De Bewakers II

Onlangs besprak ik hier The Guardians of the Galaxy. Dan is het nu tijd om The Guardians of the Galaxy II hier ook wat aandacht te geven. Ik was niet heel erg onder de indruk van GotG, maar Sander overtuigde me ervan dat GotG II een heel stuk beter was. Dus toen hij een tijdje geleden op Netflix verscheen heb ik hem braaf gekeken.

Deze film is ook weer gemaakt door James Gunn en met Chris Pratt, Vin Diesel, Dave Bautista (Spectre), Bradley Cooper (the A Team), Karen Gillan en Zoe Saldana, die we ook al in het eerste deel zagen en in Infinity War. Maar dit keer hebben we als nieuwe gezichten ook Kurt Russel (The Thing), Pom Klementieff, Sylvester Stallone (First Blood, The Expendables 3) en Elizabeth Debicki (The Night Manager).

Spoilers

De Guardians zijn nu wat beroemder dan in het begin. Dat betekent dat ze meer en beter betaald worden, maar ook dat vijanden uit het verleden hen makkelijker kunnen vinden. 

Momenteel hebben de Guardians een klus van ene Ayesha (Debicki) om een stel batterijen te verdedigen tegen een ruimte-monster. Als dat lukt, kunnen zij Nebula (Gillan) krijgen, die meer weet over de plannen van Thanos. Maar Rocket (Cooper) kan zich niet beheersen en steelt een paar batterijen zelf. De Guardians vluchten weg, Ayesha en de haren zetten de achtervolging in en een mysterieus figuur valt de volgelingen van Ayesha aan en verjaagt hen. 

Het beschadigde schip van de Guardians stort neer op een naburige planeet. De vreemde redder meldt zich daar ook. Hij is Ego (Russel), de vader van Peter Quill. Hij wil zijn zoon graag beter leren kennen en neem hem, Gamora (Saldana) en Drax (Bautista) mee naar zijn eigen planeet. Daar bonden Quill en zijn vader al snel. Maar Gamora en Drax blijven hun twijfels houden, opgejut door het vreemde gedrag van Mantis (Klementieff), een bediende van Ego. 

Ondertussen schakelt Ayesha Yondu in om Quill en de zijnen te vinden. Yondu heeft sinds GotG I nog een appeltje te schillen met Quill. Het is nog niet makkelijk om de Guardians gevangen te nemen. . Rocket geeft zich niet snel gewonnen en Yondu ziet Quill als zijn zoon, wat leidt tot spanningen met zijn bemanning.

Ondertussen geeft Ego wat achtergrond informatie in Quill. Ego is een soort galactisch bewustzijn. De hele planeet is zijn lichaam. Uit eenzaamheid trok hij rond door het heelal, her en der partners vindend en delen van zichzelf op planeten achterlatend. Quill is zijn nageslacht en Ego is blij hem eindelijk gevonden te hebben. Quill heeft ook wat van de krachten van zijn vader geerfd.
Gamora gaat op onderzoek uit en treft hierbij een ontsnapte Nebula. Terwijl zij elkaar proberen te doden, vinden zij in een grot alle andere kinderen van Ego. Het zijn er nogal veel en zij zijn allemaal dood. Als bleek dat zij niet zijn krachten hadden geerfd, werden ze gedood door Ego. Tijd om te vertrekken! Ego is helemaal geen toffe peer, ondanks dat hij eruit ziet als Kurt Russel.

De verschillende spelers komen allemaal tegelijkertijd samen op de planeet Ego. Quill realiseert zich dat het Ego was die de kanker van zijn moeder veroorzaakte. Mantis wil niet langer een bediende zijn van Ego. Ayesha en Yondu arriveren ook. Na een hoop gevecht weet Groot een gevoelige klap uit te delen in het centrum van Ego, waardoor deze sterft en alles instort.
Rocket, Groot, Drax, Gamora en Nebula weten te ontsnappen. Yondu offert zichzelf op, zodat Quill ook kan ontsnappen.

Conclusie

Een leukere film dan de eerste GotG, die vond ik iets teveel van spitsvondigheden aan elkaar hangen. Hier kan ik het verhaal wat beter volgen en is er een duidelijker Bad Guy met een begrijpelijke, maar gruwelijke motivatie.

Maar wanneer ik deze film krijg vraag ik me toch af wie er bij Marvel zulke enorme daddy-issues heeft. Quill worstelt met zijn eigen relatie met zijn vader. Maar ook de relatie tussen Gamora en Nebula staat geheel in het teken van hun verknipte relatie met hun vader Thanos. In de andere films hebben we Tony Stark/ Iron Man, die heeft een woelige relatie met zijn vader als we Iron Man 2, The Avengers en Civil War mogen geloven. Over de beroerde relaties van Odin Al-Vader met al zijn kinderen heb ik het al eerder gehad. Thor heeft wel drie films nodig gehad om daarmee in het reine te komen. In Ant-Man worstelt Scott Lang met zijn eigen rol als vader en heeft Hank Pym een getroubleerde relatie met zijn dochter. En in the Black Panther wordt ook snel duidelijk dat T'Chaka misschien wel een goede vader was, maar toch zeer cruciale dingen achterhield voor zijn zoon, die daar later nog veel last van had. 

Ergens is er iemand die heel erg worstelt met de relatie met zijn/ haar vader en de erfenis van de daden van zijn/ haar vader. Zo achter elkaar lijkt die hele MCU wel een soort creatieve, therapeutische sessie om met je vader in het reine te komen. 

Totale verwarring

Afgelopen week is er weer een kindje geboren in onze omgeving. En betrokken als we zijn sturen we dan een kaartje. Maar dit keer moest ik toch even twee keer kijken. Een vogel die een bundeltje vreugde brengt, dat is een ooievaar natuurlijk. Een ernstig misvormde ooievaar...met een gele snavel...en een keelzak...en witte vleugels...en zwarte poten... ...

Dit is een zeer verwarrend geboortekaartje

Dit was helemaal geen ooievaar! Maar een pelikaan! Gezien de gele snavel, het witte lijf en de zwarte staart gok ik dat het een Australische Pelikaan moet voorstellen. Maar nu twijfel ik aan alles natuurlijk. Misschien is het een fantasie-pelikaan.


Het zijn natuurlijk ooievaars die geassocieerd worden met het brengen van geluk en van kleine kinderen. Pelikanen niet. Pelikanen worden geassocieerd met de liefde van ouders voor hun kinderen. Pelikanen zouden hun eigen borst doorboren, om hun kinderen te kunnen voorzien van voedsel in de vorm van bloed. Door deze daad van opoffering is de Pelikaan zelfs een tijdje een belangrijk Christelijk symbool geweest.

Dit is dus een ooievaar.

Dus...binnenkort kan iemand een zeer verwarrende geboortekaart ontvangen. Dat doet natuurlijk niets af aan de beste wensen die wij hebben voor de kleine spruit. 

Hans en Grietje, maar dan anders

Rond de kerstdagen zijn altijd de meest waanzinnige films op TV, waaronder ook dit pareltje. Hansel and Gretel: Witch Hunters (2013). Hierin zijn Hans en Grietje opgegroeid en ze zijn een beetje boos op alles wat met hekserij te maken heeft, sinds hun traumatische jeugdige ervaringen.

Ze zijn boos

Deze film is gemaakt door Tommy Wirkola (Død Snø) en de hoofdrollen zijn voor Jeremy Renner (Captain America: Civil War) en Gemma Arterton (Prince of Persia: Sands of Time). In wat kleinere rollen kunnen we ook nog Famke Janssen (Goldeneye, The House on Haunted Hill) en Peter Stormare (Fargo, Constantine) zien.

Spoilers

Dit is een film die zichzelf nauwelijks serieus neemt, dus de waarschuwing is een tikje overbodig. Maar vooruit. 

Hansel en Gretel worden door hun vader in het woud achtergelaten. Daar hebben zij een aanvaring met een heks in een peperkoeken huisje. Maar de doortastende kinderen gooien de heks in haar eigen oven en weten te ontsnappen.

Maar nu gaat het verhaal verder. Hansel (Renner) en Gretel (Arterton) groeien op en hebben een missie, het uitroeien van andere heksen. Hun omzwervingen brengen hen in Augsburg, waar zij al snel allerlei tekenen van hekserij zijn. Hier zijn ze nodig! Er zijn kinderen ontvoerd, waarschijnlijk door heksen.

Er volgen al snel meer aanvallen door heksen om ook de laatste benodigde kinderen te kunnen ontvoeren. Hansel en Gretel raken elkaar in de chaos kwijt en beleven hun eigen avonturen. Hansel duikelt een leuk meiske op dat hem geneest van zijn wonden en Gretel wordt aangevallen door Berringer (Stormare), want hij ziet haar als een concurrent, gelukkig wordt zij gered door een lokale trol, die als taak heeft heksen te beschermen.

Na wat omzwervingen in het woud treffen Hansel en Gretel elkaar weer in een verlaten hut. Deze is waarschijnlijk een tehuis van een heks, maar ook hun oude huis, waarnaar zij nooit zijn teruggekeerd. Dan verschijnt de opperheks (Janssen) die nog wat pijnlijke onthullingen over het verleden van Hansel en Gretel kan doen, ook zij stammen af van heksen, vandaar dat zij zich zo goed konden verweren tegen andere heksen. In het gevecht dat daarop volgt heeft de opperheks de overhand en ontvoert Gretel, om haar als laatste offer te gebruiken.

Het komt allemaal tot een grote confrontatie tijdens de ceremonie om Gretel te offeren. Maar het loopt gelukkig allemaal redelijk goed af. De slechte heksen gaan dood, de goeden overleven het grotendeels en Hansel en Gretel trekken verder met hun missie.

Conclusie

Een heel geinig niemendalletje om de avond mee door te komen. Na Død Snø weet je wat je kan verwachten, een hoop schokeffecten en veel bloed. En daarbij hebben Hansel en Gretel een soort steampunk arsenaal om de heksen mee te lijf te gaan. Kijk vooral eens als hij voorbij komt, maar neem het allemaal niet al te serieus. 

Curse of Machiavelli

Afgelopen weekeinde waren we van plan om met een vast groepje The Curse of Nineveh te spelen, een Call of Cthulhu avontuur. Maar onze onfortuinlijke spelleider was vergeten de karakters mee te nemen. Wat jammer was, want we waren net lekker op weg.

Ik ben bang

Maar niet getreurd. Dat was voor ons de kans om eens iets anders uit de kast te trekken. Zoals Escape Room, een spel dat ik vorig jaar van mijn werkgever als kerstpakket kreeg, maar nog niet de kans heb gehad om te spelen. Daar hebben we alleen het startavontuur van gespeeld, wat we ruim binnen de tijd afkrijgen. Voor ons als ervaren spellenspelers niet een hele grote uitdaging, maar wel gezellig. 

Tik tok tik tok...

Misschien dat Sander en ik nog eens met ons tweeën de andere avonturen doorwerken. In het verleden hebben we ook wel eens een escaperoom-spel gedaan. Wat toen ook heel leuk was.

Hard aan het werk om te ontsnappen. 

Daarna hebben we teruggegrepen op een gouwe ouwe, Machiavelli. In het verleden hebben Sander en ik dit veel met vrienden gespeeld. Maar het ligt eigenlijk al jaren in de kast te versloffen. Wat zonde is, want het is best een leuk spel. 

Vroeger waren alle goede spellen Duits.

We zijn lekker los gegaan en ik wist een mooie rij huizen te bouwen in mijn stad. Aan de andere kant, Sander had als eerste wel acht huizen gebouwd. En toch was het vriend J. die er met de hoofdprijs vandoor ging.

Hard tegen hard.

Ondanks dat we geen horrors from beyond the Stars aan het bevechten waren, hebben we toch een hele gezellige avond gehad. Klein maar fijn.

De Bewakers

Deze film is al weer een paar jaar oud, maar ik heb nog niet eerder de tijd genomen om Guardians of the Galaxy (2014) hier te bespreken. Dat moet nu dan maar. Deze film is gemaakt door James Gunn en de belangrijkste rollen van de Guardians zelf zijn voor Chris Pratt (Her, Avengers: Infinity War), Zoe Saldana (Star Trek, Infinity War), Dave Bautista (Spectre, Infinity War), Vin Diesel (Pitch Black, Infinity War) en Bradley Cooper (The A-Team, Infinity War). En verder zijn er nog leuke bijrollen voor Karen Gillan (Dr. Who, Infinity War), Glenn Close  (Fatal Attraction, Dangerous Liaisons), Djimon Hounsou (Legend of the Sword) ( en John C. Reilly (Magnolia, Boogie Nights).

De Bewakers! 

The Guardians of the Galaxy is ook weer onderdeel van de MCU, maar een beetje een buitenbeentje, omdat het (op het eerste gezicht) weinig te maken heeft met de avonturen van Tony Stark en Thor. Maar dat zal later allemaal aan elkaar gebreid worden.

Spoilers

De film opent op Aarde in de jaren '80. Een jonge Peter Quill moet toekijken hoe zijn moeder sterft aan waarschijnlijk kanker, als het kale hoofd een hint mag zijn. Wanneer hij huilend naar buiten loopt, wordt hij ontvoerd door een ruimteschip. 

Jaren later op de planeet Morag zien we een inmiddels volwassen Peter Quill (Pratt), die op rooftocht is. Wanneer hij een mooie Bol heeft gevonden, wordt hij aangevallen door Korath (Hounsou). Quill weet te ontsnappen, maar steelt daarbij ook van zijn opdrachtgever Yondu, deze zet de achtervolging in. En Korath zet de huurmoordenaar Gamora (Saldana) in, om Quill op te sporen. 

Quill reist naar het Nova Keizerrijk en wil daar de Bol verkopen, maar krijgt dan al snel verschillende huurlingen achter zich aan. Zij willen de Bol, dan wel Quill hebben. En het Nova Keizerrijk is ook streng gereguleerd, dus die willen deze dief/ huurling/ heler ook opgepakt hebben. Rocket Raccoon (stem van Cooper) en Groot (stem van Diesel) en Gamora vechten met Quill over de Bol. Al snel wordt iedereen opgepakt en in een gevangenis gegooid. Daar treffen zij Drax (Bautista), die met Gamora en haar baas Thanos, een appeltje te schillen heeft. 

Quill overtuigt Rocket, Groot, Gamora en Drax om samen te werken, om te ontsnappen uit de gevangenis, de Bol te verkopen en de opbrengsten te delen. Dat plan lijkt te werken. Quill, Gamora, Rocket en Groot proberen de Bol te verkopen en ontdekken dat er een Infinity Stone inzit, een zeer machtige steen, waar Gamora's adoptievader en opdrachtgever Thanos ook naar op zoek is. Hij mag deze niet krijgen natuurlijk. 

Ondertussen heeft Drax contact gelegd met Ronan, ook een ondergeschikte van Thanos, op zoek naar wraak. Dit geeft natuurlijk een hele hoop heibel en al vechtend moeten Quill en zijn nieuwe vrienden zien te ontsnappen. Dat gaat maar matig. Ronan krijgt de Bol met Infinity Stone te pakken. Quill en Gamora worden gevangen genomen door Quills oude baas, Yondu en zijn mensen. Rocket, Groot en Drax weten maar net te ontsnappen. 

Inmiddels heeft Ronan de Infinity Stone in zijn eigen Strijdhamer gezet en keert zich prompt tegen opdrachtgever Thanos. Nebula (Gillan), ook een adoptiedochter van Thanos, sluit zich onmiddellijk aan bij Ronan.

De laatste strijd speelt zich weer af op de belangrijkste planeet van het Nova Keizerrijk. De vloot van het Nove Keizerrijk probeert samen met de vloot van Yondu om Ronan te stoppen, maar dit lukt pas werkelijk wanneer Rocket zijn ruimteschip in dat van Ronan laat crashen. Iedereen stort neer op de planeet. Er ontstaat een strijd tussen Ronan en het team van Quill. Gelukkig winnen de goeden. Bovendien zijn zij ook nog in staat door samen te werken om de destructieve krachten van de Infinity Stone te beheersen. 

De Infinity Stone wordt in bewaring gegeven aan het Nova Keizerrijk, Yondu laat vallen dat de vader van Quill inderdaad een onaangenaam buitenaards wezen is (en zo mooi een vervolg klaarzettend) en Quill en de zijnen vervolgen hun weg als nu zeer beroemde huurlingen. 

Conclusie

Deze film is een beetje een vreemde eend in de MCU-bijt. De nadruk ligt wel heel erg sterk op humor en muziek. Er zijn buitengewoon veel kwinkslagen en grappen. Deze worden deels veroorzaakt door Drax die buitengewoon letterlijk is en Groot die weinig te zeggen heeft. Rocket en Quill zijn daarentegen zeer adrem. Dat werkt goed. 

Quill heeft alleen een cassettebandje met favoeriete muziek om zijn moeder te herinneren en dit is buitengewoon belangrijk voor hem. Daarbij vormt deze muziek ook vaak een relevante achtergrond bij de scenes in de film. Dat werkt ook heel goed. 

Desondanks vond ik dit geen heel sterke film. Quill werkte een beetje op mijn zenuwen. De motivaties van Gamora waren mij onduidelijk. Ze is ongelukkig met haar positie als huurmoordenaar voor haar adoptie-vader. Maar waarom zou zij haar lot dan verbinden aan Quill en de zijnen, die op dat moment nog losers zonder plan of successen zijn? Zij kunnen haar op geen enkele manier beschermen tegen de woede van haar vader. En toch laat ze alles achter om met hen verder te gaan. Ik zat te wachten op het moment dat Gamora haar nieuwe partners ook zou verraden. 

En daarnaast is dit duidelijk een beetje een tussenfilm. Er moet een opzetje gegeven worden om de laatste Infinity Stone ook in het spel te brengen, in aanloop naar de Infinity War met Thanos. 

Een leuk tussendoortje. 

Bericht uit Myanmar

Even weer een kort bericht uit Myanmar. De situatie gaat daar hard achteruit. De genocide op de Rohingya was natuurlijk al niet fijn. Dat Aung San Suu Kyi daar niet tegen op wilde treden of zich tegen uit wilde spreken, was een enorme teleurstellen. Maar nu zijn journalisten die daarover rapporteerden ook in hoger beroep veroordeeld tot lange celstraffen.

Kyaw Soe Oo en Wa Lone
Van de Independent

En hiermee onderscheidt Aung San Suu Kyi zich in niets meer van haar voorgangers. Minderheden worden op de meest gruwelijke manier onderdrukt en verdreven en mensen die zich daartegen uitspreken worden weggestopt in gevangenissen. Erg deprimerend.

Tinker, Tailor

Een paar jaar geleden keek ik de serie Tinker, Tailor, Soldier, Spy (1979) met Alec Guinness. Toen kende ik de nieuwe (ahem) verfilming uit 2011 al. Maar deze was onlangs weer op TV en dan wordt zo een film al snel weer hier besproken.

Deze nieuwe verfilming is gemaakt door Tomas Alfredson (Let the Right One In) en met een hele resem aan bekende acteurs. We zien Gary Oldman (The Dark Knight, Dracula), John Hurt (Only Lovers Left Alive, Snowpiercer), Colin Firth (The Kings Speech, Pride and Prejudice), Ciaran Hinds (Excalibur, The Woman in Black), Toby Jones (Captain America, Sherlock) en David Dencik (Millenium 1) in de belangrijkste rollen. En als je goed kijkt zie in de wat minder belangrijke rollen nog bekende koppen van Mark Strong (The Guard, Sherlock Holmes), Benedict Cumberbatch (Dr. Strange) en Tom Hardy (The Dark Knight Rises).

Spoilers

Dit verhaal is al heel oud, erg bekend en eerder hier besproken, dus een spoiler zou eigenlijk niet meer nodig moeten zijn. 

De film opent met een spionage missie in Hongarije die verkeerd loopt. Agent Prideaux (Strong) wordt gevangen genomen en gemarteld. In de nasleep daarvan worden het hoofd van MI6, Control (Hurt) en zijn rechterhand Smiley (Oldman) gedwongen op te stappen. Control sterft kort daarna. De agenten Alleline (Jones), Haydon (Firth) en Bland (Hinds) en Esterhase (Dencik) nemen MI6 over, hoewel Smiley daar een mening over heeft. 

Dan neemt een agent Ricky Tarr (Hardy) contact op met een hoge ambtenaar. Tarr vertelt dat er een mol diep in MI6 zit. Iets wat Control ook dacht, maar hij werd verwijderd voor hij er iets aan kon doen. De ambtenaar haalt in het diepste geheim Smiley uit zijn pensioen en geeft hem de opdracht uit te vinden wat er gaande is. Smiley recruteert ook Peter Guillam (Cumberbatch) en gaat op bezoek bij andere, oude, ontslagen spionnen, waaronder Prideaux. En uit die informatie rijst een verontrustend beeld op. Er is inderdaad een mol, een van de opvolgers van Control. 

En in de ontknoping blijkt dat het Haydon was, die al lange tijd heel MI6 naar zijn pijpen liet dansen. En ook dit keer komt hij niet aan de wraak van Prideaux. 

Ook dit is een prima verfilming. In de serie kon iets meer de tijd worden genomen voor het uitvoerige onderzoek dat Smiley moest doen. Maar hier ligt het tempo wat hoger en blijft het verhaal wat spannender. Zeker kijken wanneer je de kans krijgt. 

Terugblik op de films

Het afgelopen jaar heb ik iedere maand een King Arthur film gekeken en als afsluiter heb ik ook nog eens King Arthur: Legend of the Sword gekeken op Oudejaarsavond. Het was leuk om een aantal bekende films (The Fisher King, First Knight, Excalibur) weer eens te zien en ik heb een aantal nieuwe, leuke films leren kennen (Prince Valiant 1954, Prince Valiant 1997, The Knights of the Round Table). En niet alles was even goed (Merlin and the Sword).

Nog een verfilming, ook geen beste

"Maar," vroegen goede vrienden mij, "wat is nou de ranglijst? Van de 13 films die je hebt gezien, welke is nou de beste?"

Een interessante vraag natuurlijk. Want hoe beoordeel je zoiets? De verhalen over Arthur en zijn Ridders van de Ronde Tafel zijn al erg oud, waren in de tijd dat ze geschreven werden al een projectie van de tijd waarin ze geschreven werden en zijn in de loop der jaren op vele verschillende manieren geïnterpreteerd en opnieuw beschreven. Dus dat de films over de verschillende mythen ook verschillende accenten leggen is natuurlijk niet gek.
Wanneer we op dat spoor zijn, is het ook eens interessant om de documentaire "Tomorrows Worlds" van de BBC eens te bekijken. Daar werden SF films tegen het achtergrond van de samenleving die ze maakte gehouden. De zorgen en angsten van die samenleving kwamen dan altijd naar voren in escapistisch vermaak als SF films en series.

Terug naar Arthur.

13 - King Arthur: Legend of the Sword (2017)
Sorry, deze film was gewoon echt te slecht. Zowel als verbeelding van het verhaal, als als film zelf. Door het hysterische gedoe, werd ik te vaak uit het verhaal gehaald.

12 - Merlin and the Sword (Arthur the King, 1985)
Deze film was ook heel, heel slecht. te veel jaren '80 kapsels, teveel over-the-top acteerwerk en te beroerde special effects. Dat haalde me gewoon uit de film.

11 - First Knight (1995)
Ook deze film was beroerd. De leefstijdsverschillend tussen Arthur en Guinevere en Lancelot en Guinevere was te groot om beiden echt comfortabel te maken. Guinvere kon te weinig emoties overbrengen en er zaten me teveel anachronismen in.

10 - Camelot (1967)
Musicals zijn niet mijn favoriete genre. Leuk voor de curiositeitswaarde, maar verder vond ik hem niet heel interessant.

9 - Gawain and the Green Knight (1991)
Interessant om eens te zien, een van de Ridders van de Ronde tafel staat eens in de spotlights, in plaats van Arthur, Guinevere en Lancelot. Maar verder niet al te best gemaakt.

8 - The Legend of King Arthur (1979)
De moeite van het kijken waard als luchthartige introductie in de verhalen van Koning Arthur en de zijnen. Door het serie-format komen verschillende aspecten van de verhalen aan bod. Er is ruimte voor de verwekking van Arthur, zijn begindagen, de rot in het hart van zijn hof, een paar ridders staan in de schijnwerpers. Het enige minpunt is dat er overduidelijk weinig geld beschikbaar was.

7 - Prince Valiant (1997)
Een leuke film voor de wat jongere doelgroep. Een dappere held en een mooie jonge dame beleven allerlei avonturen. Leuk om eens te zien.

6 - Lancelot and Guinevere (Sword of Lancelot, 1963)
Een mooi aangeklede film over de driehoeksverhouding die Camelot uiteindelijk ten val brengt.

5 - The Knights of the Round Table (1953)
Ook een mooi aangeklede film over de driehoeksverhouding die Camelot ten val brengt. Maar hier is meer aandacht voor de wereld waarin Arthur leeft. De Picten spelen op, andere mensen worden ook verliefd en hebben hun wensen en dromen.

4 - Verse uitdaging - Parsifal (1912)
Een meer dan 100 jaar oude film over Percival en zijn avonturen. Om maar aan te geven hoezeer dit onderwerp nog cultureel relevant is, toen film maken echt nog moeilijk was, deden mensen hun best om hier een film over te maken. Kijk eens voor de curiositeitswaarde.

3 - Prince Valiant (1954)
Ook deze film is erg mooi aangekleed en heeft voor ieder wat wils. Er zijn stoere, vechtende mannen, mooie romantische vrouwen, kluchtige situaties, oprechte heldendaden en vuig verraad. Zeker eens kijken.

2 - The Fisher King (1991)
Een moderne vertaling van het verhaal van Percival. Prima acteurs en een mooi verhaal over schuld, boete en vergeving.

1 - Excalibur (1981)
Een voorspelbare keuze, maar deze film heeft het wat mij betreft allemaal. Een van de weinigen die het echt aandurft om de verziekte seksuele verhoudingen tussen de hoofdrolspelers in beeld te brengen. Arthur heeft daadwerkelijk een kind bij zijn zuster. En Lancelot en Guinevere hebben hier ook een affaire. De consequenties daarvan brengen Camelot ten val.
Verder hebben de verschillende andere ridders ook een momentje in de schijnwerpers en speelt magie een rol in dit verhaal. En de muziek is ook lekker overdonderend. Niet te missen.

En dan zijn er natuurlijk een hele hoop films over Arthur en zijn ridders die niet voorkomen in dit lijstje. Op de Wiki is een overzicht te vinden. En als ik die dan zo doorblader, ben ik nog wel benieuwd naar films als Gawain and the Green Knight (1973), Girl Slaves of Morgain la Fay (1971), een exploitation film over Morgaine (hoe zou dat uitpakken in een rollenspel?), Knightriders (1981), met de Ridders van Arthur als een rondreizende circus-act, Parsifal (1904), echt de eerste Arthur verfilming en Siege of the Saxons (1963).
Verder zijn hier ook een aantal films niet teruggekomen, die ik wel al kende, maar niet leuk genoeg vond om nog eens te kijken. Dan denk ik aan King Arthur (2004), The Sword in the Stone (1963) of The Mists of Avalon (2001).

Genoeg inspiratie voor nog jaren aan rollenspelen.

Pendragon LXIV - Sounds like fun!

De vorige keer speelden we niet met de voltallige spelers en ook dit keer kregen we niet iedereen bij elkaar. Dus we hebben maar een klein avontuur gehad, maar grote problemen liggen in het verschiet.

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Aloysius Livius van Broughton
Ygritte, Dochter van Eliot de Wispelturige en Inga met de Grote Vlechten, Dochter van Octa, Cynning van Kent, Zoon van Hengest van de Saksen (Afwezig)
Benno van Steeple Langford
Perin van Tisbury (Afwezig)

Winterphase 530/ 531

In de winter wordt heel zuidelijk Brittannië geteisterd door vreselijke stormen. De oogst lijdt eronder, daken waaien van huizen, koeien worden meegesleurd door de rukwinden. Het komt niet vaak voor, maar dit soort stormen zijn heel natuurlijk (Fail Faerie Lore voor Benno en Aloysius).

Sir Benno II
van Steeple Langford

Sir Benno en zijn vrouw, Tiffanny van Deptford (die hij moest trouwen, nadat hij haar in 525 bezwangerde, wat bijna tot oorlog tussen Steeple Langford en Deptford leidde) krijgen weer een dochter, deze noemen ze Vannessa. 

Maria, een veel jongere zus van Sir Aloysius Livius komt te overlijden. 

Vroege lente 531, Old Sarum

Sir Aloysius en Sir Benno hebben nog veel vragen over de verdwijning van Sir Marc en Sir Brutus in 526 in het land van Faerie. En nu Gawaine vorig jaar ook ontvoerd is door Koning Joran van Voorbij de Bergen, is het tijd om een tripje naar Faerie te maken. De ridders hebben weinig zin om weer helemaal naar het noorden te rijden en gevaarlijk te doen met een zwaardbrug. Dus ze besluiten om rond te rijden in het Morgaine Woud. Dat ligt tenslotte practisch in hun achtertuin. Zoals Benno zegt:

"De gevaren zijn groot,

De kansen zijn klein, 

sounds like fun!"

Morgaine Woud

Eenmaal in het Morgaine Woud rijden de ridders rond. En zij rijden tegen de klok in om een cirkel van paddestoelen heen. Zij rijden over een boom, gespleten door de bliksem, zij rijden onder een door de wind uitgeslepen steenboog door. En uiteindelijk krijgen zij hun zin, ze zijn beland in Faerie. 

Als snel worden de paarden nerveus. Het paard van Benno wordt zelfs wild en werpt zijn berijder af. Een Hippogrif vliegt boven de bomen. Niet heel gek, dertig jaar geleden stierf Uther in ditzelfde woud onder de hoeven van zo een woest beest. De naamgever van Benno heeft toen nog een rol gespeeld bij het uitschakelen van dat monster. 

Terwijl Sir Aloysius op zoek is naar het paard van Sir Benno, wordt hij aangevallen door de Hippogrif, met enige moeite houd hij zich het monster van het lijf. Gelukkig wordt hij al snel ontzet door Sir Benno, die met zijn speer een dodelijke wond toebrengt. Sir Aloysius deelt daarna de genadeklap uit aan het monster. Ze hakken hoofd en vleugels af, om zo een trofee te hebben. 

Achter de Bergen

De ridders reizen verder. Uiteindelijk verlaten zij het woud en komen uit in een bergachtig landschap. In de verte zien zij een fort, gebouwd op een rotspunt. Wanneer zij zich daar melden, worden zij hartelijk ontvangen. En even later staan zij in de grote zaal van Koning Joran. En aan een hoge tafel, aan de rechterhand van de Koning zit Gawaine! Met een peuter op zijn knie! En een trouwring aan zijn vinger!

Sir Aloysius legt uit dat zij op zoek zijn naar familieleden, Sir Marc en Sir Brutus, die verdwenen zij nadat zij Koning Pellam van het Kasteel der Vreugde bij zouden staan. Koning Joran heeft slecht nieuws voor hen. Hertog Klingsor is verslagen. Al zijn mannen zijn dood en Klingsor hield geen gevangenen. Dus, wanneer hun familie moreel hoogstaand was, zijn zij waarschijnlijk gedood. Dat Kasteel der Vreugde trekt alleen maar ellende aan.

Sir Gawaine,
Prins van Lothian

Tijdens de maaltijd gaat Sir Benno in gesprek met Gawaine. Gawaine legt uit dat hij helemaal verliefd is op Blanchemal, de dochter van Koning Joran. Inmiddels zijn zij getrouwd en hebben zij een kind, Gingalain. De ridders zijn enigszins geschokt door deze ontwikkeling. Maar zij dringen er toch op aan dat Gawaine weer terugkeert naar Camelot. Hij is al best lang weg van het hof. Gawaine kan zich dat nauwelijks voorstellen, Arthur kan toch wel een paar weken zonder hem?

Wanneer Sir Alysius en Sir Benno uitleggen, dat hij al heel wat langer weg is uit Brittannië, realiseert Sir Gawaine zich dat zijn zoon inmiddels ook al bijna een jaar oud is. Hij is echt al lang weg. Tijd om terug te keren. En hij zal binnenkort zijn vrouw en kind over laten komen. 

Opstand in Anglia!

Wanneer Sir Aloysius en Sir Benno met Sir Gawaine terugkeren naar Camelot, is het daar aardig leeg. In Anglia is een opstand gaande, kennelijk werkt het schrikbewind van Hertog Hervis de Revel toch niet zo heel goed. Een achtergebleven Sir Kay geeft een uitleg. Een groep opstandige Saksen heeft zich teruggetrokken in de Moerassen van Anglia, vanuit daar voeren zij een soort guerilla-oorlog tegen de Britse heersers. En iedere keer als de ridders terug willen slaan, trekken zij zich terug in de Moerassen, waar de ridders niet kunnen volgen. Niet eervol natuurlijk, maar het werkt wel. 

Hertog Hervis de Revel heeft al om hulp gevraagd. En Sir Griflet is al op pad met een groep ridders. Maar het conflict heeft al te lang geduurd. Galegantis en Lancelot zijn al gevangen genomen! Het ziet er niet best uit.

Sir Galegantis

Sir Lancelot
du Lac

Hoge Koning Arthur

Bovendien is er meer. De Saksische opstandelingen worden gesteund door hekserij. Ene Camilla heeft zichzelf nu opgeworpen als leidster van de opstand. Zij wordt bijgestaan door een andere heks, Bothilda. De storm van de afgelopen winter, was hun doen! De woeste Saksen, gesteund door vuige magie! Dat is een probleem. Sir Griflet en Hertog Hervis de Revil doen wat ze kunnen, maar waarschijnlijk gaan ze deze strijd verliezen!

Sir Griflet

Hertog Hervis
de Revil

Bij het horen van die namen wordt het Sir Aloysius en Sir Benno koud om het hart. Zij kennen deze namen. Eerder in 523 was er ook al opstand in Anglia, Hertog Hervis werd toen verdreven uit zijn Kasteel en daar werd toen zeker ook magie bij gebruikt. Hier was Morgaine ook bij betrokken en als straf werd zij door Arthur verbannen naar haar landerijen in Cornwall. 

Sir Aloysius wil naar Kent gaan, om daar in overleg te gaan met de Cynning van Kent, Octa, zoon van Sir Eliot de Wispelturige en Inga met de Grote Vlechten, dochter van Octa van Kent, zoon van Hengest van de Saksen. Als hij een paar van zijn Saksische krijgers beschikbaar wil stellen, dan kunnen zij de opstandige Angelen in hun eigen Moerassen aanvallen. 

Sir Benno wil juist weer contact leggen met Morgaine. Zij was een pleegdochter van zijn oud-oom en naamgever, Benno Sr. Zij zal toch wel naar een achterneef willen luisteren? Hij hoopt maar dat zij hierbij niet betrokken is. En haar medestander, Sir Brutus Zonder Genade, waar is die?

Brutus Zonder Genade

Legend of the Sword

Om het oude jaar uit te luiden keek ik met de kinderen en wat vrienden de film King Arthur: Legend of the Sword (2017). Een mooie manier om een jaar voor Koning Arthur films af te sluiten.

Erg grimmig

King Arthur: Legend of the Sword is een film van Guy Ritchie (Sherlock Holmes, Snatch) met Charlie Hunnam (Crimson Peak, Queer as Folk) in de titelrol. Er waren andere belangrijke rollen voor Jude Law (Sherlock Holmes, Midnight in the Garden of Good and Evil), Eric Bana (The Time Travelers Wife, Troy), Djimon Hounsou (Blood Diamond, Gladiator) en Aidan Gillen (Wake Wood, Queer as Folk). Net als bij Sherlock Holmes, heeft Guy Ritchie zijn eigen ideeën losgelaten op het verhaal van Koning Arthur. En alle favoriete stokpaardjes van Ritchie komen hier uitgebreid aan bod.

Spoilers

Proloog
Het verhaal opent met een grote strijd tussen magiegebruikers onder leiding van Mordred en de gewone mensen, onder leiding van koning Uther (Bana). Hierbij werden gigantische olifanten gebruikt, die hele legereenheden konden vervoeren, voor de belegering van Camelot. Uther rijdt met zijn paard op een van deze olifanten af en entert hem. Binnen vindt hij Mordred die zijn magie gebruikt om zijn leger op de been te houden. Maar Uther heeft ook een magisch zwaard, waarmee hij de magie van Mordred teniet kan doen. Uther weet Mordred te verslaan en de legers van Mordred storten in.

Daarna wil Uther inzetten op vrede met de magische bevolking. Mordred vertegenwoordigde niet alle magie gebruikers. Maar zijn jongere broer Vortigern (Law) is het daar niet mee eens. Uitroeien die hap! Bovendien wil Vortigern ook wel op de troon zitten. Binnen de kortste keren heeft Vortigern een coup gepleegd. Bovendien offert hij zijn eigen vrouw aan de monsters die in het water onder Camelot voor meer magische macht. Dan weet hij als een soort demonische ridder Ygraine en Uther te doden, terwijl de jonge Arthur ontsnapt in een bootje.

Start van het verhaal
De kleine Arthur komt als een soort Mozes aan in Londinium, waar hij liefdevol wordt opgenomen door een stel prostituees. Arthur (Hunnam) groeit op en wordt al snel een figuur met enig succes en aanzien in de onderwereld van Londinium. Dan slaat hij echter de verkeerde mensen in elkaar, Vikingen die een verbond met Vortigern hebben. Arthur wordt achtervolgd, weet te ontsnappen, maar wordt gevangen genomen om samen met leeftijdsgenoten een poging te doen een zwaard uit een steen te trekken.

(Kennelijk leeft de mythe van de "Born King" breed onder de bevolking en is een focus van verzet en onrust tegen de regering van Vortigern. Ook na 20+ jaar zit Vortigern niet zeker op zijn troon. Hij probeert dit te ondervangen door Arthur dus effectief op te sporen met een brede en relatief humane aanpak.) 

Tot ieders verbazing lukt het Arthur om het Zwaard uit de Steen te trekken en door de krachten en visioenen die hij dan krijgt, valt hij prompt flauw. Hij komt bij in een kerker van Vortigern, die daar een gesprekje met hem heeft over zijn afkomst en de betekenis van het trekken van het Zwaard. Arthur ziet het probleem, maar geeft aan dat hij weinig ambitie heeft voorbij heersen over de onderwereld van Londinium en hij is bereid gewoon te verdwijnen en Vortigern nooit meer voor de voeten te lopen. Maar voor een onzekere Koning als Vortigern is dat niet genoeg, Arthur moet publiekelijk gedood worden, zodat deze dreiging voor zijn troon voor altijd weggenomen is.

Maar daarbij rekent Vortimer niet op de weerstand tegen zijn regering. Onder leiding van Bedivere (Hounsou) en Bill (Gillen) en met wat hulp van een van de laatste magiërs wordt Arthur bevrijd. In de geheime basis van de rebellen geeft Arthur aan dat het hem echt niets kan schelen, die hele opstand tegen Vortigern. Dan besluiten de magiër en Bedivere om Arthur mee te nemen naar de Darklands, om daar meer over zijn achtergrond te weten te komen.
Daar leert Arthur hoe zijn vader Uther zichzelf opofferde, zodat zijn zoon kon leven. Ook leert hij hoe Vortigern onder een hoedje speelde met Mordred en magie gebruikte om zichzelf op de troon te zetten. Dat overtuigt Arthur om dan toch maar het zwaard op te nemen tegen zijn oom.
Arthur start een soort guerilla oorlog tegen zijn oom en is daarmee nog behoorlijk succesvol. Een enkele keer weet hij zelfs de magie van het zwaard te gebruiken om echt dodelijk uit de hoek te komen. Maar uiteindelijk is Vortigern toch sterker. Arthur wil de strijd opgeven, maar de Vrouwe van het Meer geeft het zwaard terug en laat hem zien van Brittannië te wachten staat als Vortigern blijft regeren. Arthur hervindt zijn moraal.

Vortigern dwingt Arthur om zich over te geven. Maar eenmaal in Camelot weet Arthur de strijd aan te gaan met zijn oom. Deze heeft inmiddels zijn dochter geofferd om nogmaals in de demonische ridder te kunnen veranderen. In een bruut gevecht wordt Arthur verslagen. Maar dan heeft hij weer een visioen, ditmaal compleet, over hoever zijn vader werkelijk wilde gaan om zijn zoon te beschermen.
Uther liet het Zwaard in zijn eigen lichaam vallen en veranderde toen in steen. Zo bewaarde hij het Zwaard voor zijn zoon. In dit visioen weet Arthur het Zwaard te grijpen en heeft wat contact met zijn vader. Hij hervindt zijn motivatie en doodt Vortigern.

Met de dood van Vortigern is Arthur nu de enige met een claim op de troon van Camelot. De invloed van magiërs is definitief gebroken en Arthur installeert zijn vrienden en rebellen als ridders van de ronde tafel.

Conclusie

Oh boy! Dit was me een film wel zeg. En geen beste.

Guy Ritchie heeft als regisseur een paar stokpaardjes en die hebben zijn eerdere films tot successen gemaakt, maar dat was omdat hij toen wist te doseren. Dit keer doseert hij niet en komen zijn stokpaardjes iedere keer om de hoek kijken.
De criminele onderwereld - Komt iedere keer terug in films (Lock, Stock & Two Smoking Barrels, Snatch, Sherlock Holmes, RocknRolla). Maar een serieuze, georganiseerde onderwereld in Londinium in ca. 500 is mij te onwaarschijnlijk. Londinium was in die tijd te klein om naast een reguliere economie ook nog een criminele economie te kunnen ondersteunen.
Slimmigheidjes in de planning - Komt ook vaker terug in zijn films. Verschillende keren maakt Arthur plannen en deelt die met zijn maten. En terwijl hij het plan uitlegt, zien we ook hoe het plan uitpakt. Eigenlijk wordt er dus tussen twee tijden heen en weer geschoten. Een keer leuk, een tweede keer ook nog wel, maar daarna is het mooi geweest in één film.
Bombastisch gedoe - Het was overduidelijk dat Ritchie teveel Lord of the Rings en Game of Thrones had gekeken. Overal waar je keek gigantische olifanten, gigantische slangen, demonische (gigantische) ridders, gigantische vleermuizen, octopus-vrouwen, enorme torens en explosies. Het was net even teveel. De helft minder en je had een wat rustiger film gehad. Nu maskeerden de special effects het gebrek aan goed plot.

Verder waren de anachronismen me ook te veel. De verhalen van Koning Arthur zijn natuurlijk altijd enigszins anachronistisch, aangezien het hoogst twijfelachtig is of de goede man ooit wel geleefd heeft en indien ja, weet niemand eigenlijk zeker wanneer. Aan de andere kant, een aantal details van zijn leven en periode zijn wel bekend. De belangrijkste rol van Arthur was de strijd tegen de Saksen. Die migreerden naar Brittannië in 5e en 6e eeuw. Dan wil ik geen vlag-vouw ceremonies en Kung -Fu scholen zien. Dat haalt me dan toch teveel uit het verhaal.
En als je zo nodig zwarte mensen in je Arthur verhaal wil stoppen, dan vind ik dat helemaal prima. Daar is zelfs historisch bewijs voor. En in de Arthur mythen was ook ruimte voor mensen van buiten Brittannië, zoals de broers Palomides, Safir en Segwarides, ridders uit het Midden Oosten. Maar laat Djimon Hounsou dan niet Sir Bedivere spelen, een van de oudste en meest Welshe ridders van Arthur, spelen.

Tot slot de vrouwen, mijn hemel. De vrouwen, die een naam krijgen, gaan dood (eventueel na wat mishandeling). Ygrainne sterft tijdens de coup van Vortigern, Elsa en Catia worden gedood door Vortigern (hun man en vader) als offer aan de Octopus-vrouwen, Lucy de lieve prostituee wordt mishandeld en daarna gedood. En de enige vrouwen, die enige rol van betekenis spelen (de Magiër en de Octopus-vrouwen), krijgen geen naam. Kom mensen, het is de 21e eeuw. Als je toch een anachronistische versie van Arthur gaat maken, kunnen we dan ergens nog een vrouw, met naam en gelukkig einde hebben?

En er zaten nou juist wel een paar dingen in waarvan ik graag meer had willen zien en die ook een interessante film op hadden kunnen leveren. Namelijk de verwerking van het trauma van Arthur en zijn reizen in de onderwereld, waar hij nieuwe kennis opdoet.
De jonge Arthur heeft iets zeer traumatisch meegemaakt (Vader en Moeder voor zijn ogen vermoord door een gigantische, demonische ridder, verraad) en worstelt daar als jonge knaap flink mee (onaangepast gedrag, nachtmerries). Wanneer hij opgroeit draagt hij dit trauma nog steeds met zich mee. Het trauma weerhoudt hem ervan om zich in de strijd tegen Vortigern te werpen en weerhoudt hem er ook van om het Zwaard van zijn vader effectief te gebruiken.
Maar dan maakt Arthur een spirituele reis door de Darklands. Hier levert hij strijd tegen verschillende gigantische wezens en krijgt uiteindelijk een visioen, dat zijn trauma verklaart en vermindert. Later krijgt hij weer een visioen van het verleden. Hierin ziet hij hoe zijn vader het Zwaard in zijn eigen lichaam laat vallen, en in steen veranderd, alles om het Zwaard weg te houden bij de demonische Vortigern. Maar dit keer kan Arthur ingrijpen. Hij pakt het Zwaard, zijn vader hoeft niet te sterven, omdat Arthur nu zijn taak over kan nemen. En zo vindt Arthur de kracht om verder te strijden.

Verder is er in deze film ook veel aandacht voor Vortigern. Hij bouwt aan een toren, hoe hoger de toren, hoe groter zijn macht. Dus hij bouwt altijd verder. En onder de toren en Camelot, ligt een magisch meer met de Octopus-vrouwen, die in ruil voor offers magische kracht schenken. Dit gaat terug op een oude legende over Vortigern, die een kasteel wil bouwen. Maar elke nacht stort het in. Hij staat op het punt om een jonge Merlijn te offeren. Maar Merlijn geeft aan dat het vechtende draken onder de toren zijn, die hem elke nacht laten instorten.

Het uitwerken van deze onderdelen had waarschijnlijk een interessantere film opgeleverd. Leuk om als afsluiting te kijken, maar mij te hysterisch.

Oud & Nieuw 2018

Alweer een jaar voorbij! Kerst is geweest, de spellendag is geweest en nu is 2018 ook voorbij. We hebben het jaar weer als vanouds uitgeluid met vrienden D. en J., een film en een spelletje.
We begonnen al vroeg met het maken van eten. Van de spellendag was toch niet zo heel veel overgebleven als gedacht. Al die gasten nemen wel veel eten mee, maar ze eten het ook bijna weer allemaal op. Ik maakte een soepje, nog met het ganzenvet van de gans van vorig jaar. Toen volgden nog hartige taartjes met tomaten- of spinazievulling. En als afsluiter Tiramisu.

Daar krijg je de avond wel mee vol.

In de middag haalde Sander vrienden D. en J. op uit Nijmegen, samen met het spel voor de avond, Eldritch Horror. En toen zat iedereen klaar voor de film, King Arthur: Legend of the Sword. Die vond ik wel leuk om te bekijken als afsluiter van een jaar lang Koning Arthur films kijken. Ik zal hem later hier uitgebreider bespreken.

Na de film het eten en nog een kort rondje Appels en Peren. En toen mocht onze jongste dochter naar bed, terwijl de oudste kinderen opbleven met The Amazing Spiderman en wij losgingen met Eldritch Horror. We waren redelijk goed onderweg met links en rechts portals naar andere werelden te sluiten en we werkten zowaar nog enigszins samen ook. Maar de tijd ging sneller dan we dachten en het was al snel weer tijd om de jongste uit bed te vissen, elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen en te kijken naar het vuurwerk van de achterbuurman. Sander stak nog wat af met onze zoon.
En toen was het alweer tijd om mensen naar bed of naar huis te brengen en was het nieuwe jaar begonnen.

Het afgelopen jaar was heftig, met het overlijden van onze vriendin Rian. Dat heeft flink impact gehad op mij, op ons gezin en onze vriendenkring. Hopelijk is het komende jaar wat gelijkmatiger.

Oud & Nieuw 2013 - 2014

Oud & Nieuw 2014 - 2015
Oud & Nieuw 2015 - 2016
Oud & Nieuw 2016 - 2017
Oud & Nieuw 2017 - 2018