Rusalka - Russische Fantasy

 Het was weer eens tijd voor een boek uit de oude doos, Rusalka van C. J. Cherryh. Van C. J. Cherryh heb ik in het verleden het een en ander gelezen en vond het altijd heel leuk. Ook Rusalka heb ik vroeger al eens uit de bieb gehaald. Dit exemplaar vond ik in een minibieb bij ons in de straat, dus die heb ik meteen meegenomen natuurlijk. 

Rusalka

Rusalka's ken ik nog uit een boek over monsters en andere vreemde wezens, dat ik als kind veel las. Rusalka's komen uit Slavische mythologie en zijn de geesten van vrouwen die vermoord zijn door mannen. En zij zwerven rond, op zoek naar wraak. Zij verdrinken alle mannen die zij tegenkomen (zeer terecht naar mijn idee).

Spoilers 

Het verhaal begint met Sasha en Pjotr uit Vojvoda. Sasha wordt ervan verdacht dat hij ooit zijn ouderlijk huis door middel van tovenarij in brand heeft gestoken, zijn ouders kwamen daarbij om. Zijn oom en tante hebben hem in huis genomen, maar behandelen hem erg slecht. En ongeluk lijkt hem te achtervolgen. Pjotr is een wat oudere kleine crimineel die zich verstopt in de schuur van Sasha's familie, nadat een avontuurtje met een lokale, getrouwde jongedame wel heel erg ongelukkig afliep. 

Pjotr en Sasha ontvluchten Vojvoda en willen naar Kiev trekken, de grote stad, die barst van de rijke, domme mannen en verveelde, mooie, jonge vrouwen. Maar op weg daarnaartoe raken ze in de problemen. Ze zijn slecht voorbereid op een lange reis, Pjotr is gewond en ze kennen de weg niet. Ze verdwalen in een woud waar nauwelijks nog leven is. De bomen zijn dood en de meeste dieren zijn weg. Uiteindelijk komen zij aan bij de hut van Uulamets, een tovenaar. 

Uulamets geneest Pjotr en vertelt hen wat er gaande is. Zijn dochter Eveshka is overleden, vermoord door zijn leerling Tsjernovog. En zij zwerft nu door het woud als een Rusalka. Zij vermoordt alles wat zij tegenkomt, want dat is haar aard als Rusalka. En Uulamets wil haar weer tot leven wekken. En daar kan hij de jonge Sasha, met zijn toverkrachten, goed bij gebruiken. Pjotr gelooft er niet in, maar kan zich ook niet aan de invloed van Uulamets onttrekken. 

Uulamets vindt ook Hwiuur, een Vodyanoi, een kwade watergeest. Deze was verantwoordelijk voor de dood van Eveshka, maar deed dat in opdracht van Tsjernovog. Uulamets, Sasha en Pjotr gaan op weg naar Tsjernovog om hem definitief te verslaan en hopelijk Evashka te redden van haar gruwelijk lot. 

Conclusie

Een leuk boek en niet te lang. En het is verfrissend dat dit fantasy verhaal eens niet teruggrijpt op West - Europese mythologie, maar gaat voor meer Oost - Europese mythologie met de introductie van Rusalka, Vodyanoi en Leshy. Verder is het magie - systeem ook bijzonder. Sommige mensen kunnen zaken voor elkaar krijgen door erom te wensen. Maar niet alles is even realistisch om te wensen, dus sommige zaken gaan heel makkelijk. Zoals wensen dat mensen bij je blijven. Andere zaken gaan heel moeilijk. Maar als de kansen keren, kunnen oude, vergeten wensen soms met kracht vervuld worden. Vandaar dat Sasha heel voorzichtig is met het uitspreken van zijn wensen. 

Een interessant boek en ik ga op zoek naar het vervolg, Tsjernovog. 

Moloch

Het was weer tijd voor film, dit keer een van eigen bodem! Het gaat om Moloch (2022) van Nico van den Brink. Deze folk horror van Nederlandse bodem konden we niet aan ons voorbij laten gaan. De hoofdrol is voor Sallie Harmsen (Blade Runner 2049) en de belangrijkste mannelijke rol is voor Alexandre Willaume. 

Lekker somber

Spoilers

De film is heet van de naald, dus lees verder op eigen risico. 

De film begint met een meisje die in een voorraadkast speelt, boven zich hoort zij hoe haar oma wordt aangevallen door iets of iemand. Maar het meisje grijpt niet in en wacht af. 

Dertig jaar later is het meisje een volwassen vrouw, Betriek (Harmsen) en woont samen met haar moeder Elske (Blok), vader Roelof (Goessens) en dochter Hanna (Van der Velden) in het huis waar Betriek ook is opgegroeid, op de geïsoleerde veengrond in Drenthe. 

In de buurt wordt ineens het ene veenlijk na het andere gevonden. En een internationaal team van archeologen komt naar Drenthe om de veenlijken te onderzoeken. De Deense archeoloog Jonas (Willaume) leidt het onderzoek. De veenlijken zijn allemaal vrouwen met een verticaal doorgesneden keel. Het lijken rituele moorden of offers te zijn. 

Ondertussen krijgt Betriek het steeds zwaarder. De vader van Hanna is overleden en Betriek moet het kind alleen opvoeden, dat combineren met een baan en de zorg voor haar ouder wordende ouders. Bovendien kampt haar moeder Elske met vreemde lichamelijk klachten, die een psychische oorzaak lijken te hebben. Maar Elske wil zich niet laten behandelen, dus Betriek mag die problemen ook nog oplossen. 

In de gemeenschap stijgt de spanning ook. Een medewerker van Jonas dringt het huis van Betriek en haar familie binnen, met een groot mes. Een lokale zwerver sterft en lijkt vermoord te zijn.  

Betriek heeft een ontluikende romance met onderzoeker Jonas en zet hem op het spoor van een lokale legende over Slavin Feike, die ten tijde van de heksenverbrandingen (In Nederland tussen 1495 en 1610, in deze periode was het houden van Christenen als slaven verboden, dus hoe was Feike een slavin?) ook dreigde op de brandstapel te belanden. Zij riep de hulp in van de demon Moloch (een Kanaänitische godheid, waarvan het hoogst onduidelijk is of er daadwerkelijk kinderen aan hem geofferd werden. En nooit populair in Nederland) en ontsnapte zo aan de brandstapel, maar alleen door haar dochter te offeren in ruil voor de hulp. 

Conclusies

Deze film kon me niet boeien. Het is natuurlijk leuk om een Nederlandse film te zien over Nederland en nog een horrorfilm ook. Maar ergens kon ik er toch niet inkomen. 

Het begint al met de voornaam van de hoofdpersoon. Helemaal niemand in Nederland heet Betriek, ik snap dat de makers voor een beetje een ouderwetse meisjesnaam wilden gaan, maar kies dan voor een echte oude Nederlandse of Drentse naam, daar zijn er genoeg van (hetzelfde geldt min of meer voor Feike, dat is een Friese naam en ook nooit erg populair geweest). 

Daarnaast kon ik ook niet zo in de isolatie en eenzaamheid van het Drentse landschap komen. Mensen, dit is Nederland, zelfs in de meest geïsoleerde stukken van Drenthe zijn er nog altijd 6 personen per Km2. Vanuit je hutje op de hei kan je waarschijnlijk nog 5 hutjes zien. 

En dan Moloch, ik snap dat we voor een enge demon met een beetje naamsbekendheid kiezen, maar Moloch krijgt geen poot aan de grond in een mistig Nederlands Veenlandschap. 

Oh, en kunnen we voor een keer een volwassen vrouw met kind op zoek naar liefde eens koppelen aan een man die niet worstelt met zijn eigen demonen en drankproblemen. Dat ze gewoon wat opgewekte seks heeft, omdat het leuk is. De arme Betriek kon meteen weer therapeut en gids spelen voor de archeoloog uit den vreemde.

Het verhaal vond ik nog redelijk leuk gevonden, over een vervloekte familie die verband houd met veenlijken, maar het kwam allemaal niet echt lekker uit de verf vond ik. In ieder geval, deze film deed het niet zo voor mij. Kijk hem omdat je de Nederlandse filmindustrie een boost wil geven.

Call of Cthulhu I - Aankomst in Heliopolis

Nadat we vorige maand karakters hebben gemaakt, zijn we nu dan voor het eerst bij elkaar gekomen om te rollenspelen met Call of Cthulhu - Invictus. We gebruiken het 5e ed. systeem en starten in 145 na Christus. 

De spelers
Draco Silvius Dorso - Patriciër
Gaius Valerius Lucanis - Wetenschapper in dienst van Draco Silvius Dorso
Vibus Norbanus - Ziener in dienst van Draco Silvius Dorso
Proclus Servilius Adventus - Ex-slaaf van, maar nu als bankier in dienst van Draco Silvius Dorso. 

Marcus Livius Cicero - Senator en rivaal van Draco Silvius Dorso

Mensis Martius in het Eerste Jaar van het Consulschap van Hadrianus en Caesar of 898 Ab Urbe Condita, De Nijl, onderweg naar Iunnu of Heliopolis

De Romeinse Patriciër Draco Silvius Dorso reist met zijn huishouden, bestaand uit Gaius Valerius Lucanis, Vibus Norbanus en Proclus Servilius Adventus naar Heliopolis. De Senator Marcus Livius Cicero reist met hen mee. Op een grote rivierboot reizen zij nu naar de Nijl af, op weg naar Heliopolis. Aan boord bevinden zich ook nog een weduwe uit een verarmd Romeins Patriciërsgeslacht, haar dochter en haar slaven, een grote, bruinharige Keltische slavin voor de dochter en nog een donkere Nubische slaaf. De dagen en de oevers van de Nijl glijden voorbij. Het uitzicht is steeds prachtig, met enorme rietvelden, vele kraanvogels, krokodillen, nijlpaarden en vissers in kleine bootjes. Uiteindelijk arriveert de boot in Heliopolis. 

Draco Silvius Dorso kijkt om zich heen. Het is duidelijk dat Heliopolis, ooit, honderden jaren geleden een enorm centrum van spirituele en wereldlijke macht moet zijn geweest. Overal staan tempels, pilaren, standbeelden en andere uitingen van macht en rijkdom. Maar die tijd is nu voorbij. De stad van Heliopolis stelt weinig meer voor en bestaat alleen nog maar uit boeren, vissers en bescheiden ambachtslui. De tempels en andere gebouwen zijn vervallen tot ruïnes en de stenen worden gebruikt om elders weer huizen van te bouwen. 

Vibus Norbanus kijkt ook om zich heen. Sinds Alexander de Grote meer dan 450 jaar geleden door Egypte trok, zijn alle belangrijke teksten op klei, steen en papyrus van de grote Zonnetempel in Heliopolis verplaatst naar de nieuwe stad, Alexandrië. Maar wie weet wat er achter is gebleven in Heliopolis. Vibus Norbanus is vast en zeker besloten om op onderzoek uit te gaan. 

De weduwe en haar familie verlaten ook de boot en zijn op zoek naar een Taberna om te kunnen overnachten. Zij komen uiteindelijk uit bij de Taberna die Draco Silvius Dorso en zijn gezelschap en Marcus Livius Cicero ook hebben uitgekozen. Vibus Norbanus richt zich meteen op de jonge dochter in het gezelschap, terwijl haar moeder onderhandelt over de prijs van de overnachting. Het arme kind weet nauwelijks hoe zij moet reageren op gevatte openingszinnen als: "Zal ik je toekomst eens voorspellen?" Hij neemt de moeite niet om naar haar naam te vragen (Fast Talk). 

Proclus Servilius Adventus heeft iets meer grip op zijn positie en spreekt de grote, Keltische slavin aan. Zij blijkt een vrij somber en apatisch mens te zijn. Zij vertelt Proclus Servilius Adventus dat zij Elenys heet en dat Domina Herrenia Cordia Paci en haar dochter Pacia op een pelgrimage zijn (Fast Talk). Proclus Servilius Adventus vraagt zich af wat voor een pelgrimage dat kan zijn. Heliopolis was natuurlijk een enorm centrum voor de verering van Re - Atum, de Egyptische Zonnegod, maar die cultus is nu, net als de stad, enorm in verval (Occult). 

Inmiddels is Herrenia Cordia Paci klaar met de onderhandelingen en zij ziet nu in wat voor soort situatie haar dochter zich bevindt. Zij dringt zich naar voren en kapt de gladde praatjes van Vibus Norbanus snel af. Zij dirigeert haar dochter en slavin snel naar de kamers die zij geboekt heeft. 

Terwijl Vibus Norbanus en Proclus Servilius Adventus alleen oog hadden voor de vrouwen, viel het Draco Silvius Dorso en Gaius Valerius Lucanis juist op dat bij de bagage van deze familie ook een grote wijnton hoorde (Insight). Deze werd door sjouwers van de kade onder leiding van de grote Nubische slaaf van Domina Herrenia zeer voorzichtig naar binnen getild en later naar de kelder gebracht. Vibus Norbanus heeft meteen een pijnlijk inzicht. Deze weduwe is hier, in dat wijnvat zit haar dode man en met de obscure cultus van de Zonnegod wil ze haar man tot leven wekken!

Gaius Valerius Lucanis: "Zijn we nu niet aan het doordraven?"

Vibus Norbanus: "Nee!"

Gaius Valerius Lucanis: "Als ze haar man wil laten mummificeren en bij wil laten zetten in de tempel van de zon, laat haar dan toch." 

Draco Silvius Dorso en Gaius Valerius Lucanis was het ook al opgevallen dat Domina Herrenia Cordia Paci een visje aan een ketting om haar hals draagt (Spot Hidden). Is zij een volgster van Jezus van Nazareth? Ze heeft kennelijk een voorkeur voor obscure cultussen. En een voorkeur voor cultussen waarbij men een belofte van herrijzenis na de dood kent.

Marcius Livius Cicero vindt dit zeer zorgwekkend. De volgers van Jezus van Nazareth zijn niet alleen een obscure cultus, maar met hun waanzinnige monotheïsme en hun weigering om de keizer als staatsgod te erkennen zijn zij ook meteen verraders en rebellen (Knowledge Empire). Al meer dan 70 jaar is het Romeinse staatsapparaat bezig om deze rebelse cultus met wortel en tak uit te roeien, maar als ratten steken zij steeds weer ergens anders de kop op! En nu zijn deze rebellen te vinden in AEgyptus! De Graanschuur van Rome wordt bedreigd door deze waanzinnige rebellen. Als zij hier voet aan de grond krijgen, eten de patriciërs in Rome niet meer! De Gouverneur van AEgyptus moet hierover geïnformeerd worden (Op dit moment is de Praefectus AEgypti Lucius Valerius Proculus)!

Vibus Norbanus denkt na over wat hij weet over de cultus van Jezus van Nazareth, zeker in relatie tot de cultus van Re - Atum in Heliopolis. Het zijn beide cultussen waar dood en herrijzenis een belangrijke rol spelen. De boodschap is dat de dood niet het einde is, maar dat er nieuw leven mogelijk is. Is deze Jezus misschien een avatar van Re - Atum? (Occult)

Die avond, als iedereen slaapt, sluipen Vibus Norbanus en Proclus Servilius Adventus samen naar de kelder. Zij willen dat wijnvat nader onderzoeken. Het vat is erg nieuw, erg goed gemaakt en wat groter dan een normaal wijnvat. Het is ook erg zwaar. Maar ze durven het niet open te maken. Dat zou ontdekt worden en niet uit te leggen zijn. 

De volgende morgen wordt iedereen bij zonsopgang gewekt door de gezangen van de priesters uit de Zonnetempel. Deze cultus is nog altijd actief en voert nog altijd de eeuwenoude, heilige rituelen uit om de zon te laten terugkeren uit de onderwereld. Draco Silvius Dorso vindt dit allemaal bijzonder pittoresk en is blij dat hij Heliopolis heeft meegenomen op dit uitstapje. Waar vind je dit nog?

De groep staat op en gebruikt het ontbijt in de Taberna. Boven hun pap met honing en licht bier maken zij plannen voor de dag. Gaius Valerius Lucanis drukt de anderen op het hart om de weduwe en haar gezin met rust te laten. Zij heeft een onschuldige waan en anderen hebben daar geen last van. Voor de rest kan antwoorden, horen zij buiten en enorm kabaal. Er is een wagen op hol geslagen en er is een hoop geschreeuw en gekerm. Wanneer de groep buiten gaat kijken, zien zij een op hol geslagen ossenwagen, zonder menner, die op een groepje marktkooplui afstormt. Zij stuiven uit de weg, maar een van de mannen komt onder de hoeven van de os. Even later botst de os tegen een woning, en stopt zijn dolle ren, maar het leed is al geschied. 

Binnen de kortste keren staat er een verdrietige menigte om de dode man heen. Er wordt gehuild en geweeklaagd. Als de groep de ossenmenner in de gaten krijgt, slaat het verdriet om in woede. Zij staan op het punt om de arme man te lynchen in de straat. Vibus Norbanus grijpt in en dirigeert de ossenmenner de Taberna in. Ondertussen probeert de rest de menigte te kalmeren. Dat lukt en de ongelukkige koopman Hassan wordt afgevoerd op een paar planken, naar zijn familie voor begrafenisriten. 

Marcus Livius Cicero onderzoekt nog samen met Gaius Valerius Lucanis de os. Deze lijkt gebeten te zijn door een insect van het een of ander en daardoor dol geworden te zijn. Een os is ook helemaal niet geschikt om vracht mee te vervoeren in een drukke stad. Hopelijk leert men hier in Heliopolis van. 

Draco Silvius Dorso heeft een gids geregeld die hen vandaag door de oude tempels van Heliopolis kan leiden. Deze Horemheb vraagt de hoofdprijs voor zijn kennis, maar laat de groep dan ook de mooiste dingen zien en hij kan goed vertellen over de oude geschiedenis van de Heliopolis en de verering van Re - Atum. 

Horemheb neemt de Romeinse groep mee naar de Zonnetempel met de imposante pilaren. Eens was deze tempel het centrum van de verering van Re - Atum, de Zonnegod en Schepper van de wereld, maar nu is de tempel in verval. Hier en daar worden de pilaren al weer afgebroken en gebruikt voor stenen gebouwen elders. 

Horemheb vertelt hoe ooit de heuvel Benben oprees uit het water van de oer-oceaan Nun. Op de Benben landde de Zonnevogel Bennu en toen de zon voor het eerst verrees en de Bennuvogel voor het eerst zijn roep over het land liet schallen, schiep hij daarmee de wereld. De Benbenheuvel staat nu in Heliopolis en in de morgen van de de eerste stralen van de zon erop. De Romeinse toeristen vinden dit heel pittoresk klinken.