Dat begint al lekker. |
Spoilers ahoi!
Het verhaal begint in medias res, met een jonge dame, Edith Cushing (Wasikowska) onder de verwondingen en bloed in een sneeuwstorm. Dat leidt natuurlijk naar een flashback, waar de bebloede dame een kunstzinnige en doortastende dochter van een amerikaanse industrieel blijkt te zijn.
Deze Edith Cushing wil het graag maken in de wereld, maar wordt tegengehouden door vooroordelen over vrouwen en wat zij wel en niet kunnen. Daarnaast kan deze jongedame ook bij vlagen geesten zien. Deze geesten hebben het uiterlijk dat zij momenteel ook in het graf hebben, de rottende lijken zijn geen goede dingen voor een jong meisje om te zien. Er is nog een lokale, Amerikaanse arts, Alan McMichael (Hunnam), die een zware crush op haar heeft, maar waar zij niet voor openstaat. Ook ligt Edith niet goed bij de lokale vrouwen, die vinden dat zij zich meer moet schikken naar wat de maatschappij van haar verwacht (mooi zijn, trouwen en kinderen krijgen), anders blijft ze net als Jane Austen altijd vrijgezel. Zelf spreekt ze in een mooi staaltje van voorafschaduwing uit dat ze het liefst op schrijfster Mary Shelley wil lijken, aangezien die weduwe was.
Dan komen broer en zus Thomas en Lucille Sharpe (Hiddleston en Chastain) op het toneel. Twee Britse, verarmde lage edellieden trekken flink de aandacht. Thomas is op zoek naar geld en laat zijn oog vallen op Edith. Ediths vader ziet dat niet zitten, laat een achtergrondonderzoek doen en komt erachter dat hij en zijn zus geen zuivere koffie zijn (in een prachtig staaltje van beroerde communicatietechnieken, vertelt hij daar niets van aan zijn dochter). Met een cheque jaagt hij Thomas en Lucille weg en Edith blijft met een gebroken hart achter.
Maar Thomas probeert het weer goed te maken met Edith. Ondertussen wordt de vader van Edith bruut vermoord. Een emotioneel ontdane Edith valt in de wachtende armen van Thomas en wordt meegenomen naar Allerdale Hall, voorouderlijk huis van de Sharpes in Engeland. En dan blijkt natuurlijk al snel dat niet alles is wat het lijkt.
Het huis is een ruïne, het dak is kapot. Het huis is gebouwd op rode klei, die overal omhoog sijpelt, waardoor alles bedekt lijkt door bloed. Lucille blijft Edith maar thee voeren waar ze buikpijn van krijgt en van in slaap valt. Ook is de relatie tussen Thomas en zijn zus Lucille ook erg ongezond. En de relatie tussen Thomas en zijn jonge bruid is ook niet alles wat Edith ervan verwacht had. Uit respect voor het verdriet dat zij had om de dood van haar vader, hebben ze nog steeds geen seks gehad, terwijl ze al maanden getrouwd zijn. En iedere keer als het wel van seks lijkt te komen, worden ze onderbroken door Lucille met een of andere smoes.
Het huis is een ruïne, het dak is kapot. Het huis is gebouwd op rode klei, die overal omhoog sijpelt, waardoor alles bedekt lijkt door bloed. Lucille blijft Edith maar thee voeren waar ze buikpijn van krijgt en van in slaap valt. Ook is de relatie tussen Thomas en zijn zus Lucille ook erg ongezond. En de relatie tussen Thomas en zijn jonge bruid is ook niet alles wat Edith ervan verwacht had. Uit respect voor het verdriet dat zij had om de dood van haar vader, hebben ze nog steeds geen seks gehad, terwijl ze al maanden getrouwd zijn. En iedere keer als het wel van seks lijkt te komen, worden ze onderbroken door Lucille met een of andere smoes.
Op een gegeven moment laat Lucille aan Edith een boek zien met een erotische tekening, die alleen te zien is wanneer de paginas een beetje gekromd worden. Wanneer Edith dan zegt dat het huwelijk nog niet geconsumeerd is, zegt Lucille dat dat vast wel snel zal komen. Maar achteraf gezien een wreed moment natuurlijk. Lucille weet dat Thomas en Edith geen seks hebben en doet er zelf ook alles aan om dat te voorkomen.
Edith gaat echter niet bij de pakken neerzitten en gaat op onderzoek uit. Dat leidt tot spanningen en tot hernieuwde visitaties van doodenge geesten. Edith stort langzaam geestelijk in en besluit om even weg te gaan met Thomas. Dat leidt dan tot de langverwachte seks, wat de zaken nog meer op scherp zet in het Sharpe-Huishouden. Lucille wordt nu echt jaloers en moorddadig, Thomas lijkt de kant van zijn nieuwe vrouw te kiezen en de geesten kunnen steeds beter hun zorgen communiceren aan Edith. Zo zie je maar, een avondje goede seks kan een heel plot weer een boost geven!
Edith ontdekt uiteindelijk meer en meer. Zij is niet Thomas' eerste vrouw, maar zijn vierde. Geen van de vrouwen leeft lang en waarschijnlijk huwt Thomas de vrouwen om het geld. Zodra de buit binnen is, kunnen ze dood. En het is Lucille met wie Thomas de liefdesrelatie heeft! Dit leidt allemaal tot een bloederige climax. Lucille valt Edith aan, Thomas verdedigt haar, maar wordt daarbij gedood, Edith doodt dan Lucille.
Een typische film van Guillermo del Toro. Een relatief overzichtelijk verhaal (meisje trouwt met man, man heeft een geheim, wat haar huwelijk en leven bedreigt) met wat duistere, sprookjesachtige elementen (de geesten, Crimson Peak in de sneeuw) en wat hele nare rot-scenes (de moord op de vader, de geesten). En alleen voor Edith (en wij als publiek) is dit een horrorfilm, zij ziet continu doodenge geesten, die haar proberen te beïnvloeden. Maar Thomas en Lucille kunnen die niet zien, die zien alleen een nieuw slachtoffer, dat wat gekker is dan de meesten en een ruïne van een woning, die ze niet kunnen verlaten.
Het verhaal zelf was ook helemaal in de stijl van de Gothische horror. Een jong, enthousiast, maagdelijk meisje, rauwe en gewelddadige natuur, een verknipte familie, decadente beschaving, geesten uit het verleden. Maar uiteindelijk overwint het goede!
Ook waren er wat verwijzingen te spotten naar oude horrorfilms. Edith en haar familie heetten Cushing, naar Peter Cushing, held van oude horrorfilms. In het laatste shot speelde de geest van Lucille piano in een zwarte jurk, een verwijzing naar de film The Woman in Black.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten