Pendragon CV - Consequenties

De ridders zijn weer bij elkaar geweest, en een broeierige relatie krijgt eindelijk een resolutie. 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Brent van Dinton (afwezig)
Edna van Burcombe
Romulus Livius van Broughton 

Vroege lente 556, Old Sarum

In het vroege voorjaar van 556 ziet Vrouwe Edna steeds een grote zwarte hond die haar overal lijkt te volgen (awareness fail, sight succes). Als zij uit rijden gaat, rent hij mee, aan de grens van haar gezicht. In donkere ruimten lijkt hij in de schaduwen te zitten. Wanneer zij in de velden is, kijkt de zwarte hond toe vanuit de bosjes. Vrouwe Edna weet wat dit betekent (Faerie Lore succes), zij heeft niet lang meer te leven. Maar Vrouwe Edna is praktisch. Zij weet dat iedereen moet sterven en zij heeft nu vooraf een waarschuwing gekregen. Zij maakt haar testament en zorgt voor een voogd voor haar kinderen en wijst een nieuwe priesteres aan voor haar coven. 

Vrouwe Edna heeft haar landgoederen in leen van Turquine, Koning van de Vallei van de Gouden Cirkel. Na haar dood zal Koning Turquine moeten beslissen wat hij wil doen met haar landerijen. In haar testament stelt zij voor om Sir Irvin aan te wijzen als leenman (Love Irvin critical). Zij heeft ook vier kinderen. Haar oudste kinderen, dochters Elestren (549) en Evanthe (550) zijn voortgekomen uit de tragische relatie met Sir Irvin van Bamburgh (begonnen in 548). Zij wil dat Sir Irvin in Bamburgh toeziet op hun verdere opvoeding. Zij wil niet dat Sir Irvin haar komt redden van haar noodlot, iets wat hij vast zal willen. Zij schrijft hem een brief waarin zij hem vraagt, mocht haar iets overkomen, hij voor hun kinderen zal zorgen (Romance succes, Love Irvin succes). Zij weet ook hoe Christelijk hij is, en vraagt hem daarop om op zijn geloof te zweren dat hij in leven zal blijven om de kinderen op te voeden. Zo hoopt zij te garanderen dat hij in Bamburg zal blijven en niet één of ander wanhopig reddingsplan in gang zal zetten.  

Haar zonen Eijck (554) en Esp (556) wil Vrouwe Edna aan Honoria overlaten. Zij geeft nu leiding aan de coven in Wells, en zal dan binnenkort de coven in Salisbury overnemen. 

Verder heeft Vrouwe Edna ook de zorg voor Esdoorn (544), een bastaardzoon van Prinses Rowena van Kent en een onbekende Saksische man. Prinses Rowena is nu getrouwd met Sir Romulus. Sir Romulus is bereid om Esdoorn als page aan te nemen en erop toe te zien dat hij op zal groeien tot een nobel ridder. 

Alle voorbereidingen van Vrouwe Edna gaan ook niet ongemerkt voorbij aan Sir Romulus. Hij begrijpt dat Vrouwe Edna vreest voor haar leven. Het leven in de zesde eeuw is natuurlijk altijd gevaarlijk, maar nu lijkt Vrouwe Edna zich erop voor te bereiden dat zij zeer snel zal sterven. Het heeft ongetwijfeld te maken met haar ondoordachte beslissing om de Wilde Jacht op te roepen (in 555), kort nadat de grens tussen Faerie en de wereld van de mensen gesloten was (in 554).

Maar de vreemde voorbereidingen van Vrouwe Edna zijn niet het enige nieuws. Eindelijk wordt duidelijk waar Koning Cador van Cornwall nou helemaal mee bezig was. De aanval in Wells en Bath was niet meer dan een afleidingsmanoeuvre. Zijn eigenlijke doel was Vrouwe Ysolde, die in zonde samenleefde met haar Tristan in Maidstone in Kent (sinds 538). Zijn mannen zijn naar Kent gevaren en hij heeft daar Ysolde ontvoerd en brengt haar nu terug naar Kasteel Dore. Dit zal nog wel een staartje krijgen. 

Verder komt er nieuws dat Sir Gawain door Hoge Koning Arthur Pendragon op een strafexpeditie wordt gestuurd naar Koning Cador. Dat hij zijn vrouw wilde terug halen is één ding. Maar hij bereidde ook een strijd voor tegen Koning Cadwy van Somerset en tegen Logres. Daarvoor had hij zelfs een duivelse machine ontwikkeld. Het was dankzij de dappere daden van Sir Romulus, Sir Benno en Vrouwe Edna dat zijn plannen niet gewerkt hebben.  

Wistman's Wood

Wanneer de lente vordert, realiseert Vrouwe Edna zich dat zij meer problemen heeft. Zij kan geen magische kracht onttrekken aan het ontluikende land, waar dat normaal geen probleem voor haar was. Wanneer zij in een visioen haar Godin Arianrhod vraagt om uitleg en bijstand wordt haar alles duidelijk. Zij heeft een ernstige transgressie begaan tegen het land van Faerie door de Wilde Jacht op te roepen voor een wereldlijk probleem. Zij zal boete moeten doen. Om weer in het reine te komen met haar Godin zal zij naar Wistman's Wood moeten afreizen en daar een offer moeten brengen.

Vrouwe Edna vraagt zich af welk offer van haar gevraagd zal worden. Zal zij zelf sterven? Dat lijkt het omen van de Zwarte Hond wel uit te wijzen. 

Sir Romulus bespreekt zijn zorgen met Sir Benno. Vrouwe Edna is duidelijk ernstig bezorgd, er zijn geruchten van een Zwarte Hond en nu is zij op een soort van vision - quest geweest. En nu wil zij een pelgrimage maken naar Wistman's Wood, een plek die bekend staat als magisch en gevaarlijk. De Wilde Jacht is daar vaak te zien, net als de Duivelse Honden, die daar Yeth Hounds genoemd worden. Sir Romulus denkt dat zij daar ritueel zelfmoord wil plegen, om te boeten voor haar transgressies van vorig jaar. Maar misschien is het voldoende als Vrouwe Edna alleen haar vruchtbaarheid offert (hier kregen we allemaal flashbacks naar de gruwelijke scene uit The Witcher, S1E3). Sir Benno heeft een wilder idee, hij wil de Wilde Jacht proberen op te lichten. Beiden zijn er in ieder geval van overtuigd dat Vrouwe Edna niet mag sterven. 

Gawain van Lothian

Turquine, Koning van de Vallei
van de Gouden Cirkel

Tristan van Lyonesse

Sir Gawain komt door Salisbury, aan het hoofd van het leger van Hoge Koning Arthur Pendragon. Hij leidt de strafexpeditie van Hoge Koning tegen Koning Cador van Cornwall. De ridders Romulus en Benno en Vrouwe Edna besluiten aan te sluiten bij de expeditie. Vrouwe Edna neemt een aantal seniore priesteressen mee in haar gevolg. Wistman's Wood ligt min of meer op de route naar Cornwall. In het gevolg van Sir Gawain reist ook Sir Tristan mee. Hij wil wraak op Koning Cador, omdat hij Ysolde van Cornwall gevangen houdt. Maar Tristan heeft natuurlijk geen poot om op te staan, zijn affaire met Ysolde was niet legitiem. 

Sir Benno wil Sir Tristan steunen (Romance succes). Sir Romulus wil Sir Tristan zelfs incognito mee laten reizen als een van zijn schildknapen (Romance succes en Deceitful). Ook Vrouwe Edna steunt de missie van Sir Tristan. Wanneer Sir Gawain Somerset in wil trekken, komt er nog een leger aan. Het blijkt Sir Turquine, Koning van de Vallei van de Gouden Cirkel te zijn. Hij is een van de beste vrienden van Sir Tristan, en wanneer de een in de problemen zit, komt de ander helpen, natuurlijk. Sir Gawain en Turquine trekken verder naar Cornwall. Vrouwe Edna is van plan om met haar priesteressen op de terugweg het offer te brengen. 

Sir Brian
van de Eilanden

Sir Chaleins
Hertog van Clarence

 

Maar dan komt er slecht en zorgwekkend nieuws. Er is een legermacht geland in het Hertogdom Clarence. Hertog Chaleins probeert zijn land te verdedigen, maar hij heeft het zwaar. De vreemde legermacht trekt nu op naar Cirencester. Dit leger staat onder leiding van Sir Brian van de Eilanden. Sir Romulus heeft al eens tegen deze ridder gevochten tijdens het toernooi van Lonazep (in 552). 

Sir Gawaine kan deze dreiging niet negeren. Koning Cador heeft vorig jaar de slag verloren en daarbij ook zijn duivelse wapen en veel van zijn manschappen. Die is momenteel minder een bedreiging voor Brittannië dan deze nieuwe, ambitieuze vijand. Met pijn in het hart keert Sir Gawaine zijn leger en trekt naar het noorden, om Cirencester te ontzetten. 

Maar Sir Tristan heeft gezworen zijn geliefde te redden. Sir Turquine zal hem niet in de steek laten en Sir Romulus en Sir Benno ook niet. Deze groep noemt zichzelf de Firebrands en zij trekken dapper verder naar Cornwall, om te kijken hoeveel chaos ze aan kunnen richten. 

Al snel komen de Firebrands aan bij Kasteel Dore, waar zij eerder geweest zijn (in 538). Sir Turquine en Sir Benno hebben toen samen met Sir Marcus, de oudere broer van Sir Romulus, Sir Tristan geholpen zijn geliefde te bevrijden. Daar zorgt Sir Benno dat het kleine leger zich zo verstandig mogelijk opstelt voor een belegering (Siege critical). Sir Benno probeert nog te onderhandelen met Koning Cador over het stoppen van deze oorlog. Maar Sir Tristan en Sir Turquine staan op de achtergrond te schuimbekken van gerechtvaardigde Romantische woede, zij willen de strijd aangaan om Ysolde te redden van dit liefdeloze huwelijk. 

Sir Benno stelt een duel voor, waarmee dit conflict voor eens en altijd beslecht kan worden. Sir Cador zou dit niet moeten doen, maar zijn haat voor Sir Tristan is te groot (Hate Tristan critical). Sir Benno hoopt dat een speciale missie Vrouwe Ysolde kan bevrijden, terwijl iedereen kijkt naar het duel van de eeuw. 

Sir Tristan en Koning Cador treden tegen elkaar in het strijdperk. Sir Tristan strijd uit naam van zijn liefde voor Vrouwe Ysolde (love Ysolde success). Koning Cador strijd uit haat tegen Sir Tristan (Hate Tristan succes). De strijd is titanisch. De zwaarden flitsen heen en weer, de beschermende harnassen worden aan gort geslagen, bloed spettert alle kanten op. Maar uiteindelijk weer Koning Cador Sir Tristan tegen de grond te werken. Hij staat op het punt om een genade klap uit te delen. Vrouwe Edna kan dit niet aanzien, en begint al een magische spreuk op te roepen om Sir Tristan bij te staan. Sir Romulus ziet dit en grijpt nog net op tijd in. Dit is niet het moment voor een magische interventie. Sir Cador weet uiteindelijk de genadeklap uit te delen en doodt Sir Tristan. 

Vanaf de kantelen van Kasteel Dore komt een wanhopige kreet. Iedereen kan zich nog net op tijd omdraaien om te zien hoe Vrouwe Ysolde van de kantelen naar haar dood springt. Koning Cador heeft de strijd met Sir Tristan dan wel gewonnen, maar hij heeft alsnog zijn vrouw verloren. Maar een belangrijk juridisch punt is nu wel beslecht. Koning Cador stond in zijn recht om zijn vrouw terug te halen. 

Sir Romulus wil de gemoederen wat laten bedaren. Maar de invasie van Somerset en de geplande invasie van Salisbury en Logres met een duivels wapen zijn ook nog steeds ernstige transgressies. Daarvoor zal Cador zich moeten verantwoorden. En de belegering gaat voorlopig nog door. 

Vrouwe Edna maakt van de gelegenheid gebruik om stilletjes te vertrekken met haar priesteressen. Maar Sir Benno en Sir Romulus zien dit en vergezellen haar. Sir Turquine zal alleen moeten zorgen dat Cador zich overgeeft. De reis naar Wistman's Wood duurt niet lang. Daar eenmaal aangekomen is het terrein te ruig voor paarden, ze zullen te voet verder moeten. 

Vrouwe Edna haalt voor het laatst een truc uit. Zij gaat snel vooruit en laat achter zich weer een grote haag groeien, van planten met enorme giftige doornen, die vooral ridders vergiftigen (Swift growth, imbue virtue (je kan alleen passeren met de juiste traits), poison sleep). Sir Benno en Sir Romulus vrezen het ergste en zetten de achtervolging in. Maar zij worden geraakt door de giftige doornen en vallen tussen de groeiende, groene massa in slaap. 

Het lot van Vrouwe Edna

Vrouwe Edna gaat verder met haar priesteressen. Wanneer zij een geschikte plek vinden, bereiden zij zich voor. Vrouwe Edna is van plan om zichzelf door haar priesteressen te laten offeren. Dan heeft de Wilde Jacht tenminste een slachtoffer. Terwijl zij op een offersteen gaat liggen, denkt zij al het hoefgetrappel en de hoorns van de Wilde Jacht te kunnen horen. Maar dan realiseert zij zich dat dit wereldlijke geluiden zijn. Iemand komt haar redden, maar wie?

Sir Irvin van Bamburgh

Het is Sir Irvin van Bamburgh! Hij liet zich niet bedotten door de berichten van Vrouwe Edna en begreep dat zij op het punt stond om iets heel doms te doen. Hij heeft een waanzinnige reis door Britannië gemaakt om, na een lange zoektocht, toch op tijd uit te komen bij Wistman's Wood. Zijn liefde voor Edna is zo groot, dat hij voor haar zelfs zijn schild heeft aangepast. In plaats van de Saksische Hengst voert hij tegenwoordig de Zulte, in de kleur van de ogen van Vrouwe Edna. Deze bloemen begonnen overal te bloeien waar de tranen van Vrouwe Edna vielen, toen zij haar confrontatie had met Sir Irvin op het eiland van Lindisfarena (in 552). 

Zijn diepe liefde voor Vrouwe Edna en zijn Christelijke geloof leiden hem langs de doornen van de haag die Vrouwe Edna had gemaakt om alle reddingspogingen te voorkomen. Maar een doorn weet Sir Irvin toch te raken, zijn liefde voor Vrouwe Edna is niet volledig spiritueel (Chaste fail). Maar hij zet door. Maar dan, als hij in de ogen kijkt van Vrouwe Edna, die uitgestrekt op het offeraltaar ligt, struikelt hij wel heel ongelukkig over de ongelijke grond van Wistman's Wood (Dexterity fumble, Constitution fumble). Sir Irvin breekt zijn nek, terwijl het offermes neerdaalt op het hart van Vrouwe Edna. De Wilde Jacht kan twee zielen afvoeren naar de onderwereld. 

Na deze gruwelijke climax van alweer een gedoemde Burcombe - Romance besloten we de Winterphase maar voor een volgende keer te laten. 

Vrijheidsmuseum

Vorige week zijn Sander en ik met onze dochters naar het Vrijheidsmuseum geweest, in het naburige Groesbeek. Vroeger was dit het Nationaal Bevrijdingsmuseum 1944 - 1945. Het museum focust op de Tweede Wereldoorlog in Nederland en de bevrijding van Nederland, vooral in het gebied waar wij wonen. We waren er nog nooit eerder geweest, terwijl we de afgelopen jaren wel naar het Afrikamuseum (in 2008 en in 2021) en Museumpark Oriëntalis (2007, nog eens in 2007, 2013, 2015 en weer in 2015, 2016, 2017 en 2019) zijn geweest.   

We hadden ook een aanleiding voor ons bezoek aan het Vrijheidsmuseum, er was een tentoonstelling over de Zwarte Driehoek, met een bijbehorend boek (van Rense Havinga). De zwarte driehoek werd in de Duitse concentratiekampen gegeven aan mensen die als asociaal bestempeld waren: bedelaars, alcoholisten, prostituees en veel andere mensen aan de rand van de samenleving. 

We hebben eerst het boek gelezen (gewoon te leen bij de bieb). En dat was erg boeiend. In mijn werk maak ik beleid om mensen die niet mee kunnen komen met de samenleving te ondersteunen. En dan gaat het ook om de mensen die in De Zwarte Driehoek beschreven worden: mensen met een laag (of geen) inkomen, dak- en thuislozen, verslaafden, mensen met (onbehandelde) GGZ problematiek. En het is moeilijk om die mensen zo te helpen dat zij en hun omgeving geholpen zijn. Dit is een vraagstuk waar we al lang mee worstelen. 

En in de jaren '20 en '30 nam de oplossingsrichting wel een heel gruwelijke wending. Het begon met de ideeën van de eugenetica die er populair werden, en de angst die daarbij hoorde dat mensen met slechte genen de samenleving te veel zouden belasten, zeker wanneer zij kinderen kregen. Al snel werd dat idee uitgebreid, niet alleen mensen met slechte genen (die fysieke en mentale ziekten veroorzaakten) zouden zich niet moeten voortplanten. Ook anderen, die een last voor de samenleving waren, met hun armoede, verwondingen en afwijkende gedrag, zouden ook geen kinderen moeten krijgen. 

En toen eenmaal Hitler aan de macht kwam, werden zijn verziekte ideeën ten uitvoer gebracht, ook ten aanzien van mensen aan de zelfkant van de samenleving. En toen Nederland eenmaal bezet was, werd dat beleid hier ook voortgezet. 

De tentoonstelling wist het betoog uit het boek nog net wat aanschouwelijker te maken met foto's en andere materialen uit die tijd. 

Het boek en de tentoonstelling schetsen een somber beeld van hoe samenlevingen omgaan met de minder bedeelden. Als het tij economisch tegenzit, worden mensen die ziek, anders of raar zijn, al snel gezien als een gevaar, dat de rest van de samenleving kan besmetten. En er zit niets anders op dan die mensen met harde hand te heropvoeden, verwijderen of te vernietigen. 

En parallellen met de huidige tijd zijn nog steeds wel te maken. Zo wilde de gemeente Den Haag zijn dak- en thuislozen exporteren naar onder andere Heerlen. En worstelt de overheid nog steeds met mensen die ziek zijn, zich raar gedragen of niet in het verwachtte maatschappelijke stramien passen. 

De tentoonstelling loopt nog tot begin oktober, dus ga er gauw heen. 

Death on the Nile

Laatst keek ik met mijn man en oudste dochter de film Death on the Nile 2022 van Kenneth Brannagh. Dit is natuurlijk naar het gelijknamige verhaal van Agatha Christie. In de belangrijkste rollen zagen we De Snor van Kenneth Branagh (Murder on the Orient Express) en Gal Gadot (Wonder Woman). Verder zien we nog een hele reeks bekende gezichten, die allemaal de moordenaar kunnen zijn, zoals Tom Bateman (Murder on the Orient Express), Annette Benning (Captain Marvel), Russel Brand, Letitia Wright (Black Panther, The Avengers: Infinity War, The Avengers: Endgame), Sophie Okonedo, Emma Mackey, Jennifer  Saunders (Coraline) en Dawn French (Coraline). 

Spoilers

Het oorspronkelijke boek van Agatha Christie is uit 1937 en het is al verschillende keren verfilmd, onder andere in 1978 met Peter Ustinov. Dus het verhaal kan niet echt meer een verrassing zijn. De film was al aangekondigd in 2019, maar de première werd maar uitgesteld, eerst door Corona en daarna door een schandaal rondom een van de belangrijkste acteurs. 

De film begint in zwart-wit ten tijde van WOI, waarbij een kunstmatig verjongde Hercule Poirot (Branagh) laat zien dat hij ook toen al een slimme kerel was. Helaas raakt hij ook gewond en is zijn imposante snor een manier om een gruwelijk litteken te verbergen (zo werken snorren en littekens niet). 

Jaren later (de wereld is inmiddels in kleur) dineert Hercule Poirot (nu gespeeld door de Snor van Branagh) in een club, waar onder muzikale begeleiding van blueszangeres Salomé Otterbourne (Okonedo) een jong stel behoorlijk wild en expliciet danst. Het zijn Jacqueline Bellefort (Mackey) en haar verloofde Simon Doyle (Hammer). Even later praat Jacqueline bij met haar vriendin Linnet Ridgeway (Gadot). Jacqueline vraagt haar veel rijkere vriendin of zij een baantje kan regelen voor haar arme verloofde Simon. Linnet is haar vriendin maar al te graag ter wille. 

Zes weken later is Poirot op vakantie in Egypte, waar hij zijn oude vriend Bouc tegenkomt. Deze is daar op vakantie met zijn moeder Euphemia (Benning). In het het hotel waar zij allen verblijven treft Hercule ook weer Simon, die getrouwd is, maar niet met Jacqueline, maar met Linnet. Hij heeft kennelijk erg snel de ene vriendin ingeruild voor de andere. En deze nieuwe vriendin is veel rijker. Linnet heeft al een hele huwelijksreis langs de Nijl uitgestippeld, waar veel andere mensen ook aan deel zullen nemen, waaronder blueszangeres Salomé Otterbourne en haar nicht/ manager Rosalie (Wright), Peetmoeder Marie van Schuyler (Saunders) en haar gezelschapsdame Mw. Bowers (French) en nog een paar mensen. 
Maar tijdens de reis lopen de spanningen op. Iedereen wil iets van Linnet, haar aandacht, haar handtekeningen, haar geld. En dan duikt ook Jacqueline nog op. Zij is duidelijk nog steeds erg verliefd op Simon en kan het niet verkroppen dat hij haar aan de kant zette en binnen zes weken is getrouwd met een ander, die nog rijker is ook. 

Op een avond schiet de duidelijk dronken Jacqueline op Simon en verwondt hem. En in de paniek die daarop volgt heeft niemand door dat iemand Linnet doodschiet. Zij wordt de volgende morgen gevonden. Niemand heeft echt zin om dit uit te leggen aan de Egyptische ordebewaarders. Dus zij willen dat Poirot de moordenaar vindt en zo de rest beschermd. Poirot gaat onmiddellijk op onderzoek uit en graaft meteen alle geheime verhoudingen en spanningen op. Er vallen steeds meer doden als Poirot dichter bij de waarheid komt. 

Conclusie

Ik vond hem meh. De acteurs zijn allemaal prima en de aankleding is ook erg mooi, maar het verhaal kon niet boeien. De versie uit 1978 is beter, kijk die. Het heeft misschien te maken met het volstrekt nutteloze achtergrond verhaal over hoe Poirot zijn snor kreeg en de wat krampachtige manier om onmogelijke liefdes in het verhaal te verwerken. 

Poirot heeft zich op het dective - schap gestort nadat zijn grote liefde gestorven is, er is een romance tussen de zwarte Rosalie en de blanke Bouc, die wordt afgekeurd door zijn moeder Euphemia, er is een geheime, lesbische romance tussen Marie van Schuyler en Mw. Bowers, Louise (Leslie) kon niet trouwen met haar geliefde, wegens verzet van Linnet, Linnet zette haar verloofde Windlesham (Brand) aan de kant voor Simon (maar hij kwijnt nog steeds). Het ligt er allemaal net iets te dik bovenop dat het frustreren van oprechte liefde maar tot haat, nijd, geweld en erger leidt. 

Verbeteringen in de tuin

Nadat we een tijdje geleden als gevolg van de storm de schutting hebben moeten vervangen, moest er nog meer gebeuren in de tuin. Er was een hoop schade aan de plantjes gedaan. En voor een deel zou dat niet meer goedkomen. Dus ik heb weer wat bijgekocht.  

Jonge Kerspruim

Ik heb geprobeerd het een en ander te redden, waaronder de distels en de lavendel. Ze hebben het zwaar gehad met uitgraven en in potten bewaren tijdens de hitte en droogte van de vroege lente en we zullen tot volgend jaar moeten wachten voor we zeker weten of ze het gered hebben. Verder hebben een kerspruim, en sinds we niet langer ons gras maaien, komen er soms her en der nieuwe kerspruimpjes op. Een daarvan staat al een tijdje in een pot. En die heb ik nu ook maar in de volle grond geplaatst. Dan hebben we straks twee Kerspruimen. Hij is inmiddels 2 jaar oud, ik vraag me af wanneer hij zal gaan bloeien. 
Maar ik heb dus ook bijgekocht. Ik wilde dit keer wat meer planten als een haag tegen de schutting laten opgroeien. Dat hoop ik te bereiken met een Forsythia. Deze struik bloeit altijd vroeg in het voorjaar met felgele bloemen. Verder heb ik ook een Vuurdoorn gekocht, die binnenkort hopelijk ook veel bloesem en bessen zal geven. In de voortuin heb ik de afgelopen jaren veel succes gehad met een klimroos. Dus daar heb ik ook een andere van gekocht. Nu nog 5+ jaar wachten en dan is hij in de achtertuin ook prachtig.

Hopelijk hebben we over een paar jaar dan wat meer begroeiing langs onze schutting. Ik kijk er al naar uit. 

The Garden of Allah

Een tijdje geleden heb ik midden in de Corona periode met vrienden de film The Garden of Allah gezien (via Youtube). Deze film was gebaseerd op de roman The Garden of Allah van Robert Smythe Hichens uit 1904. De roman was indertijd een enorme hit en meerdere keren verfilmd, waarbij de versie met Marlene Dietrich de laatste was. 

Spoilers

Het boek opent met Domini Enfilden die samen met haar diensmeisje Suzanna van Marseille naar Robertville (waarschijnlijk toen Philippeville, nu Skikda) Algerije gaat. Van daar reist zij per trein verder naar de oase Beni Mora (in de buurt van Biskra). Zij denkt daarbij terug aan haar jeugd. Zij is de dochter van een Hongaars - Britse vrouw, die ongebruikelijk in Groot Brittannië, diep katholiek was. Haar vader was een Brit zonder al te sterke religieuze overtuigingen. Net toen Domini volwassen werd, ging haar moeder er vandoor met een Hongaarse muzikant. Door dit schandaal moest Domini wel een teruggetrokken leven leiden, met haar woedende vader, die van zijn geloof viel en atheïst werd. Nu is haar vader overleden, en kan Domini zich op 32-jarige leeftijd eindelijk ontplooien. Zij wordt aangetrokken door de woestijn en hoopt daar haar geloof weer te hervinden. 

In Beni Mora ontmoet Domini veel verschillende mensen, zoals de lokale Batouch, die haar gids wordt. Maar ook de Italiaanse Graaf Anteoni, die een tuin onderhoudt in Beni Mora en Vader Roubier, die een Katholieke kerk onderhoudt in Beni Mora. Maar haar aandacht wordt het meest getrokken door Boris Androvski. 

Deze Boris lijkt ook op zoek te zijn naar antwoorden in de woestijn. Domini kan hem niet plaatsen. Welke nationaliteit heeft hij? Waarom kan hij bij vlagen zo lomp en onopgevoed doen, heeft hij dan nooit onder de mensen verkeerd? In Beni Mora brengen Boris en Domini steeds meer tijd met elkaar door.

Verschillende mensen waarschuwen Domini voor omgang met Boris. Hij is duidelijk een man die een groot geheim met zich meedraagt en een gekweld wordt door demonen uit het verleden. Maar Domini is bij vlagen net zo koppig als haar moeder. Dit leidt al snel tot een huwelijk met Boris. 

Voor hun huwelijksreis trekken Domini en Boris dieper de woestijn in. Zij reizen steeds verder naar het zuiden, langs de weg naar Timboektoe. Maar het geheim dat Boris met zich meedraagt blijft voor problemen zorgen. Mensen lijken hem te herkennen en boos op hem te zijn en hijzelf gedraagt zich ook steeds vreemder. Uiteindelijk weet Domini zijn geheim uit hem te krijgen en dat zet al hun verhoudingen op zijn kop. 

Conclusies

Het boek was leuk om te lezen, maar wel heel erg langzaam en langdradig. Als je oeverloze beschrijvingen van de woestijn, de zandduinen, de lokale Arabieren, de lokale muziek en het innerlijk leven van een ongetrouwde vrouw wil lezen, is dit helemaal het boek voor jou. Het is allemaal niet slecht geschreven, maar het had allemaal wat korter gemogen. 

Aan de andere kant is deze roman een mooie studie naar de vorming van het karakter door het gedrag van de ouders. Domini is het kind van twee zeer gepassioneerde mensen, die een ongelukkig huwelijk sloten. Domini heeft de impulsiviteit van haar moeder en haar oprechte geloof geërfd. Maar zij heeft ook gezien hoe een huwelijk van twee mensen, die niet bij elkaar passen, beiden in het ongeluk kan storten. Zij vermeed het huwelijk haar leven lang, maar uiteindelijk valt zij dan voor Boris, die haar net zo ongelukkig maakt als haar moeder haar vader. Maar zij reageert daar uiteindelijk anders op dan haar vader. 

Alleen als je echt smacht naar een woestijnroman. 

 

 

Brass against

Corona heeft ons wel erg lang thuis gehouden, maar dat is nu allemaal voorbij en Sander en ik hebben een hoop in te halen. Eind maart 2020 wilden we naar Doornroosje gaan om daar Brass Against te zien, een brassband die alle protestrock klassiekers uit mijn (en Sanders) jeugd speelt. Maar Corona gooide roet in het eten. Toen werden we nog lekker gemaakt met november 2020, maar dat ging ook niet door. En nu, meer dan twee jaar later kwam het er dan eindelijk van. 

We kusten de kinderen goedenacht (die zijn nu gelukkig oud genoeg om zelf thuis te blijven) en wij gingen naar Nijmegen. En daar kregen we in Doornroosje een superleuke show te zien! De piepkleine Liz Colby was deze avond de zangeres en het was fantastisch. In een klein zaaltje kregen we alle klassiekers van Audioslave, Beastie Boys en Rage Against the Machine te horen. Heerlijk. 

Brass Against

En later op de avond reden we met tuitende oortjes naar huis, waar de kinderen stiekem nog op waren, ze hoopten dat we nog iets later thuis zouden komen. Het was heerlijk om er weer eens zonder allerlei controles op uit te kunnen. En binnenkort gaan we weer!

Spellendag Mei 2022

Na twee jaar Corona maatregelen waardoor onze spellendagen niet door konden gaan, of alleen in ernstig afgeslankte vorm, konden we dit jaar eindelijk weer los met een spellendag. En dat hebben we geweten. Pfoei, misschien zijn we inmiddels te oud voor dit soort grappen. 

uit 1995 mensen,
toen we nog jong en mooi waren. 

Zoals inmiddels traditioneel is, hebben we de morgen doorgebracht met opruimen van het huis (gelukkig hadden we een week eerder het verjaardagsfeest van Sander en was het huis nog redelijk toonbaar) en het maken van lekkere hapjes. Ik maakte weer een lekkere tomatensoep, Rabarbertaart en wat andere hapjes. En toen ging om 14:00 de deurbel en de eerste gasten kwamen binnen. En daarna bleven ze binnenkomen. En iedereen nam zijn kinderen mee! Het was ongelofelijk. Er is uiteindelijk op vier verschillende tafels gespeeld (ook op de tuintafel buiten)! En Sander en ik renden maar heen en weer met drank en eten en probeerden overprikkelde kindertjes te kalmeren.

Gelukkig kwamen we tussen de bedrijven door nog wel toe aan een spelletje. Zo kwam de zeer oude klassieker Catan weer op tafel (dat mag tegenwoordig geen Kolonisten van Catan meer heten, zo oud zijn we al). Verder deed ik nog even mee aan een rondje Vroeger of Later, wat altijd een makkelijk in- of uitstap spelletje is op drukke dagen. 

Verder was er nog een dappere vader die het aandurfde om de Kwakzalvers van Kakelenburg te spelen met een aantal kinderen. Wij hebben daar tijdens een vakantie wel heel veel plezier aan gehad, en het is goed te doen met ook de wat jongere doelgroep, maar tjee. Dat is wel een uitdaging. 

Na het avondeten vertrokken er veel mensen, met hun kinderen en dat scheelde echt enorm in het decibelniveau. Een mooi moment om er eens even goed voor te gaan zitten met bijvoorbeeld wat Marrying Mr. Darcy. Een geinig kaartspelletje, waarbij mijn voorliefde voor Jane Austen Romans en vlotte spelletjes bij elkaar komen. Maar het is leuker met meer dan twee spelers. En als het een of twee keer per jaar tevoorschijn komt, is het ook wel voldoende. 

En toen was ik er wel aardig doorheen die avond. Grote groepen mensen over de vloer, en als ze dan ook nog hun kleine kinderen meenemen, is iets dat ik niet echt meer gewend ben. Het was leuk, maar heel vermoeiend. En nu kunnen we uitkijken naar de spellendag van komende winter!

Kerst 2007

Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012
Kerst 2012
Hemelvaart 2013
Kerst 2013
Hemelvaart 2014
Kerst 2014
Hemelvaart 2015
Kerst 2015
Hemelvaart 2016
Kerst 2016
Hemelvaart 2017
Kerst 2017
Hemelvaart 2018
Kerst 2018
Hemelvaart 2019
Kerst 2019
Hemelvaart 2020
Mei 2021

Kerst 2021

Piranesi

De lof van de bibliotheek wordt niet voldoende gezongen, ik heb alweer een ontzettend leuk boek uit de bieb kunnen halen. Het gaat om Piranesi van Susanna Clarke. Ik zag het boek liggen in de boekwinkel en vond de omslag zo leuk, maar toen besloot ik toch eerst even bij de bieb te kijken. 

Spoilers

Mensen, het boek is kort en leuk. Maar het is vooral leuk als je niet van te voren alle geheimen kent. Dus, ga het nou eerst lezen, voor je hier verder leest. Ik wacht wel. 

...

Je bent gewaarschuwd!

...

Het boek opent met de naamloze hoofdpersoon die in het Huis leeft. Het Huis is enorm, en de hoofdpersoon heeft in zijn dagboeken nauwgezet verslag gemaakt van alles wat hij meemaakt en van belang vindt. Zijn bestaan is vreedzaam en hij leeft in volledige harmonie met wat het Huis hem kan bieden. Maar wij als lezer hebben al vrij snel door dat er iets niet klopt. Zo denkt de hoofdpersoon dat het Huis het volledige universum omvat, desondanks weet hij toch de namen voor de wezens en voorwerpen die hij ziet op de de vele standbeelden in het Huis, terwijl hij deze wezens en voorwerpen nooit in het echt heeft gezien. Ook denkt hij dat er maar 15 mensen in de hele wereld zijn, waaronder hijzelf (en 13 dode lichamen). 

Verder heeft de hoofdpersoon regelmatig ontmoetingen met de Ander, een oudere man, die zich voordoet als zijn vriend. Samen zijn ze met een wetenschappelijk onderzoek bezig, ze willen het Huis volledig in kaart brengen. De Ander noemt de hoofdpersoon Piranesi, hoewel de hoofdpersoon niet denkt dat dit zijn echte naam is. 

Een tijd lang kabbelt het leven voor de hoofdpersoon zo voort, maar dan waarschuwt de Ander hem op een dag. Er is nog een persoon in het Huis. Deze persoon is gevaarlijk en zal waanzin brengen voor Piranesi. Als Piranesi dan op onderzoek uitgaat, begint hij vragen te stellen bij alles wat hij tot nu toe wist over de Ander, het Huis en zichzelf. En niets zal ooit nog hetzelfde zijn. 

Conclusies

Dit is een superleuk boek. Het is vlot geschreven en de hoofdpersoon is een prettig persoon om over te lezen. En het tempo van de ontwikkelingen gaat ook lekker snel. 

Verder is het mysterie volledig beschreven vanuit de beperkte blik van de hoofdpersoon, maar wij als lezers weten wel beter natuurlijk. Dat levert ook wat aangename spanning op. En het mysterie zit ook nog aardig ingenieus in elkaar. 

Het boek deed me denken aan wat andere boeken, die recent ook gelezen heb. Zoals The House of Leaves. Dit Huis is gelukkig iets aangenamer dan dat Huis. Het Huis waar Piranesi in woont en leeft is gelukkig iets aangenamer, maar is ook oneindig groot en oneindig oud. Verder deed het me ook denken aan Slade House. Dat was ook een huis dat mensen naar zich toe lokte en zorgde dat ze niet meer wegkonden. 

Dus, hop naar de bieb of boekwinkel en ga daar je nieuwe boek halen.  

 

Tijd voor feest

Sander is weer jarig geweest, en na dat we dat in 2020 en 2021 aan ons voorbij hebben moeten laten gaan, zonder een feestje, was het nu weer eens tijd om uit te pakken. Er werden mensen uitgenodigd, taart gekocht en gezellige muziek gedraaid. We moesten het huis opruimen! Gelukkig lukte het allemaal aardig om tijdig een toonbaar huis en voldoende boodschappen in huis te hebben om mensen te ontvangen. En na twee jaar afzien, verleer je dat soort zaken echt! Gelukkig hadden we met mijn verjaardag nog even kunnen oefenen. 

En 's middags kwamen de mensen binnendruppelen en namen een voor een een cadeautje mee. Zo kreeg Sander verschillende soorten drank (allemaal bier uit Utrecht, Port), maar ook rozenthee, gemaakt van alleen rozenknopjes. Zou zijn wij enorme thee-fans, zeker sinds we twee jaar lang moesten thuiswerken. Dus dit was een fijne verrassing. 

Het was in ieder geval heerlijk om weer eens een huis vol mensen te hebben, zonder bang te zijn dat je elkaar aansteekt. En met een hoop mensen die we te lang niet hebben gezien, konden we weer eens lekker bijpraten. laten we hopen dat dit een herstart is van gezellige feestjes in ons huis.