Three Body Problem

Een tijdje geleden las ik een boek dat ik jullie niet wil onthouden. Het gaat om The Three Body Problem van Liu Cixin, een Chinese schrijver. Ik kon het boek zonder problemen lenen uit de Bieb in Malden.

Spoilers

Het verhaal volgt verschillende personen, in verschillende tijden. Uiteindelijk komt alles wel bij elkaar, maar het leest in het begin wel warrig. 

Er zijn de avonturen van Ye Wenjie, een studente ten tijde van de Culturele Revolutie (dus in 1966 - 1976). Deze verscheurt haar familie en vernietigt haar kansen voor een wetenschappelijke carrière. Maar zij krijgt wel de kans om op de Red Coast basis te werken, waar krachtige radiogolven de ruimte in geslingerd worden. 

In de huidige tijd raakt Wang Miao voor een onderzoek betrokken bij een interactief computerspel waar een wereld en de inwoners te maken hebben met zeer onvoorspelbare omstandigheiden. Soms zijn de natuurwetten normaal, de zon komt op en gaat weer onder op vaste tijden. Maar soms gaan alle natuurwetten het raam uit. Doel van het spel is een verklaring vinden voor deze vreemde gebeurtenissen. Wang Miao ontdekt dat de planeet van het spel beheerst wordt door drie zonnen, in plaats van één. 

Tegelijkertijd blijkt er meer gaande te zijn. Links en rechts sterven wetenschappers en wereldleiders lijken zich voor te bereiden op een oorlog, maar tegen wie?

Conclusie

Een zeer fascinerend boek en de eerste van een trilogie. Ik zal zeker kijken of ik de andere twee ook te pakken kan krijgen. Het is ten eerste een frisse nieuwe blik op contact met andere werelden. Maar omdat het geschreven is door een Chinees en het verhaal zich grotendeels afspeelt in China en recente Chinese geschiedenis ook een rol speelt, lijkt het nog vreemder. De hoofdpersonen maken vreemde afwegingen, die gelukkig geduid worden door de vertaler. Maar het geeft nog meer een gevoel van bevreemding. 

Zeker lezen!

Midwinter 2019

De kortste dag is alweer geweest. Tijd om dit blog weer een frisse nieuwe "look" te geven en me eens te bezinnen op dit seizoen. Hoewel het nog niet heel koud is geweest, is de eerste vorst al wel gespot. In de tuin is alles in rust en bereid alles zich voor op de komende lente.

Dit was eerder dit jaar.

Bij ons is juist alles drukker dan ooit. De Sint is geweest, maar kerst moet nog komen (waarover later meer), net als een spellendag (ook later meer) en Oud en Nieuw. Dus ik ben juist druk geweest in de keuken, met plannen maken en voorbereidingen maken. De kerstcake was alweer gebakken, maar eten koken voor de hongerige horden lijkt wel ieder jaar ingewikkelder te worden.

Verder begon natuurlijk ook de kerstvakantie en daar was iedereen wel aan toe. Mijn zoon is begonnen met de middelbare school en heeft een hoop nieuwe verantwoordelijkheden. Maar de meisjes hebben ook zo hun uitdagingen op de basisschool. En in de kerstvakantie staat er weer van alles gepland. Logeerpartijen, bezoekjes aan familie en verre vrienden, en allerlei andere activiteiten. Maar tussendoor hoop ik ook even tot rust te kunnen komen en wat uit te kunnen slapen.

De jonge Frankenstein

Een tijdlang niet gepost hier, maar dat is omdat ik zoveel goede films heb gekeken. Dus ik bespreek er meteen maar weer een. Het gaat dit keer om Young Frankenstein (1974) van Mel Brooks. Mel Brooks heeft een hele serie komische films gemaakt, maar maar een enkeling slaat aan bij mij. En deze hoort daar zeker bij, deze film is hilarisch.

De waanzin begint hier al.

Deze film is een parodie van horror-films over het Monster van Frankenstein. Daarom is hij ook gemaakt in zwart-wit, ondanks dat kleur natuurlijk al lang mogelijk was. Verder worden alle clichés over horror op zijn kop gezet. Dit met hulp van briljante acteurs als Gene Wilder, Peter Boyle, Marty Feldman, Madeline Kahn, Cloris Leachman en Teri Garr. 

Spoilers

De film is erg oud en een parodie van nog veel oudere films, maar vooruit ik waarschuw toch even. 

Dr. Fredrick Frankenstein (Wilder) is een arts en docent aan een universiteit en verloofd met Elizabeth (Kahn). Hij is een nazaat van Dr. Frankenstein die probeerde een dood lichaam tot leven te wekken. Hij wil hier niet aan herinnerd worden, aangezien dat niet gebaseerd was op wetenschap. 

Maar dan wordt hij benaderd door een notaris, die hem informeert dat Dr. Frankenstein het landgoed van zijn Overgrootvader heeft geërfd in Transsylvanië. Hij gaat erheen en moet Igor (Feldman) en Frau Blücher (Hysterisch gehinnik van paarden) (Leachman), die nog steeds in het kasteel van zijn overgrootvader wonen en zijn herinnering levend houden. Ook ontmoet hij Inga (Garr), een lokale, zeer aantrekkelijke dame. 

Na wat avonturen ontdekt de jonge Frankenstein de geheime bibliotheek en het geheime laboratorium van zijn overgrootvader. Het lijkt erop dat zijn overgrootvader toch wat goede ideeën had. En de jonge Frankenstein kan geen weerstand bieden aan deze wetenschappelijke verleiding. Met wat hangen en wurgen weet hij een lichaam te reanimeren. Maar al snel ontsnapt het monster (Boyle) natuurlijk. 

Ondertussen is de lokale bevolking onrustig geworden. Zij herinneren zich de experimenten van Frankenstein Sr. ook nog. En dat liep niet goed af. Een lokale politieman zal onderzoek doen en eisen dat de Jonge Frankenstein zich verre houdt van experimenteren met dode mensen. 

Het ontsnapte monster beleeft inmiddels zijn eigen avonturen met een klein meisje en een blinde man (Hackman). De jonge Frankenstein weet het monster terug te lokken naar het kasteel. Daar ziet hij in dat hij een verantwoordelijkheid heeft naar het monster, dat hij gecreëerd heeft. Hij kalmeert het monster en zij bouwen een relatie op (in grote tegenstelling tot het oorspronkelijke verhaal). 

Maar nieuwe problemen dienen zich alweer aan. De jonge Frankenstein wil zijn creatie voorstellen aan de wetenschappelijke wereld. Samen dansen ze zelfs een musical nummer, wat fantastisch gaat. Maar het monster schrikt van vuur en vonken en ontsnapt weer. Dit keer wordt het gevangen genomen door de ordebewakers en in het gevang gestopt. Maar zij maken de fout het monster te martelen (net als in Rambo, doe het gewoon niet mensen). Het monster ontsnapt weer. 

Ondertussen ontwikkelde de relatie tussen de jonge Frankenstein en zijn assistente Inga zich heel goed, zelfs tot aan seks op de operatietafel. Maar Elizabeth, de verloofde, komt ook naar Transsylvanië, om te zien waar haar aanstaande mee bezig is. Zij wordt ontvoerd door het rondzwervende monster. En blijkt zeer onder de indruk van zijn enorme Schwanzstucker. 

De jonge Frankenstein lokt het monster met vioolmuziek terug naar het kasteel en probeert hem definitief te kalmeren door zijn intelligentie te delen met het monster. Maar de dorpelingen bestormen het kasteel ook en willen het monster en eventueel ook de dokter vermoorden, om weer rust te krijgen. Maar het monster wordt net op tijd wakker en met de intelligentie van de jonge Frankenstein weet hij de dorpelingen te overtuigen dat hij geen gevaar meer is. 

Uiteindelijk loopt alles goed af. Dr Frankenstein trouwt met Inga en het monster met Elizabeth en beiden vrouwen zijn erg tevreden met wat ze gekregen hebben. 

Conclusie

Een hilarische film, vooral eens kijken. Alle acteurs zijn perfect gecast voor hun rollen. De dialoog en visuele humor is fantastisch. De aankleding van de film, vooral het lab in het kasteel, is ook prachtig. Dit is een met liefde en vakmanschap gemaakte parodie op horrorfilms. 

High - Rise: de roman

Jaren geleden keek ik al eens de film High - Rise. Een leuke film, maar vorm ging wel erg boven inhoud. Maar de film was naar een veel ouder boek, van J. G. Ballard. Een tijdje geleden heb ik het kunnen lenen uit mijn onvolprezen bibliotheek.

Spoilers

Het verhaal van de film volgde trouw het verhaal van het boek. Maar het boek kan vanwege zijn andere medium toch iets meer detail meegeven dan een film. 

Robert Laing betrekt na zijn scheiding een appartement in een modern flatgebouw. Het gebouw is enorm en voorzien van allerlei voorzieningen, zoals inpandige winkels, sportzalen en andere openbare ruimten. Zijn zus woont ook in de flat en Laing maakt langzaam wat vrienden met zijn nieuwe buren. 

Maar al snel verschijnen de eerste barstjes. Het gebouw werkt niet naar behoren en de hogere verdiepingen houden geen rekening met de lagere verdiepingen. Al snel breken alle sociale verbanden af. Mensen beroven elkaar, gooien afval naar beneden en de vrouwen verworden tot seksuele speelpoppen van de mannen. 

In het boek wordt wel wat meer verklaring gegeven voor de reden dat de mensen de politie niet inschakelen of het gebouw niet gewoon verlaten. Veel mensen hebben last van een diep gewortelde Sunk Cost Fallacy. Ze hebben al zoveel geïnvesteerd in wonen in de High - Rise, dat zij niet willen toegeven dat ze het fout hadden, hun appartement verkopen en elders te moeten wonen. De enige ambitie die ze nog hebben is juist hoger in het gebouw te kopen. 

Bovendien hebben veel mensen misdaden gepleegd. Wanneer ze de High - Rise verlaten, zullen zij waarschijnlijk geconfronteerd worden met de gevolgen van hun misdaden, of hun misdadige levensstijl (drugsgebruik, lozen van afval, bestelen van buren, verkrachten van vrouwen) op moeten geven. In beiden hebben ze ook geen zin. 

Vergelijking

Het boek neemt wat meer de tijd om de situatie te duiden en maakt hem daarmee wat helderder. Bovendien wordt de toenemende waanzin van de bewoners ook duidelijker gemaakt. Desondanks was film wel prachtig. Doe gewoon beide...

Pendragon LXXV - De Graal

De laatste aflevering van 2019 alweer. De tijd vliegt. Aangezien we ooit zijn begonnen in 2013, betekent dit dat we ons 7e jaar hebben afgerond. Mijn Ravenloft Campagne heeft een aanzienlijke tijd gelopen, maar niet zo lang als dit.

Snif...Hier is verder niets te zien. Laten we doorgaan. We hebben nog zeker 27 afleveringen te gaan, in het huidige tempo eindigen we dan ergens in 2022.

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Marcus Livius van Broughton
Turquine van het Quinqueroi Forest

Vroege lente 539

Tristan en Ysolde van Cornwall wonen nu in Kent, bij Cynning Octa en Cwene Guinevere. Koning Cador van Cornwall is woest en zint op wraak. Maar hij kan niet zomaar door het koninkrijk van Hoge Koning Arthur heenploegen, om daarna nog een machtig Saksisch Koninkrijk aan te vallen. Dus hij houdt het bij plannen maken. Voorlopig. 

Sir Benno vraagt zich af of al dat gedoe met het Hof der Liefde wel allemaal zo wijs was. Het blijkt toch echt consequenties te hebben voor de echte wereld. 

Lente 539, Camelot

Aan het Hof van Camelot vertelt Percival aan Sir Marcus, Sir Benno en Sir Turquine over hoe hij tijd doorbracht aan het hof van zijn oom, Koning Pellam. Pellam is een broer van de overleden vader van Percival, Koning Pellinore van Norgales. Koning Pellam was gewond geraakt aan zijn dij. De wond wilde niet genezen en het hele land verkeerde in een ziekelijke staat. Maar toen zag Percival iets wonderbaarlijks. 

In de avond vond er iets wonderbaarlijks plaats. Er was een jonge maagd, die een afgehakt hoofd op een schaal droeg. En een speer waar steeds bloed uit droop. Percival was te verlegen om vragen te stellen en de volgende morgen werd hij wakker in een weiland. 

Monty Python

Sir Marcus, Sir Turquine en Sir Benno herkennen de beschrijving van Percival. Hij is in het land van Faerie geweest. Hun familieleden hebben daar lang geleden ook tijd doorgebracht. Vrouwe Ygritte heeft Turquine verteld hoe zij heeft gezocht naar haar broer, Sir Marc, die als laatste missie had om Koning Pellam bij te staan, bij de belegering van zijn kasteel. Sir Marc en Sir Brutus, de oudere broer van Sir Benno, zijn daarbij omgekomen. 

Wanneer de ridders nadenken over de vreemde avonturen van Sir Percival, komt er een heel lelijke vrouw op een muilezel het hof van Hoge Koning Arthur binnengereden. Zij beschuldigt Sir Percival van dwaasheid. Als hij aan het hof van zijn oom dan tenminste de juiste vragen had kunnen stellen, in plaats van blijven zitten als een domme pop, had hij zijn oom en Brittannië kunnen genezen. Dan verdwijnt de vrouwe weer. 

Sir Percival schaamt zich diep voor zijn tekortkomingen. Hij wil meteen vertrekken om alles recht te zetten. Zijn vrienden Sir Marcus, Sir Benno en Sir Turquine willen hem bijstaan. 

1 mei 539, Camelot

Terwijl Sir Marcus, Sir Benno en Sir Turquine zich klaarmaken om te vertrekken met Sir Percival, geeft Hoge Koningin Ysolde aan dat het weer tijd is om een tochtje te maken. Met een aantal juniore ridders en hofdames zal zij ten zuidoosten van Camelot wat verse bloemen oogsten, jagen met de valk en wat picknicken. Zij doet dit vaker en geeft zo de jonge mensen aan het hof de kans elkaar wat beter te leren kennen. De ridders zijn al wat ouder en hebben al de juiste connecties. Het avontuur van Sir Percival klinkt spannender. 

Later die lente

De ridders rijden naar het noorden en volgen de weg die Morgaine ook volgde in 522, op zoek naar de verdwenen kinderen van Lothian. En later de laatste tocht was van Sir Marc en Sir Brutus in 526. Als snel komen ook zij bij de Zwaardbrug. Sir Marcus loopt er voorzichtig overheen, zodat de rest kan volgen. Ook staan ze even stil bij de tombe van Sir Balin en Sir Balan. En ze zien het marmeren blok met het zwaard voor de beste ridder. 

Dan komen de ridders aan het bij Glazen Kasteel, waar Prinses Alis nog steeds heerst. En Sir Pellogres van Tisbury, de oudere broer van Sir Perin, Earl van Salisbury, woont hier ook nog steeds (sinds 522). Prinses Alis geeft aanwijzingen om uit te komen bij het Kasteel der Vreugde, waar Koning Pellam woont. 

Pad der Ridderlijkheid

De aanwijzingen van Prinses Alis leidden de ridders langs het Pad der Ridderlijkheid. Dit is niet een gewone weg, maar eerder een manier om te testen of de ridders allemaal wel ridderlijk genoeg zijn om verder te mogen trekken. De vorige keer dat Sir Marc en Sir Brutus hier langs moesten, hadden zij vooral veel problemen met de deugd van bescheidenheid. 

Maar dit keer ondersteunen de ridders elkaar en zonder al te veel problemen passeren zij het Pad der Ridderlijkheid. Zelfs Turquine, die over het algemeen vrij vol is van zichzelf (Proud 21) weet toch op het juiste moment nederig genoeg te zijn (Critical Modest 1). 

Kasteel der Vreugde

Wanneer de ridders aankomen bij het Kasteel der Vreugde, zien zij nog de sporen van de strijd die hier toch zeker een jaar of 10 geleden werd gevoerd. Dat is de strijd die het leven kostte aan Sir Marc en Sir Brutus. 

Maar nu is er vrede. De ridders kunnen het kasteel binnengaan en worden hartelijk ontvangen. Iedereen weet ook dat Sir Percival een familielid is van de Koning en iedereen wordt met alle egards ontvangen. Maar de sfeer is toch bedrukt. In de troonzaal blijkt waarom. 

Indiana Jones - Choose wisely

Koning Pellam is nog altijd ernstig ziek. Hij zit niet langer op een troon, maar ligt op een soort bed. Het bloed druipt uit zijn been op de grond. Zijn hele hofhouding is bedrukt. Maar de Koning doet zijn best om een goed gastheer te zijn. Hij heet de ridders welkom. dan start een vreemde processie . Een jongeling draagt een witte lans, waar continu bloed vanaf druipt. twee jongens met een tienarmige kandelaar elk, volgen hem. Dan volgt een maagd met een kussentje en daarop een schaal. Een heerlijke geur verspreidt zich door de zaal.

Pre-Rafaeliten for the win

De ridders zijn volledig in de ban van een diepe religieuze ervaring. Sir Marcus en Sir Benno weten dat zij de Graal hebben gezien. Sir Turquine denkt dat hij hier Gungnir en water van de bron van Mimir gezien heeft. Zij zijn zo diep onder de indruk, dat zij geen vragen kunnen stellen. Zij eten zonder na te denken het eten dat op hun bord verschenen is. Sir Marcus ziet nog een kleuter rondrennen. Een kleinkind kennelijk van Koning Pellam.

De volgende dag worden de ridders wakker in een volledig verdroogd veld. Zij proberen hun weg naar huis weer te vinden.

Zodra de ridders weer in de bewoonde wereld zijn, horen zij het nieuws dat eerder dit jaar Hoge Koningin Ysolde en haar gevolg niet zijn teruggekeerd van hun picknick. Alle ridders zijn paniekerig naar haar op zoek. Ook Sir Turquine wil zijn zwaard trekken en haar gaan zoeken. Al weet hij niet waar. 

Gone with the Wind

Onlangs heb ik met vrienden weer een klassieke film gekeken en ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Het is Gone with the Wind (1939) van onder andere Victor Fleming en natuurlijk Clark Gable en Vivien Leigh in hun iconische rollen. Het is een verfilming van het gelijknamige boek van Margaret Mitchell. Deze film werd en wordt gezien als een topfilm, zo staat hij National Film Registry van de Library of Congres, werd dertien (13!) keer genomineerd voor een Oscar en nam er uiteindelijk acht (8!) meer naar huis, waaronder de eerste voor een zwarte actrice (Hattie MacDaniel voor Beste Vrouwelijke Bijrol). En onlangs heb ik hem gekeken met vrienden (en de twee oudste kinderen).

Iconisch

Spoilers

De film opent aan de vooravond van de Amerikaanse Burgeroorlog (1861) met een zestienjarige Scarlett O'Hara (Leigh), een jonge vrouw en oudste dochter van de O'Hara familie. Zij wonen op Tara, een plantage geleid door haar Ierse vader. Zij zijn rijk, leven in luxe en dit wordt mogelijk gemaakt door het houden van slaven. 

Scarlett is diep geschokt wanneer zij hoort van de twee mannen, die haar het hof maken, dat Ashley Wilkes (Howard), de man op wie zij een oogje heeft, later die dag zijn verloving met zijn nicht Melanie Hamilton (De Havilland) bekend zal maken. Nu zal zij die middag zeker naar de plantage Twelve Oaks gaan, om daar Ashley terug te winnen. 

Dit zet meteen ook de toon voor de rest van de karakterisering van Scarlett. Ze is rijk en mooi, mannen liggen aan haar voeten, maar zij heeft haar zinnen gezet op wat zij niet kan bereiken. Bovendien is zij geheel bereid de gevoelens van haar vrienden en Melanie te kwetsen. 

Op het feestje op Twelve Oaks is ook Rhett Butler (Gable), een vage vriend van Ashley. Dit is een recalcitrant figuur, zijn familie in Charleston (in South Carolina, de eerste staat die zich afscheidde en daarmee de Amerikaanse Burgeroorlog startte) hoeft hem niet meer te zien. Verder is hij ook tegen een strijd met de noordelijke staten, de zuidelijken zullen niet kunnen winnen. Dit zorgt ervoor dat hij geen vrienden maakt. 

Wanneer Scarlett probeert om Ashley alsnog voor zich te winnen, betoont Ashley zich standvastig en houdt vast aan zijn verloving met Melanie. Rhett hoort dit allemaal en geeft Scarlett het advies dat zij bij Ashley nooit zal krijgen wat zij zoekt en nodig heeft. 

Dan komt nieuws dat ook de staat Georgia (zeer vroeg in 1861) zich heeft aangesloten bij de Burgeroorlog. De mannen vertrekken meteen om zich in te schrijven bij het leger. Van de weeromstuit accepteert Scarlett dan maar het huwelijksaanzoek van Charles Hamilton (Brooks), jongere broer van Melanie. Zo kan zij Ashley een hak zetten en toch ook dichtbij hem zijn. 

Charles komt echter al snel om en Scarlett is een weduwe. Als weduwe gaat zij wonen bij Ashley en Melanie in Atlanta. Scarlett had zich van te voren niet bedacht wat een huwelijk en weduwschap betekent. Tijdens een bal om geld in te zamelen voor de oorlog, treft zij Rhett Butler weer. Rhett en Scarlett creëren een schandaal, door te dansen, terwijl Scarlett nog in de rouw is. 

Gevolgen van oorlog

De oorlog verloopt matig voor de zuidelijken. Familie en bekenden van Scarlett sterven. Zij verricht werk in een noodhospitaal (met wat gruwelijke scenes over verwondingen en verzorging in moeilijke situaties), samen met Melanie.
Dan wordt Atlanta belegerd (mei 1864). Veel mensen vluchten, maar Scarlett blijft achter om te zorgen voor Melanie, zoals ze Ashley had beloofd. Melanie is inmiddels zwanger, maar door de stress van de oorlog gaat het niet goed. Scarlett wordt door de omstandigheden gedwongen om het kind van Melanie ter wereld te brengen. Tegelijkertijd vallen de Noordelijke troepen Atlanta binnen. Scarlett, Melanie en haar baby kunnen maar tenauwernood vluchten met hulp van Rhett Butler.

Scarlett keert terug naar Tara, maar dat heeft ernstig geleden onder de oorlog. Haar moeder is dood, vader is waanzinnig geworden van de stress, de landerijen vernietigd en de meeste slaven ook weg. Scarlett krijgt nu als oudste dochter de taak om haar jongere zussen, haar schoonzus Melanie met kind en haar zieke vader in leven te houden. Maar haar bron van inkomsten is weg.

Scarlett zweert dat niemand van haar familie
ooit nog honger zal leiden. 

Dan begint het tweede deel van de film. Terwijl het Zuiden probeert te herstellen van de Burgeroorlog, probeert Scarlett ook haar leven weer op poten te zetten. Zij blijkt nog best talent te hebben voor het sluiten van bondgenootschappen en het zien van interessante mogelijkheden om geld te verdienen.

Scarlett hertrouwt met Frank Kennedy (Nye), die eigenlijk met haar jongere zus verloofd was. Frank heeft een succesvolle winkel en houtzagerij. Met de doortastendheid van Scarlett weet hij die uit te bouwen tot een fiks imperium. Zij is redelijk succesvol, haar familie en andere aanhang zijn goed af. Maar toch is zij nog ontevreden. 

Frank en Ashley raken betrokken bij een verzetsgroep tegen de overheersing van de Noordelijken (de Ku Klux Klan in deze periode, maar dat zegt de film niet). Frank komt hierbij om het leven en Scarlett is weer weduwe. Rhett Butler laat zijn gezicht ook weer zien en schandalig snel is Scarlet Mevrouw Butler geworden. 

Rhett is rijker dan Scarlett ooit had kunnen dromen en eindelijk leeft ze het leven dat ze altijd had willen hebben. Toch hangen er nog schaduwen over hun relatie. De periode van oorlog, honger en armoede heeft haar sporen nagelaten en Scarlett is nog altijd bang en onzeker over haar positie. Verder halen Scarlett en Rhett ook het slechtste in elkaar naar boven en is de relatie in elk geval psychisch en emotioneel gewelddadig. Bovendien droomt Scarlett nog altijd van de onbereikbare Ashley. 

Na een tijdelijke break, treffen Rhett en Scarlett elkaar weer. Maar al snel vervallen zij weer in hun oude geruzie, Scarlett komt lelijk ten val en krijgt een miskraam. Terwijl Scarlett daarvan herstelt, krijgt hun kind een dodelijk ongeluk. Na de begrafenis blijkt dat Melanie ook op sterven ligt, als gevolg van een zwangerschap. Zij drukt Scarlett met haar neus op de feiten. Ashley houdt van Melanie en Rhett houdt van Scarlett. Scarlett ziet eindelijk in wat voor een kreng ze is geweest. Maar het is te laat, Rhett hoeft haar niet meer.

En dan zweert Scarlett dat ze Rhett terug zal krijgen, wat het ook zal kosten.

Conclusie

Whew, wat een film. En ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Dit is een Klassieker met een grote K, maar ik vond het vreselijk. Laat ik beginnen met de plusplunten. De film is fantastisch mooi gemaakt. Prachtige plaatjes van het platteland van Georgia, de destructie van Atlanta is ook oogstrelend in beeld gebracht. Verder lopen er natuurlijk mooie mensen rond in mooie kleren. En dit alles is ondersteund met prachtige muziek. 

Maar dan, de minpunten. 

Rhett en Scarlett zijn beide onaangename personen. De enige reden dat ik wilde dat ze bij elkaar bleven, was dat ze dan elkaar tenminste van de dating-markt zouden houden. Scarlett heeft zelfs een soort extern moreel kompas in de vorm van slavin/ bediende Mammy (MacDaniel). Niet dat daar naar geluisterd wordt. 

Verder zijn de blanke mensen rondom Scarlett en Rhett niet veel beter. Iedereen houdt er verknipte ideeën over de verhoudingen tussen mannen en vrouwen, tussen blanke en zwarte mensen en tussen oorlog en vrede op na. Niet heel gek voor 1860, maar ten tijde van de film in 1939 was er al het een en ander veranderd. En nog eens 80 jaar later voelt het allemaal heel vreemd aan. 

En de historische achtergrond waartegen het verhaal plaatsvindt (en die ook een belangrijke rol in de plot-ontwikkeling speelt), wordt ook niet echt fijn weergegeven. Het is kennelijk diep tragisch dat een samenleving en economie, die gebaseerd is op verregaande uitbuiting van een bepaalde bevolkingsgroep, zodat een andere bevolkingsgroep op het terras kan zitten in Mint-Juleps kan drinken, ten onder gaat. Het is bijna net zo erg als de ondergang van Koning Arthur en zijn Hof van Camelot. Ik had het er allemaal een beetje moeilijk mee. 

En weer zien we hoe een diep dysfunctionele relatie als een nastrevenswaardig romantisch ideaal wordt gepresenteerd. Ik ageer er maar weer eens tegen met de signalenlijst van potentieel gewelddadige partners. We hebben het wel eens eerder besproken, bij The Sheik (20 jaar ouder dan dit verhaal), 50 Shades en Behind the Candelabra. Bij 3 verbreek je de relatie, bij meer dan 3 ren je weg en bij meer dan 5 ren je weg zonder eerst je spullen te pakken. 

Rhett Butler vertoont:

1. Jaloezie - halve check, hij is jaloers over Scarlett's contact met Ashley, maar dat is terecht. 
2. Bezitterigheid - nee, Rhett is een ongewone Zuidelijke man, Scarlett mag doen wat ze wil. 
3. Controlerend gedrag - halve check, wanneer ze eenmaal een kind hebben, wil Rhett dat Scarlett zich beter gedraagt, zodat haar kind meer kansen heeft. 
4. Schelden - Nee, hij blijft een heer.
5. Kleineren - Check, vanaf het eerste moment dat Rhett Scarlett ontmoet. 
6. Bedreigen - Check, er zitten een paar nare scenes in waarin Rhett Scarlett bedreigt met geweld. Er is zelfs een zeer ambigue scene waarin Scarlett wordt verkracht door Rhett. 
7. Isoleren - Nee. 
8. Stemmingswisselingen en wisselend gedrag - Check, Rhett is altijd erg onvoorspelbaar naar Scarlett toe. 
9. Schuld geven aan anderen - Halve check, Rhett geeft Scarlett de schuld van zijn gedrag. 
10. Beslissingen nemen voor anderen - Nee.

Dat zijn 3 hele en 3 halve checks, rennen Scarlett! Maar vrouwen zijn niet de enige slachtoffers van geweld in een relatie. 

Katie Scarlett Hamilton - Kennedy - Butler nee O'Hara vertoont: 

1. Jaloezie - halve check, Scarlett wil geen kinderen meer, maar wanneer Rhett seks heeft met andere vrouwen wordt ze boos. 
2. Bezitterigheid - halve check, net als boven.
3. Controlerend gedrag - Nee, het lukt haar niet Rhett te beheersen, wat hem waarschijnlijk zo aantrekkelijk maakt. 
4. Schelden - halve check, alleen in tijden van enorme stress, na de dood van hun kind. 
5. Kleineren - nee
6. Bedreigen - Halve check, alleen in tijden van enorme stress, na de dood van hun kind. 
7. Isoleren - Nee. 
8. Stemmingswisselingen en wisselend gedrag - Check, Scarlett kan niet beslissen van wie ze houdt, Ashley of Rhett en dit kwetst Rhett diep. 
9. Schuld geven aan anderen - Halve check, Scarlett geeft Rhett de schuld van haar gedrag. 
10. Beslissingen nemen voor anderen - Nee. 

Dat zijn 1 hele check en 5 halve checks. Rhett, Scarlett, geef het maar op. Dit gaat niet werken mensen. 

Kijk deze film, omdat het een klassieker is die je eens gezien moet hebben. Aankleding en acteerwerk zijn heel mooi. Maar het verhaal is verwerpelijk. Ga voor een gezonde relatie mensen. En Slavernij is ook slecht, ga voor rechtvaardige arbeidsverhoudingen. 

Quo Vadis

Al een tijdje lang niets geplaatst hier. Het was ook erg druk met goede films, het einde van het jaar en goede boeken. En onlangs heb ik weer een leuk gelezen, die ook wel inspiratie oplevert. Het gaat om Quo Vadis: A Narrative of the Time of Nero (1896) van Henryk Sienkiewicz. Het werd eerst uitgebracht als serie in Poolse kranten, en later gebundeld als roman. Een jaar of tien later leverde dit boek Henryk Sienkiewicz nog een Nobelprijs op.

Spoilers

Het verhaal is gebaseerd op (een aantal) ware gebeurtenissen, al erg oud en al verschillende keren verfilmd, dus dit zou eigenlijk niet nodig hoeven zijn, maar vooruit, pas op voor spoilers. 

Het verhaal opent met Marcus Vinicius, die terugkeert van een militaire missie. Hij is op bezoek bij zijn oom, Gaius Petronius en klaagt daar over het feit dat hij verliefd is geworden op een knappe, maar wat vreemde jongedame, Lygia, die als dochter leeft bij Aulis Plautius en zijn vrouw Pomponia. Ze is een krijgsgevangene, maar de politiek - militaire situatie is inmiddels zo veranderd, dat iedereen haar vergeten lijkt te zijn. Desondanks is het Keizer Nero die over haar lot mag beslissen. Petronius stelt een ingwikkeld plan voor om Lygia te onttrekken aan het gezag van Aulus, en dan te zorgen dat zij als cadeau aan Marcus wordt gegeven. Hij kan haar dan als concubine nemen. Het zou te gek voor woorden zijn om te huwen met een Barbaarse Prinses in ballingschap natuurlijk. 

Maar het gaat mis natuurlijk. Wanneer Nero Lygia naar zijn paleis op de Palatijn laat komen, geeft hij daar ook een feest. In Nero's tijd verworden deze feesten snel tot orgiën waar overmatig wordt gegeten, gedronken en gesekst. Lygia, die een heimelijke Christen is, voelt zich hier niet goed bij. Zij vlucht, samen met haar landgenoot en duikt onder bij de Christenen in Rome. 

Marcus Vinicius kan dit niet hebben en hij start een zoektocht. Daarbij komt hij meer te weten over de levensovertuiging van Lygia en haar mede-Christenen. Als volbloed- Romein vindt hij dit een wat suffe religie, maar is bereid die te tolereren in een concubine. Wanneer hij bij nacht een samenkomst van Christenen bijwoont, op zoek naar Lygia, hoort hij de Apostel Petrus spreken. Hij is onder de indruk, maar dan ziet hij Lygia. Wanneer hij haar wil meenemen, wordt hij aangevallen door haar trouwe dienaar Ursus, die hem bijna doodt.

Marcus Vinicius wordt door Lygia en de andere Christenen vergeven en verzorgd, tot hij zelf weer naar huis kan gaan. Tijdens zijn herstel-periode begint hij het Christendom meer te waarderen. Hij ziet nu in dat hij Lygia slecht heeft behandeld. En zij wordt ook verliefd op hem. Maar aangezien hij geen Christen is, kan Lygia niet met hem trouwen. Zij verdwijnt weer en Marcus Vinicius neemt zijn plaats aan de hofhouding van Nero weer in. 

Maar Marcus Vinicius heeft veel geleerd van Lygia en Christenen en hij ziet nu in hoe verdorven het hof van Nero eigenlijk is. Hij trekt zich terug uit het hof van Nero en trekt daarmee meteen de aandacht van Nero en zijn vrouw Poppaea Sabina. Wanneer Nero vertrekt naar Antium, moet Marcus Vinicius en Petronius hem vergezellen. Het wordt steeds duidelijker dat zij langzaamaan uit de gratie raken bij Nero, wat gevaarlijk is bij zo een onstabiele persoonlijkheid. 

Dan komt het nieuws dat Rome brandt. In paniek gaat Marcus terug naar Rome, zoekend naar Lygia. Heel Rome staat in brand en daarbij gaat de structuur van de samenleving ook ten onder. Rome was gebouwd op de arbeid en inzet van slaven. Nu zij door de brand hun kans krijgen, trekken zij rovend, plunderend en moordend rond, wraak nemend op hun meesters. Marcus Vinicius vindt Lygia en de Apostel Peter. Peter doopt Marcus meteen tot Christen. 

Inmiddels is Nero ook gearriveerd en hij ziet in de destructie van Rome een kans om zijn talent als dichter tentoon te spreiden. Eindelijk heeft hij ook een stad die te gronde gaat en die hij kan bezingen. Maar het volk is boos, hun geliefden, bron van inkomsten en woonplaats zijn allemaal in vlammen opgegaan. Nog veel meer onrust dreigt. 

De adviseurs van Nero stellen voor dat het volk afgeleid moet worden met brood en spelen, van hun ellende. En het zou ook wel fijn zijn, wanneer er een zondebok aangewezen kon worden voor de brand. Het liefst niet de keizer, maar bijvoorbeeld de Christenen. Dit plan slaat aan en alle Christenen worden gearresteerd en in gevangenissen vastgehouden, totdat zij kunnen sterven in de arena. Ook Lygia treft dit lot. Marcus Vinicius maakt het ene na het andere plan om haar te redden, maar faalt keer op keer. Ondertussen sterven de Christenen op gruwelijke manieren in de arena. 

Uiteindelijk weet Ursus, de dappere bediende van Lygia een Oeros met zijn blote handen te doden in de arena, waardoor Lygia niet door wordt getrapt door het brute beest. Op aanraden van het publiek laat Nero dan Marcus Vinicius en Lygia vertrekken naar Sicilië, waar zij in vrede kunnen leven als Christenen. 

Conclusie

Ik vond dit een fantastisch verhaal. Het heeft alles, liefde, romantiek, geweld en scherpe opmerkingen. Daarnaast is het verhaal ook goed uitgezocht en kloppen de scenes in Rome en andere delen van het Romeinse Rijk.

Verder is Marcus Vinicius een arrogante eikel en blijft dat ook lange tijd. Het is onder invloed van zijn omgeving en de gebeurtenissen dat hij een ander perspectief overweegt en zich langzaam bekeert tot het Christendom. 

Enig minpuntje is dat het verhaaltje af en toe wel erg zoetig is. De Christelijke karakters zijn bijna allemaal zonder uitzondering wel erg goed en braaf. Desondanks, zeker het lezen waard. 

 

Jungfrukällan

Onlangs heb ik weer een klassieker gekeken, Jungfrukällan (1960) ofwel The Virgin Spring ofwel de Maagdenbron. Deze film is van Ingmar Bergman (The Seventh Seal) en met Max von Sydow (The Seventh Seal, Flash Gordon) en Gunnel Lindblom (The Seventh Seal).

Spoilers

De film is al erg oud en gebaseerd op een eerdere legende, Töres döttrar i Wänge (de dochters van Tore in Vange). Desondanks waarschuw ik toch even, zelf kende ik het verhaal niet. 

De film opent met Ingeri (Lindblom), een hoog-zwangere werkster op de boerderij van de welvarende Töre (von Sydow) en zijn vrouw Mareta (Valberg).  Zij start de dag van de boerderij met zwaar werk, waaronder het openen van de schoorsteen, zodat de rook kan ontsnappen. Ingeri is niet tevreden met haar lot en roept Odin aan om haar bij te staan. Töre en Mareta en de rest van hun huishouden zijn echter diep christelijk. 

Alles lijkt goed te gaan in het huishouden. Töre en Mareta zijn succesvol en welvarend. Zij hebben een lieve dochter Karin (Pettersson) en hun medewerkers delen in hun welvaart. Het lijkt een vreedzaam, christelijk en welvarend gezin en bedrijf. Maar niet alles is wat het lijkt natuurlijk. Ingeri is een heiden, bovendien is ze ongehuwd zwanger (van wie wordt nooit duidelijk) en krijgt te maken met behoorlijk wat oordelen daarover. Verder wordt Karin enorm verwend door haar vader en moeder, wat kwaad bloed zet bij Ingeri, maar ook Mareta is niet gelukkig met alle aandacht die Töre heeft voor zijn dochter. 

Dan moeten er kaarsen gebracht worden naar een nabijgelegen kerk. Aangezien de kaarsen voor Maria zijn, moeten ze gebracht worden door een maagd. De enige maagd is Karin en samen met Ingeri gaat zij te paard op pad om de kaarsen te brengen. Onderweg maken Karin en Ingeri ruzie. Karin veroordeelt vanuit haar positie als bevoordeelde dochter van een rijke boer de keuzes van Ingeri om zwanger te worden, zonder man. Ingeri geeft terug dat Karin wel erg hooghartig is, zij danste en flirtte tenslotte net zo goed met de dorpsjongens. Bovendien, als een man je tegen de grond werkt, heb je niet zoveel te kiezen over seks en zwangerschap. 

Hij is ook creepy

Wanneer de twee meisjes bij een riviertje bij een bos en een molen komen, wordt Ingeri bang en durft niet verder te gaan. Karin is nergens bang voor en trekt het donkere woud in. 

Bij de molen treft Ingeri een vreemde man met een blind oog (Slangus). Deze nodigt haar uit in zijn huis. Deze man dringt zich steeds meer op aan Ingeri en belooft haar vreemde machten. Ingeri wordt nog banger en vlucht weg, zoekend naar Karin. 

Ondertussen heeft Karin twee herders en hun hulpje (Düberg, Isedal en Porath). Met hen deelt zij een lunch. Karin heeft totaal niet door dat deze herders misschien niet zo moreel hoogstaand zijn als de medewerkers van de boerderij van haar vader. De sfeer slaat al snel om en de mannen verkrachten en vermoorden Karin, terwijl hun hulpje toekijkt en ernstig getraumatiseerd raakt. 

Inmiddels heeft Ingeri Karin ingehaald en is net op tijd om te zien hoe Karin vermoord wordt. Als zwangere vrouw ziet zij weinig kans om te helpen en ze vlucht weer terug naar huis. 

Op de boerderij van Töre maakt iedereen zich zorgen. Karin had al lang thuis moeten zijn. Men maakt zich minder zorgen om Ingeri. Dan blijkt ook meer van de spanningen. Kennelijk waren er ooit meer kinderen in het huis van Töre, maar die zijn dood of vertrokken. Moeder Mareta was altijd jaloers op de band tussen Töre en Karin. Zij wilde zelf de favoriete ouder van Karin zijn. 

Dan melden zich twee herders en hun hulpje zich bij de boerderij. Ze willen graag overnachten. Het zijn dezelde mannen die zich vergrepen aan Karin. Töre verwelkomt hen hartelijk als gasten. Maar de zorgen om Karin drukken op de avond. 

Later probeert een van de herders de jurk van Karin te verkopen aan Mareta. Zij herkent onmiddellijk de jurk van Karin, maar houdt zich goed. Inmiddels is Ingeri ook thuisgekomen en vertelt haar vreselijke verhaal. Zij denkt dat het allemaal haar schuld is, zij had een hekel aan Karin en smeekt Odin om haar te straffen. 

Met dit nieuws draaien Töre en Mareta door. Zij sluiten de herders op en Töre bereidt zich in de sauna voor op een wraaksessie. Met zijn slachtmes en later zijn handen doodt hij de twee herders en hun hulpje. 

De volgende dag gaat de boerenfamilie op zoek naar het lichaam van Karin. Ze vinden haar en wanneer zij haar optillen, ontspringt er onder haar lichaam een bron. Töre besluit om op deze plek een kerk te bouwen, om boete te doen voor zijn zonden, zoals wraakneming op de moordenaars van zijn dochter. 

Conclusie

Dit is een erg indrukwekkende film. Dat komt onder andere door de keuze voor zwart-wit. Zonder afleiding van kleur, concentreer je je volledig op de acteurs en het verhaal. Daarnaast is het gebruik van muziek of juist stilte ook erg aangrijpend. En het Zweedse landschap komt ook prachtig in beeld.

Verder komen er wel erg zware thema's aan bod in deze film. Ondanks dat Töre en zijn familie goede christenen zijn, beschermt hen dat niet tegen de gruwelijkheden van het leven. Dochter Karin gaat nog steeds dood, Töre begaat erg onchristelijke daden en uiteindelijk begrijpt niemand waarom de dingen nou gebeurt zijn.
Daarnaast wordt toch ook ingegaan op de verschillen tussen mensen, die het christendom ook niet kan overbruggen. Töre, Marete en Karin zijn wel erg in hun nopjes met hun goede positie. En zij hebben maar weinig ook voor de strijd en positie van mensen die het minder hebben, zoals Ingeri. Daar hebben zij een behoorlijk onchristelijk oordeel over.

Verder is deze film een basis geweest voor veel andere films. Zoals The Seventh Seal met het schaakspel met de dood een enorme impact heeft gehad, was deze film een voorbeeld voor alle andere wraakfilms. Onder andere Wes Craven heeft het verhaal gemoderniseerd als Last House on the Left (1972), die later nog een keer een remake kreeg.

Zeker de moeite waard om te zien.

Machines

Onlangs was ik jarig en ik heb een hoop mooie dingen gekregen, waaronder weer een mooi boek van vriend M. Vriend M. geeft mij wel vaker boeken en het is meestal een schot in de roos, zoals ook dit keer weer. Dit keer ging het om Machines like me van Ian McEwan (Hij schreef ook Atonement en The Children Act, die beiden verfilmd zijn) .

Spoilers

Dit boek speelt in een alternatief universum. Toen duidelijk werd dat Alan Turing homoseksueel (in 1952) was, besloot hij niet om mee te gaan in chemische castratie, maar juist om de gevangenisstraf te accepteren. Tijdens zijn tijd in de gevangenis, had hij tijd om na te denken en dit zorgde voor een enorme wetenschappelijke doorbraak rondom kunstmatige intelligentie. Deze doorbraak heeft verregaande invloed gehad op de samenleving. Veel (laagopgeleide) mensen raken hun baan kwijt en leven in armoede, dat veroorzaakt een hoop sociale onrust. 

Ondertussen is Argentinië de Falkland-eilanden binnengevallen (in 1982). Dit kan Margaret Thatcher natuurlijk niet op zich laten zitten. Maar haar troepen zijn niet succesvol, maar worden juist vernietigend verslagen door de Argentijnen. 

Tegen deze achtergrond van maatschappelijke en politieke onrust treffen we Charlie Friend. Deze 30+er stuitert een beetje doelloos door het leven. Hij verdient wat geld met handelen op de beurs, maar is daar niet bijzonder succesvol in. Hij woont in een appartement en boven hem woont de tien jaar jongere Miranda, een student. 

Dan komen Adam en Eva op de markt, zelfbewuste, hyperintelligente androïden, die een persoonlijkheid kunnen krijgen en als een soort computer en personal assistent in één kunnen functioneren. De implicatie dat het niet meer dat sexbots zijn, is wel duidelijk. Met een onverwachte erfenis kan Charlie er één kopen en samen met bovenbuurvrouw Miranda probeert hij de robot op te voeden en te gebruiken.

De zaakjes lijken eerst goed te verlopen. Er ontstaat een relatie tussen Charlie en Miranda. En Adam lijkt zich goed aan te passen aan het leven van slaaf en computer in één. Charlie zet Adam in om geld te verdienen via de beurs. Als snel blijkt Adam daar veel beter in dan Charlie en Charlie wordt langzaam rijk. Hij overweegt om zijn relatie met Miranda te verdiepen door samen een huis te kopen, met het geld dat Adam verdient.

Maar al snel ontstaan er scheurtjes in het idyllische leven. Adam valt ook in te zetten voor seks. Miranda maakt daar gebruik van. Is de robot beter in bed dan Charlie? Bovendien doorziet Adam al snel allerlei sociale leugentjes en heeft veel sneller toegang tot informatie dan gewone mensen dat hebben. Hij realiseert zich dat Miranda een groot geheim met zich meedraagt. Binnen een paar weken worden de verschillende relaties onder druk gezet. Bovendien blijkt dat Adam een van de weinige robots is, die niet heeft gekozen voor zelfvernietiging binnen een paar weken.

Conclusie

Een vrij kort boek, dat makkelijk wegleest. En het werpt wat interessante vragen op over menselijkheid, de aanwezigheid van kunstmatige intelligentie en algoritmen in ons leven en hoe wij ons daarbij staande houden. 

Al vrij snel wordt het de lezer duidelijk dat mensen nou ook niet zo heel gezellig zijn. Charlie is behoorlijk dom en onverantwoordelijk en blind voor zijn eigen tekortkomingen. Op zijn 30e heeft hij nog niets gemaakt van zijn leven en overweegt totaal niet de implicaties van alle kunstmatige intelligentie waarmee hij zich omringt. 

Miranda heeft dingen gedaan die zij voor zichzelf goedpraat, maar natuurlijk allerlei grenzen heeft overschreden. Ze is wanhopig op zoek naar vergiffenis en probeert die te vinden eerst in goede werken. Daarna bij Adam, maar die veroordeelt haar zo mogelijk nog harder, aangezien hij nog maar weinig sociale filters heeft. 

Maar ook Adam is een bedreiging. Hij probeert zich een beeld te vormen van de wereld om hem heen en hij begrijpt die wereld maar matig. De manier waarop kinderen opgroeien en zich sociale regels eigen maken, is kennelijk toch belangrijker dan alleen brute intelligentie. 

En de risico's van kunstmatige intelligentie, de algoritmen en het verzamelen van allerlei data worden ook even aangestipt. Binnen de kortste keren manipuleert Adam de beurzen en verdient veel geld. Binnen de kortste keren onthult hij een verborgen geheim, wat grote gevolgen heeft voor de mensen om hem heen. En die risico's zien we nu ook al om ons heen. Veel data die we verzamelen is gebaseerd op het lichaam en gedrag van mannen (de eeuwige standaard) wat gewoonweg risico's oplevert voor vrouwen. En zo zijn er wel meer risico's aan leunen op data alleen, risico's voor de gehele samenleving.    

Al met al een kort boek, dat lekker wegleest en na afloop nog flink wat stof tot nadenken geeft. Een aanrader. 

Tinariwen

Twee weken terug zijn Sander en ik weer een heerlijk avondje uit geweest, dit keer naar Tinariwen in Doornroosje. Daar komen we de laatste tijd wel vaker, zo hebben we er ook al Morcheeba en Greta von Fleet gezien.

Tinariwen timmert al langere tijd aan de weg en ze waren al eens eerder op mijn rader verschenen. Ze maken erg aangename muziek, een mix van traditionele muziek met moderne invloeden van westerse muziek. Verder zijn ze van Berberse Toeareg afkomst en speelden hun muziek dan ook in traditionele kledij (met gezichtsbedekkende sluiers).

De mannen zijn ook spotify te vinden, luister er vooral eens naar.

In ieder geval, Sander en ik hebben een fijne avond gehad en hebben onze muzikale horizonten verbreed. En het was een prima tegengif tegen het vreselijke Ashanti.

Noorse Mythologie

In het verleden heb ik al eens gesproken over mooie boeken over de Griekse Mythologie en Heldenverhalen van Stephen Fry. En ik heb ook al eens gesproken over de mooie boeken van Neil Gaiman. En nu heeft Neil Gaiman de verhalen van de Noorse Mythologie herverteld. En toen ik laatst weer een jaartje ouder werd, kreeg ik die zomaar van mijn schoonouders cadeau.

De verhalen van de Aesir en de Vanir en hun eeuwige strijd tegen de Jotunn en tegen elkaar zijn mooi om te lezen. Maar in de oorspronkelijke Edda is het taalgebruik niet altijd even makkelijk te volgen. En nu zijn de verhalen verschenen met wat meer modern taalgebruik en zijn de verhalen in een meer chronologische volgorde geplaatst. Hier mee worden de verhalen allemaal wat toegankelijker voor de moderne lezer. 

Maar ik ben al eens eerder begonnen in de Edda's en daar kwam de sombere levensvisie van de Noorse bevolking wel wat sterker naar voren. Wanneer in de Völuspá de Völva de toekomst voorspelt aan Oðin en aankomt bij de Ragnarok. En alle medestanders, familieleden en vrienden van Oðin sterven een voor een. En na iedere strofe vraagt de Völva of Oðin echt meer wil weten, of ze echt door moet gaan. En iedere keer vraagt Oðin haar om een verdriet te voorspellen. 

Dus zeker een aanrader, maar niet zo grimmig als de oorspronkelijke verhalen. 

Shazam

Enige tijd geleden alweer gaf vriend D. ons de Dvd van Shazam! (2019) te leen, voor de kinderen. Maar nu heb ik hem zelf ook gekeken, met mijn oudste dochter, toen zij een dagje ziek thuis was. En ik vond het nog best een aardige film.

Shazam! is van David Sandberg en met Zachari Levy (Thor: The Dark World, Thor: Ragnarok), Mark Strong (Tinker, Tailor, Soldier, Spy, The Guard, Sherlock Holmes), Asher Angel en Djimon Hounsou (Captain Marvel, King Arthur: Legend of the Sword, Guardians of the Galaxy) in de belangrijke rollen. 

Spoilers

De film opent in 1974, waar een vader met zijn twee zoons over een donkere weg rijdt. De jongste zoon, Thaddeus Sivana wordt plots getransporteerd naar de Rots der Eeuwigheid, waar de Tovenaar Shazam (Hounsou) op zoek is naar een opvolger. Thaddeus blijkt gevoelig te zijn voor de verleidingen van de personificaties van de Zeven Hoofdzonden en wordt afgewezen als kandidaat. Eenmaal terug in de auto is hij zo in de war over wat hij gezien heeft, dat hij zijn vader afleidt en de auto aangereden wordt. 

De Zeven Hoofdzonden zijn een typische Christelijke/ Katholieke manier van kijken naar zonden. Betekent dit dat Shazam eigenlijk een Katholieke Tovenaar is? 

In de huidige tijd zwerft Billy Batson (Asher Angel) door het systeem van de pleegzorg. Hij is wanhopig op zoek naar zijn moeder, die hij  kwijtraakte toen hij een jaar of 3 was. Hij kan nooit aarden bij andere pleeggezinnen, maar kan ook zijn moeder niet vinden. Na een laatste escapade komt hij terecht bij de familie Vasquez, die meer pleegkinderen opvangen. Maar ook hier wil hij zich niet binden. 

Ondertussen is Thaddeus Sivana opgegroeid tot een bittere en geobsedeerde man (Strong). Hij vindt een weg terug naar de Rots der Eeuwigheid, weet de krachten van de demonen van de Hoofdzonden aan zich te binden en keert terug naar de aarde, om daar wraak te nemen op alles en iedereen dat hem dwarszat. Hij begint bij zijn vader en broer. 

De Tovenaar Shazam is wanhopig nu en roept Billy tot zich. Hij geeft Billy alle krachten van hemzelf, zodat Billy strijd kan leveren tegen het kwaad in de wereld. Samen met zijn pleegbroer Freddy onderzoekt Billy zijn krachten als Shazam (Levy). Hiermee genereert hij meteen aandacht voor zichzelf, waar hij natuurlijk op een verkeerde manier van profiteert, op een zelfzuchtige manier, in plaats van ten dienste van anderen. Bovendien trekt hij op deze manier de aandacht van Sivana, die zijn krachten aan de zijne wil toevoegen. 

Wanneer de Tovenaar zijn krachten overdraagt aan Billy, roept hij daarbij Griekse Goden en Helden aan. Deze hebben natuurlijk geen plaats binnen Katholiek Dogma. Maar de zeven hoofdzonden hebben ook geen plaats in de Griekse mythologie. Dus hoe zit het nou? Is de Tovenaar een oude Griek, die zich later tot het Christendom bekeerde?

 

En omdat Billy werd meegesleept door zijn eigen hype is het voor Sivana en zijn pleegbroers en -zussen vrij eenvoudig om uit te vogelen dat Shazam eigenlijk Billy Batson is. Zijn pleegfamilie vertelt hem wie zijn biologische moeder is en Billy bezoekt haar. Maar dan blijkt dat zijn biologische moeder hem niet is kwijtgeraakt, maar juist heeft achtergelaten. Zij was een tienermoeder en kon de zorg niet aan. En ook nu nog wil zij geen verantwoordelijkheid nemen voor haar daden uit het verleden of het heden. Billy is teleurgesteld en keert terug naar zijn pleeg-familie, die duidelijk een stuk stabieler zijn. 

Het komt tot een confrontatie tussen Shazam en Sivana, waarbij Shazam genoodzaakt wordt om zijn pleeg-broers en -zussen ook superkrachten te geven. Samen kunnen zij de strijd wel aan. Sivana wordt verslagen en Billy vindt een nieuw evenwicht tussen het leven als Billy en als Shazam. 

Conclusie

Een leuke frisse film. Levy doet het goed als kind in het lichaam van een volwassen superheld. Ook de manier waarop de tieners proberen om te gaan met de verantwoordelijkheden van het volwassen leven is leuk. 

Verder is de film ook een interessante studie naar obsessies en manieren om daar op een gezonde manier mee om te gaan. Billy offert relaties in het hier en nu op om zijn moeder terug te vinden. Wanneer blijkt dat zij helemaal niet kan bieden wat hij zoekt, geeft hij zijn obsessie op, daarbij geholpen door zijn stabiele en functionele pleeggezin. 

Daar tegenover staan Sivana en de Tovenaar Shazam. Sivana kon nooit stoppen met zoeken naar de macht die de tovenaar hem bood. Zijn familie was ook niet helpend of ondersteunend en bleven hem kleineren. Ondanks dat hij een prima leven voor zichzelf had opgebouwd als onderzoeker, was het nooit genoeg. Zijn eerste daad na het verkrijgen van macht was dan ook wraak op zijn familie. 

Ook de Tovenaar Shazam had een obsessie. Hij was op zoek naar de perfecte opvolger voor zijn taak. Daarom wees hij allerlei andere kandidaten af (zoals Sivana), die de rest van hun leven worstelden met de gevolgen van die afwijzing (en transportatie naar een andere realiteit). Uiteindelijk moest hij alsnog genoegen nemen met Billy Batson, die ondanks zijn tekortkomingen, uiteindelijk wel op een evenwichtige manier met zijn krachten om kon gaan. 

De verpersoonlijkingen van de zeven hoofdzonden zijn wel heel eng. En er zitten ook een paar gruwelijke scenes in, wat dan weer vreemd is voor een film die wat meer op jonge tieners gericht is.  

Pendragon LXXIV - Prins Tristan

De ridders zijn weer bijeengekomen. En het blijkt dat de dood van Vrouwe Ygritte ervoor heeft gezorgd dat het Hof der Liefde een enorme boost heeft gekregen. 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Marcus Livius van Broughton
Turquine van het Quinqueroi Forest

Juni 538, Burcombe

Sir Turquine heeft het nog steeds moeilijk met het overlijden van zijn geliefde vrouw Ygritte. Wanneer hij niet actief wordt afgeleid, verzinkt hij in somber gepeins. Terwijl hij daarmee bezig is, komt zijn portier hem laten weten dat er een ridder aan de poorten staat, hij zegt Sir Tristan van Lyonesse te zijn. Sir Turquine laat hem meteen binnen. Hij weet nog goed hoe Sir Tristan een ongelukkig huwelijk sloot met Ysolde met de Witte Handen van Cornouailles (in 537), terwijl hij eigenlijk alleen Vrouwe Ysolde, Koningin van Cornwall liefhad. Door deze schending van de regels van het Hof der Liefde zou het huwelijk met de tweede Ysolde natuurlijk meteen gedoemd zijn.

Sir Tristan,
Prins van Lyonesse

Sir Tristan valt meteen maar met de deur in huis. Hij vertelt dat hij Ysolde met de Witte Handen verlaten heeft. Zij is een lief kind, maar een huwelijk was natuurlijk een schijnvertoning. Hij kon niet uit dankbaarheid voor haar genezende gaven met haar huwen. Wat hem betreft is het huwelijk voorbij. Maar zijn echte liefde is natuurlijk Vrouwe Ysolde, Koningin van Cornwall. Zij wordt nu al bijna twee jaar gevangen gehouden door haar man, Cador, Koning van Cornwall.

Ysolde,
Koningin van Cornwall

Ysolde met de Witte Handen
Vrouwe van Cornouailles

Een schone dame gevangen houden, dat gaat niet aan natuurlijk. Sir Tristan wil haar bevrijden. Sir Turquine hoeft niet lang na te denken en vraagt alleen: "Wanneer?" (Dat was wel een Intrigue Succes en een Reckless succes). 

Sir Turquine vraagt twee vrienden ook nog of zij naar Cornwall willen gaan, om een Koningin te bevrijden. Sir Marcus zal meegaan om te bewijzen aan zijn Alis dat hij een man van daden is. En dat Vrouwen in Nood op hem kunnen rekenen. Tot zijn totale verrassing is Sir Benno ineens de Stem der Redelijkheid. Hij besluit mee te gaan om een oogje in het zeil te houden. Ondertussen probeert hij ook een band op te bouwen met zijn plots gevonden half-broer, Sir Griogair. En deze besluit mee te gaan, zodat hij wat van Brittannië kan zien. 

Sir Maleagant,
Koning van Somerset

Wanneer de ridders door Somerset trekken, op weg naar Cornwall, valt het hen op dat Sir Maleagant zijn onderdanen opdracht heeft gegeven om zich voor te bereiden op strijd. De ridders vinden het vreemd. Brittannië kent al lange tijd vrede. En Somerset is een klein koninkrijk dat bijna volledig overheerst wordt door het veel grotere Logres. Tegen wie zou Koning Maleagant strijd willen leveren? Maar de Ridders laten zich niet afleiden en trekken verder naar zuidelijk Cornwall, waar in Kasteel Dore Sir Cador zijn vrouw, Ysolde gevangen houdt. 

Het Kasteel Dore is een stevig fort nabij de River Fowey. Wanneer Sir Turquine, Sir Marcus, Sir Benno en Sir Griogair en Sir Tristan aankomen, zien zij dat het kasteel waarschijnlijk niet in te nemen is met slechts vijf ridders. Ze zullen een list moeten gebruiken.

Sir Benno van Steeple Langford rijdt naar het kasteel toe met zijn schildknaap Flannedrius en vraagt om te blijven overnachten. De Portier vraagt naar zijn naam en Sir Benno doet zich voor als Sir Bradwen van Steeple Langford. De Portier vertrouwt het niet. Naar zijn idee is Sir Bradwen al lang dood, gevallen in de Slag bij Eburacum. Maar Sir Benno kletst zich eruit, de stamboom van de Steeple Langfords is groots en complex. En Bradwen is een populaire naam. Hij is een andere Bradwen van Steeple Langford.
De portier laat de valse Sir Bradwen binnen en zorgt ervoor dat hij en zijn schildknaap alle voorzieningen krijgen die past bij hun status. Nu is het zaak om bericht te krijgen bij Vrouwe Ysolde, dat hulp onderweg is. Dat zal nog lastig worden, Koning Cador is duidelijk op zijn hoede. Al zijn ridders zijn in het kasteel, zij zijn alert en zij dragen hun wapens bij zich. Zij verwachten weer een aanval van Sir Tristan.
Sir Benno heeft het idee om zijn schildknaap te verkleden als vrouw, zodat hij zonder de aandacht te trekken de kamer van Vrouwe Ysolde in kan gaan. Flannedrius weigert. Hij vindt het prima om paarden te roskammen, stallen te mesten en harnassen te onderhouden, maar vrouwenkleren aantrekken is niet eervol. Dan besluit Sir Benno maar dat hij langs de muren van het kasteel omhoog moet klimmen, naar de torenkamer waar Vrouwe Ysolde zit.
Sir Benno laat zich inspireren door de diepe vriendschap tussen hem en Sir Turquine, die de regels van het Hof der Liefde instintief lijkt te begrijpen. En dan klimt hij naar boven. Na een lange klim kiepert hij door een raam. Hij is duidelijk in de kamer van een vrouw belandt. Maar het is wel de verkeerde vrouw.
Nu blijkt dat Koning Cador een slimme speler is. Niet alleen laat hij zijn vrouw bewaken door stoere ridders. Hij is ook zo verstandig geweest om haar dienstmeid niet een jong, hormonaal ding te laten zijn, dat gedreven wordt door misplaatste ideeën over romantiek. Nee, dit is een cynische oude dame, die alles weet van mannen en hun plannen (voorschrift 31 van de Evil Overlord List). Zij waarschuwt zonder verdere plichtplegingen de wachters in het kasteel. Sir Benno hoort al de snelle voetstappen van de wachters.

Sir Cador,
Koning van Cornwall

Buiten houden Sir Turquine, Sir Marcus, Sir Griogair en Sir Tristan de wacht. Zij horen het rumoer en zien een voor een de fakkels aangaan in de toren. Zou Sir Benno ontdekt zijn? Sir Turquine schat in dat een frontale aanval op het kasteel nu niets uit zal halen. Sir Benno zal zichzelf moeten redden.

In het Kasteel weet Sir Benno weer door het raam te ontkomen naar zijn eigen slaapkamer. Hij weet tegenover de wachters succesvol te doen alsof hij van niets weet. Aangezien hij een gast is, laten de wachters hem verder met rust. Maar geheel vertrouwen doen zij het nog niet. Het is duidelijk dat Sir Tristan na jaren weer terug is, om zijn geliefde te claimen.

Buiten bedenkt Sir Turquine een plan. Wanneer Sir Griogair de wapenrusting van Sir Tristan aantrekt en samen met Sir Marcus veel heibel gaat maken bij de poort van het kasteel, kan hij kijken met Sir Tristan of zij via de achterkant van het kasteel naar binnen kunnen komen. Sir Griogair trekt de wapenrusting van Sir Tristan aan en Sir Marcus neemt een neutraal schild mee. Bij zonsopgang gaan ze samen voor de kasteelpoort heen en weer rijden en roepen beledigende leuzen naar Koning Cador. Deze is door schade en schande wijs geworden en geeft zijn mannen bevel de poort gesloten te houden. Maar de mannen kunnen het spektakel niet geheel negeren. Zij staan op de muren te kijken naar de ridders, waardoor de achterkant van Kasteel Dore minder goed verdedigd is.

Sir Turquine en Sir Tristan maken daar gretig gebruik van. Zonder al te veel moeite klimmen zij ook tegen de muur van het Kasteel op. Ondertussen maar Sir Benno ook van de verwarring gebruik door gewoon met de trap naar de kamer van Vrouwe Ysolde te gaan. Iedereen treft elkaar in het boudoir van de Koningin van Cornwall. Maar haar oude, cynische bediende is daar ook. Voor zij alarm kan slaan, wordt zij echter uitgeschakeld door Sir Turquine.
Terwijl Sir Tristan en Vrouwe Ysolde overmand door emoties, elkaar de liefde verklaren, zijn Sir Benno en Sir Turquine met praktischer zaken bezig, zoals een definitief vertrek uit het Kasteel Dore. Ze besluiten om zo lang als het gaat via een achteruitgang naar buiten te sluipen. Als dat niet meer gaat, zullen ze geweld moeten gebruiken. 

Wanneer Sir Benno en Sir Turquine een weg naarbuiten zoeken, gevolgd door een elkaar innig omarmende Sir Tristan en Vrouwe Ysolde, vinden zij uiteindelijk een klein achterpoortje. Deze wordt wel bewaakt door twee oude ridders. Deze weten wel alarm te slaan. De ridders bij de poort realiseren zich dat de show van Sir Marcus en Sir Griogair een show is en keren massaal terug naar de andere delen van het kasteel.
Sir Benno, Sir Turquine en Sir Tristan en zijn Vrouwe vluchten het kasteel uit, naar de paarden. Daar stijgen zij snel op en vluchten weg. Ook Sir Marcus en Sir Griogair vluchten weg. De ridders treffen elkaar en gaan in volle galop terug naar Salisbury.

Conrwall

Koning Cador en zijn mannen zetten snel de achtervolging in. Wanneer Sir Tristan verdwaalt in het ruige landschap van Cornwall, komt het tot een confrontatie. Sir Marcus, Sir Griogair, sir Benno en Sir Turquine blijven achter om de ridders van Koning Cador tegen te houden. Sir Tristan en zijn Vrouwe vluchten verder. De Cornish ridders kunnen weinig uitrichten tegen deze overmacht en zij druipen al snel af.

Sir Turquine stelt voor om ver te vluchten, helemaal naar Kent. In Maidstone kunnen ze wel schuilen bij zijn zwager en schoonzus, Cynning Octa en Cwene Guinevere.
Eenmaal aangekomen in Maidstone kan Sir Marcus ook aan Alis uitleggen dat hij al deze dappere daden heeft gedaan in de Naam der Liefde. En daarbij dacht hij alleen aan haar, en wat zij zou willen (Regel 22). Bovendien had Alis hem de opdracht gegeven om met daden aan te geven dat hij haar oprecht liefheeft. Nu heeft hij ervoor gezorgd dat Tristan en Ysolde kunnen leven naar de regels van de Liefde.

Ondertussen zijn Sir Benno en Griogair in overleg. Wanneer Griogair geboren is naar aanleiding van de festiviteiten in het jaar 511. Sir Mordred is geboren op dezelfde dag aan Vrouwe Morgaine. Het ligt dan voor de hand om te vermoeden dat ook hij verwekt is tijdens diezelfde festiviteiten. Maar wie kan dan zijn vader zijn? Welke andere beroemde ridders en edelmannen waren nog aanwezig die dag (Morgaine zou natuurlijk nooit een kind krijgen van een gewone boer)? Een interessant vraagstuk.

Winterphase 538/ 539

Nu Sir Griogair zijn andere familie wat beter leert kennen, valt zijn oog op Messalina Livius van Broughton, een kind van de oude dag van Sir Gaius Secundus Livius van Broughton en daarmee een tante van Sir Marcus. Een huwlijk vindt kort daarna plaats.

Laatste oogst

Ik schreef al eerder dat het tuinier seizoen op zijn einde liep. Maar ik heb toch nog een kleine oogst van wortels weg kunnen halen.

Ik had nog zaadjes over voor witte, gele en paarse wortels van eerdere jaren, en de opbrengst viel altijd een beetje tegen. Maar in mijn moestuin is een plek met vrij veel schaduw, waar andere planten het nooit goed willen doen. En de bloemen van wortels zijn erg aantrekkelijk voor bijen en andere insecten. En zoals we allemaal weten, hebben die het al zo moeilijk. 

Dus van de zomer strooide ik mijn oude wortelzaadjes lekker uit en liet het stuk moestuin toen maar met rust. En er kwamen wel veel plantjes omhoog en ook flinke bloemenschermen voor de wortels. Maar nu blijkt er onder de grond dus ook het een en ander gaande te zijn geweest.

Een deel van de wortels is al verdwenen in een groenten- ovenschotel met kaas. En de rest gaat dit weekeinde waarschijnlijk een lekkere stoofschotel in. 

Tijd voor Feest

Twee weken geleden alweer werd ik een jaartje ouder. En dat betekent feest, natuurlijk. Dus vorige week zaterdag stonden Sander en ik in oppertste staat van paraatheid op. Er moest een huis worden schoongemaakt (gelukkig geven we af en toe een feestje, anders zou dat nooit gebeuren). Er moesten taarten worden gebakken (lekkere appeltaart met bramen, rabarberschuimtaart) en andere hapjes worden klaargemaakt.

Hij kwam pas later

En toen kwamen de mensen binnen. Het begon al vroeg met vrienden N. en A. En de ouders van Sander kwamen ook nog langs. En even later kwamen J. en M. met hun kinderen en M. met zijn kinderen ook nog over de vloer. Het decibel niveau steeg en de stemming ook. Maar gelukkig was er nog genoeg ruimte om even bij te kletsen met mensen die te ver weg wonen en die we te weinig zien.

Het weer was niet zo lekker als we wel eens gehad hebben, dus iedereen bleef binnen. En dan maken kinderen een hoop herrie. Mijn grootsten hadden er niet zoveel zin in. Maar mijn jongste is inmiddels stoer genoeg om wat kindjes mee te nemen naar de speeltuin.

Van vrienden

Van mijn schoonouders

In de avond bleven er weer een hoop mensen eten. Vrienden M. en M. hadden weer gezorgd voor een heerlijke Indonesische stoofpot. Wij verzorgden wat rijst, salade en soep. En voor de kinderen waren er weer stapels pannenkoeken. En na het eten vertrokken de mensen met kinderen, waardoor het voor iedereen weer een heel stuk rustiger werd in huis. En met nog een ronde thee en taart, kwamen er ook weer nieuwe gasten binnen. 

Lekkere port, ook niet onbelangrijk

En zo hebben we nog tot in de nacht doorgekletst over van alles en nog wat. Ik word ouder en zak steeds sneller door mijn hoefjes. Maar tot mijn grote verrassing had Sander in de nacht alles opgeruimd en konden we zondag rustig bijkomen in een huis zonder al te veel rommel.