Pendragon XXVIII - Het rampjaar

Met een nieuwe Pendragon-aflevering komt ook eindelijk een einde aan het rampjaar 501. Is nu dan alle ellende achter de rug en kan Logres en Brittannië een rustiger periode tegemoet zien? In 501 kwam natuurlijk eerst het nieuws van de invasie van Caerwent en het beleg van Norwich, Thetford en Buckenham. Een twist tussen twee van zijn belangrijkste ridders leidde bijna tot de dood van sir Eliot. En toen Hoge Koning Uther zich voorbereidde op het ondersteunen van zijn leenmannen in Caerwent, kwam hij tijdens een jacht ongelukkig om het leven. Een te groot deel van de rest van het jaar werd opgeslokt door machinaties van allerlei koningen en edelmannen om de positie van Hoge Koning van heel Brittannië en de positie van Koning van Logres over te nemen. Ondertussen werd Caerwent in de as gelegd en werden gebieden als Huntington ook bedreigd.
Maar zullen de ridders uit Salisbury nu vrede in het land kunnen brengen?

Pendragon Pagina
Geschiedenis van Logres
Antonius van Broughton (afwezig)
Benno van Steeple Langford
Brikus van Steeple Langford
Caulas van Tisbury
Eliot de Wispelturige van Burcombe
Gilbert van Berwick St. James
Lucius Lucretius

Juli 501, Sarum

Madoc ap Uther
Koning van Malahaut

Nu Uther dood en begraven is en Sir Caulas en Sir Eliot min of meer wat consensus hebben gekregen dat Koning Cerdic van Wessex ook Koning van Logres kan worden, is het hoog tijd om strijd te gaan leveren tegen de nieuwe Saksen die nu huishouden in Caerwent. Norwich, Thetford en Buckenham zijn al in de as gelegd en de legers trekken op naar de rest van Logres. Hertford, Huntington en Lonazep worden ook bedreigd. 

Koning Madoc van Malahaut neemt de leiding. Hij stuurt Sir Ulfius met hulp van Sir Brastias naar Caercolun om dan vanuit het zuiden Caerwent aan te vallen. Hijzelf zal naar Hantonne gaan. Onderstussen zal Sir Caulas vanuit Exeter zijn vloot naar Hantonne sturen. Daar zal die vloot zich bij die van Koning Cerdic voegen en de legers van Malahaut, Salisbury, Cornwall en Wessex zullen naar Norwich varen dan vanuit het noorden de legers van deze nieuwe Saksen aanvallen. 

Sir Caulas blijft achter in Devon. Hij zal ook proberen om het graafschap van Tintagel weer toe te voegen aan het hertogdom van Cornwall. Hij blijft ambitieus.

Wanneer de vloot onderweg is, zien zij dat Colchester en Ipswich ook in vuur en vlam staan. Terwijl de Britten druk waren met het begraven van Hoge Koning Uther, hebben de nieuwe Saksen zich ook op Caercolun gestort. Koning Madoc kan dit niet aanzien en hij besluit om het plan dat hij met de andere leiders maakte te verlaten en Colchester te bevrijden!

Sir Gilbert en Sir Brikus kunnen dit ook niet aanzien! Schuimbekkend van woede (Hate Saxons en Honor passions) springen zij uit de boten en rennen het strand op. Daar hebben de Saksen een kampement achter gelaten met de gewonden en een paar mannen om hen te verzorgen en bewaken. Maar deze Saksen zijn niet de minsten. Sir Gilbert wordt bijna dood geslagen en daarna Sir Brikus ook. Sir Benno wordt woest wanneer iemand het waagt om een gouden haar van zijn zoon te kwetsen. En hoe oud hij inmiddels ook is, hij doodt deze brutale Saks. 

Inmiddels is de rest van de vloot ook aangekomen. Sir Lucius besluit om zijn helende vaardigheden te gebruiken op Gilbert en Brikus.

Koning Madoc besluit om het bruggehoofd van de Saksen over te nemen en alle Saksen te doden. Daarna trekt hij met het leger op naar Colchester om het te ontzetten van de Saksen. Maar dat is nog niet makkelijk. Dagen achtereen strijden de troepen van Madoc tegen die van de wrede Saksen. De ene keer weten zij terrein te winnen, maar dan moeten zij daarna ook weer terrein inleveren. Maar dan zien de mannen van Koning Madoc over de heuvels de fiere banieren van Sur Ulfius en Sir Brastias aankomen. Met deze extra steun kunnen zij Colchester ontzetten. 

Na een paar dagen rust wil Koning Madoc verder trekken naar Ipswich en dan naar Caerwent. In het strijdgewoel is waarschijnlijk de Hertog van Caercolun omgekomen. Voor Caercolun zal een nieuwe hertog gevonden moeten worden wanneer de rust is weergekeerd.
De landen van Caerwent zijn uitgestorven. Al twee jaar houden de Saksen hier huis en de dorpen zijn platgebrand, de bevolking weggevoerd in slavernij en de steden zijn uitgemoord. Het zal lang duren voor Caerwent weer net zo welvarend is als vroeger.
Het leger van de Saksen is opgetrokken naar Huntingdon, waar zij Beale Valet belegeren. Earl Daffyd doet zijn best om het mooie kasteel te verdedigen, maar hij staat op het punt om onder de voet gelopen te worden door de wrede Saksen. De troepen van Koning Madoc kunnen dat niet over hun kant laten gaan en leveren vurig slag met de Saksen.
Plots zien de ridders ook het banier van Sir Gilbert. Hij is praktisch van zijn sterfbed opgestaan en helemaal alleen door Caercolun en Caerwent gereisd om zich weer bij het leger van Koning Madoc in Huntingdon te kunnen voegen. Hij is zich de woorden van Koningin Ygrainne indachtig, dat zij pas met hem zal trouwen wanneer hij terugkeert, beladen met schatten, een Koningin waardig. Maar hij is nog lang niet voldoende hersteld om slag te leveren! Hoe zal dat aflopen?

De ridders maken zich op voor de Slag bij Beale Valet en gezamenlijk stormen zij op de verzamelde Saksen af. Als een goed geoliede machines maaien zij zich een weg door de Saksen heen, hun paarden werpen alle aanvallen af. Maar dan komt Sir Gilbert toch tegenover een vijand te staan die hij niet aankan. Na enkele houwen uitgewisseld te hebben met een enorme Heorthgeneat stort hij ter aarde. Door zijn eerdere verwondingen was hij te zeer verzwakt om zich nog te kunnen verweren tegen de Saksen. Uit liefde betaalde hij de hoogste prijs.
Maar ondanks dit grote verlies, wint Koning Madoc toch de slag bij Beale Valet. De nieuwe Saksen worden terug geslagen en Earl Daffyd wordt ontzet.

Winterphase 501 / 502

Sir Caulas krijgt een zoon bij zijn nieuwe vrouw Cygna en hij noemt hem Herrindale. 

Sir Eliot krijgt een meisjestweeling bij zijn vrouw Inga, hij noemt de meisjes Ysolde en Ygritte. De oom van Sir Eliot, Sir Emmerause is buitengewoon actief binnen de steencirkels van Salisbury en gaat door het leven als Emmerause de gezegende. 

De schoonzuster van Sir Benno, Vrouwe Bertilia, overlijdt, Benno is hier nauwelijks rouwig om. Bertilia was een lastige vrouw en stak haar neus vaak in zaken die haar niet aangingen. 

Ondanks dat Sir Gilbert overleden is, heeft zijn nicht, Gerda de Stoute zich verloofd.