Three Body Problem

Een tijdje geleden las ik een boek dat ik jullie niet wil onthouden. Het gaat om The Three Body Problem van Liu Cixin, een Chinese schrijver. Ik kon het boek zonder problemen lenen uit de Bieb in Malden.

Spoilers

Het verhaal volgt verschillende personen, in verschillende tijden. Uiteindelijk komt alles wel bij elkaar, maar het leest in het begin wel warrig. 

Er zijn de avonturen van Ye Wenjie, een studente ten tijde van de Culturele Revolutie (dus in 1966 - 1976). Deze verscheurt haar familie en vernietigt haar kansen voor een wetenschappelijke carrière. Maar zij krijgt wel de kans om op de Red Coast basis te werken, waar krachtige radiogolven de ruimte in geslingerd worden. 

In de huidige tijd raakt Wang Miao voor een onderzoek betrokken bij een interactief computerspel waar een wereld en de inwoners te maken hebben met zeer onvoorspelbare omstandigheiden. Soms zijn de natuurwetten normaal, de zon komt op en gaat weer onder op vaste tijden. Maar soms gaan alle natuurwetten het raam uit. Doel van het spel is een verklaring vinden voor deze vreemde gebeurtenissen. Wang Miao ontdekt dat de planeet van het spel beheerst wordt door drie zonnen, in plaats van één. 

Tegelijkertijd blijkt er meer gaande te zijn. Links en rechts sterven wetenschappers en wereldleiders lijken zich voor te bereiden op een oorlog, maar tegen wie?

Conclusie

Een zeer fascinerend boek en de eerste van een trilogie. Ik zal zeker kijken of ik de andere twee ook te pakken kan krijgen. Het is ten eerste een frisse nieuwe blik op contact met andere werelden. Maar omdat het geschreven is door een Chinees en het verhaal zich grotendeels afspeelt in China en recente Chinese geschiedenis ook een rol speelt, lijkt het nog vreemder. De hoofdpersonen maken vreemde afwegingen, die gelukkig geduid worden door de vertaler. Maar het geeft nog meer een gevoel van bevreemding. 

Zeker lezen!

Midwinter 2019

De kortste dag is alweer geweest. Tijd om dit blog weer een frisse nieuwe "look" te geven en me eens te bezinnen op dit seizoen. Hoewel het nog niet heel koud is geweest, is de eerste vorst al wel gespot. In de tuin is alles in rust en bereid alles zich voor op de komende lente.

Dit was eerder dit jaar.

Bij ons is juist alles drukker dan ooit. De Sint is geweest, maar kerst moet nog komen (waarover later meer), net als een spellendag (ook later meer) en Oud en Nieuw. Dus ik ben juist druk geweest in de keuken, met plannen maken en voorbereidingen maken. De kerstcake was alweer gebakken, maar eten koken voor de hongerige horden lijkt wel ieder jaar ingewikkelder te worden.

Verder begon natuurlijk ook de kerstvakantie en daar was iedereen wel aan toe. Mijn zoon is begonnen met de middelbare school en heeft een hoop nieuwe verantwoordelijkheden. Maar de meisjes hebben ook zo hun uitdagingen op de basisschool. En in de kerstvakantie staat er weer van alles gepland. Logeerpartijen, bezoekjes aan familie en verre vrienden, en allerlei andere activiteiten. Maar tussendoor hoop ik ook even tot rust te kunnen komen en wat uit te kunnen slapen.

De jonge Frankenstein

Een tijdlang niet gepost hier, maar dat is omdat ik zoveel goede films heb gekeken. Dus ik bespreek er meteen maar weer een. Het gaat dit keer om Young Frankenstein (1974) van Mel Brooks. Mel Brooks heeft een hele serie komische films gemaakt, maar maar een enkeling slaat aan bij mij. En deze hoort daar zeker bij, deze film is hilarisch.

De waanzin begint hier al.

Deze film is een parodie van horror-films over het Monster van Frankenstein. Daarom is hij ook gemaakt in zwart-wit, ondanks dat kleur natuurlijk al lang mogelijk was. Verder worden alle clichés over horror op zijn kop gezet. Dit met hulp van briljante acteurs als Gene Wilder, Peter Boyle, Marty Feldman, Madeline Kahn, Cloris Leachman en Teri Garr. 

Spoilers

De film is erg oud en een parodie van nog veel oudere films, maar vooruit ik waarschuw toch even. 

Dr. Fredrick Frankenstein (Wilder) is een arts en docent aan een universiteit en verloofd met Elizabeth (Kahn). Hij is een nazaat van Dr. Frankenstein die probeerde een dood lichaam tot leven te wekken. Hij wil hier niet aan herinnerd worden, aangezien dat niet gebaseerd was op wetenschap. 

Maar dan wordt hij benaderd door een notaris, die hem informeert dat Dr. Frankenstein het landgoed van zijn Overgrootvader heeft geërfd in Transsylvanië. Hij gaat erheen en moet Igor (Feldman) en Frau Blücher (Hysterisch gehinnik van paarden) (Leachman), die nog steeds in het kasteel van zijn overgrootvader wonen en zijn herinnering levend houden. Ook ontmoet hij Inga (Garr), een lokale, zeer aantrekkelijke dame. 

Na wat avonturen ontdekt de jonge Frankenstein de geheime bibliotheek en het geheime laboratorium van zijn overgrootvader. Het lijkt erop dat zijn overgrootvader toch wat goede ideeën had. En de jonge Frankenstein kan geen weerstand bieden aan deze wetenschappelijke verleiding. Met wat hangen en wurgen weet hij een lichaam te reanimeren. Maar al snel ontsnapt het monster (Boyle) natuurlijk. 

Ondertussen is de lokale bevolking onrustig geworden. Zij herinneren zich de experimenten van Frankenstein Sr. ook nog. En dat liep niet goed af. Een lokale politieman zal onderzoek doen en eisen dat de Jonge Frankenstein zich verre houdt van experimenteren met dode mensen. 

Het ontsnapte monster beleeft inmiddels zijn eigen avonturen met een klein meisje en een blinde man (Hackman). De jonge Frankenstein weet het monster terug te lokken naar het kasteel. Daar ziet hij in dat hij een verantwoordelijkheid heeft naar het monster, dat hij gecreëerd heeft. Hij kalmeert het monster en zij bouwen een relatie op (in grote tegenstelling tot het oorspronkelijke verhaal). 

Maar nieuwe problemen dienen zich alweer aan. De jonge Frankenstein wil zijn creatie voorstellen aan de wetenschappelijke wereld. Samen dansen ze zelfs een musical nummer, wat fantastisch gaat. Maar het monster schrikt van vuur en vonken en ontsnapt weer. Dit keer wordt het gevangen genomen door de ordebewakers en in het gevang gestopt. Maar zij maken de fout het monster te martelen (net als in Rambo, doe het gewoon niet mensen). Het monster ontsnapt weer. 

Ondertussen ontwikkelde de relatie tussen de jonge Frankenstein en zijn assistente Inga zich heel goed, zelfs tot aan seks op de operatietafel. Maar Elizabeth, de verloofde, komt ook naar Transsylvanië, om te zien waar haar aanstaande mee bezig is. Zij wordt ontvoerd door het rondzwervende monster. En blijkt zeer onder de indruk van zijn enorme Schwanzstucker. 

De jonge Frankenstein lokt het monster met vioolmuziek terug naar het kasteel en probeert hem definitief te kalmeren door zijn intelligentie te delen met het monster. Maar de dorpelingen bestormen het kasteel ook en willen het monster en eventueel ook de dokter vermoorden, om weer rust te krijgen. Maar het monster wordt net op tijd wakker en met de intelligentie van de jonge Frankenstein weet hij de dorpelingen te overtuigen dat hij geen gevaar meer is. 

Uiteindelijk loopt alles goed af. Dr Frankenstein trouwt met Inga en het monster met Elizabeth en beiden vrouwen zijn erg tevreden met wat ze gekregen hebben. 

Conclusie

Een hilarische film, vooral eens kijken. Alle acteurs zijn perfect gecast voor hun rollen. De dialoog en visuele humor is fantastisch. De aankleding van de film, vooral het lab in het kasteel, is ook prachtig. Dit is een met liefde en vakmanschap gemaakte parodie op horrorfilms. 

High - Rise: de roman

Jaren geleden keek ik al eens de film High - Rise. Een leuke film, maar vorm ging wel erg boven inhoud. Maar de film was naar een veel ouder boek, van J. G. Ballard. Een tijdje geleden heb ik het kunnen lenen uit mijn onvolprezen bibliotheek.

Spoilers

Het verhaal van de film volgde trouw het verhaal van het boek. Maar het boek kan vanwege zijn andere medium toch iets meer detail meegeven dan een film. 

Robert Laing betrekt na zijn scheiding een appartement in een modern flatgebouw. Het gebouw is enorm en voorzien van allerlei voorzieningen, zoals inpandige winkels, sportzalen en andere openbare ruimten. Zijn zus woont ook in de flat en Laing maakt langzaam wat vrienden met zijn nieuwe buren. 

Maar al snel verschijnen de eerste barstjes. Het gebouw werkt niet naar behoren en de hogere verdiepingen houden geen rekening met de lagere verdiepingen. Al snel breken alle sociale verbanden af. Mensen beroven elkaar, gooien afval naar beneden en de vrouwen verworden tot seksuele speelpoppen van de mannen. 

In het boek wordt wel wat meer verklaring gegeven voor de reden dat de mensen de politie niet inschakelen of het gebouw niet gewoon verlaten. Veel mensen hebben last van een diep gewortelde Sunk Cost Fallacy. Ze hebben al zoveel geïnvesteerd in wonen in de High - Rise, dat zij niet willen toegeven dat ze het fout hadden, hun appartement verkopen en elders te moeten wonen. De enige ambitie die ze nog hebben is juist hoger in het gebouw te kopen. 

Bovendien hebben veel mensen misdaden gepleegd. Wanneer ze de High - Rise verlaten, zullen zij waarschijnlijk geconfronteerd worden met de gevolgen van hun misdaden, of hun misdadige levensstijl (drugsgebruik, lozen van afval, bestelen van buren, verkrachten van vrouwen) op moeten geven. In beiden hebben ze ook geen zin. 

Vergelijking

Het boek neemt wat meer de tijd om de situatie te duiden en maakt hem daarmee wat helderder. Bovendien wordt de toenemende waanzin van de bewoners ook duidelijker gemaakt. Desondanks was film wel prachtig. Doe gewoon beide...

Pendragon LXXV - De Graal

De laatste aflevering van 2019 alweer. De tijd vliegt. Aangezien we ooit zijn begonnen in 2013, betekent dit dat we ons 7e jaar hebben afgerond. Mijn Ravenloft Campagne heeft een aanzienlijke tijd gelopen, maar niet zo lang als dit.

Snif...Hier is verder niets te zien. Laten we doorgaan. We hebben nog zeker 27 afleveringen te gaan, in het huidige tempo eindigen we dan ergens in 2022.

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Marcus Livius van Broughton
Turquine van het Quinqueroi Forest

Vroege lente 539

Tristan en Ysolde van Cornwall wonen nu in Kent, bij Cynning Octa en Cwene Guinevere. Koning Cador van Cornwall is woest en zint op wraak. Maar hij kan niet zomaar door het koninkrijk van Hoge Koning Arthur heenploegen, om daarna nog een machtig Saksisch Koninkrijk aan te vallen. Dus hij houdt het bij plannen maken. Voorlopig. 

Sir Benno vraagt zich af of al dat gedoe met het Hof der Liefde wel allemaal zo wijs was. Het blijkt toch echt consequenties te hebben voor de echte wereld. 

Lente 539, Camelot

Aan het Hof van Camelot vertelt Percival aan Sir Marcus, Sir Benno en Sir Turquine over hoe hij tijd doorbracht aan het hof van zijn oom, Koning Pellam. Pellam is een broer van de overleden vader van Percival, Koning Pellinore van Norgales. Koning Pellam was gewond geraakt aan zijn dij. De wond wilde niet genezen en het hele land verkeerde in een ziekelijke staat. Maar toen zag Percival iets wonderbaarlijks. 

In de avond vond er iets wonderbaarlijks plaats. Er was een jonge maagd, die een afgehakt hoofd op een schaal droeg. En een speer waar steeds bloed uit droop. Percival was te verlegen om vragen te stellen en de volgende morgen werd hij wakker in een weiland. 

Monty Python

Sir Marcus, Sir Turquine en Sir Benno herkennen de beschrijving van Percival. Hij is in het land van Faerie geweest. Hun familieleden hebben daar lang geleden ook tijd doorgebracht. Vrouwe Ygritte heeft Turquine verteld hoe zij heeft gezocht naar haar broer, Sir Marc, die als laatste missie had om Koning Pellam bij te staan, bij de belegering van zijn kasteel. Sir Marc en Sir Brutus, de oudere broer van Sir Benno, zijn daarbij omgekomen. 

Wanneer de ridders nadenken over de vreemde avonturen van Sir Percival, komt er een heel lelijke vrouw op een muilezel het hof van Hoge Koning Arthur binnengereden. Zij beschuldigt Sir Percival van dwaasheid. Als hij aan het hof van zijn oom dan tenminste de juiste vragen had kunnen stellen, in plaats van blijven zitten als een domme pop, had hij zijn oom en Brittannië kunnen genezen. Dan verdwijnt de vrouwe weer. 

Sir Percival schaamt zich diep voor zijn tekortkomingen. Hij wil meteen vertrekken om alles recht te zetten. Zijn vrienden Sir Marcus, Sir Benno en Sir Turquine willen hem bijstaan. 

1 mei 539, Camelot

Terwijl Sir Marcus, Sir Benno en Sir Turquine zich klaarmaken om te vertrekken met Sir Percival, geeft Hoge Koningin Ysolde aan dat het weer tijd is om een tochtje te maken. Met een aantal juniore ridders en hofdames zal zij ten zuidoosten van Camelot wat verse bloemen oogsten, jagen met de valk en wat picknicken. Zij doet dit vaker en geeft zo de jonge mensen aan het hof de kans elkaar wat beter te leren kennen. De ridders zijn al wat ouder en hebben al de juiste connecties. Het avontuur van Sir Percival klinkt spannender. 

Later die lente

De ridders rijden naar het noorden en volgen de weg die Morgaine ook volgde in 522, op zoek naar de verdwenen kinderen van Lothian. En later de laatste tocht was van Sir Marc en Sir Brutus in 526. Als snel komen ook zij bij de Zwaardbrug. Sir Marcus loopt er voorzichtig overheen, zodat de rest kan volgen. Ook staan ze even stil bij de tombe van Sir Balin en Sir Balan. En ze zien het marmeren blok met het zwaard voor de beste ridder. 

Dan komen de ridders aan het bij Glazen Kasteel, waar Prinses Alis nog steeds heerst. En Sir Pellogres van Tisbury, de oudere broer van Sir Perin, Earl van Salisbury, woont hier ook nog steeds (sinds 522). Prinses Alis geeft aanwijzingen om uit te komen bij het Kasteel der Vreugde, waar Koning Pellam woont. 

Pad der Ridderlijkheid

De aanwijzingen van Prinses Alis leidden de ridders langs het Pad der Ridderlijkheid. Dit is niet een gewone weg, maar eerder een manier om te testen of de ridders allemaal wel ridderlijk genoeg zijn om verder te mogen trekken. De vorige keer dat Sir Marc en Sir Brutus hier langs moesten, hadden zij vooral veel problemen met de deugd van bescheidenheid. 

Maar dit keer ondersteunen de ridders elkaar en zonder al te veel problemen passeren zij het Pad der Ridderlijkheid. Zelfs Turquine, die over het algemeen vrij vol is van zichzelf (Proud 21) weet toch op het juiste moment nederig genoeg te zijn (Critical Modest 1). 

Kasteel der Vreugde

Wanneer de ridders aankomen bij het Kasteel der Vreugde, zien zij nog de sporen van de strijd die hier toch zeker een jaar of 10 geleden werd gevoerd. Dat is de strijd die het leven kostte aan Sir Marc en Sir Brutus. 

Maar nu is er vrede. De ridders kunnen het kasteel binnengaan en worden hartelijk ontvangen. Iedereen weet ook dat Sir Percival een familielid is van de Koning en iedereen wordt met alle egards ontvangen. Maar de sfeer is toch bedrukt. In de troonzaal blijkt waarom. 

Indiana Jones - Choose wisely

Koning Pellam is nog altijd ernstig ziek. Hij zit niet langer op een troon, maar ligt op een soort bed. Het bloed druipt uit zijn been op de grond. Zijn hele hofhouding is bedrukt. Maar de Koning doet zijn best om een goed gastheer te zijn. Hij heet de ridders welkom. dan start een vreemde processie . Een jongeling draagt een witte lans, waar continu bloed vanaf druipt. twee jongens met een tienarmige kandelaar elk, volgen hem. Dan volgt een maagd met een kussentje en daarop een schaal. Een heerlijke geur verspreidt zich door de zaal.

Pre-Rafaeliten for the win

De ridders zijn volledig in de ban van een diepe religieuze ervaring. Sir Marcus en Sir Benno weten dat zij de Graal hebben gezien. Sir Turquine denkt dat hij hier Gungnir en water van de bron van Mimir gezien heeft. Zij zijn zo diep onder de indruk, dat zij geen vragen kunnen stellen. Zij eten zonder na te denken het eten dat op hun bord verschenen is. Sir Marcus ziet nog een kleuter rondrennen. Een kleinkind kennelijk van Koning Pellam.

De volgende dag worden de ridders wakker in een volledig verdroogd veld. Zij proberen hun weg naar huis weer te vinden.

Zodra de ridders weer in de bewoonde wereld zijn, horen zij het nieuws dat eerder dit jaar Hoge Koningin Ysolde en haar gevolg niet zijn teruggekeerd van hun picknick. Alle ridders zijn paniekerig naar haar op zoek. Ook Sir Turquine wil zijn zwaard trekken en haar gaan zoeken. Al weet hij niet waar. 

Gone with the Wind

Onlangs heb ik met vrienden weer een klassieke film gekeken en ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Het is Gone with the Wind (1939) van onder andere Victor Fleming en natuurlijk Clark Gable en Vivien Leigh in hun iconische rollen. Het is een verfilming van het gelijknamige boek van Margaret Mitchell. Deze film werd en wordt gezien als een topfilm, zo staat hij National Film Registry van de Library of Congres, werd dertien (13!) keer genomineerd voor een Oscar en nam er uiteindelijk acht (8!) meer naar huis, waaronder de eerste voor een zwarte actrice (Hattie MacDaniel voor Beste Vrouwelijke Bijrol). En onlangs heb ik hem gekeken met vrienden (en de twee oudste kinderen).

Iconisch

Spoilers

De film opent aan de vooravond van de Amerikaanse Burgeroorlog (1861) met een zestienjarige Scarlett O'Hara (Leigh), een jonge vrouw en oudste dochter van de O'Hara familie. Zij wonen op Tara, een plantage geleid door haar Ierse vader. Zij zijn rijk, leven in luxe en dit wordt mogelijk gemaakt door het houden van slaven. 

Scarlett is diep geschokt wanneer zij hoort van de twee mannen, die haar het hof maken, dat Ashley Wilkes (Howard), de man op wie zij een oogje heeft, later die dag zijn verloving met zijn nicht Melanie Hamilton (De Havilland) bekend zal maken. Nu zal zij die middag zeker naar de plantage Twelve Oaks gaan, om daar Ashley terug te winnen. 

Dit zet meteen ook de toon voor de rest van de karakterisering van Scarlett. Ze is rijk en mooi, mannen liggen aan haar voeten, maar zij heeft haar zinnen gezet op wat zij niet kan bereiken. Bovendien is zij geheel bereid de gevoelens van haar vrienden en Melanie te kwetsen. 

Op het feestje op Twelve Oaks is ook Rhett Butler (Gable), een vage vriend van Ashley. Dit is een recalcitrant figuur, zijn familie in Charleston (in South Carolina, de eerste staat die zich afscheidde en daarmee de Amerikaanse Burgeroorlog startte) hoeft hem niet meer te zien. Verder is hij ook tegen een strijd met de noordelijke staten, de zuidelijken zullen niet kunnen winnen. Dit zorgt ervoor dat hij geen vrienden maakt. 

Wanneer Scarlett probeert om Ashley alsnog voor zich te winnen, betoont Ashley zich standvastig en houdt vast aan zijn verloving met Melanie. Rhett hoort dit allemaal en geeft Scarlett het advies dat zij bij Ashley nooit zal krijgen wat zij zoekt en nodig heeft. 

Dan komt nieuws dat ook de staat Georgia (zeer vroeg in 1861) zich heeft aangesloten bij de Burgeroorlog. De mannen vertrekken meteen om zich in te schrijven bij het leger. Van de weeromstuit accepteert Scarlett dan maar het huwelijksaanzoek van Charles Hamilton (Brooks), jongere broer van Melanie. Zo kan zij Ashley een hak zetten en toch ook dichtbij hem zijn. 

Charles komt echter al snel om en Scarlett is een weduwe. Als weduwe gaat zij wonen bij Ashley en Melanie in Atlanta. Scarlett had zich van te voren niet bedacht wat een huwelijk en weduwschap betekent. Tijdens een bal om geld in te zamelen voor de oorlog, treft zij Rhett Butler weer. Rhett en Scarlett creëren een schandaal, door te dansen, terwijl Scarlett nog in de rouw is. 

Gevolgen van oorlog

De oorlog verloopt matig voor de zuidelijken. Familie en bekenden van Scarlett sterven. Zij verricht werk in een noodhospitaal (met wat gruwelijke scenes over verwondingen en verzorging in moeilijke situaties), samen met Melanie.
Dan wordt Atlanta belegerd (mei 1864). Veel mensen vluchten, maar Scarlett blijft achter om te zorgen voor Melanie, zoals ze Ashley had beloofd. Melanie is inmiddels zwanger, maar door de stress van de oorlog gaat het niet goed. Scarlett wordt door de omstandigheden gedwongen om het kind van Melanie ter wereld te brengen. Tegelijkertijd vallen de Noordelijke troepen Atlanta binnen. Scarlett, Melanie en haar baby kunnen maar tenauwernood vluchten met hulp van Rhett Butler.

Scarlett keert terug naar Tara, maar dat heeft ernstig geleden onder de oorlog. Haar moeder is dood, vader is waanzinnig geworden van de stress, de landerijen vernietigd en de meeste slaven ook weg. Scarlett krijgt nu als oudste dochter de taak om haar jongere zussen, haar schoonzus Melanie met kind en haar zieke vader in leven te houden. Maar haar bron van inkomsten is weg.

Scarlett zweert dat niemand van haar familie
ooit nog honger zal leiden. 

Dan begint het tweede deel van de film. Terwijl het Zuiden probeert te herstellen van de Burgeroorlog, probeert Scarlett ook haar leven weer op poten te zetten. Zij blijkt nog best talent te hebben voor het sluiten van bondgenootschappen en het zien van interessante mogelijkheden om geld te verdienen.

Scarlett hertrouwt met Frank Kennedy (Nye), die eigenlijk met haar jongere zus verloofd was. Frank heeft een succesvolle winkel en houtzagerij. Met de doortastendheid van Scarlett weet hij die uit te bouwen tot een fiks imperium. Zij is redelijk succesvol, haar familie en andere aanhang zijn goed af. Maar toch is zij nog ontevreden. 

Frank en Ashley raken betrokken bij een verzetsgroep tegen de overheersing van de Noordelijken (de Ku Klux Klan in deze periode, maar dat zegt de film niet). Frank komt hierbij om het leven en Scarlett is weer weduwe. Rhett Butler laat zijn gezicht ook weer zien en schandalig snel is Scarlet Mevrouw Butler geworden. 

Rhett is rijker dan Scarlett ooit had kunnen dromen en eindelijk leeft ze het leven dat ze altijd had willen hebben. Toch hangen er nog schaduwen over hun relatie. De periode van oorlog, honger en armoede heeft haar sporen nagelaten en Scarlett is nog altijd bang en onzeker over haar positie. Verder halen Scarlett en Rhett ook het slechtste in elkaar naar boven en is de relatie in elk geval psychisch en emotioneel gewelddadig. Bovendien droomt Scarlett nog altijd van de onbereikbare Ashley. 

Na een tijdelijke break, treffen Rhett en Scarlett elkaar weer. Maar al snel vervallen zij weer in hun oude geruzie, Scarlett komt lelijk ten val en krijgt een miskraam. Terwijl Scarlett daarvan herstelt, krijgt hun kind een dodelijk ongeluk. Na de begrafenis blijkt dat Melanie ook op sterven ligt, als gevolg van een zwangerschap. Zij drukt Scarlett met haar neus op de feiten. Ashley houdt van Melanie en Rhett houdt van Scarlett. Scarlett ziet eindelijk in wat voor een kreng ze is geweest. Maar het is te laat, Rhett hoeft haar niet meer.

En dan zweert Scarlett dat ze Rhett terug zal krijgen, wat het ook zal kosten.

Conclusie

Whew, wat een film. En ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Dit is een Klassieker met een grote K, maar ik vond het vreselijk. Laat ik beginnen met de plusplunten. De film is fantastisch mooi gemaakt. Prachtige plaatjes van het platteland van Georgia, de destructie van Atlanta is ook oogstrelend in beeld gebracht. Verder lopen er natuurlijk mooie mensen rond in mooie kleren. En dit alles is ondersteund met prachtige muziek. 

Maar dan, de minpunten. 

Rhett en Scarlett zijn beide onaangename personen. De enige reden dat ik wilde dat ze bij elkaar bleven, was dat ze dan elkaar tenminste van de dating-markt zouden houden. Scarlett heeft zelfs een soort extern moreel kompas in de vorm van slavin/ bediende Mammy (MacDaniel). Niet dat daar naar geluisterd wordt. 

Verder zijn de blanke mensen rondom Scarlett en Rhett niet veel beter. Iedereen houdt er verknipte ideeën over de verhoudingen tussen mannen en vrouwen, tussen blanke en zwarte mensen en tussen oorlog en vrede op na. Niet heel gek voor 1860, maar ten tijde van de film in 1939 was er al het een en ander veranderd. En nog eens 80 jaar later voelt het allemaal heel vreemd aan. 

En de historische achtergrond waartegen het verhaal plaatsvindt (en die ook een belangrijke rol in de plot-ontwikkeling speelt), wordt ook niet echt fijn weergegeven. Het is kennelijk diep tragisch dat een samenleving en economie, die gebaseerd is op verregaande uitbuiting van een bepaalde bevolkingsgroep, zodat een andere bevolkingsgroep op het terras kan zitten in Mint-Juleps kan drinken, ten onder gaat. Het is bijna net zo erg als de ondergang van Koning Arthur en zijn Hof van Camelot. Ik had het er allemaal een beetje moeilijk mee. 

En weer zien we hoe een diep dysfunctionele relatie als een nastrevenswaardig romantisch ideaal wordt gepresenteerd. Ik ageer er maar weer eens tegen met de signalenlijst van potentieel gewelddadige partners. We hebben het wel eens eerder besproken, bij The Sheik (20 jaar ouder dan dit verhaal), 50 Shades en Behind the Candelabra. Bij 3 verbreek je de relatie, bij meer dan 3 ren je weg en bij meer dan 5 ren je weg zonder eerst je spullen te pakken. 

Rhett Butler vertoont:

1. Jaloezie - halve check, hij is jaloers over Scarlett's contact met Ashley, maar dat is terecht. 
2. Bezitterigheid - nee, Rhett is een ongewone Zuidelijke man, Scarlett mag doen wat ze wil. 
3. Controlerend gedrag - halve check, wanneer ze eenmaal een kind hebben, wil Rhett dat Scarlett zich beter gedraagt, zodat haar kind meer kansen heeft. 
4. Schelden - Nee, hij blijft een heer.
5. Kleineren - Check, vanaf het eerste moment dat Rhett Scarlett ontmoet. 
6. Bedreigen - Check, er zitten een paar nare scenes in waarin Rhett Scarlett bedreigt met geweld. Er is zelfs een zeer ambigue scene waarin Scarlett wordt verkracht door Rhett. 
7. Isoleren - Nee. 
8. Stemmingswisselingen en wisselend gedrag - Check, Rhett is altijd erg onvoorspelbaar naar Scarlett toe. 
9. Schuld geven aan anderen - Halve check, Rhett geeft Scarlett de schuld van zijn gedrag. 
10. Beslissingen nemen voor anderen - Nee.

Dat zijn 3 hele en 3 halve checks, rennen Scarlett! Maar vrouwen zijn niet de enige slachtoffers van geweld in een relatie. 

Katie Scarlett Hamilton - Kennedy - Butler nee O'Hara vertoont: 

1. Jaloezie - halve check, Scarlett wil geen kinderen meer, maar wanneer Rhett seks heeft met andere vrouwen wordt ze boos. 
2. Bezitterigheid - halve check, net als boven.
3. Controlerend gedrag - Nee, het lukt haar niet Rhett te beheersen, wat hem waarschijnlijk zo aantrekkelijk maakt. 
4. Schelden - halve check, alleen in tijden van enorme stress, na de dood van hun kind. 
5. Kleineren - nee
6. Bedreigen - Halve check, alleen in tijden van enorme stress, na de dood van hun kind. 
7. Isoleren - Nee. 
8. Stemmingswisselingen en wisselend gedrag - Check, Scarlett kan niet beslissen van wie ze houdt, Ashley of Rhett en dit kwetst Rhett diep. 
9. Schuld geven aan anderen - Halve check, Scarlett geeft Rhett de schuld van haar gedrag. 
10. Beslissingen nemen voor anderen - Nee. 

Dat zijn 1 hele check en 5 halve checks. Rhett, Scarlett, geef het maar op. Dit gaat niet werken mensen. 

Kijk deze film, omdat het een klassieker is die je eens gezien moet hebben. Aankleding en acteerwerk zijn heel mooi. Maar het verhaal is verwerpelijk. Ga voor een gezonde relatie mensen. En Slavernij is ook slecht, ga voor rechtvaardige arbeidsverhoudingen. 

Quo Vadis

Al een tijdje lang niets geplaatst hier. Het was ook erg druk met goede films, het einde van het jaar en goede boeken. En onlangs heb ik weer een leuk gelezen, die ook wel inspiratie oplevert. Het gaat om Quo Vadis: A Narrative of the Time of Nero (1896) van Henryk Sienkiewicz. Het werd eerst uitgebracht als serie in Poolse kranten, en later gebundeld als roman. Een jaar of tien later leverde dit boek Henryk Sienkiewicz nog een Nobelprijs op.

Spoilers

Het verhaal is gebaseerd op (een aantal) ware gebeurtenissen, al erg oud en al verschillende keren verfilmd, dus dit zou eigenlijk niet nodig hoeven zijn, maar vooruit, pas op voor spoilers. 

Het verhaal opent met Marcus Vinicius, die terugkeert van een militaire missie. Hij is op bezoek bij zijn oom, Gaius Petronius en klaagt daar over het feit dat hij verliefd is geworden op een knappe, maar wat vreemde jongedame, Lygia, die als dochter leeft bij Aulis Plautius en zijn vrouw Pomponia. Ze is een krijgsgevangene, maar de politiek - militaire situatie is inmiddels zo veranderd, dat iedereen haar vergeten lijkt te zijn. Desondanks is het Keizer Nero die over haar lot mag beslissen. Petronius stelt een ingwikkeld plan voor om Lygia te onttrekken aan het gezag van Aulus, en dan te zorgen dat zij als cadeau aan Marcus wordt gegeven. Hij kan haar dan als concubine nemen. Het zou te gek voor woorden zijn om te huwen met een Barbaarse Prinses in ballingschap natuurlijk. 

Maar het gaat mis natuurlijk. Wanneer Nero Lygia naar zijn paleis op de Palatijn laat komen, geeft hij daar ook een feest. In Nero's tijd verworden deze feesten snel tot orgiën waar overmatig wordt gegeten, gedronken en gesekst. Lygia, die een heimelijke Christen is, voelt zich hier niet goed bij. Zij vlucht, samen met haar landgenoot en duikt onder bij de Christenen in Rome. 

Marcus Vinicius kan dit niet hebben en hij start een zoektocht. Daarbij komt hij meer te weten over de levensovertuiging van Lygia en haar mede-Christenen. Als volbloed- Romein vindt hij dit een wat suffe religie, maar is bereid die te tolereren in een concubine. Wanneer hij bij nacht een samenkomst van Christenen bijwoont, op zoek naar Lygia, hoort hij de Apostel Petrus spreken. Hij is onder de indruk, maar dan ziet hij Lygia. Wanneer hij haar wil meenemen, wordt hij aangevallen door haar trouwe dienaar Ursus, die hem bijna doodt.

Marcus Vinicius wordt door Lygia en de andere Christenen vergeven en verzorgd, tot hij zelf weer naar huis kan gaan. Tijdens zijn herstel-periode begint hij het Christendom meer te waarderen. Hij ziet nu in dat hij Lygia slecht heeft behandeld. En zij wordt ook verliefd op hem. Maar aangezien hij geen Christen is, kan Lygia niet met hem trouwen. Zij verdwijnt weer en Marcus Vinicius neemt zijn plaats aan de hofhouding van Nero weer in. 

Maar Marcus Vinicius heeft veel geleerd van Lygia en Christenen en hij ziet nu in hoe verdorven het hof van Nero eigenlijk is. Hij trekt zich terug uit het hof van Nero en trekt daarmee meteen de aandacht van Nero en zijn vrouw Poppaea Sabina. Wanneer Nero vertrekt naar Antium, moet Marcus Vinicius en Petronius hem vergezellen. Het wordt steeds duidelijker dat zij langzaamaan uit de gratie raken bij Nero, wat gevaarlijk is bij zo een onstabiele persoonlijkheid. 

Dan komt het nieuws dat Rome brandt. In paniek gaat Marcus terug naar Rome, zoekend naar Lygia. Heel Rome staat in brand en daarbij gaat de structuur van de samenleving ook ten onder. Rome was gebouwd op de arbeid en inzet van slaven. Nu zij door de brand hun kans krijgen, trekken zij rovend, plunderend en moordend rond, wraak nemend op hun meesters. Marcus Vinicius vindt Lygia en de Apostel Peter. Peter doopt Marcus meteen tot Christen. 

Inmiddels is Nero ook gearriveerd en hij ziet in de destructie van Rome een kans om zijn talent als dichter tentoon te spreiden. Eindelijk heeft hij ook een stad die te gronde gaat en die hij kan bezingen. Maar het volk is boos, hun geliefden, bron van inkomsten en woonplaats zijn allemaal in vlammen opgegaan. Nog veel meer onrust dreigt. 

De adviseurs van Nero stellen voor dat het volk afgeleid moet worden met brood en spelen, van hun ellende. En het zou ook wel fijn zijn, wanneer er een zondebok aangewezen kon worden voor de brand. Het liefst niet de keizer, maar bijvoorbeeld de Christenen. Dit plan slaat aan en alle Christenen worden gearresteerd en in gevangenissen vastgehouden, totdat zij kunnen sterven in de arena. Ook Lygia treft dit lot. Marcus Vinicius maakt het ene na het andere plan om haar te redden, maar faalt keer op keer. Ondertussen sterven de Christenen op gruwelijke manieren in de arena. 

Uiteindelijk weet Ursus, de dappere bediende van Lygia een Oeros met zijn blote handen te doden in de arena, waardoor Lygia niet door wordt getrapt door het brute beest. Op aanraden van het publiek laat Nero dan Marcus Vinicius en Lygia vertrekken naar Sicilië, waar zij in vrede kunnen leven als Christenen. 

Conclusie

Ik vond dit een fantastisch verhaal. Het heeft alles, liefde, romantiek, geweld en scherpe opmerkingen. Daarnaast is het verhaal ook goed uitgezocht en kloppen de scenes in Rome en andere delen van het Romeinse Rijk.

Verder is Marcus Vinicius een arrogante eikel en blijft dat ook lange tijd. Het is onder invloed van zijn omgeving en de gebeurtenissen dat hij een ander perspectief overweegt en zich langzaam bekeert tot het Christendom. 

Enig minpuntje is dat het verhaaltje af en toe wel erg zoetig is. De Christelijke karakters zijn bijna allemaal zonder uitzondering wel erg goed en braaf. Desondanks, zeker het lezen waard.