Translate

zondag 27 september 2009

Randverschijnselen

Ik kijk de laatste tijd veel te veel TV, maar dan kom je ook nog wel eens wat tegen, zoals de nieuwe serie Fringe (2008 - ) op Net 5, op hun zondagavond bovennatuurlijke mysteries avond (het afschuwelijke Ghost Whisperer is ook op die avond).


Fringe is gecreëerd door J. J. Abrams (Alias, Armageddon) en met Anna Torv (Macleod's Daughters), Joshua Jackson (Cruel Intentions) en John Noble (LotR: The Two Towers) in de belangrijkste rollen.

Spoilers! 

In Fringe volgen we een jonge, knappe FBI agente Olivia Dunham (Torv) (heel gek, je ziet nooit dikbuikige, baardige, middelbare FBI agenten) die betrokken raakt bij allerlei vreemde fenomenen zoals alle passagiers en crew van een vliegtuig die door een of andere enge ziekte sterven tijdens een vlucht en bijna meteen verworden tot skeletten, of een vrouw die binnen een paar uur zwanger wordt, een kind baart en sterft, waarna haar baby in enkele uren groeit, ouder wordt en sterft van ouderdom.
De FBI agente Olivia wordt bijgestaan door Dr. Bishop (Noble), een knettergekke maar briljante wetenschapper (wanneer je briljant bent, ben je nooit sociaal aangepast en emotioneel stabiel), die de laatste 17 jaar heeft doorgebracht in een psychiatrische inrichting, wat hem ook wat wereldvreemd heeft gemaakt. Om Dr. Bishop nog enigszins in het gareel te houden, helpt zijn zoon Peter (Jackson) ook mee met het onderzoeken van de vreemde verschijnselen.

Uiteraard is er ook een sinistere overheidsorganisatie (overheidsorganisaties zijn altijd sinister) die onderzoek doet naar de vreemde verschijnselen en Olivia weghaalt bij de FBI. Maar wat is hun doel achter het onderzoek naar de verschijnselen? Willen zij burgers beschermen of de verschijnselen voor hun eigen eer en glorie aanwenden?
En er is natuurlijk ook een sinistere internationale corporatie (er zijn geen andere) die op de een of andere manier betrokken is bij de verschijnselen. Het lijkt erop dat de directeur van Massive Dynamic in het verleden een studievriend en collega-wetenschapper was van Dr. Bishop. Maar waar Dr. Bishop al vrij snel na het overschrijden van meerdere ethische grenzen werd opgesloten in een psychiatrische inrichting, heeft zijn collega het geschopt tot een van de rijkste en invloedrijkste mannen op deze aarde. Maar wat heeft Massive Dynamic dan te maken met de verschijnselen? Worden zij veroorzaakt door Massive Dynamic, gebruikt Massive Dynamic de mensheid als een soort proefkonijn?

Fringe is een fijne combinatie van X-files (onderzoek van vreemde fenomenen) en Threshold (kleine dappere ploeg tegen het gruwzaam mysterie). Er schijnt al een tweede serie in de maak te zijn. Ik wacht in elk geval elke zondag braaf een nieuwe aflevering af.

Fringe

zaterdag 26 september 2009

Kinderen opvoeden voor dummy's

Ik volg graag het nieuws een beetje en wat ik daar de laatste tijd lees verbaast mij toch een beetje. In Amersfoort moedigt een dominee, meneer Goldschmeding, zijn gelovigen aan om hun kinderen te slaan en te blijven slaan, ook wanneer zij huilen van de pijn. Want alleen wanneer je hun wil breekt, kun je ze daadwerkelijk gaan opvoeden.

Dit is op zich al schokkend genoeg en gaat volledig in tegen wat we de laatste decennia te weten zijn gekomen over geweld binnen gezinnen, kindermishandeling in al zijn vormen en de gevolgen daarvan voor opgroeiende kinderen, die later ook weer volwassenen worden met hun eigen kinderen. Voor degenen die het nog niet begrepen hebben herhaal ik het nog een keer. Wanneer je kinderen slaat, breng je hen schade toe. Allereerst geestelijk en emotioneel, waardoor zij niet kunnen opgroeien tot zelfstandige, zelfverzekerde mensen. Maar je kan ook fysiek schade toebrengen waar in extreme gevallen de dood op volgt. In Nederland overlijden ieder jaar tenminste 50 kinderen als gevolg van mishandeling door hun eigen ouders of verzorgers.

Maar goed, dan gaat het nog maar om één dominee in Amersfoort met (hopelijk) een hele kleine, snel uitstervende congregatie. Maar nee, meneer Goldschmeding staat niet alleen. De Amerikaanse pedagoog en evangelisch prediker J. Dobson propageert ook het straffen van kinderen door middel van lijfstraffen. Hij heeft hierover zelfs een aantal zeer populaire boeken geschreven. Ik hoor jullie al denken: "Maar dat is in duister Amerika, ze weten daar niet beter!"

Deze boeken worden echter gebruikt door Stichting De Hoop, een stichting die onder andere een kindertelefoon met Christelijke inslag (Chris) heeft en zorg biedt aan probleemkinderen. Je zou verwachten dat een organisatie als deze weet wat de gevolgen van kindermishandeling zijn en zich tot het uiterste in zou inspannen om deze vreselijke praktijk in te dammen. In plaats daarvan kunnen ouders van kinderen met problemen te horen krijgen dat ze hun kind maar moeten slaan en niet zo zuinig ook.


Ze kan maar beter niet gaan huilen.


Goldschmeding in de Volkskrant
Goldschmeding en Dobson in Trouw
De Hoop in Trouw

vrijdag 11 september 2009

Father Brown

Zoals ik al eerder zei, kijk ik tegenwoordig wat meer DVD's tijdens het voeden van onze dochter . De laatste twee weken heb ik ook alle afleveringen van de Father Brown (1974) mysteries gekeken.

De bril geeft veel vertrouwen. 

Father Brown is een karakter bedacht door de schrijver G. K. Chesterton. Kenneth More en Dennis Burgess in belangrijke hoofdrollen. Father Brown (More) lost allerlei moordmysteries op in de jaren '20 van de 20e eeuw in het Britse platteland. Door zijn ervaring als pastoor heeft hij veel inzicht in de aard van mensen. Hij wordt soms bijgestaan door zijn vriend en voormalig oplichter Flambeau (Burgess).

Spoilers!

Voor een serie uit de jaren '70 vind ik Father Brown wel keihard! Meteen in de eerste aflevering worden we geconfronteerd met een lokale edelman die nog in de middeleeuwen leeft en alle meisjes en getrouwde vrouwen uit het dorp lastigvalt en in het ongeluk stort. Deze man wordt natuurlijk vermoord, maar op een zeer gruwelijk wijze, zijn hoofd wordt ingeslagen met een hamer. En hoewel we de daadwerkelijk ingeslagen schedel niet te zien krijgen, zien we wel de volledig verkreukelde helm die de man droeg, zien we bloederige brokjes in het beeld, die stukjes hersenen voorstellen en horen we de dorpsarts zeggen dat de schedel met zo een kracht is ingeslagen dat botsplinters als kogels zijn lichaam zijn binnengedrongen.
Een andere aflevering opent met een zwarte mis waarbij duivels worden opgeroepen en een crucifix wordt verbrand. Allemaal wel redelijk smaakvol in beeld gebracht, maar toch redelijk schokkend voor de jaren '70 denk ik zo. En in nog een aflevering is het volstrekt duidelijk dat ene onschuldig man tot de strop veroordeeld zal worden, zonder dat Father Brown er iets aan kan doen.

De serie is onderhoudend om te kijken en is zoals ik hierboven beschreef ook niet bang om de moorden ook redelijk gruwelijk te verbeelden. Wat soms een beetje vreemd overkomt is het amateurisme van de politie die de moorden onderzoekt. Ik kan moeilijk zeggen of dat komt omdat ik verwend ben met series als CSI en Law & Order (die toegegeven ook niet altijd even correct en realistisch zijn) of omdat de politie in die tijd werkelijk zo amateuristisch was. Zo is het bijvoorbeeld geen enkel probleem voor Father Brown om bij politieverhoren aanwezig te zijn, bespreekt de politie de vermoedens over de ontwikkelingen van de zaak in aanwezigheid van zo mogelijk alle potentiële verdachten en gaan zij tewerk met allerlei vooringenomen ideeen, die pas getoetst worden wanneer Father Brown daarom vraagt.
Verder is het jammer dat het altijd volstrekt toeval is dat Father Brown bij een bepaald mysterie betrokken raakt. De moorden spelen zich altijd af in een nieuwe lokatie en behalve Flambeau en Father Brown zijn er nooit andere vaste karakters betrokken bij het verhaal.
De serie is verder ook niet gespeend van humor en zelfspot. Zo verzucht een politieman dat hij zo een hekel heeft aan amateurdetectives, die zaken oplossen, waardoor het lijkt alsof de politie incompetent is. Waarna Father Brown de zaak oplost en de politie incompetent laat lijken.

De serie doet me ook veel denken aan de TV Serie "I, Claudius", die ook in de jaren '70 is verfilmd en ook de hardere aspecten van het romeinse hofleven voor de camera brengt. Die serie heb ik gekeken toen ik veel met mijn zoon op de bank zat, toen hij een klein babietje was. Dus misschien dat dat de herinneringen ook terughaalt.

Father Brown
I Claudius

donderdag 10 september 2009

Elvira en de Monnik

Verschillende mensen hebben Sander en mij al gecomplimenteerd met het vinden van een mooie naam voor onze dochter. Het heeft nog best lang geduurd voordat Sander en ik eruit waren hoe we haar wilden noemen. Ik had mijn zinnen gezet op wat mooie namen als Winifred, Zenobia of Isolde, maar dat zag Sander allemaal niet zitten. Inmiddels begon de tijd aardig te dringen en ik had al een angstvisioen dat na een spannende bevalling in het ziekenhuis de verloskundige zou zeggen: "Gefeliciteerd, een gezonde meid! Hoe heet ze?" en dat wij dan zouden zeggen: "Erm..." Een collega van me maakte het nog erger door te zeggen dat zijn oudste dochter te vroeg was geboren en twee dagen door het leven is gegaan als 'baby' in het ziekenhuis. Dat wilde ik toch zeker niet.

Gelukkig heb ik in juni "The Monk" van Matthew Lewis nog eens herlezen. Daarin kwam een zeer verstandige en onverschrokken edeldame voor met de naam Elvira Dalfa. Ik legde dit voor aan Sander en hij vond het gelukkig ook een mooie naam, waardoor we het toch nog eens konden worden over een naam voor onze mooie dochter.


"The Monk" is een van de allereerste Gothische Horror romans en heeft het genre deels vormgegeven. Het gaat over de verleiding en definitieve ondergang van een monnik uit een klooster in Madrid. In het boek komen marteling, moord en ongepaste seks en verkrachting rijkelijk voor. Bij het herlezen viel het me vooral op hoe gewelddadig het boek eigenlijk was.

Spoilers ahead!


De monnik is aan het begin van het verhaal een ster in Madrid. Hij staat bekend als enorm vroom en rechtschapen en alle burgers van Madrid doen niets liever dan een mis van hem bijwonen, maar toch blijft hij nederig en teruggetrokken onder alle aandacht. Maar dan blijkt al snel dat hij door zijn afzondering en kerkelijk leven maar weinig kijk heeft op de verleidingen van gewone mensen en de kleine misstappen die zij kunnen begaan. Omdat hijzelf nooit een misstap heeft begaan en nooit vergeving nodig heeft gehad, kan hij het ook maar moeilijk geven aan anderen, die zich niet aan zijn hoge idealen kunnen houden (en dat ook niet hoeven, aangezien zij geen religieuze eden hebben gezworen).
Dan wordt hijzelf in verleiding gebracht, door een vrouw die zich voordeed als een monnik, alleen maar om in zijn nabijheid te kunnen verkeren. Door haar vergaande daad voelt hij zich enorm gevleid. Maar hij is ook bang haar weg te sturen, dan zou uitkomen dat zijn orde en hijzelf zo makkelijk te bedotten zijn en dat zij een vrouw hebben toegelaten waar vrouwen verboden zijn. Dat zou hun goede naam ook bezoedelen. Dan blijkt dat ook zijn goede naam en het aanzien van zijn orde zo belangrijk is voor de monnik, dat hij daarvoor andere, ernstiger transgressies door de vingers wil zien.
De monnik komt ook in contact met Antonia en haar moeder Elvira. Antonia is een mooie jongedame van lage adel, die door haar moeder zeer beschermd is opgevoed. Haar moeder heeft duidelijk al het een en ander meegemaakt in het leven en heeft daarom een wat sombere kijk op de aard van mensen. Elvira is ernstig ziek en de monnik komt een aantal maal bij hen over de vloer om Elvira bij te staan. Maar eigenlijk wil hij zich tijdens deze bezoekjes verlustigen aan Antonia. In gesprekken met het naïeve meisje laat hij zien in hoeverre hij al gecorrumpeerd is door zijn eigen transgressies en zijn omgang met Mathilda, de vrouw die zich voordeed als monnik om bij hem te kunnen zijn. Elvira is wat wereldwijzer dan Antonia en zij beseft al heel snel dat de monnik zich beter voordoet dan hij is en dat veel mensen niet verder kijken dan de vrome façade. Wanneer de monnik een keer te ver gaat, stuurt Elvira hem weg.
Nu weet de monnik dat hij te ver is gegaan en dat hij nooit meer bij Antonia in de buurt zal kunnen komen. Zijn lust naar haar zal nooit bevredigd kunnen worden. Dat kon het toch al niet, omdat hij een monnik was, maar hij hoopte op een verborgen verhouding met haar. Dat was al een duidelijk teken van zijn corruptie. Dan stelt zijn voormalige vriendin Mathilda voor dat hij Antonia tot de zijne maakt met behulp van duivelskunsten. De monnik weigert, dat is hem nog steeds een stap te ver, maar hij is wel bereid om Mathilda de duivels op te laten roepen en alleen gebruik te maken van wat dat hem kan bieden. Hij vindt dat de schuld van de duivelskunsten dan niet op zijn ziel drukken.
Uiteindelijk loopt alles steeds verder verkeerd voor de monnik. Hij weet met behulp van duivelskunsten weer bij Antonia in de buurt te komen, maar weet haar niet te overmeesteren, wel komt Elvira te overlijden van de schrik. Dan ontvoert hij Antonia door iedereen te laten denken dat zij dood is. Wanneer hij haar in haar macht heeft, verkracht hij haar bruut. toch geeft hem dat niet de bevrediging die hij zocht. Antonia wijst hem nog steeds af. Hij wil haar niet doden, maar kan haar ook nooit meer laten gaan, zij zou zijn reputatie totaal vernietigen. Zij probeert te vluchten, waarbij hij haar dodelijk verwond.

In een andere verhaallijn zijn twee mannen op zoek naar hun zuster en verloofde Agnes. Zij had een tijd doorgebracht in het klooster dat verbonden was aan dat van de monnik in Madrid. Zij was zwanger geraakt van haar verloofde. De moeder overste van het klooster, die ook haar goede naam van het klooster niet op het spel wilde zetten in de ogen van de monnik, besloot haar toen op te sluiten in dezelfde catacomben waar de monnik ook Antonia voor altijd gevangen wilde houden. De mannen geloven het verhaal dat hun zuster en verloofde gestorven is niet en zij breken samen met een woedende menigte in in het nonnenklooster. Na een zoektocht vinden zij Agnes en de stervende Antonia. Zij arresteren dan ook de monnik. Beide kloosters gaan in vlammen op.

De monnik zal zich moeten verantwoorden voor de rechters van de inquisitie. Hij wordt gemarteld maar bekent nog niets. Hij durft niet te bekennen, het zou de doodstraf betekenen. Met zijn zonden op zijn geweten zou hij dan naar de hel gaan. Maar als hij niet bekent zal hij gemarteld worden tot hij sterft, waarna hij ook naar de hel gaat. Hij denkt dat het niet langer mogelijk is om vergiffenis voor zijn daden te krijgen van de God, waardoor zijn lot vast staat (ook al weer een zonde op zich, God kan alles vergeven). 
Wanneer de monnik zijn dilemma overdenkt, wordt hij bezocht door Mathilda, die met behulp van haar duivelskunsten is ontkomen aan de inquisitie. Zij geeft de monnik nog een laatste kans om ook een duivel op te roepen en zo gered te worden. Dan verdwijnt zij naar een lang en gelukkig leven vol rijkdom. In wanhoop roept de monnik dan een duivel op. Deze voert hem weg uit de gevangenis, in ruil voor zijn ziel. Dan wordt de monnik verraden door de duivel en deze laat hem stervend achter op een bergtop, waarna hij naar de hel zal gaan om te boeten voor zijn misdaden.

Conclusie

Het boek zit vol met interessante thema's. De belangrijkste is natuurlijk de neergang en definitieve val van de monnik. Hij begint als een goed man, maar uiteindelijk wordt hij door zijn eigen trots en ijdelheid ten val gebracht. Mathilda speelt in op zijn ijdelheid, door hem te vertellen dat zij alles heeft geriskeerd om bij hem te zijn. Later speelt zij in op zijn angst voor ontdekking van zijn misdaden, waarmee voornamelijk zijn goede naam beschadigd zou raken. Er zijn verschillende momenten waarop de monnik zijn neergang een halt had toe kunnen roepen, maar dat zou iedere keer een pijnlijk moment van zelfreflectie en openbare boetedoening betekend hebben. En dat kan hij niet aan. 
Daarnaast gaat de roman ook over de lichtzinnigheid van mensen bij het vereren van idolen. De hele stad Madrid vereert de monnik als een heilige, terwijl hij eigenlijk helemaal niet zo vroom en nobel is. Slechts enkelen realiseren zich dat hij ook gewoon een man moet zijn, met zijn sterke punten en zijn zwakke kanten. En de adoratie van de massa slaat al snel om in blinde haat wanneer zij te horen krijgen van de misstanden in de kloosters van de monniken en nonnen, waar de monnik deel van uitmaakt. 
En tot slot is de massa de monnik al weer vergeten tegen de tijd dat hij stervend op een bergtop ligt, verlaten en verraden door iedereen. De massa heeft al weer een nieuw idool gevonden.

Naast alle corruptie, geweld, marteling, seks en verkrachting is er in het verhaal ook ruimte voor werkelijke romantiek, liefde en dapperheid. De twee vrienden die op zoek zijn naar hun zuster en verloofde zijn voorbeelden van echte goede mensen, met hun fouten.

The Monk
The Monk kopen

woensdag 2 september 2009

De Argonauten van Harryhausen

Nu ik veel thuiszit en een klein babietje moet voeden (eens in de drie uur, yay), kijk ik wat meer televisie, en dan vooral DVDs met films. De laatste twee dagen heb ik naar Jason and the Argonauts  gekeken, een avonturenfilm uit 1963 met veel stop motion animatie gemaakt door Ray Harryhausen. Don Chaffey (Pete's Dragon) nam de regie op zich en de belangrijkste rollen werden vervuld door Todd Armstrong, Nancy Kovack (Star Trek), Niall McGinnis (Knights of the Round Table), Laurence Naismith (Camelot), Jack GwillimDouglas Wilmer en Nigel Green.

Whoohoo!




Spoilers ahoi (film)

Jason and the Argonauts volgt het verhaal van Jason (Armstrong), kroonprins van Thessaly, op zijn queeste naar het gulden vlies, om met behulp daarvan de moordenaar van zijn vader en onrechtmatige koning Pelias (Wilmer) van de troon te stoten en zelf de troon van Thessaly te kunnen bestijgen. Voor zijn queeste verzameld hij de belangrijkste Griekse helden en een prachtig schip. Dan maakt hij allerlei avonturen mee, prachtig geanimeerd door Ray Harryhausen.

Het is ongelofelijk hoe de fantastische Griekse figuren geanimeerd zijn door middel van de stop motion techniek. Vooral de scene met de levende skeletten die Jason en zijn mannen aanvallen zijn mooi gedaan. De skeletten zien er anatomisch redelijk correct uit, ze bewegen soepel en natuurlijk en weten Jason en zijn mannen flink van katoen te geven. Wel ziet het er een beetje vreemd uit wanneer de acteurs met hun zwaard naar vijanden zwaaien, die ze niet kunnen zien, omdat ze nog niet geanimeerd zijn.

Als ze gaan bewegen, worden ze pas echt eng. 

De Griekse goden spelen ook een rol in de film. Zeus (McGinnis) en Hera spelen een soort bordspel, waarbij de hoofdrolspelers uit de film niet meer dan stukken op het bord zijn, die door de goden heen en weer bewogen worden. Gek genoeg sluit dat heel goed aan bij antiek Griekse ideeen over de rol van de goden in het leven van mensen. Jason heeft ook verschillende keren contact met Hera en zij voorziet hem van advies en hulp.

Uiteindelijk stopt de film op een beetje een vreemd punt. Jason heeft net het gulden vlies bemachtigd en vlucht samen met Medea (Novack), prinses van Colchis terug naar Thessaly. Het lijkt erop dat hij als overwinnaar naar huis zal terugkeren. Zeus en Hera besluiten het spel te beëindigen, maar Zeus laat nog doorschemeren dat Jason nog meer avonturen te wachten staat. Dit lijkt de weg open te laten voor een vervolgfilm. Maar zo een film zou wel heel wat duisterder van toon worden dan deze film.


Spoilers (de mythe)

Op weg terug naar Thessaly zet de koning van Colchis  (Gwillim) de achtervolging in op Jason, de dief van het Gulden Vlies en ontvoerder van Medea en zijn zoon. Daarop doodt Medea haar broertje (een kleuter nog), hakt zijn lichaam in stukken en gooit die overboord. De koning van Colchis moet dan de achtervolging staken en de lichaamsdelen van zijn zoon uit zee vissen om hem een correcte begrafenis te kunnen geven.

Eenmaal aangekomen in Thessaly moet Jason nog een strijd voeren om de troon terug te winnen van Pelias, Medea laat de dochters van Pelias denken dat zij hun vader kunnen verjongen door hem in kokend water te gooien. Dat loopt uiteraard niet goed af. Jason en Medea vluchten dan naar Korinthië. Na verloop van tijd wordt Jason door zijn nieuwe landgenoten onder druk gezet om ook een Griekse prinses als vrouw te nemen, Glauce van Korinthië. Hij vraagt Medea of zij een stapje op zij wil zetten. Medea doet dan alsof zij daarmee instemt. Medea zint echter op wraak, zij vermoordt de Griekse prinses met een betoverde mantel die haar en haar vader in brand zet. Daarna vermoordt zij haar twee zoons die zij had bij Jason en zorgt er in sommiger verhalen zelfs voor dat Jason zijn zoons opeet, door ze in een stoofpot te verwerken.

Maar goed, deze film is dus een opgewekte avonturenfilm met fantasyelementen, met voor die tijd prachtige special effects, die zelfs nu er nog heel aardig uitzien. Het acteerwerk is bij vlagen wat overdreven, maar als pluspunt zijn er meer halfnaakte Grieken te zien dan in 300. Als extra bonus zijn deze halfnaakte grieken ook iets meer verdeeld over verschillende lichaamstypen en leeftijdscategorieën.

Jason and the Argonauts
Jason
Medea
Ray Harryhausen