Translate

woensdag 4 maart 2020

De teletijdmachine

Enige tijd geleden las ik The Island of Dr. Moreau van H. G. Wells. Een erg imposant verhaal. En toen ik de kans kreeg om de verfilming van The Time Machine van dezelfde schrijver te kijken, heb ik dat natuurlijk gedaan. Het ging om The Time Machine (1960) van George Pal en met Rod Taylor in de hoofdrol. Verder zien we nog Alan Young, Yvette Mimieux en Whit Bissel (The Magnificent Seven).


Spoilers

Het verhaal opent met een dinertje onder vrienden in het nieuwe jaar 1900, zij wachten op hun gastheer George (Taylor). Plots verschijnt hij in de deuropening, in erg aftandse kleren. Hij vertelt aan zijn geschrokken vrienden wat er is gebeurd. Een week eerder, tijdens een Oud & Nieuw -etentje vertelde hij hen over zijn ontdekkingen met betrekking tot de vierde dimensie, tijd. Hij heeft een machine uitgevonden waarmee hij door de tijd kan reizen. 

Zijn vrienden geloven hem niet en na afloop van het etentje gaat George naar de kelder. Daar heeft hij een grote tijdmachine staan. Hij stapt erin en begint een lange reis door de tijd. Eerst stopt hij in 1917, te midden van WOI. Dan stopt hij in 1940, terwijl Londen kapot-gebombardeerd wordt. Dan stopt hij weer in 1966, waar een nucleaire oorlog leidt tot vulkaanuitbarstingen in Londen. Nu is hij gevangen onder een berg lava. 

De enige uitweg voor George is vooruitreizen in de tijd, in de hoop dat de lava weg zal eroderen. Uiteindelijk gebeurt dat ook en hij bevindt zich in een rijk landschap vol met bloeiende en groeiende fruitbomen. In dit paradijselijke landschap treft hij de Eloi. Deze mooie, gezonde en jonge mensen leven in dit landschap, maar kennen geen enkele ambitie meer. Ze leven als verzamelaars van fruit, zitten in de zon en hebben geen enkele interesse in wetenschap, cultuur, sport of andere vormen van competitie. 
Het lijkt allemaal vreedzaam (maar saai). Maar ondergronds leven de afzichtelijke Morlocks. Zij bedienen de machines die het luie leventje van de Eloi mogelijk maken. Maar inmiddels voeden zij zich ook met de Eloi, die te weinig ambitie hebben om zich te verdedigen. Onder leiding van George worden de Morlocks verslagen, maar nu blijven de Eloi achter zonder de vaardigheden om voor zichzelf te zorgen. 

George keert terug naar het etentje, vertelt over zijn avonturen en niemand wil hem geloven. Uiteindelijk pakt hij een paar boeken en keert terug naar de toekomst, omdaar de Eloi te blijven ondersteunen. 

Conclusie

Een leuke verfilming van het verhaal. De acteurs zijn duidelijk ondergeschikt aan de special effects, maar die zijn erg leuk gedaan. De zon flikkert door de hemel, een paspop blijft een eeuwigheid in een etalage staan en laat de steeds veranderende mode zien. George heeft in zijn tijdreizen steeds contact met een nazaat van een van zijn vrienden, die hem van wat context kan voorzien. 
De anti-oorlogsboodschap ligt er wel dik op in dit verhaal. De vrienden van George vinden dat hij zijn tijd niet moet verdoen met fundamenteel onderzoek, maar juist toepassingen moet verzinnen om de Britten bij te staan bij de Boerenoorlog. En later komt George steeds weer terecht in een Oorlog. Uiteindelijk leidt al deze oorlog tot een definitieve conclusie, de totale vernietiging van alle cultuur en beschaving. Zowel de Eloi als de Morlocks leven op een bestaansniveau. Niemand heeft tijd of ambitie voor cultuur en ontwikkeling.

Kijk zeker eens als je de kans krijgt

Geen opmerkingen:

Een reactie posten