Om de wereld in 80 dagen

Film kijken is een belangrijker hobby geworden in deze tijden. En laatst keek ik Around the World in Eighty Days (1956) van Michael Anderson (Doc Savage: Man of Bronze). De belangrijkste rollen zijn voor David Niven (Death on the Nile), Cantinflas en Shirley MacLaine. De gimmick van de film was dat allerlei piepkleine bijrolletjes werden vervuld door allerlei bekende koppen uit deze tijd. Zo zag ik John Gielgud (The Scarlet and the Black, Brideshead Revisited), Reginald Denny (Rebecca) en Peter Lorre (Casablanca, The Raven) voorbijkomen. 

Het verhaal is gebaseerd op de beroemde roman van Jules Verne en volgt het verhaal redelijk trouw. 

Spoilers

Phileas Fogg (Niven) bespreekt met zijn vrienden op de Club een recente diefstal bij de Bank van Engeland. Phileas zegt dat de dief al aan de andere kant van de wereld kan zijn en dat leidt tot een weddenschap waarin Phileas Fogg toezegt om in 80 dagen rond de wereld te kunnen reizen. Hij vertrekt meteen met zijn nieuw Valet, Passepartout (Catinflas). Zijn oude Valet Foster (Gielgud) is ontslagen, omdat hij niet kon voldoen aan de strenge eisen van Phileas. Huilend beklaagt hij zich bij een uitzendbureau voor Valets. 

Phileas vertrekt naar Frankrijk, alwaar hij meteen in de problemen komt door een ingestorte tunnel. Maar hij leent een luchtballon en reist zo verder naar Spanje en dan naar Brindisi. En onderweg komen zij steeds lokale mensen tegen, die Phileas iets willen laten zien van hun deel van de wereld. 

Ondertussen worden mensen in Londen wild als ze horen van de weddenschap van Phileas en zijn vrienden. Er worden weddenschappen gelegd. De kranten rapporteren erover. Er worden telegrammen over de voortgang van Phileas verzonden. En iedere keer worden de verhoudingen voor de weddenschappen aangepast bij nieuws over Phileas. Zelfs de koningin volgt zijn voortgang in de kranten. 

Ook verdenken metnsen Phileas ervan de dief te zijn, die al het geld stal en nu eenvoudig de wereld rondreist. Inspecteur Fix (Newton) gaat achter hem aan en probeert hem steeds op Brits grondgebied (daar was er nog erg veel van in die tijd) te arresteren. Phileas heeft het nauwelijks door en reist dapper verder langs Suez, naar India, waar hij prinses Aouda (MacLaine) redt van de brandstapel. Dan door naar Birma en Japan. Vandaar uit maakt Phileas de oversteek naar de Verenigde Staten. Van San Francisco reist hij dan naar het oosten, waarbij hij nog overvallen wordt door de Sioux. Dan steekt hij de Atlantische Oceaan over, waarbij uiteindelijk het hele schip opgestookt wordt, om het tempo erin te houden. In Liverpool wordt hij dan gearresteerd, waardoor hij niet op tijd in Londen kan zijn. 

Teneergeslagen trekt hij zich terug in zijn eigen huis. Maar het Passepartout die zich realiseert dat ze nog op tijd zijn. Net op tijd weet Phileas zich te melden bij zijn vrienden en zo wint hij de weddenschap alsnog.    

Conclusies

Dit is een vrij trouwe verfilming van het verhaal van Jules Verne en als gimmick heeft de film dat het
tjokvol zit met allerlei bekende mensen uit de jaren '50. Iedere keer dat Phileas in een nieuwe locatie
aankomt is het afwachten welke bekende kop er nou weer om de hoek komt kijken. Zo was John Gielgud zijn oude butler, zien we Peter Lorre als een Japanse zeeman, Marlene Dietrich in San Francisco en zo gaat het maar door. Maar het zijn allemaal vrij oude bekende koppen, dus er zullen er ook veel zijn die ik niet herkende. Het was waarschijnlijk leuker als je deze film keek toen hij uitkwam. 

Verder zijn er ook kosten noch moeite gespaard om alle exotische locaties zo mooi mogelijk in beeld te brengen. Vooral India en Birma zijn prachtig om te zien. 

En tot slot is David Niven ook leuk om naar te kijken. Ik kende hem alleen uit Death on the Nile, maar hier laat hij zien dat hij nog best grappig kan zijn, wanneer hij een stijve hork speelt. Zo probeert hij te flirten met Prinses Aouda door haar te vertellen over spannende rondje Whist.