Translate

donderdag 30 oktober 2014

Weer een jaartje erbij

Met alweer een briljant cadeau van Sander
Vorige week dinsdag was ik jarig en afgelopen zaterdag hebben we een feestje gevierd. Dinsdag hielden we het klein. De kinderen zongen voor me en +Sander had een cadeautje voor me geregeld. Een tweedehands IPad, waar ik nu dit blog op tik. In de loop van de dag kwamen er nog wat lieve kaartjes, mailtjes en telefoontjes binnen.

Maar zaterdag gingen we natuurlijk echt los met een feestje. We hadden daarvoor het laatste warme weekeinde van het jaar uitgekozen. We hadden wat vrienden uitgenodigd om die dag gezellig langs te komen voor een hapje en een drankje. Er zijn inmiddels flink wat kinderen in onze vriendengroep, dus het feest begint dan al in de middag.
In de morgen zijn we heel druk geweest om het huis te fatsoeneren. Alles moest opgeruimd, er moest drank en hapjes in huis gehaald worden, er moest taart zijn. Mijn zoon heeft mij nog heel trots gemaakt door uit zichzelf speelgoed in de woonkamer op te ruimen. Dat scheelde een hoop.

In de middag kwamen de eerste gasten binnen. En er kwamen, als altijd, ook weer flink wat kinderen mee. Allereerst vrienden +M. En +M met hun kinderen M. en F. Later nog vriend +D., vrienden +R. en +S. met dochter E. Vanwege het heerlijke weer gingen we lekker op het terras zitten. Zo had onze dochter nog lekke veel contact met buurmeisje J. en buurjongetje N. Zo liepen er de hele middag kindertjes het huis en de tuin in en uit.

In de avond bleven er vanwege het lekkere weer wat meer mensen plakken voor het avondeten dan gepland. Dus naast de pompoensoep, die ik had gemaakt, haalde Sander ook nog wat Chinees bij de New Flower City, in Malden. Na het avondeten gingen er wat mensen met jonge kinderen weg. Toen die van ons ook op bed lagen, kwamen er alweer nieuwe mensen binnen. Vriend +J. Onderbrak voor ons nog de jotihunt waar hij aan deelnam met zijn scoutinggroep. Dus in de avond hadden we ook nog een aardige volle bak van mensen die allemaal gezellig met elkaar kletsten.

Whoohoo!
En dan iets, waar ik nog heel blij mee ben. Van vrienden D., J., R., R. en E. kreeg ik nog The Nightmare Lands, een set avonturen van mijn favoriete rollenspelcampagne, Ravenloft. Ik was er al een paar jaar naar op zoek. Maar het wordt niet langer gedrukt en is moeilijk verkrijgbaar. Maar nu is hij van mij! Muhahahahaaaa!
Stiekem wil ik nu mijn Pendragon campagne laten voor wat het is, en terugkeren naar Ravenloft. Maar ik denk dat ik mij zal beheersen en misschien in 2015 een kort uitstapje zal maken naar Ravenloft.

donderdag 16 oktober 2014

zaterdag 11 oktober 2014

Is dan niets meer heilig?

Was ik net bekomen van de schok over het nieuws rond Jimmy Savile, heb ik weer een flinke schok te verwerken gekregen. Marion Zimmer Bradley is deze zomer door haar dochter beschuldigd van jarenlange mishandeling en seksueel misbruik.

Marion Zimmer Bradley is een vooraanstaande schrijver in het genre van Science Fiction en Fantasy. Ze is ook één van de weinig vrouwelijke schrijfsters die het genre kent en ze is erg invloedrijk geweest in de jaren '60 en '70 met haar romans op de de wereld van Darkover. Verder heeft ze ook heel veel andere startende schrijvers een flinke steun in de rug gegeven in het begin van hun carriere. Haar beroemdste boek is waarschijnlijk the Mists of Avalon, waarin de Arthur-legenden worden herverteld vanuit het perspectief van Morgaine le Fey.
In haar boeken heeft Marion Zimmer Bradley een (zeker voor die tijd) feministisch perspectief gehanteerd, wat haar veel vrouwelijke fans opleverde.

Zoals ik hem vroeger uit
de +Bieb van Baarn leende.

Maar goed, door naar het schandaal. In 1964 trouwde (voor de tweede keer) Marion Zimmer Bradley met Walter Breen en kreeg twee kinderen met hem. Hij was toen al eens veroordeeld voor het seksueel misbruik van een kind in 1954. In 1963 werd hij hierom geweerd van een conventie van SF&F fans (en een jaar later vond Marion Zimmer Bradley het dus ok om met hem te trouwen!). In 1990 werd hij weer beschuldigd van het misbruik van meerdere kinderen en daarvoor veroordeeld tot een proeftijd. Toen hij een jaar later weer gearresteerd werd voor het misbruik van kinderen, werd hij veroordeeld tot een gevangenisstraf. In 1993 overleed hij in de gevangenis. Uit de rechtbankstukken uit deze periode blijkt dat Marion Zimmer Bradley afwist van dit herhaaldelijke misbruik en niets deed, of het zelfs mogelijk maakte.
Afgelopen zomer publiceerde uitgeverij TOR een stuk over de in 1999 overleden Marion Zimmer Bradley, waarin hoog werd opgegeven over haar schrijfkunsten en haar rol bij het ondersteunen van andere schrijvers. Er werd niets gezegd over haar dubieuze rol bij het kindermisbruik van haar man. Totdat een andere auteur, Deirdre Saoirse Moen, hen daarop wees.

Het misbruik van kinderen door Walter Breen en de dubieuze rol van Marion Zimmer Bradley daarbij zijn natuurlijk allemaal zeer oud nieuws. En vond plaats in een periode zonder internet (en later heel beperkt internet), dus het nieuws verspreide zich niet snel over de wereld. Dat is nu wel anders natuurlijk.
Na de hernieuwde aandacht die D. S. Moen vroeg voor de duistere kant van Marion Zimmer Bradley, had Marions dochter Moira Greyland de moed gevonden om te spreken over haar ervaringen als kind van Marion Zimmer Bradley. Zij claimt dat ook haar moeder haar als klein kind heeft mishandeld en seksueel misbruikt. Niet alleen deed Marion niets terwijl Walter Breen kinderen mishandelde, zij was zelf ook dader.

En ik heb veel van Marions Bradley Zimmers boeken gelezen. De Mists of Avalon vond ik enig als jong meisje en ik gebruik het nu als (een van de bronnen van) inspiratie voor mijn Pendragon Campagne. The Firebrand, over de Trojaanse oorlog vanuit het perspectief van vrouwen vond ik ook indrukwekkend (ik was als kind al fan van de Griekse mythen). Ik heb ook de Shadow's Gate serie gelezen, minder goed maar amusant.

Jaren geleden had ik eens een discussie met vriend +D. over the Mists of Avalon en het viel ons toen beiden op dat hoewel het boek vanuit een vrouwelijk perspectief was geschreven, bijna geen van de vrouwen op kon schieten met de andere vrouwen in het boek. En de teloorgang van de verering van de Godin niet alleen te wijten was aan stomme mannen met piemels (D's. woorden), maar ook aan het gebrek aan samenwerking tussen priesteressen.
Nu vraag ik mij af, welke rol speelde de vreemde relatie die Marion Zimmer Bradley had met mannen, vrouwen en seksualiteit? Ze trouwde met een man (Walter Breen) die bekend stond als homoseksueel (dat hij ook pedoseksueel was, werd in die periode waarschijnlijk minder goed begrepen) en leefde de laatste jaren van haar leven met een vrouw. En ze misbruikte zowel haar zoon als dochter ook seksueel.

Als ik met die kennis kijk naar de Mists of Avalon dan zie ik niet meer verschillende karaktervolle vrouwen met divergerende ambities die elkaar vreselijk dwars zitten, maar vrouwen die misbruik maken van hun omgeving, om hun eigen ambities door te voeren. Vivianne dwingt haar zus Igraine en haar nicht Morgaine tot seks met mensen waar zijzelf geen zin in hebben om zo haar ambities te kunnen verwezenlijken.
Morgaine blijft haar hele leven problemen hebben met haar relaties met mannelijke familie-leden en reflecteerd zelf in de roman dat haar probleem is dat ze altijd romantische gevoelens heeft voor mannen van wie zij familie is. Arthur is haar halfbroer en zij krijgt een kind van hem (Mordred), ze is af en aan verliefd op Lancelot, haar volle neef, ze heeft een seksuele relatie met de jonge zoon van haar veel oudere man. Morgaine laat ook andere mensen seks hebben, terwijl ze weet dat dit alleen tot problemen zal leiden, ook weer om haar eigen gevoelens van wraak te voldoen. Zo laat zij Elaine Lancelot verleiden en Nimue de Merlijn.
Morgause heeft na haar huwelijk met de veel oudere Koning Lot steeds jongere, mannelijke partners en heeft een ongezonde verhouding met haar pleegzoon Mordred. En gebruikt deze verhouding met Mordred om haar eigen ambities ten aanzien van de troon van Brittannië te verwezenlijken.

Kan ik haar boeken nog wel lezen? Wetende de schrijver erachter zo fout is geweest? En kan ik de boeken van haar, die ik in huis heb nog wel houden? Of moet ik die wegdoen.

woensdag 8 oktober 2014

Pendragon XVI - tOWiE

Na een korte pauze, om mij en +Sander even te laten bekomen van de geboorte van Vivian, gaan we nu weer door met het Pendragon rollenspel.
De vorige keer speelden we in april 2014. Het jaar was toen 495 A.D. en de ridders hielpen een jongeman met het stichten van een school in Oxford. Daar hielden de ridders een leen in Rydychan aan over en droegen zij bij aan het stichten van verschillende afdelingen van de school in Oxford.
Maar nu is het 496 A. D. beginnen de gevolgen van de strijd bij Eburacum, waar niet alleen veel noordelijke Saksen, maar ook dappere strijders van Logres omkwamen, merkbaar te worden. Er zijn wel erg weinig ridders in Logres meer over.

Pendragon Pagina
Geschiedenis tot nu toe
Bellias van Winterbourne Gunnet (Afwezig)
Benno van Steeple Langford
Caulas van Tisbury
Eliot van Burcombe
Gilbert van Berwick St James (Afwezig)
Ignaeus Livius van Broughton

Maart 496 A. D., Sarum Salisbury

Sir Caulas hoort van zijn rondreizende troupe minstrelen Spears and Roses dat de noordelijke Saksen uit Nohaut en Deira wel verslagen zijn, maar dat de zuidelijke Saksen, vooral die uit Essex onrustig zijn. Zij willen gebruik maken van de onrust in Logres door de dood van zoveel leiders. Zij proberen om overlevende, zwakke leiders weg te weken bij Koning Uther en hen trouw te laten zweren aan de Saksische Bretwalda Offa van Essex. Koning Uther lijkt verzwakt door zijn obsessie met zijn Vrouwe Ygraine en zijn Phyrrus-overwinning bij Eburacum.

AEscwine van Essex

De ridders komen samen in Sarum om van Hertogin Ellen te horen wat zij van hen verlangd voor dit jaar. Zij heeft verschillende zaken op de agenda staan. Er is een brief gekomen van Prins Aescwine, zoon van Bretwalda Offa van Essex. Hij wil haar en haar landerijen bescherming bieden tegen tuig en roofridders, in ruil voor de lage som van 100 stuks vee en 100 ponden aan zilver. Hij en zijn vader verlangen geen tribuut of loyaliteit van haar, alleen dit beschermgeld.
Sir Eliot is woest wanneer hij dit hoort (Hate Saxons van 17) en wil hier niet in meegaan. Sir Caulas is dat met hem eens, maar hij staaft dat met argumenten. Nu is 100 stuks vee en 100 pond zilver misschien op te brengen. Maar Volgend jaar zullen Offa en Aescwine natuurlijk meer willen. En deze belasting van de geldkoffers kan Salisbury zich niet voor de lange termijn veroorloven.
Sir Caulas stelt voor om een bericht te sturen naar de andere leenmannen van Koning Uther om hen te vragen of zij ook met deze brutaliteit te maken hebben gekregen. Misschien kan er een coalitie gevormd worden om deze Aescwine en zijn dreigement dit jaar krachtig het hoofd te bieden. Vrouwe Ellen is het met hem eens en stuurt Sir Benno van Steeple Langford en de andere ridders met een boodschap naar Hertog Ulfius in Silchester. 

Ulfius, Hertog van Silchester

Verder wil Vrouwe Ellen ook de muren van Sarum verhogen. Daarvoor vraagt zij een extra belasting van de ridders. Voor een periode van 4 jaar vraagt zij een bedrag van 5 pond zilver per jaar. Dankzij hun lenen in Salisbury en in Rydychan kunnen zij dat makkelijk opbrengen. Sir Caulas betaalt dit graag, maar bedingt wel dat hij en de andere bijdragers hiervoor een gift in ruil krijgen, een leuke, extra baan of zo. Vrouwe Ellen zal nadenken over een passende beloning.

De groep vertrekt met een gevolg van schildknapen en paarden naar Silchester. Na enkele dagen komen zij hier zonder problemen aan. Sir Ignaeus stelt zich bijzonder schuchter op. Hij heeft hier een verleden, waar hij niet graag over praat. Maar geen van de andere ridders weet nog wat het is.
Sir Benno meldt zich bij het kasteel van Hertog Ulfius. Als vooraanstaande ridders van een bevriende hertogin worden zij met alle egards ontvangen. Een groep vrouwen leidt de ridders naar het badhuis dat geïnspireerd op de oude Romeinse baden. In Silchester is de Romeinse geschiedenis van Logres nog erg levend.
De ridders zijn erg verbaasd door alles wat zij meemaken in het Badhuis. Zij merken hoe lagen vuil en zweet van hun huid wordt verwijderd. Dit is wel wat anders dan de ruwe zeep waar zij zichzelf mee moeten wassen in Salisury.

Sir Eliot: Een echte ridder wast zich alleen wanneer het regent!
Sir Caulas: Ha! Een echte ridder baadt alleen in bloed!

Maar Sir Benno en Sir Ignaeus maken van de gelegenheid gebruik om eens lekker helemaal schoon te worden.

Met een zacht en roze velletje worden de ridders later aan Hertog Ulfius voorgesteld. Sir Benno voert het woord en maakt indruk op Hertog Ulfius met een zoetgevooisde woorden. Hertog Ulfius heeft nog niets gehoord van het aanbod van Aescwine. Maar misschien komt dat omdat Salisbury wordt geleid door een jongetje en zijn moeder en Silchester door een veteraan. Desondanks is dit een kwalijke zaak. Sir Ulfius zegt de steun van een aantal van zijn ridders en hun gevolg toe, mocht deze Aescwine zijn ambities kracht bij willen zetten. 

Cerdic van Wessex

Dan krijgen de ridders aan het hof van Ulfius te horen dat er een nieuwe groep Saksen is geland in Brittannië. Nabij Hantonne en ze nemen Hampshire in! Deze nieuwe Saksen lijken een grotere bedreiging te zijn voor Salisbury dan Aescwine uit het verre Essex.
Caulas wil de coalitie van heersers die optreedt, terwijl Uther wegzakt in familie-strubbelingen, verder uitbreiden. Kunnen ze steun krijgen van Madoc, die nu Koning is in Malahaut? Of misschien vanuit Cornwall, hoewel daar nog niemand de macht gegrepen heeft nadat Koning Uther daar langs is geweest om zijn bruid te claimen.
Benno is van mening dat er nooit voldoende tijd is om een leger bijeen te roepen dat het hoofd kan bieden aan een troep Saksen in Hampshire. Hij stelt voor dat zij nu naar het zuiden rijden, met de ridders van Hertog Ulfius om daar te gaan praten met de nieuwe Saksen in Hantonne. En dat moeten redelijke mensen zijn, niet Sir Eliot de Wispelturige.

Eenmaal in Hampshire komen de ridders vluchtelingen tegen die met al hun have en goed wegvluchten uit Hampshire. Hun ridders en leenheren konden hen niet beschermen en nu vluchten zij weg, op zoek naar een nieuwe beschermheer. Sir Benno spreekt een oud boeren vrouwtje aan. Zij vertelt hem dat Hantonne is ingenomen door de Saksen. De Britse boeren zijn van hun land verjaagd en Saksische boeren bewerken nu het land.
Sir Eliot begint te schuimbekken van woede wanneer hij dit hoort (Passion Hate saxons 17). Bij het eerste de beste boerendorpje dat hij tegenkomt, waar de goede Britse grond wordt bewerkt door grote, blonde mannen en vrouwen, gaat hij door het lint. Hij stormt op de boertjes af en slacht hen af, wat hem natuurlijk weinig moeite kost.

Sir Caulas: Het is tijd voor een bad! Een bloedbad!
Sir Caulas wordt meegesleept door het enthousiasme van Sir Eliot en helpt hem om Saksische boertjes over de kling te jagen. Sir Ignaeus kijkt vol verschrikking toe en probeert de overlevende boertjes te verbinden. Sir Benno maakt het meeste van deze beroerde situatie door het hele dorp in de fik te steken op zo een manier dat er erg veel rook-ontwikkeling is, waardoor de chaos en hun strijdmacht groter lijkt.

De groep rijdt door naar Hantonne. Daar wappert de gouden Wyvern van de Saksen trots boven de muren! Een groep Saksische ruiters benadert de groep onder leiding van Sir Benno. Sir Eliot en Sir Caulas hebben niet de moeite genomen om het bloed van hun uitrusting te wassen. Dat, samen met de rookpluim die achter hen nog steeds opstijgt, zorgt dat zij een intimiderende indruk maken.
Sir Benno neemt de leiding en stelt zich voor als een heraut van Uther Pendragon, Koning van Logres (Orate critical). De Saksen zijn onder de indruk en vragen de ridders mee te komen om voorgesteld te worden aan Cerdic van de Gewessi, Hoge Koning van Brittannië. Bij die titel kijken de ridders zeer op.
Sir Caulas en Sir Eliot herkennen de naam van de Gewessi, een stam van Britten die eens in Hampshire woonden, maar nu niet meer. Sir Benno is wat ouder dan de rest en hij herinnert zich een Cerdic van de Gewessi. Hij is de zoon van Vortigern, de Hoge Koning van Brittannië, die Brittannië verraadde door de Saksen binnen te halen om tegen de Picten te strijden (in 446 A.D., Benno was 5) en hen daarna Kent te geven. Cerdic is zijn zoon bij Prinses Rowena (gehuwd in 451 A.D., Benno was 10), dochter van Hengest, de Saksische Koning in Kent!
In het jaar 462 A.D. kwamen de Britse stammen in opstand tegen Hoge Koning Vortigern. De Baron van Salisbury koos de kant van de rebellen. Benno was toen een jonge ridder en nam deel aan de Slag van Cambridge tegen Hoge Koning Vortigern. Later sloot hij zich aan bij het leger van Ambrosius, die Vortigern uiteindelijk versloeg en daarna de titel van Hoge Koning aannam.

In Hantonne worden de ridders meegenomen naar het kasteel, waar nu Cerdic zetelt. Cerdic laat de groep weten dat hij de titel van Hoge Koning claimt, zoals zijn vader, Vortigern, dat voor hem deed. Hij heeft met zijn mannen gestreden in Europa tegen de Franken in Gallië. En nu is hij teruggekeerd naar zijn thuisland en wil hij dat bevolking van Brittannië hem aanneemt als Hoge Koning.
Sir Benno zal dit bericht mee terugnemen naar Koning Uther van Logres. Sir Caulas voegt daaraan toe dat Prins Aescwine van Essex nu links en rechts Britse heersers onder druk aan het zetten is voor tribuut. Cerdic antwoordt dat hij alleen zijn gezworen onderdanen kan beschermen tegen de Saksen. Dus als Salisbury zijn bescherming wil tegen Essex, zal Vrouwe Ellen eerst trouw moeten zweren.
De ridders nemen deel aan het feestmaal dat Cerdic voor hen organiseert. Hiermee wil hij hen overtuigen. Verder zijn er niet alleen Gewessi ridders in de zaal, maar ook volledig Britse ridders, die kennelijk al trouw gezworen hebben aan Cerdic.
Dan ziet Caulas een bekend gezicht, dat van zijn halfbroer Perin! Perin verliet Salisbury een aantal jaar geleden met zijn moeder en hun familie, toen was gebleken dat Sir Gilmere zijn bezittingen naliet aan zijn halfbroer Caulas, in plaats van aan Perin.
Sir Perin en Sir Syagrius, die met zijn moeder Lore is getrouwd, hebben trouw gezworen aan Cerdic, ongetwijfeld hopen zij dat hij hun claim op Tisbury zal ondersteunen.
Sir Perin ziet Caulas de Bastaard ook en daagt hem uit met Tisbury als inzet. Sir Caulas gaat in op deze uitdaging. De volgende morgen zullen zij strijden en de winnaar zal claim kunnen leggen op Tisbury. Sir Caulas dringt erop aan dat zij slechts strijden tot het eerste bloed vloeit. Sir Eliot en Sir Benno bieden aan om erop toe te zien dat het gevecht eerlijk verloopt.
De volgende morgen treffen de ridders van Tisbury elkaar op het oefenterrein van het kasteel van Hantonne. Sir Caulas laat zich inspireren door zijn eergevoel (passion honor) en sir Perin eveneens (passion honor). Beide ervaren ridders hakken op elkaar in en brengen elkaar slechts een kleine wond toe (beiden sword crit). Sir Caulas zegt dat daarmee de strijd voorbij is en de uitslag onbeslist. Sir Perin kan het er niet bij laten zitten en hij hakt weer in op Sir Caulas! (dat krijg je met die passies) Gelukkig stond Sir Eliot dichtbij om alles in de gaten te houden en hij grijpt in wanneer Sir Perin de regels zo overduidelijk overtreedt. Sir Perin sterft onder zijn zwaard (Passion honor critical en sword critical).

Na dit bloederige einde van de morgen besluit de groep dat het waarschijnlijk het beste is om nu heel vlot te vertrekken. Zij hebben een hoop belangrijk nieuws te vertellen aan Vrouwe Ellen en Koning Uther.

vrijdag 3 oktober 2014

Raif Badawi

Meestal gaat het op dit blog over kleine dingetjes die alleen van belang zijn voor mij en mijn familie, maar vandaag wil ik toch de aandacht vragen voor iets belangrijkers. Niet voor Birma dit keer, maar voor Raif Badawi.

Raif Badawi wordt in Saudi Arabië vervolgd voor het schrijven van een blog. Hij had kritiek op verschillende religieuze figuren in Saudie Arabië en hij maakte discussie mogelijk via zijn blog. Dat zijn zulke ernstige misdaden dat hij daarvoor gevangen gezet moest worden en is veroordeeld tot het ondergaan van 1000 zweepslagen, uitgedeeld in porties van 50 per keer, 20 weken lang. Oh, en de man die het waagde om hem te verdedigen voor de rechtbank, krijgt ook straf.

Wanneer ik dit soort dingen hoor, prijs ik mezelf gelukkig dat ik in Nederland woon, een blog kan starten en daar kan schrijven over alles wat er maar in me opkomt. Of dat nu geneuzel is over kinderen, handwerkjes en groente of vlammende betogen voor de vrijheid van meningsuiting.
Maar dit keer wil ik toch ook wat doen, behalve me zorgen maken. En ik doe zelfs twee dingen. In mijn vrienden en kennissenkring maak ik deze misstand bekend en ik schrijf een email, via Amnesty International, die al jaren bezig is om aandacht te vragen voor gevangenen, die vastzitten voor hun overtuiging.

Dus, ik ga even een mailtje tikken naar de Saudische Ambassade en ik wil jullie vragen om ondertussen iets meer over het onderwerp te lezen. En dan misschien ook de moeite te nemen om iets te doen voor Raif Badawi.

Amnesty Nederland over Badawi
De Volkskrant over Badawi