Translate

dinsdag 18 februari 2014

Lente weekeinde

Afgelopen zondag was het heerlijk weer en ik heb meteen mijn kans gegrepen om samen met mijn oudste dochter wat in de tuin te werken. Een tijdje geleden heb ik bij Vreeken zaden besteld en die waren inmiddels binnen gekomen. Dus die moesten ook de grond in. Maar dan moet die grond daar wel klaar voor zijn. Samen met mijn oudste dochter dus de moestuin onder handen genomen. Eerst alle onkruid en steentjes eruit en toen schoffelen. In voorgaande jaren spitte ik de grond ook nog om, maar daar kon ik nu de energie niet voor opbrengen. En met het gespit van de afgelopen jaren, is de zanderige grond hier toch al vrij los. Dus ik liet het er maar bij zitten.

Het lijkt nu nog niet veel, maar dit worden dus tuinboonplanten, met meer tuinbonen.
De tuinbonen heb ik eerst een nachtje in water laten weken. Ik heb begrepen dat ze daarna makkelijker kiemen. Een stuk of tien heb ik toen meteen in de volle grond geplant en de rest staat nu in bakjes onder een kweekkasje. Dan heb ik straks twee sets planten die een beetje met elkaar uit de pas lopen, zodat mijn oogstperiode wat langer is. 
Twee jaar geleden alweer was ik met vriend +D te eten bij een etentje van Eetverleden! en daar kregen we toen ook een lekker tuinbonen hapje. Afgelopen zomer heb ik wat verder geexperimenteerd met tuinbonen op Romeinse wijze en ik vond het wel lekker. En dan blijken het ook nog hele mooie planten te zijn ook. Genoeg reden om ze in eigen moestuin te planten voor dit jaar natuurlijk.  
En verder heb ik meteen ook wat radijsjes uitgezaaid. Die komen lekker snel op en dat is leuk voor de kids om te zien. En lekker in de salade natuurlijk. En in potjes heb ik ook nog wat bleekselderij gezaaid. Die laat ik nog even kiemen in de warmte en dan in de loop van maart in de tuin. 
Eens kijken wat dat betekent voor mijn bleekselderij soep, wanneer ik die maak met liefdevol gekweekte bleekselderij. Nu ik een aantal jaar een moestuintje heb, merk ik dat mijn groente veel langzamer groeit dan de commercieel gekweekte groente en daardoor wat compacter van structuur en smaakvoller is. We zullen het zien. 

En nu maar eens de opkomende plantjes uit de grond gaan kijken. 

maandag 17 februari 2014

Valentijn

Valentijn zoals het bedoeld is!
Het kan niemand ontgaan zijn. Het is weer valentijn. De winkels hangen vol met hartjes, snoepjes, beertjes en heel veel roze en rood. Ik heb er weinig mee, ik ben nog oud (slik) genoeg om me te herinneren dat je alleen aan het geheime object van je onbeantwoorde liefde een zeer discreet kaartje stuurde. Al dat gedoe met chocolade voor mensen die dondersgoed weten dat je van ze houdt hoorde daar zeer expliciet niet bij. Maar goed de tijden zijn veranderd en ik kan me ook niet meer geheel onttrekken aan de commerciële druk om iets te doen met valentijn. 

Dus ik kocht bij de hema een siliconentaartvorm in de vorm van een hart. En bij de Plus een pakje biscuit-deeg mix. En samen met wat melk en eieren toverde ik dat om tot een hartvormige cake. 

De hartvormige cake, dus.

Maar alleen een hartvormige cake is niet genoeg voor mijn man. Dus ik maakte ook nog wat botercreme (200 gr. boter + 200 gr. poedersuiker mixen tot het fluffy is). Smeerde daar de cake mee in. Bij de AH kocht ik ook nog twee pakketjes roze marsepein. Kneden en uitrollen (in de poedersuiker, niet in bloem) en dan heel voorzichtig over de cake heen draperen.

En dan is het af. 

De overgebleven marsepein nog een beetje bijsnijden en aandrukken en daar heb je dan ineens een heel leuk uitziende taart, waar je je man nog aardig mee kan verrassen. 

Ik vond het zeker voor herhaling vatbaar. Ik heb nooit heel veel gedaan met taarten versieren met marsepein of fondant, maar het is makkelijker dan ik dacht en tegenwoordig voor veel mensen een hobby, dus de materialen ervoor zijn makkelijk verkrijgbaar bij verschillende winkels en supermarkten. Ook op internet zijn een hoop recepten en instructies te vinden voor het maken en verwerken van dit soort taarten. En een vriendin heeft een keer zo haar eigen bruidstaart gemaakt, die verdraaid lekker was. 
Dus...misschien niet meer in de vorm van een hart, maar ik denk dat het bekleden van taarten zeker terug gaat komen in huize Hartogensis.


zondag 16 februari 2014

De Duistere Dame

Het klinkt alweer als een Suske en Wiske titel, maar het gaat alweer om een doodenge film van alweer de herrezen Hammer Film Studios, The Woman in Black (2012) van James WatkinsDaniel Radcliffe (Harry Potter, Horns) speelt hier een van zijn eerste hoofdrollen na zijn carrière als Harry Potter in de bijbehorende films. Verder ook nog Ciaran Hinds, die we nog kennen als Ceasar uit de serie Rome.
Het is een hele naargeestige film met karakters met nare achtergronden die een moeilijke taak moeten verrichten en daarbij ook nog allerlei natuurlijke en bovennatuurlijke tegenwerking krijgen. En een paar zeer effectieve, nare schrikmomenten. Zeker een aanrader voor een donkere winternacht.

De filmposter is al behoorlijk naargeestig.

Spoilers ahoi!

Arthur Kipps (Radcliffe) is een jonge weduwnaar die zijn vrouw verloor in het kraambed. Hij zorgt voor zijn jonge zoontje en is een junior medewerker van een notariskantoor. Op een dag krijgt hij de opdracht om de nalatenschap van een van de overleden cliënten van het kantoor, Mrs. Alice Drablow, op orde te brengen. Hij moet afreizen naar haar huis, Eel Marsh House, daar haar laatste testament opsporen en zorgen dat dat wordt uitgevoerd. Aangezien hij slecht functioneert sinds de dood van zijn vrouw, zegt zijn baas hem deze opdracht tot een goed einde te brengen, anders wordt hij ontslagen.

Arthur reist af naar het dorpje, waar hij vijandig wordt ontvangen, zodra duidelijk wordt dat hij naar Eel Marsh House moet. De volgende dag wil de lokale notaris (McMullan) hem wat papieren in handen duwen en hem terug naar de trein naar Londen brengen. Maar Arthur accepteert deze papieren niet, hij weet dat hij grondig onderzoek moet doen, anders wordt hij ontslagen. 
Arthur reist af naar het nabij gelegen Eel Marsh House. Het ligt midden in een zoutmoeras, dat iedere keer met het tij overstroomt. Het huis is alleen bij eb te bereiken. En de bezoekers zijn van de buitenwereld afgesloten wanneer het tijd hoog is. Daarbij zorgt de nabije zee ook altijd voor veel mist. Wanneer hij de dag alleen doorbrengt in het huis, komt hij er al snel achter dat er vreemde dingen gebeuren in het huis. Zo hoort hij vreemde geluiden, alsof er iemand anders aanwezig is in het huis. 
Ook ontdekt Arthur correspondentie waaruit blijkt dat Mr. en Mrs. Drablow een zoon hadden, die jong overleden is, zoals zoveel kinderen in het dorp jong overleden zijn. Nog later blijkt dat deze zoon geadopteerd was, de zoon van de ongehuwde Miss Jennet Humfrye, zuster van Mrs. Drablow. Mr. en Mrs. Drablow adopteerden de jongen omdat Miss Humfrye mentaal ongeschikt was om het kind op te voeden (of was het bewijs voor haar ongeschiktheid als moeder het feit dat ze niet getrouwd was?). Miss Humfrye was het hier niet mee eens en probeerde meermalen om haar zoon terug te krijgen, maar kennelijk lukte dat niet. 
Toen gebeurde er een ongeluk op de weg tussen het vaste land en Eel Marsh House, waarbij de jongen omkwam. Zijn lichaam ligt nog steeds in het moeras en er staat alleen een kruis om de plaats van het ongeluk te markeren. 

Arthur blijkt druk met zijn onderzoek, Mrs. Drablow hield er geen nette administratie op na. En tijdens zijn bezoekjes terug aan het dorp wordt steeds meer duidelijk waarom iedereen zo een hekel heeft aan Eel Marsh House en de mensen die daar op bezoek gaan. Men gelooft dat er een geest woont, die boos wordt wanneer de spullen in het huis verstoord worden. Uit wraak zet de geest dan de kinderen van het dorp aan tot spectaculaire zelfmoord (kinderen springen collectief uit het raam, wandelen collectief de zee in, drinken loog en zetten zichzelf in brand). 
Na verloop van tijd wordt het Arthur duidelijk dat de geest Miss Humfrye moet zijn. Zij mocht bij haar zuster inwonen, maar haar zoon niet meenemen. Na het ongeluk en zijn dood beschuldigde zij haar zus ervan de jongen met opzet te hebben laten verongelukken of in het moeras achter hebben gelaten om hem te laten sterven. Miss Humfrye pleegde daarna zelfmoord door zich te verhangen in de kinderkamer. Waarna zij ging spoken in Eel Marsh House. Iedere keer als zij gezien werd, was dat omdat zij de dood van een van de lokale kinderen aan het voorbereiden was.

Arthur vermoedt dat de geest het nu gemunt heeft op zijn zoontje. Dus hij wil de geest rust brengen voor zijn zoontje arriveert, voor een korte vakantie aan de Britse kust. Hij gaat op zoek naar de gezonken koets, haalt het (vrij goed gepreserveerde) lichaam van het zoontje uit het moeras. Hij legt dat eerst in de kinderkamer en daarna in het graf van Miss Humfrye (yep, een echt oud engels landhuis heeft een eigen begraafplaats op het terrein). Maar was dat genoeg om de geest rust te brengen? Arthur denkt van wel...

woensdag 5 februari 2014

De borduurkaartjes gaan door!

Voor kerst heb ik een aantal kaartjes geborduurd in kruissteek (net als vorig jaar) en dat vond ik zo leuk, dat ik er ook na de kerst gewoon mee door ben gegaan. Daarbij ben ik natuurlijk ook geholpen omdat ik van vriend S. voor mijn laatste verjaardag ook een mooi, nieuw boek met borduurpatronen heb gekregen. En die patroontjes smeekten er natuurlijk om, om geborduurd te worden!


Het boek waar het mee begon

Dus na het positieve commentaar van andere mensen (ik werd zelfs genoemd op een blog!)op mijn mooie kerstkaartjes ben ik aan de slag gegaan. In het eerder genoemde winkeltje 'De Wolhoek' in Gennep kocht ik wat witte Aïda met 7 steekjes per centimeter. Dat is vrij fijn, maar wanneer ik het op kaartjes van A6 formaat wil krijgen, moet ik de patroontjes klein houden. Tussen de patroontjes probeer ik 3 a 4 cm. afstand te houden. Dat lijkt veel, maar wanneer ik de lapjes op de kaartjes plak, wil ik wel langs alle kanten van de opening wat ruimte overhouden.  

De lap met voorlopig 15 patroontjes.
Ik ben zelf gek op de stijl van Art Nouveau. De vloeiende lijnen en de inspiratie die uit de natuur wordt gehaald spreekt mij enorm aan. En omdat veel van uitingen van die kunststroom ook bedoel waren om platte vlakken te versieren (Glas-in-lood, keramiek en tegels, posters en bedrukte stoffen) leent het zich ook voor kruissteekjes. De patronen zijn vaak eenvoudig en toch sierlijk. 
 
Een bosje bloemen.

Toen ik de lap met de eerste 15 patroontjes af had, waste ik hem met de hand in een sopje en toen in een kussensloop gecentrifugeerd in de wasmachine (koud). Daarna strijken en laten drogen. Daarna ieder patroontje uitgeknipt en iets van 1,5 á 2 cm rand om ieder patroontje houden. 
Lang geleden heb ik eens wat dikker, gekleurd, A5 formaat hobby papier gekocht bij de hema. Deze vouw ik dubbel, zodat ik een kaartje van A6 formaat heb. Met een cirkelsnijder snijd ik rondjes uit een kant van de kaart. Daarachter plak ik het patroontje en daar achter plak ik weer een half velletje papier in dezelfde kleur als de rest van de kaart.

En dit zijn dan de kaartjes wanneer ze af zijn. 
Het kost een paar avonden werk en een middagje fröbelen met een heel scherp mes en lijm, maar dan heb je ook wel weer een unieke set kaartjes, voor vrienden. 


dinsdag 4 februari 2014

Pendragon XIII - De slag bij Eburacum

Vanaf nu laten we de inhoud van de Great Pendragon Campaign voorgoed achter ons. Ik begon al meer en meer af te wijken, maar sinds de vorige aflevering was het ook echt niet meer houdbaar. Prins Madoc leeft nog, Koning Uther gaat een alliantie aan met de Koning van Malahaut en de slag van St. Albans vindt niet plaats in 495 bij St. Albans, maar in 494 bij Eburacum. Dit betekent ook dat ik de gehele anarchy-period van de GPC anders in zal moeten vullen. Dat zal nog best wat gepuzzle vragen.

Geschiedenis tot nu toe
Bavo de Stoute
Bellias van Winterbourne Gunnet (Afwezig)
Caulas van Tisbury
Eliot van Burcombe
Gerhardt van Berwick St James
Ignaeus Livius van Broughton

Mei 494, Eburacum

Prins Madoc huwt zoals afgesproken met de dochter van de Centurion Koning, Gwennith. Met dit huwelijk wordt de alliantie tussen Malahaut en Logres bezegeld. En Prins Madoc kan Koning worden van Malahaut, wanneer de Centurion Koning omkomt. Maar dit zal voorlopig nog niet gebeuren, aangezien de Centurion Koning nog in goede gezondheid verkeert.

Juni, Eburacum

De Saksen uit Nohaut en Deira zijn eindelijk aangekomen in Malahaut, onder leiding van hun oude Koning, Octa. Maar gelukkig is het leger van Koning Uther ook aanwezig, versterkt door het leger van de Centurion Koning. Bij Eburacum leveren zij slag tegen de Saksen. Sir Caulas, Sir Gerhard en Sir Eliot (en zijn gevolg) sluiten zich aan op de rechterflank, onder leiding van Prins Madoc. Sir Ignaeus en Sir Bavo vechten onder leiding van Sir Roderick in het centrum van het leger, met Koning Uther. Iedereen is geïspireerd door zijn verschillende passies, zoals Honor (Sir Caulas), Loyalty (Sir Ignaeus) en Hate Saxons (Bavo, Eliot en Gerhard).

Ronde 1
De ridders Eliot, Caulas en Gerhard maken geen gebruik van de mogelijkheid van de eerste aanval en wachten tot de Saksen naar hen toekomen.
De ridders Ignaeus en Bavo denderen wel naar voren en hakken in op een Heorthgeneot met hun zwaarden. Sir Ignaeus weet de zijne te verslaan en rijdt verder, maar Sir Bavo raakt verwikkeld in een langer gevecht met zijn tegenstander.

Ronde 2
De ridders Eliot, Caulas en Gerhard storten zich nu in de strijd en zij komen meteen tegenover Berserkers te staan. Uit de Slag bij Lindsey weten zij nog hoe dodelijk deze strijders kunnen zijn. Sir Eliot overleefde die slag, maar Sir Caulas en Sir Gerhard regeren nu over over Tisbury en Berwick St. James omdat hun oudere broers door Berserkers gedood werden.
Sir Caulas roept zelfs uit: "Er zijn twee dingen die ik niet doe in dit leven, Berserkers bevechten en mijn vrouw liefhebben!"
Maar de druk van de strijd brengt hen in conflict met de Berserkers en zij moeten wel vechten. Allen weten de Berserkers goed te raken, maar dat maakt deze monsterlijke krijgers alleen maar bozer en sterker. Sir Caulas weet zijn tegenstander bewusteloos te slaan en verder te rijden. Maar Sir Gerhardt sterft* met een Saksische Great-Axe in zijn brein en Sir Eliot wordt voor dood achtergelaten op het slagveld.
zo een dus. 

* En de GM heeft binnen tien minuten na binnenkomst van de speler, de ridder over de kling gejaagd. Weer een speler die nooit meer te laat zal komen!

Sir Ignaeus verandert een Ceorl in een vettige, rode massa op de grond van Malahaut. Sir Bavo vecht nog steeds dapper tegen zijn Heorthgeneot, maar de twee strijders zijn aan elkaar gewaagd.  

Ronde 3
Sir Caulas rijdt verder en doodt een Ceorl. 
Sir Ignaeus weet ook een Heorthgeneot omver te rijden en laat hem gevangen nemen door zijn schildknaap Julius, voor het losgeld. 
Sir Bavo is nog steeds in gevecht met zijn tegenstander, geen van beiden weet de ander eronder te krijgen en de strijd gaat door.  

Ronde 4
Sir Caulas slaat weer een ceorl neer, het is nauwelijks een uitdaging om de ene na de andere Saksische boerenpummel neer te slaan. Maar iedere dode Saks is een goede Saks!
Sir Ignaeus ziet dat Sir Roderick in problemen verkeert! Hij wordt aangevallen door een groep Heorthgeneats. Sir Ignaeus stort zich op deze nieuwe dreiging en weet een van de strijders bewusteloos te slaan en vraagt weer zijn schildknaap om de Saks gevangen te nemen. Als Ignaeus dit overleefd, wordt hij een rijk man!
Sir Bavo is nog steeds in gevecht met zijn tegenstander, geen van beiden weet de ander eronder te krijgen en de strijd gaat door.  

Ronde 5
Sir Caulas rijdt weer een ceorl neer. Het begint bijna saai te worden.
Sir Ignaeus slaat nog een heorthgeneat neer, deze gaat dood en er is geen kans op losgeld, helaas.
Sir Bavo is ook nog steeds in gevecht met de Heorthgeneat, die hij aan het begin van de strijd tegenkwam.

Ronde 6
Sir Caulas komt weer een van de gevreesde Berserkers tegen, maar dit keer heeft hij geluk en weet hij de woedende strijder meteen te doden. Hij slaakt een zucht van verlichting.
Sir Ignaeus doodt weer een ceorl. Sir Bavo weet eindelijk zijn tegenstander dood te slaan en verder te rijden naar de volgende tegenstander.

Ronde 7
De strijd loopt duidelijk ten einde. De Saksische troepen trekken zich terug en het leger van Uther trekt op. De overgebleven ridders doden links en rechts wat Ceorls.

Ronde 8
De Saksen zijn nu echt op de vlucht en de ridders jagen hen op en doden links en rechts meer ceorls. Dan staan zij als overwinnaars op het slagveld. Om hen heen horen zij het gejuich van de overwinnaars, vermengd met het gekerm van de gewonden.

Naweeën

Het lange gevecht heeft zijn prijs gehad. Niet alleen is Sir Gerhard gedood. Ook de Koning van Malahaut is gesneuveld in de strijd. Koning Uther, Sir Ulfius van Silchester, Sir Brastias en Sir Roderick zijn allemaal zwaar gewond geraakt. Zij worden net als Sir Eliot afgevoerd naar een tent om verzorgd te worden door monniken.

In Eburacum wordt een groot feest gegeven om te overwinning te vieren. Sir Caulas mag het feest meevieren in het kasteel, als de belangrijkste volgeling van Sir Madoc. Sir Eliot zou dat ook mogen, maar ligt in de ziekenboeg. De rest zal moeten feesten op het marktplein van Eburacum. 
Het valt Sir Caulas op dat een van de bedienden van Saksische ambassadeur vrij rondloopt in het kasteel en zich met het eten lijkt te bemoeien. Hij vraagt de man wat hij hier doet en neemt hem mee naar de hofmeier van het kasteel. Deze herkent de man niet als een van de reguliere bedienden en laat hem opsluiten in de kerker*.

* Hiermee is dan ook meteen een vreselijke massale vergiftiging verijdeld. Het is maar goed dat ik niet meer vasthoud aan de GPC. 

Buiten geeft Sir Bavo weer een aangedikt verslag van zijn eigen dapperheid tijdens de slag en iedereen heft zijn bierpul en juicht hem toe. 

Na eerder geleerde lessen houdt iedereen zich in wat betreft het drinken van bier en het versieren van dienstmaagden. Iedereen voelt zich overweldigd door gevoelens van kuisheid en is erg geïntimideerd door de Malahautse meisjes. 

De volgende dag blijkt dat Sir Roderick in de nacht is overleden aan zijn verwondingen. De ridders zullen naar huis moeten gaan met dit slechte nieuws!

Juli, Sarum

Sir Eliot vertelt Vrouwe Ellen het slechte nieuws van de dood van haar man. Zij is erg van haar stuk, maar is van plan om in naam van de negenjarige Robert als regent over Salisbury op te treden. 
Ook besluit zij om meteen de jonge Gilbert van Berwick St. James aan te wijzen als regent over dat landgoed, totdat de jonge Gwenda oud genoeg is om het landgoed te erven. Zij is het oudste overlevende kind van Sir Grigor de Geweldenaar. 
De ridders besluiten meteen om trouw te zweren aan de jonge Robert en aan zijn moeder, Vrouwe Ellen. Zij is geraakt door dit blijk van trouw. 

Winterphase 494/ 495

Sir Bavo krijgt een meisje, dat hij vernoemt naar zijn schoonmoeder, Greetje van Steeple Langford. Maar zijn familie wordt ook getroffen door slecht nieuws. Zijn neefje, Bertus, sterft aan de gevolgen van een kinderziekte.
Ook Sir Eliot heeft een verlies te verwerken. Zijn oudste dochter Edana sterft, ook aan een kinderziekte. Maar zijn broer Elias, die gehuwd is met de moeder van Grigor, Gerhard en Gilbert, krijgt weer een zoon, die zij alweer naar een overleden neef vernoemen, Gerhard.
Sir Caulas weet zijn zuster Imane weer uit te huwelijken, nadat zij kort gehuwd was met Sir Marcus Livius.
Sir Ignaeus krijgt te horen dat zijn tante Olivia Livius ervan beschuldigd wordt vals te spelen bij toernooien. Het is onduidelijk wat zij precies verkeerd doet. Licht zij mensen op met weddenschappen op de winnaars van de toernooien of speelt zij vals bij de onderdelen voor vrouwen? Het interesseert Ignaeus maar matig.

Green man

Sir Eliot en Sir Caulas willen een deel van hun geld verstandig investeren. Zij besluiten een oecumenische tempel te bouwen, waar zowel heidenen als christenen samen het goddelijke kunnen vereren (en hun reputatie erop vooruit gaat). Een belangrijk onderdeel van deze tempel is een zeer imposant praalgraf voor Sir Roderick. Ongetwijfeld zal deze tempel bedekt zijn in paganistische, symbolische beeltenissen, in later tijden nog voor problemen gaan zorgen.

Sheela na Gig

Sir Gilbert heeft enige tijd doorgebracht als schildknaap van Sir Gilmere (van 486 tot 488). Hij heeft gezien hoe de christelijke ridder Sir Gilmere werd gedood door de heidense Saksen en hoe zijn beide, oudere broers hun geloof stelden in de christelijke god. Hij besluit om in zee te gaan met het heidense geloof, om te bezien of dat beter werkt.  

maandag 3 februari 2014

zondag 2 februari 2014

Start van de Lente

Het is nog nauwelijks winter geweest, maar de lente begint al weer. De zon wint alweer aan kracht, de eerste vroege lenteplantjes steken hun bloemetjes al boven de grond en ook andere planten beginnen knoppen te maken. Het duurt niet lang meer voor de lente werkelijk losbarst.
Een belangrijk moment, niet alleen voor de natuur, maar ook voor mensen. In vroeger tijden (en nu nog wel) wordt deze periode dan ook uitbundig gevierd door verschillende religies met feest en speciaal voedsel. In Schotland en andere delen van de Britse eilanden eten ze op deze dag graag bannock, een soort ongerezen brood, alleen bloem en water, gebakken in een pan of op een plaat (met vet) in plaats van een oven.

De eerste blaadjes van de monnikskap.
En ik maak me ook al klaar voor de komst van een nieuw groeiseizoen. Ik heb laatst wat zaadjes besteld via Vreeken's Zaden. Ik hoop op tuinbonen, wortels in allerlei kleuren en radijsjes. En dan samen met nog wat broccoli van vorig jaar, kan ik mijn lol weer op in de moestuin. Vorig jaar was natuurlijk een buitengewoon goed jaar, daar hoop ik dit jaar weer op. Ik kijk vooral uit naar de gekleurde wortels. We zijn natuurlijk gewend aan oranje wortels, maar laatst had ik ook paarse en gele wortels gekocht bij de groenteman en die waren net zo lekker als de oranje. Dus komend jaar veel fel gekleurde wortelsalade voor mij.
In de voortuin heb ik ook een hoop gedaan het afgelopen jaar. De tuin is opnieuw ingericht, veel planten hebben een nieuwe plek gekregen en er zijn ook veel nieuwe planten geplant. Ik ben erg benieuwd om te zien welke planten de winter overleefd hebben en welke planten niet. De eerste blaadjes van de Monnikskap heb ik alweer gezien, een erg giftige plant, die met reden ver bij de moestuin vandaan geplant is. En de sneeuwklokjes hebben hun bloemen ook al weer boven de aarde uitgestoken. De krokussen en narcissen laten hun stengels ook al zien, maar het zal nog even duren voor zij hun bloemen laten zien.

Laat die lente maar komen.

zaterdag 1 februari 2014

Duivelsberg

De duivelsberg
De winter stelt nog niet veel voor dit jaar en daar maakten we vorig weekeinde lekker gebruik van door te gaan wandelen op de Duivelsberg, een grote heuvel, begroeid met bomen en een pannekoekenrestaurant. Het ligt in de gemeente Ubbergen en dat is niet zover bij ons vandaan.

Op de hoge Motte, met in de verte de Duffelt.
 We hebben met de kids een korte wandeling van 3 km gemaakt. Maar door het heuvelachtige landschap en de regen van de nacht ervoor, was het nog geen makkelijke wandeling en we deden er anderhalf uur over. De kindjes waren na afloop erg bleek en moe, maar kikkerden aardig op toen ze eenmaal een pannekoekje en een glaasje chocomel mochten in het pannekoekenrestaurant.

Uitzicht vanaf de lage Motte op de hoge Motte
Fascinerend aan de Duivelsberg is, dat het al lang bewoond wordt. Er is zelfs een dubbele MotteMergelp te vinden. Van de burchten is niet veel meer over, maar de heuvels zijn nog duidelijk te zien. De hogere Motte is goed te verdedigen en de kleinere motte geeft een goed uitzicht over de (nu) Duitse streek Duffelt.

Op de lage Motte, met uitzicht over de Duffelt.
Sander en ik moesten lachen toen we lazen dat de burchten in handen zijn geweest van graaf Balderik, nogal een intrigant kennelijk. Of misschien was dat onder invloed van zijn vrouw. In elk geval kunnen wij maar aan één Baldrick denken.


Baldrick

We hebben een prachtige wandeling gemaakt, maar ik kom graag nog eens terug, wanneer het iets minder regent en de paden iets droger zijn. Dit was af en toe een beetje al te gek.