Translate

woensdag 31 maart 2021

Farinata

Een tijdje geleden waren Sander en ik alweer een hele tijd bij elkaar. En romantisch als Sander is, wilde hij daarbij stilstaan met een cadeautje. En ik werd verrast met een mooi boek, het Historisch Bakboek: Brood van Manon Henzen van Eetverleden. Ik heb het hier al vaker over Eetverleden gehad, voor een Romeins diner, een Arabisch diner en taart uit de Renaissance. En nu heb ik dus een eigen bakboek!

Een eerste poging

En daar heb ik meteen een recept uit gemaakt. Ik koos voor de Farinata, een soort ongerezen koek van kikkererwtenmeel. Het was het meest eenvoudige recept en gelukkig ook makkelijk te maken, dankzij de goede instructies. Samen met een salade leverde dit een prima avondmaaltijd op. De koek is vrij neutraal van smaak, maar valt prima te combineren met allerlei kruiden, die meteen meegebakken kunnen worden met de koek. Dus ik denk dat deze koek nog vaker terug zal komen op het menu. 

En binnenkort is het Pasen, dat vraagt natuurlijk om Paasch Broot! Als je nog eens op zoek bent naar een overzichtelijk boek met wat bijzondere broodrecepten, bekijk van vooral dit boek eens. 


dinsdag 30 maart 2021

Alweer de Hond van de Baskervilles

Een tijdje geleden keken we de verfilming van The Hound of the Baskervilles uit 1959 en die was maar matig. Maar The Hound of the Baskervilles is ook verfilmd in 1939. Deze versie is gemaakt door Sidney Lanfield en heeft Basil Rathbone (The Adventures of Robin Hood, The Court Jester) en Nigel Bruce (She (1935) en Rebecca) in de belangrijkste hoofdrollen. Verder zien we nog John Carradine (The Ten Commandments, Around the World in 80 Days). 


Dit was de eerste film van een hele serie Sherlock Films met Rathbone en Bruce als Sherlock en Watson, er volgende nog meer dan 10 films met dit duo. 

Spoilers

Er valt weinig meer te spoilen. Het oorspronkelijke verhaal van Sir Arthur Conan Doyle is uit 1902, en het is hier zelfs eerder besproken. 

Dr. Mortimer (Atwill) brengt een bezoek aan Sherlock (Rathbone) en Watson (Bruce) met zijn zorgen om Henry van Baskerville, die uit Amerika komt om bezit te nemen van het landgoed Baskerville in Devonshire. Zijn verre voorouder Hugo (Forbes) is gestorven door een grote hond en onlangs is ook Sir Charles gestorven. Hij was de oom van Henry en de reden dat Henry nu erfgenaam is. 
Sherlock gelooft niet in vervloekingen die eeuwenlang hun kracht behouden. Maar hij heeft ook geen tijd om dit mysterie uit te zoeken. Hij stuurt Watson. Deze gaat met Sir Henry (Greene) en Dr. Mortimer naar Devonshire en installeert zich daar. 

Al snel blijkt dat er inderdaad vreemde dingen gaande zijn in Devonshire. Een ontsnapte gevangene maakt de Moors onveilig, af en aan is het gehuil van een hond te horen, de bediening van Baskerville heeft duidelijk wat te verbergen (Carradine) en mensen lijken meer te weten dan ze zeggen. Watson houdt Sherlock braaf op de hoogte van alles wat er gebeurt. 

Uiteindelijk blijkt dat Sherlock dichterbij was dan iedereen dacht. Hij weet de verschillende mysteries tijdig op te lossen en de boef wordt gevangen. 

Conclusie

Deze film is veel beter dan de verfilming uit 1959. Waar die film te zeer bleef hangen op het mysterie en spookachtige effecten van een vervloeking, wordt je hier veel meer meegenomen in de intriges, waardoor de ontknoping wat minder als een totale verrassing komt. 
Verder is Basil Rathbone ook goed gecast als Sherlock, geen wonder dat die vaker terug mocht komen Bruce als Watson is ook goed op zijn plaats en is hier gelukkig minder dom en nalatig dan in de latere film. 


Verder zijn de verlaten en gevaarlijke moerassen van Devonshire bijna een karakter op zich. Iedere avond zijn er nevelen en toch moeten mensen de gevaarlijke route over het moeras nemen. Geen wonder dat dat steeds verkeerd afloopt. 

Als je moet kiezen uit verfilmingen van the Hound of the Baskervilles, kies dan deze. 


zondag 28 maart 2021

Ivanhoe

Corona maatregelen zijn nu al weer een jaar af en aan van kracht in Nederland. En ik loop de deur van de Bibliotheek plat (op afspraak en met kapje). Ik lees de ene klassieker na de andere en dit keer was het tijd voor Ivanhoe van Sir Walter Scott


Sir Walter Scott schreef zijn boeken in de vroeg 19e eeuw en hij had er een handje van om historische verhalen te schrijven. Ivanhoe hoort daar natuurlijk ook bij. Het speelt in de late middeleeuwen, ten tijde van de Kruistochten en de conflicten tussen Koning Richard Leeuwenhart en zijn broer Jan Zonder Land. Verder heeft hij in zijn boeken aandacht voor een grote groep mensen. Niet alleen de de rijke en machtige bestuurders, maar ook de gewone lui en minderheden die ook de gevolgen ondervinden van de spelletjes van de rijken. In die zien doet het wel denken aan The Pillars of the Earth

Spoilers

Het verhaal draait om de Saksische Wilfred van Ivanhoe en hoe hij zijn plaats in de geschiedenis opeist.Wilfred van Ivanhoe keert in het geheim terug van de kruistochten en gaat naar het huis van zijn vader, Cedric van Rotherwood. Hij is verstoten door zijn vader, omdat hij liever met Richard Leeuwenhart (een Normandische Koning) naar de kruistochten ging, in plaats van het opnieuw vestigen van een Saksisch Koninkrijk. Bovendien had Wilfred een oogje op Rowena, een Saksische prinses en pleegkind van zijn vader Cedric. Cedric had echter andere plannen met haar. 

Omdat Richard Leeuwenhart, rechtmatige Koning van Engeland al een tijd weg is naar de kruistochten, heeft zijn jongere broer Jan Zonder Land het regeren van het Koninkrijk overgenomen. Maar hij is niet van plan om het Koninkrijk terug te geven aan zijn broer, wanneer deze weer terug zal keren. En er zijn heel wat mensen die wel varen bij deze chaos. Edelen (vooral Normandische) kunnen hun onderschikten (vooral Saksen) onderdrukken, Joden kunnen financieel uitgeknepen worden, vrouwen kunnen geschaakt worden. Maar de adel is niet de enige die zich overgeeft aan corruptie. Ook de geestelijken kunnen er wat van. Sommige kruisvaarders hebben zich verenigd in een militair - religieuze orde, om zo beter strijd te kunnen leveren tegen de Saracenen. Maar in het Heilige Land houden ze zich minder aan hun geloften. En eenmaal weer thuis, is het de moeite niet om weer te leven volgens hun geloften. Ook zij geven zich over aan drank, vrouwen en andere liederlijkheid. En hetzelfde geldt voor de gewone geestelijken, de meesten verzaken hun taken en laten zich verleiden door geld, de jacht of vrouwen. 

En dan keert Ivanhoe terug van de kruistochten. Als zijn aanwezigheid ontdekt wordt, tijdens het toernooi van Ashby de la Zouche, zet dat een kettingreactie van gebeurtenissen in gang. Maar Jan Zonder Land vreest dat met de terugkeer van Ivanhoe de terugkeer van Richard Leeuwenhart niet lang op zich zal laten wachten. Hij trekt zich terug in York om daar met zijn medestanders een coup te plegen. 
Cedric, Athelstane en Rowena treffen op weg van Ashby de la Zouche naar Coningsburgh de Jood Isaac van York, zijn lieftallige dochter Rebecca en een onbekende, gewonde man (Ivanhoe natuurlijk). Deze groep wordt kort daarna overvallen door drie roofridders, Reginald Front de Boeuf, Maurice De Bracy en de Brian Bois-Guilbert. De gevangenen worden meegenomen naar Torquilstone, het Kasteel van Front de Boeuf. 

Gelukkig heeft een onbekende ridder van het Toernooi van Ashby de la Zouche een interesse in Ivanhoe en hij krijgt weet van de ontvoering. Hij weet vriendschap te sluiten met een stel bandieten uit het nabijgelegen woud. Samen ontzetten zij de gevangen, waarbij Torquilstone in vlammen opgaat. In de chaos wordt Rebecca ontvoerd door Bois-Guilbert, een corrupte tempelier, die bereid is om alles op te geven voor de liefde van Rebecca, die zij als moreel Joods meisje niet kan geven. 
De grootmeester van de Tempeliers heeft genoeg van de eindeloze corruptie van zijn ondergeschikten en besluit een voorbeeld te stellen. Rebecca zal verbrandt worden als een heks, tenzij er een kampioen verschijnt om haar eer te verdedigen. Bois-Guilbert zal de eer van de Tempeliers verdedigen. Uiteraard weet Ivanhoe zich van zijn ziekbed te hijsen om het mooie meisje te verdedigen. 

Net als alles eigenlijk is opgelost, komt de onbekende ridder ten tonele om Ivanhoe bij te staan. Hij blijkt natuurlijk Richard Leeuwenhart te zijn. En nu de rechtmatige koning weer in het land is, zullen alle fouten hersteld worden. 

Conclusie

Geen wonder dat dit een van de populairste verhalen van Sir Walter Scott was! Het verhaal zit boordevol actie en drama. De arme Wilfred van Ivanhoe, zo nobel en dapper, maar toch verstoten door zijn vader! Zal hij ooit de hand van zijn Rowena winnen? Maar Cedric is als strenge vader en exponent van een onderdrukte klasse ook goed te begrijpen. Er is een mogelijkheid om een oude klasse in glorie te herstellen, maar zijn eigen zoon ondermijnt dat met zijn frivole plannen om in het Heilige Land te strijden. 
En dan de slechterikken! Ook die zijn in- en inslecht en het is fijn om ze te kunnen haten. Front de Boeuf is niets anders dan een bruut en komt op een brute manier aan zijn einde. De Bracy is een gladde opportunist en weet door zijn kaarten juist te spelen weg te glibberen van zijn gerechte straf. En dan Bois-Guilbert, volledig verteerd door een onnatuurlijke passie, die zijn einde wordt. 
En dan de luchtige momentjes, die het allemaal wat minder zwaar maken, met Gurth en Wamba als trouwe dienaren, Robin Hood en zijn Merry Men als bandieten met een hart van goud en uiteraard ook Richard Leeuwenhart, een man die enorme loyaliteit weet te inspireren, maar misschien geen goed leider is. 
Pak het verhaal er zeker eens bij, als je de kans krijgt, het is te mooi om te verstoffen in het magazijn van een bibliotheek.  

dinsdag 23 maart 2021

Om de wereld in 80 dagen

Film kijken is een belangrijker hobby geworden in deze tijden. En laatst keek ik Around the World in Eighty Days (1956) van Michael Anderson (Doc Savage: Man of Bronze). De belangrijkste rollen zijn voor David Niven (Death on the Nile), Cantinflas en Shirley MacLaine. De gimmick van de film was dat allerlei piepkleine bijrolletjes werden vervuld door allerlei bekende koppen uit deze tijd. Zo zag ik John Gielgud (The Scarlet and the Black, Brideshead Revisited), Reginald Denny (Rebecca) en Peter Lorre (Casablanca, The Raven) voorbijkomen. 


Het verhaal is gebaseerd op de beroemde roman van Jules Verne en volgt het verhaal redelijk trouw. 

Spoilers

Phileas Fogg (Niven) bespreekt met zijn vrienden op de Club een recente diefstal bij de Bank van Engeland. Phileas zegt dat de dief al aan de andere kant van de wereld kan zijn en dat leidt tot een weddenschap waarin Phileas Fogg toezegt om in 80 dagen rond de wereld te kunnen reizen. Hij vertrekt meteen met zijn nieuw Valet, Passepartout (Catinflas). Zijn oude Valet Foster (Gielgud) is ontslagen, omdat hij niet kon voldoen aan de strenge eisen van Phileas. Huilend beklaagt hij zich bij een uitzendbureau voor Valets. 

Phileas vertrekt naar Frankrijk, alwaar hij meteen in de problemen komt door een ingestorte tunnel. Maar hij leent een luchtballon en reist zo verder naar Spanje en dan naar Brindisi. En onderweg komen zij steeds lokale mensen tegen, die Phileas iets willen laten zien van hun deel van de wereld. 

Ondertussen worden mensen in Londen wild als ze horen van de weddenschap van Phileas en zijn vrienden. Er worden weddenschappen gelegd. De kranten rapporteren erover. Er worden telegrammen over de voortgang van Phileas verzonden. En iedere keer worden de verhoudingen voor de weddenschappen aangepast bij nieuws over Phileas. Zelfs de koningin volgt zijn voortgang in de kranten. 
Ook verdenken metnsen Phileas ervan de dief te zijn, die al het geld stal en nu eenvoudig de wereld rondreist. Inspecteur Fix (Newton) gaat achter hem aan en probeert hem steeds op Brits grondgebied (daar was er nog erg veel van in die tijd) te arresteren. Phileas heeft het nauwelijks door en reist dapper verder langs Suez, naar India, waar hij prinses Aouda (MacLaine) redt van de brandstapel. Dan door naar Birma en Japan. Vandaar uit maakt Phileas de oversteek naar de Verenigde Staten. Van San Francisco reist hij dan naar het oosten, waarbij hij nog overvallen wordt door de Sioux. Dan steekt hij de Atlantische Oceaan over, waarbij uiteindelijk het hele schip opgestookt wordt, om het tempo erin te houden. In Liverpool wordt hij dan gearresteerd, waardoor hij niet op tijd in Londen kan zijn. 
Teneergeslagen trekt hij zich terug in zijn eigen huis. Maar het Passepartout die zich realiseert dat ze nog op tijd zijn. Net op tijd weet Phileas zich te melden bij zijn vrienden en zo wint hij de weddenschap alsnog.    

Conclusies

Dit is een vrij trouwe verfilming van het verhaal van Jules Verne en als gimmick heeft de film dat het
tjokvol zit met allerlei bekende mensen uit de jaren '50. Iedere keer dat Phileas in een nieuwe locatie
aankomt is het afwachten welke bekende kop er nou weer om de hoek komt kijken. Zo was John Gielgud zijn oude butler, zien we Peter Lorre als een Japanse zeeman, Marlene Dietrich in San Francisco en zo gaat het maar door. Maar het zijn allemaal vrij oude bekende koppen, dus er zullen er ook veel zijn die ik niet herkende. Het was waarschijnlijk leuker als je deze film keek toen hij uitkwam. 
Verder zijn er ook kosten noch moeite gespaard om alle exotische locaties zo mooi mogelijk in beeld te brengen. Vooral India en Birma zijn prachtig om te zien. 
En tot slot is David Niven ook leuk om naar te kijken. Ik kende hem alleen uit Death on the Nile, maar hier laat hij zien dat hij nog best grappig kan zijn, wanneer hij een stijve hork speelt. Zo probeert hij te flirten met Prinses Aouda door haar te vertellen over spannende rondje Whist. 

zondag 21 maart 2021

Lente 2021

De lente is begonnen en in de tuin is dat al flink te merken. Het is toch nog maar een maandje geleden dat we tot aan onze knieën in de sneeuw stonden. En nu is de sneeuw helemaal weg en beginnen de bloemen te bloeien. De Winterakoniet is flink opgekomen, maar sterft nu al langzaam weer af. Maar alleen om plaats te maken voor de Narcissen. Allemaal van de bolletjes die ik afgelopen herfst nog heb gepoot. 

Opzichtige Narcissen

En niet alleen in mijn tuin dient het voorjaar zich aan. Ook in de moestuin moet ik weer aan de bak. Drie weken geleden heb ik samen met een hele stoere vent al flink wat compost verspreid en de tuinbonen ingezaaid. Maar gisteren heb ik weer wat mest laten verspreiden (handig hoor, zo een stoere vent). En ik heb vandaag flink wat kapucijners in de grond gestopt. Dit keer heb ik ook werk gemaakt van wat gaas dat op de juiste hoogte geplaatst wordt, waar de kapucijners dan tegenop kunnen klimmen. 


Blauwe Druifjes

En in schalen doen bolletjes het ook leuk. Van het werk van Sander, om ons door de zware Corona tijden heen te helpen. In die zin is het ook wel fijn dat het weer nu weer wat beter wordt. We kunnen nog steeds nergens heen, geen werk, geen sport, geen winkels, geen museum. Het is dan wel fijn om weer wat comfortabeler naar buiten te kunnen. Dus net als vorig jaar, zal ik weer veel in de tuin te vinden zijn. 

zondag 14 maart 2021

The Birds

Met de kinderen keek ik een echte horror klassieker, The Birds (1963) van Alfred Hitchcock (Rebecca, Vertigo). In de hoofdrollen speelden Rod Taylor (The Time Machine), Tippi Hedren. Verder speelden Jessica Tandy, Suzanne Pleshette en Veronica Cartwright


Ik kan me herinneren dat ik deze film als kind eens heb gezien en dat ik toen al die vogels die de hele tijd overal op konden duiken erg eng en beklemmend vond. Vooral de scene waar ze ineens allemaal op het gymrek zitten, terwijl de blonde hoofdpersoon niets doorheeft. Dus toen de film laatst weer op TV was heb ik hem opgenomen en met de kinderen gekeken. De indruk nu is toch een wat andere. 

Spoilers

Het verhaal begint in San Francisco, waar Melanie (Hedren) rondhangt in een dierenwinkel, terwijl Mitch (Taylor) binnenkomt, op zoek naar een cadeautje voor zijn jarige zus. Na wat geflirt over en over en weer, koopt Mitch niets. Melanie vond Mitch leuk en besluit dat zij zijn zusje toch een koppeltje Lovebirds (dwergpapegaaien) cadeau wil doen, om Mitch weer te zien. Hiervoor reist zij met de vogels helemaal naar Bodega Bay. 
(Dat is een tripje van meer dan 100km! De kinderen en ik vonden Melanie overkomen als een instabiele stalker, en dat was niet de bedoeling van de film).

Eenmaal in Bodega Bay vist Melanie uit waar Mitch woont en hoe zijn zusje heet. Hierbij komt zij in contact met Annie (Pleshette), een ex - vriendin van Mitch. Annie vertelt dat de zus Cathy heet en dat Melanie waarschijnlijk weinig kans zal maken bij Mitch. Zijn moeder, Lydia (Tandy), vindt geen enkele vrouw goed genoeg voor Mitch en jaagt ze allemaal weg, waaronder Annie. 
(Wow, ik hoop niet dat mijn school zo loslippig is met de namen van mijn kinderen als er potentieel vriendinnetje van Sander daar langskomt...)

Melanie huurt een boot en steekt de baai over, om zo de boerderij van de familie van Mitch (niet eens van hemzelf) te kunnen naderen. Ze wordt gezien door Mitch, die met de auto snel rond het meer rijdt, om haar te treffen in Bodega Bay. Mitch nodigt Melanie meteen uit voor het avondeten. 
Melanie houdt vol dat zij puur toevallig in Bodega Bay is, omdat zij vriendinnen is met Annie. Ze keert terug naar het huis van Annie en vraagt of zij daar kan blijven tot het tijd is voor het avondeten en of ze er die nacht kan blijven slapen. Annie vindt dat allemaal een goed idee. Die avond vliegt een meeuw zich dood tegen het raam van Annie, terwijl Melanie en Annie daar verblijven.
(Wie laat een vreemde vrouw een nacht slapen, om haar verhaal tegenover je ex - vriend overeind te houden?) 

De aanvallen van de vogels nemen toe. De volgende dag is Melanie weer van de partij op het feestje van Cathy. Plotseling valt een zwerm meeuwen de kinderen aan. De volwassenen brengen de kinderen snel in veiligheid. Die avond eet Melanie weer bij Mitch en Lydia. Plotseling vliegt er een zwerm spreeuwen door de schoorsteen naar binnen, die binnenshuis een enorme troep maken en ook snel weer verdwijnen. 

De dag erna verzamelen zich langzaam grote kraaien op de speeltoestellen buiten de school. Melanie gaat gauw de school binnen om Annie te waarschuwen. Melanie en Annie evacueren de kinderen en rennen naar het dorp. Verschillende kinderen worden aangevallen door kraaien en raken gewond. 

Je weet wel, deze scene.


Eenmaal in het dorp wordt een man bij een pompstation aangevallen wordt door een meeuw. Wanneer mensen hem helpen, vallen steeds meer meeuwen aan, ondertussen blijft de benzine maar stromen, wat tot een ontploffing en brand leidt. Nog meer mensen rennen naar buiten en de meeuwen blijven maar aanvallen. Melanie is opgesloten in een telefooncel en Mitch moet haar redden. 

Die nacht barricaderen Lydia, Mitch, Cathy en Melanie zich in het huis van Lydia. De aanvallen van de vogels beginnen al snel. Ze werpen zich tegen ramen en deuren, die allemaal stevig gebarricadeerd zijn. Wanneer tegen de vroege morgen de vogels het hebben opgegeven en iedereen in slaap is gevallen, wordt Melanie wakker. Zij hoort iets in het huis en besluit om helemaal alleen op onderzoek uit te gaan. Ze vindt vogels op zolder, die door een gat in het dak binnengekomen zijn. Ze vallen meteen aan. 
Uiteindelijk wordt Melanie gered door Mitch, maar ze verkeert in ernstige shock. De familie besluit de Melanie naar een hospitaal in Santa Rosa gebracht moet worden. Ze verlaten Bodega Bay, nagekeken door de zwermen vogels.

Conclusie

Wat een onevenwichtige film is dit! In de eerste helft lijkt het een soort romantische comedy te worden tussen Mitch en Melanie die aan elkaar gewaagd zijn. Maar dan worden de bezitterige moeder Lydia en de kwijnende ex-vriendin geïntroduceerd. En daarna komen de vogels er ook nog eens doorheen. 

Verder vond ik Melanie ook een enge stalker die alles en iedereen naar haar hand zet. En dat lukt alleen maar omdat ze jong en blond is. Ze ziet een leuke man en besluit dan om uit te vinden waar hij woont, hoe zijn minderjarige zus heet, benadert het huis van zijn familie, sluipt daar binnen en laat ongewenste spullen achter, alleen maar om weer met hem in contact te komen. Dat komt gewoon erg eng over. Ook zet ze daarna Annie volledig naar haar hand, om haar leugens tegenover Mitch overeind te kunnen houden. En zo wurmt ze zich de hele familie binnen. 

De vogels waren geen realistische dreiging. Sommige vogels kunnen schade doen aan mensen (we zijn ook eens naar een roofvogelstation geweest, waar echt wat enge beesten bij zaten), maar spreeuwen zijn dat niet. Er zaten echt een paar enge scenes in de film, maar verder waren de effecten en geluiden bij de meeste scenes met de vogels zo slecht dat ik en de kinderen het niet meer serieus konden nemen. Bovendien reageert iedereen ook zo dom mogelijk op de aanvallen van de vogels. Naar buiten rennen terwijl je op dat moment veilig binnen zit (de kinderen uit de school de mensen uit het cafe), alleen enge geluiden inspecteren, terwijl gezelschap vlak naast je ligt te dommelen. Daardoor konden we het ook allemaal niet heel serieus meer nemen. 

Aan de andere kant geeft de film wel een paar andere boodschappen mee, waarvan ik me afvraag in hoeverre Hitchcock deze zelf ook zo bedoeld heeft. De vrouwen worden totaal niet serieus genomen in deze film. Het zijn iedere keer vrouwen, die het afwijkende gedrag van de vogels rapporteren. Maar de mannen nemen het allemaal niet serieus. Pas als er een man wordt aangevallen (bij het tankstation), nemen de andere mannen het probleem serieus. Ook moet Melanie, die in San Francisco nog redelijk capabel leek, iedere keer gered worden door Mitch, uit sociale situaties, maar later ook uit gevaarlijke situaties. Ze kan echt niets zelf.  
Als duidelijk wordt dat er echt een probleem is, reageren mensen ook heel verschillend. Sommige mensen krijgen meteen religie en denken dat de vogels een straf van god zijn. Anderen denken dat Melanie de vogels met zich meegenomen heeft en willen haar de schuld geven en straffen. Sommigen denken alleen aan vluchten. Erg herkenbaar in deze tijden van Corona en in andere crises (ook in the Seventh Seal bijvoorbeeld). 
Tot slot dan de rare verhoudingen tussen de vrouwen. Melanie heeft een oogje op Mitch (en gaat daar veel te ver in), maar moeder Lydia probeert daar een stokje voor te steken. Zij claimt Mitch enorm en iedere keer dat hij alleen op pad gaat, komt zijn moeder om de hoek kijken. Zij heeft Annie al weggejaagd en probeert datzelfde te doen bij Melanie. En iedere keer als Melanie iets doet wat Lydia niet bevalt (ongevraagd langskomen, blijven eten, naar een kinderfeestje komen, blijven slapen), wordt dat gevolgd door een aanval van de vogels. Pas als Melanie direct wordt aangevallen, gewond raakt en in shock verkeert, kan Lydia wat ontdooien. Pas als Melanie psychisch gebroken is, is zij een acceptabele partner voor Mitch, in de ogen van Lydia. Je zou bijna denken dat Lydia een soort heks is, die de vogels afstuurt op ongeschikte partners van haar zoon. 

Deze film heeft de tand des tijds niet heel goed doorstaan. Er zijn betere Hitchcock - films. 

zondag 7 maart 2021

Pendragon XC - Het Avontuurlijke Bed

De ridders wilden dit jaar definitief een einde maken aan de dreiging van de Zwarte Heremiet die leeft in de Wastelands en waarschijnlijk een belangrijke oorzaak is van de Wastelands. Maar zoals altijd, liep alles anders. 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Brent van Dinton
Edna van Burcombe
Romulus Livius van Broughton

Vroege lente 546, Salisbury

De ridders komen bij elkaar voor het huwelijk tussen Sir Eliot de Jongere van Burcombe en Vrouwe Vanessa van Steeple Langford. Vrouwe Edna van Burcombe heeft van haar leenheer, Koning Turquine van de Gouden Cirkel opdracht gekregen (in 544) om te zorgen dat haar broer Sir Eliot een goed huwelijk sluit. Vorig jaar hebben Sir Benno en Vrouwe Edna bedacht dat een huwelijk met Vanessa een goed idee zou zijn. 

Eliot de Jongere van Burcombe
Vanessa van Steeple Langford



Het huwelijk wordt voltrokken in de Oecumenische Kathedraal van Sarum. Deze kathedraal is in 495 gebouwd door Sir Caulas van Tisbury en Sir Eliot van Burcombe en moest een plaats zijn voor zowel Christelijke als Heidense gelovigen. Vrouwe Edna vindt het wel toepasselijk dat nu, meer dan vijftig jaar later, de kleinzoon van Sir Eliot zijn huwelijk sluit in deze kathedraal. 
Tijdens het feest na de bruiloft, komen er ook allerlei gekke geruchten naar voren. Zo is er vorig jaar tijdens de kerst in Camelot een vreemde, Groene Ridder naar Camelot gekomen. Hij daagde de ridders die daar aanwezig waren uit. Alleen de dapperste ridder kon zijn hoofd afslaan. Maar dan moest die ridder wel de kerst erna naar het Kasteel van de Groene Ridder komen, zodat de Groene Ridder ook zijn hoofd kon afslaan. Het was duidelijk een of andere Faerie die dit deed!
Verder gaat er aan de Saksische hoven een of ander spotlied rond, waarin Koning Cador van Cornwall belachelijk wordt gemaakt, omdat zijn vrouw samenleeft met een ander. Het gaat om Ysolde van Cornwall, die jaren geleden al gekozen heeft voor Sir Tristan. De ridders staan hier niet teveel bij stil. 

De ridders en Vrouwe Edna hebben belangrijker zaken aan hun hoofd. De Wastelands, waar een soort van wereldlijke en spirituele woestenij heerst, rukt steeds verder op. De Zwarte Heremiet zou daar wel eens een belangrijke rol bij kunnen spelen. Vorig jaar hebben zij een aantal van zijn ridders kunnen verslaan, maar niet alle. Gelukkig heeft Sir Percival van Norgales overwinterd bij zijn oude vriend Sir Benno. Ze kunnen meteen op pad. 

The Wastelands

De ridders trekken de Wastelands in. Tot hun grote zorg is de rijkwijdte van het vervloekte land dit jaar verder uitgebreid. Wanneer ze de vervloekte landen intrekken, schrikt het paard van Sir Brent ergens van. Het werpt Sir Brent af (fumble horsemanship) en rent weg. Sir Brent is licht gewond geraakt, maar kan zelf opstaan. Sir Benno probeert het paard van Sir Brent te vangen, maar dan wordt hijzelf ook afgeworpen (nog een fumble horsemanship). Die dag zijn de ridders een uur kwijt met het terugvinden van de paarden. 
De volgende dag rijden de ridders door een dikke, zwarte smog. Ze kunnen nauwelijks vooruitkomen. De dag erna is het weer beter en kunnen ze de verloren tijd een beetje inhalen. Maar dan komen zij weer een dag later bij een gruwelijke scene. Een stapel van zeker 12 overleden kinderen ligt langs te kant van de weg. Iemand probeerde deze kinderen te begraven, maar is zelf ook overleden, de spade nog in zijn hand. De ridders zijn onder de indruk van deze gruwel en nemen de tijd om de kinderen en de grafdelver alsnog te begraven en een laatste gebed voor hen uit te spreken. 
(Verdikkie, the Wasteland encounter table draait er niet omheen, brrr)

Kasteel van de Zwarte Heremiet

Dan komen de ridders aan bij het dorp waar het Meisje in de Kookpot nu woont. Hier komen ze even een dag tot rust, om daarna verder te trekken naar het Kasteel van de Zwarte Heremiet. Zo mogelijk is de toestand hier ook verergerd. De zwarte rookwolk boven het Kasteel lijkt groter en zwarter. De geur van zwavel is penetranter aanwezig. De Wanneer Vrouwe Edna haar gaven gebruikt om te achterhalen waar deze Zwarte Heremiet zijn krachten vandaan haalt, valt zij flauw. Ze glijdt van haar paard en terwijl het bloed uit haar neus en oren komt, proberen haar vrienden haar verschrikt weer bij zinnen te brengen. 

Sir Percival van Norgales


Terwijl Vrouwe Edna langzaam weer bijkomt. Zien de ridders dat er nu 8 in het zwart geklede ridders door de poort van het Kasteel te paard naar buiten komen stormen. Dit zijn weer meer van de Ridders van de Zwarte Heremiet, die verslagen zullen moeten worden Sir Percival. Net als vorig jaar bereidt Sir Percival zich voor op een gevecht, waarbij hij alleen maar klappen moet incasseren en zo met zijn diep-christelijke gevoel voor vergeving de religieuze gevoelens van de vervloekte tegenstanders kan aanspreken. Hopelijk kunnen zij dan hun kwade wegen achter zich laten. 
Maar wanner Sir Percival in gebed verzonken is en contact probeert te zoeken met de Goede God die alles overziet, wordt hij overvallen door twijfel. Als er een Goede God is, waarom moesten al die kinderen langs de kant van de weg dan sterven? Waarom raakt het land verdort en verschroeit? Waarom zuchten onschuldige ridders onder een zware vervloeking? Hij betwijfelt of hij hier iets uit kan richten, kennelijk is al deze ellende de wil van God (een passion love god fumble op een wel heel ongelukkig moment). 
Sir Percival wordt waanzinnig en probeert weg te vluchten van het slagveld. Vrouwe Edna begrijpt dat hij tegengehouden moet worden. Zij gebruikt haar krachten om sir Percival te vangen in een haag van planten. Ook de aanstormende ridders worden gevangen in een haag van planten. Sir Benno en Sir Romulus die grijpen Sir Percival onder de armen en vluchten weg. Sir Brent leidt de weg en gidst de andere ridders door de Wastelands, hopelijk terug naar huis (Hunting critical).

Kasteel der Vreugde

Ondanks de kennis van Sir Brent, komt de groep toch niet uit waar hij verwacht. Zij komen terecht op een grote vlakte, waar een modern Kasteel staat. Sir Benno herkent dit meteen als het Kasteel der Vreugde, waar hij eerder met Sir Percival is geweest (539). Nog eerder hebben Sir Brutus, de broer van Sir Benno en Sir Marc, oom van Vrouwe Edna, hier de dood gevonden (526). Maar de weg naar het Kasteel der Vreugde was eerst een andere, langs het Kristallen Kasteel en het Pad der Ridderlijkheid. Is er dan een verband tussen de Wastelands en het Kasteel der Vreugde?
Op de vlakte voor het Kasteel der Vreugde is een andere ridder aanwezig. Deze lijkt toegang te willen tot het Kasteel. Wanneer de ridders hem naderen, herkennen zij elkaar. Het is Sir Bohort de Jongere van Ganis, Prins van Gaul. Hij is de zoon van Bohort de Oudere, de Koning van Gaul, die omkwam bij de verovering van Bretagne in 519. 

Sir Bohort van Ganis
de Jongere


Sir Bohort begroet de ridders beleefd. Vrouwe Edna is erg onder de indruk van deze knappe ridder en probeert met hem te flirten (Love knights, flirting succes). Maar Sir Bohort is een erg kuise ridder en doet net of hij het niet ziet (Chaste succes). Sir Bohort ziet de problemen, waar Sir Percival in verkeert. Hij heeft een neef, die daar bij vlagen ook last van heeft. De enige oplossing is eigenlijk om de getroffene maar rustig tot zichzelf te laten komen. Dat kan mooi in dit Kasteel. Sir Benno is dat met hem eens. Sir Percival is een neefje van de koning die hier regeert, Koning Pellam, de Visserkoning.      

De ridders worden binnengelaten in het Kasteel der Vreugde en Sir Benno en Sir Percival worden herkend van hun eerdere bezoeken. Sir Percival wordt door zijn familie meegenomen naar een kamer, waar hij tot rust kan komen. De andere ridder frissen zich op en wonen dan een maaltijd met Koning Pellam bij. Deze is nog altijd zeer verzwakt door de wond aan zijn dij. 
Sir Bohort geeft aan dat hij naar het Kasteel der Vreugde is gekomen, omdat hij heeft gehoord over het Avontuurlijke Bed. Hij zou er graag een nacht in doorbrengen. Sir Benno had dit niet gezocht achter de braaf ogende Sir Bohort. 
Als de aanwezigen dat horen, proberen zij hem meteen van dit slechte plan af te halen. De vrouwen beginnen te weeklagen en de mannen zeggen dat het geen schande is om NIET in het Avontuurlijke Bed te slapen. Eenieder die een nacht in het Avontuurlijke Bed heeft doorgebracht, is gestorven! Wanneer Sir Benno dit hoort, wil hij ook in het Avontuurlijke Bed slapen. Sir Benno houdt wel van een uitdaging! Sir Bohort en Sir Benno zijn nog heel beleefd aan het discussiëren over wie er eerst mag. Dat wordt Sir Benno. 
Terwijl iedereen verder eet, wijst Sir Bohort naar een jongeling van een jaar of 11, die voorbij loopt. Hij zegt: "Gut, dat is precies mijn neef Lancelot op die leeftijd." Na even navragen blijkt dat dit Galahad is. Zijn moeder Elaine is de dochter van Koning Pellam in en 535 kreeg zij een zoon van een onbekende vader.

De Kamer van het Avontuurlijke Bed

Die avond wordt Sir Benno door zes maagden naar het Avontuurlijke Bed gebracht. Zij helpen hem met uitkleden en geven hem een nachthemd. Sir Benno vindt dat allemaal niet nodig. Hij kan zich prima zelf uitkleden. Ook leggen zij zijn kledij en wapenrusting klaar op zijn Bed. Het Bed is een enorm hemelbed van zwaar eiken, met dikke gordijn en zware dekens. De kamer is ook prachtig, de vloer is betegeld met mooie gekleurde tegels, de muren geschilderd in heldere kleuren. Er is nog een andere deur in de kamer, maar die zit op slot. De maagden laten Sir Benno alleen en hij is nu toch enigszins huiverig. 

Het Avontuurlijke Bed

Dan hoort Sir Benno een stem, deze waarschuwt hem om zijn wapenrustig aan te trekken. Sir Benno doet dit en gaat op het Avontuurlijke Bed liggen. Binnen de kortste keren begint het Bed te schudden en te trillen (okeeeeee, wat had de schrijver precies in gedachten hierbij?). Het stuitert door de kamer. Sir Benno blijft liggen. Maar na verloop van tijd valt hij er toch af. Nu wordt het echt gevaarlijk, het zware Bed komt op Sir Benno af. Sir Benno heeft gelukkig een hele grote speer, en hakt en prikt daarmee in op het Avontuurlijke Bed. Maar het Bed laat zich niet tegenhouden en komt naar Sir Benno toegegleden. Sir Benno maakt een mooie snoekduik over het Avontuurlijke Bed heen en landt aan de andere kant van de kamer (Dex critical succes). Weer komt het Bed op hem af, maar met een paar flinke houwen van de speer hakt Sir Benno het bed aan brandhout. 

Dan hoort Sir Benno een paar kleine, mechanische klikjes. In de kamer gaan er kleine luikjes open. Daar zitten kleine kruisbogen achter, die hun pijlen op Sir Benno richten. Gelukkig draagt hij de beste uitrusting, die met geld te krijgen is. De pijlen doen verder geen schade. 

De deur die deze hele avond op slot heeft gezeten, springt niet plotseling open en een woeste leeuw komt er uit tevoorschijn. Deze leeuw valt meteen Sir Benno aan, die gelukkig nog steeds zijn speer vastheeft. Ook met deze leeuw wordt snel korte metten gemaakt. 

Dan komt er een Stomme Ridder tevoorschijn uit de deur. Deze valt, zonder verder iets te zeggen, Sir Benno aan. Na het uitdelen van de eerste klap is deze Stomme Ridder ernstig gewond geraakt. Hij rent snel terug naar de vreemde ruimte achter de deur. Het volgende moment komt hij weer, volledig genezen te voorschijn. Weer moet Sir Benno met hem vechten. Maar deze keer hakt hij wat harder door en doodt de Stomme Ridder. 

De volgende morgen zijn de bewoners van het Kasteel der Vreugde erg onder de indruk van de chaos in de kamer. Het Avontuurlijke Bed is niet meer dan brandhout. De geheime vakken in de muren met de kruisbogen zijn allemaal gesloopt. Een enorme leeuw is van zijn huid ontdaan en er ligt een dode ridder in de kamer. Waarlijk, Sir Benno is een held. 

Winterphase 546/ 547

Sir Brent huwt op advies van Perin, Earl van Salisbury met een burgermeisje uit Sarum, Hilda. Verder krijgt zijn broer, Sir Hewgon, een dochter. Maar Sir Hewgon is helemaal niet getrouwd. Het kind heet Hafwen. 

Sir Benno en Vrouwe Benna krijgen nog een zoon, zij noemen hem Brabo. 

Vrouwe Edna krijgt bericht dat haar vader Edward de Jongere in Faerie is hertrouwd met een Elfse dame, Hazel. 

De zuster van Romulus, Adora, komt te overlijden. 

vrijdag 5 maart 2021

De zeven gouden vampieren

The Legend of the 7 Golden Vampires (1974) is een slechte film, die ik kijk, zodat jullie hem niet hoeven te kijken. Deze film is van  Roy Ward Baker en Cheh Chang met Peter Cushing, die zijn rol als Professor van Helsing herhaalt (The Horror of Dracula, The Hound of the Baskervilles). 

Het is echt niet best. 

Verder zitten er verschillende Aziatische acteurs in, zoals David ChiangSzu Shih en Shen Chan. Bij de Europeanen zien we nog Julie Ege, Robin Stewart en John Forbes-Robertson. Deze film is een samenwerking tussen de Hammer Film Studio en de Shaw Brothers Studio uit Hong Kong en wilde een soort overlap maken tussen een horror-film en een Kung Fu film. 

Spoilers

In het jaar 1804 loopt een Chinese man (Chan) door het platteland van Roemenië. Hij nadert het Kasteel van Dracula en gaat naar de tomben. Daar beklaagt hij zich tegen Dracula (Forbes-Robertson) dat in China niemand de Zeven Gouden Vamieren meer serieus neemt en hij vraagt Dracula om hulp. Maar Dracula helpt niet! Hij neemt het lichaam van deze Kah over en vertrekt zelf naar China om daar orde op zaken te stellen. 

Sorry, je bent geen Christopher Lee

Een eeuw later, in 1904, geeft Dr. van Helsing (Cushing) les aan de universiteit van Chongqing over vampieren. Zijn Chinese leerlingen geloven hem niet. Maar één leerling wel, Hsi Ching (Chiang). Deze vertelt dat zijn dorp geterroriseerd wordt de Zeven Vampieren, of eigenlijk Zes nog maar, zijn grootvader wist van een vampier een embleem van een vleermuis te stelen. Toen hij omringd werd door de vampieren, liet hij het embleem achter bij een standbeeld van de Buddha. De Vampier die het probeerde terug te pakken ging in vlammen op. 
Van Helsing wil meteen op pad naar dit gebied. Hij neemt zijn zoon Leyland (Stewart) en rijke weduwe Vanessa Buren (Ege) mee. En Ching heeft nog zes broers en een zus Mei Kwei (Shih), die zullen dienen als bescherming. 
Onderweg worden Van Helsing en zijn mede-reizigers overvallen door de Zes Vampieren en hun zombies. Maar de Kung Fu broers en zus weten de aanval af te slaan en nog eens drie vampieren te doden. In de nasleep van de strijd bloeit er ook iets moois op tussen Leyland van Helsing en Mei Kwei. Ook Ching en Vanessa kunnen het steeds beter met elkaar vinden. 

Eenmaal aangekomen in het vervloekte dorp, blijken daar nog steeds mensen te wonen, kennelijk alleen om ontvoerd te worden door de lokale vampieren. Van Helsing en de broers bereiden zich voor op een slag tegen de vampieren en hun zombies. Het wordt een zware strijd en veel mensen komen om. Vanessa wordt gebeten en moet gedood worden door Chiang, die prompt zelfmoord pleegt. 
Dan wordt Mei Kwei ontvoerd door de laatste vampier om ook haar bloed op te zuigen in de tempel. Nadat deze vampier verslag is, laat Dracula zich ook nog zien, nog steeds in het lichaam van Kah. Maar ook deze wordt verslagen door Van Helsing. 

Conclusie

Tjee! Wat een bagger. Dit is echt een hele slechte film. De aankleding ziet er belachelijk en goedkoop uit, behalve Cushing en Chiang zijn er geen goede acteurs te bekennen, het verhaal is te onlogisch en '70's racisme en seksisme zijn ook niet meer wat het was. 



De plotgaten in het verhaal zijn nog wel het ergste. Het begint ermee dat in 1804 Dracula in het lichaam van Kah vertrekt naar China. Een eeuw later, in 1904 vertelt Van Helsing over zijn ervaringen met Dracula op de universiteit van Chongqing. Maar wanneer hebben deze avonturen dan plaatsgevonden? Tussen 1804 en 1904 was Dracula in China en Van Helsing niet. Maar goed, de tijd bijhouden is dan ook moeilijk. 
Verder lijkt iedereen ook te weten waarom Van Helsing beroemd is. Hij heeft Dracula verslagen. Zijn studenten aan de universiteit weten en socialite Vanessa Buren weet het ook. Maar hoe dan? Accepteren mensen zo makkelijk het bestaan van een ondood, bloedzuigend monster?
Daarnaast terroriseren de Zeven Vampieren hun omgeving, maar ze hebben ook een tempel, met taoistische priester (Kah), die het vervelend vindt wanneer de mensen niet langer de Vampieren gehoorzamen. Maar het is onduidelijk wat voor voordeel hij heeft bij het dienen van de Vampieren. 

En dan het racisme. Alle Chinezen zonder naam zijn laf en/ of crimineel. Alleen de Chinezen met een naam een Kung Fu opleiding zijn eerlijk, oprecht en betrouwbaar. Verder zijn Chinezen met een Kung Fu opleiding duidelijk de beste vechters ter wereld en ze kunnen prima de Vampieren en hun Zombies aan. Maar kennelijk valt de Vampieren dreiging alleen weg te nemen wanneer er een blank man meegaat. Van Helsing is echt nergens voor nodig en had net zo goed thuis kunnen blijven. 
Het seksisme is ook niet fijn. De Chinese meisjes die door de vampieren ontvoerd worden, zijn er alleen maar om half ontkleed op een altaar te liggen en (op termijn) ontdaan te worden van hun bloed. Ook Vanessa Buren (Ege was een penthouse model) raakt steeds meer kleren kwijt in de loop van de reis. Gek genoeg waren interraciale relaties heel acceptabel in deze tijd, maar alleen als het ging om een blanke man en een Chinese vrouw. Vanessa en Chiang moeten beiden sterven. 

Doe iets anders met je tijd. Dit was echt erg slecht. 

woensdag 3 maart 2021

Judah ben Hur

Het vele binnenzitten geeft me de kans om echt dikke pillen te lezen, zoals Ben Hur (1880) van Lew Wallace. Het boek was indertijd een enorme hit en is bewerkt tot een toneel stuk en meerdere films (in 1907, 1925, 1959 en 2016) en een serie. En onlangs kon ik het uit de bieb lenen, dus dat waren flink wat avondjes op de bank met een goed boek. 
 


Spoilers

Het verhaal is alweer uit 1880, meer dan 140 jaar oud. En het is al zo vaak verfilmd, het kan niet echt meer een verrassing zijn. De volledige titel van het boek is Ben Hur: A Tale of the Christ. Dat geeft meteen al aan dat we het verhaal van Judah Ben Hur en zijn familie niet moeten zien als alleen een verhaal over hen, maar ook als verhaal over Jezus Christus en zijn boodschap. En het verhaal van Jezus is ook nauw verbonden met dat van Judah Ben Hur.

Het boek begint dan ook met de drie wijzen, Balthasar, Melchior en Caspar, die allen komen uit een polytheïstische regio (Egypte, India en Griekenland). Allen zijn zij tot het geloof in één God gekomen en zij hebben een boodschap gekregen over de geboorte van een Koning die een nieuw koninkrijk zal stichten. Zij trekken naar Bethlehem, waar zij in een grot Maria en haar nieuwe kindje aantreffen. 

Dan stapt het verhaal over naar Judah Ben Hur, een zoon uit het huis van Hur, een rijke en vooraanstaande Joodse familie in Jeruzalem. Het Joodse volk zucht onder de Romeinse overheersing en de vriendschap tussen Judah en zijn jeugdvriend, de Romeinse Messala, staat ook onder druk. Wanneer dan een Romeinse hoogwaardigheidsbekleder, Valerius Gratus, gewond raakt door een dakpan die van het huis van de Hurs valt, heeft Messala een mooie aanleiding om zijn voormalige vriend en zijn familie in het gevang te gooien en de bezittingen van de rijke Hurs in te pikken. Judah wordt galeislaaf. Onderweg naar de galeien treft Judah een jonge Jezus, die hem te drinken geeft. 
Jarenlang vaart Judah rondop de galeien in de Middellandse Zee. Uiteindelijk weet hij bij een schipbreuk de vooraanstaande Quintus Arrius uit het water te redden. Als dank neemt deze Judah Ben Hur aan als zijn zoon. 

Na het overlijden van zijn adoptievader wil Judah onder de naam Arrius terugkeren naar Jeruzalem om zijn familie te zoeken. In Antiochië maakt hij kennis met Balthasar en Simonides, een oude dienaar van zijn vader en zijn dochter Esther. Balthasar is op zoek naar de nieuwe Koning van de Joden. Hij was dertig jaar geleden bij zijn geboorte en verwacht dat deze Koning binnenkort zijn aanwezigheid kenbaar zal maken. Hij en Simonides verschillen van mening over welk doel deze koning zal nastreven, een spirituele hervorming of een wereldlijke revolutie. 
Ook maakt Judah kennis met Sjeik Ildirim, die mee wil doen aan de races van Antiochië, waar ook Messala aan mee zal doen. Judah zal voor Ildirim zijn paarden mennen tegen de paarden van Messala. Wraak op zijn oude vijand heeft Judah de laatste jaren in leven gehouden. De race is lang en spannend, maar Judah overwint. Messala wordt uit zijn wagen gegooid en vertrappeld door de wagens van de anderen. Hij zal de rest van zijn leven kreupel zijn.  

Dan keert Judah terug naar Jeruzalem. Judah speelt zich daar in de kijker van Joodse opstandelingen uit Galilea. Met zijn Romeinse opleiding weet hij hun leider te worden. Sjeik Ildirim voorziet hen van wapens en voedsel. Judah wil met dit leger de Koning dienen, die zich binnenkort zeker bekend zal maken. 

De voortekenen volgen elkaar nu snel op. Er is een profeet opgestaan, die de komst van de Koning voorspelt, Johannes de Doper. Balthasar en Judah zijn getuige van de Doop van Jezus. Judah herkent de jongeman als de jongeling die hem vele jaren gelezen water gaf. Judah wordt gesterkt in zijn plan om deze jonge Koning bij te staan met zijn leger. Judah is één van eerste volgelingen van Jezus. 
Jezus wordt gearresteerd door de Romeinen, veroordeeld en gekruisigd. En Judah en zijn medestanders zijn getuige van dit alles. Judah is diep teleurgesteld zijn dat zijn gewapende revolutie nooit zal plaatsvinden en hij realiseert zich dat Balthasar gelijk had. De Koning zal een spiritueel koninkrijk stichting, waar iedereen toegang toe heeft na de dood. 

Conclusie

Geen wonder dat dit een razend populair verhaal was en is gebleven! Het heeft alles. Dappere helden, mooie vrouwen, verschrikkelijke slechteriken. En dat tegen een gedetailleerde, levendige, exotische achtergrond in het Midden Oosten. Verder worden ook de begindagen van het Christendom mooi gepresenteerd. De Joden zuchten onder onderdrukking door heidense Romeinen, maar raken er ook door gecorrumpeerd. En dan komt Jezus met zijn revolutionaire boodschap. 
 
Het verhaal deed me sterk denken aan de Graaf van Montecristo. Ook hier gaat het om een jongeman die uit kan kijken naar een voorspoedig leven (Edmond en Judah), die zonder proces veroordeeld worden tot een verschrikkelijke straf (Chateau d'If en de galeien), die na zijn spectaculaire ontsnapping (via de lijkzak van een andere man en een schipbreuk) enorm rijk worden (de schat van Montecristo en het handelsimperium van Simonides) en dat geld inzetten op een zeer complexe, langdurige wraakoefening (tegen Danglars, Mondego en Villefort en tegen Messala en de Romeinen in het algemeen). Maar uiteindelijk zien beiden ook de zinloosheid van hun wraak in en kiezen zij voor een ander pad. 

Ook deed het me denken aan Quo Vadis, dat ik een tijdje geleden ook gelezen heb. Dat gaat over een iets latere tijdsperiode, Jezus is al lang dood. Maar de nobele boodschap van de Christenen doen hun werk in het Romeinse Rijk. Ook dat verhaal is meerdere keren verfilmd. 

Pak dit boek zeker eens mee als je de kans krijgt. Het is spannend en meeslepend. En de connectie tussen Judah en Jezus wordt wat meer uitgediept dan in de films.