric in de Slag van Badon Hill...Om dit goed te maken, zal zij Alis nu alle bescherming geven die zij kan!

Cwene Guinevere vindt het goed wanneer Sir Marcus Prinses Alis het hof maakt. Maar van een huwelijk kan alleen sprake zijn, wanneer hij een bruidsprijs weet op te hoesten, die een Prinses van de Saksen waardig is. Aangezien haar adoptievader Cynning van Kent is, is dat een aanzienlijk bedrag (L2.100 om precies te zijn). Sir Marcus moet even slikken, maar belooft dat hij dit bedrag bij elkaar zal krijgen. 

Cwene Guinevere waarschuwt nog. Als hij Prinses Alis ongelukkig maakt, zal zij zorgen dat Ygritte het te weten komt...

Wanneer Sir Marcus zich bij Prinses Alis voegt en vertelt wat hij met Cwene Guinvere besproken heeft, moet Alis blozen. Maar al snel herinnert zij zich de belangrijke lessen van haar adoptie moeder. Zij vraagt om een brief, zoals Sir Eric die aan haar moeder schreef. Geïntimideerd gaat Sir Marcus weer weg.

Sir Turquine betaalt zonder morren een "Ochted gift" aan zijn nieuwe vrouw Ygritte. Hij had een uitgebreid gebied in Quinqueroi Forest, waar hij reizigers beroofde en andere rovers aanstuurde. Een kwart daarvan is nu van Ygritte.  

Deadpool 2

Nadat we eerder al Wonder Woman, Spiderman en American Gods uit de bibliotheek van Malden hebben geleend, leenden we nu dan ook Deadpool 2 (2018). We hadden eerder al eens Deadpool gezien en die was hilarisch, dus ik was ook erg benieuwd naar het vervolg.

Dat belooft wat

Deadpool 2 is van David Leitch en heeft Ryan Reynolds (Deadpool), Morena Baccarin (Serenity) en Josh Brolin (Inifinty War, Endgame) in de hoofdrollen. In bijrollen kunnen we nog Julian Dennison, Zazie Beetz, Eddie Marsan (Sherlock Holmes) en Terry Crews  (Expendables 2 en Expendables 3) zien. En verder speelt de muziek eigenlijk ook een extra rol in de film.

Spoilers

Na de gebeurtenissen in Deadpool leiden Wade (Reynolds) en Vanessa (Baccarin) nu een leven van huiselijk geluk. Ze denken zelfs aan kinderen. Er volgt zelfs een blik op een werkdag van Wade (hilarisch gemonteerd op 9 to 5 van Dolly Parton). En op een dag komen criminelen verhaal halen bij Wade en Vanessa thuis, hierbij komt Vanessa om. Wade kan niet omgaan met het verdriet en schuldgevoel en probeert zelfmoord te plegen. Maar dat lukt niet, vanwege zijn zelfgenezend vermogen. 

Colossus (Kapicic)en Negasonic Teenage Warhead (Hildebrand) proberen hem een nieuw doel in zijn leven te geven, door hem deel te laten uitmaken van de X - Men (als trainee!). De eerste missie is een doorgedraaide mutant Russel Collins (Dennison) met vuurkrachten, die zijn opvanghuis in de as probeert te leggen. Het eindigt ermee dat Wade en Russel beiden, met een halsband die hun krachten blokkeert, in de gevangenis belanden. Door de halsband raakt Wade zijn zelfgenezend vermogen kwijt, maar niet zijn kanker, dus hij is stervende. Dat vindt hij geen probleem, want dan kan hij zich weer bij Vanessa voegen...

Ondertussen is in de nabije toekomst Cable (Brolin) op zoek naar een manier om te voorkomen dat Russel als Firefist een oncontroleerbare, moorddadige mutant wordt, die overal dood en verderf zaait. Hij reist terug in de tijd om een jonge Russel te doden. Tijdens het gevecht in de gevangenis om Russel te doden, weet Wade te ontsnappen en Cable ook de gevangenis uit te sleuren. 

Wade stelt een team van helden samen om Russel te bevrijden uit een gevangenenkonvooi. Dit gaat gruwelijk (en hilarisch) mis en alleen Domino (Beetz) en Wade overleven lang genoeg om het konvooi te naderen. Ondertussen bevrijdt Russel de woeste Juggernaut. Samen weten ze te ontsnappen, Wade te omzeilen en gaan ze terug naar het weeshuis om daar de directeur te doden. Dit zou de eerste moord van Russel en daarmee zijn snoekduik in de morele afgrond. Dat moet gestopt worden natuurlijk.

Wade en Cable besluiten om samen te werken, waarbij Wade de kans krijgt om de moord op de directeur te voorkomen. Na een offer van Wade blijft de directeur leven, net als Russel. Hierdoor ziet Russel in dat hij zijn woede moet leren beheersen, waardoor in de toekomst Cable geen reden heeft om Russel te doden. En Cable ziet in dat Wade misschien toch gelijk heeft. Hij geeft de laatste mogelijkheid om terug te reizen naar een toekomst waarin zijn gezin nog leeft op. En zo overleeft Wade als nog het laatste avontuur.

Conclusie

Wederom een hilarische film. Dit team wist wat werkte in de vorige film en dat herhalen ze hier. De relatie tussen Wade en Vanessa komt oprecht over, twee mensen die elkaar gevonden hebben en steunen in het leven. De wanhoop van Wade om zonder Vanessa misschien wel eeuwig verder te moeten, is daarmee ook invoelbaar.
Maar het is wel een beetje jammer dat de enige rol van Vanessa eigenlijk is om dood te gaan en daarmee de mannelijke hoofdpersoon te stimuleren tot heroïsche daden en karakterontwikkeling. Kom mensen, dat hebben we vaker gezien en wordt inmiddels een beetje oud.

Verder is de motivatie van Russel ook goed te volgen. En jongeman die opgroeit in een weeshuis en daar mishandeld wordt, komt daar niet ongeschonden uit. En wanneer hij dan van zijn verdere omgeving ook geen steun krijgt, draait hij door naar een geharde crimineel. Gelukkig weet Wade hem op het rechte pad te houden.

En daarnaast is het doorbreken van de 4e muur, de toepasselijke muziek en de humor natuurlijk ook enorm van meerwaarde bij deze film.

Zeker kijken wanneer je de kans krijgt.

Spellendag Hemelvaart 2019

Het was weer de 41e dag na pasen en dat betekent een spellendag in huize Hartogensis! In de morgen schrobben en koken en in de middag natuurlijk spellen spelen, spelen, spelen! Het was dit jaar een wat rustige dag. Want niet alleen viel onze dag samen met Hexacon in Braunfels, dus veel van onze vaste bezoekers waren daar. Maar onze oudste twee kinderen werden uitgenodigd voor een logeerpartij bij hun neef en nicht. En ondanks wat geworstel met hun geweten, kozen ze toch voor logeren.

Er werd gepoetst!

Maar met wat minder gasten, valt er ook wat minder te rennen en wat meer te spelen. In de middag kwamen vrienden R. en S. binnen met de kinderen M. en E. En jeminee wat worden die al groot. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat M. en mijn zoon samen speelden met de duplo. Maar nu zijn er bijna 10 jaar voorbij gegaan en is M al groter dan ik. Nog wat later schoven vrienden S. en J. ook aan. En we kregen meteen het een en ander van de grond.

Colt Express

Ik kon een paar rondjes Azul spelen en Vroeger of Later kwam ook weer op tafel. En Sander vermaakte zich met Colt Express, waarbij je een trein moet overvallen in het Wilde Westen. De middag vloog voorbij en al snel was het tijd voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd van tomatensoep, pikante pepertjes, fritatta en nog veel meer lekkere hapjes.

Hellboy

In de avond sloten vrienden D. en J. ook nog aan. En toen werd het tijd voor de ruige spellen. Vriend J. had Hellboy helemaal naar Malden weten te sleuren (vraag niet hoe). Dus die hebben we nog getest. Leuk spel, maar we hebben het idee vaker gezien (Doom, Ravenloft en Legends of Drizzt). Later kwamen Cards Against Humanity en Azul nog een keer voorbij. Ik vond het toen wel mooi geweest en vertrok naar bed. Maar Sander ging nog even vrolijk door met wat Codenames Duet.

En zo zat een mooie dag er weer op.

Kerst 2007
Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012
Kerst 2012
Hemelvaart 2013
Kerst 2013
Hemelvaart 2014
Kerst 2014
Hemelvaart 2015
Kerst 2015
Hemelvaart 2016
Kerst 2016
Hemelvaart 2017
Kerst 2017
Hemelvaart 2018

Kerst 2018

V for Victory

Nu de kinderen naar school gaan, heb ik wat meer tijd om te besteden aan het kijken van film en TV. Een tijdje geleden heb ik een goedkope DVD van de Miniserie V (1983) op de kop kunnen tikken. En in etappes kijk ik die nu op mijn vrije dag.

V
Imposante titel al

De Miniserie komt uit 1983. Ik kan me vaag herinneren dat ik die gekeken heb. Of het loopt door elkaar met de televisieserie die er daarna op volgde. Het zal halverwege de jaren '80 uitgezonden zijn op de Nederlandse TV. De miniserie werd geregisseerd door Kenneth Johnson en zit vol met vaag bekende koppen uit de jaren '80, zoals Jane Badler, Michael Durell, Faye Grant, Marc Singer, Michael Wright, Leonardo Cimino, Robert Englund (Nightmare on Elm Street) en Richard Herd (Get Out!).

Spoilers

De serie opent met Mike Donovan (Singer) die een documentaire maakt over onderdrukking en verzet in El Salvador (Dat zal dan de tijdens de Salvadoraanse burgeroorlog 1979 - 1992 zijn). Wanneer de pleuris echt uitbreekt, wordt iedereen afgeleid door enorme ruimte schepen die plotseling op komen dagen. 

De ruimteschepen hangen een tijdje rond boven de belangrijke wereldsteden en uiteindelijk wordt er via de VN contact gelegd met deze buitenaardse wezens. De leider van de buitenaardse wezens (Herd) ziet eruit als een goeiige grootvader. Hij en de zijnen zijn op zoek naar hulp. Hun planeet is stervende en heeft grondstoffen van de Aarde nodig. In ruil daarvoor willen zij hun kennis delen met de mensheid.
Deze opgewekte boodschap wordt met enthousiasme onthaald door de mensheid. De buitenaardse wezens zien er erg menselijk uit. Ze hebben alleen een bril nodig tegen ons zonlicht en hun stemmen klinken raar, maar dat is het enige. De integratie en samenwerking kunnen de Visitors en de mensheid verlopen heel erg soepel.

Maar dan komen er toch wat kinkjes in de kabel. Wetenschappers krijgen het steeds moeilijker en hun vragen over waarvoor de grondstoffen dan nodig zijn, worden weggewuifd. Kritische onderzoeksjournalist Donovan laat het er niet bij zitten. Hij begeeft zich stiekem aan boord van een ruimteschip en ontdekt daar de gruwelijke waarheid. De Visitors zijn eigenlijk reptielen en ze willen de aarde en de mensheid overheersen. Wanneer hij zijn bevindingen wil delen met de rest van de wereld, grijpen de Visitors in.

Subtiel!

De samenwerking tussen de Visitors en de mensheid wordt ineens overheersing. De Visitors nemen regeringen over en maken de dienst uit. Sommige mensen kiezen voor verzet tegen de buitenaardsen, maar anderen zien de voordelen van samenwerking. Maar ook onder de Visitors is niet alles koek en ei. Sommigen willen inderdaad de mensheid volledig overheersen, zoals Diana (Badler). Anderen (Englund) willen liever vreedzaam met de mensheid samenwerken.

Het menselijke verzet weet wat successen te boeken, maar veel is het niet. De enige manier om een overwinning te bereiken is om andere buitenaardse wezens, vijanden van de Visitors te bereiken. Maar zal dat lukken?

Conclusie

Deze serie is een enorm product van de jaren '80! Het haar, de aankleding, de ruimteschepen. De jaren '80 waren anders, mensen!

Maar het verhaal is wel boeiend en aangrijpend. De mensheid wordt plotseling geconfronteerd met een probleem dat zover buiten hun belevingswereld ligt, dat ze moeite hebben er adequaat op te reageren. Sommigen accepteren de nieuwe situatie en proberen er binnen te werken. Anderen proberen de Visitors in te zetten voor hun eigen doeleinden. Maar sommigen hebben al vrij snel door dat het verhaal van de Visitors niet kan kloppen en gaan op onderzoek uit. Maar wanneer ze zich verzetten, kunnen ze maar nauwelijks op tegen de totaal andere technologie van de Visitors. 

Het verhaal is verder een vreemde mix van een ruimte invasie en een fascistische horror-samenleving. Het oorspronkelijke verhaal was gebaseerd op dystopische horror-romans als It can't happen here, maar wegens de populariteit van SF- films in deze tijd (zelfs James Bond ontkwam er niet aan) is er een plot met buitenaardse wezens aan toegevoegd. 

Dat geeft het verhaal wat onevenwichtigs. Het was al erg genoeg geweest als de VS waren veranderd in een fascistische heil-staat. Maar mensen-etende reptielachtige buitenaardse wezens zijn op zich ook eng genoeg. Het hoeft niet beide te zijn. 

Het verhaal werd opgevolgd met een vervolg, een televisie serie en een re-boot. Dus het spreekt kennelijk wel iets aan de in de mensheid. 

Kijk eens wanneer je tijd over hebt. Of wanneer je een jaren '80 fix nodig hebt. 

Siroop van vlierbloesem

Het is weer eind mei en daarmee tijd voor het maken van siroop van vlierbloesem. Ik maak deze siroop al een aantal jaar en ik heb de kans om wat te experimenteren.

Vlierbloesemsiroop

Dit keer hing de struik ook weer lekker vol met bloesems en ik heb ongeveer de helft ervan afgeknipt. Dan laat ik nog wat over voor de bijtjes en ik heb later in het jaar nog flink wat bessen over. 

Benodigdheden

• Vlierbloesemschermen
• 1 citroen
• 1,5 liter kokend water
• ongeveer 500 gr. suiker

De bloesems werden eerst van de takjes geknipt met een schaar. Ook een prima manier om veel beestje te verwijderen uit de takjes (niet teveel over nadenken, allemaal proteïne). De bloesems gingen in een grote kom, waar ik nog de schil van een hele citroen bij deed en de citroen zelf ook, in stukken gesneden. Dat overgoot ik met 1,5 liter kokend water. Dan afdekken met een doek een 24 uur laten staan. 

De volgende dag zeefde ik de siroop eerst door neteldoek en daarna nog eens door twee lagen keuken papier. Op die manier wordt de vloeistof heel helder en dode beestjes (ze overleven het kokende water niet) blijven achter. Wat ik dan overhield bracht ik aan de kook, met de suiker. Even goed door laten koken tot de suiker helemaal is opgelost en dan kan het met een trechter overgegoten worden in flessen en dan de koeling in. 

Er komt altijd een heerlijke lentegeur van de bloesems af en de siroop is ook heerlijk met water, spa, witte wijn of over ijs. Vorige keer was de kleur van de siroop veel donkerder. Ik vraag me af wat het verschil kan zijn. Misschien heb ik dit keer iets meer water gebruikt of was het de invloed van de citroen waardoor de kleur opklaarde. In elk geval, het grote voordeel van zelf maken is dat je iedere keer wat nieuws krijgt.