Translate

dinsdag 31 maart 2020

Sandokan

Tijdens mijn schaarse vrije uurtjes heb ik mij gestort op de serie Sandokan (1976). Deze TV-serie naar een serie boeken uit de laat 19e en vroeg 20e eeuw van de Italiaan Emilio Salgari, was in de jaren '70 buitengewoon populair en onlangs kon ik hem via de kringloop op de kop tikken. In de hoofdrollen kunnen we Kabir Bedi (Ashanti), Philippe LeroyCarole André en Adolfo Celi (Thunderball) zien. De films is in het Italiaans, maar met ondertiteling prima te volgen.




Spoilers

Het verhaal van Sandokan (Bedi) is lang en uitgebreid. Hij is een verarmde prins van Borneo, slachtoffer van koloniale machinaties. Maar samen met zijn Portugese vriend Yenez (Leroy) heeft hij op het (niet bestaande) eiland Mompracem (waarschijnlijk Kuraman) een piratenbasis gebouwd. Verschillende lokale groepen van Borneo hebben, zoals de Dayaks hebben zich bij Sandokan en zijn verzetsstrijd aangesloten.


Vanuit Mompracem voert Sandokan allerlei aanvallen uit op de schepen van lokale, koloniale overheersers, voornamelijk Britten. Sandokan is sluw, geslepen en heeft de trouw van de lokale bevolking. Iedere keer weet hij de Britten een stap voor te zijn.

Maar dan op een dag gaat het mis. Sandokan raakt gewond bij een gevecht met de Britten en slaat overboord. Uiteindelijk spoelt hij aan op het nabijgelegen eiland Labuan. De lokale koloniale overheerser, Lord Guillonk (Caninenberg) denkt dat Sandokan een prins van Borneo is en laat hem verzorgen door zijn nichtje Marianna (André), de Parel van Labuan. Dit was wel een heel ongelukkig idee, want Sandokan en Marianna worden verliefd op elkaar.
Sandokan heeft natuurlijk meteen een rivaal in de liefde in de vorm van Sir William Fitzgerald (Giordana). Maar nadat Sandokan laat zien dat hij als barbaarse, Maleise prins wel respect kan tonen voor Marianna en een tijger voor haar doodt, valt Marianna als een blok voor hem. Samen vluchten ze naar Mompracem.
Maar helaas het geluk van Sandokan en Marianna duurt niet lang. De schande van een hooggeplaatste, blanke vrouw, die vrijwillig in zonde samenleeft met een niet-blanke man kan natuurlijk niet getolereerd worden door de andere blanke mannen. Dus onder leiding van James Brooke, Raj van Sarawak (Celi) en met hulp van Guillonk en Fitzgerald wordt de jacht op Sandokan ingezet. Hij wordt gevangen genomen en Marianna ook, ze weten weer te ontsnappen. Ze worden achtervolgd en Marianna sterft.


Sandokan zakt weg in een diepe depressie en laat de strijd tegen de Britten voor wat hij is. Yanez probeert de strijd levend te houden, maar wordt ook in beslag genomen door de noodzaak zijn volgelingen eten te geven. Een lokale onderkoning speelt onder een hoedje met de Britse overheersers en jaagt zijn eigen bevolking tegen zich in het harnas.
Een dappere jongedame probeert Sandokan te vinden en te bewegen terug te keren naar de strijd. Zonder zijn leiderschap kan de lokale bevolking niet voldoende weerstand bieden. Uiteindelijk laat Sandokan zich overhalen en het blijkt dat hij het leven als piraat en verzetsstrijder toch wel weg gemist heeft.

Conclusie

Ik kan zien waarom deze serie indertijd zo populair was. Sandokan is een held in de stijl van Robin Hood, hij levert een dappere strijd tegen gemene overheersers en gebruikt daarbij niet alleen brute kracht maar ook zijn hoofd. Verder is de relatie tussen Sandokan en Marianna ook enorm broeierig in beeld gebracht. Er wordt nauwelijks een kus uitgewisseld, maar ze kijken elkaar wel steeds aan in woeste oerwouden en zo. 
Het verhaal wordt verder ook met veel emoties gebracht. De lokale bevolking leidt intens onder de Britse overheersing. De Britten zijn allemaal kil en gemeen. De helden zijn allemaal dapper en knap. 
Zijn er dan geen minpunten? Jawel hoor. Er was duidelijk geen geld voor al te veel special effects, dus die zien er soms belachelijk uit. Verder wordt het verhaal soms ook wat al te traag en uitleggerig gebracht, iedere stap moet verklaard worden. Typisch voor de jaren '70, maar ik ben inmiddels wat meer tempo gewend. 

Een leuke serie om eens te kijken, maar het is ook wel erg gedateerd inmiddels. Een jaar of tien later keek ik Shaka Zulu, wat toen ook veel indruk maakte. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten