De Bewakers II

Onlangs besprak ik hier The Guardians of the Galaxy. Dan is het nu tijd om The Guardians of the Galaxy II hier ook wat aandacht te geven. Ik was niet heel erg onder de indruk van GotG, maar Sander overtuigde me ervan dat GotG II een heel stuk beter was. Dus toen hij een tijdje geleden op Netflix verscheen heb ik hem braaf gekeken.

Deze film is ook weer gemaakt door James Gunn en met Chris Pratt, Vin Diesel, Dave Bautista (Spectre), Bradley Cooper (the A Team), Karen Gillan en Zoe Saldana, die we ook al in het eerste deel zagen en in Infinity War. Maar dit keer hebben we als nieuwe gezichten ook Kurt Russel (The Thing), Pom Klementieff, Sylvester Stallone (First Blood, The Expendables 3) en Elizabeth Debicki (The Night Manager).

Spoilers

De Guardians zijn nu wat beroemder dan in het begin. Dat betekent dat ze meer en beter betaald worden, maar ook dat vijanden uit het verleden hen makkelijker kunnen vinden. 

Momenteel hebben de Guardians een klus van ene Ayesha (Debicki) om een stel batterijen te verdedigen tegen een ruimte-monster. Als dat lukt, kunnen zij Nebula (Gillan) krijgen, die meer weet over de plannen van Thanos. Maar Rocket (Cooper) kan zich niet beheersen en steelt een paar batterijen zelf. De Guardians vluchten weg, Ayesha en de haren zetten de achtervolging in en een mysterieus figuur valt de volgelingen van Ayesha aan en verjaagt hen. 

Het beschadigde schip van de Guardians stort neer op een naburige planeet. De vreemde redder meldt zich daar ook. Hij is Ego (Russel), de vader van Peter Quill. Hij wil zijn zoon graag beter leren kennen en neem hem, Gamora (Saldana) en Drax (Bautista) mee naar zijn eigen planeet. Daar bonden Quill en zijn vader al snel. Maar Gamora en Drax blijven hun twijfels houden, opgejut door het vreemde gedrag van Mantis (Klementieff), een bediende van Ego. 

Ondertussen schakelt Ayesha Yondu in om Quill en de zijnen te vinden. Yondu heeft sinds GotG I nog een appeltje te schillen met Quill. Het is nog niet makkelijk om de Guardians gevangen te nemen. . Rocket geeft zich niet snel gewonnen en Yondu ziet Quill als zijn zoon, wat leidt tot spanningen met zijn bemanning.

Ondertussen geeft Ego wat achtergrond informatie in Quill. Ego is een soort galactisch bewustzijn. De hele planeet is zijn lichaam. Uit eenzaamheid trok hij rond door het heelal, her en der partners vindend en delen van zichzelf op planeten achterlatend. Quill is zijn nageslacht en Ego is blij hem eindelijk gevonden te hebben. Quill heeft ook wat van de krachten van zijn vader geerfd.
Gamora gaat op onderzoek uit en treft hierbij een ontsnapte Nebula. Terwijl zij elkaar proberen te doden, vinden zij in een grot alle andere kinderen van Ego. Het zijn er nogal veel en zij zijn allemaal dood. Als bleek dat zij niet zijn krachten hadden geerfd, werden ze gedood door Ego. Tijd om te vertrekken! Ego is helemaal geen toffe peer, ondanks dat hij eruit ziet als Kurt Russel.

De verschillende spelers komen allemaal tegelijkertijd samen op de planeet Ego. Quill realiseert zich dat het Ego was die de kanker van zijn moeder veroorzaakte. Mantis wil niet langer een bediende zijn van Ego. Ayesha en Yondu arriveren ook. Na een hoop gevecht weet Groot een gevoelige klap uit te delen in het centrum van Ego, waardoor deze sterft en alles instort.
Rocket, Groot, Drax, Gamora en Nebula weten te ontsnappen. Yondu offert zichzelf op, zodat Quill ook kan ontsnappen.

Conclusie

Een leukere film dan de eerste GotG, die vond ik iets teveel van spitsvondigheden aan elkaar hangen. Hier kan ik het verhaal wat beter volgen en is er een duidelijker Bad Guy met een begrijpelijke, maar gruwelijke motivatie.

Maar wanneer ik deze film krijg vraag ik me toch af wie er bij Marvel zulke enorme daddy-issues heeft. Quill worstelt met zijn eigen relatie met zijn vader. Maar ook de relatie tussen Gamora en Nebula staat geheel in het teken van hun verknipte relatie met hun vader Thanos. In de andere films hebben we Tony Stark/ Iron Man, die heeft een woelige relatie met zijn vader als we Iron Man 2, The Avengers en Civil War mogen geloven. Over de beroerde relaties van Odin Al-Vader met al zijn kinderen heb ik het al eerder gehad. Thor heeft wel drie films nodig gehad om daarmee in het reine te komen. In Ant-Man worstelt Scott Lang met zijn eigen rol als vader en heeft Hank Pym een getroubleerde relatie met zijn dochter. En in the Black Panther wordt ook snel duidelijk dat T'Chaka misschien wel een goede vader was, maar toch zeer cruciale dingen achterhield voor zijn zoon, die daar later nog veel last van had. 

Ergens is er iemand die heel erg worstelt met de relatie met zijn/ haar vader en de erfenis van de daden van zijn/ haar vader. Zo achter elkaar lijkt die hele MCU wel een soort creatieve, therapeutische sessie om met je vader in het reine te komen.