Barbie

💗 Barbie 💗maakt een comeback, en dit keer met een vrij goede film! Gisteren ging ik met Sander 💘 naar de film Barbie (2023) van Greta Gerwig en Noah Baumbach. In de hoofdrollen zagen we Margot Robbie en Ryan Gosling 😍 (Blade Runner 2049, Only God Forgives). Verder zat de film bomvol bekende gezichten en de vertelstem was Helen Mirren 💖(Excalibur). 

Barbie is natuurlijk de beroemde pop met zuurstokroze accessoires voor meisjes. Ze kwam in 1959 op de markt en was meteen een grote hit. Barbie was baanbrekend omdat zij eruit zag als een volwassen vrouw 💗, in plaats van een baby of kind, wat de meeste poppen in die tijd waren. In de jaren daarna was haar succes niet te stoppen. Barbie maakte ook gebruik van een andere uitvinding, die in die tijd populair werd, TV en de reclames die daar te zien waren. 

En Barbie was baanbrekend voor haar tijd. Barbie had betaald werk 💰. Barbie beschikte over haar eigen geld (om meer poppen en spullen te verkopen, maar toch) en kocht dure spullen mee. Daarmee liet Barbie aan meisjes zien dat zij alles konden bereiken wat zij wilden, toch een baanbrekend feministisch statement voor de jaren '60 en '70.  

Barbie veroverde de wereld en nu, meer dan 60 jaar later, spelen kinderen over de hele wereld met Barbie. 

Spoilers  

Mensen, deze film is heet van de naald, wees gewaarschuwd dus. Het is een enige film, ik kan hem iedereen aanraden (Leeftijdsadvies voor NL is 9 jaar en dat lijkt me wel passend). Als je hem nog wil zien, skip deze review dan maar. 

De film begint met de stem van Helen Mirren die vertelt over de oertijd, waarin saaie meisjes, gekleed in druilerige, grijze kleding suf spelen met baby poppen en ander huishoudelijk speelgoed, om hen voor te bereiden op een leven van ongeschoold, onbetaald en ondergewaardeerd werk in het huishouden 🧹. Maar dan! Verschijnt Barbie! Deze pop is zo anders, dat de meisjes meteen hun eigen speelgoed stukslaan 🔨, Barbie omarmen en in hun spel allerlei nieuwe uitdagingen vinden. Dankzij Barbie zijn zij op weg naar een leven vol uitdaging, spanning en sensatie 👮👷👸!

Dan gaan we door naar Barbieland. Daar woont Barbie (Robbie) in haar Droomhuis, samen met haar vriendinnen (ook allemaal Barbie, met af en toe een verdwaalde Midge of Skipper). En alle Barbies hebben spannende carrières, zoals President Barbie, Rechter Barbie, Schrijfster Barbie of Dokter Barbie. Hun leven is fantastisch, ze hebben allemaal uitdagende banen, voldoende geld 💸, mooie huizen 🏡, gezonde lijven en leuke hobbies. 

Maar toch zijn er al wat scheurtjes te bemerken. Barbie heeft een relatie met Ken 💘 (Gosling). Hij is duidelijk hoteldebotel van haar, maar Barbie heeft maar weinig oog voor wat Ken wil en brengt de meeste tijd door met haar vriendinnen. Bovendien krijgt Barbie vreemde gedachten over de dood 💀, ouderdom, verval en twijfel. 

Uiteindelijk komt Barbie tot de conclusie dat er in de Mensenwereld iets mis is met het meisjes dat met haar pop speelt. Het is zaak om dit recht te zetten en Barbie vertrekt naar de wereld van de Mensen, samen met Ken. 

In de echte wereld blijkt het leven nog niet zo makkelijk. In tegenstelling tot wat Barbie dacht, is de wereld van de Mensen niet een feministisch utopia, waar meisjes van jongs af aan leren (met hulp van Barbie) dat zij alles kunnen worden. Nee, vrouwen worden aan alle kanten nog steeds onderdrukt. De onderdrukking is wel wat subtieler dan in de tijd voor Barbie, maar nog steeds aanwezig in de vorm van straatintimidatie, onmogelijke schoonheidsidealen, onmogelijke eisen aan vrouwelijk gedrag op de werkvloer en in de openbare ruimte en mannen regeren nog steeds de wereld (in ieder geval de wereld van Mattel™, de enige vrouw daar is een secretaresse/ receptioniste). En erger nog, Barbie wordt tegenwoordig gezien als een vooruitgeschoven post van het Patriarchaat, met haar onmogelijk mooie lichaam en obsessie met haar (zuurstokroze) uiterlijk. 

Barbie zakt weg in een diepe existentiële crisis over haar identiteit, haar rol in het leven van anderen en haar eigen doelen. 

Ken komt ook terecht in deze wereld en het bevalt hem wel. Hij ziet voor het eerst mannen met een ander doel dan mooi zijn in het decor van Barbieland. Mannen hebben zinvol werk 👮, hebben macht en invloed en worden met respect behandeld. Dat wil hij ook! En niet alleen voor hemzelf, maar ook voor alle andere Kens in Barbieland, die veroordeeld zijn tot het leven in de marge. 

Barbie en Ken keren terug naar Barbieland en nu blijken de problemen uit de Mensenwereld met Barbie en Ken mee te komen. Ken vestigt zo snel hij kan een stereotiep Patriarchaat, met harde muziek, cowboyhoeden 🤠en snelle auto's 🚘 (en heel veel paarden) 🐴. De andere Barbies hebben hier geen verweer tegen en gaan mee in de snelle praatjes van Ken. Zij geven hun banen op, om zich volledig ten dienst te stellen van de Kens. 

Gelukkig is Barbie niet voor één gat te vangen en uiteindelijk weet zij een eerlijker wereld te creëren in Barbieland, waar zowel de Barbies als de Kens tot hun recht kunnen komen. 

Conclusie

Dit is een hilarische film, als je ooit met Barbies hebt gespeeld, of een Barbie hebt, of iemand kent die met Barbies heeft gespeeld, ga hem dan zien. 

Aan de ene kant wordt de wereld van de Barbies heerlijk onderuit gehaald. Barbie kan alles en doet alles, maar levert daar nooit het harde werk voor, alles komt haar aanwaaien. Daarmee heeft zij weinig oog voor de minder bedeelden in haar eigen wereld. Aan de andere kant worden er ook serieuze dingen gezegd over de huidige staat van onze eigen wereld. We leven nog steeds onder een Patriarchaal ideaal, waarbij mannen de standaard zijn en vrouwen hun hele leven daar omheen moeten plooien. En dit geeft problemen, niet alleen bij vrouwen, maar ook bij mannen. 

En alles wordt uitgevoerd in een prachtig zuurstokroze decor, prima acteurs en aanstelijke liedjes. Ga vooral kijken. 

I see dead knights

Pendragon is vorige maand afgerond en ik vind het een beetje moeilijk dat ik de eerste zaterdag van de maand in de avond niks te doen heb. Dan is het nu tijd om eens terug te blikken op meer dan 10 jaar King Arthur Pendragon RPG spelen. 

Trouwe companen, met slijtage
(dat geeft karakter)

De Boeken

Het basisboek en de Great Pendragon Campaign zijn in die tijd mijn trouwe companen geweest. Iedere keer opnieuw doorbladeren en bestuderen voor een nieuwe aflevering. Meer dan 10 jaar geleden kreeg ik het basisboek voor mijn verjaardag. En om te beginnen leende ik eerst The Great Pendragon Campaign van één van de spelers. Maar ik maakte me altijd zorgen dat daar iets mee zou gebeuren (een gesigneerd exemplaar, mensen!). Dus ik was blij en opgelucht toen ik een eigen exemplaar kreeg (waar nooit iets meer gebeurde). 
Deze twee boeken waren de belangrijkste om ons door de campagne heen te slepen. Maar ik heb ook een hoop gehad aan Gamemaster Characters, Tales of Chivalry and Romance, Tales of Magic and Miracles en Saxons!. Daar heb ik verschillende avonturen uit geplukt en sommige mensen hebben ze gebruikt om hun Saksische karakters te kunnen bouwen (met Nordic Charm). 
Enige minpunt dat ik op de (verschillende!) boeken heb aan te merken, is dat er te weinig is geïnvesteerd in een goede editor (met als dieptepunt toch wel Tales of Chivalry and Romance en Saxons!). Binnen vrij complexe verhalen vergeet de schrijver soms wie er met wie getrouwd is of wie het oudste kind is. Ook was een goede index niet altijd het sterkste punt van de oudere boeken. 

De Cijfers

Vanaf het prille begin heb ik alles bijgehouden. En wat leren wij daar dan van? Zo hebben we 10 jaar en 6 maanden gespeeld, eens per maand (dat zijn 126 maanden). In dit tijd hebben we 117 keer gespeeld, dus maar11 keer uitval (vooral toe te schrijven aan de geboorte van mijn laatste kind en drukke zomervakanties). In die 117 bijeenkomsten zijn we door 80 speeljaren heengegaan, dus we deden ongeveer 1,5 sessie per jaar, met uitschieters, waar we 3 jaar over deden. 

En wat betekende dit nou voor de ridders? Pendragon is een rollenspel waarbij het verglijden van de tijd en het maken van een familie-dynastie een belangrijk onderdeel is . En er gaan dus ook karakters dood. Het spel en vooral het combat-systeem is vrij dodelijk. Ik bewaarde alle charactersheets van dode en anderszins uitgespeelde ridders (er werden er een aantal waanzinnig). Soms komen ze weer terug of wil je weten met hoeveel Glory ze daadwerkelijk doodgingen. Uiteindelijk heeft meer dan 10 jaar rollenspelen me 3 cm aan Dode Ridders opgeleverd. 

Ik zie dode ridders

De familie van Steeple Langford heeft uiteindelijk 8 ridders geleverd. De gemiddelde leeftijd van deze ridders bij overlijden was 43 jaar en de ridders hebben gemiddeld 9,3 jaar per ridder aan de campagne deelgenomen. Dat gemiddelde werd nog flink omhoog getrokken door de inzet van Sir Benno II van Steeple Langford, hij heeft het 35 jaar volgehouden in de campagne. 

De familie Livius van Broughton heeft ook 8 ridders geleverd met een gemiddelde leeftijd van 49, voornamelijk vanwege de waanzinnig hoge leeftijd van Sir Antonius. Maar het gemiddeld aantal jaar dat zij deelnamen aan de campagne was 8,2, vooral omlaag getrokken door Sir Gaius en Sir Ignaeus II, die alleen deelnamen aan de Slag bij Camlann en daar ook prompt stierven. 
De familie van Burcombe heeft 10 ridders geleverd met een gemiddelde leeftijd van 43 jaar, omhoog getrokken door Sir Turquine, die nog lang in vrede heeft geleefd in de Vallei van de Gouden Cirkel. het gemiddeld aantal jaar in de campagne was slechts 7. 

Terugblik

En als ik dan terugblik, zijn er dan dingen die ik anders had willen doen? Yeah. Het systeem werkt het best wanneer de Ridders allemaal ongeveer even oud, rijk en beroemd zijn. Wanneer één ridder teveel uit de pas gaat lopen met de andere ridders, domineert hij het verhaal te veel. Daar had ik problemen mee met Caulas van Tisbury en later ook met Turquine en Benno II (Hoewel die twee wel aan elkaar gewaagd waren). Achteraf had ik wat strenger moeten zijn met gedwongen pensionering, om jongere ridders een kans te geven. 
Verder had ik misschien ook wat meer moeten doen met Percival en de ridders van het Graalkasteel. Daar zat een hele sekte van diep religieuze ridders, familie van elkaar en verbonden met de wereldlijke macht (via Koning Pellinore), die alleen maar aan het navelstaren waren. Een geheime sekte van Ridders met een eigen agenda hadden nog weer een machtsfactor van betekenis kunnen zijn in de chaos van de nadagen van het Hof van de Hoge Koning.

Aan de andere kant heeft Pendragon er wel voor gezorgd dat ik me ben gaan verdiepen in films en boeken over het hof van Koning Arthur. Zo heb ik in 2018 geprobeerd om elke maand 1 Koning Arthur film te kijken, wat in dat jaar aardig gelukt is. Verder heb ik me ook verdiept in allerlei boeken over Koning Arthur en zijn ridders. Wat ook het een en ander heeft opgeleverd. En ik heb me verdiept in heraldiek, de wapenschilden van de ridders waren een belangrijke manier om ze te identificeren en ik wilde de wapens uit de boeken na kunnen maken, dat deed ik via het programma van InkwelIdeas. 

Naweeën

En na al die jaren, wat gebeurt er nu dan met de families, die we al zo een lange tijd gevolgd hebben? Het Rijk van Koning Arthur is ingestort, zijn dochters zijn weduwen en halve Saksen, hun mannen zijn ook gevallen in de Slag van Camlann. Er zijn geen mannelijke erfgenamen meer. De Saksen onder leiding van Cwene Guinevere en haar schoonzoon, Cyning AElle van Deira staan op het punt om geheel oostelijk Brittannië over te nemen, terwijl Vrouwe Morgaine samen met Koning Cador van Cornwall het westelijk deel in kunnen nemen.

Sir Benno heeft de Slag bij Camlann overleefd, maar zijn vrouw heeft duidelijk gekozen voor haar Saksische familie. Vanwege zijn goede naam, zullen zijn landerijen misschien niet meteen aangevallen worden. Maar lang zal hij geen weerstand kunnen bieden aan de hordes Saksen. Hij zal zijn laatste jaren in een klooster slijten. 

Sir Eliot de Jongere van Burcombe heeft de Slag bij Camlann ook overleefd. Zijn familie was altijd politiek vaardig. Hij is getrouwd met een Prinses van Ganis, Clarissa, dochter van Sir Bors de Jongere. Als de grond in Brittannië hem te heet onder de voeten wordt, kan hij altijd nog in Ganis gaan wonen, bij zijn schoonfamilie. Verder zal de rest van zijn familie ook wel op hun pootjes terecht komen, aangezien die allemaal gelieerd zijn aan het Koninklijk huis van Kent. 

Sir Romulus heeft de Slag van Camlann niet overleefd en verschillende van zijn familieleden ook niet. Gelukkig leeft Sir Romulus de Jongere nog wel. Deze zal er ongetwijfeld op toezien dat zijn neefjes en nichtjes, die tenslotte ook weer de kinderen zijn van Rowena, Prinses van Kent, goed terechtkomen in de nieuwe Saksische indeling van Brittannië. 

En wanneer Cwene Guinevere uiteindelijk overlijdt, zullen de mensen die haar afleggen onder haar lijfje, tegen haar hart, verschillende stukken perkament vinden. De tekst erop is inmiddels onleesbaar (á la Cyrano). Maar zij vond het toch nodig om deze stukken altijd te bewaren. Het waren natuurlijk de liefdesbrieven van Eric van Burcombe, die viel in de Slag van Badon. Zij huwde daarna zijn halfbroer, Octa van Kent, maar kon haar eerste liefde nooit vergeten. 

En aangezien ik nu halverwege de 40 ben, kan ik hooguit nog drie keer door de GPC heenwerken, voor het doek ook voor mij definitief valt. Misschien dat ik toch maar weer eens een ander rollenspel kies.