Captain Kronos: Vampire Hunter

Corona grijpt weer om zich heen en we kunnen nauwelijks nog afspreken. Dan maar weer via Jitsi een film gekeken. Dit keer was het Captain Kronos: Vampire Hunter (1974) van Brian Clemens (The Golden Voyage of Sinbad). In de belangrijkste rollen zagen we Horst Janson, John Carson (Shaka Zulu), Shane Briant, Caroline Munro (The Golden Voyage of Sinbad), John Cater, Lois Daine en Wanda Ventham (Sherlock). 

Dit was een van de vele films van de Hammer Studios, maar gek genoeg zonder een van hun sterren, Christopher Lee, Vincent Price of Peter Cushing. 

Spoilers

Aan een vampierenfilm van Hammer Studios valt niet heel veel te spoilen, zeker niet bij zo een oude film. 

De film opent met schattige meisjes in een bos, ze laten elkaar alleen (natuurlijk). Eén van hen wordt dan aangevallen door een onduidelijke figuur, die haar sterk verouderd achterlaat, met bloed bij een mondhoekje. Het arme kind sterft al snel en de angst zit er meteen goed in bij de naburige dorpelingen. Lokale dokter Marcus (Carson) roept de hulp in van zijn oude vriend Kapitein Kronos (Janson) en zijn gebochelde dienaar Grost (Cater). Op weg naar het dorp pikken Kronos en Grost ook nog zigeunermeisje Carla op (Munro). 

Eenmaal aangekomen in het dorp zijn de problemen nog niet voorbij. Steeds meer meisjes worden slachtoffer van een vampier, die de levenskracht uit mensen zuigt. 

Dr. Marcus brengt een bezoek aan de lokale edelen, Paul (Briant) en Sara Durward (Daine). Dr. Marcus was bevriend met hun vader, Hagen Durward, maar kon hem uiteindelijk niet van de dood redden. Dat zorgde voor verwijdering tussen Dr. Marcus en de rest van de familie. Hij krijgt Lady Durward dan ook niet te zien, hoewel zij nooit meer uit bed komt. De volwassen kinderen maken zich zorgen om haar, maar gedragen zich ook verdacht. 

En de aanwezigheid van Kapitein Kronos heeft ook de aandacht getrokken. Hij wordt in een lokale kroeg aangevallen door een stel huurlingen. Maar Kapitein Kronos is veel beter in zwaardvechten dan zij, en hakt ze vrij vlot in de pan. 

Ondertussen blijven de aanvallen van de vampier doorgaan en zelfs Dr. Marcus wordt slachtoffer. Hij probeert zichzelf te doden, voor hij anderen ook aanvalt. En dan ontdekken Kapitein Kronos en Grost dat de nieuwe vampieren gevoelig zijn voor staal!

Een McGuyver scene volgt, waarin er een nieuw zwaard wordt gemaakt van staal en de aanval op de vampieren wordt ingezet. Inmiddels verdenken ze ook een lid van de Durward familie als bron van alle vampirisme. Vooral dochter Sara is verdacht, omdat zij zich wil kleden als een man en graag paard rijdt. Zigeunermeisje Carla wordt naar voren geschoven om zich naar binnen te wurmen in het landhuis van de Durwards en uit te zoeken wat er gaande is. 

Die avond blijkt dat niet de Durward kinderen vampieren zijn, maar juist Lady Durward (Ventham). Zij heeft een plan gemaakt om haar dode man te laten herrijzen, en samen weer voor eeuwig jong verder te leven. Gelukkig is Kapitein Kronos aanwezig om daar een stokje voor te steken. Lady Durward wordt gehypnotiseerd met het glimmende stalen zwaard en Lord Durward wordt gedood door Kapitein Kronos. De dreiging is voorgoed afgewend. 

En de volgende dag vertrekken Kapitein Kronos en zijn trouwe Grots, het meisje Carla achterlatend in een dorp, waar alle andere meisjes inmiddels wel dood zijn. 

Conclusies

Dit is een vrij beroerde film, maar wel een redelijk amusante. De locatie en tijdsperiode worden vrij vaag gelaten (Europees, verleden). En het is onduidelijk waar Kapitein Kronos precies kapitein van is geweest. 

Maar hé, Kapitein Kronos is een knappe kerel, zijn zigeunervriendinnetje Carla voldoet ook aan alle stereotypen over zigeunermeisjes en de slachtoffers van de vampieren zijn ook allemaal mooi en onschuldig. En er zitten nog wel wat grapjes in de film ook. Dus kijk vooral eens, als je een avondje luchtig vampieren vermaak wil zien. 

Pendragon XCVIII - Goede Tijden, Slechte Tijden

Begin november konden we niet samenkomen, vanwege conflicterende agenda's, dus dit is een inhaalsessie. Wegens toenemende Coronagevallen speelden we weer via Jitsi. En het ziet er niet naar uit dat het beter gaat worden 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Brent van Dinton (afwezig)
Edna van Burcombe
Romulus Livius van Broughton

Old Sarum, vroege lente 552

In de lente van 552 maakt Sir Romulus zich op om voor de laatste maal naar Bamburgh af te reizen om voor de laatste keer het losgeld aan Prins Ida te betalen voor zijn verre oom Sir Antonius. Vrouwe Edna gaat mee en neemt Elestren en Evadne mee. Zij hoopt haar minnaar Sir Irvin weer te zien, ondanks dat hun affaire vorig jaar al ongezond bleek. 

Bargate, Hantonne

Omdat ze twee jonge kinderen mee moeten nemen en omdat de Wastelands steeds verder optrekken, besluit Sir Romulus om dit keer met een boot naar Bamburgh te reizen. Zij gaan scheep in Hantonne, waar de voorvaderen van de ridders in het verleden scheep zijn gegaan naar Bayeux (in 488), later nog eens een bloedbad hebben aangericht onder een nieuw soort Saksen (in 496) en weer scheep zijn gegaan om Saksen in Hertford aan te kunnen vallen (in 501). In de loop der tijd is Hantonne tot een steeds grotere havenstad uitgegroeid. 

Bamburgh, vroege lente 552

De zeereis naar Bamburgh verloopt verder zonder incidenten en iedereen arriveert veilig in Bamburgh, waar zij met alle egards onthaalt worden door Ida, die zich inmiddels Koning van Bernicia noemt. Sir Lancelot heeft kennelijk geen enkele interesse meer om zijn gezag hier te doen gelden. Koning Ida geeft een bescheiden feestmaaltijd om zijn belangrijke gasten welkom te heten. 

Tijdens het feest danst Sir Romulus met een charmante jonge Saksische dame, Burghilde. Hij kan natuurlijk de laatste hits van de dansvloer uit het vooruitstrevende Logres laten zien en Vrouwe Burghilde is gepast onder de indruk van hem. Sir Benno heeft minder geluk. Hij staat te dicht bij het vuur en wanneer een al te dikke tak in vonken uiteenspat, vallen de vonken op zijn mooie kleren. Gelukkig weet hij de vonken snel uit te stampen voor er echte vlammen kunnen ontstaan. Vrouwe Edna trekt met haar danspasjes nog de aandacht van Koning Ida zelf. 

Sir Irvin

Die avond verwacht vrouwe Edna dat haar vriendje, Sir Irvin wel aan haar slaapkamerdeur zal kloppen, zoals hij dat altijd doet. Maar hoe lang zij ook wacht, er komt niemand. Midden in de nacht realiseert zij zich tot haar schrik dat zij hem helemaal nog niet gezien heeft in Bamburgh. Waar kan hij zijn? (Awareness fail, intrigue succes)

Sir Romulus hoeft de nacht niet alleen door te brengen. Vrouwe Burghilde is zo onder de indruk van deze vlotte ridder, dat zij op zijn deur klopt in de nacht. Sir Romulus vraagt zich nog even vaag af of haar ouders hier wel vanaf weten. Maar al snel wordt duidelijk dat Vrouwe Burghilde weet waar zij mee bezig is (Chaste fail, energetic succes). 

De volgende morgen doet Vrouwe Edna navraag naar Sir Irvin onder de bewoners van Bambrugh. Na wat geringschattende blikken krijgt zij te horen dat Sir Irvin is vertrokken naar een nabijgelegen leefgemeenschap op het eiland Lindisfarena. Daar wonen mannen die zich hebben teruggetrokken van de wereldse gemeenschap en in rust en stilte God willen dienen. Vrouwe Edna besluit om hem daar te gaan bezoeken. Sir Romulus en Sir Benno gaan met haar mee. Lindisfarena is een eiland, dat tijdens laagtij makkelijk te bereiken is over de droogvallende zeebodem. 

Wanneer Vrouwe Edna arriveert, is Sir Irvin eenvoudig gevonden. De leefgemeenschap voor de mannen is vrij klein en vreemdelingen worden al van verre gezien. In een van de zeer sobere hutten ontmoet Vrouwe Edna dan haar minnaar. Zij voelt zich enorm gekwetst dat hij heeft gekozen voor een leven onder deze religieuze mannen. Hij had haar kunnen vertellen dat hij deze keuze zou gaan maken en dat hun relatie definitief over zou zijn! Nu moest zij in Bamburgh zelf ontdekken dat hij was vertrokken. Sir Irvin werpt al even emotioneel tegen dat hij net zo goed gekwetst is, toen zij keer op keer weigerde om met hem, de vader van haar kinderen, te trouwen. Zij was degene die haar carrière belangrijker vond! Zij was degene die hem keer op keer afwees! In haar wanhoop laat Vrouwe Edna weten, dat als hij in de toekomst de kinderen komt bezoeken, dat zij er dan niet zal zijn. Ze wil hem nooit meer zien. 

Huilend rent Vrouwe Edna over de zandbanken terug naar Bamburgh. Waar haar tranen vallen, groeit voortaan Zulte met dezelfde blauwpaarse kleur als de ogen van Vrouwe Edna. Zij zweert dat ze het combineren van moederschap en carrière zal laten slagen! En daar heeft ze helemaal geen man bij nodig, zeker niet iemand als Irvin! 

Eenmaal terug in Bamburgh probeert Sir Romulus de gemoederen wat tot bedaren te brengen. Maar het is hem wel duidelijk dat het tijd is weer te vertrekken uit Bamburgh, voor er nog meer ongelukken gebeuren. Vrouwe Burghilde wil ook Bamburgh verlaten en Sir Romulus besluit om haar te begeleiden naar Kent, waar tenslotte ook Saksen wonen.  

Maidstone, Kent, 552

Eenmaal aangekomen in Maidstone, aan het hof van Cynning Octa en zijn Cwene Guinevere, stort Vrouwe Edna zich huilend in de armen van Guinevere, haar tante. Hoge Koningin Ysolde is er ook, ook zij vangt de huilende Edna op, die tenslotte ook haar nichtje is. Guinevere verhaalt over haar gedoemde liefde met Sir Eric van Burcombe, een oom van Vrouwe Edna. Zij zag hem, nadat hij haar en haar familie had ontzet van de belegering door Koning Ryonce in 512. Eric wilde meteen met haar trouwen, maar haar vader vond dat niet goed, hij moest zich eerst bewijzen. En toen bleek ook nog dat hij al een dochter had (in 516, Alis, de dochter van Elgin de Jongere en Gilda van Burcombe). Guinevere oordeelde te snel, en voor zij het weer goed kon maken met Sir Eric, was hij al gesneuveld in de Slag bij Badon Hill. Hiermee wil Guinevere zeggen dat er niets gaat boven de liefde, niet trots of carrière. Hierbij gaat haar hand naar het lijfje van haar jurk, waar duidelijk perkament onder kraakt. 

Vrouwe Ysolde ligt in scheiding en heeft een wat andere kijk op lange relaties. Zij zegt dat relaties nooit voor eeuwig zijn, maar carrières wel. Edna heeft nu een kans om flink op te klimmen binnen de hiërarchie van haar religie en impact te maken voor veel vrouwen. Ridders komen en gaan. 

Ysolde maakt ook van de kans gebruik om Sir Romulus op te zoeken. Zij wil de scheiding toch echt in gang zetten. Dat een Koning niet altijd trouw is, is te verwachten. Maar Arthur heeft een kind verwekt bij zijn eigen zuster. Daar kan zij niet meer naast liggen. Dan treedt er een ingewikkeld juridische verhaal in werking. Wil zij het huwelijk annuleren, alsof het nooit heeft plaatsgevonden? Maar dan zijn de dochters van Ysolde en Arthur, Mildred (20) en Hilda (19) ook meteen vaderloos, wat hun succes op de huwelijksmarkt ernstig zal beperken. Of wil Vrouwe ysolde een scheiding. Maar dan zal er nog een hoop onderhandeld moeten worden over het verdelen van de bezittingen. Vrouwe Ysolde wil voor een scheiding gaan. 

Camelot, Pinksteren 552

In Camelot maakt iedereen zich klaar voor het Pinkstertoernooi, dat het nieuwe seizoen van toernooien zal openen in het nieuwe jaar. Sir Romulus geeft het voorstel voor de scheiding en de verdeling van de landerijen aan Hoge Koning Arthur. Deze kan nu geen antwoord geven en wil met zijn adviseurs nog eens goed nadenken over een scheiding. 

De ridders denken ook nog eens goed na. Zal een scheiding leiden tot een nieuwe oorlog met Kent en de Saksen? Er zijn nu veel meer Saksen dan in 525, toen Hoge Koning Arthur huwde met Ysolde van Kent. Is het misschien tijd om een nieuwe huwelijk te sluiten in de koninklijke familie? Misschien tussen Arnold, die nu kroonprins is en een dochter van Cynning Octa en Cwene Guinevere?

Bladwijzer

Nadat ik lang geleden voor mijn oudste kinderen en een nichtje eens een bladwijzer heb gemaakt, is mijn jongste dochter nu ook zo oud dat ze graag leest. En dan moet ze ook een bladwijzer krijgen natuurlijk.  

Bladwijzer

Onze jongste is momenteel helemaal dol op Harry Potter. De boeken krijgt ze voorgelezen en de films worden ook uitvoerig bekeken. Dus het was al vrij snel duidelijk dat haar bladwijzer ook van Harry Potter moest zijn. Gelukkig kon ik via Pinterest makkelijk wat leuke patroontjes vinden. En ik had nog aida lint over van de laatste keer dat ik een bladwijzer maakte. Er is geen kleuren kaart bij, maar ik sloeg er een slag naar met wat ik aan voorraad hen. 

Voor de letters greep ik terug op de oude DMC boekjes die ik ooit eens van de Antique Pattern Library heb gedownload. Het ging om letters uit het boekje DMC Pointe de Marque nr. 3. Via de site allemaal gratis te downloaden en voor je het weet zo uitgeprint. Ideaal om je bladwijzers iets persoonlijks mee te geven. 

En nu maar hopen dat deze bladwijzer veel gebruikt zal worden door onze jongste. 

Nunsploitation is back!

Paul Verhoeven is terug, met Benedetta (2021), een film waarmee nunsploitation ongetwijfeld weer helemaal terugkomt. In deze film zagen we Virginie Efira en Daphné Patakia in de hoofdrollen. In wat kleinere rollen zagen we ook nog Charlotte Rampling (Dune), Lambert Wilson (The Matrix) en Olivier Rabourdin. 

Benedetta

Wij zijn natuurlijk niet vies van enige Nunsploitation, met Nude Nuns with Big Guns en de twee verfilmingen van Black Narcissus (uit 1947 en 2020). En met Paul Verhoeven weet je nooit helemaal zeker, wat je kan verwachten. In elk geval veel bloederig geweld en expliciete seks. Maar misschien ook nog een mooi verhaal met een boodschap, hoewel dat soms diep graven is. Benedetta is gebaseerd op waargebeurde feiten. 

Spoilers

De film begint in de vroege 17e eeuw met een jonge Benedetta die met haar ouders op weg is naar een klooster van Theatijnen in Pescia, Italië. Eenmaal aangekomen in het klooster is het de ouders van Benedetta snel duidelijk dat het een zakelijke operatie is. Voor dochters die willen intreden moet betaald worden (ondanks dat zij ook zullen werken tijdens hun tijd in het klooster), en Abdis Felicita (Rampling) ziet erop toe dat dit geld ook geïnd wordt. De jaren gaan voorbij en Benedetta groeit op tot een volwassen non in het klooster(Efira). Zij heeft wel met enige regelmaat visioenen van Jezus, die haar in het bijzonder als zijn bruid wil. 

Op een dag vlucht Bartolomea (Patakia) het klooster in, weg voor haar gewelddadige vader. Abdis Felicita wil haar niet in het klooster aannemen, aangezien zij te arm is om te betalen, maar Benedetta smeekt haar vader om de kosten te betalen. Benedetta moet Bartolomea wegwijs maken in het klooster en al snel worden zij vriendinnen. Maar door haar geschiedenis van seksueel misbruik, kan Bartolomea zich alleen maar seksueel verhouden tot andere mensen. En Benedetta vindt dat heerlijk. Maar het is ook verboden en gevaarlijk. De visioenen van Benedetta worden ook steeds frequenter en seksueel explicieter. 

De visioenen van Benedetta trekken steeds meer de aandacht, binnen de leefgemeenschapen daarbuiten. Later vertoont Benedetta ook stigmata op handen en zij. Er wordt meer geloof gehecht aan haar visioenen. De leider van de gemeenschap van nonnen, Vader Cecchi (Rabourdin) ziet de voordelen van een eigen mystica in de gemeenschap, dus hij stimuleert de visioenen van Benedetta. En dat heeft meteen effect. De lokale bevolking, maar ook daarbuiten komt vaker naar de leefgemeenschap en laat daar allerlei giften achter. De gemeenschap wordt al snel rijker en beroemder. En Benedetta wordt Abdis, in plaats van Abdis Felicita. 

Als Benedetta eenmaal Abdis is, leidt zij de leefgemeenschap naar eigen inzicht, maar heeft eigenlijk nauwelijks ervaring met het besturen van een grote groep mensen. Bovendien laat zij zich helemaal gaan in haar erotische relatie met Bartolomea, die ook van aard veranderd. Nu lijkt Benedetta juist de leiding te nemen in de relatie. Ex-Abdis Felicita bevalt dit allemaal niets en reist naar Florence om daar Nuncio Giglioli (Wilson) in te lichten en hem aan te sporen een onderzoek in te stellen. De Nuncio leeft in overdonderende weelde, samen met een hoop zwangere vrouwen, terwijl ondertussen de bevolking van Florence sterft aan de pest. 

Terug in Pescia lijkt de religieuze waanzin steeds grotere vormen te hebben aangenomen. De hele stadsbevolking staat nu achter Benedetta en de Nuncio wordt niet ontvangen met de eer die hij verwachtte. In het klooster blijkt Benedetta te zijn overleden. Maar wanneer de Nuncio haar de laatste riten mee wil geven, komt zij weer tot leven. De Nuncio gelooft het allemaal niet en stelt meteen een onderzoek in. Daarbij richt hij zich op de zwakste schakel in het hele verhaal, Zuster Bartolomea. Na gruwelijke marteling bekent zij alles en stort het hele kaartenhuis in. 

Zuster Benedetta wordt veroordeeld tot te brandstapel en de hysterie in Pescia neemt steeds grotere vormen aan. Inmiddels is Zuster Felicita besmet geraakt met de pest en zij en Benedetta broeden op een plan om wraak te nemen op de mannen die hen in het ongeluk hebben gestort. Op de dag van de executie van Benedetta, maakt Benedetta gebruik van haar mogelijkheid om publiekelijk te bekennen. Zij raakt weer bezeten van de geest van Jezus en dreigt dat de pest over Pescia zal komen. Dan onthult Zuster Felicitas ook dat zij de pest heeft. De bevolking wordt hysterisch, valt de Nuncio aan en Zuster Benedetta en Zuster Bartolomea weten te ontsnappen. 

Buiten Pescia komen Zuster Benedetta en Zuster Bartolomea weer even toch zichzelf. Zuster Bartolomea is dankbaar dat ze weg hebben kunnen komen van een zeer gevaarlijke situatie en wil elders in de anonimiteit een nieuw leven opbouwen. Zuster Benedetta wil terug naar Pescia om weer leiding te geven aan de gemeenschap daar. Hun wegen scheiden zich. 

Conclusie

Whew, wat een film, en niet alleen vanwege alle bloot. We komen uit Nederland, we kennen Paul Verhoeven al langer en een beetje bloot is niet shockerend. Veel bloot is wel shockerend en dat is er ook. Erg, erg, erg veel bloot. En seks, ook heel veel seks. 

Maar als je even voorbij alle bloot weet te kijken heeft de film nog een hoop te vertellen. En daarbij blijft de film ook vrij ambigu, waardoor je je eigen interpretaties erop los kan laten. Het begint al met het klooster zelf. De Zusters zeggen dan wel dat ze volgelingen van Jezus zijn, maar wanneer het er op aan komt, zijn ze gewoon een zakelijke onderneming. Vrouwen (of hun families) moeten betalen om binnen te mogen komen en de leden moeten werken voor de kost (onder andere het verwerken van zijde), maar leven in armoede. Dus de opbrengsten gaan ergens anders heen. Even later zien we ook waar die opbrengsten heengaan, als we zien hoe Nuncio Giglioli leeft. Hij beschikt over een paleis, eindeloze dienaren, vrouwen voor de seks en overdadige maaltijden. Maar buiten in Florence sterven de mensen in de straat aan de pest. En hij doet daar niets aan. 

Vandaar dat de (mannelijke) kloosterleiding in het begin wel in zijn nopjes is met de visioenen en stigmata van Benedetta, met een eigen mystica zullen de pelgrims toestromen, en die nemen geld mee. 

Vrouwen (en mannen vast ook) die niets bij te dragen hebben aan de kerk, kunnen verder lijden in hun uitzichtloze situatie, zoals Bartolomea. Abdis Felicita vindt het helemaal prima om Bartolomea terug te sturen naar een moorddadige vader. 

Dan zijn er de verhoudingen tussen mannen en vrouwen. Ondanks dat het klooster voor vrouwen is, er een vrouwelijke Abdis is en de vrouwen hun eigen wereldse zaken regelen, staan zij toch onder toezicht van mannen, een biechtvader en een Provost. Het zijn de mannen die besluiten dat Benedetta's visioenen echte visioenen zijn en die besluiten dat Benedetta Abdis moet worden. Later is het weer een man die besluit dat er een diepgravend onderzoek moet komen naar het klooster en naar Benedetta. 

Maar het meest ambigu blijft toch wel Benedetta zelf. Heeft zij werkelijk contact met Jezus? Gelooft zij werkelijk dat hij dit allemaal van haar vraagt? Als kind en jonge vrouw lijkt zij oprecht te geloven dat de Maagd Maria en Jezus een speciaal plan met haar hebben. Misschien dat dat samengaat met een fysiek of psychisch probleem, waardoor zij visioenen had. Maar met die visioenen lijkt zij ook wel uiting te geven aan haar trauma's een gefrustreerde seksualiteit. 

Aan de andere kant, in de loop van de tijd geven die visioenen haar de enige mogelijkheid om op te vallen binnen de kloosterorde. Zij kan langs deze weg haar ambities als opgeleide dochter van een rijke familie verwezenlijken. Hoe gekker haar visioenen en uiterlijke kenmerken (stigmata) worden, hoe meer aandacht zij krijgt. Zij krijgt directe aandacht van Bartolomea, van haar andere Zusters, van de Abdis, van mannen. Uiteindelijk weet ze al die aandacht om te zetten in politieke macht binnen het klooster en ook wereldlijke macht daarbuiten.

En dat is nog niet alles. Er valt nog veel te vertellen over het contrast tussen lichamelijk genot en kastijding, over religieuze waanzin en hysterie in tijden van onverklaarbare ziekte (ook iets dat terugkomt in de huidige dag, in The Seventh Seal en in de tentoonstelling over de Pest) en over de corrumperende werking van de macht. 

Al met al een intrigerende film. 

Halloween

Onlangs hebben we met de oudste kinderen voor het eerst de film Halloween (1978) van John Carpenter (Christine) gezien. Dit was natuurlijk de grote doorbraak van Jamie Lee Curtis (Knives Out!). Verder zagen we ook Donald Pleasence. 

Halloween was natuurlijk een enorme doorbraak - film, waarbij de waanzinnige stalker/ moordenaar werd geïntroduceerd. Dit is later nog vele malen nagedaan met bijvoorbeeld de Nightmare on Elmstreet - reeks en de Friday the Thirtheenth - serie. Vergeleken bij de slasher - films die later kwamen, is dit allemaal redelijk tam, maar best beklemmend. 

Spoilers

De film opent op Halloween in 1963 in Haddonfield, met een een Point of View scene, waarbij iemand van buiten een tienermeisje bespioneert, die in huis seks heeft met haar vriendje. Nadat het vriendje vertrokken is, vermoordt de POV - persoon het meisje. Even later blijkt dat dit het zesjarige broertje, Michael Myers, is van het meiske. Zijn ouders lijken niet bijzonder van streek, dus waarschijnlijk was hij al niet helemaal lekker. 

Vijftien jaar later, aan de vooravond van Halloween in 1978, is psychiater Dr. Loomis (Pleasence) op weg naar een psychiatrisch instituut om Michael Myers op te halen en hem te vervoeren naar een hoorzitting, waar besloten zal worden over zijn toekomst. Dr. Loomis hoop dat Myers voorgoed achter tralies zal verdwijnen. Aangekomen bij het psychiatrisch ziekenhuis, blijkt dat alle patiënten ontsnapt zijn. De ongeziene Michael Myers maakt van de verwarring gebruik om te ontsnappen in de auto van Dr. Loomis. Hij keert terug naar Haddonfield. 

In Haddonfield weet niemand nog wat hen boven het hoofd hangt. Vriendinnen Laurie Strode (Curtis), Annie Brackett (Loomis) en Lynda van der Klok (Soles) gaan naar school, maken zich druk om hun vriendjes en bereiden zich voor op Halloween - avond. Laurie en Annie moeten op kinderen passen die avond. Dr. Loomis legt contact met Sheriff Brackett (vader van Annie, Cyphers) en legt het probleem uit. Sheriff Brackett gelooft er weinig van, maar zal extra patrouilleren. 

Annie en Lynda hebben afspraakjes met hun vriendjes, terwijl Laurie braaf op twee kindertjes past. Michael Myers valt eerst Annie aan en daarna Lynda en haar vriend. Dan richt hij zich op Laurie, die ook nog voor twee kleine kinderen zorgt. Laurie heeft inmiddels door dat Annie en Lynda van de radar verdwenen zijn, en gaat naar hen op zoek in hun huis. Daar treft zij hun lichamen en ook Michael Myers. Zij weet hem van zich af te houden en vlucht terug naar de kinderen. 

Michael zet de achtervolging in, maar Laurie weet hem van zich af te houden. Zij stuurt de kinderen naar buiten, om de politie in te schakelen, en zij gaat het gevecht weer aan met Michael Myers. Dr. Loomis heeft inmiddels ook begrepen waar Michael zich ophoudt en komt net op tijd om hem neer te schieten. Maar is dit wel werkelijk het einde van Michael?

Conclusie

Geen wonder dat deze film indertijd zoveel indruk maakte. Hij is echt erg goed! Het begint al met de muziek, die roept meteen al een gevoel van ongemak en angst op. 

En dan het rustige dorpje, waarin lieve meisjes met hun gewone meisjes - dingen bezig zijn. Maar ondertussen zien we steeds Michael Myers rondrijden in het dorp en Laurie achtervolgen. De auto is steeds aanwezig in de achtergrond van de scenes, wat voor een ontzettend beklemmend rotgevoel zorgt, terwijl er feitelijk niets gebeurt. Als Michael Myers dan daadwerkelijk aan het moorden slaat, is het alleen maar enger, omdat het brute geweld verder zo onverwacht is.

Aan de andere kant, de film is bij vlagen wel erg traag. Er wordt wel erg veel heen en weer gelopen en nog eens uit het raam gekeken voor mensen zich realiseren dat er echt iets ernstig mis is. En de autoriteiten handelen bij vlagen wel enorm knullig en proberen met twee man een seriemoordenaar tegen te houden, in plaats van collega's in te schakelen. 

Desondanks met recht een klassieker. 

De Oude Man en de Zee

Na The Sun Also Rises en A Farewell to Arms heb ik weer een boek van Hemingway gelezen, The Old Man and the Sea. 

Het is de laatste roman van Hemingway die nog tijdens zijn leven werd gepubliceerd en werd beloond met de Pullitzer prijs en de Nobelprijs. Aangezien het ook een vrij kort en op het oog eenvoudig boek is, komt het natuurlijk veel voor op allerlei literatuur voor de jeugd lijstjes. 

Spoilers

Het boek is uit '51 mensen, en ontzettend dun, dit had je inmiddels echt gelezen moeten hebben. 

We volgen de arme visser Santiago uit Cuba. Hij heeft al tijden geen vissen gevangen en gaat er dit keer alleen op uit. Hij vangt een enorme Zeilvis, die zo sterk is, dat hij Santiago met boot en al steeds verder wegsleurt van Cuba. Uiteindelijk sterft de Zeilvis en moet Santiago de vis weer naar Cuba zien te krijgen. Maar de dode vis trekt de haaien aan, die vis volledig opvreten, ondanks de heroische strijd die Santiago levert tegen de haaien. 

Eenmaal terug in Cuba begrijpen zijn collega - vissers wat er op zee gebeurd moet zijn, als zij het enorme skelet van de Zeilvis zien. Een paar suffe toeristen begrijpen er niets van en denken zelfs dat het een skelet van een haai moet zijn. Ondertussen probeert Santiago te herstellen van zijn uitputtingsslag en droomt van de Afrikaanse kust met leeuwen, die hij in zijn jeugd zag. 

Conclusie

Verdikkie, dit is een kort boek, maar alles zit erin zeg. Santiago droomt van zijn verloren jeugd en successen, ervaart nog eenmaal een enorm succes, maar is niet meer in staat ervan te genieten. En net als de Zeilvis sterft hij op het einde. En dat staat allemaal symbool voor een ideaal van mannelijkheid (stoer, in staat om eten en geld te verwerven, sterk), waar tegenwoordig geen behoefte meer aan is (andere vispraktijken, toeristen die ambachten niet op waarde kunnen schatten). Ik snapte waar Hemingway heen wil, met zijn verdriet over teloorgaande mannelijke waarden (het is het overkoepelende thema van al zijn werk eigenlijk). 

Maar ik zie alleen maar een man die in al zijn arrogantie en trots er alleen (zonder hulpje) op uit gaat om de natuur  te plunderen, niet terugkeert wanneer hij de kans krijgt, uiteindelijk nog zonder opbrengst zit ook en dan ook nog eens sterft na al zijn inspanningen. Terwijl de rest van de wereld al lang verder is gegaan met andere doelen. 

Het voelde allemaal nogal onnodig. Maar zeker mooi geschreven. Een keer lenen uit de bieb waard. 

Er was weer feest!

Voor het eerst in meer dan een jaar gaf ik weer een feestje! En het was fantastisch. Een tijdje geleden was ik jarig (en nam Sander me mee naar The Last Duel). En inmiddels zijn de Corona - regels zover versoepeld dat er weer zonder al te veel gehannes een feestje gegeven kon worden. Dus ik ging ervoor. De uitnodigingen werden verstuurd en we hebben op Zaterdagmorgen en -middag hard gewerkt om het huis gefatsoeneerd te krijgen. 

De Wortels van de Stad

En al snel kwamen de mensen binnen, we waren duidelijk niet de enigen die zin hadden in lekkere taart (cheesecake van Nigella Lawson), koffie, thee en ander lekkers. Voor ik het wist was het huis gevuld met grote mensen en hun kids, die allemaal aan de koffie, thee, taart en andere lekkere hapjes zaten. Het was heerlijkt om weer eens bij te kletsen met mensen die ik al veel te lang niet gezien had. Sommige mensen bleken verhuisd te zijn, dus dat is alleen maar weer een mooi excuus voor een tegenbezoek. 

Canadese literatuur

En ondanks dat ik al echt heel oud ben geworden en al alles heb wat mijn hartje begeert, wisten mensen toch nog met leuke cadeaus op de proppen te komen. Ik heb een paar hele interessante boeken gekregen (The Salterton Trilogy van Robertson Davies, van wie ik al meer heb gelezen, Op het geniale af en De Wortels van de Stad). Ik ben benieuwd.  

In-Laws

Paranormal

Maar boeken was niet het enige wat ik kreeg. Sommige mensen hadden erg goed opgelet en hebben meteen wat aanvullingen gekocht op een spel dat ik al van Sander had gekregen. Uitbreidingen voor Fog of Love, "Trouble with the In-Laws" en "Paranormal Romance". En verder werd ik nog verblijd met een alternatieve versie van Patchwork, Patchwork Doodle. 

Het werd al snel duidelijk dat ik helemaal niets meer gewend was, wat betreft gezellige feestjes organiseren, want veel te vroeg in de avond kon ik al opgeveegd worden. En ook de volgende dag was ik nog steeds erg moe. Maar het was heerlijk om iedereen weer eens even te zien. Dat geeft goede hoop voor een spellendag in december, die er ook alweer snel aankomt.