Translate

zondag 22 januari 2017

Helden van het Colosseum

In de kerstvakantie zijn +Sander en ik met de kinderen nog naar het Valkhof Museum geweest, naar hun tentoonstelling over Gladiatoren, de helden van het Colosseum.

Campagnebeeld tentoonstelling
Stoere mannen!

In het verleden zijn we alleen en ook met de kinderen wel vaker naar het Valkhof Museum gegaan en ze hebben een mooie vaste tentoonstelling over Nijmegen. En veel informatie over de Romeinen, ook omdat Nijmegen natuurlijk eerst een Romeinse stad was. De tentoonstelling over Luxe en Decadentie vonden wij indertijd heel goed, net als de indrukwekkende tentoonstelling over de Laatste Dagen van Herculaneum, dat net als Pompeii verwoest werd. En met de kinderen zijn we zelfs tot twee keer toe naar de tentoonstelling over techniek van de Romeinen geweest.  

En deze tentoonstelling was ook prachtig. Niet zo gericht op kinderen als de High Tech Romeinen voorstelling, maar er was ook voor kinderen genoeg te zien en te doen. 
Er werd ingegaan op de geschiedenis van de Gladiatoren en hun ontwikkeling van religieus getinte gevechten op leven en dood ter ere van een overledene naar een steeds publieker festijn met steeds meer paren gladiatoren die elkaar bevochten op leven en dood. En hoe nog later de gladiatorengevechten door de keizers en andere gezagsdragers werden ingezet om de bevolking op hun hand te krijgen. 

Een oud fresco
Er waren verschillende mooie voorwerpen, wapens, schilderingen en beeldhouwwerken te zien waar de geschiedenis van de gladiatoren werd beschreven. Verder was er ook voldoende te doen voor de kinderen. Ze konden kijken naar vechtende mannen, ze konden zichzelf verkleden als gladiator en ze konden ook nog een speurroute door het museum maken. 

Mijn zoon met zwaard

Middelste dochter met helm
Jongste dochter met zwaard





















We zijn eerder dit jaar in Duitsland op vakantie geweest met de kinderen en toen hebben we ook een bezoek gebracht aan Trier, en het amfitheater aldaar. Dus ik kon mooi aan de oudste kinderen uitleggen dat alle stoere mannen die we hier zagen ook in dat hele grote amfitheater in Trier vochten en dat mensen op de tribunes zaten om te juichen. Daar waren ze nog wel van onder de indruk. 
Helaas was de aandachtsspanne van de kinderen niet zo heel groot en lieten ze na een tijdje blijken het allemaal niet meer zo leuk te vinden. Dus helaas moesten we eerder vertrekken dan mij lief was. 

Desondanks was dit weer een boeiend inkijkje in het leven van de Romeinen. En ik heb weer een hoop geleerd. Zo heeft er in Nijmegen een klein Amfitheater gestaan waar ook daadwerkelijk spelen werden georganiseerd. De tentoonstelling loopt nog tot begin maart van dit jaar, dus ga vooral kijken.

zaterdag 14 januari 2017

Pendragon XLIII - Hergroeperen

Het eerste rollenspel van 2017! Dat betekent dat wij al sinds 2013 The Great Pendragon Campaign spelen! We gaan ons vijfde jaar in met de ridders uit Salisbury. En wat hebben we een hoop meegemaakt. Ridders hebben dappere heldendaden verricht, hebben getrouwd, kinderen gekregen en hebben zich in de kijker van de machtigen weten te spelen.
Inmiddels zijn er ook al flink wat ridders gestorven. We hebben nu twee ridders van de 2e generatie die meespelen in de campagne.

Hier past een momentje stilte.
...

In de vorige afleveringen hebben de ridders Koning Arthur op de troon geholpen en in zijn naam slag geleverd met andere koningen die ook een claim op de titel van Hoge Koning wilde leggen. Nu is de rust weer enigszins weergekeerd, lijkt het.

Pendragon Pagina
Geschiedenis van Logres
Bradwen de Bloedige
Caulas van Salisbury (afwezig)
Ebel Geenneus van Burcombe (afwezig)
Gwenda van Berwick St. James
Ignaeus van Broughton

Winter van 510 op 511

Gwenda laat haar halfzus Gwena huwen met een kind van een van haar collega-ridders. Gwena huwt [X].

De ridders Bradwen, Gwenda en Ignaeus overwinteren met Hoge Koning Arthur in zijn kasteel te Carlion. Daar zijn veel koningen en andere hoogwaardigheidsbekleders ook naar toe gekomen. Zo is Alain, Koning van Escavalon aanwezig, Ulfius de Hertog van Silchester en Brastias, die oude krijger. Maar ook de spirituele wereld is ruim vertegenwoordigd met Merlijn, en ook Dubricius, de Aartsbisschop van Brittannië.

Alain, Koning van Escavalon
Ulfius, Hertog van Silchester














De roddels vliegen heen en weer. Zo horen zij dat met de dood van Koning Lot, zijn vrouwe nu als Koningin Morgause regeert over Lothian en Orkney. Zij probeert zich teweer te stellen tegen de aanvallen van de Saksen in het Noorden van Brittannië (Bradwen denkt dat het allemaal komt vanwege in een Monster in een meer bij Inverness, Intrigue fumble). In het Noorden zijn ze wat woester natuurlijk, maar een vrouw als Koningin?

Verder horen zij ook dat Lyzianors, dochter van Sanam, Graaf van Bedegraine een zoon heeft gebaard, nadat Arthur vorige zomer zoveel interesse in haar toonde. Zij noemt hem Borre. Sir Bradwen waarschuwt Arthur dat hij niet zomaar met ieder meisje neer kan liggen. Zijn bastaardjes kunnen nu ook voor politieke problemen zorgen. Kan de kleinzoon van Sanam op de troon van Carlion komen?

Tussen alle roddels door overleggen de mannen over wat er in de zomer van 511 moet gebeuren. Zullen zij optrekken naar het Noorden, een alliantie sluiten met de Saksen aldaar en voor eens en altijd het gevaar van Lothian en Orkney bezweren? Vooral Koning Alain is hier groot voorstander van. Of zullen zij juist naar het zuiden trekken en de Saksen aldaar er flink van langs geven. Het moet niet moeilijk zijn om de Saksen in Sussex of Wessex eens een stevig lesje te leren nu. Gwenda en Ignaeus zijn hier groot voorstander van. Wijzere stemmen zeggen echter dat dit een jaar van rust moet zijn, waarin de ridders van Brittannië op adem kunnen komen en zich kunnen voorbereiden op de slagen die daadwerkelijk snel zullen komen. Merlijn en Bradwen willen juist graag rust.
Ignaeus en Gwenda overtuigen Bradwen dat strijd nu juist goed zou zijn (hij is meer een man van vrede). Zij stellen zelfs een plan op om vanuit Londen op te trekken naar Sussex en en weer terug en alles wat Saksisch is over de kling te jagen. Zij krijgen Bradwen zover dat hij dat plan aan Arthur moet gaan verkopen. Arthur vind het een goed plan, maar er is een probleem. Morgause, Koningin van Lothian zal deze lente ook naar Carlion komen, om daar te praten over vrede met Arthur en de zijnen. Hij zal niet meteen van start kunnen met een campagne tegen de Saksen in het Zuiden. Hij zal deze belangrijke Koningin moeten ontvangen met alle eer die haar toekomt.

Morgause,
Koningin van Lothian en Orkney 

Dit nieuws slaat in als een bom bij de ridders, hoe konden ze dit gemist hebben? (door een aantal gemiste intrigue rolls, daardoor)

April 511

Heel Carlion is in oproer, Koningin Morgause komt. Zij is de zuster van Ygrainne, de vorige Hoge Koningin van Brittannië. En zij regeert nu zelf over een van de grootste koninkrijken van Brittannië, naast Logres. Haar overleden man was een fel tegenstander van Koning Arthur en zijn claim op het Hoge Koningschap. Hoe staat zij daarin?
Daarnaast staat zij bekend als een zeer mooie vrouw, ondanks haar hoge leeftijd (zij is inmiddels 44). Ook heeft zij haar man al 4 zonen geschonken, Gawaine zal ongetwijfeld binnenkort Koning in het Noorden zijn.

Koningin Morgause van Lothian en Orkney
The Wind from Hastings - Luis Royo

Dan, eind april is het eindelijk zover. Boodschappers kondigen de komst van de koningin aan. De ridders begeven zich naar de hoogste torens van Carlion om uit te kunnen zien naar de komst van de Koningin en haar gevolg. Het gevolg is enorm. De Koningin reist met een escorte van haar vazallen, hun ridders en schildknapen, haar hofdames en hun hulpjes, koks, jagers, verkenners, kameniersters en vele anderen.
Wanneer de ridders naar de banieren kijken, zien zij er verschillende. Er is natuurlijk de zwarte zwaan met het rode vlak van Lot. Dat moet Morgause zelf zijn. Maar ook een witte Zwaan op een groen veld, dat is Morgaine, Hertogin van Cornwall. En ook een adelaar met twee hoofden op een paars veld. Dat moet Gawaine, de oudste zoon van Morgause en Lot zijn.


Morgaine
Hertogin van Cornwall
Gawaine,
Prins van Lothian en Orkney





















Deze hele delegatie wordt natuurlijk met alle egards ontvangen. Morgause, Morgaine en Gawaine krijgen de beste kamers in Carlion. Zij worden voorgesteld aan hun neef en halfbroer Arthur. Hijzelf is behoorlijk onder de indruk van deze mensen. Hij lijkt maar nauwelijks te beseffen dat zij naaste familie van hem zijn. 

Bradwen heeft verhalen gehoord over de woeste, heidense bewoners van het Noorden van Brittannië. Zijn Oom en Naamgever, Bradwen de Moedige was tenslotte getrouwd met Kayleigh van Dalmeny, een dochter van een vazal van Koning Lot. Bradwen vertrouwt het niets. Hij besluit om, zolang deze mensen er zijn, in de slaapkamer van Arthur te slapen, voor de deur. Als extra bescherming van zijn bloed-broeder.

Die avond wordt er natuurlijk een groot feest georganiseerd. Koning Arthur zit aan de hoge tafel met Koningin Morgause aan de ene kant en Hertogin Morgaine aan de andere kant. De maaltijd lijkt goed te verlopen. Wanneer Bradwen na afloop van de maaltijd de tijd neemt om onder het genot een een kop wijn eens bij te praten met zijn adoptief-nicht Morgaine, maakt hij gebruik van de mogelijkheid om haar eens goed uit te horen. Hij is bang dat Morgause Arthur zal proberen te vergiftigen of te verleiden.
Morgaine stelt hem gerust. Morgause heeft teveel aan haar hoofd in Lothian, met de aanvallen van de Saksen. En bovendien, ze is zijn tante. Ze staat er wel van te kijken dat Arthur al zo snel zo groot is geworden. Ze hoopt maar dat hij een gelukkig huwelijk kan sluiten. Haar moeder had wat dat betreft behoorlijk pech. 

Ook Gwenda probeert te flirten. Zij vindt de jonge Gawaine met zijn rode haar wel een knappe kerel. Maar hij reageert nauwelijks op haar toenadering. Zij komt uit Salisbury en heeft deelgenomen aan de aanval op zijn vader. dankzij haar en de haren is hij nu een halve wees. 

Bradwen is nog niet klaar deze avond. Hij probeert te flirten met Morgause. En zij is wel in voor een spelletje met een knappe, jonge, ridder (hij is jong genoeg om haar zoon te zijn!). Hij begint over Dalmeny, waar Kayleigh vandaan kwam. Haar broers leven nog steeds als schildknapen en ridders in Steeple Langford. Bradwen vertelt haar ook over de heldendood die Koning Lot stierf op het veld van eer. Morgause wordt een beetje week in de knietjes van dit verhaal en hangt aan de lippen van Bradwen. Hij weet haar nog mee naar buiten te loodsen en tijdens een wandeling over de verdedigingswerken van het kasteel meer en meer te vertellen over die laatste noodlottige slag. Zo houdt hij haar ook mooi weg van Arthur. 

Ignaeus besluit om meteen naar de bron te gaan. Hij knoopt een babbeltje aan met de jonge Arthur. Deze is erg overweldigd door dit eerste grote feestmaal dat hij geeft. Dan blijkt ook dat hij zich maar matig realiseert wie al deze mensen zijn. Hij heeft grote moeite om in vooraanstaande personages als de Koningin van Lothian en Orkney en de Hertogin van Cornwall zijn tante en zijn half-zus te zien. Hij heeft zo lang in het huishouden van Berwick St. James verkeerd (en later een korte periode bij Hector van Winterbourne Stoke), dat hij veel eerder Gwenda als zijn zuster ziet. 
Onbenoembare voorgevoelens van onheil bekruip Sir Ignaeus bij deze woorden. Hebben zij er wel goed aan gedaan om Arthur zo geïsoleerd op te voeden? Begrijpt hij wel welke banden er hier op het spel staan?

Gwenda probeert nogmaals te flirten met Gawaine, maar hij geeft geen sjoege. 

Eind april

Ignaeus wil het ijzer smeden nu het heet is. Morgause is hier. Dit is het moment om iets van een alliantie te smeden met deze invloedrijke Koningin. Dat zou Arthur in de komende jaren heel veel heibel kunnen besparen. 
Samen met Gwenda en Bradwen stelt Ignaeus een verdrag op tussen Arthur als Hoge Koning van Brittannië en Morgause, als Koningin van Lothian en Orkney (Intrigue success). Wanneer Morgause de claim op het Hoge Koningschap opgeeft, is Arthur bereid om een aantal voordelige handelsafspraken met Lothian en Orkney te maken. Ook zal hij Gawaine, als zoon van zijn moeders zuster opnemen aan zijn hof in Carlion. 
Ignaeus vindt het belangrijk om Gawaine deel uit te laten maken van het hof van Koning Arthur, aangezien hij de een goede claim op de troon heeft, mocht Arthur komen te overlijden. De kinderen van Morgaine hebben dat ook. Zij heeft inmiddels Val de Mort (in 509) gebaard aan haar heer Nanteleod en later nog Brynmor (in 510) van een onbekende vader. Maar deze kinderen zijn nog babies, het is nog maar afwachten of zij op zullen groeien tot mannen die een claim op de troon kunnen leggen. En ongetwijfeld zal Arthur zelf binnenkort legitieme zonen verwekken bij een echtgenote.

Ignaeus weet een verdrag op te stellen waarin:
1) Koningin Morgause namens Lothian en Orkney alle claim op de titel van Hoge Koning opgeeft.
In ruil daarvoor zal Hoge Koning Arthur:
2) Respect tonen voor de gevallenen van de Slag bij Bedegraine, met name natuurlijk Koning Lot.
3) Een voordelige handelsovereenkomst sluiten met Lothian en Okrney. Luxe graanmeel zal geruild worden voor het Water des Levens van de Noorderlingen.
4) Gawaine, Prins van Lothian en Orkney zal aan het Hof van de Hoge Koning geplaatst worden.

Bradwen weet dit verhaal aan Morgause te verkopen (Orate success). Morgause accepteert deze voorwaarden, maar wil daar nog aan toevoegen dat iedereen dan de herdenkingsceremonie voor haar gevallen heer bij moet wonen. Verder zal deze ceremonie geleid worden door Morgaine, een priesteres van de Oude Goden, geleid worden, en plaatsvinden op 1 mei. Aan al deze voorwaarden kan voldaan worden door Hoge Koning Arthur.

1 Mei, 511, Carlion on Usk

Morgaine heeft haar opdracht om een ceremonie van verzoening te leiden tijdens Beltane zeer serieus opgevat. Van alle aanwezigen wordt verwacht dat zij aanwezig zijn. Er is dus een enorme groep mensen op de been. Er is een gedenksteen opgericht, met aan de ene kant de tekst in latijn en aan de andere kant de tekst uitgebeeld in Ogham en pictogrammen. Aan de latijnse kant staat Bisschop Dubricius, samen met Sir Ignaeus en het christelijke deel van de bevolking. Jonge misdienaartjes dragen tonnetjes met wierrook en jonge meisjes zingen in een koor.
Aan de heidense kant staat Koningin Morgause, Merlijn en Sir Bradwen. De meeste van Morgauses gevolg staat ook aan die kant, maar ook een aanzienlijk deel van de ridders van Koning Arthur, waaronder ook Koning Alain van Escavalon.
Er wordt gebeden voor de gevallenen, waaronder ook Koning Lot en zijn manschappen. En er wordt ook een wens tot vrede uitgesproken door Koning Arthur en Koningin Morgause.
Om een einde aan het conflict te bezegelen, worden er nog twee paarden geslacht. Een grote hengst uit de stallen van Arthur en een kleinere hengst uit de stallen van Morgause. Het bloed van de geslachte beesten stroomt over de gedenksteen.
Daarna schenkt Morgaine nog wat levenswater in twee kleine bekers. En Arthur en Morgause haken hun armen in elkaar en drinken ieder uit hun eigen beker, terwijl ze elkaar diep in de ogen kijken.
Een groot gejuich stijgt op uit de aanwezigen. Iedereen is blij dat er in ieder geval een einde aan het conflict tussen Arthur en Morgause is. Nu kunnen mensen zich concentreren op hun eigen leven en hoeven ze zich alleen nog maar zorgen te maken om de vele Saksen in het land.
Hiermee is het wat meer formele gedeelte van de viering ook voorbij. Er worden overal grote vuren aangestoken, de kudden die de winter hebben overleefd worden door de rook van de vuren gejaagd en naar de weiden gebrach. En al snel danst iedereen rond de vuren.

Sir Ignaeus weet waar dit allemaal toe leidt. Hij en Bisschop Dubricius nemen de jonge misdienaartjes en koorzangeresjes snel weer mee naar de muren van Carlion on Usk. Maar Bradwen en Gwenda blijven achter. Na enig over en weer geknipoog belanden Bradwen en Morgause samen in een hooiberg. Bradwen hoopt hiermee Morgause weg te houden van Arthur. En Gwenda eindigt na een avond wild dansen met een anonieme ridder.

2 mei, 511, Carlion on Usk

De volgende morgen wordt iedereen wakker en praat heel zachtjes. Koning Arthur ziet er ook erg opgewekt uit deze morgen. Hij besluit definitief om dit jaar niet ten strijde te trekken. Dit moet een jaar va rust zijn, waarin de zaadjes van vrede die geplant zijn de kans moeten krijgen om tot wasdom te komen. Om de een of andere reden baart deze opmerkingen iedereen heel veel zorgen.

Arthur besluit ook dat hij in dit jaar zijn hofhouding verder moet inrichten. Zo moet hij bijvoorbeeld een hofmeier hebben. Hiervoor wijst hij zijn adoptie-zus Gwenda aan. En verder heeft hij ook een Heraut nodig. Hij wijst daarvoor zijn bloedbroeder Bradwen aan. 

Winterphase 511/ 512

Sir Ignaeus krijgt weer een kind bij zijn Balinette, een jongen dit keer. 
Gwenda baart een kind van de onbekende ridder en noemt haar Gaia. Gwenda heeft nog meer voordeel, haar moeder, Berta was altijd al goed in het beheren van de landerijen, maar zij blijkt nu zo goed met cijfers te zijn, dat zij ook Proctor kan worden. 
Bradwen krijgt weer een kind bij zijn vrouw Buxus, ze noemen haar Zenobia. Aan de andere kant, over zijn moeder doen roddels de ronde, zij zou een affaire hebben met een getrouwde man in Salisbury. Dit kan alleen maar leiden tot heibel. 

Verder bereikt het hof van Koning Arthur ook de geruchten dat Morgaine met haar tante naar Lothian en Orkney is gereisd, in plaats van terug naar Cornwall. En het hof van Morgause is verrijkt met twee jongetjes, Gwydion en Griogair. Het is een beetje onduidelijk wie wiens moeder is, maar het is al helemaal onduidelijk wie de vader (vaders?) zijn van deze twee jongens. Aan de andere kant, hoeveel problemen kunnen twee bastaardjes aan een ver hof nou helemaal veroorzaken? 

zaterdag 7 januari 2017

Nightmare Before Christmas

Toen we laatst het Oude Jaar uitluidden, keek ik in de middag met mijn kinderen en vrienden de klassieke Stop-Motion film The Nightmare before Christmas, het is zo een leuke film, hij verdient een bespreking hier. De regie is van Henry Selick (Coraline), muziek van Danny Elfman en Chris Sarandon (The Princess Bride) als Jack Skellington.


The Nightmare before Christmas


Spoilers ahoi!

Het verhaal begint in het stadje Halloween, waar alle karakters uit de mythologie rondom Halloween wonen en werken aan het ieder jaar opnieuw maken van een onvergetelijke Halloween. De beste van hen allen is Jack Skellington (Sarandon). Hij heeft altijd de beste en briljantste ideeën. Maar wanneer je eenmaal de beste sloten kan graven, geven mensen je alleen maar een grotere schep. 
Dus ieder jaar zijn de verwachtingen weer hoger en Jack raakt een beetje door zijn inspiratie heen. Hij wil eigenlijk eens iets totaal anders. 

In zijn omzwervingen komt hij dan uit bij een plek waar alle mythologische tijden bij elkaar uitkomen. Hij belandt in het land van Kerstmis. En wat hij daar ziet geeft hem weer heel veel nieuwe inspiratie. Hij is helemaal klaar met Halloween en hij wil de kerstviering op zich nemen! Zijn collega's, buren en vrienden zijn allang blij dat zij hem terughebben en gaan graag mee in zijn wensen. Maar zowel de monsters van Halloween als de Jack zelf begrijpen maar heel weinig van het Kerstfeest en zij blijven er maar hun eigen draai aan geven.

Ondanks dat Jack van verschillende kanten waarschuwingen krijgt dat dit misschien allemaal niet zo een goed idee is, zet hij zijn plan toch door. Hij wil op kerstavond de pakjes rondbrengen, in plaats van de Kerstman. Hij laat de Kerstman ontvoeren, zodat hijzelf de ruimte heeft om de pakjes rond te brengen. Maar dan krijgt hij te maken met veel tegenslag.
De mensen die hij opdracht gaf om de Kerstman te ontvoeren, brengen hem naar Oogie Boogie, een van de weinige echt gemene bewoners van Halloween. Vriendin Sally heeft ernstige bedenkingen bij de plannen van Jack en creeert mist, zodat hij niet op kan stijgen (gelukkige brengt Zero, de hond met de rode neus, uitkomst). En als hij eenmaal pakjes rondbrengt, zitten daar allemaal nare verrassingen in.

Dat is een nare kerstverrassing. 

De mensen reageren bang en boos. Zij beschieten de slee van Jack Skellington en hij stort ter aarde. Daar realiseert hij zich dat hij op het verkeerde pad is geweest. Maar hij heeft nog een kans om alles goed te maken. Hij keert terug naar Halloweenstad, bevrijdt de Kerstman (en zijn vriendin Sally) van Oogie Boogie, schakelt Oogie Boogie definitief uit en de Kerstman neemt het op zich om Kerstmis te redden.
De Kerstman is boos op Jack, maar vergeeft hem. Hij laat het voor het eerst sneeuwen en vriezen in Halloweenstad, zodat de mensen toch nog een beetje kerstgevoel kunnen hebben.

Een enige film met hilarische humor. Als je de kans krijgt, zeker kijken.  

donderdag 5 januari 2017

Het Jaar van de Peulvrucht.

Een terugblik

Een jaar geleden had ik hier een post met het feit dat de +Food and Agriculture Organization of the United Nations het jaar 2016 had uitgeroepen tot het jaar van de Peulvrucht. Ik legde mijzelf toen de uitdaging op om tenminste eens per week mijn familie peulvruchten voor te zetten. Nu zijn we een jaar verder (wat vliegt de tijd!) en is het tijd om eens de balans op te maken.


Is het me gelukt om eens in de week peulvruchten op tafel te zetten? Eens kijken, in 2016 heb ik 39 een posts geplaatst over peulvruchten. Daarin bespreek ik 47 keer wat ik met peulvruchten gegeten heb. Dan kom ik strikt gesproken niet aan de 51 weken, waarin ik iedere keer een gerecht met peulvruchten op tafel had moeten zetten. Maar aangezien gerechten met peulvruchten vaak prima een dag te bewaren zijn, kookte ik vaak voor twee dagen (+Sander en ik werken beiden veel, dan is dat handig), denk ik dat we gemiddeld makkelijk aan de eens per week peulvruchten gekomen zijn.


Daarnaast heb ik mijn repertoire met smakelijke recepten flink uit kunnen breiden. Ik heb een hoop lekkere salades en soepen leren kennen, die in het afgelopen jaar meerdere keren op tafel zijn gekomen. En verder heb ik mijn favoriete kookboeken in het afgelopen jaar ook verschillende keren afgestoft, wat natuurlijk ook winst is. En tot slot heb ik niet alleen de peulvruchten gegeten, ik heb het ook gedeeld met familie en vrienden. Dus ik heb ook flink reclame gemaakt voor smakelijke peulvruchten.

Om alle recepten voor peulvruchten een beetje overzichtelijk bij elkaar te zetten, heb ik een nieuwe pagina ingericht. Daar staat alles lekker makkelijk terug te vinden.

woensdag 4 januari 2017

De Muppets doen Dickens!

In mijn jonge jaren was ik een enorme fan van de Muppets, als kleuter zat ik altijd klaar voor The Muppet Show en ik heb daar meer warme herinneringen aan dat aan Sesamstraat. Vooral de afleveringen met Shirley Bassey, waarin zij haar grote hit "Goldfinger" (van de gelijknamige James Bond film) zingt en ondertussen bestolen wordt van al het goud op de set.

Een van de betere versies van het verhaal.

Shirley Bassey - Goldfinger

Maar de Muppets hebben niet alleen de korte shows gemaakt, ze hebben ook enkele films gemaakt en een daarvan hebben we laatst weer eens tijdens de kerstvakantie gekeken, The Muppet Christmas Carol. Zeer toepasselijk natuurlijk in deze dagen. 
Dit is een verfilming van het beroemde verhaal van Charles Dickens, maar dan met de toevoeging van Muppets en liedjes (het is eigenlijk een musical). De regie was van Brian Henson (Labyrinth). En Michael Caine (The Dark Knight, The Dark Knight Rises) speelt de hoofdrol als Ebenezer Scrooge.

Ik ga niet waarschuwen voor spoilers, want ik ga er van uit dat iedereen dit verhaal inmiddels wel kent. Naar aanleiding van het zien van de film heb ik ook weer eens het verhaal zelf gelezen, makkelijk te verkrijgen via The Gutenberg Project

De film opent met charmante scenes van Victoriaans Londen, waar Gonzo zich voordoet als Charles Dickens zelf en de rol van verteller op zich neemt. Hij heeft steun van Rizzo de Rat, die het verhaal voorziet van commentaar en wat hilariteit. 
Dan komt Ebenezer Scrooge (Caine) op het toneel en hij loopt door Londen naar zijn kantoor. Hij wordt daarbij achtervolgd door Londense Muppets die in liedvorm aangeven hoe buitengewoon onaangenaam Scrooge eigenlijk is. Scrooge zelf komt heel effectief niet echt goed in beeld, waardoor hij tijdens zijn introductie een mysterieuze figuur blijft. 
Wanneer Mr. Scrooge aankomt bij zijn kantoor werkt daar Kermit als Bob Crachit in de kou voor een hongerloontje. Hij krijgt daarbij hulp van wat ratten. De hoogtepunten van het boek worden redelijk trouw afgewerkt. Er komt iemand langs die uitstel van betaling wil en op straat wordt gegooid, Neef Fred komt langs om Mr. Scrooge uit te nodigen, er komen mannen langs die geld ophalen voor het goede doel en Bob vraagt met zijn collegas om wat meer kool, voor op het vuur en om een dagje vrij met kerstmis. 
Mr. Scrooge dient hen allemaal buitengewoon bot van repliek, geeft Bob en zijn mensen een extra dag vrij en gaat dan naar huis. Eenmaal thuis aangekomen verandert zijn deurklopper in het gezicht van Statler, die hem waarschuwt dat er onheil op komst is. Enigszins geschokt gaat Mr. Scrooge naar binnen en bereidt zich voor op de nacht. 
Wanneer Mr. Scrooge klaar is met zijn maal verschijnen Statler en Waldorf als Jacob en Robert Marley, zijn voormalig zakenpartners om hem te waarschuwen voor de komst van meer geesten. Deze geesten zullen proberen hem van zijn pad af te houden en hem een nieuw levenspad te laten kiezen. Mr. Scrooge heeft er weinig zin in. 
Dan komen natuurlijk de geesten van het verleden, heden en toekomst en beleefd Mr. Scrooge zijn welbekende avonturen. Er zijn wat opvallende momenten. Zo wordt de overgang van episode met een geest naar zijn eigen slaapkamer in beeld gebracht met hele mooie match cuts, wat het idee dat het allemaal droom of fantasie is enorm bevestigd. Wat heeft Mr. Scrooge meegemaakt, werd hij werkelijk door geesten verplaatst door ruimte en tijd? Of had hij alleen maar een droom? Of herinnerde hij zich zaken uit het verleden?
Er gebeuren natuurlijk ook hilarische Muppet-grappen. Bob Crachit is getrouwd en zijn vrouw wordt gespeeld door een zeer amoureuze Miss Piggy. Gonzo en Rizzo blijven Mr. Scrooge volgen als hij op stap gaat met de geesten. Tot natuurlijk de enge geest van de toekomst komt, dan mogen de kijkertjes het zelf uitzoeken. 



Uiteindelijk komt natuurlijk alles goed en heeft Mr. Scrooge een karakterverandering ondergaan en wordt hij een man die midden in het leven staat en begrijpt waar het om draait met kerst. Een hele leuke film met genoeg te genieten voor jong en oud.  

dinsdag 3 januari 2017

Oud & Nieuw 2016

Na de Kerstdagen en de Spellendag volgde natuurlijk Oud & Nieuw. Een mooi moment om weer eens terug te blikken op het oude jaar en vooruit te kijken naar het nieuwe.

2016 was natuurlijk het Jaar van de Peulvrucht, waarin ik heel erg veel peulvruchten heb gegeten en kennis heb gemaakt met hele lekkere recepten. Ik heb weer veel gerollenspeeld, met vrienden in de Pendragon campagne, met Casus Belli in het Wisselrollenspel en met mijn eigen kinderen, in het Prins Valiant rollenspel. Ik heb veel Film en TV gekeken, sommige dingen beter dan andere! De tuin heeft weer een enorme oogst opgeleverd, waar ik nu nog steeds van kan genieten. We zijn heerlijk op vakantie geweest naar Domburg en naar Stadtkyll. En toen de dagen weer donkerder werden, heb ik mijn handwerk weer opgepakt, ook fijn.

Was er dan helemaal geen slecht nieuws dit jaar? Ik heb de ene broodheer (de gemeente Venlo) verruild voor de andere (gemeente Veenendaal) en dat was een overgang die niet helemaal zonder slag of stoot ging, maar ik ben blij dat ik een nieuwe broodheer heb.
En er zijn veel te veel goede mensen dood gegaan dit jaar. David Bowie, Alan Rickman, Terry Wogan, Prince, Anton Yelchin, Gene Wilder, Ron Glass, George Michael, Richard Adams en Carrie Fisher. Er is een heel eng iemand verkozen tot President van de VS (brrrr). Dus er is genoeg om me zorgen om te maken.

Wie weet wat ons in 2017 te wachten staat?

Tales of the Arabian Nights

Maar goed, daardoor liet ik mij op 31 december niet afleiden. Al sinds het Oud & Nieuw van 2013 en 2014 speel ik met een aantal vrienden op Oudejaars avond een rondje Tales of the Arabian Nights. Het alternatief is lam op de bank hangen met familie, oliebollen wegwerken en de staatsloterijshow kijken. Wij kunnen we wat beters verzinnen.

In de middag kwamen vrienden +D, +J en +R een voor een binnendruppelen, om de ontploffingen in Nijmegen enigszins voor te zijn. Wij hadden een traditionele kinderfilm aanstaan voor de donkere dagen, The Nightmare before Christmas. En het is een al wat oudere film, maar hij blijft heel erg leuk om te zien.


Daarna was het tijd voor een hapje eten, ik haalde de soep van kikkererwten, linzen en gehaktballen weer tevoorschijn (met dank aan het jaar van de peulvrucht). Daarna konden we nog wat natafelen met baklava en ander lekkers dat nog over was van de spellendag.
De kinderen wilden niet naar bed, veel te opgewonden over het vuurwerk, maar gelukkig vielen ze tegen 22:00 beiden uitgeput in slaap.

Tales of the Arabian Nights verliep ook gezellig. Mijn karakter werd ontvoerd en raakte ernstig kreupel, maar gelukkig kon ik toch nog een huwelijk sluiten met een leuke prins. Maar niet iedereen had zoveel geluk, sommige mensen brachten tijd door in de gevangenis, werden krankzinnig en hadden nog meer problemen.

Nieuwe voetjes

Dan neem ik hier ook de ruimte om de aardige mensen van +Z-Man Games, de uitgever van het spel, te bedanken. Ik heb dit spel jaren geleden gekregen, en verschillende onderdelen waren kapot gegaan. Maar via hun website kon ik eenvoudig de onderdeeltjes nabestellen en die werden mij nog gratis toegestuurd ook!

Bedankt! 

En voor we het wisten was het middernacht en tijd om de toasten en elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen. De kinderen waren met moeite wakker te ranselen en waren daarna onder de indruk van het vuurwerk dat werd afgestoken. Helaas was er veel mist deze avond en was er niet zo heel veel te zien van het vuurwerk. 

En om 1 uur rolde ik uitgeput mijn bedje weer in. 2017 kan beginnen!


Oud & Nieuw 2013 - 2014

maandag 2 januari 2017

20.000 Mijlen onder de Zee

Zoals ik elders al vertelde, Tweede Kerstdag hadden +Sander en ik een rustige dag. De oudste kinderen waren uit logeren en wij zaten met alleen onze jongste. Een rustige dag om onder genot van een filmpje te wachten tot het kerstdiner klaar zou zijn.

Ik ben al onder de indruk!

En dankzij mijn Netflix abonnement zit ik nu nooit meer om een film verlegen. Een film die we deze dagen keken, was 20.000 Leagues under the Sea, naar een verhaal van Jules Verne, geregisseerd door Richard Fleischer (Soylent Green) en met acteerkanonnen als Kirk Douglas (Spartacus) en Peter Lorre (The Raven), James Mason (Evil under the Sun, Prince Valiant) en Paul Lukas.
Ik wist niet goed wat ik van de film kon verwachten. Het verhaal van Jules Verne ken ik in grote lijnen, de kinderen hebben het ook voorgelezen gekregen. Maar ik had het zelf nooit gelezen. De film is uit 1954, een tijd dat ze nog voor Epische Films gingen. Kirk Douglas is natuurlijk ook een naam van formaat. Aan de andere kant, de film was gemaakt door Disney.


Spoilers Ahoi!

De film opent met onrust onder zeelui in een havenstad. Kennelijk zijn er al verschillende schepen vergaan op zee de laatste tijd en de zeelui durven de zee niet meer op, bang als ze zijn voor een zeemonsters. Maar onze blonde Ned Land (Douglas.) is niet bang en hij durft wel te gaan. Ook Professor Aronnax (Lukas) wordt gevraagd onderzoek te doen naar de verdwijnende schepen. Toevalligerwijs komen Ned Land en de Professor aan boord van hetzelfde schip. 

Maanden vaart het schip heen en weer op zoek naar een monster of een vreemde mogendheid om de verdwijnende schepen te verklaren, maar er wordt niets gevonden. De zeelui hebben steeds minder zin in de missie. Gelukkig is daar Ned Land om hen op te peppen met een geinig liedje en een leuk dansje. Vooral het dansje moet gezien worden om geloofd te worden. 

Whale of a Tale. 
Check dat kontje. 

Maar goed, uiteindelijk wordt het monster natuurlijk gespot. En in wat echt enge scenes wordt het schip aangevallen, raakt beschadigd en de Professor en zijn bediende (Lorre) en Ned Land vallen van boord. Zij weten zichzelf te redden en vinden een vreemd metalen schip, dat onder water lijkt te kunnen varen. Zij gaan aan boord, maar worden uiteraard betrapt door de bestaande bemanning van het schip en hun Kapitein, Nemo (Mason).
Dan worden zij meegevoerd door Kapitein Nemo. En vooral professor Aronnax leert een hoop over het leven onder water (er zijn werkelijk prachtige scenes over onder water zwemmende vissen). Maar Nemo is niet alleen een briljante zonderling die onder water leeft. Hij strijd ook tegen een natie die hem naar een strafkolonie stuurde, die zijn vrouw en zoon doodmartelde en die nog steeds een gruwelijke oorlog voert. Professor Aronnax heeft daar moeite mee. Wanneer ben je een vrijheidsstrijder en wanneer een terrorist?

Ned voelt alle complexe, morele vraagstukken wat minder en wil gewoon naar huis. Hij probeert berichten in flessen met de locatie van het thuis-eiland van Kapitein Nemo in zee te gooien, in de hoop dat die dan gevonden zullen worden. Uiteindelijk gebeurt dat dan ook en wanneer een gehavende Nautilus naar de thuishaven vaart, liggen daar al de marine schepen van een vijandige natie klaar.
Een hevige strijd ontbrandt, waarbij Kapitein Nemo zijn thuisbasis opblaast, zodat niemand zijn geheimen kan misbruiken. Hijzelf raakt ook gewond en gaat ten onder met zijn schip. Maar Ned Land en Professor Aronnax weten te ontkomen.

Een prachtige film, met zeker voor zijn tijd mooie effecten. Bij vlagen ook daadwerkelijk griezelig. En de vraagstukken die worden opgeworpen in de film geven ook stof tot nadenken. Al met al met reden een klassieker.

zondag 1 januari 2017

Spellendag winter 2016

De kerstdagen zijn weer geweest, en dat betekent dat het weer tijd is voor de spellendag! Voor de negende keer op een rij spelen we +Sander en ik op een dag tussen Kerst en Oud & Nieuw spellen met onze vrienden. Een happening waar we een hoop tijd en moeite in steken. Er moeten kerstcakes gemaakt worden, er moet soep gekookt worden en er moet ook het huis opgeruimd worden. En dat is misschien nog wel het zwaarst van alles.
Dit keer hebben we de kinderen niet in de morgen naar BSO of kinderdagverblijf gestuurd, maar waren ze er de hele dag bij. Zij vonden het wel leuk, maar dat maakte onze dag wat zwaarder.

Desondanks was het huis in de morgen aan kant en waren we klaar om gasten te ontvangen. En stipt om 14:00 ging de bel stond daar Y, al snel gevolgd door +S (zonder zijn +J of de kids helaas). Met hen kregen we al snel een potje Junk Art van de grond, waarbij je je kunstwerkjes van allerlei vreemde vormpjes moet bouwen. Een wat hysterisch spel, maar erg leuk.

Junk Art

Daarna kwamen +R en +S met M en E binnen. Sander nam de kids al snel mee naar een rondje Flick 'em Up en ik speelde de klassieker Vroeger of Later met de grote mensen. na een hoop discussie over de precieze rol van Floris V, de vlucht van Wilhelmina naar Groot Brittannië en de invoering van het praktijkexamen voor de auto rondden we het spel toch maar af.
S. had nog Black Stories meegenomen, waar we moesten raden wat de ware toedracht was van verschillende moorddadige raadsels. Leuk, maar soms een beetje vergezocht. De allerkleinsten vermaakten zich ook nog met Nijntje is Verstopt, een grote hit onder 4- groep. 

Waar kan Nijntje toch zijn?

Sneller dan gedacht was het alweer tijd voor een hapje eten. We konden genieten van de laatste pompoensoep uit eigen tuin. Maar vrienden hadden ook heerlijke pastasalade meegenomen en lekkere kaas, en zelf-gevulde dadels.

Serenissima, voor de hard-core gamers onder ons. 

Na het eten kreeg ik met vrienden +J+R en S. nog een rondje Serenissima van de grond. We hebben dat spel al jaren en het komt vaak terug op tafel gelukkig. Dit keer was de strijd fel. Hoofdsteden vielen in handen van de tegenstander, er werd bloedig wraak gezworen handelsschepen gingen de dieperik in. Even na 11en was het allemaal voorbij en strompelde ik naar mijn bedje. Even een paar dagen rust tot aan Oud & Nieuw.

Kerst 2007
Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012
Kerst 2012
Hemelvaart 2013
Kerst 2013
Hemelvaart 2014
Kerst 2014
Hemelvaart 2015
Kerst 2015
Hemelvaart 2016