Midsommar is geregisseerd door Ari Aster en we zien een hoop aanstormend talent, waar we de komende jaren vast nog veel van zullen horen, als Florence Pugh, Jack Reynor (Macbeth), Vilhelm Blomgren, William Jackson Harper en Will Poulter.
Spoilers
De film opent met Dani (Pugh), die zich zorgen maakt om haar zus met mentale problemen en haar ouders. Zij belt hierover met haar vriend Christian (Reynor), die moeite heeft om deze ernstige problemen de aandacht te geven die ze verdienen. Uiteindelijk blijkt dat de zus en ouders van Dani zijn omgekomen in een driedubbele moord - zelfmoord door de zus. Dat zet de toon al lekker.
De relatie van Dani en Christian wordt er onder deze spanningen niet beter op. Maar Christian kan het niet over zijn hart verkrijgen om het uit te maken met Dani. Dus hij besluit om haar mee te nemen op een onderzoeksreis/ vakantie naar Zweden. Christian is namelijk een Cultureel Antropoloog (Dat zijn de besten!) en één van zijn vrienden, Josh (Jackson Harper) moet zijn opleiding afronden met een onderzoek. Josh heeft besloten om onderzoek te doen naar de gemeenschap waar Pelle (Blomgren) vandaan komt, de Harga. De rest gaat mee als een vakantie.
In Zweden komt de groep aan in het idyllische leefgebied van de Harga. daar maken zij kennis met een ander stel van buiten, de Britse Connie en Simon. De Harga lijken een commune van drugsgebruikende hippies te zijn. De mensen zijn mooi een vriendelijk, iedereen gebruikt drugs, de woonruimten zijn beschilderd met allerlei mooie voorstellingen. Het is één verzameling van alle terug-naar-de-natuur-clichés. Maar toch zijn er wat sinistere voortekenen. Zo kennen de Harga toch een strakke hiërarchie. Verder zijn de tekeningen ook niet altijd even fris, wanneer je ze goed bekijkt. En het lijkt erop dat er een ernstig misvormde albino in totale afzondering gehouden wordt.
Dan is het tijd voor een eerste ceremonie, een zogenaamde Ättestupa. De buitenlanders hebben geen idee wat dit inhoudt, maar zodra de bejaarden van een hoge rotspiek naar hun dood springen, begrijpen zij dat er een andere kant zit aan de vredelievende Harga. Dani is diep geschokt, maar Christian en zijn vrienden nemen dit allemaal wat luchtiger en wetenschappelijker op.
Connie en Simon kunnen deze ontwikkeling niet accepteren en vertrekken.
Nu volgen de vreemde gebeurtenissen elkaar snel op. Josh wordt uitgeschakeld, Mark verdwijnt en zo blijven Dani en CHristian alleen achter, bij de steeds vreemder wordende situatie. Na nog meer drugs heeft Christian seks met één van de jonge Harga Vrouwen, terwijl Dani wordt verkozen tot Mei - Koningin. Uiteindelijk is het Dani die als Mei - Koningin Christian veroordeeld tot dood door brandoffer.
Ook wel eens prettig is om geen duidelijke held of heldin te hebben in een film. Moeten onze sympathieën liggen bij Christian en zijn vrienden, de archetypische Amerikaanse toeristen die overal doorheen banjeren en verbaasd zijn als het allemaal anders gaat dan thuis. Of juist van Dani, die mij ook wel op de zenuwen werkte met haar afhankelijkheid van anderen. Therapie zoeken om om te gaan met haar disfunctionele familie en haar trauma was er ook niet bij.
Of moeten onze sympathieën liggen bij de Harga, een stel moorddadige hippies. Leuk natuurlijk, dat ze helemaal in harmonie met de natuur leven met dat gaat wel gepaard met moord op ouderen, verkrachting en mishandeling van mensen met beperkingen.
Al met al een leuk film, kijk vooral, maar niet alleen.
In Zweden komt de groep aan in het idyllische leefgebied van de Harga. daar maken zij kennis met een ander stel van buiten, de Britse Connie en Simon. De Harga lijken een commune van drugsgebruikende hippies te zijn. De mensen zijn mooi een vriendelijk, iedereen gebruikt drugs, de woonruimten zijn beschilderd met allerlei mooie voorstellingen. Het is één verzameling van alle terug-naar-de-natuur-clichés. Maar toch zijn er wat sinistere voortekenen. Zo kennen de Harga toch een strakke hiërarchie. Verder zijn de tekeningen ook niet altijd even fris, wanneer je ze goed bekijkt. En het lijkt erop dat er een ernstig misvormde albino in totale afzondering gehouden wordt.
Dan is het tijd voor een eerste ceremonie, een zogenaamde Ättestupa. De buitenlanders hebben geen idee wat dit inhoudt, maar zodra de bejaarden van een hoge rotspiek naar hun dood springen, begrijpen zij dat er een andere kant zit aan de vredelievende Harga. Dani is diep geschokt, maar Christian en zijn vrienden nemen dit allemaal wat luchtiger en wetenschappelijker op.
Connie en Simon kunnen deze ontwikkeling niet accepteren en vertrekken.
Nu volgen de vreemde gebeurtenissen elkaar snel op. Josh wordt uitgeschakeld, Mark verdwijnt en zo blijven Dani en CHristian alleen achter, bij de steeds vreemder wordende situatie. Na nog meer drugs heeft Christian seks met één van de jonge Harga Vrouwen, terwijl Dani wordt verkozen tot Mei - Koningin. Uiteindelijk is het Dani die als Mei - Koningin Christian veroordeeld tot dood door brandoffer.
Conclusie
Dit is een hele leuke griezelfilm met een paar echt nare effecten. De acteurs zijn fris en leuk om naar te kijken. De disfunctionele relatie van Dani en Christian is erg realistisch. Ook het feit dat Christian als jongvolwassene niet om kan gaan met het diepe trauma van Dani na de dood van haar ouders en zus is heel begrijpelijk. Verder zijn de verhoudingen in de vriendengroep invoelbaar. Iedereen heeft een hekel aan Dani, maar niemand heeft de ruggegraat om het ook daadwerkelijk tegen haar te zeggen.
En dan de Harga, het begint leuk natuurlijk, met allemaal frisse, mooie mensen in witte kleren, die helemaal in touch zijn met de cyclus van de natuur. Dat zij dus ook in touch zijn met de duistere kant van de natuurlijk, verval, ziekte, dood en rotting, lijken de oppervlakkige buitenlanders maar niet te willen begrijpen.
En de sinistere ontwikkelingen die komen gaan, worden luid en duidelijk van te voren aangegeven, wanneer je weet waar je naar moet kijken. De Harga hebben overal afbeeldingen, die voor een groot deel gaan over hun rituelen en ceremoniën. En die eindigen in mensenoffers. Ook de magie de gebruikt wordt, wordt ruim van te voren aangekondigd in allerlei wandkleden.
En daarnaast, drugs gebruiken in het buitenland, een plek waar je de taal niet spreekt, de regels niet kent en geen hulp kunt krijgen, is altijd een heel heel heel dom idee.
Ook wel eens prettig is om geen duidelijke held of heldin te hebben in een film. Moeten onze sympathieën liggen bij Christian en zijn vrienden, de archetypische Amerikaanse toeristen die overal doorheen banjeren en verbaasd zijn als het allemaal anders gaat dan thuis. Of juist van Dani, die mij ook wel op de zenuwen werkte met haar afhankelijkheid van anderen. Therapie zoeken om om te gaan met haar disfunctionele familie en haar trauma was er ook niet bij.
Of moeten onze sympathieën liggen bij de Harga, een stel moorddadige hippies. Leuk natuurlijk, dat ze helemaal in harmonie met de natuur leven met dat gaat wel gepaard met moord op ouderen, verkrachting en mishandeling van mensen met beperkingen.
Al met al een leuk film, kijk vooral, maar niet alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten