The Northman

Afgelopen week zijn Sander en ik samen naar de film gegaan, The Northman (2022) van  Robert Eggers. In de hoofdrollen waren er Alexander Skarsgård (zoon van Stellan), Nicole Kidman, Claes Bang (Dracula), Ethan Hawke, Anya Taylor - Joy, Willem Dafoe (Murder on the Orient Express, What Happened to Monday?) en Björk. 

The Northman

The Northman grijpt terug op verhalen over Amleth, een prins uit Jutland. Nadat zijn vader is gedood door zijn oom en zijn moeder, neemt hij wraak op zijn oom en moeder. Het verhaal van Amleth was ook de basis voor het toneelstuk van Shakespeare. Maar deze film wil het verhaal dus weer in de oorspronkelijke setting vertellen. 

Spoilers

De film begin met een stel Vikingschepen, die terugkeren naar huis met een rijke buit van goud, bont en slaven. Het zijn de schepen van Koning Aurvandil War Raven (Hawke). Zijn koninkrijk op Hrafnsey (bij Ijsland) is welvarend en hij heeft een zoon, Amleth, om trots op te zijn. Toch zijn er spanningen. Zijn vrouw Gudrun (Kidman) is nogal koel en afstandelijk naar hem en haar zoon. Bovendien is er ook een ambitieuze bastaard - broer Fjölnir (Bang), die een erg goede relatie lijkt te hebben met de Koningin, de hofnar Heimir (Dafoe) geeft daar zelfs commentaar op. 
Aurvandil is ernstig gewond geraakt tijdens de laatste rooftocht en hij denkt na over zijn eigen sterfelijkheid. De volgende dag neemt hij zijn jonge zoon mee naar een heiligdom en daar ondergaan ze een ritueel, waarmee ze een deel van hun toekomst kunnen zien. 

Maar Fjölnir is ietsje doortastender. Wanneer Aurvandil en Amleth weer naar buiten komen, staat hij al met een groepje mannen klaar. Aurvandil wordt lafhartig neergeschoten, terwijl Amleth maar net weet te ontkomen. In het dorp vindt ook een bloedbad plaats en aan het einde van de dag zit Fjölnir veilig op te troon, terwijl Amleth in een bootje wegroeit. Hij zweert dat hij zijn vader zal wreken, zijn moeder zal redden en zijn oom zal doden. 

Jaren later is Amleth onder een geheime naam een krijger in het leger van een ander. Na een rooftocht treft hij in een lokaal heiligdom een Zieneres (Björk),die hem herinnert aan zijn lot, hij moet zijn vader wreken, zijn moeder redden en zijn oom doden. 

Wanneer de volgende dag de overwinnaars napraten en plannen maken over wat ze zullen doen met de slaven, krijgt Amleth nieuws over Fjölnir. Deze is niet langer koning in Hrafnsey, maar is daarvandaan verdreven en woont nu in IJsland. Een deel van de nieuwe slaven zal aan Fjölnir verkocht worden. Amleth besluit om zich voor te doen als slaaf, om zo naar IJsland te komen (Dit vond ik eigenlijk een onwaarschijnlijk stuk, waarom zou hij niet als krijger naar Ijsland kunnen gaan? En welke garanties zijn er dat hij daadwerkelijk zal eindigen in Ijsland bij Fjölnir? Waarom wordt hij niet herkend door zijn maten?). 

Eenmaal in Ijsland ziet Amleth dat Fjölnir een goed leven leidt. Gudrun is met hem hertrouwd en heeft hem zelfs een tweede zoon geschonken, Gunnar. Het leven lijkt vreedzaam voort te kabbelen en Aurvandil War Raven is vergeten. Amleth start samen met slavin Olga (Taylor - Joy) een terreurcampagne. Hij weet een magisch zwaard te bemachtigen en één voor één worden mensen van Fjölnir gedood, net zo lang tot de bevolking denkt dat zij worden belaagd door geesten. 

Wanneer Amleth zijn moeder wil bevrijden, krijgt hij nog een vreselijke schok te verwerken. Zijn moeder was een slavin en slachtoffer van verkrachting. Amleth is het kind van verkrachting. Dat zij het later heeft geschopt tot echtgenote en koningin doet niets af aan het feit dat zij Aurvandil haatte. Het hele wereldbeeld van Amleth stort in. Zo nobel was zijn vader niet, zijn moeder was geen onschuldig slachtoffer van de coup van zijn oom en zijn oom pakte wat hij pakken kon, net als zijn vader indertijd. En wat betekent dit voor Amleth?

Het lijkt erop dat Amleth zal sterven, als gevangene van zijn oom. Zijn missie zal niet volbracht worden. Maar dan wordt hij uit zijn benarde positie bevrijdt door Raven. Samen met Olga wil hij de eindeloze cyclus van wraak achter zich laten en een nieuw leven beginnen bij familie in de Orkney Eilanden. Maar dan is Olga zwanger. Amleth realiseert zich dat Fjölnir na de dood van Gudrun en Gunnar niet zal rusten voor ook de lijn van Amleth is uitgeroeid. Amleth keert terug om een laatste gevecht te leveren met Fjölnir. 

Conclusie

Whew, wat een film. Robert Eggers heeft zijn best gedaan om een zo realistisch mogelijk beeld te geven van de leefwereld van de Noormannen in de vroege middeleeuwen. We zijn een paar jaar geleden in Denemarken op vakantie geweest en veel zaken waren herkenbaar. Zo was de hal waarin Aurvandil woont en zijn mannen ontvangt, zo nagebouwd van de vergelijkbare huizen die we zagen in 

Jelling en Ribe. Ook is er duidelijk veel moeite gestoken in het recreëren van de rituelen en leefwijzen van die periode. Ook de lange reizen die de Noormannen ondernamen, worden even aangestipt. Ze vinden het geen enkel probleem in het land van Rus (Oekraïne) uit roven te gaan en dan te besluiten of de slaven meer geld zullen opbrengen in Ijsland of in Constantinopel. De afstand tussen Ijsland en Constantinopel is toch al gauw 4.000 km. En ook dit is historisch. In Jelling zijn muntjes uit Irak gevonden. De Noorse en Iraakse handelaren troffen elkaar in Constantinopel. 

Verder was het verhaal natuurlijk ook fantastisch. Denk je dat je naar een mythisch wraak epos zit te kijken, met net genoeg gebeurtenissen erin, waarvan je je af kan vragen of ze echt of magisch zijn, krijg je ineens de onthulling van Gudrun, dat zij ook een slachtoffer was van de leefwijze van de Noormannen. En daarmee komt de hele wraakmissie van Amleth op losse schroeven te staan. De daden van zijn vader Aurvandil zorgden ervoor dat zijn moeder Gudrun zon op wraak. En wat betekent dat voor Amleth, die precies hetzelfde doet als zijn vader? Ook hij vermoordt links en rechts mensen en maakt ze tot slaaf. Welke wraakgevoelens komen daar uit voort, die nog generaties lang na zullen echoën?

En heeft Amleth in de twintig jaar dat hij bezig was met zijn wraakmissie dan niet één keer nagedacht over waar hij en zijn vader mee bezig waren? Je ziet hoe hij een dorp uitmoordt. Heeft hij nooit nagedacht over waar zijn moeder vandaan kwam, als hij ziet hoe andere mannen slavinnen tot vrouw nemen? 

De film deed me denken aan Valhalla Rising, ook over een man die niets anders kan dan vechten en daar uiteindelijk aan ten onder gaat. En ook aan The Last Duel, waar de mannen in de wereld beslissingen nemen en de vrouwen daar slachtoffer van worden.  

Gaat dat zeker zien. 

Wilde tuin in April

Een tijdje geleden schreef ik hier over het project de Wilde Tuin, waar ik aan mee doe. Inmiddels zijn we een paar maanden verder. En mijn kale wintertuin is inmiddels een bomvolle lentetuin geworden. De planten komen flink op. Het enige dat ik doe is een beetje water geven. 

Medio april

Nu zijn alle planten van vorig jaar weer teruggekomen. De Ribes is inmiddels wel uitgebloeid, maar het staat nu vol met vergeet-me-nietjes, lelietjes-van-dalen en de akelei komt ook ieder jaar terug. Nu ik het (voor de wetenschap!) allemaal wat strenger volg, zie ik hoe snel het kan gaan als de temperatuur ook maar enigszins stijgt. 

Medio februari

Toen ik begon, in februari, was alles nog kaal en bruin. 

En niet alleen in mijn eigen tuin gaat het hard. Ook in de moestuin mag ik weer flink aan de bak. Ik heb inmiddels flink wat mest in de grond gegraven en de boontjes en erwten geplant. Nu is het wachten tot alles weer omhoog komt. Ik kijk er al naar uit. 

Fight Club

Corona is min of mee over, maar ik blijven boeken lezen. Dit keer Fight Club van Chuck Palahniuk. Ik heb indertijd de film in de bioscoop gezien, maar ik kwam er laatst pas achter dat de film gebaseerd is op een boek. Gelukkig bood de bieb weer uitkomst. 

Spoilers

We volgen een protagonist zonder naam. Hij leidt een vrij leeg leven als kantoormedewerker bij een autobedrijf, waar hij verantwoordelijk is voor het al of niet terugroepen van defecte auto's. Verder leidt hij aan slapeloosheid. Op advies van een arts gaat hij langs bij een praatgroep voor mensen met Teelbalkanker. Hij vindt het openhartig delen van emoties vreemd genoeg een erg goed middel voor zijn slapeloosheid. 

Maar dan ontmoet hij Marla. Deze vrouw bezoekt ook de bijeenkomsten. Maar zij is daar overduidelijk niet omdat zij teelbalkanker heeft. En met haar aanwezigheid drukt zij de protagonist met zijn neus op het feit dat hij de boel (ook?) oplicht. Zijn slapeloosheid keert terug. 

De protagonist ontmoet ook de charismatische Tyler Durden. En nadat een explosie zijn appartement vernielt, trekt hij in bij Tyler Durden. Samen richten ze een Fight Club op en die gaat al snel over in Project Mayhem. Beide ontwikkelingen trekken steeds meer jonge mannen aan, die nauwelijks nog een rol hebben in de moderne samenleving. Ze starten een soort zelfvoorzienend collectief in het huis van Tyler Durden, maar ze hebben ook een destructieve kant. Steeds worden er symbolen van de moderne consumptie maatschappij vernield. De protagonist voelt zich hier steeds ongemakkelijker bij. 

Verder is Tyler Durden ook een intense, maar dysfunctionele relatie met Marla gestart, waar de protagonist helemaal niet blij mee is, hij kan Marla niet uitstaan. Maar Marla legt (onbedoeld) wel een bom onder de verhouding tussen Tyler Durden en de protaganist en de plannen van Tyler Durden. Wanneer de protagonist op onderzoek uitgaat, ontdekt hij allemaal dingen over Tyler en zichzelf, die hij liever niet had geweten.

Conclusies

De film vond ik indertijd fantastisch, maar het boek is ook goed. De leegheid van het bestaan van de protagonist worden goed gevangen en zijn herkenbaar. Iedereen zou wel willen leven als Tyler Durden, met zijn lak aan sociale conventies en zijn gehaaide manier van doen. Maar het wordt toch al wel snel duidelijk dat zowel de protagonist en Tyler Durden beide zeer gemankeerde mensen zijn, die op een ongezonde manier proberen hun problemen op te lossen. 

Zo is de Protagonist duidelijk verveeld en niet uitgedaagd in zijn leven. Hij verliest zich in zijn nutteloze baan, zijn verzameling van spullen en zijn slapeloosheid. Maar hij kan geen manier vinden om wel betekenis aan zijn leven te geven. 

Tyler Durden worstelt met min of meer dezelfde problemen, maar gaat daar wat pro-actiever mee om. Hij start de Fight Clubs en Project Mayhem. Maar zijn reactie op een onbevredigend systeem is om het gewelddadig neer te halen. Verder is Tyler ook wat hypocriter. Om de Fight Clubs en Project Mayhem te kunnen financieren start hij verschillende zeer succesvolle bedrijven, waarmee hij dus gewoon meedoet aan het lege kapitalistische consumptiesysteem waar hij zegt op tegen te zijn. 

Verder verwateren Fight Club en Project Mayhem al heel snel tot griezelige fascistische organisaties, waar afwijkende, eigen meningen niet getolereerd worden. 

Verder zijn de homo-erotische ondertonen in het boek wat duidelijker aanwezig dan in de film. De protagonist worstelt ergens mee, wat zijn slapeloosheid veroorzaakt, maar kan dat niet echt onder ogen zien. De enige vrouw van belang in zijn leven is Marla, maar de relatie daarmee is zeer getroubleerd. En hij lijkt zich alleen maar op Tyler te richten, die hij ontmoette op een nudistenstrand en waarmee hij wel heel intiem samenleeft. Zou de protagonist niet gewoon gelukkiger zijn als hij uit de kast kwam?

Een leuk en vlot geschreven boek, dat nog eens tot nadenken aanzet. Zeker de moeite waard.  

Death Line

 De Corona maatregelen zijn grotendeels voorbij, maar we hebben toch nog een keer een foute film op afstand met vrienden gekeken. Het ging om Death Line (1970, ook bekend als Raw Meat) van Gary Sherman. Verder zagen we ook nog Donald Pleasence (Halloween, The Eagle has Landed), Clive Swift (Excalibur) en Christopher Lee (Dr Terror's House of Horror, To the Devil a Daughter)

 

Spoilers

Het Londen van de jaren '70 is maar viezig en armoedig. Twee studenten, Patricia (Gurney) en de Amerikaanse Alex (Ladd) willen met de Underground naar huis gaan, maar treffen op de trappen de in elkaar gezakte, vooraanstaande James Manford (Cossins). Patricia wil hem helpen, maar Alex heeft daar weinig zin in. Ze laten de man alleen in hun zoektocht naar hulp. Wanneer zij met een politieagent weer terugkeren naar de trappen, blijkt de man verdwenen. 

De volgende morgen bemoeit de overbezette Inspecteur Calhoun (Pleasence) zich met de melding van een verdwenen, gewonde man op de trappen van de Underground. Hij en zijn politieagenten hebben al langer het vermoeden dat er mensen verdwijnen in de stations, maar meestal zijn het arme mensen, of mensen zonder vaste woonplaats, die nauwelijks de aandacht trekken. Maar deze rijke kerel zal gemist worden. 

Zijn collega Richardson (Swift) vertelt over de mysteries van de Underground. Zo zouden er verlaten tunnels en stations zijn. Bovendien ging men niet altijd even goed om met de werkers, die alle tunnels groeven. Als een tunnel instortte was het vaak te veel moeite om de werkers te redden, dus die werden aan hun dodelijke lot overgelaten. 

En dan zien we de nazaten van een van die ongelukken. Een zeer zieke en gemuteerde man (Armstrong) probeert voor zijn even gemuteerde, maar zwangere partner (Turner) te zorgen. Hij heeft zelfs al haar favoriete hapjes meegenomen, de slachtoffers uit de Underground. Maar het is niet genoeg, zij sterft en de man raakt in een diepe depressie. Hij gaat uit moorden. 

Ondanks hun eerdere ervaringen nemen Patricia en Alex weer de Underground. Door vergeten bagage raken zij van elkaar gescheiden. Als Patricia dan ontvoerd wordt door de man, probeert Alex dat te melden bij de politie, maar die is nauwelijks geïnteresseerd. Dan gaat Alex zelf maar op onderzoek uit. Hij weet de geheime tunnels te vinden en probeert Patricia te redden, die duidelijk de vervangster moet zijn voor de dode partner van de man. 

De man raakt ernstig gewond en sleept zich met zijn laatste krachten naar de plek waar alle eerdere overlevenden van de Underground werkers ook neergelegd zijn na hun dood. Daar sterft hij. De politie komt alsnog opdagen en iedereen vertrekt weer naar het normale leven, de dreiging voorgoed uitgeschakeld. 

Of niet...?

Conclusie

Dit is best een beklemmende film met onaangename special effects. Donald Pleasance is natuurlijk altijd leuk om naar te kijken en Gurney en Ladd zijn ook verfrissend om naar te kijken, als Patricia en Alex, maar de wereld is wel heel somber en onaangenaam. 

Londen is grauw en groezelig, de mensen zijn arm en overal zijn sekswerkers aanwezig die links en rechts hun diensten aanbieden. Zelfs vooraanstaande mannen als James Manford maken daar gebruik van. En als zij dan verdwijnen (of vermoord worden), wordt er nauwelijks door de autoriteiten een zoektocht ingezet. 

En de gewone burgers hoeven toen en nu ook al niet op veel bescherming of steun te rekenen. De allerarmsten mogen het gevaarlijkste werk doen, en worden vergeten als er een ongeluk gebeurt. Als zij misstanden aankaarten, worden ze ervan beschuldigd deze zelf in scene te hebben gezet. 

Als je dat allemaal zo ziet, kan kannibalisme er ook nog wel bij. 

Een naargeestige film. 

Pendragon CIII - Oorlog in Cornwall

De groep is weer bijeengekomen. Nadat de vorige keer de Graal is gevonden, zitten de ridders nu een beetje met tijd omhanden. 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Brent van Dinton (afwezig)
Edna van Burcombe
Romulus Livius van Broughton

Old Sarum, vroege lente 555

Na jaren van zorgen om het natuurlijk leven met de Wastelands, is deze Lente fantastisch. Het groen lijkt bij de eerste zonnestraaltjes wel uit de grond en de takken te knallen. Het gras is mals en sappig, alle vee krijgt gezonde tweelingen, alle zorgen om hongersnood lijken in één klap verdwenen. De ridders vermoeden dat dit te maken heeft met het vinden van de Graal en het herstellen van de connectie tussen het profane en sacrale leven door de vragen van Sir Galahad. 

Maar er is geen rust voor dappere ridders. Sir Benno herinnert zich dat zij een paar jaar geleden in Cornwall waren en dat Koning Cador daar met duistere, alchemische zaakjes bezig was. En nu zijn alle ridders van Hoge Koning Arthur nog op queeste. Vrouwe Edna realiseert zich ook dat dit het perfecte moment is als Koning Cador problemen in Logres wil veroorzaken. De ridders besluiten dat zij nu allemaal nieuwe partners hebben en dat een tripje naar de subtropische stranden van Cornwall precies is wat iedereen nodig heeft. En ondertussen kunnen de ridders een beetje rondsnuffelen. 

Fowey, late lente 555

Sir Romulus, Sir Benno en Vrouwe Edna zijn samen met hun partners aangekomen bij Fowey en trekken daar over de kliffen om over het kanaal naar het verre land van de Franken te kijken. En dan zien zij een vloot van schepen, drie verschillende vloten eigenlijk, die dieper het Kanaal invaren, naar Oostelijk Brittannië. Één subvloot draagt de banieren van Cornwall, met zelfs het persoonlijke wapen van Koning Cador. 

Cador
Koning van Cornwall

De andere schepen voeren banieren van Saksen en van andere, onbekende volkeren. Waar kan deze vloot in hemelsnaam heen gaan? Probeert Koning Cador op deze manier toch zijn vrouw weer terug te halen, die nog steeds in zonde leeft met Tristan?

Vrouwe Edna besluit meteen om haar magie in de strijd te gooien. Zij heeft met haar volgelingen een hoop magisch krediet opgebouwd en gooit het nu allemaal in de strijd. Zij roept een Zeedraak (Glamour) op, die zich op de schepen stort. Vanaf de kliffen kunnen de ridders zien dat er paniek uitbreekt. De schepen zetten alle zeilen bij om zo snel mogelijk uit het bereik van de zeedraak te kunnen komen (we moesten even denken aan een hele slechte film).

 

Zeedraak

Het kan natuurlijk niet de bedoeling zijn dat de schepen ontsnappen! Dus Vrouwe Edna zet nog meer magie in. Zij laat het zeewier in de zee enorm groeien (Plant growth), en laat het ook nog muteren, waardoor het giftige doornen krijgt (Shape Plant). Het zeewier verstikt de schepen en de Zeedraak richt verschrikkelijke schade aan. Maar vrouwe Edna is natuurlijk niet de enige die de hulp van de goden in kan roepen. 

Sir Romulus en Sir Benno zien hoe op een van de schepen een man bij een altaar offers brengt van allerlei slaven aan boord van het schip. Het bloed spat over het altaar en het gegil van de slaven bereikt zelfs de Cornwallse kust. Maar hoe gruwelijk ook, het werkt wel. De Zeedraak verdwijnt weer onder water en de vloot kan nu proberen zichzelf los te maken uit het verstikkende zeewier. 

Vrouwe Edna laat het daar natuurlijk niet bij zitten. Zij roept onmiddellijk een Faerie Creature op. Zij heeft natuurlijk lang in Faerie gewoond en kent veel van deze gruwelijke wezens. Maar vorig jaar heeft de Keizer van Gisteren van de Faerie gezegd dat de grens tussen de wereld van de mensen die van de Faerie gesloten zou worden. Vrouwe Edna moet wel heel veel van haar magische energie gebruiken om deze grens te doorbreken. Maar als het haar dan eindelijk lukt, hoort iedereen plots het geroffel van hoeven, terwijl de lucht betrekt met donderwolken. Het is de Wilde Jacht! Uit de onweerswolken komt een enorme stoet van Faerie wezens te paard, die naar beneden stormen en de vloot aanvallen. 

Maar de Wilde Jacht oproepen is niet zonder gevaar natuurlijk. De leider van de Wilde Jacht laat zijn oog vallen op Edna, die het gewaagd heeft om hem en zijn heirschaar op te roepen. Hij roept haar toe dat zij wist dat contact tussen de werelden van Faerie en mensen verboden was. Zij zal spijt krijgen van haar onbezonnen daad!

De Wilde Jacht

Ondanks dat veel van de schepen uit de vloot nu vernietigd zijn en zinken, zijn er toch nog een flink aantal die weten te ontkomen en hun missie voortzetten, waaronder het schip van Koning Cador zelf.

De ridders staan even in dubio over wat nu te doen. Maar dan bedenken zij zich dat Tintagel van Cador zelf nu leeg moet staan. Misschien is het een goed idee om daar nu eens een kijkje te nemen. Edna maakt met haar laatste krachten nog een slechtvalk, zodat die een boodschap naar Cwene Guinevere in Kent kan sturen, om een oogje op Koning Cador en zijn vloot te houden. 

Wanneer de groep over Bodmin Moor trekt, naar Tintagel, komen zij langs de weg, die overduidelijk genomen is door een andere legermacht. Is Cador een aanval op twee fronten aan het maken? Dit leger trekt van Tintagel naar het oosten, naar de Fosse Way en daarmee naar het hart van Logres. Verder lijkt er ook iets heel zwaars vervoerd te worden door het leger. Hebben ze hier al oorlogsmachines gemaakt? Wie willen ze dan aanvallen? 

Sir Benno heeft plots een inzicht (Battle success). De twee legers hebben twee verschillende doelen op het oog. Koning Cador wil zijn vrouw terughalen, die nog altijd met Tristan samenleeft, daarom gaat hij per schip op weg om haar weer terug te halen. Maar hij heeft dan een afleiding nodig en haat Hoge Koning Arthur met een diepe haat. Het tweede leger gaat chaos en vernietiging brengen in Logres. 

Sir Benno stelt voor om langs te gaan bij Vrouwe Morgaine, die ook in Cornwall woont. Dan kunnen ze haar om advies vragen en misschien de vrouwen bij haar achter laten. Dit is geen moment om vrouwen een slagveld op te nemen. 

Bij het Kasteel van Vrouwe Morgaine is Vrouwe Edna niet welkom. Morgaine weet van haar onbesuisde plan om de grense met Faerie toch te doorbreken. En nu is zij vervloekt. Iedereen die bij haar in de buurt blijft, zal ook slachtoffer worden van de vloek. Edna zucht nog eens diep en maakt buiten een kampje op. 

Vrouwe Morgaine is blij om haar aangenomen familie weer te zien, maar is zeer misnoegd wanneer blijkt dat Sir Benno getrouwd is met een dochter van Arthur. Hij heeft zich gelieerd aan de nazaten van de man die haar gelukkige jeugd heeft vernietigd?

Vrouwe Elaine blijft desondanks toch achter bij Vrouwe Morgaine, maar Vrouwe Rowena staat erop om zich als Saksische krijgster bij haar echtgenoot te voegen op het strijdtoneel. 

Sir Romulus, Sir Benno en Vrouwe Edna trekken met hun gevolg verder naar Wells. 

Immodest Acts

Een tijdje geleden ging ik naar de bios om daar de film Benedetta te zien. Maar Paul Verhoeven had het verhaal over een lesbische non niet zelf verzonnen, het is waar gebeurd en bestudeerd in het leesbare Immodest Acts van Judith C. Brown.  

Spoilers

Dit is geen roman, maar een studie naar een Non/ Abdis, Benedetta Carlini, die werd vervolgd om haar visioenen en toen betrokken bleek te zijn bij een lesbische affaire met een andere non. 

Het boek gaat eerst in op ideeën over mannen, vrouwen, seks, seksualiteit en straffen daarvoor in die periode in Italië, daarna wordt het vroege leven van Benedetta Carlini besproken. Dan volgt haar begintijd in het Klooster van de Theatijnen en daarna de onderzoeken naar haar claims over visioenen, waarna ook de waarheid over haar verhouding met Non Bartolomea naar voren komt. 

Conclusies 

Een heel interessant boek om te lezen, zeker naast de film van Paul Verhoeven. Dit boek geeft toch iets meer context mee aan de film. Zo gaat Judith C. Brown diep in over ideeën over de verhoudingen tussen gender en seksualiteit in de 17e eeuw in Italië (en de rest van Europa). Daarbij wordt ook geschetst hoe men zich eigenlijk geen raad wist met lesbische seksualiteit, omdat daar geen man bij was betrokken (en er is alleen sprake van seks wanneer er een penis bij betrokken is). Dat maakt het verhaal van Benedetta en haar gedrag nog ongewoner, geen wonder dat het zo uitvoerig gedocumenteerd is. 

Verder gaat het boek ook diep in op de mogelijkheden en rollen van vrouwen in de kerk. De oprichting van de leefgemeenschap van de Theatijnen ging niet zonder slag of stoot en zij moesten zich voegen naar de richtlijnen van mannen. Maar een klooster was een van de weinige mogelijkheden waar vrouwen hun ambities konden verwezenlijken.

Daar kwam nog bij dat er veel concurrentie was tussen kloosterordes. Een non die visioenen had, kon daarbij helpen, door meer aandacht voor het beginnende klooster te genereren. Aan de andere kant, dit kon ook een risico zijn. De Katholieke Kerk was gestart met de Contra-Reformatie, in reactie op de Protestantse Reformatie. Een non met visioenen past niet helemaal in het gewenste katholieke plaatje. Dus het klooster van de Theatijnen kreeg een hoop aandacht.  

Een erg interessant boek over een klein stukje geschiedenis, zeker de moeite van het lezen waard. Het boek deed me ook wel denken aan de Naam van de Roos, waar ook een richtingenstrijd binnen de Katholieke Kerk mensen beïnvloedt (hoewel dat veel eerder speelde, in de 14e eeuw).