Translate

woensdag 28 januari 2015

zaterdag 17 januari 2015

Volkstuintje

Mijn dochter in de Volkstuintjes

Sinds een week ben ik de trotse huurder van een volkstuin! Sinds we in Malden wonen heb ik een tuin. En met veel plezier richt ik die in en een deel van die tuin is ook moestuin. En de afgelopen jaren heb ik enorm genoten van de bescheiden oogst van de tuin. Maar stiekem droomde ik altijd van meer, Meer, MEER!

En dat kan in Malden, er is een volkstuinvereniging, en ik was daar afgelopen zomer eens geweest om mijn buurman een handje toe te steken, waar ik toen nog een paar monsterlijke courgettes aan overhield. Ik vond het toen zo leuk om daar wat meer de ruimte te hebben voor planten en te zien wat anderen met hun grond deden, dat ik besloot om mezelf ook maar aan te melden voor een tuintje. Er was een wachtlijst, maar rond de kerst werd ik gebeld, dat ik terecht kon.

14a en het is van mij, van Mij, van MIJ!
En nu heb ik een tuin, een flinke ook. Ongeveer even groot als de achtertuin bij mijn eigen huis. +Sander en ik zijn vorig weekeinde met de drie kids gaan kijken bij de tuin, om de grootte en de ligging te bepalen.
Het is wel een flink stuk tuin, dus ik zal goed na moeten denken over de inrichting, want het moet wel allemaal een beetje te doen blijven. Ik ben van plan om er flink wat fruit neer te zetten. Ik heb in mijn eigen tuin al flink wat bramen, rode bessen, zwarte bessen, kruisbessen, aardbeien, rabarber en frambozen. Maar van ieder niet heel veel en geen van de planten heeft eigenlijk genoeg ruimte. Dus ik zou deze planten kunnen verplaatsen naar de volkstuin. Misschien er nog wat bij kopen en dan heb ik een groot deel van de tuin zo vol. En planten als de bessenstruiken en de rabarber nemen ook lekker veel plek in.
En qua groenten kan ik dan ook wat meer courgettes en tomaten planten. En ook sperciebonen en tuinbonen, die waren in voorgaande jaren een groot succes. Ook brocoli uit eigen tuin is heerlijk. Misschien dat ik ook eens iets kan doen met bloemkool.

Onze jongste dochter was ook mee en sliep in haar wiegje.
Verder zal ik natuurlijk ook een deel van de tuin op moeten offeren aan opslag. Ik moet een paadje door de tuin hebben, ik moet een plekje hebben om een hark, gieter, schepjes en handschoenen en zo op te ruimen. Dat neemt ook allemaal plek in.

Ik kijk er naar uit om er echt in maart mee aan de slag te gaan.

zondag 4 januari 2015

Pendragon XIX - De uitslag

En dan nu de ontknoping van twee sessies spelen, wie wordt de Hoge Koning van heel Brittannië? Wordt het Uther, die hier al een hele tijd naar streeft en dezelfde titel als zijn oudere broer wil claimen? Of wordt het Cerdic, zoon van een de Hoge Koning die Brittannië verraden heeft aan de Saksen? In deze aflevering komt het allemaal tot een hoogtepunt en de ridders uit Salisbury spelen natuurlijk een belangrijke rol bij de ontknoping.

Pendragon Pagina
Geschiedenis tot nu toe
Benno van Steeple Langford
Caulas van Tisbury
Eliot de Wispelturige van Burcombe
Gilbert van Berwick St James
Ignaeus Livius van Broughton

14 mei 497, Silchester, Silchester

In Silchester zijn 24 van de 28 leden van het Supreme Collegium aanwezig. De ridders uit Salisbury hebben in de afgelopen dagen al een zaak van ernstige corruptie weten te onthullen en nu zijn er nog maar 24 uur te gaan tot de verkiezing, morgen, na de mis voor Pinksteren.
Sir Benno, Sir Caulas, Sir Eliot en Sir Ignaeus laten hun oren hun werk doen tijdens de drukte in Silchester en zij zien dat er ongeveer 10 leden (Gloucester, Huntington, Cameliard, Caercolun, Malahaut, Hertogdom Cornwall, Jagent, Salisbury, Silchester en de Rooms Christelijke kerk) openlijk voor Uther zijn, slechts 4 leden zijn openlijk voor Cerdic (Koninkrijk Cornwall, Cheshire, Orofoise en Hampshire) en dat maar liefst 10 leden (Powys, Escavalon, Gorre, Dorset, Lindsey, London, Amans, de Brits Christelijke kerk, Dean en Somerset) het nog niet weten.

Sir Ignaeus laat het er niet bij zitten. Een van zijn nichten trouwt binnenkort met Preator Jonathel van Dorset, een uitgelezen kans natuurlijk om de Preator de juiste kant te laten kiezen natuurlijk. De slimme woorden van Ignaeus halen Preator Jonathel over om de kant van Uther te kiezen.
Sir Caulas overlegt met de Koning van Somerset, Bagdemagu. Er is al afgesproken dat de tweelingbroer van Sir Caulas, Sir Morganor, zal trouwen met een dochter van Koning Bagdemagu. Misschien dat dit hem kan overhalen om zijn stem aan Uther te geven. Koning Bademagu heeft hier wel oren naar, maar wil daar dan wel wat voor terug. Hij is weduwnaar en hij wil trouwen met Weduwe Ellen van Salisbury. Het kind dat voortkomt uit dat huwelijk zal dan regeren over Salisbury en zo zullen de rijken van Somerset en Salisbury dan nader met elkaar verbonden zijn. Sir Caulas zal dit voorleggen aan Koning Uther, maar daarvoor wil hij dan wel weer een extra leen in Somerset, voor zichzelf.
(Dit gaat nog problemen geven, vrouwe Ellen heeft al een dochter Jenna (15) en een zoon Robert (12), Robert is de rechtmatige erfgenaam van Salisbury. Hoe zal Uther dit oplossen? Broeit er nu al strijd tussen Somerset en Salisbury?)
Sir Benno bewerkt de Lord Mayor van London, ook deze moet inzien dat voor Uther stemmen hem meer op zal leveren. Wanneer er geen Hoge Koning gekozen zal worden, zal dat leiden tot een burgeroorlog. De Lord Mayor is pragmatisch, hij zal bezien hoe de wind waait en stemt dan mee met de winnaar. Sir Benno vraagt wat er nodig is om te zorgen dat Uther kan rekenen op de steun van de Lord Mayor. Deze geeft terug dat het wel fijn zou zijn wanneer Uther zijn progress de komende 10 jaar ieder jaar zou starten in London. Dit zou een hoop handelsvoordeel opleveren voor London (Maar ook voor scheve ogen zorgen bij de andere leenmannen van Uther, maar daar geeft de Lord mayor niets om).
Sir Eliot legt zijn oor te luisteren en vangt op dat wanneer Sir Caulas in Silchester is om te stoken in de verkiezing van de Hoge Koning, zijn vrouwe Elaine (bijgenaamd de hoer van Salisbury) hoog bezoek ontvangt. Sir Eliot flirt met een dienstmeid uit het gevolg van Tisbury, om zo uit te vissen waar zij heen gaat en wie zij ontmoet. Met deze informatie volgt hij haar naar het kasteel van Silchester, waar de ridders oefenen.
Sir Eliot ziet Elaine naar het kasteel gaan. Waar alle andere vrouwen en jonge mannen kijken naar de oefenende ridders, gaat zij stilletjes via een klein poortje het kasteel binnen. Eliot volgt haar. Door de gangen ziet hij haar een kleine alkoof ingaan. Hij luistert even en hoort twee minnaars tegen elkaar praten.
Sir Eliot rukt het gordijn weg en ziet daar Vrouwe Elaine, terwijl haar hand gekust wordt door een nobele ridder. Sir Eliot herkent hem als Nanteleod, Koning van Escavalon! Weer een Koning die niet van andermans vrouwen af kan blijven! 

Nanteleod
Koning van Escavalon

Sir Eliot wordt boos en probeert de eer van zijn vriend Sir Caulas te verdedigen. Maar Koning Nanteleod is boos dat zijn affaire en momentje met laaggeplaatste vrouw ontdekt is. Hij probeert Eliot weg te sturen. Na wat boze woorden over en weer eindigt dit in een duel. De beide heethoofdige ridders lopen meteen naar buiten, naar het oefenterrein, om daar hun grieven te kunnen uiten. De gehele bevolking van Silchester kijkt toe en alle verzamelde koningen en hooggeplaatste edelen en hun gevolg natuurlijk ook.
Sir Eliot is geïnspireerd door zijn passie voor de eer van zijn vrienden (Honor Passion succes) en Koning Nanteleod eveneens. Sir Caulas wil hier niets mee te maken hebben. Hij geeft niets om zijn vrouw, deze transgressie is niet ernstig genoeg om haar te verstoten en een gevecht met een Koning kan hij nu niet hebben.

Sir Eliot: Deze man die zich koning noemt, zat met zijn handen aan de vrouw van een ander!
Willekeurig boertje uit het publiek: Dat doen koningen toch altijd?

Dan trekken de beide ridders ten strijde. Sir Eliot ziet rood van woede en slaat met een machtige houw Nanteleod in een keer bewusteloos. Dit is de best mogelijke uitkomst. Wanneer een van twee werkelijk gedood was, had dat waarschijnlijk tot oorlog geleid. En hiermee is Koning Nanteleod ook uitgeschakeld voor de stemming van morgen.

Sir Benno probeert nog de Aartsbisschop van St. Albans zover te krijgen om de zaak van Uther te steunen. Extra verdediging voor St. Albans tegen de Saksen is toch zeker wel bespreekbaar.

Vrouwe Adwen is boos op haar man, Sir Eliot. Zij zag hoe hij een laaggeplaatste dienstmaagd kuste! Sir Eliot is erg van zijn stuk, want hij houdt veel van zijn vrouw. Zij staat erop dat hij haar in het openbaar toont hoeveel hij van haar houdt. Hij besluit om later die avond een gedicht aan haar schoonheid voor te dragen, waar iedereen het kan horen. Daarmee is vrouwe Adwen weer tevreden gesteld.
(Met de handelingen van Koning Nanteleod en Sir Eliot krijgt de ontwikkeling van het Hoofse Liefde wel een flinke impuls momenteel.)

15 mei

Dan is het Pinksteren. de Brits Christelijke en Romeins Christelijke ridders gaan allemaal naar de grote kerk van Silchester, waar de bisschoppen van St. Albans en van Carlion een gezamenlijke dienst houden, waarbij zij oproepen tot samenwerking en vrede tussen alle dienaren van God.

Daarna trekken de 23 leden van het Supreme Collegium zich terug met de twee kandidaten voor het Hoge Koning-schap. Wie zal er verkozen worden? Hebben alle manipulaties van de ridders uit Salisbury nu eigenlijk zin gehad?
Dan komt Bisschop Dubricius van Carlion weer naar buiten met de twee kandidaten, Uther en Cerdic. Hij kondigt aan dat Uther vanaf nu Hoge Koning is en dat hij regeert over geheel Brittannië. Het is nu zaak om te laten zien dat alleen hiermee instemmen.
Formeel feliciteert iedereen Uther, maar het is wel duidelijk dat Cerdic op een andere uitslag had gehoopt. En aan de gezichten te zien waren ook de leiders van Cornwall, Gorre, Orofoise, Dean en Hampshire niet tevreden met deze uitslag.

Die avond wordt er flink feest gevierd. Sir Benno roept in een toespraak op tot vrede en samenwerking tussen alle Britse volkeren. En Sir Gilbert roept op tot bloedige oorlog tegen de Saksen. Niets kan ons nu meer in de weg staan, nu wij verenigd zijn.

Winterphase 497/ 498

Dan is het tijd om op huis aan te gaan. Teveel koningen hebben hun rijken alleen gelaten en zij moeten nu weer terug naar huis om dit belangrijke nieuws aan hun onderdanen mede te delen. En wat zal het komende jaar brengen? Nu de Britten verenigd zijn, moet een strijd tegen de Saksen toch makkelijk te winnen zijn? Waar zal de Hoge Koning toe willen slaan?

De ridders hebben bezit in verschillende gebieden nu, in Salisbury en in Rydychan. Dus ook twee verschillende oogsten.
Sir Benno gaat met een normale oogst door het leven. Zijn familie blijft verder in leven.
Sir Caulas heeft het druk. Hij gaat als een superrijke ridder door het leven, hoewel zijn landgoed in Rydychan maar matig presteert. Daarnaast regelt hij het huwelijk voor zijn broer Morganor de Bruut met Prinses Sioned, de dochter van Bademagu, Koning van Somerset. Morganor krijgt daarmee het bezit over Frome, een welvarend stadje in Somerset. En Caulas krijgt als beloning voor zijn inspanningen het leen van Nunney. Verder schenkt zijn vrouwe Elaine hem weer een zoon, die hij Perin noemt, naar de halfbroer die hij vorig jaar nog doodde in Hantonne.
Sir Eliot gaat als superrijke ridder door het leven. Verder sluit hij ook een huwelijk. Zijn broer Edward trouwt met Cornelia, een nicht van Sir Ignaeus. Maar ondanks dat gelukkig nieuws, slaat rampspoed hem niet over. Terwijl zijn vrouw Adwen het leven schenkt aan een zoon, sterft zij zelf in het kraambed.
Sir Gilbert kan als rijk ridder door het leven gaan, met de opbrengsten van zijn landgoederen in Salisbury. Zijn oudere bastaard-broer Dafy de Grote trouwt met Olivia Livius van Broughton en zijn halfbroer Grigor overlijdt op zesjarige leeftijd aan een kinderziekte.
Sir Ignaeus heeft een slechte oogst en gaat als arm ridder door het leven. Maar op andere vlakken heeft hij meer succes. Hij heeft twee van zijn nichten uitgehuwelijkt aan familie van zijn vrienden Eliot en Gilbert. Maar zijn laatste ongetrouwde nicht, Atia, huwelijkt hij uit aan de jonge Jonathel, Preator van Dorset. In dank hiervoor ontvangt hij het leen Handley in Dorset. Verder krijgt hij bij zijn vrouw Balinette weer een meisje, Lavinia genaamd. Zijn vader krijgt op late leeftijd nog een zoon, Atius.

zaterdag 3 januari 2015

Dagje Den Bosch

Gisteren zijn +Sander en ik een lekker dagje naar Den Bosch gegaan. We wilden een tijdje geleden naar het Noord Brabants Museum om daar de tentoonstelling Een Romantische Reis met stukken van de Jef Rademakers-collectie te bekijken en misschien nog wat van Den Bosch te zien.
Jaren geleden waren wij al eens toen onze zoon nog een baby was, in het +Het Noordbrabants Museum voor de tentoonstelling WAUW, over de cultuur van de jaren '70 in Nederland. En ik heb natuurlijk jaren gewerkt voor de gemeente 's-Hertogenbosch, dus ik ken de binnenstad van Den Bosch goed en het leek me leuk om het weer allemaal eens te zien.
Dus in de morgen dropten we de kids bij het kinderdagverblijf en de buitenschoolse opvang. Vooral onze oudste kinderen hadden er weinig zin in, de opvang in de vakanties is meestal enorm rustig en dan is er weinig te spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Maar wij negeerden dat volledig en liepen om 10:15 door de binnenstad van Den Bosch.

St. Janskathedraal

Sander en ik hadden de St Janskathedraal nog nooit uitgebreid van binnen gezien en aangezien het Museum pas om 11:00 openging, leek ons dit een mooi moment om ook de kathedraal eens mee te pakken. De kathedraal was groot en imponerend en zeer druk bewerkt. Ook het glas-in-lood werk was prachtig.

Maar er was ook nog een kunstwerk te bezichtigen. De St. Jan heeft een traditie van een kerststal in de kerk. En dit jaar besloten ze om de kerststal vorm te laten geven door Bossche kunstenares Nelleke de Loo. Mw. De Loo beeldde de kerststal af als een innerlijke reis, waarbij we langs allerlei verschillende punten kwamen, met als hoogtepunt het jonge gezinnetje.

De route die we volgden was eigenlijk een representatie van de slang die ons naar het gezinnetje leidde. Nou heeft een slang natuurlijk veel symbolische betekenissen in verschillende tijden, plaatsen en culturen, maar laten we wel wezen, in de katholieke kerk heeft de slang maar één betekenis, die van leugenaar en bedrieger. En zelfs dan nog heeft de slang weinig met de geboorte van Jezus te maken. De slang kwam eerder, veel eerder. Een vreemde keuze.
Sander en ik vonden het ronduit bevreemdend, maar het werd nog vreemder. Er werden heel veel bomen (onversierde kerstbomen, berkebomen, appelbomen) gebruikt te decoratie, wat de kerk een zeer heidense aanblik gaf. Ik verwachtte ieder moment ergens een steencirkel te zien en groep Druïden die erop stonden om met offers de zon te smeken terug te keren. Verder stonden er overal opgezette dieren tussen de takken opgesteld. Ik heb begrepen dat deze een traditioneel onderdeel zijn van de kerststal in de St. Jan, maar in combinatie met al die bomen, gaf dit toch ook weer een hele pre-christelijke aanblik, van offergaven.
Verder was er ook een kleine installatie van een appelboom, met daaronder een kristal en spiegelglas en gouddraad, die alles met elkaar verbond. Erg mooi, maar het verband met de geboorte van Jezus kon ik niet zo zien. Tot slot het gezinnetje natuurlijk. Maar die hadden boven hen een kunstwerk hangen wat het magnetisch veld van de aarde voorstelde, met op de knooppunten van die krachtlijnen, de heilige plekken van wereld, waaronder de kerststal natuurlijk.

In ieder geval, we vonden de kerststal een vreemde mengeling van christelijke en niet-christelijke symboliek, waarvan het doel me niet duidelijk was. Ik ben geen fan van de katholieke kerk, maar de tradities van de kerk rond kerst barsten van de symboliek natuurlijk, voldoende om een kunstenaar een flinke boterham te laten verdienen. Waarom moet daar allerlei heidense en new-age symboliek bij gehaald worden?
Ik was niet de enige die het moeilijk te begrijpen vond.

Een Romantische Reis

Na ons verbaasd te hebben in de St. Jan gingen we daarna alsnog door naar het Noord Brabants Museum. Die hadden een tijdelijke tentoonstelling van de mooiste stukken van de Jef Rademakers collectie. De Romantiek als stroming trok mij altijd wel aan, de schrijver H. C. Andersen schreef zijn sprookjes tijdens het hoogtepunt van deze stroming.
Johann Bernhard Klombeck (1815-1881) & Eugène Verboeckhoven (1798-1881)
Winterlandschap met paard

Frederik Marinus Kruseman, Biddende monnik bij een ruïne, 1862

Er hingen verschillende schilderijen, gegroepeerd naar thema (huiselijke scenes, landschappen, kerk-intereurs, landschappen bij nacht, zeeschappen) met wat achtergrondinformatie erbij over waarom en en wanneer deze stukken tot stand waren gekomen. Erg leuk en boeiend om te zien, lezen en leren. Maar ik kon ook wel zien dat lang niet alles even goed was. Zoals we nu graag een sepia wash over onze instagram fotos gooien, was toen een geel-roze zonsondergang erg in de mode, en niet iedereen kon het evengoed. Maar er waren ook heel mooie dingen bij. Bomen in een stormlandschap, ploeterende zeelui in een stormachtige zee, mediterende monniken bij een maanverlichte ruïne.
Sander en ik hebben de mooie dingen bekeken en hebben ook nog ons licht op gestoken bij de vaste collectie van het Noord Brabants Museum. En ook dat was erg leuk en mooi om te bekijken. Zeker een herbezoekje waard.

En toen was het alweer tijd om op huis aan te gaan en de kinderen uit de BSO te halen. We hebben natuurlijk wel Bossche Bollen meegenomen, anders hadden we het huis niet meer ingemogen denk ik zo. 

donderdag 1 januari 2015

2015 is begonnen!

Er is weer een jaar voorbij en er begint ook weer een nieuw jaar. Gisteravond hebben +Sander en ik samen met vrienden +J+R en +D het oude jaar uitgezwaaid met een rondje Tales of the Arabian Nights en een hapje eten, eigenlijk net als vorig jaar.


Ik was van plan om net als vorig jaar een lekker hapje met wat eten uit het Midden Oosten op tafel te zetten. Maar er was nog zo veel eten over van de spellendag, dat ik dat een beetje zonde vond. Dus ik heb het overgebleven stokbrood met tapenade, tomaat en kaas onder de grill gezet, overgebleven dimsum gekookt en als toetje wat ijs met overgebleven cranberrysaus of pruimen in port (of beide, voor sommige mensen!) geserveerd. En voor mensen die toen nog niet genoeg hadden, waren er ook nog oliebollen.

Het spelletje TotAN kwam ook lekker van de grond. We hadden de regels iets beter door dan vorig jaar en vriend J. had een uitzoektabel heel handig op zijn Ipad bij zich, waardoor we minder tijd kwijt waren met het zoeken van de juiste verwijzing.
Voor we het wisten was het al weer 00:00 en was het tijd voor wat champagne, gelukswensen en kijken naar het prachtige vuurwerk van onze achterbuurman of buurvrouw. Die heeft werkelijk waar drie kwartier het mooiste siervuurwerk de lucht in gejaagd. We hebben met veel plezier naar de mooiste kleuren en knallen staan kijken.

Sander en onze zoon hebben ook nog een klein beetje vuurwerk afgestoken. Helaas niet met vrienden +M en +M dit jaar, die zijn inderdaad wegverhuisd. Maar onze zoon vond het enig om in het donker buiten te staan en dingen te laten knallen.

Nu uitkijken naar het komende jaar.