Falafel

In het kader van het jaar van de peulvrucht, heb ik afgelopen weekeinde weer peulvruchten op tafel gezet. Van kikkererwten heb ik dit keer falafel gemaakt. Niet eens zo heel moeilijk en naar mijn idee erg lekker, hoewel de kinderen het niet hoefden (ze weten niet wat ze missen).

Een blijvertje in onze boekenkast. 



In een vorige post noemde ik het ook al, dit recept komt uit De Oriëntaalse Keuken, een boek dat +Sander Hartogensis en ik jaren geleden voor ons huwelijk kregen. En waar we dus nog steeds recepten uit maken.


Kikkererwten. 

De falafel maken was niet zo moeilijk als ik vreesde, maar wel tijdrovend. De kikkererwten moeten eerst een nacht tot 12u weken en dan nog 1 á 2 uur koken (ideeën over wel of niet koken verschillend, maar goed, ik kookte ze dus), tot ze echt superzacht zijn. Dan pureren met kruiden (daar kan ik volgende keer wel iets sterkers van maken, ik vond het nu vrij mild) en dan bakken in olie. De bolletjes vielen daarbij nog wel weer een beetje uiteen, wat jammer is (en wat dus kennelijk te voorkomen is door de kikkererwten juist niet te koken).
Maar met de falafel in pitabroodjes, met wat lekkere sausjes en groenten en feta kaas, was een heerlijke, vegetarische maaltijd. Wat mij betreft geschikt om eens op herhaling te mogen.