Translate

zondag 30 oktober 2016

Pompoentaart uit vroeger tijden

Afgelopen weekeinde gaf vriendin +R een feestje, in Halloweenstijl, om te vieren dat ze haar nieuwe woning had betrokken en zo ver had opgeknapt dat ze er gasten in kon ontvangen. En wij waren uitgenodigd! Voor het avondeten werd wel om een culinaire bijdrage gevraagd. Ik laat me dan niet kennen natuurlijk.

En deze pompoenen verdwenen ook in een taart.
Toevallig heb ik eerder deze zomer twee mooie pompoenen kunnen kweken en oogsten. Deze heb ik een tijd lang buiten bewaard, maar het werd nu zo koud, dat ik ze toch naar binnen wilde halen. En toen heb ik ze ook maar meteen:

  • in stukken gehakt;
  • de pitten en pulp verwijderd;
  • een half uurtje in de oven gedaan bij 240 oC (met wat olie); 
  • en toen het vruchtvlees uit de schil geschrapt;
  • Het vruchtvlees gepureerd en dat laten afkoelen en daarna in bakjes in vriezer. 
Met een deel van dat vruchtvlees heb ik toen de volgende dag een zoetige, pompoentaart gemaakt, naar een Italiaans recept uit de Renaissance. Het recept verscheen eerder op de website Ciao Tutti, over alles wat Italiaans is. Maar het recept werd ons gebracht door +Manon Henzen die ik weer ken als oud-studiegenoot en uitbaatster van het restaurant/ Historisch Kookatelier Eetverleden, waar ik in het verleden ook verschillende keren heb mogen genieten van heerlijke diners (Romeins en Arabisch).

Benodigdheden

Voor de deegbodem:

  • 250 gram bloem
  • 125 gram boter
  • snufje fijn zeezout
  • 1 eidooier
  • 2 eetlepels koud water 
Voor de vulling
  • een halve kleine pompoen naar keuze
  • zoveel groentebouillon dat de pompoen net onder staat (ik beide bovenstaande vervangen door 500 ml gepureerd vruchtvlees)
  • 4 eieren
  • 100 ml melk
  • 200 gram ricotta
  • 2 theelepels (riet)suiker
  • 1 volle theelepel kaneel 
  • 1 volle theelepel gember 
  • 2 eetlepels sesamolie 
  • 75 gram Parmezaanse kaas 
  • 100 gram pancetta 
  • suiker en rozenwater om te besprenkelen (deze heb ik maar achterwege gelaten)

Bereiding


  • Voor de bereiding van de bodem hak je de boter in kleine stukjes. Doe bloem, boter en zout in een kom en kneed tot een kruimelig deeg. Klop de eidooier los met het water en voeg het toe. Kneed er nu een bal deeg van.
  • Rol het deeg met een deegroller uit op een met bloem bestoven plank. Vet een taartvorm in met olie en bekleed deze met het deeg. Prik een paar gaatjes in de bodem. Zet hem in de koeling terwijl je de vulling maakt.
  • Maak voor de vulling de pompoen schoon en snijd hem in kleine stukken. Doe de pompoen met de bouillon in een pan en breng het geheel aan de kook. Laat de pompoen circa 15 minuten koken tot hij gaar is. Giet het water uit de pan af en pureer de achtergebleven pompoen met een staafmixer tot een gladde puree. (ik verving dit dus met 500 ml eerder gegaarde en gepureerde pompoen)
  • Doe de eieren in een grote kom en klop ze los met een vork. Voeg hier de melk, ricotta, suiker, kaneel, gember en sesamolie aan toe en meng het geheel goed door elkaar tot het een gladde massa is. Rasp de Parmezaanse kaas en snijd de pancetta in kleine stukjes. Voeg beide toe aan het mengsel en schep het er goed doorheen. Voeg er ten slotte de (enigszins afgekoelde) pompoenpuree onderdoor en meng het tot je een mooie gladde massa hebt.
  • Doe de vulling op je deegbodem en strijk glad. Bak de taart in een voorverwarmde oven op 180 graden in circa 20 minuten gaar en goudbruin. Besprenkel tenslotte naar wens met suiker en rozenwater. (Ik liet de suiker en rozewater achterwege).
Dit levert een erg lekkere taart op, met een milde, romige, textuur en door de gember toch nog redelijk hartig. Als (onderdeel van) avondeten was het heerlijk. Zeker voor herhaling vatbaar. 

zaterdag 29 oktober 2016

Sherlock!

Hij is terug!

Sherlock komt terug mensen! En wel op 1 januari 2017. Met een katerig hoofd van de avond ervoor zal ik klaar zitten.

Zoals jullie weten heb ik de Sherlock Mania pas vrij laat ontdekt. Ik keek de serie via Netflix en kon toen heel luxe in een week of twee alle afleveringen kijken. Nu zal ik net als de rest van de wereld gewoon moeten wachten tot de BBC iedere keer weer een afleveringen uitzendt.
We weten al dat de eerste aflevering The Six Thatchers zal gaan heten. Margaret Thatcher was jarenlang de premier van Groot - Brittannië en was zeer controversieel. Zou deze aflevering over haar gaan? Of over zes verschillende dakdekkers. Je weet het niet.

Maar goed, ik ben blij met wat ik krijgen kan en zal klaar zitten.

maandag 24 oktober 2016

Pendragon XL - Het Zwaard in de steen

Een beetje een late update dit keer. we moesten de bijeenkomst ook verplaatsen, omdat we op onze vaste tijdstip een feestje hadden van een oude vriend. We hebben weer Pendragon gespeeld en hebben een start gemaakt met het jaar 510, waarin de wanhoop over de wanorde in Logres en Brittannië iedereen naar de keel vliegt. De Britten zouden op dit moment wel iedereen accepteren als Koning en Hoge Koning. Welke rol zullen de ridders hierin spelen?

XKCD en het Zwaard in de Steen

Pendragon Pagina
Geschiedenis van Logres
Brikus van Steeple Langford
Caulas van Salisbury
Dafy van Berwick St. James
Ebel van Burcombe
Igneaus van Broughton (Afwezig)

December 509, Sarum, Salisbury

Caulas, Earl van Salisbury (De Facto en Pro Tem), ontvangt bericht dat het Supreme Collegium besloten heeft om op nieuwjaarsdag in Londen een "Toernooi" te organiseren en de winnaar van dat "Toernooi" mag zich Koning van Logres noemen. Dit "Toernooi" is een soort nep-oorlog, waarbij gevochten word met stompe wapens en het niet de bedoeling is dat mensen echt doodgaan. Iedere Ridder die denkt dat hij de verantwoordelijkheid van het koningschap aankan, kan zich op nieuwjaarsdag begeven naar het veld van eer en daar deelnemen aan de strijd. 
Earl Caulas bedenkt zich geen moment en gaat natuurlijk naar Londen met een groot deel van zijn ridders. Vooral Sir Ebel is van plan om echt als allerlaatste het toernooiveld te verlaten. Ook Sir Hector van Winterbourne Stoke bevindt zich onder de deelnemende ridders. 
December is wel een rotmaand om helemaal van Salisbury naar Londen te moeten reizen met de kou, regen en modder, maar ja, je moet wat over hebben voor het koningschap. 

Londen

Londen en omgeving barst uit zijn voegen. Onder de aanwezigen zijn in ieder geval Alain, die inmiddels Koning is van Escavalon, maar ook Koning Lot van Lothian en Orkney, Koning Leodegrance van Cameliard, een nieuwe koning van Malahaut. Ook lagere edelen zijn gekomen. De hertogen van Gloucester en Lindsey zijn aanwezig net als de graven van Bedegraine en Hertford. 
Caulas heeft een pand gehuurd waar hij met zijn ridders verblijft. Ze overleggen of ze een team zullen vormen om tegen de andere ridders kunnen strijden, of dat ze liever ieder voor zich zullen vechten. Ze besluiten om ieder een hoek van het veld op te gaan en elkaar in het midden te treffen. Dan kunnen ze daarna altijd nog kijken wie tegen wie zal strijden om het Koningschap. 

Aan de vooravond van het "Toernooi" organiseert Caulas nog een feest en nodigt alle edelen uit om deel te nemen (Generous check). 

1 januari 510

Sir Brikus, Sir Dafy en Sir Ebel hebben besloten om mee te doen aan het toernooi. Sir Brikus en Sir Dafy willen daadwerkelijk een gooi te doen naar het koningschap. Sir Ebel hoeft niet per se koning te worden, maar wil wel echt als laatste lopend het veld verlaten. Bij nader inzien vindt Sir Caulas zich te oud om een nodeloos gevecht aan te gaan. Hij zal het waarschijnlijk toch niet winnen. Hij organiseert de schildknapen van zijn ridders om eten en drank uit te delen aan de hongerige ridders die daarom vragen. 

Sir Ebel en Sir Brikus laten zich inspireren door hun eergevoel (Honor Passion succes) en storten zich in het strijdgewoel. Sir Dafy laat zich juist inspireren door zijn haat voor alles wat elfs is (Hate Faerie succes) en stelt zich verdekt op, terwijl hij Sir Brikus in de gaten houdt. 

Sir Ebel vecht met een ridder en weet hem zonder veel moeite te verslaan. 

Sir Brikus heeft minder geluk. Hij strijd ook met een ridder, maar wordt van zijn paard geworpen. De onbekende ridder rijdt meteen verder naar een volgende tegenstander. Sir Brikus staat op en kijkt verdwaasd om zich heen. Hij besluit om een volgende vijand te vinden en verder te strijden. Maar door het gesuis in zijn oren hoort hij niet hoefgetrappel achter hem (awareness fail). Het is Sir Dafy die komt aanrijden met duistere gedachten in  zijn hart. Sir Dafy valt heel laf Sir Brikus van achteren aan. Wanneer Sir Brikus op de grond ligt, maakt Sir Dafy de klus af! (Met deze kwaadaardige en lafhartige daad verliest Dafy 3 punten honor)

Maar terwijl Sir Dafy bezig is met zijn duistere werk, hoort Caulas stemmen vanuit Londen roepen: "Het Zwaard, het zwaard, jongens, kom toch kijken, het zwaard!" Alle ridders verlaten een voor een het veld van eer om te bekijken wat het probleem toch is. 
In het hof van de Kathedraal van St. Paul is de bevolking bijeengekomen. Iedereen lijkt te vechten om het zwaard dat in een steen zit. Een jongeman die Sir Caulas en Sir Brikus nog herkennen als Arthur, zoon van Uther, die in 498 als pleegzoon aan het huishouden van Gilbert van Berwick St. James is toegevoegd, staan samen met Sir Hector van Winterbourne Stoke en zijn oudste zoon Cai een beetje opzij. Merlijn de tovenaar is ook voor het eerst in jaren weer te zien. Verder staat ook Dubricius, Aartsbisschop van Londen toe te kijken. 

Castell Coch stained glass panel 3.JPG
Dubricius, aartsbisschop van Londen.

Sir Caulas en Sir Brikus herkennen dit zwaard als Excalibur, het Zwaard der Koningen. De laatste keer dat zij dit zagen, werd het als symbool in de steenhoop die het graf van Uther Pendragon markeert, gestoken. Dat was in 501 bij de Dans der Giganten. Zij hebben geen idee hoe het Zwaard hier gekomen is. het zal ongetwijfeld de magie van Merlijn zijn geweest.

De menigte wordt onrustig nu edelmannen zo oneerbaar vechten om het zwaard te trekken en steeds falen. Zij roepen dat de jongen het nogmaals moet proberen. De ridders stappen achteruit en de jonge Arthur stapt naar voren. Zonder moeite trekt hij het zwaard weer uit de steen. Maar dit keer klinkt er ook hemelse muziek en valt er een zonnestraal op de jongen. Een duif en een adelaar vliegen naar de hemel. 
Sir Caulas heeft de jongen al lang herkend als zoon van Uther. Als hij ziet dat deze knul ook de steun van Merlijn heeft, valt hij als eerste op zijn knieën en roept de jongen uit tot Koning van Logres. Koning Lot heeft hier problemen mee en zegt dat deze baardeloze knaap van onduidelijke afkomst nooit zijn koning zal zijn!
Sir Ebel negeert de Koning van Lothian en knielt ook neer voor Koning Arthur en zweert hem trouw. andere edelen volgen zijn voorbeeld. Maar niet alle edelen, sommigen scharen zich achter Koning Lot en willen geen trouw zweren aan een jongeman van onduidelijke afkomst. De stemming wordt weer grimmig, maar voor er rellen kunnen uitbreken, kalmeren Merlijn en Bisschop Dubricius de menigte.
Over een maand, tijdens Maria Lichtmis (of Imbolc, net wat je gelooft), zal iedereen opnieuw de kans krijgen om het zwaard uit de steen te trekken, of trouw te zweren aan Arthur. Tot die tijd zal Arthur en het zwaard beschermd en bewaakt worden door de tien nobelste ridders van het land. Onder hen zijn natuurlijk Sir Caulas en Sir Ebel (Zij hebben meer dan 5000 Glory en een Honor van 15 of meer). Sir Caulas selecteert nog tien ridders om hem bij te staan, daar hoort Sir Dafy ook bij (sir Dafy heeft zoveel Honor verloren toen hij Sir Brikus doodde, dat hij niet meer tot de meest nobele ridders van het land hoort).

Na alle gedoe bij de Kathedraal van St. Paul wordt duidelijk dat Sir Brikus verdwenen is. Niemand heeft hem meer gezien sinds het toernooi. Sir Caulas organiseert een zoektocht naar zijn verdwenen butler. Al snel wordt zijn lichaam met ingeslagen schedel gevonden op het toernooi terrein. Sir Caulas vindt het tragisch dat Sir Brikus dood is, maar denkt dat dit een naar ongeluk is. Dit is te verwachten wanneer opgewonden jongemannen elkaar met stompe wapens te lijf gaan.


2 februari 510, Londen

Het is Maria Lichtmis en weer zijn alle ridders, edelmannen en hoogwaardigheidsbekleders naar Londen gekomen om te zien hoe Arthur het Zwaard Excalibur uit de steen trekt. Dit keer zijn er weer meer edelmannen die trouw zweren aan Arthur. Hierbij is ook Bradwen Van Steeple Langford, zoon van Bavo van Steeple Langford, aanwezig. Bradwen is vernoemd naar zijn oom, Bradwen de Moedige. Nadat Bradwen eerst korte tijd getrouwd was met Antonia van Broughton, verdween hij daarna met Taxus, de moeder van Sir Brikus naar het land van Faerie. 
Maar Taxus heeft op magische wijze gezien wat er met haar zoon gebeurde en zij zond haar jonge echtgenoot terug om haar zoon en zijn achterneef te wreken. Bradwen heeft de opdracht om uit te zoeken wie verantwoordelijk is voor de dood van Sir Brikus en bloedig wraak te nemen op de dader en iedereen die hem bijstaat.


21 Maart 510, Londen

Het is Pasen en voor de derde keer trekt Arthur het zwaard uit de steen. Weer zijn er meer ridders die trouw zweren aan Arthur, maar er zijn ook meer ridders die duidelijk stelling nemen tegen Arthur. Koning Lot blijft maar boodschappers rondsturen naar de verschillende edelmannen om hen te mobiliseren tegen Arthur. Merlijn wil deze jongeman duidelijk als een soort marionet boven hen plaatsen. Het land moet geleid worden door een sterke, ervaren man.

Koning Lot van Lothian

In Lothian komen de twijfelende Koningen en edelmannen bijeen om een strategie te bepalen ten aanzien van Arthur.


1 mei 510, Londen

Voor de vierde keer trekt Arthur het zwaard uit de steen om te bewijzen dat hij recht heeft op het Koningschap en nog steeds zijn er edelmannen die het niet willen geloven. Dit keer wordt de menigte weer onrustig en eisen dat Arthur gekroond wordt. De twijfelende edelmannen zien welke kant de wind opwaait. en binden in. Arthur wordt uitgeroepen tot Koning van Logres. 

Arthur moet eerst nog tot ridder geslagen worden. Hij bereidt zich voor door eerst een avond te bidden en te vasten, samen met Bradwen, die ook nog niet eerder tot ridder is geslagen. Die avond sluiten Arthur en Bradwen een hechte vriendschap en vertelt Bradwen het verhaal achter het schild van de familie van Steeple Langford.

Het schild van de familie van Steeple Langford.
Een echte man en ridder drinkt een ton bier leeg,
knuffelt met een beer en
knuppelt een maagd neer.
Of zo. 

Wanneer Arthur tot ridder geslagen moet worden, neemt Sir Caulas hiervoor de honneurs waar. Hij is tenslotte een van de beste ridders en edelmannen van het rijk. Sir Arthur neemt als schild het wapen van Logres, twee groene draken op een gouden schild. 

Sir Arthur, Koning van Logres

Nu Arthur daadwerkelijk claimt Koning te zijn en zelfs een gooi doet naar het Hoge Koningschap van geheel Brittannië, moeten de andere koningen positie bepalen. Koning Lot van Lothian, en de Pictische Koningen van Benoic en Escoce komen in verzet.

10 mei 510, Carlion on Usk

Koning Arthur reist met zijn gevolg door Logres om kennis te maken met zijn onderdanen. In Carlion on Usk komt het Supreme Collegium bijeen om Arthur uit te roepen tot Hoge Koning van heel Brittannië. Lang niet alle leden van het Collegium zijn bijeen, maar degenen die er wel zijn, roepen Arthur unaniem uit tot Hoge Koning. Als Hoge Koning voert hij een blauw schild met 3 gouden kronen. 

Arthur Pendragon, Hoge Koning van Brittannië

Maar dan arriveert Koning Lot met zijn leger. Hij laat in niet mis te verstane bewoordingen weten dat hij nooit de knie zal buigen voor Arthur, een baardeloze jongeman van onduidelijke afkomst! Arthur en zijn legers trekken zich terug in Carlion on Usk. Maar na een belegering van een paar dagen wordt duidelijk dat zij toch zullen moeten aanvallen. Arthur en de zijnen maken zich op voor de Slag bij Carlion. 
Sir Caulas en Sir Bradwen zijn volledig in de ban van Hoge Koning Arthur en staan te trappelen van ongeduld om deze valse koningen een lesje te leren (Loyalty Arthur critical succes). Sir Ebel is ook blij dat er een nieuwe koning is, maar laat zich wat minder meeslepen (Loyalty Arthur succes). En Sir Dafy stort mentaal volledig in (Loyalty Arthur fumble, madness!). Hij heeft zijn vrouw verloren, en een heer die elfen een hoge positie aan zijn hof geeft. Ondanks dat hij zijn best heeft gedaan de verderfelijke elfse invloed uit te roeien, lijkt die invloed alleen maar groter te worden. Sir Bradwen is getrouwd met een elf en verwekt meer elfen. En Arthur staat ook duidelijk teveel onder invloed van de heidense Merlijn. waar kan een goed Christelijk ridder nog zijn heil zoeken?

zondag 23 oktober 2016

Vervangbaar 3

Nadat ik met +Sander Hartogensis al eerder The Expendables en The Expendables 2 heb gekeken, was het afgelopen week tijd voor The Expendables 3.

The Expendables 3
Meer mannen, meer explosies

De formule van The Expendables serie is eenvoudig maar effectief. Oudere, wijzere actiehelden laten zien hoe je een actiefilm moet maken. Daarbij worden explosies en stoere praat niet geschuwd. Je zou denken dat we het na twee films allemaal wel gezien hebben, maar nee, er zijn nog een hele hoop oudere actie-film-helden die nog geen rol hebben gehad in The Expendables of The Expendables 2.


Spoilers ahoi

Zoals altijd, deze waarschuwing is nauwelijks nodig. Er is weinig plot. 

De film opent met een trein die door een landschap raast en achtervolgt wordt door een helicopter. In de helicopter zit Stallone (Rambo) achter de stuurknuppel en hij laat zijn mannen neer op de trein om een of ander missie te volbrengen. De missie blijkt het bevrijden van Snipes (hij kent Stallone nog uit Demolition Man) te zijn, De (Russisch? Oost-Europese?) bemanning van de trein verzet zich en links en rechts gaan er mensen dood. Wanneer Snipes eenmaal bevrijd is, wil hij niet naar de helicopter, hij wil wraak op de man (organisatie? leger? overheid?) die hem vervoerde als gevangene naar een (militaire? Sorry voor de vraagtekens, ik vond het ook erg verwarrend) gevangenis. Hij werkt zich naar de locomotief toe en begint van daaraf te schieten op de steeds dichterbij komende gevangenis poort. Stallone heeft door wat Snipes van plan is en schiet ook op de gevangenis. 

Snipes weet zich op het laatste nippertje op de helicopter te klimmen. Daar praat hij verder bij met Statham (Snatch) en Lundgren (Hij kent Stallone nog uit Rocky IV). Snipes blijkt een zeer oud (ex?) lid van The Exependables te zijn, arts en later messenwerper, wat natuurlijk voor enige spanning met Statham zorgt, de huidige messenwerper van het team. Boven hen hangen alle dog-tags van dode leden van The Exependables als een soort luguber Wind Orgel tegen elkaar tikken. Op die manier zijn de geesten van de dode leden altijd bij de huidige leden.
Een van de weinig emotionele (en effectieve) momenten in de film. Net als in de eerste film, laat deze scene zien, dat het dus wel kan, een film over uitgerangeerde vechtersbazen met emotionele diepgang, jammer dat dat wordt opgeofferd aan de mogelijkheid om meer explosies te laten zien.   

Dan gaat het team meteen door naar het hoofdverhaal. The Expendables zijn door Ford (A New Hope) naar Somalië om daar een wapenleverantie aan een lokale krijgsheer te onderscheppen. Daar treffen zij ook Expendables lid Crews, die al het een en ander heeft voorbereid. De missie verloopt redelijk voorspoedig, maar dan ziet Stallone dat de wapenhandelaar niemand anders is dan Gibson (Mad Max, Lethal Weapon), mede-oprichter van The Expendables, maar de wegen van Gibson en Stallone scheidden zich lange tijd geleden en Stallone dacht dat Gibson al lang dood was. 
De missie gaat vanaf dat moment helemaal mis, en Crews wordt geraakt in zijn been en Gibson weet te ontkomen. 

Eenmaal terug in de VS brengt Stallone verslag uit aan Ford. deze zegt hem dat Gibson gevangen genomen moet worden en dan door het Internationaal Strafhof in Den Haag gebracht moet worden, om terecht te staan voor zijn oorlogsmisdaden. 

Afbeeldingsresultaat voor international criminal court
Het Internaionaal Strafhof

Yay, Nederland in een film!
Altijd leuk natuurlijk. Maar een beetje gekke wending is dit wel. Voor zover ik kan duiden zijn Stallone en Gibson als oprichters van The Expendables beide burgers van de VS en Ford is een CIA - agent en daarmee een vertegenwoordiger van de overheid van de VS. 
En de VS is helemaal niet zo blij met het Internationale Strafhof. Onder Clinton is het statuut van het Strafhof ondertekend (onder luid protest), maar Bush Jr. heeft de boel daarna niet geratificeerd, onder het mom dat hij niet wilde dat Amerikaans militairen of politici op politieke gronden vervolgd zouden kunnen worden voor oorlogsmisdaden. En hij heeft ook acties ondernomen om dat te voorkomen. Inmiddels is de storm alweer enigszins geluwd, maar de VS hebben het verdrag nog steeds niet geratificeerd.

Maar goed, door internationale politiek laat Stallone zich niet tegenhouden. Wel door geesten uit het verleden. Hij stuurt alle oude Expendables leden naar huis, want hij wil niet dat ze sterven op een missie tegen Gibson. Dan gaat hij op zoek naar een oude bekende, Grammer. Deze heeft zich inmiddels opgeworpen als een soort uitzendbureau voor jonge huurlingen. Samen bekijken zij een aantal potentiële kandidaten en met hen stelt Stallone een nieuw team samen.
Hierbij moet ik toch even de tijd nemen om aandacht te geven aan Banderas (Shrek 3, Desperado) hij is hilarisch. Hij is ook een wat oudere huurling, maar omdat hij te veel kletst wordt hij uit ieder team gezet waar hij deel van uitmaakt, hij is gewoon te irritant. Stallone wil hem niet meenemen.

Het nieuwe team reist naar Roemenië, ontvoeren daar Gibson en reizen weer terug naar huis. Maar het team van Gibson zit ook niet stil en weet Gibson te traceren en bevrijden (Dit vond ik persoonlijk een beetje een strategische fout van Stallone. Wanneer je je zeer gewelddadige ex-partner en ex-huurling gevangen neemt en vervoert, doe je eerst een strip search om te zorgen dat je alle mogelijke nare geintjes met cyanide pillen, verborgen wapens en GPS trackers voor bent). Ook de jonge leden van de Expendables worden gevangen genomen. En nu is Stallone helemaal alleen.
Gibson gaat nog verder, want het is een hele nare man, en laat Stallone weten dat de gegijzelde leden in Azmenistan zijn en Stallone ze vooral moet komen redden (Dit vond ik wel een aardige oplossing, in de tweede film, renden de Expendables rond in echte locaties, en dat werd op een gegeven moment ook erg onwaarschijnlijk).

Net als alle hoop verloren lijkt, treft Stallone Banderas weer, die nog steeds bij de Expendables wil horen. En de oude leden van de Expendables laten zich ook niet zomaar aan de kant zetten. Dus Stallone heeft zijn team weer bij elkaar en ze ondernemen een reddingsmissie naar Azmenistan. Aldaar weten zij de jonge leden te bevrijden en wanneer oud en nieuw samenwerkt, zijn ze een onverslaanbaar team tegen Gibson en het leger van Azmenistan.
Terwijl iedereen druk bezig is, krijgen ze nog hulp van Ford, Schwarzenegger (Terminator 2, Conan the Barbarian) en Li. En tegen dit team van kampioenen kan Gibson niet op natuurlijk. Toch moet er nog een Boss-Fight zijn, waarin Stallone en Gibson het met hun blote vuisten tegen elkaar opnemen. Stallone weet Gibson uit te schakelen (en Gibson gaat daarmee niet naar het strafhof, geheel in lijn met huidig VS beleid ten aanzien van het Strafhof). Het gebouw stort inmiddels in en Stallone weet nog maar net te ontsnappen.

Uiteindelijk zien we alle helden weer, wanneer zij in hun favoriete bar bier drinken.

De film was wat minder onwaarschijnlijk dan deel twee, maar ik vond hem wel somberder. Iedereen wordt ouder, mensen gaan dood (alleen in het verleden, niet in deze film) en de spoken van het verleden draag je met je mee en kunnen op ieder onverwacht moment ineens weer op komen duiken. 

vrijdag 21 oktober 2016

Peulvruchten kookboek


De laatste tijd zet ik hier niet zo heel veel recepten meer neer, ik eet nog wel zeker eens in de week peulvruchten, maar het zijn geen nieuwe recepten, dus dat heeft dan weinig zin om hier te herhalen. Ik heb mijn familie laatst weer mijn moeders linzensoep voorgezet en ik heb ook weer de heerlijke kip met linzen gemaakt.
Maar als ik dan niets te vertellen heb over recepten, kan ik natuurlijk anderen aan het woord laten over peulvruchten, zoals de +Food and Agriculture Organization of the United Nations zelf, die met het hele Internationale Jaar van de Peulvrucht op de proppen zijn gekomen. De FAO blijft ook een hele hoop doen om de peulvruchten onder de aandacht te houden en één van de dingen die ze hebben gedaan is een enorm boek maken, waarin allerlei informatie over peulvruchten bij elkaar komt, maar ook veel lekkere recepten voor peulvruchten in staan.

De voorkant

Ik heb het boek (gratis) gedownload en even doorgekeken. De informatie erin is erg verhelderend. Alles wat je ooit wilde weten over peulvruchten, hoe ze gekweekt worden, hoe ze bewaard worden en hoe ze gegeten worden staat erin. En uit alle werelddelen zijn koks benaderd om hun favoriete peulvruchtrecepten met de wereld te delen. En beroemde koks als Ron Pickarski, Muñoz Zurita, Helena Rizzo, Abraham García, Didem Senol, Sanjeev Kapoor, Zubaida Tariq, She Zengtai, Moha Fedal en Veronica Jackson hebben allemaal een bijdrage geleverd.

Zeker een kijkje waard.
 

maandag 10 oktober 2016

Luke Cage

Na alle stukjes over peulvruchten nu maar weer eens iets over een Serie. Voor mijn verjaardag vorig jaar kreeg ik van +Sander Hartogensis een Netflix abonnement. Daar hebben we inmiddels als een hoop leuke series en films gekeken, zoals SherlockPenny Dreadful, Synchronicity en Snowpiercer. En zoals ik elders al wel eens heb gezegd, ben ik inmiddels wel fan van de MCU. En de MCU is inmiddels uitgebreid naar Series. Dus we hebben Agents of S.H.I.E.L.D. trouw gevolgd, daarna Jessica Jones gekeken en Daredevil geprobeerd (ik vond Daredevil te onsympathiek).
En nu is er een Serie gestart waarin weer een karakter uit de MCU meer centraal wordt gesteld, Luke Cage, een sidekick van Jessica Jones in haar eigen Serie, die stoer genoeg is om zelf een Serie te dragen. Sinds 30 september zijn de afleveringen van seizoen 1 beschikbaar via Netflix en Sander en ik kijken trouw.

Luke Cage

Spoilers ahoi!

Luke Cage (Mike Colter) gaat over een grote, zwarte man met een onduidelijk verleden en superkrachten. Zijn huid kan niet beschadigd worden en hij is enorm sterk (In Jessica Jones was dit nog omdat hij enorm groot was, met veel spieren, maar hier is hij toch bovennatuurlijk sterk). Na zijn avonturen met Jassica Jones in New York, heeft hij zich teruggetrokken in Harlem. Hij heeft verschillende zwart betaalde baantjes en probeert niet op te vallen. Hij kan werken voor en inwonen bij zijn schoonvader en mentor Pop. 

Luke Cage en Pop genieten een rustig momentje.

Maar het lot heeft andere plannen. Een lokaal bende-hoofd (een doodenge rol van Mahershala Ali) besluit dat hij meer invloed wil vergaren in de bovenwereld. Hij doet dit samen met een nicht (Alfre Woodard), die haar politieke carrière bouwt op het herstel van Harlem (ze wil een nieuwe Harlem Renaissance). Luke Cage en de mensen om wie hij geeft, worden meegesleept in de naweeën van deze (misgelopen) plannen. Nadat Pop sterft, gaat Luke meer en meer het pad van wraak op. En dat gaat natuurlijk gepaard met veel vechten, schieten en ontploffingen. 
Ondertussen zitten de verschillende leden van de onderwereld ook niet stil. Zij proberen het hoofd te bieden aan deze nieuwe dreiging en ondertussen ook elkaar er onder te houden. 
En dan is er nog de politie, die hebben natuurlijk ook een mening over alle moorden, ontploffingen en criminele deals die fout lopen. Er is duidelijk een vigilante actief in Harlem. Hij lost veel van hun problemen voor hen op, maar ondermijnt daarmee ook het gezag van de politie. En de grote, sterke Luke Cage lijkt toch iedere keer als omstander betrokken te zijn bij de vreemde gebeurtenissen... Lastig wel dat de hoofdonderzoeker nou net een leuke avond met Luke heeft doorgebracht. 

Beeldschone plaatjes van de grote stad.

Het is allemaal buitengewoon mooi in beeld gebracht. De achtergrondmuziek is prachtig en Harlem wordt zo uitvoerig en mooi in beeld gebracht, dat het bijna een karakter is in het verhaal, in plaats van achtergrond. Wat dat betreft zijn er zeker wel overeenkomsten met Sherlock, dat soms ook leek op reclame voor toeristisch bezoek aan Londen.
De verschillende karakters zijn complex, hebben verschillende belangen en impulsen en deze worden mooi uitgespeeld wanneer deze karakters met elkaar in botsing komen. 

Stoere mannen die de juiste dingen doen. Wie kan daar wat op tegen hebben?

Ik blijf nog even kijken en gaan jullie dat vooral ook doen. 

zondag 9 oktober 2016

Hamburgers van zwarte bonen en cashewnoten

Zwarte bonen
Ik ben niet de enige die zich laat inspireren door het jaar van de peulvrucht. Ook +Sander Hartogensis draagt zijn steentje bij en levert een bijdrage, zo werd dit de tweede maaltijd met peulvruchten in een week.

Sander houdt van hamburgers en als wij ergens op pad zijn, probeert hij altijd de lokale hamburger tenten uit. Zo zijn we bij de Burgermeester in Amsterdam geweest, in Strandpaviljoens, bij de Middelburg in Middelburg, bij Il Cardinale in Mechelen en laatst nog bij Kafé van Zanten in Amersfoort.
Maar na al dat vlees wilde Sander ook eens experimenteren met vegetarische hamburgers. Daar zijn her en der wel recepten voor de vinden. Portobellos, bonen, soya en noten zijn veel gebruikte vervangers voor hamburgervlees. Sander koos voor een combinatie van zwarte bonen en cashewnoten, met wat ui, knoflook, ei en paneermeel.
Deze combinatie werkte heel erg goed en leverde een smakelijke en vullende imitatie hamburger op. Samen met lekkere broodjes, gebakken uit, tomaat en ketchup was het nauwelijks te onderscheiden van vlees. Een heerlijk alternatief voor een vlees-burger.

De Burgermeester
De Middelburger
Il Cardinale
Kafé van Zanten

dinsdag 4 oktober 2016

Linzen met courgette en Feta kaas

Het jaar van de Peulvrucht is nog niet voorbij en vandaag heb ik mijn familie weer peulvruchten voorgezet. Dit keer Franse Puy Linzen met Feta kaas en gegrilde courgette uit eigen tuin. 

Puy Linzen

Puy linzen zijn kleine groen-zwarte linzen die uit het gebied Le puy en Valey. De naam is dan ook beschermd. Er wordt gezegd dat deze linzen een aparte smaak hebben. Ikzelf vind ze erg lekker. Wanneer ze gaar zijn, behouden ze toch een stevige bite, waardoor ik ze erg lekker vind in salades. 

Ik heb de linzen klaargemaakt volgens een recept dat hier te vinden is. De instructies waren duidelijk, goed te volgen en kostten niet veel tijd. Bovendien kon ik met dit recept aan de ene kant weer eens peulvruchten op tafel zetten en aan de andere kant ook wat doen aan de enorme overdaad van courgettes. Een win win situatie dus. 

De uiteindelijke salade was erg lekker. Vullend door de linzen, de munt en feta gaven lekker wat smaak en de gegrilde courgette voegde nog lekker wat vocht toe. Zeker voor herhaling vatbaar.