Translate

dinsdag 31 mei 2016

Mutatis Mutandis

Sinds 2014 schrijf ik hier over mijn muterende klaprozen en ik blijf het doen. Want de mutaties worden jaar op jaar erger! In 2013 zaaide ik wat witte klaprozenzaad uit. En het jaar erop kwamen er allerlei mutaties naar boven!
De wilde oranje klaprozen combineerden met wit eerst tot roze klaprozen. Maar daarna werd het erger en kwamen er ook klaprozen met twee kleuren. En ergens hebben ze ook gekruist met klaprozen met een zwart hart, dat ik nu ook af en toe terug zien.

Gebroken roze
Deze is de vreemdste van allen. De roze kleur op de verder witte klaproos komt over alsof hij gebroken is, er zitten allemaal witte lijntjes in. Alsof het roze een slecht aangebrachte glazuurlaag is. Oh en check het zwarte hart, met zwarte stuifmeeldraden. 

Met roze rand
Deze variant hebben we al eerder gezien, voornamelijk wit, maar met een zacht roze rand. Wit hart met gele stuifmeeldraden.

8 bladig

En hier gaat ook iets ernstig mis, deze klaproos heeft ineens 8 bloemblaadjes, in plaats van 4. 

Ik vind het leuk om in de loop der jaren steeds meer vreemde dingen te ontdekken in mijn eigen tuin. En ik houd lekker bij wat het in de komende jaren allemaal kan worden. Het wachten is natuurlijk op een klaproos die echt mutantenkrachten ontwikkeld. En niet onbelangrijk, bijen worden helemaal wild van de klaprozen.



maandag 23 mei 2016

Falafel

In het kader van het jaar van de peulvrucht, heb ik afgelopen weekeinde weer peulvruchten op tafel gezet. Van kikkererwten heb ik dit keer falafel gemaakt. Niet eens zo heel moeilijk en naar mijn idee erg lekker, hoewel de kinderen het niet hoefden (ze weten niet wat ze missen).
Een blijvertje in onze boekenkast. 





In een vorige post noemde ik het ook al, dit recept komt uit De Oriëntaalse Keuken, een boek dat +Sander Hartogensis en ik jaren geleden voor ons huwelijk kregen. En waar we dus nog steeds recepten uit maken.

Kikkererwten. 
De falafel maken was niet zo moeilijk als ik vreesde, maar wel tijdrovend. De kikkererwten moeten eerst een nacht tot 12u weken en dan nog 1 á 2 uur koken (ideeën over wel of niet koken verschillend, maar goed, ik kookte ze dus), tot ze echt superzacht zijn. Dan pureren met kruiden (daar kan ik volgende keer wel iets sterkers van maken, ik vond het nu vrij mild) en dan bakken in olie. De bolletjes vielen daarbij nog wel weer een beetje uiteen, wat jammer is (en wat dus kennelijk te voorkomen is door de kikkererwten juist niet te koken).
Maar met de falafel in pitabroodjes, met wat lekkere sausjes en groenten en feta kaas, was een heerlijke, vegetarische maaltijd. Wat mij betreft geschikt om eens op herhaling te mogen. 

zondag 22 mei 2016

Captain America: Civil War

Tijdens het Pinksterweekeinde heeft +Sander Hartogensis me mee uit genomen. Vlak nadat was ook al een lang weekeind weg waren geweest naar Domburg! En niet zomaar even naar de snackbar of zo, nee uit eten en naar de film. Ik ben vast heel braaf geweest (of hij heel stout).
In ieder geval, Sander had een oppas voor de kinderen geregeld, gereserveerd bij Het Galjoen en kaartjes gereserveerd bij de Cinetwins voor Captain America: Civil War (2016) en mij meegesleurd.
Het eten bij het Galjoen was heerlijk. Ik had een stukje vlees van een rund dat in de Oostenrijkse bergen alleen maar alpenkruiden had gegeten en Sander had ook iets heerlijks. Dus zeker een plek om nog eens terug te komen.

Met meer superhelden dan een Avengersfilm!

De film is gemaakt door de broers Anthony en Joe Russo (The Winter Soldier) en kent een hele hoop bekende koppen in hun gebruikelijke rollen, zoals Chris Evans (Captain America, The Age of Ultron), Robert Downey Jr (Sherlock Holmes, Iron Man 3), Scarlett Johansson (Hail Ceasar), Sebastian Stan (Black Swan), Anthony Mackie (Abraham Lincoln: Vampire Hunter), Don Cheadle (The Guard), Jeremy Renner, Paul Bettany (Dogville) en Paul Rudd (Ant-Man).
Verder waren er nieuwe rollen voor Chadwick Boseman (Fringe), Tom Holland en Daniël Brühl (Goodbye Lenin!)
.
Dan door de naar de film. Zoals ik al vaker heb verteld, ik ben best een fan van de MCU en ik heb wel een zwak ontwikkeld voor Captain America. Zijn eerste optreden in The First Avenger vond ik een tikje kleurloos en al te braaf, maar in The Avengers, The Winter Soldier en The Age of Ultron heeft zijn karakter een flinke ontwikkeling doorgemaakt. Hij is nog steeds wel een goody - goody (altijd beter dan baddy-baddy natuurlijk, maar soms wat saai) maar de worsteling die hij voert met zichzelf om een plek te vinden in de 21e eeuw en om nieuwe relaties op te bouwen is leuk om te volgen. 

Vanwege de interessante karakterontwikkeling, echt waar!

Daarnaast krijgt Captain America ook meer en meer een duistere kant. Zijn grootste angst en nachtmerrie, zoals Scarlet Witch die in Age of Ultron naar voren bracht, was een einde aan oorlog en strijd en proberen een vreedzaam bestaan op te bouwen (met vrouw, kinderen, baan, huis, labrador?) Dus hij het liefst levert hij strijd, maar waarvoor en waartegen? In The Winter Soldier heeft hij bijna eigenhandig de organisatie van SHIELD ontmanteld, dus onder wiens gezag staat hij nu?

Spoilers!

En daarmee komen we eigenlijk ook meteen uit bij het start-conflict van deze film. De Avengers zijn weer bezig geweest, dit keer in Nigeria en daar zijn weer onschuldige burgerslachtoffers bij gevallen. Dit keer ook redelijk belangrijke burgers uit Wakanda, dus iedereen is (weer) boos op de Avengers en er volgt zelfs een speciale VN bijeenkomst over de Avengers. Zij moeten op de een of andere manier onder een soort van toezicht komen te staan. 
Generaal Ross (die graag op de Hulk jaagt) legt aan de Avengers uit dat ze verantwoordelijk zijn voor teveel destructie en burgerslachtoffers. Hij haalt daarbij New York aan (waar buitenaardse wezens New York in de as probeerden te leggen, de Avengers probeerden iedereen te redden) en Sokovia (dat Ultron probeerde te vernietigen, terwijl de Avengers (alweer!) iedereen probeerden te redden, toegegeven, Ultron was een uitvinding van Tony Stark (Iron Man)). Gek genoeg noemt hij niet Harlem, in de as gelegd door zijn eigen afhandeling van contacten met de Hulk. 
Er ligt een een Akkoord voor, waarin beschreven wordt hoe de Avengers weer enigszins onder toezicht komen te staan. Tony Stark (Downey) is voor het ondertekenen, hij voelt zich nog steeds schuldig over het loslaten van Ultron op de wereld. Steve Rogers (Evans) is tegen, hij vindt de vrijheid die hij nu heeft erg prettig en vraagt zich af wat er gebeurt als hij moet ingrijpen in een conflict waar hij niet achter staat of juist niet mag ingrijpen in een conflict waar hij wel partij in wil kiezen. Het staat de Avengers natuurlijk altijd vrij om met pensioen te gaan. 

Terwijl de verschillende Avengers nadenken over het Akkoord en hun standpunt daarin, gaat de VN bijeenkomst gewoon door. Sommigen willen tekenen, anderen niet. Dan vindt er een fikse explosie plaats tijdens de VN bijeenkomst. Hierbij komt de Koning van Wakanda (wiens hoogwaardigheidsbekleders ook al omkwamen bij de aanslag in Nigeria) om het leven. Het lijkt erop dat het Bucky Barnes (Stan) was, die de aanslag pleegde, dus de hele wereld is nu op pad om deze man te vinden. Steve heeft nog steeds hele warme gevoelens voor de enige man ter wereld die zich nog kan herinneren hoe WOII daadwerkelijk was en probeert Bucky te onderscheppen voor hij doodgeschoten wordt door de ordehandhavers. 
Dit eindigt in een flinke achtervolging met veel explosies en gedoe. Bucky is niet zomaar te vangen. Steve achtervolgt hem en probeert hem te beschermen tegen de ordehandhavers, die steeds kwader worden, hij krijgt daarbij steun van zijn vriendje Sam Wilson (Mackie). En ondertussen lijkt er ook nog een neutrale partij zich te bemoeien met het conflict, een Panter-achtige man (Boseman). Het eindigt met een massale arrestatie van Bucky, Steve, Sam en T'Challa, zoon van de oude Koning van Wakanda en nu de nieuwe Koning van Wakanda, die zich verkleedt als een Panter (dit moet toch wel een godvergeten PR nachtmerrie zijn geweest). 

Na zijn arrestatie loopt het conflict tussen Steve en Tony hoger op. Steve wil kunnen blijven doen wat hij altijd al deed, namelijk vechten voor het Goede. Tony daarentegen wordt verteerd door schuldgevoel over de doden die hij op zijn geweten heeft.

En ik denk dat we hier ook wel een flink stuk van het intermenselijke conflict te pakken hebben. Steve is een soldaat, had ouders die ook in het leger gediend hadden, is daartoe opgeleid en heeft een flinke carriere als soldaat achter de rug. Hij heeft hoogstpersoonlijk mensen gedood en heeft toe moeten kijken hoe andere stierven door acties van derden en door ronduit botte pech. En hij heeft daar vrede in gevonden met een eigen morele code. Hij gebruikt alleen geweld wanneer het nodig is, probeert zo min mogelijk slachtoffers te maken en troost zich met de gedachte dat als hij niet had ingegrepen, er waarschijnlijk meer slachtoffers waren gevallen. 
Maar Steve wil ook blijven vechten voor het Goede. Er is kennelijk nooit een moment wanneer iemand anders dat over kan nemen, er is kennelijk ook niemand anders die daar een goede, onderbouwde mening over kan hebben. En hij kan ook nooit stoppen met vechten. 

Tony is een burger. Toen hij zich realiseerde dat er onschuldige slachtoffers vielen door zijn wapens heeft hij de fabricage ervan stopgezet (Iron Man 1), heeft zich op andere dingen gericht (Iron Man 2, Avengers) en probeert eeuwige vrede te creëren (Age of Ultron). Ieder slachtoffer is er een teveel en raakt hem diep, of hij daar nu direct voor verantwoordelijk is of niet. Dit hangt deels ook samen met zijn enorme ego en trots natuurlijk. Hij kan maar moeilijk accepteren dat tragedies soms gewoon gebeuren, vanwege botte pech, niet meer (daarmee is hij trouwens ook een mooie verbeelding van de hoofdzonde van trots, iemand die niet de wil van god kan accepteren, maar zichzelf overal voor verantwoordelijk acht). 
En verder is Tony iemand met een enorme drive om dingen te doen en te maken en niet iemand die eens rustig de mogelijke consequenties van zijn daden overdenkt. Als hij eens vijf minuten nadacht over waar hij nou helemaal mee bezig was, was Age of Ultron waarschijnlijk een heel andere film geweest.  

En terwijl de jongetjes onderling uitvechten wie er gelijk heeft, blijkt dat er iemand (Brühl) Bucky aan het interviewen is, en daarmee ook opzettelijk weer zijn Winter Soldier persona triggert. Bucky ontsnapt, slaat de boel kort en klein en creëert meer en meer chaos. Steve en Sam willen erachteraan om Bucky tegen te houden. En Generaal Ross wil Steve, Sam en Bucky ook weer stoppen, maar Tony overtuigt hem ervan om het de (legale?) Avengers te laten oplossen. 
Het komt tot een gevecht op het vliegveld van Leipzig, waar de Avengers zich definitief in twee kampen verdeeld hebben. Onder leiding van Steve zijn er Sam, Wanda Maximoff (Olsen), Clint Barton (Renner) en Scott Lang (Rudd) en onder leiding van Tony zijn er James Rhodes (Cheadle), Natasha Romanoff (Johansson), Vision (Bettany) en Peter Parker (Holland). Ook T'Challa doet mee met Tony, maar lijkt toch iets meer een eigen agenda te hebben. 
Tijdens het gevecht voelen de voormalige partners en vrienden zich erg ongemakkelijk. Alleen Tony, Peter Parker en T'Challa lijken zich helemaal in het gevecht te storten. De rest probeert met zo min mogelijk geweld hun doel te bereiken, vandaar dat het allemaal vrij lang duurt. De verschillende vriendschappen komen ook flink onder druk te staan. 

Ik wil hier toch even de tijd nemen om te zeggen dat ik met dit gevecht toch weer flink wat respect voor Tony Stark verloor. 
Tijdens de voorbereiding op dit gevecht besluit hij dat hij nog wat extra steun nodig heeft in de vorm van Spider Man, dus hij haalt Peter Parker over om mee te doen. Maar Peter is op dat moment een jaar of 15, leerplichtig en woonachtig in New York, onder voogdij van zijn Tante May (Oom Ben is al dood en Pa & Ma Parker zijn ook niet in beeld). En in een gevecht tegen andere (super)volwassenen gaat hij toch hoogst waarschijnlijk onnodig risico lopen, fysiek gewond raken, geestelijk beschadigd raken (Tony worstelt al 2 films met PTSS) en misschien zelfs doodgaan. Zelfs als de andere helden doorhebben dat Peter Parker minderjarig is en daar rekening mee willen houden, een ongeluk zit in een klein hoekje. 
Dus Tony Stark is verantwoordelijk voor het vervoeren (ontvoeren?) van een minderjarige over landsgrenzen heen, zonder toestemming van de gezaghebbend voogd, om hem in te zetten als kindsoldaat?!? WTF!?! Toegegeven, meestal zijn we bang dat dit soort kids eindigen in een gruwelijke hel van seksuele slavernij, maar kindsoldaatschap is ook geen pretje en gaat vaak samen met seksuele slavernij. Ik zou denken dat Tante May, de staat van New York, de VS en waarschijnlijk ook wel de Duitse overheid daar een mening over hebben. De VN is ook tegen op het inzetten van kind-soldaten in conflicten. 
Dus Tony Stark, op zoek naar een overkoepelend orgaan om onderbouwing te geven aan beslissingen van de Avengers om deel te nemen aan conflicten en dat gevonden hebbend in de door de VN geaccordeerde Sakovia overeenkomst, treedt hier prompt de (andere) regels van datzelfde orgaan met de voeten, door een minderjarige opzettelijk in gevaar te brengen, om een ontsnappende crimineel tegen te houden (en geen apocalyptische gebeurtenis of zo he?). Net als bij Age of Ultron kreeg ik even de behoefte om Tony flink om de oren te slaan met wat boeken over de internationale rechten van het kind. 

In ieder geval, Steve en Bucky weten te ontsnappen en het gevecht loopt op zijn eind. Peter is gewond geraakt en wordt naar huis gestuurd, Vision mikte verkeerd en schoot per ongeluk teamgenoot James neer en de overblijvende teamleden van Steve (Sam, Wanda, Scott en Clint) worden gevangen genomen en verdwijnen in een oubliëtte onder leiding van General Ross. Tony voelt zich wel enigszins slecht over dat zijn vriendjes uit eerdere films zo eindigden en vraagt zich af of hij eigenlijk wel het juiste heeft gedaan door in te stemmen met de Akkoorden (zie, dat bedoelde ik met vijf minuten nadenken). 
Inmiddels is Tony erachter gekomen dat Bucky misschien wordt gebruikt als zondebok en helemaal niet betrokken was bij de aanslag op de VN conferentie. Generaal Ross is niet echt geïnteresseerd in die informatie. Hij wil nu Steve, Bucky en anderen ook achter tralies hebben. Tony realiseert zich dat hij misschien wat verkeerde keuzs heeft gemaakt en vraagt een gevangen genomen Sam om een mogelijke locatie voor Steve, om hem bij te kunnen staan de naam van Bucky te zuiveren en zijn vriendjes weer uit de gevangenis te kunnen krijgen. 
T'Challa, die nog altijd zijn eigen agenda heeft, volgt Tony. 

In Siberië komen Steve, Bucky, Tony en T'Challa min of meer gelijktijdig aan in een onderzoekslab waar Bucky werd vastgehouden en uitgezonden op missies van HYDRA. Daar zijn nog meer supersoldaten aanwezig, maar die zijn inmiddels wel dood. Ook de man die Bucky's Winter Soldier persona activeerde is daar aanwezig. Hij zet uiteen dat zijn familie is gestorven toen Sakovia naar beneden stortte en dat hij nu wraak wil op de Avengers, wiens schuld het allemaal was. Door Bucky te reactiveren als Winter Soldier heeft hij een wig tussen de Avengers gedreven. En nu kan hij laten zien dat het Bucky was, die verantwoordelijk was voor de dood van de ouders van Tony Stark (uit de openingsscenes van de film bleek dat al, en ook dat Tony die klap eigenlijk nooit goed verwerkt had) en dat Steve dit wist en expres verborgen had gehouden voor Tony. 
Dit leidt natuurlijk tot weer een gevecht tussen Tony en Steve, met wat hulp van Bucky. Uiteindelijk weten Steve en Bucky weg te komen, waarbij Steve zijn schild achterlaat. 
T'Challa realiseert zich dat hij lange tijd de verkeerde verantwoordelijk hield voor de dood van zijn vader. Als hij zich realiseert dat het de Sakoviaanse man is, stopt hij met Bucky achtervolgen en zorgt ervoor dat de Sakoviaanse man blijft leven om berecht te worden.   

Al met al weer een zeer goede film, met een goed evenwicht tussen actie en explosies en realistisch aandoende karakterontwikkeling. De conflicten die al benoemd werden in de eerdere films worden verder, logisch uitgewerkt en leidden tot meer en meer scheuren in het team. Het is daarbij geen heel opwekkende film. Ik vond Winter Soldier en Age of Ultron al behoorlijk somber, dit is alleen maar erger. 
Maar ergens heb ik, net als bij Thor 1, het idee dat deze hele film te voorkomen was geweest als na afloop van The Avengers SHIELD had geïnvesteerd in een driedaagse cursus "Teambuilding in moeilijke omstandigheden" of zo. Het is dan al erg duidelijk dat het team bestaat uit individuen met een zeer verschillende achtergronden en zeer verschillende belangen en motivaties. In tijden van crisis zijn zij redelijk eenvoudig te manipuleren (Go Nick Fury met je bebloede plaatjes!) tot een eenduidig doel. Maar zodra de ernstigste crisis voorbij is, valt het team uiteen en streeft iedereen weer zijn eigen belangen na. 

En hoe moet het nu verder met de Avengers? Er was wel enige toenadering en begrip weer tussen Tony en Steve, maar Steve, Bucky, Sam, Clinton, Wanda en Scott zijn voortvluchtige, internationale criminelen. Tony heeft het respect verloren van een aantal zeer belangrijke mensen (Pepper Potts heeft de relatie al verbroken, Steve is niet langer zijn vriend, Natasha is ondergedoken), zijn beste vriend is gedeeltelijk verlamd, T'Challa heeft andere belangen en verstopt nu Bucky in Wakanda. 
Thor en de Hulk zijn nog steeds missing in action. en we weten dat Thanos nog steeds alle infinity stones wil verzamelen, waarvan Vision er een heeft. 

Het ziet er somber uit. 

woensdag 18 mei 2016

Nog steeds aan de peulvruchten

Nog steeds lukt het me om eens in de week peulvruchten op tafel te zetten. Ik heb er alleen meer moeite mee om er regelmatig een stukje over te schrijven. Sinds de laatste keer dat ik schreef over de peulvruchten heb ik toch al zeker drie keer weer opnieuw peulvruchten gegeten. Ik heb het recept voor linzensoep van mijn moeder van stal gehaald en op de spellendag aten we soep van doperwten met Lavas. Deze heb ik als recept nog nooit helemaal uitgeschreven.

Lavas



Benodigdheden
* Boter
* gesnipperd uitje
* sla (een kropje gewone sla, of 2 kropjes van iets kleins, het slinkt nogal)
* 500 gram aan doperwten (ik neem bevroren)
* 1 liter water
* Bouillonblokjes
* een paar blaadjes lavas (de smaak is nogal sterk, dus niet te veel)


Bereiding
* Fruit de ui in de boter
* Voeg de gesneden slablaadjes toe en roer tot de boel flink geslonken is.
* Voeg de doperwten toe en roer rond
* Voeg water en bouillonblokjes toe en breng zachtjes aan de kook.
* Voeg de Lavasblaadjes toe
* Laat een paar minuten koken tot de erwten gaar zijn.
* Pureer tot de soep de consistentie van je voorkeur heeft.
* breng op smaak met peper, zout en eventueel meer lavas.


En laatst had ik weer vrienden over de vloer en toen heb ik een recept uit een oud kookboek erbij gepakt. Ik heb het kookboek nog gekregen voor ons trouwen, meer dan 10 jaar geleden en ik maak er regelmatig wat uit.

Nog steeds bij Bol
Er stond een recept in voor Linzensoep. Erg eenvoudig, alleen ui, rode linzen, komijn en kurkuma. Niet verkeerd met wat salade en wat brood, maar ik heb toch liever de soep van mijn moeder.

dinsdag 17 mei 2016

Pendragon XXXV - Belegering van Levcomagus

Alweer een Pendragon aflevering! Dit keer worden er flink wat huwelijken gesloten en zien we dat door het gebrek aan sterk leiderschap er nieuwe allianties worden gesloten! Koning Nanteleod van Escavalon trekt steeds meer leenheren van Logres naar zich toe.

Pendragon Pagina
Geschiedenis van Logres
Brikus van Botley
Caulas van Devon
Dafi de Grote
Ebel van Burcombe
Ignaeus van Broughton


Eind april 505, Caerwent, Escavalon

Earl Robert van Salisbury arriveert met zijn moeder, vrouwe Ellen en zijn familie en aanhang in Caerwent, aan het hof van Koning Nanteleod. Earl Robert zal trouw zweren aan Nanteleod als zijn nieuwe leenheer en in ruil daarvoor huwen met Sinead, een dochter van Nanteleod.

Robert,
Earl van Salisbury

1 Mei 505, Caerwent

In de oude Basilica van Cearwent zweert Earl Robert trouw aan Koning Nanteleod. Hij doet dit in het zicht van alle belangrijke hoogwaardigheidsbekleders van Koning Nanteleod (zoals Sir Caulas, Earl van Devon) en van Earl Robert (zoals Sir Ignaeus). 
Daarna vindt het huwelijk plaats tussen Earl Robert en Prinses Sinead, dochter van Nanteleod. Nanteleod is zelf Christelijk, maar hij weet dat veel van zijn onderdanen, waaronder zijn vrouw, Morgaine, nog zeer heidens zijn. Daarom vindt dit huwelijk plaats in een kerk, maar op een belangrijke, heidense feestdag. 
De kerkklokken luiden om dit heugelijke feit te vieren en Sir Brikus voelt zich een beetje misselijk worden. Maar hij houdt zich goed. 

Sir Brikus heeft als half-faerie moeite met dingen die expliciet christelijk zijn, zoals klokgelui. Daarnaast is het nu zomer en dat beïnvloedt zijn lustful (+3 Lustful in de zomermaanden). 

De restanten van de Basilica van Caerwent.

Dan is het tijd voor feest. In het kasteel van Nanteleod wordt er gegeten en gedronken ter ere van het bruidpaar. Sir Ebel laat zich gaan met de wijn (temperate fail), wordt dronken en zingt het egeltjes-lied, vals. (singing fail). Sir Dafy ziet de bui al hangen. Hij weet dat Sir Ebel en hij in zeer slechte reuk staan bij Earl Robert en een schunnig lied tijdens de bruiloft gaat dat niet beter maken. Dus hij leidt een dronken Sir Ebel weg, met beloften van meer drank.
Buiten kalmeert Sir Ebel niet en probeert weer terug naar binnen te gaan. Sir Ignaeus, die alles altijd graag in goede banen wil leiden, steekt zijn aangetrouwde neef Dafy een handje toe bij het in bedwang houden van Ebel. Hij probeert Ebel zelfs in de slotgracht te duwen. Sir Ebel is dan misschien wel dronken, maar niet geheel incapabel en hij weerstaat Sir Ignaeus. 

Ondertussen laat Sir Brikus zich ook gaan en hij flirt schaamteloos met Clara, een hofdame van Vrouwe Morgaine, met zeer grote vlechten. Clara laat zich deze aandacht welgevallen en de avond eindigt in een naburige hooimijt (Lustful critical), zoals het ook hoort voor goede heidenen op deze bijzondere avond. Maar Vrouwe Morgaine ziet dit allemaal. En hoewel zij als heiden ook weet dat mensen toe moeten geven aan hun door de goden gegeven impulsen, voelt zij toch een kleine steek in haar hart (fail Love Brikus). 

2 mei 505, Caerwent

Koning Port van Wessex is opgetrokken! Momenteel belegert hij Levcomagus. Hoewel Levcomagus formeel in Silchester ligt, wil Earl Roderick toch snel naar huis. Zijn moeder woont in Levcomagus en hij wil niet dat haar bezittingen vernield worden. Daarnaast heeft de Ulfius, Earl van Silchester hem enorm gesteund tijdens de Rebellie van Salisbury en Earl Robert zou nu een kwade buur zijn, wanneer hij Levcomagus nu niet te hulp zou schieten.

Port,
Koning van Wessex

Earl Robert en zijn ridders rijden snel naar Levcomagus met steun van zijn nieuwe leenheer. Zijn vrouw en de andere vrouwen in het gezelschap blijven veilig achter in Caerwent.

De Slag bij Levcomagus

Koning Port is verrast door de snelle komst van Earl Robert en zijn ridders. De slag die volgt is een korte. De ridders van Earl Robert zijn succesvol en jagen de Saksen op de vlucht. De ridders weten zelfs Koning Port zelf gevangen te nemen!
Na afloop van de Slag bij Levcomagus zendt Sir Caulas een boodschap naar Koning Nanteleod over de overwinning op de Saksen van Wessex. En Sir Ebel neemt de banier van Koning Port mee naar huis, om daar naast de banieren van Koning Octa en Koning Eosa te hangen, die ooit door Sir Eliot veroverd waren.

Winterphase 505/ 506

Sir Brikus trouwt met Clara van Escavalon, met de grote vlechten. Hij vraagt hiervoor Morgaine om toestemming in een privéonderhoud. Morgaine's hart breekt opnieuw, maar zij kan niets anders doen dan toestemming geven. Zij geeft zelfs nog het leen van St. Brides Netherwent mee aan Clara als een bruidschat. Wel eist zij dat Clara en Brikus regelmatig op bezoek komen in Caerwent, aangezien zij hen niet kan missen. (Love Clara 6, Amor Morgaine 13 voor Brikus)
Brikus arrangeert ook een huwelijk voor zijn achternicht Anna van Steeple Langford, zij is inmiddels ook 15 jaar. Zo haalt hij nog een knappe jongeman uit Escavalon naar Salisbury. Dan heeft Clara tenminste een bekend gezicht om zich heen. 
Verder krijgt Brikus het nieuws dat zijn moeder Taxus gestorven is. Het bericht is een beetje onduidelijk. Het is moeilijk voor elfen om te sterven. Maar zijn moeder is toch niet meer. 
Dat is nog niet het einde van de tragische gebeurtenissen. Ook Antonia van Brougton sterft, zij was op zeer jonge leeftijd gehuwd met Bradwen van Steeple Langford (tot grote woede van haar oom Sir Ignaeus) en schonk hem twee zonen.  

Sir Ignaeus en Balinette krijgen een zoon, die zij Marcus noemen. Ook geven zij een feest die winter. Maar ondanks dat Ignaeus jarenlang regent voor Salisbury is geweest, wil het feest niet van de grond komen. Hij krijgt de naam een slecht gastheer te zijn. 

Sir Caulas krijgt ook weer een zoon bij zijn vrouw Cygna, zij noemen hem Arnold. 

Sir Dafy bemerkt dat zijn tante Bene wel erg veel geluk lijkt te hebben. Waarschijnlijk is zij gezegend door de goden. 

Sir Ebel en Millie krijgen weer een dochter, Maeve genaamd. Ook komt er een roofridder langs die beweert dat Vrouwe Alis haar man Guy bedroog en dat haar dochter Esclarmonde geen erfgenaam van Guy is. Sir Ebel heeft geen idee wat de rare ridder denkt te kunnen bereiken met dit verhaal en zonder plichtplegingen laat hij deze ridder tijdens een duel zijn ongelijk inzien. 


maandag 16 mei 2016

Krijgers en overheersers

Ik alweer aan cultuur gedaan! Samen met +Daniel Mioque ben ik naar een voorstelling van Tala Mena Siwa gegaan, een Molukse Zang- en Dansgroep. De voorstelling heet Krijgers en Overheersers en gaat over de geschiedenis van de Molukse gemeenschap. Van hun begin op de berg Nunusaku op het eiland Ceram, naar de kolonisatie en de-kolonisatie, de komst naar Nederland, de spanningen in Nederland met de kapingen in de jaren '70, de band met de Molukken, waar de onrust ook bleef en de dag van vandaag.


De verschillende sleutelscenes werden uitgebeeld door acteurs, terwijl op de achtergrond muziek werd gemaakt en traditionele liederen werden gezongen. De allereerste Molukse voorvader bleef altijd op het toneel en keek toe hoe het zijn nakomelingen verging in de verschillende fases van hun geschiedenis.
Ondanks dat ik vrij weinig weet van de geschiedenis van de Molukken (behalve dat wat ik indertijd tijdens de geschiedenisles heb geleerd), vond ik het verhaal goed te volgen, informatief en emotioneel aangrijpend. En ik was niet de enige. De zaal zat vol met mensen van Molukse afkomst (iedereen leek elkaar te kennen) en er werd meegejuicht, geklapt en af en toe ook een traantje weggepinkt bij de verschillende scenes.

De trailer

Een bijzondere ervaring en heel erg leuk om mee te maken.

zondag 15 mei 2016

Geniale visioenen

We zijn naar de tentoonstelling van Jeroen Bosch geweest in het Noord-Brabants Museum. Samen met +Sander Hartogensis en de kinderen zijn we er vorige week heen geweest. Er was natuurlijk al een lange tijd veel aandacht voor deze expositie en we wilden eigenlijk wat eerder gaan, maar we konden geen goed moment meer vinden, dus we gingen op de allerlaatste zaterdag.
Mijn hemel wat was het druk!
De man zelf, denken we. 
Maar ondanks de drukte hebben we toch wel het een en ander kunnen bekijken. De grote en beroemde werken als de Tuin de Lusten en de Hooiwagen waren aanwezig. En met de grote kinderen konden we (met even wachten) er dichtbij komen. En de gekke beestjes en wezentjes van Jeroen Bosch spreken natuurlijk ook aan.
Onze zoon houdt erg van aardbeien en onderaan het middenpaneel van de Tuin der Lusten heeft een man een aardbei te pakken die groter is dan hijzelf. Wat wil je nog meer in het leven?

De tuin der Lusten

De Hooiwagen hebben we ook van dichtbij bekeken. Ik kon gelukkig wat uitleggen over de achterliggende symboliek. Mensen op de hooiwagen die op zouden moeten letten, maar afgeleid zijn door een duiveltje dat muziek maakt. Alles en iedereen die hooi probeert te stelen. Mensen die vechten om het hooi en elkaar zelfs neersteken in hun geruzie. De kinderen vonden dat heel aansprekend.
De hooiwagen

Een paar jaar geleden waren we met de kinderen in Bayeux en toen hebben we ook het Tapijt van Bayeux bekeken. Wat de kinderen toen erg leuk vonden was dat er allerlei kleine, maar herkenbare scenes te zien waren. En Jeroen Bosch werkte ook zo. Er was natuurlijk een grote boodschap te zien in het schilderij, maar dat werd in allerlei kleine brokjes verteld. En door dan weer te focussen op de kleine delen, konden ze het grote schilderij wat meer waarderen.

Onze jongste dochter was ook mee en die hield het heel goed voel, maar werd na anderhalf uur staren naar kuiten van andere mensen, vanuit de kinderwagen, toch wat ongedurig. Dus toen moesten we helaas weer een einde maken aan de tentoonstelling. We hebben ons nog even laten gaan in de museumshop en ik heb een dik boek gekocht met de plaatjes van Jeroen Bosch, en allemaal uitleg erbij. Dus dat kan ik gebruiken om me gezelschap te houden op eenzame avonden.

Onze jongste dochter vindt het ook mooi. 
En onze jongste dochter vond het boek de volgende dag en ging er meteen druk in bladeren en benoemde meteen de rare beestjes die ze aantrof.

Ik ben blij dat ik gegaan ben en de kinderen vonden het ook indrukwekkend. Maar ik had het denk ik iets meer kunnen waarderen als het allemaal wat rustiger was geweest. Maar ja. Daar doe je niets aan.


vrijdag 13 mei 2016

Zomerse Spellendag

Het was weer de vrijdag na Hemelvaart en dat betekent een Spellendag in huize Hartogensis. Het was alweer de vijfde keer dat we deze zomerse spellendag organiseren in ons nieuwe huis in Malden (ons huis is dus ook zo nieuw niet meer). Deze spellendag was dit keer vrij rustig. Hij viel samen met de wargaming conventie in Braunfels waar veel van onze hardcore gaming vrienden heen gingen.

Maar de gezelligheid zit hem natuurlijk in de kwaliteit van het bezoek, en niet de kwantiteit. Dus hebben we een leuke dag gehad met een paar vrienden en veel spellen. In de middag was het lang rustig. +Sander Hartogensis speelde spellen met de kinderen, waaronder Spookslot, wat de kinderen laatst nieuw gekregen hebben. Mijn oudste dochter had nog een vriendinnetje over de vloer die ook meespeelde.
Later in de middag kwamen nog vrienden +Joost Vermeulen en +Koen Verberne langs. Met hen en mijn zoon speelden we een rondje Morgenland, waarna we definitief besloten dat het spel te lang duurde, geen "Joy sparkte" en het verdween naar de weggeefstapel.

Hij kijkt wat sip, maar dat is de warmte.

Aan het einde van de middag kwam +Daniel Mioque ook nog langs, net op tijd voor het avondeten. Voor het avondeten had ik soep van doperwten en lavas gemaakt. Dus ik voldeed ook nog eens aan mijn opgelegde uitdaging om meer peulvruchten op tafel te zetten. En andere mensen hadden cakes en indonesisch eten meegenomen. Dus we konden onze buikjes ook lekker rond eten.

In de avond wilde mijn oudste dochter nog naar het discozwemmen met haar vriendin en mijn zoon bleef achter om met ons nog wat Codenames te spelen. Terwijl +Sander Hartogensis even later de grote kinderen naar bed bracht, speelden we ook nog wat Vroeger of Later, inmiddels vaste prik op onze spellendagen. In de late avond vonden we ook nog tijd voor een rondje Lords of Waterdeep.

Dus, ondanks dat het vrij rustig was, was het heel gezellig en heb ik meer spellen kunnen spelen dan wanneer er meer vrienden over de vloer waren geweest.

Kerst 2007
Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012
Kerst 2012
Hemelvaart 2013
Kerst 2013
Hemelvaart 2014
Kerst 2014
Hemelvaart 2015
Kerst 2015

woensdag 11 mei 2016

Konmari op de spellencollectie

+Sander Hartogensis en ik spelen graag spellen. En in de loop der jaren hebben we zo, links en rechts, behoorlijk wat spellen verzameld. We kochten ze zelf, we kregen ze van vrienden cadeau, we kregen kinderen en die kregen ook weer spellen en voor je het weet heb je een aardige collectie opgebouwd.

Maar ik kreeg er een beetje genoeg van. Die spellen stonden in de woonkamer op verschillende plekken, op de kinderkamers, op de zolder op verschillende plekken. En het ergste was, de meesten speelden we nooit meer. Want ze waren bij nader inzien niet leuk, we hebben ze vaak genoeg gespeeld of de kinderen waren ze ontgroeid. Maar het was toch moeilijk om ze weg te gooien. Ieder jaar nomineer ik er wel een paar om weg te doen, maar Sander wist altijd weer argumenten te verzinnen om ze toch maar weer te houden.

Een tijdje geleden kwam ik in aanraking met een nieuwe manier om extreem op te ruimen. Ontwikkeld door een Japanse mevrouw, Marie Kondo, die een hele nieuwe kijk had op het opruimen van spullen. Je moet niet alleen beslissen wat je weg wil gooien, je moet vooral beslissen wat je wil houden. Hier heeft ze boeken over geschreven die ook weer als warme broodjes over de toonbank gaan. Ik heb het boek niet gekocht, maar op internet is genoeg te vinden over haar methode. En ik besloot om die ook eens los te laten op onze spellenverzameling.

De volledige collectie, ik vond het best veel. 
De eerste stap is om alles wat je wil opruimen te verzamelen op een plek. Dus dat deden we. En daar waren we nog langer mee bezig dan we dachten.
Dan is het de bedoeling dat je ieder individueel voorwerp vastpakt en besluit of dit je nog blij maakt. Omdat de spellen voor ons allemaal bedoeld zijn, kon één persoon niet beslissen of een spel moest blijven of gaan. Dus dat beslisten we samen. En zeer tegen de zin van Marie Kondo in besloten we ook dat we sommige spellen zouden bewaren tot als ons jongste kind wat groter zou zijn.

Dit kan weg!

En er kon nog een hele wasmand voor spellen weg! Veel meer dan waar ik Sander normaal toe wist te bewegen. Wat heerlijk! we bleken wat dubbele kinderspellen te hebben (hoeveel versies van memory heb je nodig?) en nog wat spellen die bij nader inzien niet zo leuk waren, toch nooit meer gespeeld worden of ook makkelijk electronisch te spelen zijn.

Morgenland
En wat ik ook een fijn bijkomend voordeel vond, was dat Sander nu weer eens goed zicht had op wat we in huis hadden en in de dagen erna heeft hij weer eens Morgenland gespeeld en besloten dat het bij nader inzien niet zo goed was en heeft het toen ook bij de wegbreng-stapel gelegd. Hij heeft met de kinderen ook weer eens Samurai gespeeld, dat ook al veel te lang in de kast lag te verstoffen. En hij heeft meteen al plannen om een paar spellen binnenkort weer eens te spelen met vrienden.  

Afbeeldingsresultaat voor board game samurai
Samurai

Dus ik zeg, die Konmari methode is ook prima toe te passen op spellen. Door alles eerst te verzamelen wordt je even geconfronteerd met hoeveel je hebt. En je afvragen of je ergens blij van wordt door het in je leven te houden, is ook een mooie afweging om iets te bewaren.



dinsdag 10 mei 2016

Vlierbessenvodka martini

Een tijdje geleden vertelde ik hier over de vlierbessenvodka die ik ging maken. Inmiddels heb ik die uitgeschonken! En opgedronken, hips!
In eerdere experimenten met het maken van likeur van vodka en fruit merkte ik dat er wel erg veel vodka achterbleef in het fruit en dat het er moeilijk uit te knijpen was, dus een tijdje geleden investeerde ik in wat neteldoek om de boel in te laten uitlekken.

Vlierbessenvodka martini

We hebben de vodka een paar keer puur gedronken, na koelen in de ijskast en vriezer. Dat was erg lekker. De vlierbessen hebben een friszure smaak, en met wat suiker kwam dat heerlijk tot zijn recht in de vodka.
Maar ik heb er ook cocktails mee gemaakt, vodka-martini's (net als James Bond!) Dus 1 deel vodka en 1/3 deel vermouth, shaken (uiteraard) en dan met een sliertje citroenschil. Ook heerlijk. 

En nu is het alweer op! Maar ik zie al weer verschillende trossen bloesem aan de vlierbesstruik, dus volgend jaar kan ik dit zeker weer maken.

maandag 9 mei 2016

Vakantie in Domburg

Ik wil nooit meer weg!

Het was weer tijd voor ons jaarlijkse weekeindje weg zonder kinderen! Wat mij betreft zijn dat altijd de beste weekeindjes. Wandelen in ons eigen tempo, eten zonder anderen te hoeven voeren, een boekje lezen zonder mensen uit elkaar te hoeven trekken. Heerlijk!
Dit keer gingen we naar Domburg. Zeeland is een favoriete vakantiebestemming voor ons. We zijn al eens met het hele gezin in Cadzand en in Bruinisse geweest. En een paar jaar geleden ook naar Burgh - Haamstede. Toen we twee jaar geleden met de kinderen ook in Zeeland waren, maakten we toen ook een wandeling door Domburg en langs de Manteling. We vonden dat toen erg mooi, maar konden er met de kinderen niet echt van genieten. Dus we besloten dit jaar om eens zonder kinderen terug te gaan en lekker te genieten.


Vrijdag

De eerste dag hebben we eerst kinderen gedropt bij verschillende groot-ouders en reden daarna door naar Domburg. We hadden een appartementje gehuurd aan de Nehalenniaweg, echt pal achter de duinen. In de middag hebben we nog een korte wandeling over het strand en langs de duinen gemaakt. Ook kochten we nog wat ansichtkaartjes om naar de Opa's en Oma's te sturen die op de kinderen pasten. Die zouden dan de volgende dag meteen aankomen.
In de avond gingen we uit eten bij de VisBar, een heerlijk visrestaurant. We hebben ons heerlijk laten gaan met een lekker stukje vis voor ons beiden. En natuurlijk heerlijke conversatie!

Het strand bij Domburg. 

Zaterdag

Zaterdag gingen we naar Middelburg om wat te winkelen en te genieten van de mooie, oude stad. Sander kocht nog Amon Ra in Spellenwinkel De Burcht. En in de Kite Gallery heeft Sander nog een mooi geribbeld werpballetje gekocht. Vijf jaar geleden deed hij dat ook, toen kocht hij een groene, die we sindsdien altijd kwijtraken tussen bomen. Dus nu hebben we een neon-rode gekocht.
In boekenwinkel de DRVKKERIJ hebben we ook nog een tijdje rondgeneusd en ik heb daar een prachtige, hardcover, geannoteerde verzameling van een aantal Lovecraft - verhalen kunnen kopen. Hij was een beetje aan de prijs, maar van eerdere feestjes had ik nog wat boekenbonnen liggen.

Geannoteerd!
Yum!
Ook hebben we nog een lekkere stevige lunch gehad bij de Middelburger, een hamburgerrestaurant.

We hadden hierna nauwelijks nog behoefte aan avondeten. 
Na een dagje winkelen en een stevige lunch, hadden we niet zoveel zin meer in uit eten gaan. Dus die avond hebben we lekker thuis wat gegeten van een maaltijdsalade, kibbeling en champagne, die we nog hadden van ons jubileum-feestje

Met champagne en Absinthe (ook van ons feestje) kun je trouwens heerlijke cocktails maken, Death in the Afternoon. Naar een recept van Ernest Hemingway, op zijn advies moest je er in de middag 3 á 5 langzaam drinken. Wij houden het bij eentje en zijn dan tot niets meer in staat. 


Zondag

De Manteling met de verwrongen bomen.
Zondag hebben we een hele lange wandeling gemaakt. We zijn van Domburg, door de Manteling gewandeld, langs kasteel Westhove en langs Oostkapelle naar het Oranjezon gebied. Toen vonden we wel dat we een lunch hadden verdiend en die aten we bij paviljoen Aloha. Maar toen moesten we nog weer helemaal terug. De terugweg liepen we over het strand. Onze voetjes werden heerlijk gescrubd door het zand en waren poezelig zacht, toen we terugkwamen bij ons huisje.

Kasteel Westhove
Sander heeft een appje waarmee hij routes bij kan houden en we zagen dat we meer dan 16 km gelopen hadden! Dat vond ik best veel.

Lunch bij Aloha
Die middag hebben we niet veel meer gedaan en in de avond gingen we uit eten bij restaurant El Fuego, waar we genoten van een lekkere Mexicaanse maaltijd.

Voetjes scrubben

Maandag 

Maandag was ons vakantietje alweer voorbij. We ruimden wat op, aten een ontbijtje, maakten nog een korte strandwandeling en gingen toen door naar Veere, een nabijgelegen stadje. Daar slenterden we nog wat door de haven, aten een bolus, vergaapten ons aan de enorme Grote Kerk en toen was het weer tijd om naar huis te gaan. 

Een kade bij de haven. 

De Grote Kerk van Veere is echt heel groot!
Bolussen, dus...
We haalden de kinderen op bij de grootouders en gingen toen weer door naar huis. De oudste kinderen hadden ons nauwelijks gemist. Maar onze jongste was wel zo blij ons weer te zien, dat ze wel erg verdrietig werd, wanneer we even uit beeld verdwenen. 
Gelukkig was er nog de rest van de meivakantie om weer veel tijd aan elkaar te besteden.