Where Eagles Dare

Tijdens de vakantie had ik ook tijd om de film Where Eagles Dare (1968) te kijken. Deze film van Brian Hutton was net als The Dirty Dozen een WOII film waarin vooral de dappere soldaten, stoere daden en heftige explosies centraal stonden. De horror van de oorlog schuift wat meer naar de achtergrond.

Dappere mannen, mooie vrouwen, explosies!

In deze film zien we bekende koppen als Richard Burton en Clint Eastwood. Verder ook nog Mary Ure en Patrick Wymark (The Witchfinder General). De film is naar een verhaal van Alistair MacClean, die ook andere oorlogsverhalen schreef.

Spoilers

Het verhaal opent met een prachtig shot van een vliegtuig dat door de besneeuwde alpen vliegt, met prachtige muziek eronder. Alleen hiervoor al is de film de moeite waard om te kijken. 

Maar het verhaal wordt meteen sinister, in een vergaderzaal treffen we een verzameling van Britse en Amerikaanse commando's. Zij krijgen van Kolonel Turner (Wymark) en Admiraal Rolland (Hordern) te horen dat Hoge Pief George Carnaby (Beatty) gevangen is genomen, terwijl hij over Oostenrijk vloog. In Schloss Adler zal hij gemarteld worden en dat is een probleem, want hij heeft belangrijke informatie over D-Day, die aanstaande is. Het is aan deze commando's om naar Oostenrijk te gaan, zich voor te doen als Duitse soldaten, het kasteel te infiltreren en Carnaby te bevrijden, voor hij kan praten. Er wordt nog wat tegengesputterd, maar Majoor John Smith (Burton), Army Ranger Luitenant Schaffer (Eastwoord), samen met Harrod (Williams), Macpherson (McCarthy), Thomas (Squire), Berkeley (Barkworth) en Christiansen (Houston) moeten naar Oostenrijk om Carnaby te ontzetten. 

Na de dropping in Oostenrijks grondgebied blijkt al snel dat er zaken niet kloppen. Harrod, de radio man, heeft de sprong niet overleefd. En Smith onttrekt zich aan de missie om ontmoetingen te hebben met mooie dames (Ure en Pitt), die ook weer spionnen zijn. Schaffer begint al vragen te stellen, maar krijgt weinig antwoorden. 

In het dorp bij Schloss Adler wordt het hele team betrapt en MacPherson sterft ook. Om problemen met onschuldige burgers te voorkomen, geeft Smith en zijn hele team zich over. Als snel worden Smith en Schaffer gescheiden van Thomas, Berkeley en Christiansen. Eenmaal in het Schloss Adler weten Smith en Schaffer met hulp van Mary te ontsnappen, schieten vrij veel mensen overhoop en al het andere aan gort. 

Ondertussen blijken Thomas, Berkeley en Christiansen eigenlijk Duitse dubbelspionnen te zijn geweest. Zij verraden alles aan de Duitse generaal Rosemeyer (Mayne) en zijn kompanen. Maar dan is er gelukkig Smith, die zegt dat hij eigenlijk Schmidt is. Hij is ook dubbelspion en deze dubbelspionnen liegen alles bij elkaar. Maar nee, het is nog gekker, Schmidt is toch Smith, een driedubbelspion. Deze hele operatie was bedoeld om de dubbelspionnen op Britse bodem te ontmaskeren.
De verwarring wordt steeds groter en Smith, Schaffer, Mary en Carnaby weten te ontsnappen terwijl werkelijk alles in, om en aan Schloss Adler ontploft.

Major John Smith: Lieutenant, in the next 15 minutes we have to create enough confusion to get out of here alive.
Lt. Morris Schaffer: Major, right now you got me about as confused as I ever hope to be.

Na een heroïsche ontsnapping van Schloss Adler (veel spannend gedoe met ontploffende kabelbaantjes), een vlucht door het ontploffende dorp en het ontploffende Oostenrijkse platteland, worden de overlevenden opgepikt door wat reddingstroepen met een vliegtuig. Daar aan boord bevindt zich ook Kolonel Turner (Wymarck), hun oorsponkelijke opdrachtgever. Maar ook hij blijkt een verrader te zijn, de opdrachtgever van de inmiddels uit de weg geruimde Thomas, Berkeley en Christiansen.

Conclusie

Dit is echt een actiefilm vol stoere mannen, mooie vrouwen, one-liners en ontploffingen. Maar het is wel een hele goede. 

Er is een complexe intrige die langzaam onthuld wordt en ook redelijk logisch in elkaar zit. Niets is wat het lijkt, iedereen bedriegt iedereen. Soms noodzakelijk, maar soms ook voor eigen gewin. 

Een pluspunt vond ik het echt acteerwerk van Burton en Eastwood. Ook de bescheiden rollen van de vrouwen Ure en Pitt waren goed gedaan. Ze waren gekozen als spion voor hun aantrekkelijkheid. Die zetten ze ook in om de vijand af te leiden en te misleiden. Maar ze waren ook intelligente en capabele vrouwen die zonder problemen hun deel van de missie konden volbrengen. Vooral Ure brengt het laatste deel van de film door met een wapen waarmee non-stop Nazi's worden afgeschoten.  

Verder zit de film ook intelligent in elkaar. Toegegeven er ontploft van alles en nog wat in deze film. Daarin lijkt hij wel op de Expendables serie. Maar in deze film wordt er heel veel tijd besteed aan Smith en Schaffer die de tijd nemen om overal explosieven achter te laten, met een timer of een trekdraad. Dus hoe de boel wordt voorzien van vallen, wordt getoond. En alles komt uit de eindeloze rugzakken, die ook al bij de parachute dropping mee moesten. 

Dus, een intelligente actiefilm op Netflix, ga zeker kijken. 

En vacances dans le Jura - Hérisson

Champagnole ligt ook op korte afstand van de watervallen van de Hérisson, een kleine rivier, die uiteindelijk uitkomt in de Ain. Dus op een mooie dag trokken we naar Ilay, om aldaar de auto te parkeren en de Hérisson te volgen en zo te kijken naar de verschillende watervallen. Er liep een pad helemaal naar het einde van de watervallen, van iets meer dan 3 km. Maar aangezien we iemand van vijf meehadden, besloten we om te kijken tot hoever we zouden komen.

Saut Girard

We begonnen bij de Saut Girard en de Moulin des Fees aan het begin van het wandelpad bij Ilay. Dit was een vrij imposante waterval, die veel geluid maakte en iedereen lekker natspetterde. 

Moulin Jeunet

Daarna kwamen we langs de Moulin Jeunet. Waar vroeger een molen had gedaan. Nu maakte iedereen kleine bouwwerkjes van de platte stenen die overal te vinden waren, wat dit kleine watervalletje met ruïne van de oude molen een wat sinistere aanblik gaf. 

Dapper wandelen

We wandelden vrolijk verder. De dag was echt heerlijk. Zonnig, maar toch niet te warm voor een wandeling en de natuurl was echt prachtig.

Langs de Hérisson

De Hérisson stond redelijk laag, waardoor de kinderen makkelijk het water in en uit gingen. En er werd lekker gespeeld met water en stenen.

Saut de la Forge

En zo kwamen we uiteindelijk uit bij de Saut de la Forge, ook een imposante waterval. De kracht waarmee het water naar beneden viel en de herrie waar dat mee gepaard ging, was werkelijk indrukwekkend. 

En toen gingen we alweer terug. Het wandelpad was hier en daar wel steil, glad en rotsachtig voor een meisje van vijf. En we voorzagen dat meer dan 3 km heen en daarna weer terug, maar dan heuvelop voor haar te veel zou zijn. Dus de imposante waterval Éventail hebben we helaas moeten missen. Maar dit was al leuk genoeg.

Ben je een keer in de buurt van de Hérisson, bezoek dan zeker de watervallen.

Pacific Rim

Tijdens de vakantie hadden we ook weer tijd om wat films te kijken. Zoals Pacific Rim (2013) van Guillermo del Toro (The Shape of Water, Crimson Peak, Hellboy). In deze film over grote monsters en de machines om ze te bestrijden zagen we veel oude bekenden, die later ook weer samenwerkten met Guillermo del Toro, zoals Charlie Hunnam (Crimson Peak, King Arthur: Legend of the Sword, ) en Burn Gorman (Crimson Peak, Torchwood, The Dark Knight Rises), maar ook Idris Elba (The Dark Tower, Thor: The Dark World, Thor: Ragnarok) en Ron Perlman (Drive, Prince Valiant, Hellboy).

Imposant

Spoilers

De film opent met een flashback van Raleigh Becket (Hunnam). In 2013 opende in de Stille Oceaan een interdimensionaal gat naar een andere werkelijkheid. Daardoorheen kwamen enorme monsters (kaiju), die in de landen aan de Stille Oceaan een enorme schade aanrichtten. In respons ontwikkelde de mensheid de Jäger, reusachtige machines die door twee telepathisch verbonden mensen bestuurd moesten worden. Raleigh en zijn broer Yancy (Klatenhoff) waren in 2020 twee van die piloten. 

Maar er ging iets mis. Tijdens een gevecht met een Kaiju wist de Kaiju de overhand te krijgen, Yancy legde het loodje, Raleigh wist nog net in zijn eentje de machine naar land te brengen, omdaar volledigin te storten. Hij verloor zijn interesse in Jäger piloot zijn en leidde een teruggetrokken bestaan. 

Maar de aanvallen van de Kaiju worden steeds erger. Een ander plan van de mensheid om een muur rondom alle landen aan de Stille Oceaan te bouwen is gedoemd te mislukken. En Maarschalk Pentecost (Elba) voorziet dit. Hij benadert Raleigh opnieuw om zich aan te sluiten bij het Jägerprogramma in Hongkong. Daar treft hij ook Mako (Kikuchi), de dochter van Pentecost, en Gottlieb (Gorman) en Geiszler (Day), die onderzoek doen naar de aard van de Kaiju. 

Het lukt een getraumatiseerde Raleigh om weer een band aan te gaan met Mako. En samen besturen ze nu een nieuwe Jäger. Na wat gehannes volgt er nog een doorbraak. Het lukt Geiszler om een telepathische band met een Kaiju te vormen! Hij ontdekt dat zij een soort soldaten zijn. Hij gaat op pad om via de zwarte markt weer een brein te vinden. Het lukt via een enge handelaar in de zwarte markt (Perlman) om weer een brein te vinden. Samen met Gottlieb ontdekt Geiszler ze de manier om door de opening naar de andere dimensie te reizen, namelijk samen met Kaiju DNA. Dit leidt tot een laatste, wanhopige missie.
De Jäger moeten een Kaiju doden en dan met de Kaiju naar de andere dimensie reizen, daar een atoombom tot ontploffing brengen en dan maar hopen dat het voldoende was. Er zijn inmiddels nog maar twee Jäger over. De een wordt bemand door Pentecost en een ander. De ander moet bemand worden door Raleigh en Mako.

De missie slaagt, de mensheid is gered, maar wel tegen een hele hoge prijs.

Conclusie

Deze  film was totale onzin!
Maar wel goed gemaakte onzin. De acteurs zijn allemaal prima. Hunnam en Elba om naar te kijken, wat wil je nog meer? En Guillermo del Toro weet het beste uit zijn mensen te halen. De monsters zijn groot en eng, de Jäger zijn groot en overweldigend. Het thema, de mensheid die in het aangezicht van een ernstige bedreiging wel samen kan werken, is hoopgevend. De muziek is van Ramin Djawadi, die ook de muziek bij Iron Man maakte, geeft echt een extra randje mee aan de film. 

Maar hé, interdimensionale portalen, monsters en machines die de oppervlakte - volume wet aan hun laars lappen en een muur bouwen om monsters buiten te houden. Er is maar een beperkte hoeveelheid ongeloof die ik opzij kan zetten om van een film te genieten. Dus ik riep de hele tijd naar het scherm: "Dat kan niet!" en "De vloer zou instorten!" of "Zo rukt hij zijn eigen vleugels af!"

Kijk voor een avond goedgemaakte onzin, maar niet voor meer.

En vacances dans le Jura - Ain

Ons huisje in Champagnole stond vlakbij de mooie rivier de Ain. De zaterdag dat we aankwamen en de zondag erna waren bijzonder regenachtig. En toen we zondagmiddag een wandelingetje maakten, van ons huis naar de Ain, langs de Ain en door Champagnole weer terug, was de rivier vol en woest. Het snelstromende, brullende water maakte enorme indruk op ons.

Een zijarm van de Ain staat vol snelstromend water.
In de verte de hoofdarm. 

Er liep een wandelpad langs de Ain die ons meevoerde langs verschillende (kunstmatige) dammen, om de snelheid uit het water te halen. Maar met deze hoeveelheden, zorgde dat alleen maar voor meer watervallen en stroomversnellingen. Verder was het ook een frisse dag, dus nevel bleef boven de rivier hangen.

Stroomversnellingen in de mist.

De Ain stroomt ook door Champagnole zelf. Dus toen we het wandelpad volgden, kwamen we al snel weer uit bij het dorpscentrum, waar we vanaf een paar mooie bruggen naar de snelstromende rivier konden kijken. 

Rue du Pont de l'Epee

Rue Progin, waar de Ain Champagnole binnenkomt.

Maar in de dagen erna verbeterde het weer snel. De zon brak door en er was geen regen meer. Het niveau van de Ain zakte weer net zo snel als het opkwam. En ook dat was weer indrukwekkend.

Bomen rechts

De bomen rechts van mijn zoon, zijn dezelfde bomen als op de eerste foto. Daar staan ze midden in het water, tussen de splitsing van de zijarm en de hoofdarm van de Ain. Kijk ook naar de stroomversnelling links van mijn zoon. Ondanks dat het water zakt, stroomt het niet minder snel of krachtig.

Water zakt verder

In de loop van de dagen zakte het water steeds verder. De kinderen gingen elke dag even kijken en spelen in het water. Er werd met steentjes gekeild. En sommige mensen konden helemaal naar de overkant keilen. De bomen rechts zijn dezelfde als de foto hierboven. En komen steeds verder droog te liggen. 

De zijarm

De zijarm waar het water eerst woest doorkolkte, kwam weer helemaal droog te liggen. 

Dammen bouwen

Het water kwam zo laag te staan dat er dammen werden gebouwd in de nog steeds vrij snel stromende rivier. 

bouwsel

Van de platte stenen in de nu droge rivierbedding werden de mooiste bouwsels gemaakt.

Zwemmen

En uiteindelijk werd de Ain zo kalm dat er nog in gezwommen kon worden. Dat was nog steeds niet zonder gevaar, want hoe rustig ook, de stroming was sterk. De kinderen konden niet tegen de stroom inzwemmen en bleven op hun plek. Gelukkig konden ze met hun voeten bij de bodem. En het water bleef ook zeer koud, waardoor er niet lang gezwommen werd.

De nabijheid van de Ain bij ons huisje zorgde er echt voor wat meerwaarde van het huisje. Het was heerlijk om elke dag even op en neer te kunnen lopen en te kunnen kijken en vergelijken.

En vacances

We zijn weer terug van zomervakantie! Nadat we vorig jaar naar Denemarken gingen, wilden Sander en onze zoon dit keer wat meer van de bergen zien. Ik zag Zwitserland wat minder zitten vanwege de enorme reistijden en het feit dat we nou ook weer niet zoveel vakantiedagen hebben. Dus we hebben een compromis gesloten, een weekje Franse Jura, nabij Zwitserland en een weekje Belgische Ardennen, waar we wel eens eerder met ons tweeën zijn geweest.

Aan de river de Ain

We lieten Nederland achter in de greep van een hittegolf, vandaar dat we erg vroeg (03:00 opstaan, 04:30 motor starten, ik doe het niet weer!) vertrokken. Maar door de rust op de weg schoten we lekker op. En rond 14:00 waren we in Champagnole, langs de Ain. Daar hadden we via Gites de France (waar we eerder ook al succesvol gebruik van maakten) een mooi huisje weten te huren. In de omgeving van Champagnole hebben we nog van alles gedaan, zoals wandelen langs de Ain of over Mont Rivel.

Langs de Ninglinspo

En de Belgische Ardennen waren al net zo mooi. Daar zaten we in een huisje in het kleine gehucht Comblinay (Comblain). Vanuit daar ondernamen we allerlei uitstapjes naar de mooie Ardennen en de veel attracties in de omgeving. 

Het weer was zowel in Frankrijk als in België niet zo heet als in Nederland, wat ik altijd wel prettig vind. Dus we hebben een drukke vakantie gehad, waarin we een hoop spannende dingen hebben gedaan.