Ashanti

In een winkel werd ik getroffen door de cover van de DVD-box van Ashanti (1979, ook bekend als Ashanti, Land of No Mercy), met een indringend kijkende Michael Caine (The Dark Knight, The Dark Knight Rises, A Muppet Christmas Carol) op de voorkant. Verder zag ik ook de namen van Richard Fleischer (20.000 Leagues under the Sea) als regisseur en acteurs als Omar Sharif (Lawrence of Arabia, Doctor Zhivago) en Peter Ustinov (Spartacus). Dit kan toch geen miskoop zijn, dacht ik nog.

Kijk die indringende blauwe ogen!

Maar daar bleek ik het toch mis te hebben! Dit is een film die van allerlei zorgwekkende vooroordelen aan elkaar hangt en ondertussen pretendeert een ware weergave van een gruwelijk, mensenrechten schendend, internationaal probleem te zijn.

Spoilers

In de grond is dit een heel eenvoudig verhaal. Een lief dokters-koppel (Caine en Johnson) werkt voor de WHO en vaccineren mensen in diep donker Afrika. Wanneer het werk gedaan is, fotografeert Dr. David Linderby de Senufo die hun lokale dansen ten beste geven. Ondertussen gaat Dr. Anansa Linderby even zwemmen in een nabijgelegen meer. Ze wordt natuurlijk prompt ontvoerd door wat enge mannen. 

En dan begint een lange achtervolging. Anansa wordt door slavenhalers onder leiding van Suleiman (een hele enge Ustinov) van Noord-westelijk Ghana door de Sahara helemaal naar Saudie Arabië vervoerd.
(Algauw een tripje van meer dan 5.000 km. Als we uitgaan van 25 km per dag afleggen, vanwege de barre omstandigheden, de ketenen en het feit dat er kinderen mee zijn, zullen ze er dus meer dan 200 dagen over doen). 

Ondertussen zet Dr. David Linderby de achtervolging in om zijn vrouw terug te krijgen. Men ontkent het bestaan van moderne slavenhandel, er zijn conflicten met buurlanden, dus overheden kunnen niet ingrijpen, de Sahara is wel heel erg heet. Maar Dr. Linderby houdt vol. Hij weet hulp te krijgen van mensen die strijden tegen de slavenhandel (Harrison) en die met een helicopter de achtervolging in kunnen zette (Holden). Nog later treft hij ook Malik (Bedi), die eerder al zijn vrouw en kinderen verloor aan Suleiman en leeft voor wraak.

Ondertussen heeft de andere Dr. Linderby het ook niet makkelijk. Ze is geketend, wordt constant bedreigd met geweld (fysiek en seksueel), krijgt te weinig te eten en te drinken en moet lopen in de hitte. Haar mede-slaven berusten in hun lot, maar Anansa blijft zich verzetten. Een ontvoerd jongetje (die tussen neus en lippen door even seksueel wordt misbruikt) is eigenlijk een heksendokter en weet met een gestolen bot en een spreuk een van de slavenhalers te doden. Daarna weet Anansa ook voor korte tijd te ontsnappen.

Maar uiteindelijk wordt Anansa dan toch verkocht aan een rijke Sjeik (Sharif). Net voor zij het Afrikaanse continent verlaat per boot, weten Dr. Linderby en Malik haar te bevrijden. En gelukkig loopt alles toch nog goed af. 

Conclusie

Man, geen wonder dat Michael Caine dit onder de top 3 van zijn slechtste films schaart! Dit is gewoon een ordinaire exploitation-film met een sausje van rechtvaardigheid erover heen, zodat het publiek zich iets meer kan overgeven aan onaangename wraakfantasiën. 

Brrr!

De film deed mij denken aan The Witchfinder General, een film over de gruwelijkheden van de burgeroorlog en heksenvervolgingen, die niet meer waren dan een excuus om heel veel seks en geweld op het filmdoek te kunnen brengen. Zo ook hier. De gruwelijkheden van de slavenhandel zijn niet meer dan een kapstok om Johnson (een beroemd fotomodel indertijd) rond te laten lopen met een zweterig lichaam in te weinig kleren, terwijl allemaal enge, niet-blanke mannen zich aan haar verlustigen. En haar dappere blanke man, kan alleen maar woedend zijn. 

Exploitation ten top. 

Een mooi voorbeeld is deze, wat bekendere filmposter. De enige persoon die herkenbaar is afgebeeld, is Johnson. Maar dat moet dan natuurlijk wel geketend, halfnaakt en gekweld. Maar men heeft niet de moeite genomen haar naam ook daadwerkelijk op de poster te zetten. Dat is voorbehouden aan de mannen!

En dan het racisme! De (meeste) blanke mannen zijn natuurlijk dapper, eerlijk oprecht. Zij zijn geshockeerd door het bestaan van slavenhandel. Dan komen de Arabische mannen. Dat zijn de laaghartige, onbetrouwbare, rovende, moordende en verkrachtende slavenhalers. Zij zijn wreed (Jamil) en gewelddadig (Malik) en worden gedreven door hun lusten (Jamil, Sjeik Hassan). Maar zij hebben dan nog wel de impulsen om de situatie naar hun hand te zetten. En sommigen zijn in staat tot dapperheid (Malik) en lange termijn planning (Suleiman) en kennen misschien zelfs enige beschaving (Sjeik Hassan).
De zwarte mensen staan helemaal onderaan. Zij zijn eigenlijk niets anders dan speelbal van de omstandigheden. Zij zijn eigenlijk niet in staat om voor zichzelf te zorgen (vandaar de hulp van WHO). Zij zijn niet in staat om hun eigen bevolking te beschermen tegen slavenhalers (Anansa en een ander meisje worden praktisch uit het dorp zelf geroofd). Zij verzetten zich ook niet tegen een beroerde situatie. De zwarte slaven sjokken hun lot tegemoet en de zwarte bevolking en zwarte overheidsdienaren doen niets tegen de constante roof van hun eigen bevolking. Wanneer een zwarte vrouw eenmaal is verkocht aan een Arabische sjeik schikt zij zich in haar lot. Ook zijn zwarte mensen zo mogelijk nog perverser dan Arabische, het was een zwarte slavenhaler die de zwarte jongen seksueel misbruikte. 

Deze indeling van huidskleur en morele corruptie doet mij denken aan de indeling die ik terugzag in The Sheik. Daar werd ook duidelijk onderscheid gemaakt tussen Blanke mensen, Arabieren en Zwarten. En hoe donkerder je vel hoe gewelddadiger. Dat geeft in de 21e eeuw toch echt wel een nare smaak in de mond.

Maar we zijn er nog niet. Het geweld, mensen, het geweld! Dr. Anansa Linderby wordt vakkundig in elkaar geslagen. Mensen worden geketend, worden over enorme afstanden verplaatst. Mannen en vrouwen worden continu bedreigd met (dodelijk) geweld. Een overduidelijk minderjarige jongen wordt seksueel misbruikt. Ook voor de vrouwen is seksueel misbruik een constante dreiging.

Verder zijn de acteurs ook maar matig. Caine acteert ernstig onderkoeld. Het duurde echt even voor ik doorhad dat hij getrouwd was met de andere dokter. Ustinov probeert een hele nare schmierende slavenhaler neer te zetten, maar red het net niet helemaal. En verder acteren vooral de mensen in de bijrollen wat houterig.

Het enige pluspunt aan deze film zijn de prachtige locaties. Maar dat is niet voldoende om de film te redden. 

OMG OMG OMG 2019

Deze zomer stond Nederland stil bij de bevrijding. Deze begon natuurlijk in het zuiden met Operation Market Garden, die 75 jaar geleden plaatsvond. En het gebied rond Nijmegen heeft daar natuurlijk een belangrijke rol in gespeeld. Vijf jaar geleden waren we ook al bij de herdenking van (toen) 70 jaar Market Garden.

Grote meid

Onze jongste dochter was vijf jaar geleden nog maar 3 maanden oud en ging mee in de kinderwagen. Dit keer was ze oud genoeg om met vader en grote broer op stap te gaan. En ze vond de langsrijdende auto's maar wat mooi.

Plaquette

Een paar dagen later ging Sander nog met onze oudste zoon en jongste dochter op stap naar Hees. Hees is een wijk in Nijmegen. Kort na de bevrijding van Nijmegen (op 22 september), stortte er een een geallieerd vliegtuig neer op Hees (op 25 september). Het was geraakt tijdens het vervolg van Operation Market Garden in Arnhem.

Ons pap

Hier was verder nooit veel aandacht aan besteed. Maar nu vond men het toch tijd voor een bescheiden herdenking. Dus er was een dienst, een toespraak, een onthulling van een plaquette. En natuurlijk een overvlucht van een historisch vliegtuig. Het had de B25N - Mitchell moeten wezen, maar die kon niet. Dus het werd een Beechcraft DS18s. Waarbij mijn vader achter de stuurknuppel zat. Vooral onze dochter baarde opzien door heel hard om opa te roepen, in de hoop dat hij het zou horen.

En zo proberen we de kinderen toch wat historisch besef bij te brengen. 

She

Enige tijd geleden keek ik hier She (2001), een hele beroerde film. Vriend D. kon het niet aanzien dat ik alleen kennis zou maken met deze versie. Dus hij leende mij een andere verfilming uit, namelijk She (1935). Deze film is van Lansing C. Holden en met Helen Gahagan, Randolph Scott, Helen Mack, Nigel Bruce en Gustav von Seyffertitz.

Dat ziet er heel wat beter uit

Spoilers

Van een verhaal dat zou oud en beroemd was, en vorige maand ook hier besproken was, zou deze waarschuwing eigenlijk niet nodig moeten zijn. 

John Vincey is stervende, hij deed teveel onderzoek naar straling. Zijn zoon Leo Vincey (Scott) erft alles, waaronder ook een vreemd beeldje. Een weduwe van de voorvader van de Vinceys nam dat ooit mee uit Siberië. Haar echtgenoot deed daar onderzoek, maar stierf daar ook. Kennelijk had zijn onderzoek te maken met het Vuur des Levens. De stervende Vincey denkt dat het straling was. Leo Vincey neemt de taak van zijn voorvaderen op zich en vertrekt met trouwe butler Holly (Bruce) naar Siberië (Dus niet naar Afrika).

Eenmaal aangekomen in Siberië treffen ze een Engelsman die een soort laatste bastion van beschaving runt, waar mensen nog inkopen kunnen doen (Maar waarom dan?). Hij heeft een leuke dochter, Tanya (Mack). Hij weet ook van de vreemde verhalen van de lokale inboorlingen. En omdat hij zo aardig is, neemt hij Vincey en Holly mee naar een gletsjer, waar het allemaal om draait.
Deze gletsjer stort in, doodt de Engelsman. En Vincey, Holly en Tanya ontdekken een afgesloten tunnel. 

Wanneer Vincey, Holly en Tanya de tunnel ingaan, vinden zij al snel de woeste Amahaggar (onder leiding van Noble Johnson, die ook actief was in zogenaamde Race Films). Deze primitieve barbaren onthalen de reizigers warm. Maar al snel blijkt dat zij eigenlijk kannibalen zijn en het reisgezelschap willen opeten.
Net als de situatie er heel somber uitziet, worden Vincey, Holly en Tanya gered door een groep mensen die eruit zien als een vreemde mix van Grieken, Romeinen en Egyptenaren. Deze nemen iedereen maar naar She Who Must Be Obeyed (Gahagan), de Koningin van Kor. Daar wordt She verliefd op Vincey, die eruit zien als zijn voorvader John Vincey. Deze John stierf in Kor, omdat hij liever met zijn vrouw meeging, dan de echtgenoot te worden van She. She doodde hem toen.

De jongere Vincey raakt als snel in de ban van She. Maar wanneer hij ziet dat She uit pure jaloezie Tanya wil offeren, vallen hem de schellen van de ogen en ziet hij in dat She en haar cultus puur slecht zijn. Samen met Tanya en Holly weet hij te ontsnappen, terwijl het rijk van Kor instort. She wil nog laten zien hoe je in het vuur het eeuwige leven kan vinden, maar zij verouderd juist snel en sterft, terwijl haar rijk instort.

Vincey, Holly en Mack vinden vrede en voldoening bij een eenvoudig haardvuur in een woning vol liefde.

Conclusie

Ook deze film verwijdert het racisme door de Amahaggar te laten bestaan uit barbaren, in plaats van zwarte mensen uit diep, donker Afrika. Maar deze film behoudt wel het expliciete kannibalisme van het boek. 

Waar de film wel weer afwijkt van het boek is dat She veel te onderdanig is naar Leo Vincey toe. Zij smeekt hem om bij haar te blijven, zijn vorige leven te vergeten en vooral ook Tanya te vergeven. In het boek had She er geen enkel probleem mee om rivalen uit de weg te ruimen en ging zij er voetstoots van uit dat Vincey bij haar zou blijven. 

She wordt trouwens fantastisch vormgegeven door Helen Gahagan. Zij is bij vlagen echt een imposant toonbeeld van een enge, psychisch gestoorde stalker. 

Verder is deze film prachtig vorm gegeven. De decors zijn groots en overweldigend, opgetrokken in de Art Deco stijl. Verder wordt de barbaarsheid van het rijk van She ook weergegeven in een aantal prachtige groepsdansen, waarbij duidelijk wordt hoe groots haar rijk is. Erg mooi gedaan. Ook een paar rampen zijn mooi in beeld gebracht. Zoals de lawine die het de gangen naar het rijk van Kor onthullen, de ontsnapping uit Kor en de ineenstorting van kor. 

Deze film is veel meer de moeite waard dan de vorige bespreking van een She film. 

Bekijk ook eens de review van scifist, die plaatst het allemaal wat meer in context. 

Pendragon LXXIII - Prins Herrindale

Na de dramatische gebeurtenissen van de vorige keer, komen de ridders weer bijeen, voor hopelijk een wat gelukkiger samenzijn. Maar acties uit het verleden presenteren nu wel hun gevolgen.

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford met zijn schildknaap Flannedrius
Marcus Livius van Broughton
Turquine van het Quinqueroi Forest (afwezig)

Steeple Langford, vroege lente 538

Aan de poort van het fort van Steeple Langford klopt een boodschapper aan. De jonge schildknaap Flannedrius doet open. Hij laat de verregende man binnen en laat zijn heer, Sir Benno weten dat er een boodschapper is. Deze boodschapper komt direct van Camelot. Hoge Koning Arthur laat weten dat zijn oudste zoon, Herrindale dit jaar met pinksteren tot ridder geslagen zal worden. Daarmee wordt hij formeel dan ook de kroonprins. Hoge Koning Arthur nodigt alle notabelen van het land uit om deze gelukkige gebeurtenis bij te wonen. 

Herrindale
Prins van Logres

Herrindale is de oudste zoon van Hoge Koning Arthur en zijn eerste vrouw, Hoge Koningin Clare, dochter van Sir Caulas van Tisbury. Hij is geboren aan de vooravond van de Slag van Badon Hill. Inmiddels is hij twintig jaar en is het hoog tijd dat hij tot ridder geslagen wordt, natuurlijk. Een koningszoon die ridder wordt is natuurlijk ook een reden om flink feest te vieren. 

Ondertussen verkeert Sir Marcus nog steeds in een diepe depressie. Vorig jaar werd hij bevangen door angst. Hij wilde het strijdperk betreden om te laten zien hoeveel hij hield van zijn Alis. Maar toen het puntje bij paaltje kwam stortte hij volledig in. Sindsdien leeft hij in een kleine kamer in zijn kasteel te Broughton. 

Sir Benno en zijn schildknaap Flannedrius besluiten om langs te gaan. Misschien kunnen zij hem tot zinnen brengen. Sir Benno praat in op de woeste Sir Marcus. Er is meer in het leven dan passie alleen. Een succesvolle, stabiele relatie tussen twee mensen is op meer gebaseerd dan de spelletjes van het Hof der Liefde. Sir Marcus komt weer enigszins bij zinnen. Hij besluit zich te wassen en te scheren en zich weer onder de beschaafde ridders te begeven. 

18 mei 538, onderweg naar Camelot

Sir Marcus en Sir Benno en hun gevolg trekken naar Camelot. Zij willen een paar dagen voor Pinksteren arriveren. Het zal druk worden en zij willen een goede plek om hun kampement op te slaan. 

Onderweg komen zij een jachtgezelschap tegen. Al snel is het duidelijk dat dit de hoge heren zijn. De ridders zien Hoge Koning Arthur, zijn natuurlijke zonen Borre en Loholt. Maar ook Sir Kay en vele anderen. Deze heren zijn uit jagen geweest. Zij hebben wild geschoten, ter voorbereiding op de vele gasten die de komende dagen zullen komen. Hoge Koning Arthur verwelkomt deze jonge en dappere ridders en samen trekken zij verder naar Camelot. 

Sir Borre
van Bedegraine

Sir Loholt
van Escavalon

Sir Kay
van Camelot

Onderweg treft de groep een andere ridder. Deze man zit te paard en kijkt naar iets dat op de grond ligt. Hij kijkt niet op of om wanneer een luidruchtige jachtpartij vol hooggeplaatste lieden voorbij komt. Zijn uitrusting is van de modernste en beste soort. Maar zijn schild heeft nog geen wapen. Is hij dan geen ridder?

Hoge Koning Arthur stuurt Sir Kay vooruit om eens te kijken wat hier gaande kan zijn. Maar wanneer Sir Kay de jongeman aanspreekt, haalt deze uit met zijn gemaliede vuist en gooit zo Sir Kay van zijn paard! Geschrokken vragen Sir Benno en Sir Marcus om toestemming om uit te zoeken wat hier gaande is.
Wanneer Sir Benno en Sir Marcus de vreemde ridder naderen, herkennen zij hem. Het is Percival, zoon van Koning Pellinore van Norgales. Enige jaren (in 535) geleden kwam hij als extreem naïeve knaap naar het hof van Hoge Koning Arthur. Daar versloeg hij een onbeleefde ridder en vertrok weer, om een ridder waardig van Camelot te worden. Dat lijkt inmiddels gelukt te zijn.
Het lukt Sir Benno en Sir Marcus om Percival zonder gevaar voor eigen leven af te leiden van het spektakel waar hij zo door geobsedeerd is. Het blijkt dat Percival inmiddels ook een liefje heeft. En het zien van een zwarte Raaf, die een witte Duif opeet en het Bloed dat daarbij komt kijken, doet hem zo denken aan haar. En hij was natuurlijk zo in beslag genomen door gedachten aan zijn geliefde, dat hij zonder nadenken Sir Kay uit het zadel sloeg. (Dit is geheel in lijn met regels 22 en 27 van het Hof der Liefde) 
Sir Marcus stelt Percival voor aan Hoge Koning Arthur. Deze verwelkomt een zoon van Koning Pellinore natuurlijk hartelijk aan zijn hof. Maar hij is zeer verbaasd om te horen dat niemand Percival nog tot ridder heeft geslagen. Sir Marcus stelt voor dat het mooi zou zijn wanneer Herrindale en Percival tegelijkertijd hun wake zouden houden en tot ridder geslagen worden. Tenslote leidde dat bij Hoge Koning Arthur en Sir Bradwen ook tot een bloedbroederschap die duurde tot de dood van Sir Bradwen. Hoge Koning Arthur vindt dat een goed idee.

Zaterdag 22 mei 538, Camelot

Deze avond organiseert Hoge Koning Arthur een bescheiden feest voor wat directe familie en vrienden. Er wordt gevierd dat aan het einde van deze avond Herrindale, Prins van Logres zich zal terugtrekken voor zijn wake, samen met Percival, Prins van Norgales. Dat betekent dat ook Cynning Octa en Cwene Guinevere aanwezig zijn, als de zuster van de Hoge Koning, Morgaine van Cornwall. Verder zijn ook Mordred van Cornwall en zijn vrouw Guinefach, Prinses van Cameliard aanwezig. De neven van Arthur uit Lothian, Gawaine, Agravaine, Gaheris en Gareth zijn er ook, net als hun jongste broer, Griogair. De oudere zonen van Hoge Koning Arthur, Borre en Loholt, zijn er ook.

Sir Bradwen
van Steeple Langford

Sir Griogair
Prins van Lothian

Het valt Flannedrius, de jonge schildknaap van Benno van Steeple Langford op, dat er wel erg veel overeenkomsten zijn tussen de schilden van Griogair van Lothian en de vader van zijn heer, Sir Bradwen Eenoog van Steeple Langford. Discreet wijst hij Sir Benno hierop, die de overeenkomsten nog niet had gezien. Flannedrius houdt aan. De wapenschilden van de oudste prinsen van Lothian zijn allemaal hetzelfde, Purper, met een tweekoppige, gouden adelaar, en nog een teken om aan te geven hoe senior ze zijn. Maar het schild van Griogair is radicaal anders. Het is Zilver, wel met een tweekoppige adelaar, maar die is purper. Verder een Zwaan in sabel, dat is natuurlijk naar zijn moeder Morgause. Maar dan, een Beer in Sabel. De enige andere ridder die een Beer in Sabel voert, is Bradwen geweest, en zijn voorvaderen. 

Zou dit betekenen dat Sir Griogair misschien familie is van Sir Bradwen? Sir Bennno kan het nauwelijks geloven, maar hij laat Flannedrius een discrete afspraak maken. 

In de loop van de avond valt het Sir Benno en Sir Marcus op dat Sir Borre steeds bozer wordt. Het zit hem duidelijk niet lekker dat Hoge Koning Arthur zijn zoon Herrindale de hele tijd zijn oudste zoon noemt. Het is waarschijnlijk voor het eerst dat Sir Borre zich realiseert dat hij niet de opvolger van zijn vader is. Plots staat hij met een rood hoofd op en lijkt het op een schreeuwen te willen zetten. Maar gelukkig zijn Sir Marcus en Sir Benno in de buurt. Sir Marcus slaat Sir Borre discreet knockout en samen met Sir Benno verwijderen ze hem van het feest, onder het mom van teveel gedronken. 

Efficiënt dirigeren zij Sir Borre naar zijn slaapkamer en Sir Marcus probeert hem nog wat levenswijsheden mee te geven. Als hij Koning wil worden, zal hij zich als Koning moeten gedragen. Het is maar de vraag of het aankomt.

Sir Marcus blijft wantrouwig. Hij vermoedt dat ambitieuze types in het Koninkrijk van Brittannië het moment zullen gebruiken om Herrindale uit de weg te ruimen. Deze avond is hij bijzonder kwetsbaar natuurlijk. Hij besluit om samen met Sir Benno te waken bij de Kathedraal van Camelot.
Het wantrouwen van Sir Marcus wordt beloond. In de kleine uurtjes zijn er inderdaad een paar bandieten die er geen been in zien om de Kathedraal te naderen met snode plannen. Sir Marcus en Sir Benno vallen aan. De rabouwen weten nog flink wat tegenstand te bieden, maar de ridders overwinnen uiteindelijk wel. Ze weten nog een man in leven te houden. Deze kan niet veel vertellen. Een stoere krijger met rood haar en een vreemd accent beloofde veel geld als een suffe ridder over de kling gejaagd zou worden.
Sir Marcus is buitengewoon genadig en stelt voor dat de voormalige bandiet in zijn dienst komt, in ruil voor onderdak, eten en een bescheiden loon. Brian accepteert dat met graagte.

23 Mei 538, Pinksterzondag

Sir Benno heeft nog genoeg energie over om de kerkdienst bij te wonen op deze dag. En even later worden Herrindale en Percival tot ridder geslagen. Zij mogen nu de wapenen voeren en met Sir aangesproken worden. 

Sir Percival,
Prins van Norgales

Het is Sir Benno en Sir Marcus duidelijk dat lang niet iedereen blij is dat Koning Arthur na al deze jaren nu een erfgenaam en kroonprins heeft. Het valt Sir Benno zelfs op dat onder de ridders van Lothian en hun gevolg wel erg veel stoere kerels zijn, met rood haar. En ze praten natuurlijk ook raar. Sir Benno kent Gawaine als een loyaal ridder aan Arthur, maar hoe zit dat met Agravaine, Gaheris, Gareth en Griogair? En Mordred?

Sir Benno neemt nu de kans ook waar om te spreken met Sir Griogair. Deze geeft aan nooit geweten te hebben wie zijn vader was. Hij vermoedde altijd een ridder uit de hofhouding van zijn moeder en zijn broers. Maar nu hij Benno ziet en het schild van Bradwen Eenoog van Steeple Langford, realiseert hij zich dat Bradwen ook zijn vader moet zijn geweest. 

Na wat gepuzzle bedenken de kersverse halfbroers zich dat het in de zomer van 511 moet zijn geweest, dat Morgause en Bradwen hun romance hebben gehad. Bradwen was toen natuurlijk getrouwd met Taxus de Fee, dus dat is stilgehouden. Griogair is enigszins onder de indruk van de illustere familie waar hij nu deel van uitmaakt.

Zelf zeep maken

Ik ben wel helemaal op de zelf-voorzienende toer momenteel. Heb ik eerst al mijn eigen handcreme gemaakt en laatst ook mijn eigen vaatwasmiddel. Nu maak ik ook mijn eigen zeep. Het is niet heel moeilijk, maar wel een precies werkje. Zeep ontstaat wanneer vetten reageren met loog. Die reactie geeft zeep.

De werktuigen

De loog is een agressief middel, gemaakt van Natronhydroxide (NaOH) en water. Het is sterk basisch en kan brandwonden veroorzaken. Voorzichtig dus, altijd handschoenen, bedekkende kleding en een veiligheidsbril dragen. Ik kocht de mijne van SQ, die het verkoopt als korrels om de gootsteen mee te ontstoppen (meer dan 99% puur).
En zorg dat je dus ook de goede hoeveelheden vetten toevoegt aan de loog, anders verzeept de loog niet volledig en dat is niet fijn in je zeep.

De zeepjes

Via het internet zijn verschillende zeep-calculators te vinden. Er handig, want verschillende vetten hebben verschillende manieren van reageren met het loog. Als je zelf aan de slag gaat, gebruik deze dan en controleer de hoeveelheiden zeker twee keer. Ik maakte een zeep van kokosolie, olijfolie, zonnebloemolie en jojoba olie.

Eerst maakte ik de loog oplossing. Doe dan altijd de natronloog bij het water. Dat water wordt dan vrij snel erg heet, dus gebruik een vuurvaste kom hiervoor. Dan moeten ook de vetten opgelost en verwarmd worden.
Wanneer vetten en loog dezelfde temperatuur hebben, kunnen ze bij elkaar gevoegd worden (weer de loog bij de vetten voegen). Dan beginnen de twee stoffen meteen te reageren. Het mengsel wordt troebel en langzaamaan steeds dikker. Daarbij moet je nog flink roeren. Ik adviseer een staafmixer hiervoor, anders krijg je een lamme arm. Zo ontstaat de zeep.

Als de twee stoffen echt goed gereageerd hebben op elkaar, wordt de zeep zo dik dat er sporen op achterblijven. Dan kan de zeep in een mal gegoten worden en moet dan zeker een dag uitharden. Dan kan de zeep weer in kleinere blokken gesneden worden. Die moeten dan nog een paar weken uitharden.

Momenteel wacht ik tot de zeep volledig is uitgehard, voor ik hem kan gebruiken. Ik hoop dat ik er wat lol aan kan beleven. Het maken van de zeep was erg leuk om te doen. Als ik er dan ook nog mijn handen, lijf en kleren mee schoon kan krijgen, heb ik een nieuwe hobby erbij.

Verder had ik nog een aantal materialen nodig voor deze nieuwe hobby. Omdat ik niet mijn standaard keukenspullen wil gebruiken voor deze heftige chemische reacties, heb ik het een en ander apart aangeschaft. Het meeste kon ik gelukkig vinden bij Vintage and More en Het Goed (Cakevormen als mal, vuurvaste glazen schalen, een roestvrij stalen pan, garde en lepel). Ik heb een goede vlees thermometer gekocht bij de HEMA.

En ik ben niet de enige met deze hobby, steeds meer mensen pakken het op.
Zeeplokaal
Kusala