Translate

maandag 30 juli 2012

De Donkere Ridder Staat Op

De zomervakantie blijft maar doorgaan, zelfs nu wij weer gewoon aan het werk zijn. De ouders van Sander wilden onze zoon ook graag te logeren hebben en wij dachten dat hij ook wel eens alleen, zonder zijn zusje, op pad wilden. Maar toen wij hem vertelden dat hij alleen mocht gaan logeren, keek hij heel sip en zei: "Zonder mijn zusje? Maar dan mis ik haar!" Gelukkig zijn zijn grootouders heel flexibel en mocht onze dochter ook mee, als ze dan zo graag samen wilden zijn.

Woensdagmiddag vertrokken de kinderen met Opa en Oma naar Baarn. En wij maakten meteen van de gelegenheid gebruik om in Malden naar The Dark Knight Rises (2012) in de Cinetwins te gaan. Met vooraf een hapje eten bij Da Noi.


The Dark Knight Rises is de derde film in de The Batman trilogie van Christopher Nolan. Eerder zagen wij ook Batman Begins en The Dark Knight. Deze film is een afsluiting van wat er in de eerder films gebeurde. Ook deze film is weer met dezelfde acteurs uit de eerdere films (Christian Bale, Michael Caine, Morgan Freeman, Gary Oldman), maar er zijn ook wat nieuwe koppen te zien, zoals Marion Cotillard, Anne Hathaway (Brokeback Mountain), Tom Hardy (Tinker, Tailor, Soldier, Spy, RocknRolla) en Joseph Gordon Levitt (500 Days of Summer, 3rd Rock from the Sun).

Spoilers ahead!


Er zijn acht jaar voorbij gegaan sinds de gebeurtenissen uit The Dark Knight. Bruce Wayne (Bale) is in een diepe depressie geraakt na de gebeurtenissen van toen (dood van zijn vriendinnetje, Batman nam de schuld op zich voor de misdaden van Harvey Dent) en hij leeft als een kluizenaar. Batman verschijnt niet meer, hij besteedt geen aandacht aan de ontwikkelingen binnen Wayne Enterprises.

Maar gelukkig gaat alles goed met Gotham City. Na de acties van Batman en Harvey Dent is het gespuis behoorlijk uitgedund en de burgers kunnen genieten van een redelijk misdaadvrije stad.
Maar toch, er zijn spanningen. Vrienden van Bruce Wayne zijn niet tevreden met de manier waarop hij leeft als een kluizenaar en ze proberen hem weer in actie te krijgen. De vrede van Gotham is gebaseerd op een leugen (Batman was de grote schurk en Harvey Dent de held). De machthebbers in de stad proberen nog altijd op slinkse wijze meer macht te vergaren (de aandeelhouders van Wayne Enterprises, de politieke machthebbers). Dus er broeit een hoop.
Dan komt een internationale terrorist Bane (Hardy) naar de stad. In het begin houdt hij zich schuil in de riolen (wij dachten meteen aan The Penguin), maar na verloop van tijd laat hij zijn invloed meer en meer gelden. met behulp van een dievegge (Hathaway als Catwoman) steelt hij de vingerafdrukken van Bruce, doet daarmee risicovolle transacties op de beurs, zodat Bruce zijn meerderheid in Wayne Enterprises verliest, en zijn henchmen wel een meerderheid kunnen krijgen.

Met deze invloed weet Bane dan ook de hand te leggen op nieuwe, experimentele technologie voor schone energie, die uiteraard om te bouwen is tot een bom. Met deze bom gijzelt hij de totale bevolking van Gotham op hun eiland/stad. Die natuurlijk al snel vervallen tot barbarij.
Hierna wordt het verhaal enigszins onwaarschijnlijk. Bruce wordt als Batman verslagen door Bane (hij is oud en krakkemikkig geworden). Daarna wordt hij in een soort vergeetput/ gevangenis gegooid, waar hij het verval van Gotham kan gadeslaan, terwijl hij machteloos is. Uit pure wanhoop krijgt hij ook visioenen, waaruit blijkt dat Bane lid is van de League of Shadows (uit Batman Begins). Gelukkig heeft Bruce zoveel mentale veerkracht dat hij volledig hersteld (niet alleen van het pak slaag van Bane, maar ook van de slijtage aan zijn lichaam van de tijd, hij verjongt dus eigenlijk). Hij ontsnapt uit de put en vertrekt om Gotham te redden.
Met behulp van een hoop geren en gevecht en explosies weet hij Bane dan ook te verslaan. Daarna offert hij zichzelf op, door de bom in zee te gooien, waarbij hijzelf ook omkomt, waarmee hij zijn naam weer zuivert.

In de aftiteling lijkt hij het overleefd te hebben en een stabiele relatie met Catwoman te hebben. Gelukkig worden er wel wat lijntjes opengehouden om misschien nog een vervolg te maken. Zoals Sander zei, waarschijnlijk gaat zelfs Catwoman vervelen na een tijdje.

zondag 29 juli 2012

zaterdag 28 juli 2012

Logeren

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familia aangaat.

zondag 22 juli 2012

Vakantie in Breizh - Pointe du Bile

Onze zoon op de uitkijk bij Pointe du Bile

Op de laatste dag van de vakantie was voorspeld dat het weer vooral in de middag erg slecht zou worden. Hoewel we dan geen idioten zijn, wilden we toch niet dat we al te nat zouden worden. Bovendien wilden we de volgende morgen erg vroeg vertrekken naar Nederland, dus we hadden de vrijdag nodig om alle kleren en zo weer in te pakken.

We wilden nog iets doen, maar niet te lang en te ver en toch flink vermoeiend, zodat de kids in de middag lekker kalm zouden zijn. We besloten naar Pointe du Bile te gaan. Een deel van de kust in Pennestin (Penéstin), waar we eerder die week ook al geweest waren. Dat was een wat ruiger deel van de kust, veel rotsen, weinig zand. Samen met het wat winderige (maar warme) weer van die dag, gaf dat nog een mooie wandeling met leuke foto's. 

De rotsige Atlantische kust

Stukjes breken af
 Er liep een wandelpad over de bovenkant van de rotsen en we konden uitkijken op een woeste Atlantische oceaan, die over de rotsen spatte. Het was duidelijk dat er nog met enige regelmaat brokstukken van land in zee stortten en we werden overal gewezen op de risico's van de wandeling. 

 Het ruige wandelpad
Op verschillende plekken kon je ook duidelijk zien, dat de kust vroeger veel meer in zee had gestoken dan nu. Eilandjes voor de kust, waren in vroeger tijden afgebroken, de zee spoelde nu tussen de eilandjes door, steeds meer zand en stenen meenemend natuurlijk.

 

Toen we weer terugwaren bij het begin van de wandeling, hebben we nog even over het woeste strand gelopen en onze voetjes natgemaakt.


Na afloop teruggereden naar Ar Roc'h-Bernez, waar we voor de laatste keer een crêpe hebben gegeten. En toen was het tijd om in te pakken en weg te gooien. Ondertussen viel de regen met bakken uit de hemel, niet dat we daar iets van merkten natuurlijk.

zaterdag 21 juli 2012

Vakantie in Breizh - Gwened

Zoals vrienden F. en G. ons in Roosdaal al vertelden, alleen idioten merken dat het regent in Breizh (omdat er zoveel moois te zien en te doen is). En ze hadden gelijk! We hebben helemaal niets gemerkt van welke regen dan ook, vooral niet op de dag dat we naar Gwened (Vannes) gingen! Helemaal niets!

Gwened is een stadje aan de Golf van Mor-Bihan en beschikt over een schattig, oud, ommuurd stadscentrum. We hadden in onze tijd in Breizh nog geen stad bekeken, dus daarvoor wilden we naar Gwened. We wilden nog wat ansichtkaartjes kopen voor mensen in Nederland en een souvenir voor onze buren, die een weekje op ons huis zouden passen.

Vakwerkhuisjes in de oude binnenstad van Gwened

Gwened beschikt ook nog over een kathedraal. Daar moesten we ook even naar binnen. Het was erg mooi en beschikte over een paar hele mooie ramen met prachtig glas-in-lood. Onze zoon is inmiddels oud genoeg om vragen te stellen over die meneer aan het kruis. Dus Sander probeerde meteen wat evangelisatie op hem uit. Het was Jezus, die eerst een babietje was in de armen van zijn mama. En daarna door mensen aan het kruis werd genageld. Onze zoon vond het maar eng en zielig. Ik wil kijken of we volgend jaar misschien naar Uppsala kunnen gaan. Dan kunnen we onze zoon een brede religieuze opvoeding geven.
De kathedraal van Gwened

We hebben een middagje door het oude stadje gewandeld. Het was leuk om te zien, maar ook erg toeristisch. Na een Crêpe en een warme maaltijd voor mij en Sander, vertrokken we weer.

Een schattig oud poortje in een van de straatjes. Het lijkt de efteling wel.
Het weer was inmiddels aardig omgeslagen. Maar ik wilde nog graag even in de auto in de omgeving rondrijden. Gwened lag aan de Golf van Mor-Bihan, maar is daarbinnen zelf ook nog omsloten door een landtong. Deze zijn we afgereden, naar het uiterste puntje. Onze dochter was toen al in slaap gevallen en het weer was niet best, maar we hebben toch nog even rondgelopen en gekeken naar de snelstromende zee, die de haven van Gwened binnenstroomt.

De plezierhaven, Gwened ligt verder de baai in, naar rechts.

Naar deGolf van Mor-Bihan

vrijdag 20 juli 2012

Vakantie in Breizh - Karnag

Een paar hele grote stenen, Kermario

We zijn voornamelijk naar Breizh gegaan omdat ik de staande stenen bij Karnag (Carnac) wilde zien. Afgelopen april zijn we naar Drenthe geweest en daar heb ik het hunebed bij Diever gezien. Toen ik nog jonger was en met mijn ouders op vakantie ging, zijn we ook een keer naar Stonehenge geweest, bij Amesbury, ook erg indrukwekkend. Dus nu wilde ik ook eens een van de grootste collecties staande stenen ter wereld bezien.
Dus, op een van de mooiste dagen van ons tripje, togen wij naar Karnag, een autoreis van ongeveer een uurtje voor ons vanuit Nivilieg. De staande stenen staan even buiten Karnag, aan de noordkant van het stadje. Het ziet er in het begin niet zo heel indrukwekkend uit. De opstelling van Menec is het dichtstbij de provinciale weg die Karnag inrijdt, de stenen daar zijn niet heel groot.

Een deel van de Menecopstelling

 Maar wat meer naar het oosten, in de richting van de Golf van Mor-Bihan, liggen de velden Kermario en Kerlescan. Deze velden zijn uitgebreider dan die van Menec en enkele stenen ook indrukwekkend groot. En als je dan even flink hebt doorgestapt en ziet dat je nog niet bij het einde van het veld bent, en dat daarachter nog een veld vol stenen ligt, komt langzaam het besef opzetten van de enormiteit van het werk dat achter het verplaatsen en opstellen van al deze stenen moet hebben gezeten.

Wat grotere stenen in de Kermario opstelling

De kleinste stenen zijn vrij klein, vergeleken met het hunebed van Diever en Stonehenge, maar zullen toch een team van een man of vijf nodig hebben gehad om te kunnen plaatsen (met paaltjes, rolpalen en touwtjes). De grotere stenen zullen hele teams van mannen nodig hebben gehad. En dat in een tijd dat iedere gezonde man nodig was om voedsel te verzamelen voor het overleven van de winter. Dat geeft maar aan hoeveel tijd deze mensen over hadden en hoe relatief rijk ze het dus hadden.

We zijn met de kids langs de Kermario opstelling gelopen. Deze bevindt zich tegenwoordig achter hekwerk, omdat de grote hoeveelheden toeristen anders teveel schade doen aan de stenen. De rijen stenen bleven maar doorgaan en doorgaan. Voorbij de Kermario opstelling was een oude geruïneerde molen, die toegankelijk was gemaakt voor toeristen, om vanaf een hoogtepunt uitzicht te hebben op de velden met stenen. We konden terugkijken op de Kermario opstelling, ons omdraaien en uitkijken op de rest van de Kermario opstelling en op een veld daarachter nog een stukje van de Kerlascan opstelling zien.


Uitzicht op de Kermario opstelling, vanuit een nabijgelegen molen.

Uitzicht op de rest van de Kermario opstelling en een stukje vande Kerlescan opstelling, vanuit dezelfde molen. 

Er was vroeger nog veel meer, maar de opstellingen hebben lang geen aandacht gehad van wetenschap en staat, dus in de loop der jaren zijn er veel stenen kapot gegaan, gebruikt in de bouw of verplaatst, onder andere voor wegenbouw. Waarschijnlijk waren de drie opstellingen vroeger één grote doorlopende opstelling. Ik was daarna graag nog even naar het Musée de Préhistoire in Karnag gegaan, maar de kids waren niet echt meer geïnteresseerd in staande stenen, dus het leek ons beter om een ander tijdverdrijf te zoeken. 

Le grande Plage

Dus we zijn heel verstandig naar het grote strand van Carnac gegaan. Het was een groot strand met wat kleine rotspartijen, een lekker zonnetje en heel veel lekker warm water. Na afloop nog gelunched met een Crêpe voor de kids en voor ons een warme maaltijd. 

donderdag 19 juli 2012

Vakantie in Breizh - Suscinio

Het kasteel Suscinio, als je aankomt

We zijn nog een dag op pad gegaan naar het Kasteel Suscinio, bij het stadje Sarzhav (Sarzeau). Het is een enorm kasteel. Men is begonnen met de bouw in de late middeleeuwen, en er is in de loop der jaren het een en ander aan toegevoegd. Het behoorde aan de hertogen van Breizh, die er veel kwamen om te jagen in de omgeving. Toen Breizh in het begin van de 16e eeuw onderdeel werd van het Franse koninkrijk, verloor het kasteel zijn status, de adel bracht zijn tijd liever elders door. Het heeft na de 16e eeuw nog wel adellijke bewoners gehad, maar het was niet meer het centrum van de macht in Breizh. In de 17e en en 18e eeuw werd het kasteel zelfs volledig verlaten en gebruikt al bron van stenen voor omliggende dorpen. Na de Franse revolutie kwam het in handen van een handelaar, die doorging met de verkoop van stenen.
Van dichtbij is het nog veel groter, de kids waren onder de indruk


Met de kids op de brug




 Op een vestingsmuur, met op de achtergrond de omliggende moerassen
In de jaren '60 van de 20e eeuw werd het kasteel gekocht door de Franse staat, die daarna een groot project begon om het kasteel weer in ere te herstellen. Daarbij werd even buiten het kasteel ook een kapel gevonden, met zeer mooi tegelwerk. Dat ligt nu in het kasteel tentoongesteld.

Een detail van de tegels uit de kapel.

De herstelwerkzaamheden zijn bijzonder, omdat het kasteel wordt hersteld naar zijn 15e eeuwse glorie, met de bijbehorende verdedigingswerken. Veel andere kastelen uit die periode zijn in de tijden erna gemoderniseerd, omdat hun functie verdween met de uitvinding van vuurwapens. Het zag er in elk geval erg indrukwekkend uit.

In het hoofdgebouw, op de bovenste verdieping is de haard en een vloerfundament zichtbaar. 
Lagere verdiepingen in hetzelfde gebouw,
een deel van de haard en een vloerfundament van de eerste verdieping.
Veel van de verbouwingen moeten nog gedaan worden. Het is een groot kasteel met veel verschillende gebouwen. Hierboven in het hoofdgebouw zijn de vloeren verdwenen. Wanneer deze hersteld worden, zal hier dus een gebouw van drie verdiepingen staan.

De wc
Je kon nu rondlopen in de twee torens en het poortgebouw. Vooral mijn zoon was erg onder de indruk van de dikke stenen muren, de kleine ramen en de vensterbankjes. Ik nam hem ook nog mee een klein hokje in, waar een WC was. Niets meer dan een stenen rand met een groot gat naar beneden. Nu waren er dan wel heel veilig ijzeren spijlen in gemonteerd, maar ik vertelde onze zoon dat dat vroeger niet het geval was. Hij vond het maar vies. En ik ook, het stonk nog steeds.

Zicht op het kasteel vanaf het strand

Het kasteel Suscinio ligt op de zuid-oostelijk landtong die de Golf van Mor-Bihan omsluit. Aan de ene kant van het kasteel dus de Golf en aan de andere kant de Atlantische oceaan. Nadat de kids braaf hadden opgelet bij allerlei historisch verantwoorde informatie, mochten ze daarna ook nog even naar het strand. Dit was wat meer een zandstrand met kleine kiezeltjes en het water was heel helder. Een beetje een winderige dag, maar met een zonnetje heerlijk. De kids vonden het ook fantastisch.

Steentjes gooien in het water

woensdag 18 juli 2012

Kruisbes!

Vorig jaar hebben we de tuin opgeknapt. Op een plek in de tuin hebben we toen ook twee kruisbesstruiken geplaatst, een met groene kruisbessen en een met rode kruisbessen. Deze twee struiken hebben dit jaar een bescheiden oogst opgeleverd, waar de vogels ook hun deel van hebben genomen. Maar gisteren toch 170 gram aan bessen weten te oogsten.

Deze heb ik verwerkt in een lekker taartje naar recept van de onvolprezen Delia. Ik had geen vlierbloesemsiroop in huis (en kon het ook nergens krijgen) dus dat heb ik vervangen door een eetlepel cointreau, ook lekker. Even in de oven en daarna met een flinke kwak slagroom opgegeten, je waant je even in een bessige hemel.
Zeker voor herhaling vatbaar, maar helaas, wachten tot volgend jaar en de volgende oogst.

dinsdag 17 juli 2012

Vakantie in Breizh - Pennestin

Een eerste blik op de Atlantische oceaan

Maandag voelden we ons allemaal weer helemaal hersteld van de reis en hadden we zin in iets actievers. We wilden naar de zee. Onze zoon heeft de zee een keer gezien toen hij 3 maanden was en we naar Cadzand gingen en later nog eens toen hij een maand of 7 was. Maar sindsdien niet meer. Onze dochter heeft de zee nog nooit gezien. We pakten de auto en reden naar Pennestin (Penéstin), een minuutje of 20 rijden. Aldaar geparkeerd en naar het strand gelopen, Plage de la Mine d'Or.

Het uitzicht vanaf het trapje was vrij woest.

Het weer was in de vroege morgen niet bijster goed, maar in elk geval niet koud. De zee was kalm en het strand zag er indrukwekkend uit met hoge rotsen en een klein zandstandje. We begonnen met een lange wandeling naar het noorden, in de richting van de monding van de Vilaine.
Onze zoon wandelde stevig door. 


Het was vloed toen we aankwamen en in de loop van de wandeling werd iedereen natuurlijk hardstikke nat. Dus al gauw renden de kids in hun blootje door de golfjes en spetterden ze met het zoute water. Ze vonden het enig. Vooral onze dochter was nergens bang voor en viel regelmatig om in het water.
Na verloop van tijd werd het weer beter, brak de zon door en zakte het water, waardoor het strand steeds groter werd.
We hebben een heerlijke wandeling gemaakt, schelpjes gezocht, de kids hebben in het water gespeeld. We vonden ook nog een klein waterloopje dat de zee inliep. Dus de kids zijn lang bezig geweest om dat in te dammen en dan de dam weer door te breken.

Hier zijn de kids heel lang mee zoet geweest. 

Ondanks wat ons was verteld, wat het water van de Atlantische oceaan helemaal niet koud. Zeker toen de zon doorbrak en het warmer werd, was het lekker om even het water in te gaan en dat hebben we dan ook allemaal gedaan. 

Eerst met papa


En daarna met mama

Toen iedereen een beetje moe werd, liepen we weer terug en hebben we gelunched met een ijsje en alweer een crêpe. De kids sliepen al voor we Pennestin uit waren. We hebben in alle rust boodschappen kunnen doen voor het avondeten. Zonder dat ze het merkten zijn we langsgegaan bij de bakker, de slager (Jambon cru et fumee!) en de supermarkt.

maandag 16 juli 2012

Vakantie in Breizh - Ar Roc'h-Bernez

Zaterdag waren we rond een uur of 18:00 aangekomen in Nivilieg, alleen nog maar tijd om te eten, bedden op te maken en in slaap te vallen. De volgende dag moesten er in elk geval boodschappen gedaan worden, brood, melk, WC papier. Het dichtstbijzijnde dorp met een winkel was Ar Roc'h-Bernez. Iedereen was nog erg moe, dus in veel meer dan het dichtstbijzijnde dorp te ontdekken hadden we ook niet veel zin in.

Het was heerlijk weer en het dorpje was schattig, aangemerkt als een Petites cités de caractère, een aanmerking speciaal voor karakteristieke dorpjes in Breizh. En dat was te zien ook. Het oude stadscentrum was goed bewaard gebleven, met kleine straatjes, scheve huisjes en kleine winkeltjes. Niet eens al te toeristisch, hoewel dat later in het seizoen wel zal veranderen. Ook was er hard gewerkt om het dorpje aantrekkelijk te maken. Overal bloemen en mooie planten in plantsoenen en bakken langs de kant van de weg.

Heel karakteristiek

We hebben gewandeld langs de jachthaven, met een grote uitkijkrots, waarop nog twee kanonnen stonden, de Vilaine te bewaken tegen snoodaards. Ar Roc'h-Bernez is al lang bewoond, er zijn artefacten uit de bronstijd gevonden. Het dorpje is ook al lang een vesting. Ooit in de 10e eeuw bewoond door een Viking, Bern-Hart, die doorhad dat hij vanaf de rots controle over de Vilaine uit kon oefenen, wat hij dan ook deed. Zijn nazaten verbonden zich met de hertogen van Breizh en mochten zich baronnen noemen. Tijdens een strijd om het koningschap van Breizh in de 14e eeuw, koos de baron van Ar Roc'h-Bernez de verkeerde kant. Het kasteel dat inmiddels gebouwd was, werd vernietigd.
Kanon nummer 1
Kanon nummer 2,
met uitzicht over de Vilaine












Vanaf de rots konden we ook nog een een nieuwe brug over de Vilaine zien en daar vlakbij een oude, ingestortte brug. Tijdens WOII was Ar-Roc'h-Bernez ook bezet door het Duitse leger. Zij waren onder andere bezig met het ondermijnen van de bestaande, stenen brug, om deze eventueel op te blazen in geval van een opkomst van de geallieerden. Maar in de zomer van 1944 sloeg de bliksem in, in een van de geplaatste explosieven, waardoor de brug onverwacht opblies. Na de oorlog is de tweede brug gebouwd.

De nieuwe brug in het groen, daaronder in steen het laatste restant van de oude brug. 

Daarna nog even gespeeld in de speeltuin en een crepe gegeten. 

In de speeltuin

zondag 15 juli 2012

Vakantie in Breizh

Het beste gedeelte van een vakantie

Dit jaar zijn we met het hele gezin op vakantie geweest. We zijn naar Breizh (Bretagne) gegaan. Echt in het buitenland, maar toch niet te ver. Ik wilde graag naar Breizh vanwege de stenen bij Karnag (Carnac) en elders. Nadat ik de hunnebedden in Drenthe had gezien, wilde ik dit ook zien. Verder heeft Breizh nog vele andere mooie dingen om te bekijken en te doen. Zo zijn er allerlei leuke stadjes, mooie kusten, oude kastelen en natuurlijk crepes.
Via de organisatie Topic Travel huurden we een huisje bij Nivilieg (Nivillac), helemaal aan de zuid-oost rand van Breizh. Het lag in de buurt van Ar Roc'h Bernez (La Roche Bernard) in het departement Mor-Bihan (Morbihan). Het was een leuk huisje, voorzien van alle gemakken, maar wel ingericht met heel veel zwaar, donkerbruin, houten meubilair. De bedden waren, zoals gewoonlijk in Frankrijk, volledig doorgezakt.

Ons charmant stulpje

We zijn vertrokken op een vrijdagmiddag, na het werk. We reden naar Roosdaal, bij Brussel, waar vrienden F. en G. wonen. Wij hadden hun nieuwe woning nog nooit gezien, dus het was leuk om even op bezoek te zijn. Ze kookten voor ons en we konden in een lege kamer overnachten. De volgende morgen na een vroeg ontbijt snel weer verder. De reis van Roosdaal naar Nivillac nam veel meer tijd in beslag dan gepland, de toeristen stroomden Frankrijk al in en we moesten veel wachten bij de tolwegen en er waren her en der ook wegwerkzaamheden.

Vanuit ons huisje in Nivilieg ondernamen we elke dag tripjes naar verschillende bezienswaardigheden in de omgeving. In de middag zaten we in het huis. Onze dochter deed vaak nog een slaapje, en onze zoon werd ook nog snel moe. We speelden een spelletje, speelden met bal of frisbee in de tuin of keken wat TV.

In de tuin met de frisbee

Na een week was het weer tijd om terug te keren. Een korte vakantie misschien, maar onze kinderen raken nog erg van de kook wanneer ze uit hun vertrouwde omgeving zijn. Daarnaast heb ik ook niet veel vakantiedagen over, omdat ik net aan een nieuwe baan begonnen ben. In Malden zullen we nog een week in en om ons huis vakantie vieren.

zondag 1 juli 2012

Iron Sky

Ik bespreek hier vaker films, die ik kijk met mijn vrienden. Gisteravond was het weer zover. Vriend +D had Iron Sky (2012) opgeduikeld en samen met vrienden +Rian, +Rense en +Andre hebben we die gekeken. +Sander had van te voren nog lekker gekookt, een stoofpot met vlees in bier.

Iron Sky is tot stand gekomen door moeite van verschillende donateurs, die elkaar via internet gevonden hebben. De website kickstarter, die ik ook eerder heb genoemd hier, maakt dat tegenwoordig heel makkelijk, maar deze film heeft zijn geld bij elkaar geschraapt voordat deze site dat makkelijk maakte. Al die ondersteuning heeft uiteindelijk geleid tot deze film.
Iron Sky is gemaakt door Timo Vuorensola en met Julia Dietze, Christopher Kirby (The Matrix Reloaded, Revenge of the Sith, Götz Otto (Tomorrow Never Dies), Udo Kier (Melancholia, Prince Valiant) en Stephanie Paul

Het is te fout voor woorden. 


Spoilers Ahoi

Aan het einde van WOII zijn een aantal hooggeplaatste Nazi's met ruimteschepen naar de maan vertrokken, terwijl achter hen het Derde Rijk instortte. Op de maan, aan de donkere kant, hebben zij een basis gebouwd en hebben daar hun levens voortgezet en een nazi-samenleving opgebouwd. Jaren later, in 2018 heeft een president van de Verenigde Staten van America (Paul) voor haar verkiezingscampagne een zwarte man (Washington) naar de maan gestuurd. Deze ontdekt de kolonie van de nazi's en wordt gevangen genomen.

De nazi's vermoeden dat hij de voorloper is een van een ruimteleger, gestuurd om hen uit te roeien.  Dus sturen zij een stel voorlopers naar de aarde onder leiding van Klaus Adler (Otto), waar zij zich insinueren in het campagneteam van de president en een zeer fascistische verkiezingscampagne starten, die erg aanslaat.
De achtergebleven nazi's komen ook met hun ruimteschepen naar de aarde, ze vinden dat de voorlopers er te lang over doen. Dit leidt tot een gevecht met ruimteschepen tussen de VS en de nazi's. De VS zijn volledig overweldigd door de aantallen. Maar gelukkig hebben de andere landen in de wereld zich niet aan de afspraken gehouden en toch, stiekem ruimteschepen met kernkoppen ontwikkeld. De nazi's worden verslagen.

Intussen hebben aantal nazi's zich toch weer teruggetrokken op de maanbasis, daar bereiden zij een definitieve aanval op de aarde voor. Maar een lief nazi - meisje (Dietz) heeft op aarde het licht gezien en begrepen dat de filosofie van de nazi's volledig verkeerd was. Zij saboteert de plannen van de rest. Na een vernietiging van een groot deel van de maan en de maanbasis, is de aarde dan gered.
Maar dan ontdekken de staten op aarde, dat de nazi's hun energie haalden uit helium 3, waarmee de VS voor 1000 jaar energie-onafhankelijk zouden kunnen zijn. Een oorlog breekt uit over het helium 3, waarmee de aarde waarschijnlijk ten onder zal gaan.

De film is bedoeld als een parodie van alles en nog wat, VS presidenten, SF films, Nazi's en de waan van de dag. Ondanks het amateurisme dat er vanaf druipt, toch een enorm leuke film. Het uitgangspunt is redelijk gek, maar wordt vaker gebruikt, er zijn meerdere SF verhalen waarin de nazi's een basis op de maan hebben weten te realiseren. Sommige mensen geloven het zelfs echt. De acteurs zijn redelijk goed en ook de special effects zien het goed uit.

Iron Sky op de Wikipedia
Iron Sky op de TV Tropes