Coraline

Afgelopen zondagavond hadden Sander en ik een avondje vrij. Onze zoon bracht de nacht door bij zijn grootouders, waardoor wij de kans hadden om weer eens als jonge mensen tijd aan elkaar te besteden. We hebben daar meteen goed gebruik van gemaakt door lekker naar de bioscoop en uit eten te gaan. Misschien wel voor de laatste keer in hele lange tijd, want over een week of drie kunnen wij ons tweede kind verwachten.

We zijn naar de film "Coraline" geweest. Dit is een stop motion film naar een boek van Neil Gaiman. De regisseur was Henry Selick, die ook "Nightmare before Christmas" heeft gemaakt. Bekende stemmen waren van Dakota Fanning (War of the Worlds), Teri Hatcher (Tomorrow Never Dies) en Jennifer Saunders (Absolutely Fabulous, Shrek 2). Wij waren erg enthousiast over deze enge nachtmerrie-achtige film. Neil Gaiman staat altijd garant voor enge verhalen voor een jeugdig (maar geen kleine kinderen!) publiek, waarin bestaande verwachtingen op hun kop worden gezet.

Spoilers ahead!

Coraline woont met haar ouders in een vervallen appartementencomplex. Omdat haar ouders hard werken en weinig tijd hebben voor haar, voelt zij zich erg in de steek gelaten. Ook de andere huurders van het complex zijn vreemd en gaan op in hun eigen besognes, hoewel er wel al hints te zien zijn, dat zij allemaal weten dat er meer gaande is dan op het eerste oog lijkt.
Op een gegeven moment vindt Coraline een klein deurtje dat achter het behang is geplakt. Zij gaat deze deur door en beland in een ideale wereld, waar haar "andere ouders" wel tijd hebben voor haar. Vooral haar moeder is veranderd in een ideale liefdevolle moeder, die altijd lekker eten klaar heeft staan. Ook de "andere huurders" laten zich hier zien, en zij zijn nu een stuk vrolijker en toegankelijker en hebben meer tijd voor Coraline.
Alle fantasieën van de dromerige Coraline lijken uit te komen in deze nieuwere, betere, andere wereld. Maar er zijn ook sinistere hints, dat niet alles is wat het lijkt. Alle bewoners, ook de dieren, hebben knopen in plaats van ogen. Als Coraline aangeeft vaker en langer te willen blijven, wordt haar verteld dat zij dan haar ogen op moet geven en ook knopen moet gaan dragen. Dat schrikt haar zo af, dat zij besluit terug te keren naar haar eigen wereld. Maar dan blijkt dat de "andere moeder" ook in de echte wereld haar invloed kan doen gelden, zij heeft de ouders van Coraline ontvoerd.
Coraline gaat dan op een missie om haar ouders te redden en ook de zielen van eerder gestorven bezoekers van de andere wereld. Dan laat deze andere wereld zijn ware sinistere aard zien. Wat eerst schattig en een beetje eng leek, is uiteindelijk doodeng (schotse terriers met knopenoogjes blijken een soort vleermuishonden te zijn, getrainde muizen zijn eigenlijk vermomde ratten, klimplanten blijken vleesetende klimplanten, dat werk). Uiteindelijk lukt dat allemaal, keert iedereen terug naar de normale wereld en heeft Coraline meer vrede met de imperfecties van de echte wereld.

Net als de "Nightmare before Christmas" is "Coraline" geen film voor hele jonge kinderen. Het verhaal kent behoorlijk wat dromerige of nachtmerrie-achtige scenes. Vooral de latere scenes in de "andere wereld" waarbij Coraline bedreigd wordt door wezens die er uitzien als haar ouders zijn ronduit naar en eng. Maar alle details in de film waren prachtig vormgegeven, bijdragend aan de dromerige sfeer. Ik heb me enorm vermaakt en kan deze film aan iedereen aanraden.