Translate

maandag 26 september 2016

Soep van kikkererwten met yoghurt en dille

Na mijn dipje na de vakantie ben ik weer helemaal terug aan het peulvruchten-front. Elke week komen er weer peulvruchten op tafel. Dit keer een stevige soep van kikkererwten en linzen met gehaktballetjes en yoghurt. En ook dit recept komt weer uit mijn Orientaalse Kookboek. Ik heb dat boek al zeker 10 jaar in huis en nu pas pak ik het er met regelmaat bij om iets uit te maken.


De Oriëntaalse Keuken

De bereiding was eenvoudig, maar duurde nogal. Dus niet voor even snel een hapje in elkaar draaien.

Benodigdheden

2 uien (ik had 1 hele grote)
100 gr gehakt (ik had 250 gram, 't moest op)
zout en peper
6 El olijfolie
1/2 theel. kurkuma
200 gr gare kikkererwten
100 gr. rode linzen
Bosjes peterselie, bieslook, koriander en dille (ik liet de bieslook zitten, pure luiheid)
Blaadjes munt
2 teentjes knoflook
400 gr. yoghurt
150 gr zure room

Bereiding


  • Begin met het maken van de gehaktballetjes van het gehakt, een gesnipperd uitje, peper, zout (en een eitje en wat paneermeel, anders kreeg het bij mij geen consistentie). 
  • Fruit dan een gesnipperde ui in flink wat olie. Voeg daar nog wat kurkuma aan toe. 
  • Voeg daar nog een blikje uitgelekte kikkererwten (omdat het soep was, heb ik dit keer gekozen voor kikkererwten uit blik), rode linzen en zilvervliesrijst aan toe. Roer alles even een paar keer om, zodat de peulvruchten en de rijst een laagje olie krijgen. 
  • Voeg 1L water toe en breng aan de kook. Als het water kookt, voeg dan de gehaktballetjes toe en laat een minuut of 25 koken. 
  • Ondertussen de peterselie, koriander en dille fijnhakken en toevoegen aan de kokende soep. 

Dille


  • Terwijl dat allemaal kookt, snipper dan nog twee teentjes knoflook, bak die zachtjes op in wat olie. Voeg nog meer kurkuma toe en een paar blaadjes gehakte munt. Zet opzij. 
  • Doe de youghurt in een kom, voeg daar wat lepels hete soep aan toe en roer los. Voeg dan het yoghurtmengsel bij de niet meer kokende soep en roer goed door. 
  • Serveer met zure room en de knoflook munt-olie. 
Een beetje bewerkelijk, maar heerlijk en vullend. Heel geschikt als feestelijk soepje. 




donderdag 22 september 2016

The Princess Bride

Onlangs kondigde ik het al aan, +Sander Hartogensis en ik hebben met onze dochters de film The Princess Bride gekeken. Een tijdje geleden vertelde Sander dat hij deze film nog nooit had gezien, een schokkend gebrek aan culturele opvoeding natuurlijk. Bijna net zo erg als Monty Python and the Holy Grail niet kennen. Daarnaast spelen mijn twee oudste kinderen tegenwoordig best wel fanatiek het Prince Valiant Storytelling Game. Dan hoort The Princess Bride ook bij je opvoeding.
Gelukkig bood vriend +Daniel Mioque uitkomst. Hij had (uiteraard) deze film ook op DVD. Dus afgelopen zaterdag zaten we in de middag allemaal braaf voor de TV.

The Princess Bride

The Princess Bride is een film uit 1987 van Rob Reiner (A Few Good Men, When Harry Met Sally) en met Fred Savage (The Wonder Years) en Peter Falk (Columbo)in de raamvertelling. En mensen als Cary Elwes (Liar, Liar, Twister), Mandy Patinkin (Criminal Minds), Chris Sarandon (Dog Day Afternoon), Wallace Shawn (Clueless) en Robin Wright (Unbreakable) en het verhaal.

Spoilers ahoi!

Ik kende de film al. En ik heb er nooit wat aan gevonden. Ik krijg uitslag van het jongetje uit de raamvertelling, ik krijg de rillingen van de stoere hoofdpersoon, ik vind de karakters karikaturaal, de dialogen onwaarschijnlijk en het plot vrij slecht. Ik begrijp niet waarom de film zo een enorme cult status heeft gekregen. 

Maar goed, er zijn wel meer slechte films en die worden hier ook besproken, dus dat mag mij niet tegenhouden. 

Het verhaal begint met een ziek jongetje (Savage) dat wordt voorgelezen door zijn grootvader (Falk). Dat verhaal is de film. Het voorgelezen verhaal gaat over een boerenmeisje Buttercup (Wright) en een boerenknecht Westley (Elwes) die samen opgroeien. Hij is in stilte verliefd op haar en zij wordt verliefd op hem. Dan vertrekt hij naar zee, om daar zijn fortuin te maken. Maar helaas, hij wordt het slachtoffer van Dread Pirate Roberts (ik kan dan alleen maar denken aan Monkey Island 2, uit mijn jongere jaren). Dread Pirate Roberts laat nooit iemand in leven, dus iedereen denkt dat Westley dood is. 

Afbeeldingsresultaat voor captain dread monkey island 2
Captain Dread uit Monkey Island 2
Vijf jaar later is Buttercup geselecteerd om te huwen met de Prins van het Land Florin (Sarandon). Vlak voor de trouwerij wordt Buttercup ontvoerd door een crimineel trio (onder andere Pantinkin en Shawn). Zij doen dit in opdracht van haar Prins, die haar ontvoering en dood wil gebruiken als excuus om een oorlog te beginnen met buurland Guilder. Maar voor het zover kan komen, bemerken de ontvoerders dat zij worden achtervolgd door een gemaskerde man in het zwart. 
Deze mysterieuze man weet hen te achtervolgen en een voor een uit te schakelen en zo Buttercup te bevrijden. Zij denkt echter dat dit de wrede Dread Pirate Robberts moet zijn, een doodenge piraat en de moordenaar van haar geliefde Westley. Zij duwt hem van de heuvel, maar realiseert zich dan dat het toch haar geliefde Westley moet zijn.

Dan volgt een beetje een vreemde conversatie waarin Westley Buttercup ervan beschuldigt hem vergeten te zijn en verder te zijn gegaan met een Prins. Ik zie niet helemaal wat het probleem is, Westley was vijf jaar lang vermist op zee en waarschijnlijk dood. Dan zou ik ook met een Prins zijn verder gegaan. Maar kennelijk had Buttercup trouw moeten blijven aan een herinnering. Of zo. 

Randall Munroe van XKCD heeft er ook een mening over

In ieder geval, Westley en Buttercup trekken terug naar Florin (waarom is me niet helemaal duidelijk) en worden onderweg gevangen genomen door de mannen van de Prins. Deze wil nog steeds trouwen met Buttercup en zet Westley in het gevang, om gemarteld te worden. 
Ondertussen zijn twee van de drie mannen (de derde is dood) die betrokken waren bij de ontvoering van Buttercup elkaar weer tegengekomen. Zij kunnen elkaar helpen bij het oplossen van een belangrijke wraakoefening van een van de twee. Maar zij hebben daarbij wel de hulp van Westley nodig. Die is momenteel een beetje dood, vanwege de martelingen van de Prins.
De twee ondernemen een reddingsactie en stelen het lichaam van Westley, brengen het weer tot leven, bestormen het kasteel van de Prins, redden Buttercup en rijden de zonsondergang tegemoet. 

En het jongetje wil de volgende dag weer voorgelezen worden door zijn grootvader. 

Zucht

Ik vond er deze keer ook niet veel aan. Het was me allemaal net wat te onwaarschijnlijk, vergezocht en onzinnig. En wat onzinnig betreft kan ik toch best wat hebben. Maar goed, mijn oudste dochter vond het leuk en Sander ook. Dus we hebben een geslaagde filmmiddag gehad. 

woensdag 21 september 2016

De herfst is hier

Vandaag is het 21 september en daarmee de start van de herfst. Altijd een moment om even bij stil te staan. De zomer is nu voorbij, planten sterven af en de oogst moet binnengehaald worden.

Pompoen, Courgette, Komkommer en Paprika, allemaal uit eigen tuin. 

En op dat front heb ik dit jaar best aardig gescoord. In de late lente en vroege zomer heb ik een enorme hoeveelheid bessen binnengehaald, waarmee ik lekkere jam, taarten en drank (dat moeten we nog even afwachten) gemaakt heb en waar we nu nog van genieten. Verder deden de courgettes het ook weer prima en hebben we inmiddels heel veel soep, saus en soufflé van courgettes gegeten en dat was heerlijk.
Maar we moeten ons ook voorbereiden op de komende winter. En dat doe ik ook. Ik heb mijn pompoenen geoogst (ze waren groter dan mijn hoofd!). Daar wordt binnenkort taart en soep van gemaakt. Verder heb ik ook perzikken ingemaakt in azijn. Daar worden ze heerlijk zoet-zuur van en zo houd ik mijn man tevreden. Inmiddels staan er twee weckflessen van elk 1,5 liter te trekken. Nog een maandje wachten en dan kunnen ze geserveerd worden bij lekker vet vlees.

Nu is het wachten op heerlijke spruitjes, stoofpeertjes, paddestoelensoep en andere lekkere herfstige gerechten. En ik kan me binnenkort ook al weer voorbereiden op kerst, met ingemaakte uitjes, ingemaakte peertjes en een kerstcake natuurlijk.

En de start van de herfst was natuurlijk ook weer een mooi moment om mijn blog een nieuwe look te geven.

zondag 18 september 2016

Linzen met rijst en lamsgehakt

Gisteravond organiseerde +Sander Hartogensis weer een film middag (The Princess Bride, hierover later meer) en spellenavond (Power Grid, Patchwork en Necronomicards). 

Handwerk en spellen komen samen

Ik wil toch even kort de tijd nemen om Patchwork te promoten. Een ideaal spel wanneer je handwerken en spellen spelen in één klap wil combineren. Patchwork is een prima twee persoonsspel, waarbij je probeert om je quilt eerder af te krijgen dan de tegenstander.

Met een film en spellen kwamen er dan ook flink wat mensen over de vloer. Die wilden natuurlijk ook allemaal mee eten. Het is nog steeds het Internationale Jaar van de Peulvrucht, dus voor hen maakte ik een heerlijk gerecht met linzen, rijst en gehakt. Het recept komt van de website van Francesca Kookt. Ik heb niet helemaal het recept van Francesca gevolgd. Ik had niet voldoende lamsgehakt en gebruikte toen maar rundergehakt, dat is ook wat minder vet.
Ook kook ik voor kleine kinderen, die beginnen te mekkeren bij de minste hint van chili (geen idee van wie ze dat hebben), dus die liet ik er uit en zorgde ervoor dat mensen zelf later naar smaak wat konden toevoegen.
Francesca gebruikt Puy linzen, die inderdaad erg lekker zijn. Maar die had ik niet meer in huis, dus ik greep naar de Beluga linzen. De zwarte linzen en de witte zilvervliesrijst combineerden ook nog leuk op het bord.

Beluga linzen

Een prima hapje en iedereen kon met volle buikjes gaan spelen tot diep in de nacht.

dinsdag 13 september 2016

Flash! (Ahaaaha)

Tijdens onze vakantie in Stadtkyll hebben ook de kinderen wat films gekeken. Vooral mijn zoon wordt nu ouder en waardeert ook films voor volwassenen wat meer. Een lange tijd geleden zag hij The Thief of Bagdad en vond die enig. Hij is helemaal weg van de Star Wars films. En The Court Jester mocht natuurlijk niet ontbreken in zijn opvoeding.
Voorafgaand aan de vakantie mochten de kinderen zelf een film uitzoeken om mee te nemen op vakantie en mijn zoon koos voor Flash Gordon, de versie uit 1980 met muziek van Queen. Ik heb geen idee hoe we ooit aan deze film zijn gekomen. Ik vermoed een keer cadeau gekregen van vrienden met een goed ontwikkeld gevoel voor smaak.

Flash (Ahahaa)

Voor de mensen die niet weten waar het over gaat, Flash Gordon was een stripheld, die voor het eerst verscheen in de jaren '30. Zijn grote vijand was Ming the Merciless. Zijn team bestond uit Dr. Zharkov en Dale Arden. Zijn avonturen zijn in de jaren '30 ook meteen verschillende keren verfilmd.
En in 1980 was er een nieuwe poging. Deze poging van Mike Hodges is buitengewoon campy, maar wordt gered door de aanwezigheid van de muziek van Queen, Max von Sydow (The Seventh Seal, Shutter Island), Timothy Dalton (Hot Fuzz, Licence to Kill), BRIAN BLESSED (The Black Adder, Robin Hood: Prince of Thieves) en Ornella Muti. De hoofdrol is voor Sam J. Jones met Melody Anderson en Topol (For Your Eyes Only) als side-kicks 
De kids vonden de film bij vlagen een beetje eng, maar verder enig. En nu lopen er twee kinderen door het huis die de hele tijd "Flash! Aahaaaa!" roepen. 

Spoilers ahoi!

Ming the Merciless (von Sydow) verveelt zich en besluit om de verveling te verdrijven door de Aarde te bestoken met technologische aanvallen die lijken op aardbevingen, zonsverduisteringen en hete hagel. Niemand heeft door dat dit geen normale natuurverschijnselen zijn, maar Dr. Zarkov (Topol) wel en hij wil met een raket onderzoeken wat er aan de hand is. Hiermee verdoemt hij ook de aarde. Ming hanteert als regel dat wanneer een beschaving vergevorderd genoeg is om te doorzien dat de vreemde verschijnselen niet natuurlijk zijn, zij ook vergevorderd genoeg is om een bedreiging te zijn voor hem. En dus moet de aarde nu vernietigd worden (heerlijk als het leven zo eenvoudig is).

Max von Sydow als Ming

Ondertussen is Flash Gorden (Jones) in een klein passagiersvliegtuig onderweg samen met journaliste Dale Arden (Anderson). Door de vreemde natuurverschijnselen stort hun vliegtuig neer en belanden zij met Dr. Zarkov in zijn ruimteschip. Dat schip brengt hen naar Mungo, de planeet van Ming the Merciless. 
Al snel wordt het trio gevangen genomen en voor Ming geleid. Daar zien zij de decadente uitbundigheid van het Hof van Ming the Merciless. Niet iedereen is blij met de overheersing door Ming, maar niemand durft iets te doen. 
Flash Gordon wordt ter dood veroordeeld, Dr. Zarkov moet geherprogrammeerd worden tot meegaande slaaf van Ming en Dale Arden moet toegevoegd worden aan de harem van Ming. Ondertussen is Aura (Muti), dochter van Ming sterk aangetrokken tot de stoere Flash (ondanks dat ze min of meer verkering heeft met Prins Barin (Dalton)).

Arme Aura, het is ook moeilijk kiezen. 

Wanneer Flash dood lijkt, is het Prinses Aura die hem weer tot leven wekt (met vergevorderde medische technologie). Samen ontsnappen zij naar het rijk van haar vriendje, Prins Barin. De spanningen tussen Barin en Flash lopen meteen op natuurlijk en als gevolg daarvan worden zij weer gevangen genomen door Prins Vultan (Blessed) van de Havikmannen (ik verzin dit niet). Daar probeert Flash de beide prinsen ervan te overtuigen dat zij beter samen zouden kunnen werken om Ming te verslaan. Prins Vultan durft zich niet te commiteren.

Flash in ondergoed

Ondertussen is het Ming duidelijk geworden dat het zijn dochter Aura was die Flash hielp ontsnappen. Hij stuurt het hoofd van zijn politiemacht om haar en Flash weer op te halen. Prins Vultan vlucht met zijn Havikvolk en laat Flash en Barin achter voor de (niet bestaande) genade van Ming. Ming is echter wat slimmer dan hij er uit ziet. Hij wil de ambitie van Flash gebruiken voor zijn eigen gewin en hem de leiding laten nemen over de aarde. Flash weigert uiteraard. 

BRIAN BLESSED als Prins Vultan

Inmiddels is Ming ook erg onder de indruk geraakt van Dale Arden. Eerst wilde hij haar alleen maar in zijn harem hebben. Maar daar wist zij handig te ontsnappen. Nu hij haar weer in handen heeft, wil hij haar huwen (voor zolang als ze hem amuseert). 
Ming plant een groots huwelijk en tegelijkertijd de vernietiging van het rijk van Prins Barin, waar Flash nog steeds is. Maar wanneer je twee dingen tegelijk probeert te doen gaat dat maar matig. De dapperheid en vriendelijkheid van Flash hebben Prins Vultan en Prins Barin doen inzien dat zij het beste kunnen samenwerken om Ming te verslaan. 
Flash weet een luchtschip van Ming te stelen en te gebruiken om tijdens te huwelijk zoveel chaos te veroorzaken in het paleis van Ming dat Vultan en zijn Havikmannen ook kunnen aanvallen. Wonderwel gaat dit allemaal zoals min of meer gepland. Ming sterft, de vernietiging van de Aarde is afgewend, Barin huwt zijn Aura en de Aardmensen keren terug naar Aarde. 

Al met al een buitengewoon campy film. De invloeden van de jaren '70 en jaren '80 zijn ook duidelijk terug te zien. Felle kleuren, veel glitter, enorm haar en make-up. Maar er zitten een paar goede acteurs in die de film boven het gemiddelde uittillen. En de fantastische muziek maakt natuurlijk ook heel veel goed. 
De karakters waren bij vlagen ook beter geschreven dan ik bij een eerste keer kijken dacht. Vooral Aura, een meisje dat opgroeit aan het corrupte en decadente hof van haar vader. Zij lijkt in het begin in- en inslecht. Maar als je ziet tegen wie zij zich staande moet houden (Ming, Klytus) en dat zij eigenlijk alleen haar sex-appeal heeft als onderhandelingsmogelijkheid, is het niet gek natuurlijk dat zij verandert in een kille vrouw. Gelukkig weet Flash haar met het goede voorbeeld een beetje op het rechte pad te krijgen. 

Films met striphelden doen het goed momenteel en er is sprake van dat Flash Gordon opnieuw in een film zal verschijnen. Dus wie weet.

Oh neem de tijd om naar de muziek te luisteren. 


maandag 12 september 2016

Pendragon XXXIX - Woelige tijden

Het is weer tijd voor Pendragon. Vorige keer was een brute aflevering, waarin links en rechts belangrijke leiders van Brittannië neergingen. Koning Nanteleod en Robert, de jonge Earl van Salisbury stierven beiden in de Slag bij Netley Marsh. De ridders Ebel, Dafy, Brikus en Ignaeus werden gevangen genomen door de Saksen van Wessex, onder leiding van Koning Bieda. Het wordt een sombere winter voor de ridders uit Salisbury.

Pendragon Pagina
Geschiedenis van Logres
Brikus van Steeple Langford
Caulas van Devon
Dafy van Berwick St. James
Ebel van Burcombe
Ignaeus van Broughton


Herfst 508, Old Sarum, Salisbury

Na de desastreuze Slag bij Netley Marsh, trekken de verslagen troepen van Escavalon en Salisbury terug naar huis, in de hoop zonder al te veel problemen de winter door te komen. Koning Nanteleod is dood en het is wat onduidelijk wie zijn opvolger zal zijn. Hij had een Koningin in Morgaine, maar bij haar geen kinderen, hoewel er wordt gezegd dat zij nu dan zwanger is. Ook had hij een zoon uit een eerder huwelijk, Sir Alain, misschien dat deze een gooi naar de troon doet.

Sarum, het nieuwe thuis van Earl Caulas

In ieder geval installeert Sir Caulas zich als Earl de facto en pro tem in Sarum en regeert vanaf nu over Salisbury. Hij probeert daar ook nog een legitimerende uitspraak voor te krijgen van wie dan ook over Escavalon gaat regeren, dus hij houdt zich buiten een eventuele strijd tussen Morgaine en Alain.

Herfst 508, in een eenzame torenkamer in Portsmouth, Wessex

In Portsmouth zucht Sir Ebel nog steeds onder zijn lot als krijgsgevangene van de Saksen in Wessex. Hij stuurt zijn schildknaap naar Burcombe met de opdracht om losgeld te regelen voor hemzelf en zijn Ridder - Broeders Sir Ignaeus en Sir Dafy. Dit kost hem wel L600, maar met al zijn landgoederen is hij inmiddels een aanzienlijk ridder.

Sir Brikus is ernstig gewond geraakt tijdens de gevechten in Netley Marsh en hij moet herstellen. Sir Caulas realiseert zich dat wanneer hij zich als leenheer op wil stellen, hij ook zijn vazallen vrij zal moeten kopen. Hij betaalt ook het losgeld voor Brikus en andere Salisbury ridders die zich nog in gevangenschap in Portsmouth bevinden. Dit kost hem ook L 600, maar kan hij met de opbrengsten van Devon en Salisbury wel lijden (Brikus heeft nu een loyalty Caulas van 15).

Nadat Sir Brikus terugkeert naar Salisbury terugkeert, geeft hij natuurlijk overal hoog op over Sir Caulas als nieuwe Earl van Salisbury (Met zijn hoge Orate is dat geen enkel probleem). Er zijn nog wat andere mensen die een claim op Salisbury zouden kunnen leggen. Zoals Sir Elgin de Jonge, die tegenwoordig in Malahaut woont, en een paar jaar geleden de oorzaak was voor de Rebellie van Salisbury. Maar Koning Bademagu van Somerset is getrouwd met Jenna van Salisbury, de oudere zus van de overleden Robert. Maar deze laten niets van zich horen.

Zonder problemen wordt tijdens Kerst en de Midwintervieringen Sir Caulas uitgeroepen tot Earl van Salisbury in de Oecumenische Kathedraal van Sarum.
Een van Earl Caulas' eerste daden als Earl is het conflict tussen de Saksische Gladys van Ticehurst uit Sussex en Sir Dafy oplossen. Toen de Saksen Salisbury plunderden in 507, nam Gladys als weduwe van sir Garnish van Berwick St. James de landgoederen van haar vroegere echtgenoot in. En zij is niet bereid dat af te staan aan een bastaardbroer van haar overleden echtgenoot.
De familie van Sir Dafy woont nu noodgedwongen in bij een naburige familie, Sir Hector van Winterbourne Stoke. Sir Caulas denkt daar echter anders over en laat haar weten dat hij bereid is hierover strijd te voeren. Vrouwe Gladys keert hierop terug naar Ticehurst. Sir Dafy is erg dankbaar en accepteert Sir Caulas nu ook als zijn Leenheer (Loyalty Caulas 11).

Ondertussen probeert Sir Brikus ook naar huis terug te keren. Steeple Langford is nog steeds bedekt in braamstruiken en niemand weet hoe het is met de familie van Sir Brikus. Sir Brikus voert een ritueel uit om in contact te komen met zijn moeder (Faerie Lore). Zij vertelt hem waarom zij zo boos is. Sinds hij Faerie heeft verlaten om bij zijn vader te gaan wonen, laat hij zijn oren teveel hangen naar de Christenen die nu in dit land wonen. Hij zal zijn heidense wortels weer moeten herontdekken. Daarnaast staat zij er ook op dat hij de Saksen feller zal bestrijden. Pas dan is zij bereid om de moorddadige braamstruiken rond zijn landgoed te verwijderen.  

Winterphase 508/ 509

Het nieuws bereikt Sarum dat Morgaine een zoon heeft gebaard. Ondanks dat Koning Nanteleod er niet meer is, zal zijn lijn voortleven. Zij noemt haar zoon Val de Mort. Het is nu nog onduidelijk of Morgaine voor haar zoon zal strijden voor het Koningschap van Escavalon, maar wie weet wat de toekomst brengt.

Sir Elias van Burcombe krijgt alweer een zoon. Hij noemt hem James.

Sir Caulas krijgt alweer een zoon bij zijn vrouw Cygna, ze noemen hem Nanteleod. Een oom van Sir Caulas, Arnold, krijgt een dochter. Dit is nog enigszins pikant, aangezien Arnold een priester is. Deze dochter is dan ook een bastaard. Deze dochter wordt Mary genoemd.

Sir Dafy is erg blij dat hij zijn familie weer bij elkaar heeft en is dankbaar aan Sir Hector, vindt hij het toch vreemd dat Sir Cadfan is verdwenen. Cadfan was een van de broers van de vrouw van de vader van Dafy.

Sir Brikus krijgt nog meer nieuws te verwerken. Nu de relatie met zijn moeder weer enigszins hersteld is, krijgt hij te horen dat zij een nieuwe zoon heeft, bij Bradwen, die zij al eerder had meegenomen naar Faerie.


Lente 509, Sarum, Salisbury  

Gwenda, dochter van Grigor de Geweldenaar is al een aantal jaar de schildknaap van Sir Dafy. Inmiddels is zij 21 en wil zij tot ridder geslagen worden. Sir Dafy vindt dat geen probleem en Sir Caulas ook niet. Die heeft in het verleden ook al een Joodse dienaar verheven in de ridderstand. Maar omdat zij misschien toch nog enige tegenstand verwachten van de bevolking van Sarum, geven zij opdracht dat er deze lente veel liederen gezongen moeten worden over beroemde vrouwelijke krijgers, zoals Boudicca
Later dat jaar wordt Gwenda zonder al te veel problemen geridderd en wordt een household knight in het huishouden van Sir Dafy. 

Sir Caulas besluit dat nu hij Earl van Salisbury is, hij ook een hofhouding zal moeten aanstellen. Hij stelt Sir Brikus aan als butler en maakt hem daarmee verantwoordelijk voor de drankvoorraad van zijn hofhouding. Deze aanstelling valt erg slecht bij Sir Dafy. Deze wantrouwt alles wat elfs is, zeker sinds hij in het Forest Sauvage te maken heeft gehad met de Duivelse Gorboduc en de heilige invloed van Ste. Helen (in 506). En nu is een heidense half-elf verantwoordelijk voor alle drank aan het hof van Sir Caulas. Dat kan alleen maar verkeerd aflopen!
Sir Dafy spreekt zijn heer, Earl Caulas hierop aan. Sir Caulas heeft niet heel veel zin om tussen een ruzie tussen zijn twee leenmannen in te zitten. Dus hij vraagt de ridders om het op te lossen. Sir Dafy vindt dat elfen maar onnatuurlijke wezens zijn. Sir Brikus werpt terug dat ze in de familie Berwick St. James alles afweten van onnatuurlijke praktijken. 
Beide ridders willen het niet op een duel aan laten komen en schudden elkaar met enige tegenzin de hand. (Een deceitful succes van Dafy, hij zal blijven konkelen tegen Sir Brikus)

Ondertussen heeft Sir Caulas meer problemen. Hij krijgt bericht van Koning Bieda van Wessex. Zij vragen tribuut, anders vallen zij dit jaar nog Salisbury aan. Ze willen graag L1.000 ontvangen. Bij voorkeur in zilver, maar in koeien en schapen mag ook. Sir Caulas zit nog niet echt zeker op zijn positie en besluit dat hij dit jaar geen oorlog wil voeren. Dus hij heft belastingen en betaalt daarmee de dreiging van een Saksische aanval af. 

Zomer 509

Er komen berichten uit het noorden. Koning Lot van Lothian en Orkney trekt op tegen Koning Madoc van Malahaut. Ten noorden van Malahaut komt het tot een grote slag. Hierbij sneuvelt Koning Madoc, maar zijn dappere strijders weten wel Koning Lot te verslaan. Hiermee zakt ook Malahaut weg in chaos. Het is onduidelijk wie hem op kan volgen. Hij had een zoon, Eliwlod, maar die is jaren geleden al verdwenen.

Lot van Lothian

Ook krijgt Sir Caulas bericht van andere leden van het Supreme Collegium dat er begin volgend jaar een bijeenkomst in Londen georganiseerd zal worden. De Saksen trekken aan alle kanten op, Logres ligt in puin. Het is hoog tijd dat er een nieuwe Hoge Koning wordt aangewezen. Volgend jaar, zullen alle notabelen van Brittannië bijeen komen om een nieuwe Hoge Koning aan te wijzen, die orde in de chaos zal moeten scheppen en de Saksische dreiging terug zal moeten dringen. 
Er zal een "toernooi" georganiseerd worden. De winnaar wordt dan uitgeroepen tot Hoge Koning. Dit klinkt goed en Sir Caulas is zeker van plan om deze bijeenkomst bij te wonen, met alle ridders die daarin geïnteresseerd zijn. 

Winter phase 509/ 510

Cygna, de vrouw van Sir Caulas sterft in het kraambed, haar dochter Morgana blijft leven.

Sir Ebel wordt weer oudoom, wanneer zijn neef Gumret weer een dochter krijgt.

De vrouw van Sir Dafy overlijdt ook in het kraambed, samen met haar kind. Ondanks dat zij al erg oud was, te oud misschien om een kind te krijgen, denkt Sir Dafy toch dat dit de verderfelijke invloed van de elfen moet zijn! Hij spreekt zich in de lente uit tegen de aanstelling van Sir Brikus en kijk nu, zowel zijn vrouw, als die van Sir Caulas zijn nu dood. Dat kan geen toeval zijn! Dafy houdt nu actief de gangen van Sir Brikus in de gaten.

Sir Brikus heeft het zwaar gehad dit jaar en zocht troost bij zijn pleegzus Morgaine. De wat onderdrukte gevoelens die zij toch al jarenlang voor elkaar hadden, komen daarmee tot bloei (Love Morgaine). Ook probeert Sir Brikus wat meer toe te geven aan zijn heidense impulsen, die toch al sterker zijn in de zomer (+1d6 op zijn lustful). Dit leidt tot een nieuwe zoon voor Morgaine. Zij houdt nog even stil voor de rest van de wereld wie de vader is van haar zoontje Brynmor.

zondag 11 september 2016

Tinker Tailor Soldier Spy

In de vakantie hebben Sander en ik niet alleen Vanity Fair gekeken, maar ook een andere briljante BBC serie, Tinker Tailor Soldier Spy. Naar een boek van John le Carre met Alec Guiness (A New Hope, Lawrence of Arabia) in de hoofdrol. Ook deze film is weer een typische BBC series met top-acteurs, zoals Alec Guinness zelf natuurlijk. Maar de bijrollen werden ook gespeeld door mannen met intense, markante koppen zoals Patrick Stewart (Star Trek, X-Men)! Hij zegt een scene lang niets, maar is vreselijk intimiderend.

Symbolische blanco Matroesjka pop

De serie is geregisseerd door John Irvin (Widow's Peak, Raw Deal) met een hoop bekende koppen, waaronder Ian Richardson (Terry Pratchett's the Hogfather, Brazil), Terence Rigby (Tomorrow Never Dies, The Young Americans) en Michael Aldridge (The Lion, The Witch and the Wardrobe)



Het verhaal is een paar jaar geleden opnieuw verfilmd, dit keer met Gary Oldman, Colin Firth en Benedict Cumberbatch in de hoofdrollen. Die heb ik indertijd ook wel eens gezien en vond ik ook erg leuk om naar te kijken. Vandaar dat ik nu deze serie ook eens wilde zien.

Dit is natuurlijk een van de bekendste spionage verhalen ter wereld, maar toch ga ik er van uit dat niet iedereen het verhaal kent, vandaar:

Spoilers ahoi!

Het verhaal opent in de hoogtijdagen van de Koude Oorlog. De VS en de USSR zijn in een bittere strijd verwikkeld. Groot Brittannië staat natuurlijk aan de kant van het Westen, maar ook tussen Groot Brittannië en de VS is wel enige competitie wie beschikt over de beste informatie over de tegenstander en wie informatie aan wie kan verkopen.

Afbeeldingsresultaat voor alec guinness tinker tailor soldier spy
Alec Guinness als George Smiley
George Smiley (Guinness) is een oudere, gepensioneerde spion die weer gevraagd wordt om alsnog onderzoek te doen naar een volledig verkeerd gelopen missie (Operation Testify) in Hongarije, waarbij een Britse spion Prideaux (Bannen) gewond is geraakt, gevangen is genomen en een Hongaars netwerk aan spionnen ook volledig is uitgeschakeld. De Britse spion werd tegen een hoge prijs teruggekocht door de Britten, maar hij was verder onbruikbaar als spion natuurlijk. Hij eindigt als een leraar op een jongensschool (met John Bird uit onder andere In the Red als directeur)
Dit onderzoek moet Smiley in het diepste geheim doen. Hij rapporteert alleen aan de hoogste ambtenaar van de minister verantwoordelijk voor MI6.

Control, het hoofd van MI6, vermoedde dat er een Russische mol in zijn eigen organisatie zat, die Britse geheimen verkocht aan de Russen. Hij zette de missie Operation Testify op, die deze mol te voorschijn moest laten komen. Maar de missie mislukte volledig. In de nasleep daarvan stierf de toch al zieke Control (Knox), werd George gedwongen met pensioen gestuurd, werd de top van MI6 vervangen en werd MI6 ook op een andere manier ingericht.
MI6 laat publiekelijk weten dat Operation Testify de laatste missie was van een oude, zieke en paranoïde man. En dat het mislukken van deze operatie de noodzaak voor een grondige hervorming van MI6 laat zien. Maar niet iedereen vertrouwt het. De nieuwe leiders van MI6 werden ook door Control verdacht als de mogelijke mol. George vertrouwde op het oordeel van Control. En buiten MI6 zijn mensen niet geheel overtuigd van de leiderschapskwaliteiten van de nieuwe leiding...

Spanning! Sensatie! Archiefonderzoek!

George graaft in zijn herinneringen en gaat op onderzoek uit. En hier is te zien dat we kijken naar een serie uit de jaren '70 en niet naar een moderne aflevering van CSI. We kijken naar spannende scenes van George die gesprekken voert met oude spionnen in typische Britse pubs. George leest rapporten en draait bladzijden om. George rapporteert aan zijn opdrachtgever. Het is allemaal vrij traag en langzaam in beeld gebracht. 
Desondanks wordt duidelijk dat er iets vreselijk stonk binnen MI6. De spionnen onder Control (en nu het nieuwe leiderschap van MI6) waren bezig met een andere missie, Operation Witchcraft, waarbij zij juist een mol hadden binnen Moscow Centre (het hoofdkantoor van de USSR Spionagedienst). Deze mol voorzag hen van allerlei informatie, die ze ook weer doorverkochten aan de VS. Maar die informatie was van steeds minder belang geworden. Ook waren allerlei veiligheidsmaatregelen binnen de organisatie stopgezet of niet langer nageleefd. De verklaring daarvoor was dat het was om de Britse mol in de USSR te beschermen, maar George doorzag onmiddellijk dat het ook makkelijk zou zijn voor eventuele verraders binnen MI6. Ook trouwe medewerkers van MI6 die hierover vragen stelden, werden ontslagen. 

Een doodenge Patrick Stewart

Dan duikt er plotseling een vrij onbetrouwbare informant op, Ricky Tarr (Bennett). Hij zoekt direct contact met George en niemand anders. Hij vertelt een gruwelijk verhaal van een affaire met een Russische dame die claimt ook voor Moscow Centre te werken, en vast te zitten in een ongelukkig huwelijk. Zij weet dat er een gerucht de ronde doet in Moscow Centre dat zij een dubbelspel spelen. Een Britse spion is een verrader, maar doet net of hij een mol voor de Britten binnen Moscow Centre is.
Eindelijk heeft George een bewijs dat er iets niet klopt. Dat de vermoedens van Control terecht waren en dat er iets vreselijk mis is met MI6. Dan moet hij echt nader onderzoek doen in de hoogste echelons van MI6. De nieuwe leiders van MI6 zijn niet zuiver op de graat. een complicerende factor hierbij is dat het huwelijk van George en zijn vrouw niet goed is. Zij gaat constant vreemd met iedereen, waaronder de collega's van George. Dus wanneer hij mensen beschuldigt, zal iedereen denken dat het uit wraak is, omdat het een minnaar van zijn vrouw was.

Uiteindelijk, na een hoop gehannes wordt de schuldige gevonden. Het blijkt inderdaad een van de mannen uit de inner circle van MI6 te zijn. Hij wordt gearresteerd en waarschijnlijk uitgeleverd aan de USSR in ruil voor gevangen Britse spionnen. Maar daarbij hadden ze niet op Prideaux gerekend. Deze man heeft persoonlijk geleden onder het verraad van deze spion. Hij is neergeschoten, zijn netwerk is hij kwijtgeraakt, zijn baan en aanzien ook. En hij is nog steeds een getraind spion en moordenaar. Dus de verrader ontloopt zijn gerechte straf niet.

Al met al een behoorlijk deprimerend verhaal over spionage, trouw en verraad en de offers die mensen brengen maar niet gewaardeerd worden. Als je de DVD nog eens te pakken kan krijgen, zeker kijken.  

zaterdag 10 september 2016

Linzen met kip

Met alle vakantieperikelen heb ik mijn plan om eens in de week peulvruchten te eten verwaarloosd! Foute boel natuurlijk en hoog tijd om dat meteen goed te maken.

Na de vakantie heb ik nog eens kapucijners met paprika gemaakt, waar we weer twee dagen van aten. Erg lekker en makkelijk te maken.

Bereiding
* Wel de kapucijners een nachtje en kook ze dan een uur.
* Snipper en fruit een ui en een teentje knoflook.
* Hak een paprika in kleine blokjes of reepjes en fruit mee.
* Voeg de kapucijners toe en roer wat rond.
* Bak op een hoog vuur in een andere pan de in reepjes gesneden speklapjes.
* Voeg de gebakken speklapjes toe aan de kapucijners, samen met het uitgebakken vet.
* Serveer samen met zilveruitjes en miniaugurkjes.

De Oriëntaalse Keuken

En ik heb ook mijn kookboek van het Midden Oosten er weer bijgepakt en een recept gemaakt met Kip en Linzen. Ook erg lekker.

Benodigdheden

  • 100 gr. groene linzen (ik nam wat meer, want ik kookte voor 2 dagen)
  • 1 grote vleestomaat (ik nam wat tomaten uit eigen tuin).
  • 4 kippenpoten (ik nam twee kippenpoten met bout)
  • olijfolie om in te bakken
  • 1 laurierblaadje
  • 80 ml kippenbouillon (ik nam gewoon wat water)
  • 1/2 theel. gemalen koriander
  • zout en peter naar smaak
  • 5 takjes munt (die ben ik vergeten, maar het was nog steeds lekker
Zelf voegde ik nog het volgende toe
  • Een courgette in plakjes (de oogst is misschien niet zo overdadig als vorig jaar, maar ik moet er nog steeds van af
  • Een halve citroen
  • Een handje gedroogde abrikozen, door midden gesneden
alt
Groene linzen
Bereiding
  • Braad de kip aan in de olijfolie (ik doe bij bouten altijd elke kant 3 minuten)
  • Haal de kip uit de pan en leg op een bord op zij. 
  • Voeg de tomaat, linzen, laurierblad, koriander toe, roer om zodat alles goed onder de olijf olie zit. Laat kort bakken.
  • Voeg de courgette, citroen en abrikozen toe en roer om. 
  • Voeg de 80 ml bouillon toe.
  • Leg de kippenbouten op de linzen en groenten, doe het deksel op de pan en laat boven een zacht vuur sudderen. 
  • Roer af en toe om. Na anderhalf uur zijn de bouten wel gaat (alleen pootjes gaat wat sneller natuurlijk).
  • Was en hak de munt, en roer die door de linzen. 
  • Serveer.
Het was een heerlijk maaltje. We hebben er met het hele gezin twee keer van gegeten. De tweede dag waren de kippenbouten wel op, maar ook zonder de kip erbij waren de linzen heerlijk.  

dinsdag 6 september 2016

Vanity Fair

Tijdens onze vakantie in Stadtkyll hebben we zoveel uitstapjes ondernomen dat de kinderen iedere avond snel in slaap vielen. Wij hadden dan eindelijk de tijd om eens samen wat TV te kijken. We hadden nog een DVD mee van de BBC serie Vanity Fair uit 1998.

Ze lijkt zo lief. 


Vanity Fair was oorspronkelijk een satirische roman van William Makepeace Thackeray. De volledige titel is eigenlijk: Vanity Fair, a novel without a hero. En inderdaad, er is in de serie nauwelijks een sympathiek karakter te noemen. In het boek schijnen de karakters nog onsympathieker te zijn. 

spoilers ahoi!

Het verhaal begint met de vriendinnen Rebecca (Becky) Sharp (gespeeld door Natasha Little, die we ook zaken in The Night Manager) en Amelia Sedley, die beiden les geven op een meisjesschool. Het is hun laatste dag en zij nemen afscheid. Amelia komt uit een rijke familie en keert daarnaar terug in de hoop een leven op te bouwen met een man en kinderen. Rebecca is daarentegen een straatarme wees, die niets heeft om naar terug te keren. Zij weet het zo te regelen dat Amelia haar uitnodigt om een tijdje bij de Sedleys te logeren. 

En zo weet Rebecca zich in te wurmen in de betere klassen van het Londen van de vroeg 19e eeuw. Zij liegt, bedriegt en steelt alles bij elkaar, flirt met alle mannen die zij ziet en probeert de rijkste die ze kan vinden aan zich te binden door middel van een huwelijk. Soms ontploffen haar plannetjes recht in haar gezicht, maar dan laat zij zich niet uit het veld slaan en als een Remora vindt zij weer een nieuw slachtoffer om bij aan te haken. 
Maar dan gaat het op een gegeven moment toch echt mis. Na de slag bij Waterloo zijn Rebecca en haar man Rawdon nog steeds actieve sociale klimmers in London. Maar zij hebben eigenlijk geen inkomen en leven op de pof. Rawdon vult het ene gat met het andere, door steeds te pokeren om geld met zijn vrienden. Maar Rebecca heeft kennis gemaakt met Lord Steyne, een echte rijkaard. 
Lord Steyne (doodeng gespeeld door Gerard Murphy). Deze betaalt veel van haar rekening, maar vraagt daar ook wat voor terug. 
Rawdon, de man van Rebecca komt erachter dat zij een affaire onderhoudt met Lord Steyne en dat zij geld van Lord Steyne en andere inkomstenbronnen voor hem heeft achtergehouden en dat zij dus helemaal niet zo arm zijn als hij dacht. 
Na dit schandaal wordt Rawdon weggepromoveerd naar een uithoek van het Britse Rijk en Rebecca moet de Londen Society, overladen met schande, verlaten. 

Jaren later gaat Amelia met haar broer Joseph Sedley (die nog altijd verliefd is op Rebecca) en William Dobbin (een huisvriend van Amelia en stiekem verliefd op haar) op rondreis door Europa. Daar treffen zij ook Rebecca, die nu leeft van het oplichten van mannen in casino's. Rebecca verleidt Joseph weer helemaal opnieuw. Ook komt nu naar voren dat William al meer dan 10 jaar verliefd is op Amelia, maar dat zij nog steeds houdt van haar eerste man (een onbetrouwbare rokkenjager). In waarschijnlijk de enige daad van vriendschap en belangeloosheid die we Rebecca zien verrichten, vertelt zij Amelia wat voor een man haar eerste man werkelijk was. De weg is nu vrij voor een romance tussen Amelia en William. 

Alweer een prachtige serie van de BBC. Een leuk verhaal, prachtige satire op een samenleving die geobsedeerd is door een goede naam, maar ook door geld en status en die dingen die mensen doen als ze het een hebben, om het ander te krijgen. Aan een stuk door kijk je naar vervelende mensen, die gemene dingen doen naar elkaar toe. Maar gelukkig maken ze er slimme grappen over, waardoor het leuk blijft. 
En daarnaast levert de BBC natuurlijk altijd kwaliteit. De serie zit vol met goede acteurs, prima verhaal, prachtige locaties (Brugge, voor de scenes over Waterloo) en mooie muziek. Zeker het kijken waard wanneer je puik kostuumdrama wil, maar geen zin hebt in zoetigheid als Pride and Prejudice of Sense and Sensibility

maandag 5 september 2016

Urlaub in Stadtkyll VII - Dreimühlen waterval

In de buurt van Stadtkyll ligt ook nog de Dreimühlen waterval, waar we ook nog een bezoekje aan hebben gebracht.Deze waterval is ontstaan toen men aan het begin van de 20e eeuw in de buurt een spoorlijn wilde aanleggen. De bronnen van de Ahrbach moesten omgeleid worden.

De Ahrbach
Het water van deze bronnen is zeer koud en kan daardoor veel calcium opnemen. Wanneer zij de waterval vormen, zetten zij dit calcium af, waar lokale mossen goed op groeien, die weer langzaam verstenen door het vele calcium. Waardoor er weer meer mos kan groeien. Zo groeit deze waterval met enkele centimeters per jaar.

De waterval, waarbij het water langs de rotsen en mossen druipt.

We parkeerden de auto in Ähutte en wandelden over een zandpad langs de Ahbach naar de waterval. Niet ver, maar vanwege de hitte wel pittig. Maar ik vond het een mooie omgeving. Ook wel indrukwekkend om dat we ook langs een kalkafgraving liepen, waar de auto's af en aan reden.

Wat was heel heet en we liepen hier langs de kalkwinningsfabriek. 

Toen we bij de waterval kwamen was dat heerlijk. Het was erg warm, maar het water van de bronnen was echt steen- en steenkoud. De kinderen hebben nog even gespetterd in de waterval en konden wat verkoeling vinden. Sander liep met de grootste twee nog naar boven, om daar de waterval van bovenaf te bekijken. 
En toen was het weer tijd om terug te gaan. 

zondag 4 september 2016

Urlaub in Stadtkyll VI - Bitburg

Tussen Stadtkyll en Trier ligt Bitburg, bekend van het bier. Daar hebben we ook nog een hele hete morgen rondgebracht.

De meisjes in de hal van de brouwerij
We hoopten nog een rondleiding door de Bitburger Brouwerij te kunnen krijgen. Maar helaas vonden die maar op beperkte momenten plaats en duurden ze ook nog best lang. Toen besloten we om de Brouwerij te laten zitten, maar wel nog een rondwandeling door de stad te maken. Bitburg is al een oude stad, ooit gesticht door de Romeinen.
We liepen langs de Onze Lieve Vrouwenkerk. Op die plek staat al  sinds de laat-Romeinse periode en kerk. En tijdens de WOII is Bitburg ook flink verwoest, en ook de kerk raakte beschadigd. Maar in de jaren '60 wordt alles weer hersteld.

Wachten op een ijsje

We liepen verder door de hoofdstaat en trakteerden onszelf toen op een ijs op een pleintje met een paar fonteintjes. Een ijsje was precies wat we nodig hadden om even bij te komen.

Spelen!

Op de weg terug naar de auto kwamen we nog langs een speeltuin, waar we weer even een stop gemaakt hebben. Maar mijn hemel wat was het warm. We gingen alsnog vrij vlot naar het huisje terug.

Bitburg was een leuk tripje, maar misschien geschikter wanneer het niet zo enorm heet is.

zaterdag 3 september 2016

Urlaub in Stadtkyll V - Vulkaan Steffeln

De oudste kinderen kijken uit over de omgeving. 
Stadtkyll ligt in de Vulkaan Eifel, een gebied dat is gevormd door vulkanische activiteit. Dit heeft geleid tot een prachtig landschap, waar de vulkanische invloeden nog duidelijk zichtbaar zijn. Zoals bijvoorbeeld bij Steffeln, dat vlakbij Stadtkyll ligt. Dus daar zijn we uiteraard ook langsgegaan om een wandeling te maken en meer te leren over Vulkanen.

Een wand van enorme rotsen. 

Het was vroeger een vulkaan, maar de berg is daarna gebruikt voor de winning van lava. Lava wordt kennelijk vaak gebruikt als funderingsmateriaal voor van alles en nog wat. Dus de oorspronkelijke kegel was al flink weggegraven. Van het restant is besloten om een educatief gebied te maken over vulkanen in de Eifel. 

Dezelfde wand, maar dan in close-up. De verticale barsten zijn de gangen waardoor vroeger het magma stroomde. 
Bepaalde delen zijn verder afgegraven, zodat duidelijk werd welke krachten er vroeger gespeeld hebben. Zo zagen wij enorme rotswanden, waar nog duidelijk de magmagangen te zien waren, waar in vroeger tijden ontzettend heet, vloeibaar gesteente heeft gestroomd. Ook waren er wanden waar duidelijk de verschillende steenlagen in laagjes te zien waren. En de verschillende planten die tegen de wanden konden groeien, zijn ook nu nog de eerste planten die terugkeren na een vulkaanuitbarsting en ervoor zorgen dat de lava zo snel mogelijk erodeert tot vruchtbare grond.

Eichholzmaar
Na een wandeling door de VulkanGarten zijn we nog even verder gegaan naar het Eichholzmaar. Een Maar is een meer dat ontstaan is toen hete magma een weg naar boven zocht, een grondwaterreservoir tegenkwam en toen een enorme explosie van lava, gassen en water veroorzaakte. Deze krachtige explosies zorgden voor grote ronde meren (veel groter dan de kraters van gewone vulkanen) en door alle gestolde lava, stroomde het gat uiteindelijk vol met water, waardoor er bijna perfect ronde meren ontstonden.

De grote kinderen vallen in slaap bij mijn boeiende uitleg

Een leuk gebied om even rond te wandelen. Er was nog een grotere rondwandeling van Steffelen, naar de Vulkangarten, naar het Eichholzmaar, naar Auel en weer terug naar Steffeln. Maar de meisjes waren daar nog wat te klein voor.

vrijdag 2 september 2016

Urlaub in Stadtkyll IV - Triër

Stadtkyll ligt op een uurtje rijden van Trier, een van de oudste steden van Duitsland. Dus daar moesten we wel heen tijdens onze vakantie, natuurlijk. +Sander Hartogensis en ik zijn al eens eerder in Trier geweest, toen onze oudste nog heel klein was en we nooit hadden kunnen vermoeden dat we zo een groot gezin zouden vormen!



Wapen van Trier
Trier

Trier is een prachtige oude stad met een geschiedenis die teruggaat tot de Romeinen en waarvan nog erg veel bewaard is gebleven (misschien moet ik er wat mee doen met mijn Pendragon Campagne). Acht jaar geleden vonden we het een enige stad om te bezoeken en we vonden dat we dit de kinderen ook niet mochten onthouden. Dus we kieperden de kinderen in auto en vertrokken. 

Eerst gingen we naar het oude Romeinse Amfitheater van Trier. Het is een fiks amfitheater, waar indertijd plaats was voor wel 20.000 toeschouwers. En hoewel het in de middeleeuwen deels is afgebroken en de stenen hebben gediend voor de bouw van de stad, zijn de restanten nog steeds erg imposant.


En juichen he, als de wilde beesten de gevangen aan stukken scheuren!
De kinderen vonden het erg groot en imposant. En ik ook nog steeds wel. Dit keer waren ook de kelders toegankelijk. Daar werden de wilde dieren en gevangen gehouden, totdat zij los werden gelaten op elkaar, ter vermaak van het publiek.


De kelders onder het amfitheater, waar de gevangen en wilde beesten werden gehouden. 

Mijn zoon en jongste dochter op de vloer
van het amfitheater
Mijn zoon op de vloer
van het amfitheater in 2008.
Na een bezoek aan het amfitheater (we probeerden naar buiten te gaan door het vomitorium, maar dat ging niet) gingen we door naar de Keizerthermen. Ook daar zijn we in het verleden eerder geweest. Ik heb het idee dat Trier in de tussenliggende jaren meer heeft gedaan om de Romeinse geschiedenis toegankelijk te maken voor bezoekers. Er was nu het een en ander aan voorlichting over doel, geschiedenis en bouw van de baden die ik me niet herinner van de vorige keer. Ook was er nu een uitkijkpost, waardoor we de Thermen ook van boven konden zien. 

De thermen.
Ik probeerde nog aan de kinderen uit te leggen dat mensen vroeger geen eigen badkamers hadden, maar met zijn allen naar een gezamenlijk bad gingen. Mijn zoon vond het wel interessant.
En wat moet het badhuis ook enorm groot zijn geweest. Echt iets om indruk mee te maken op de bevolking.

Daarna wandelden we van de thermen door de paleistuin naar het Keurvorstelijk Paleis. Op de foto hieronder zie je het niet zo goed. Maar het Keurvorstelijk Paleis is deels opgetrokken in de Roccoco stijl, niet iets waar ik wild van wordt. Maar veel krullen, zachte kleuren en opsmuk. 

Sander met de kids voor het Keurvorstelijk Paleis. 
 Bij ons vorige bezoek, stond Sander ook voor het Paleis, maar toen alleen met onze zoon. 

Sander, met onze zoon. 

Daarna liepen we door naar de Basiliek van Constantijn, dat vlak achter het Keurvorstelijk Paleis ligt. Daar zijn we nog kort even naar binnen gegaan. De kinderen waren gelukkig muisstil en we konden even rondkijken in de Basiliek. De Basiliek is al heel oud. De keizer Constantijn bouwde het eerst als zijn Paleis in zijn hoofdstad van het Westelijk Deel van het Romeinse Rijk. Het moet toen erg rijk versierd zijn geweest en een hoogstandje zijn geweest van Romeinse technologie. 

Ik vind het imposant groot. 
Later werd het een overheidsgebouw, kazerne en tenslote een Protestantse kerk. In de loop der tijd is het ook een paar keer vernield en weer opgebouwd, dus er is niet heel veel over van de oorspronkelijke Romeinse bouw. Maar jeminee wat is het ding groot en imposant.  

We wilden nog meer zien in Trier. Er is ook nog veel meer te zien. Maar het was een warme en drukke dag en de kinderen hadden last van een culturele overload. Dus we gingen weer naar huis. Op de terugweg reden we nog langs de Porta Nigra, ook een nog belangrijk Romeins restant. Maar we vonden het een beter idee om gewoon door te rijden.