Translate

woensdag 30 december 2015

Spi- Spa- Spellendag

Niet alleen is kerstmis weer voorbij, de spellendag, die +Sander en ik organiseren tussen Kerst en Oud & Nieuw is ook alweer voorbij! Het was dit keer geen heel drukke spellendag, maar we hebben toch flink wat mensen over de vloer gehad en flink wat spellen van de grond gekregen. En het mooiste was, dat mijn zoon nu ook zijn vriendjes meeneemt. Nieuwe zieltjes worden gewonnen voor het spelen van spellen!

In de morgen brachten we de kinderen naar de opvang. Onze oudste kinderen alleen voor de morgen, en onze jongste zou de hele middag wegblijven. Sander en ik gingen toen als een wervelwind door het huis om het enigszins toonbaar te krijgen. Ik maakte nog een soep van de boontjes die ik dit jaar uit de moestuin heb geoogst. En er stonden natuurlijk ook twee taarten klaar, een met Rum en een met Rum, Brandewijn, Kersenlikeur, Port en Angustora.

Toen kwamen eerst de kinderen terug uit de opvang, samen met een vriendje van onze zoon, S. Zij hebben met Sander nog een rondje Dominion gespeeld, een rondje Speedcups (iets meer de stijl van onze dochter) en toen kwam er nog een vriendje van onze zoon aanwaaien, waarna het kleine grut naar buiten ging om stoom af te blazen.
Vrienden +M en +M kwamen ook nog langs met kinderen M, F en F. De tweede F was nog maar een week of 9 dus die hebben we nog uitgebreid bewonderd. Die hebben er een flinke reis voor over gehad om naar Malden te komen!
En als de deurbel eenmaal gaat, blijft hij gaan. Vrienden +R+S met +M en E kwamen ook binnen. M. rende meteen naar buiten om zich bij onze zoon te voegen en E bleef achter om met onze dochter en M nog een rondje speedcups te spelen.

Cake in de vorm van een draak.
In de loop van de middag kwamen vrienden +R+J+D en M en +M ook nog binnen. Nu waren er echt veel mensen en Sander speelde nog Flick em up met hen, een grote hit op Spiel Essen van afgelopen herfst.

Flick 'em up, geschikt voor groot en klein. 
Vrienden M en M hadden nog zelfgemaakte kroepoek meegenomen, waarmee ze zich meteen populair maakten bij alle kleine kinderen! Het werd ineens een stuk stiller en alleen het gekraak van kroepoek was nog te horen. Na weer een heerlijke, maar wat eclectische maaltijd (Vlaamse stoof, pastasalade en Indische hapjes, naast de door mij gemaakte soep) vertrokken de kleine kinderen naar huis of naar bed en konden de grote mensen nog een spelletje spelen. De eerste van de dag voor mij!
Eerst een rondje Lords of Waterdeep, dat de vorige keer ook al mee was en ik erg leuk vond. Ik had bijna gewonnen, totdat iemand (ik zal niet zeggen wie) ineens met de regel op de proppen kwam, dat resterende mannetjes en resterend geld ook meetelde in de puntentelling. Toen werd ik derde.
Later nog een rondje exploderende katten, voor sommige mensen heeft het erg veel aantrekkingskracht, maar ik was waarschijnlijk niet dronken genoeg om het te waarderen.
Sander speelde nog een aantal spelletjes bedoeld voor twee personen met vriendin M. Maar ik weet niet goed welke.

Lords of Waterdeep
En toen stond ik op instorten. Dus ik ging naar bed, vermoeid maar voldaan na een drukke dag met vrienden en gezelligheid. En er is weer zoveel eten meegenomen en gemaakt, dat wik waarschijnlijk tot ergens in februari niet zelf hoef te koken. Dus in ieder opzicht een geslaagde dag.

Door naar Oud & Nieuw!

Kerst 2007
Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012
Kerst 2012
Hemelvaart 2013
Kerst 2013
Hemelvaart 2014
Kerst 2014
Hemelvaart 2015

woensdag 23 december 2015

Prins Nezha triomfeert over de drakenkoning

Vandaag wil ik hier toch even een jeugdherinnering ophalen. In mijn hele jonge jaren (ik denk dat ik een jaar of 5 was) heb ik eens een film gezien, over een meisje, dat vocht tegen draken. Zij vocht met een sjaal, die ze ook als zweep kon gebruiken en een ring, die ze ook kon werpen (zoals dat ding van Xena, hoewel dat veel later was). Ze stierf, maar keerde terug uit de dood, beter en sterker dan eerst, om het gevecht met de draken af te maken.

Ik vind het nog steeds net een meisje. 

Jarenlang (ik ben nu al veel ouder) heb ik me vaak afgevraagd wat voor film dit had kunnen wezen. Ik zocht via de IMDB, maar dat liep nooit op iets uit. Maar vandaag zocht ik weer eens, via google. En ik trof de film weer aan. Het bleek te gaan om "Prince Nezha's triumph against Dragon King" een Chinese film uit 1979 over de mythologische figuur Nezha, die strijd levert met een stel draken. Als deze in 1979 uitgebracht werd, zal ik hem inderdaad eens gezien hebben tijdens een Nederlandse TV uitzending, ik zal inderdaad een jaar of 5 zijn geweest.

Een vriendelijke ziel heeft de film in stukken op Youtube gezet en ik heb vandaag de film opnieuw eens bekeken. En ik voelde me meteen weer 5. Ik wil jullie de film en het verhaal erbij niet onthouden.

De film opent met de terreur van vier draken. Af en toe komen zij uit zee en manipuleren dan het weer met water, wind, vuur en ijs, wat voor veel schade zorgt onder de mensen en dieren van het gebied waar het verhaal zich afspeelt. 
Het echte verhaal begint met de geboorte van Nezha, zijn moeder baart na een lange zwangerschap een ei, haar echtgenoot, Li Jing vertrouwt het niet en hakt het ei open met zijn zwaard. In het ei zit een lotusbloem, met daarin een klein jongetje dat al meteen kan lopen. Het jongetje is ondeugend en loopt meteen weg. Zijn vader weet niet goed wat hij aan moet met dit rare jongetje en hij roept de hulp in van een leermeester voor Nezha, meester Taiyi. 




De mensen brengen offers aan de draak die in zee woont, hopelijk brengt hij dan de regen, die de mensen hard nodig hebben. De terreur is dus tweeledig, aan de ene kant brengen de draken verwoestend weer, aan de andere kant houden zij goed weer tegen. De draak zit niet te wachten op offergaven van vlees en fruit, liever had hij kindertjes om te eten.
Nezha heeft twee attributen, een rode sjaal en een gouden ring. Met deze speelt hij, maar het is ook duidelijk dat hij hiermee grote krachten kan beheersen. Wanneer hij, moe van het spelen, wil baden in de zee, verstoort hij hiermee de draak die in zee woont. Deze stuurt een van zijn bewakers, die het zusje van Nezha ontvoert. Even later wordt hij vakkundig in elkaar geslagen wordt door Nezha. Daarna volgt een zoon van de draak.

Nezha vecht ook met deze drakenzoon en zonder al te veel moeite doodt hij de draak, rukt de ruggegraat (of ruggemerg, het is me een beetje onduidelijk, waar liet mijn moeder me naar kijken!) van de draak uit, als cadeau van zijn vader. Zijn vader is heel boos. Want de draak die in zee leeft, en al zoveel offers eist, is nu woest en eist compensatie voor de dood van zijn zoon. Nezha heeft geen spijt van zijn daden, want de draken waren tenslote begonnen. 
De draak vertrekt naar het Hemelse Hof om genoegdoening te eisen tegen Li Jing en zijn familie. Nezha roept de hulp in van zijn meester, Taiyi. Deze adviseert Nezha om ook naar het Hemelse Hof te gaan en daar de Draak te bedotten dor te doen alsof hij de Hemelse heerser is. 

De draak heeft uiteindelijk door dat hij bedot wordt door Nezha en vecht met Nezha. Door hun strijd vallen zij weer terug naar aarde en Nezha overwint ook de oudere draak. Nezha wordt met gejuich ontvangen door de kinderen die anders geofferd waren aan de draak. Maar zijn vader is nog steeds boos, hij vreest de wraak van de Draak en zijn drakenbroeders. Hij bindt Nezha vast. 
De Draak roept inderdaad zijn jongere broeders en samen verwoesten zij het land van Li Jing. Zij willen dat Nezha geroepen wordt, om zijn straf te ondergaan. 

De draken eisen dat Li Jing zijn zoon doodt, als straf voor de vernederingen die hij de draken heeft toegebracht. Maar Li Jing kan dat niet. Nezha neemt het zwaard van zijn vader en doodt zichzelf (werkelijk, wat liet mijn moeder me kijken?!). Wanneer Nezha dood op de grond ligt, komt de kraanvogel van Meester Taiyi uit de hemel om de ziel van Nezha mee te nemen naar de hemel. Onder water vieren de draken feest.

In de hemel groeit de ziel van Nezha in een lotusbloem weer uit tot een grotere en sterkere Nezha (met kleertjes van bloemenbladeren, geen wonder dat ik dacht dat het een meisje was). Hij wil onmiddellijk terug naar aarde om de draken een lesje te leren. Zijn meester Taiyi geeft hem zijn attributen terug (de cirkel en de sjaal) en geeft hem nog twee extra, twee wielen van vuur, die aan zijn voeten gaan en een speer van vuur. Nezha oefent hiermee en keert dan terug naar aarde. 
Onder water hakt hij alle dienaren van de draken in de pan. 

Dan valt hij de draken aan. Vier tegelijk kan hij makkelijk aan. De draken vluchten weg, maar nog is Nezha niet tevreden. Hij verslaat de draken en de grootste draak wordt zelfs onderdeel van de vuur-speer van Nezha. 
De vrede keert weer in het land van Li Jing en Nezha neemt nog afscheid van zijn speelkameraadjes van vroeger en verdwijnt dan, rijdend op zijn hert. 
Met zijn vader wordt de ruzie niet meer bijgelegd. 



maandag 21 december 2015

De kortste dag

Aan de temperatuur zal je het niet merken, want het is ongewoon warm voor de tijd van het jaar, maar het is vandaag toch echt de kortste dag. De zon staat ver bij ons weg en pas na vandaag begint hij aan zijn terugkeer. Vanaf nu begint de winter en kunnen we misschien (heel misschien) nog sneeuw en ijs verwachten.

In de tuin kan ik wel merken dat het idee van winter nog niet bij iedereen is doorgedrongen. Sommige planten, zoals de Oostindische kers hebben het wel opgegeven na de eerste nachtvorst, maar veel andere planten zijn nog aan het groeien. De ribes staat alweer aardig in knop en ik hoop niet dat dat allemaal kapotvriest als er nog een koude-golf komt. Eigenlijk moet ik nog wat snoeien, maar dat heb ik voor me uitgeschoven, omdat het zo warm bleef en planten maar bleven groeien. Maar binnenkort zullen ze er toch echt aan moeten geloven.




zondag 20 december 2015

Horror - Express

Een tijdje geleden keek ik met wat vrienden de film Whisperer in Darkness in het kader van een Call of Cthulhu rollenspel dat zij speelden. Die vonden we tegenvallen. Maar tijdens Halloween is de BBC altijd heel goed met het uitzenden van films uit de oude doos. En deze keer was Horror-Express aan de beurt, een film uit 1972 met Christopher Lee (Attack of the Clones, Wicker Man), Peter Cushing (A New Hope en Telly Savalas (James Bond). Ik keek hem een keer alleen, en vond toen dat er best wat Cthulhu-horror elementen inzaten. Dus de mensen van Whisperer in Darkness maar weer uitgenodigd voor een tweede ronde.

Christopher Lee, Peter Cushing en Telly Savalas, wat wil je nog meer. 

Spoilers ahoi!

De film begint in 1906  met een scene in China, Professor Saxton (Lee) is op expeditie in Szechuan en vindt bevroren overblijfselen van een primitieve man. Hij wil dit meenemen naar Europa en daarvoor zal hij een stuk moeten reizen met de Trans Siberië Express die hem van China naar Moskou zal brengen. 
In Shanghai wil hij met zijn spullen op de trein stappen. En al snel treft Professor Saxton daar zijn rivaal en collega Dr. Wells (Cushing). Terwijl Saxton bakkeleit met Wells, probeert een dief te bezien wat het pakket is, dat Saxton in de trein probeert te krijgen. De dief moet dat met de dood bekopen en houdt er enge, witte, bloedende ogen aan over. Er breekt paniek uit op het perron, zeker wanneer een priester ook nog beweert dat het komt door het kwaad, dat opgesloten zit in de kist van Saxton. Met typische, westerse, rationele bravoure zegt Saxton dat er niets aan de hand is en laadt de kist in de trein.

Wanneer de trein vertrekt, komen we de verschillende passagiers van de trein tegen. Er is Saxton zelf, zijn rivaal Dr. Wells met zijn assistent, Mw. Jones. Maar ook een mooie, mysterieuze vrouw, die overduidelijk zonder kaartje aan boord is gekomen. Zij probeert onmiddellijk Dr Wells voor haar karretje te spannen. Er is ook een adellijk Pools stel, de gekke priester van het perron is in hun dienst. En er is ook een Ingenieur aan boord. En nog wat personeel van de Express. 

Als snel doen zich allerlei verwikkelingen voor aan boord van de trein en het is duidelijk dat we naar een soort Murder on the Orient Express aan het toewerken zijn. Alle aanwezigen hebben hun eigen agenda en sommigen lijken elkaar te kennen. En dan beginnen er natuurlijk doden te vallen. Wat er in de kist zit ontsnapt en een van de bewakers aan boord van de trein verdwijnt. 
De een na de andere passagier sterft en het begint op te vallen. Dr. Wells en Professor Saxon onderzoeken de lichamen en zien dat de ogen wit zijn en dat alle kennis en herinneringen uit de hersenen gehaald zijn, waarschijnlijk door de ogen. 

In een laatste confrontatie wordt het monster neergeschoten door de hoofdbewaker van de trein. Dr Wells en Professor Saxton onderzoeken het lichaam van het monster en ontdekken dat het een wezen is dat de aarde vanuit de ruimte heeft gezien en ook de komst van de dinosauriërs. Ineens gaan we van Murder on the Oriënt Express naar Horrors from beyond Space
Ondanks de dood van het monster, blijft toch een beetje het gevoel hangen dat het allemaal nog niet voorbij is. Vooral ook omdat de hoofdbewaker een beetje schichtig blijft en zijn hand niet durft te laten zien aan andere mensen. Ook de priester heeft door dat er iets niet klopt en denkt dat Satan in de hoofdbewaker gevaren is. De stress van de treinreis is de man teveel geworden en hij biedt zijn diensten aan aan de hoofdbewaker. 

De problemen aan boord van de trein werden per telegraaf doorgestuurd aan het Russische leger dat verschillende posten heeft langs het spoor. Niet heel gek, Rusland had net oorlog gevoerd met Japan. De lokale Kozak (Savalas) betreedt de trein en is van plan om orde op zaken te stellen. Hij gelooft niet in de aanwezigheid van een buitenaardse entiteit of een monster, maar denkt dat er rebellen aan boord van de trein zijn. 
Dan blijkt dat het monster nog steeds leeft, inderdaad in het hoofdbewaker. Het komt tot een gevecht tussen de kozakken en het monster, terwijl de passagiers naar een ander compartiment van de trein proberen te vluchten. De hoofdbewaker wordt doodgeschoten, het monster gaat over in de gekke priester en links en rechts blijven kozakken neervallen. 
Saxton is als enige over en heeft genoeg kennis van zaken om de gekke monnik op afstand te houden. Het monster probeert nog op de ambitie van Saxton in te spelen door hem te verleiden met alle kennis die het monster heeft van het heelal en de vroege dagen van de aarde. Maar Saxton trapt er niet in. Dan blijkt dat het monster ook nog de doden kan laten herrijzen! 

Om weg te komen van het monster, besluiten de passagiers in de achterste wagon om zichzelf los te koppelen van de rest van de trein. En maar goed ook, want het Russische leger heeft inmiddels begrepen dat de Kozakkenkapitein ook niet meer terug zal keren. Zij hebben besloten om te trein te laten ontsporen, een ravijn in!
In het ravijn sterft het monster, samen met de lichamen van zijn slachtoffers. Terwijl de overlevende passagiers in de laatste wagon toekijken. 

Een leuke film met een mix van horror-stijlen en voor de tijdsperiode nog best aardige special effects. De rode ogen van het monster, wanneer zij een aanval doen op de passagiers van de trein zijn inderdaad erg creepy. 

dinsdag 15 december 2015

Borduurkaartjes voor kerst

Nieuwe kerstkaartjes!
Sinterklaas is weer vertrokken, de dagen worden nu echt korter en kerst komt eraan. Dat betekent dat er weer kerstkaartjes verzonden moeten worden. In het verleden heb ik een keer kleine borduurwerkjes met een kerstthema gemaakt en dit jaar had ik daar ook weer tijd voor. Dus ik zit al sinds oktober te borduren en vorig weekeinde was Sinterklaas en pas daarna verstuur ik de kaartjes. Niet voldoende voor iedereen uit mijn familie- en vriendenkring, maar wel een aantal.


De patroontjes heb ik weer van Pinterest geript, ik heb een bord aangemaakt speciaal voor kerst.
Met de borduurkaartjes zit ik vaak wel te hannessen. Ik snijdt het rondje uit met een cirkelmes. Maar ik plak dan graag nog een blaadje achter het borduurwerk voor de werking en wat stevigheid. Maar het is toch nooit helemaal zo mooi als ik zou willen. Ik zal toch nog eens op zoek gaan naar ander papier, waar ik makkelijk een borduurwerkje in kan plakken.

maandag 14 december 2015

Spookbeeld

+Sander en ik zijn weer naar de film geweest! We hebben een tijdje geleden een meisje uit de buurt gevonden die bereid is om op onze kinderen te passen en sindsdien gaan wij wat vaker naar de film. Vrienden vragen kan natuurlijk ook, maar dat doe ik toch liever alleen wanneer het echt nodig is dat we uit gaan. En nu kunnen we wat vaker op stap!

Een nieuwe James Bond verfilming.

We zijn naar Spectre (2015) geweest, de nieuwste (24e!) James Bond film. James Bond gaat natuurlijk al erg lang mee. De eerste boeken over James verschenen in 1953. De eerste film, Dr. No verscheen in 1962, 15 jaar voor ik werd geboren. Dus mijn hele jeugd heb ik bij vlagen James Bond voorbij zien komen op TV. Ik kan me nog herinneren hoe Pierce Brosnan de serie nieuw leven inblies in 1995 met Goldeneye. En ik denk dat ik er een paar daarvan toch wel in de bios heb gezien. Daniel Craig (zie hieronder) geeft sinds 2006 vorm aan James Bond en die films heb ik allemaal wel in de bios gezien.
Spectre is gemaakt door Sam Mendes (American Beauty, Revolutionary Road), Daniel Craig (James BondElizabeth) in de hoofdrol, belangrijke bijrollen voor Christoph Waltz (Django Unchained, Inglourious Basterds), Lea Seydoux (Inglourious Basterds), Ralph Fiennes (Harry Potter, Strange Days) en wat kleinere rollen voor Andrew Scott (Sherlock), Dave Bautista (Guardians of the Galaxy) en Monica Belluci (The Matrix, Irréversible). 

Ik kijk voor het plot. Echt!



Spoilers

En nu dan dus Spectre. Het verhaal begint in Mexico, tijdens de Dia de Muertos. Iedereen viert feest op straat en heeft zich verkleed als dode of skelet. Een van de mannen, met een schedelmasker, neemt zijn vriendin mee een hotel in. Het blijkt natuurlijk James (Craig) op (onofficiële) missie te zijn. Hij laat zijn vriendinnetje achter en gaat iemand neerschieten. Terwijl hij daarmee bezig is, hoort hij van een aanslag op een voetbalstadion en dat de Pale King (ik dacht meteen aan The King in Yellow of The Pale Horse, maar dat was beiden niet goed).  Het neerschieten verloopt verder matig, hij verwoest wel een gebouw en zijn primaire doelwit weet te ontsnappen in de drukte. James zet de achtervolging in, die voortduurt tot in een helicopter, boven het centrale plein van het feest. In een bruut gevecht met zijn doelwit en de bestuurder van de helicopter weet James te winnen, een ring te stelen en uiteindelijk te ontsnappen.

In London is M (Fiennes) minder blij met James' extraverte kant en hij wil dat James zich gedraagt en meedraait in de moderne ontwikkelingen en zich laat injecteren met nano-machientjes, waardoor hij altijd en overal te volgen is.
M. heeft het ook zwaar, na de desastreuze ontwikkelingen in Skyfall, moet zijn afdeling fuseren met een andere (MI5) en wil zijn jonge en pro-actieve evenknie, C (Scott), dat het Verenigd Koninkrijk met nog 8 andere landen allerlei informatie gaat uitwisselen en dat het gedateerde 00-programma stopt.
De ring die James stal van zijn slachtoffer in Mexico-Stad blijkt deze man, Sciarra, te verbinden met LeChiffre, Dominic Greene en Raoul Silva, de slechterikken uit de voorgaande films.
James vertrekt naar Rome om daar met zijn onweerstaanbare seksuele vaardigheden de weduwe Sciarra (Belucci) te verleiden te vertellen over het werk van haar man. Dat kost niet heel veel moeite en met de verkregen informatie vertrekt James naar een geheime bijeenkomst van het genootschap, waar hij zich met behulp van de eerder gestolen ring naar binnen kletst.

Daar blijkt Spectre een soort internationaal, crimineel collectief te zijn. James wordt natuurlijk herkend en moet vluchten. In een achtervolgingsscene door de straten van Rome weet hij weg te vluchten.
Ondertussen zijn zijn vriendjes bij MI6 erachter gekomen dat The Pale King verwijst naar Mr. White, een bad guy uit Casino Royale en A Quantum of Solace. James traceert hem in een verlaten hut in Oostenrijk. Mr. White is stervende en verwijst James verder naar zijn dochter, Madeline Swann (Seydoux). James helpt Mr. White met het plegen van zelfmoord en haalt dan Madeline op. Madeline geeft James weer de volgende plot-coupon en brengt hem naar een hotel in Marokko. In Marokko ontdekt James de locatie van de voorzitter Blofeld (Waltz), van Spectre  en reist daarheen.

In de woestijn van Noord-Afrika komt het tot een confrontatie met Franz Oberhauser, voorzitter van Spectre, maar ook adoptie-broer van James. Toen James' ouders stierven (in Skyfall), woonde James een tijd bij de familie Oberhauser en de zoon Oberhauser zag James als een Koekoek. Franz raakte een beetje van het padje en toen James eenmaal vertrokken was, vermoordde hij zijn vader, zette zijn eigen dood in scene en richtte een enorm misdaadsyndicaat op onder de naam Ernst Stavro Blofeld.
Dan blijkt ook dat Spectre onder één hoedje speelt met MI5, of in elk geval het hoofd van MI5. Spectre zet aanslagen en ander ongeluk in scene en C gebruikt dat om te lobbyen voor meer macht voor MI5 en meer mogelijkheden om burgers in de gaten te houden, waaronder deelname aan het informatie-uitwisselingsproject met 8 andere landen. En met die vergaarde info kan Spectre natuurlijk weer haar activiteiten uitbreiden. Een win-win situatie, maar natuurlijk wel een moreel verwerpelijke.
James ontdekt die allemaal, slaat de basis kort en klein, ontsnapt met het meisje en keert terug naar het Verenigd Koninkrijk. Daar brengt James verslag uit aan M, samen gaan ze op pad om C zijn verdiende loon te geven. Maar dan moet eerst het meisje nog ontvoerd worden, James moet haar redden en de hele bliksemse boel moet nog een keer ontploffen.
Dan lijkt James toch eindelijk naar de zonsondergang toe te wandelen met Madeline aan zijn arm.

Conclusie

Ik heb een hele fijne avond uit gehad. James Bond is natuurlijk nooit heel spannend en vernieuwend, maar de vaste elementen zaten erin en waren redelijk goed uitgewerkt. Een leuk exemplaar van de enorme serie. En kijken in de Cinetwins, zonder pauze maar met cocktails voegt natuurlijk ook wat toe.

En jaren geleden heb ik Daniel Craig nog eens met Catherine Tate in een Comic Relief filmpje gezien. En sindsdien moet ik ook altijd wel een beetje om hem lachen.


"She doesn't know what I do, but she knows who I am."
Aaawww!

woensdag 2 december 2015

Pendragon XXX - Eindelijk reuring

De laatste Pendragon-sessie van 2015 en daarmee sluiten we alweer 3 jaar Pendragon spelen af! De tijd vliegt. En ingame hebben we nog maar 18 jaar van 60+ jaar gehad. In dit tempo zijn we dan nog makkelijk 6 jaar bezig. Het tempo moet omhoog!
Van de ridders die in januari 2013 begonnen, is alleen Sir Eliot de Wispelturige van Burcombe nog in leven. Andere ridders zijn inmiddels gevallen op het veld van eer of hebben besloten zich alleen nog maar aan het beheer van hun landgoederen te wijden.
In deze dertigste aflevering gebeurt er dan eindelijk ook weer wat! Wat hordes Saksen en de politieke blunders van Koning Uther niet voor elkaar kregen, wordt op een winterse middag geregeld door Sir Eliot. Chaos, paniek en verwarring in Logres en hij hoefde er niet eens veel moeite voor te doen.

Lees verder op eigen risico.

Pendragon Pagina
Geschiedenis van Logres
Antonius van Broughton
Benno van Steeple Langford
Eliot de Wispelturige van Burcombe
Garnish van Berwick St. James
Lucius Lucretius

London, 21 juni 502

Sir Eliot heeft na zijn bezoek aan zijn schoonvader, Koning Octa van Kent, alle Hertogen, Baronnen en Graven van Logres bijeengeroepen om Cerdic, Koning van Wessex, te kronen tot Koning van Logres. Lang hebben hij en Sir Caulas hiervoor moeten lobbyen. De andere hoge edellieden van Logres zagen het niet zitten om iemand die half Saksisch was (door zijn moeder Rowena) en wiens vader (voormalige Hoge Koning Vortigern) Brittannië heeft uitgeleverd aan de Saksen, weer te kronen tot Koning. Maar Sir Eliot en Sir Caulas hadden bedacht dat de Koning een overeenkomst zou kunnen tekenen met de edellieden, zodat hij geen belangrijke beslissingen zou kunnen nemen zonder hun toestemming. De edellieden zagen daar al snel de voordelen van in. 
In London wordt Cerdic gekroond tot Koning van Logres. Maar niet alle edellieden zijn aanwezig. In Kent, East Saxony en Sussex hebben Octa, Aethelswith en AElle zich uitgeroepen tot onafhankelijk koning, die geen trouw verschuldigd zijn aan Cerdic. Koning Aethelswith breidt zijn rijk al uit naar Caerculon en Caerwent, waar na de slag van vorig jaar bijna geen mensen meer wonen. Verder is Baron Meillyr van Tribuit ook niet aanwezig. En de Hertog van Clarence wil zijn knie niet buigen voor Cerdic. Dus Cerdic wordt koning van een Logres dat heel wat kleiner is dan in de tijd van zijn vader. 
Cerdic
Koning van Wessex en Logres

De volgende dag trouwt Koning Cerdic met een edeldame, ene Lydia van Bedegraine, een eis van de edellieden van Logres, Cerdic moet zich binden aan Logres door middel van een huwelijk met een Britse. Terwijl Sir Eliot zich door de ceremonie heen snurkt (Energetic fail), komt er op een dramatisch moment een jongeman binnen, die zegt dat Lydia met hem zou moeten trouwen. Vrouwe Lydia zegt dat zij niet met Wickham kan trouwen, maar nu juist met Koning Cerdic trouwt. Wickham wordt afgevoerd door wat bewakers en het huwelijk vindt verder normaal plaats. Maar het verschijnen van een minnaar van Vrouwe Lydia werpt toch een schaduw over dit huwelijk.

Tribuit, zomer 502

Sir Benno, Sir Garnish en Sir Antonius hebben onlangs het Kasteel van Rust weten te verlaten en zij trekken verder door het Forest Sauvage. Zij komen aan bij Towchester, waar alles en iedereen buitengewoon schoon, weldoorvoed en rijk lijkt te zijn. de wegen van het stadje zijn allemaal bestraat, iedereen draagt schone, wollen of linnen kledij, de dieren zien er weldoorvoed en gezond uit. Sir Antonius vindt het maar eng, maar Sir Benno is nergens bang voor en koop een jurk voor Antje, de weduwe van zijn neefje Bavo, die nog altijd voor zijn achterneefjes en -nichtjes zorg. En hij koopt een ketting voor Morgaine. 
De groep reist verder en in het steeds meer verwilderde woud komen zij uiteindelijk aan bij Tribuit, waar zij worden opgewacht door Baron Meillyr en zijn troepen. Zij houden actief de wacht in Tribuit, want sinds het woud een paar jaar geleden zo woest is geworden, is niemand meer veilig! Zij verwelkomen de ridders in hun kasteel en verzorgen hen daar goed. Tribuit is zo geïsoleerd en afgelegen, dat zij zelfs sir Benno en zijn wapen met de maagd, de beer en het vat bier niet herkennen. Sir Benno is verbijsterd!
De groep praat Baron Meillyr bij over wat er gebeurd is in Logres de afgelopen tijd. Hij weet nog niet van de dood van Uther, vorig jaar. Het lijkt erop dat de problemen begonnen toen Uther strijd leverde met Hertog Gorlois van Cornwall in 491. Maar de problemen zijn in de afgelopen jaren wel snel verergerd.
De groep weet Baron Meillyr ervan te overtuigen dat zij sterk en dapper genoeg zijn om verder te trekken het Forest Sauvage in. Zij willen komen tot de kern van de problemen in het Woud. Baron Meillyr laat hen met een bezwaard hart gaan, maar wanneer zij aangeven wat zij allemaal al overleefd hebben, houdt hij hen ook niet tegen.

Al vrij snel komt de groep aan bij Kasteel Sauvage, een enorm imposant bouwwerk van rode steen, omringd door rijke velden en welvarende dorpjes. Het is ook een erg modern bouwwerk, met hoge torens.
Bij de neergelaten ophaalbrug worden de ridders tegengehouden door de wachters. Al snel worden er twee ridders bijgeroepen die duidelijk niet menselijk zijn. Zij stellen zich voor als ridders Zon en Maan. Zij zijn niet heel beleefd tegen de ridders, maar uiteindelijk mogen Sir Benno, Sir Antonius en Sir Garnish het Kasteel Sauvage binnentreden en worden zij ondergebracht in een paar kamers.
Later die avond mogen zij aanzitten bij het avondmaaltijd. Het is een vreemd gezelschap dat hen ontvangt. Koning Madog is niet aanwezig, maar zijn vrouw ontvangt hen. Ook is er een hele lelijke dwerg aanwezig, die een soort van adviseur lijkt te zijn.
Na afloop van de maaltijd vraagt de Dwerg of er iemand is die met hem schaak zou willen spelen. Sir Benno durft dat wel aan en weet zelfs te winnen. In een redelijk opgewekte stemming gaat de groep die avond rustig slapen in het Kasteel Sauvage. De ridders kunnen weerstand bieden aan de lieve elfenmeisjes die hen naar hun kamers brengen. Wie weet krijgen zij ook knappen zonen als Brikus.

De volgende  dag is Madog, Koning van Forest Sauvage teruggekeerd. Onder leiding van Sir Benno spreekt de groep hem aan op de problemen die ontstaan zijn de laatste jaren. Het spijt Koning Madog dat de mensen last hebben van de aanwezigheid van zijn elfen. Hij zal proberen hen in toom te houden. Maar hij waarschuwt hen wel, wanneer de verhoudingen in de mensenwereld verzwakken, wordt de elfenwereld vanzelf sterker. Zolang er geen koning is die de banden van Brittannië versterkt, zal zijn rijk in kracht toenemen.
Met deze ontnuchterende boodschap vertrekt de groep weer. Zij hopen dat de plannen van Sir Eliot en Sir Caulas zullen leiden tot meer rust in Logres en Brittannië.

Winterphase 502/503 A. D. 

Dit is een winter die gekenmerkt wordt door allerlei kwade voortekenen. Het huwelijk tussen Koning Cerdic van Logres en Vrouwe Lydia duurt niet lang. In de nacht steekt zij hem in het oor met een klein fruitmes en vertrekt zij met haar minaar Wickham! Ondanks een enorme zoektocht weet men niet waarheen deze vrouw vertrokken is. 
Maar een vreemd soort waanzin lijkt all vrouwen bevangen te hebben deze winter. Imane, de zuster van Sir Caulas vermoordt haar man Lucius Lucretius na een ruzie over zijn affaire met een melkmeisje uit Tisbury. Sir Caulas is gedwongen om haar het hoofd af te hakken voor deze misdaad. Maar wie moet nu regeren over zijn landerijen in Salisbury? Hij houdt zich alleen bezig met Devon en zijn jonge vrouw Cygna en hun kinderen. 

Wanneer Sir Benno de in Towchester gekochte jurk en ketting aan Antje en Morgaine wil geven, blijkt het niet meer te zijn dan verdorde bladeren, spinnerag en takjes. Werkelijk, de elfen zijn volstrekt onbetrouwbaar. 

Sir Garnish krijgt een zoon Gregori, bij zijn vrouw Saksische vrouw Gladys. (Ook krijgt hij een zoon bij elfenmeisje Kamperfoelie, maar daar komt hij later wel achter)

Vroege voorjaar 503

Salisbury

Robert, zoon van Earl Roderick is nu eindelijk 18 geworden en daarmee een volwassen man. Het is hoog tijd dat hij niet langer als schildknaap voor Sir Bellias van Winterbourne Gunnet werkt, maar geridderd wordt en zijn plaats inneemt als Earl van Salisbury, tussen de andere leiders van Logres.
Sir Benno is de meest vooraanstaande ridder van Salisbury en hij slaat de jonge Robert tot ridder.
Hoewel Logres momenteel geen koning heeft die Sir Robert kan bevestigen in zijn positie van Earl, kunnen de andere ridders wel trouw zweren aan hem. met deze ceremonie wordt begonnen in de Kathedraal van Sarum. Sir Robert staat klaar om de gelofte van trouw te ontvangen van al zijn ridders, te beginnen met Sir Eliot, die zo lang Interim-Earl van Salisbury is geweest.
Maar wanneer Sir Eliot zijn knie moet buigen en de worden van de gelofte moet spreken, kan hij het niet. Hij kan zijn knie niet buigen voor deze man, terwijl hijzelf een jongere broer, Elgin, heeft, die ook een goede Earl zou zijn en de naam van Burcombe voorgoed zou kunnen vestigen in Brittannië! (Passion Loyalty Lord Fumble! Het was echt heel vreselijk, een fumble, Sir Eliot stortte gewoon psychisch in na alle stress van voorgaande jaren.)


Sir Eliot
van Burcombe

Dit geeft natuurlijk een enorm schandaal. Sir Benno is ooit gered door Sir Eliot uit de kerkers van Wallingford en hij kan hem nu niet alleen laten staan. Wat kan een jong knaapje daartegenover betekenen? (Passion Loyalty Lord fumble, go dice!)
Sir Garnish behoort nog maar kort tot de ridders van Salisbury. De lenen in Salisbury, die van zijn broer Gilbert waren, heeft hij gekregen in ruil voor trouw aan Sir Eliot en niet aan Sir Robert. Bovendien is hij ook nog zeer trouw aan Koning Aelle van Sussex, die hem land gaf en een taak als ridder. Sir Garnish volgt Sir Eliot.
Sir Antonius ziet hoe de wind waait en waar de invloedrijke en deskundige ridders heengaan. Ook hij volgt Sir Eliot.
Sir Eliot en Sir Benno verliezen wel veel van hun aanzien (-5 op Honor), aangezien zij toch verraad plegen aan hun heer. Voor Sir Garnish en Sir Antonius geldt dat niet, die hebben nooit trouw gezworen aan Sir Roderick of aan Sir Robert.

Sir Arnold van Levcomagus

In de chaos die ontstaat vlucht Sir Robert naar Levcomagus, waar zijn moeder, Vrouwe Ellen nog steeds woont met haar tweede man, sir Arnold van Levcomagus. De ridders van Salisbury blijven verbijsterd achter, wat nu?
Sir Eliot, Sir Benno, Sir Garnish en Sir Antonius bezitten tezamen 14 landgoederen in Salisbury. Sir Caulas, die in Devon verblijft en nog van niets weet, bezit er nog eens 5. Er zijn ongeveer 120 landgoederen in Salisbury. Dus Sir Eliot en de afvallige ridders vormen een aardig machtsblok met ongeveer 1/6 van de landgoederen. Maar wanneer de rest zich zou weten te verenigen onder Sir Robert, zouden zij geen stand kunnen houden. Aan de andere kant, Sir Eliot is al jaren de Interim-Earl van Salisbury en hij heeft aan zijn machtsbasis gewerkt, terwijl Sir Robert een geïsoleerde jonge knaap zonder enige medestanders is.
En wat zullen de andere Hertogen, Graven en Baronnen hiervan vinden? Zullen zij zich rondom Sir Robert scharen en hem zijn rechtmatige plaats teruggeven? Of zullen zij hun schouders ophalen nu er toch geen koning meer is?

zaterdag 14 november 2015

Pendragon XXIX - Hergroeperen

Na het Rampjaar van 501, is er nu eindelijk een frisse start in 502. Toegegeven, de Hoge Koning is dood en ook Logres is nu zonder Koning. De hertogdommen van Caercolun en Caerwent zijn gevallen na de aanvallen van de Saksen en bijna volledig ontvolkt. Maar de enige weg is nu omhoog! Toch?

Pendragon Pagina
Geschiedenis van Logres
Antonius van Broughton
Benno van Steeple Langford
Eliot de Wispelturige van Burcombe
Garnish van Berwick St. James
Lucius Lucretius

Lente 502, Sarum, Salisbury

Sir Gilbert is vorig jaar overleden in de slag bij Beale Valet in Huntingdon. Hij was regent voor de kinderen van zijn oudere broer, maar ook die overleden de een na de ander. Alleen Gwenda is nog in leven en zij verblijft sinds twee jaar aan het hof van Koning Madoc van Malahaut. Gilbert wilde zijn leen nalaten aan zijn zoon Gerben (geboren bij zijn echtgenote Indeg, in 500). En Indeg stierf kort nadat zij het leven had gegeven aan haar zoon Gerben. Wie zal nu regeren over de vele lenen van Berwick St. James?

Er is nog een broer in leven, Sir Garnish. Van hem heeft niemand in lange tijd gehoord. Hij keert terug wanneer hij hoort van de dood van al zijn oudere broers. En dan blijkt de schande! Als vierde (legitieme) zoon van zijn vader Gerin, wist hij dat hij nooit aanspraak zou kunnen maken op Berwick St. James. Hij verliet Salisbury om elders zijn geluk te beproeven. Dat deed hij in Sussex! Hij zwoor trouw aan AElle, die regeert over Sussex, vanuit Selsey. Dat leverde hem een leen op in Ticehurst. Garnish heeft ook het geloof van zijn nieuwe heer overgenomen en aanbidt nu Wodan en zijn brute broeder - Goden! Hoe kan een man die zijn afkomst verraadde en nu een halve Saks is, ooit regeren over leengoederen in Salisbury? Wie zal erop toezien dat Gerben op termijn zijn erfdeel zal kunnen claimen? We zullen zien hoe hij zich weet te handhaven bij de andere ridders!

AElle
Bretwalda van Sussex

Sir Gilbert wordt begraven in Salisbury op Berwick St. James. Alle ridders zijn aanwezig om afscheid te nemen van hun dappere vriend. Ook Ygrainne is incognito aanwezig. zij was op bezoek bij Sir Benno om te kijken het met haar dochter Morgaine gaat. En maakt van de gelegenheid gebruik om gesluierd afscheid te nemen van Sir Gilbert. Hij stierf op het veld van eer bij Beale Valet omdat zij hem had opgedragen haar eer te bewijzen als een Koningin. Dat heeft hem het leven gekost.

Maar na de begrafenis moet er een hoop gebeuren. Sir Eliot is nog steeds interim-Earl van Salisbury, na de verdwijning van Sir Ingnaeus in de nasleep van het gevecht tegen Koning Idres in Jagent. Volgend jaar zal Robert 18 jaar worden en de titel van Earl overnemen. Ook benoemd hij Garnish nu als regent voor de jonge Gerben. En hij mag ook het vruchtgebruik hebben van Fittleton, Middel Wallop en Nether Wallop, die van Indeg waren. Tot slot benoemd Sir Eliot ook Sir Lucius tot Marshall van Salisbury, nu Sir Gilbert, de vorige Marshall is overleden. Verder laat hij zijn halfbroer Elgin, bastaardzoon van Alis vn Burcombe en sir Roderick (en dus ook de halfbroer van sir Robert), als schildknaap plaatsen bij zijn neef, Koning Cerdic van Wessex.
Verder krijgt Sir Eliot van zijn verspieders te horen dat men al een hele tijd niets gehoord heeft het kleine graafschap van Tribuit. Dit is een kein graafschap, middenin Logres. Het bestaat voornamelijk uit woeste bossen. Maar het lag ook dicht bij Huntingdon, waar afgelopen jaar vreselijk gevochten is. Het is raar dat Baron Meilyr niet aanwezig was bij de begrafenis van Hoge Koning Uther en ook niet bij de slag om Huntingdon.
Sir Eliot besluit om Sir Benno als Heraut van Salisbury, samen met Sir Antonius en Sir Garnish naar Tribuit te sturen. Onderweg komen zij langs Rydychan en dan kunnen zij meteen hun lenen aldaar inspecteren.
Sir Benno, Sir Antonius en Sir Garnish bezoeken in Rydychan ook Gravin Regan, die blij is om Sir Benno te zien. Hij heeft tenslotte de roofridders verslagen die haar haar leen hadden ontnomen en haar haar rechtmatige leen hebben teruggegeven. Zij bevestigd wat Sir Eliot ook hoorde, er zijn vreemde dingen gaande in Tribuit. Mensen raken verdwaald, er komen nauwelijks handelaren meer uit Tribuit naar Rydychan en het lijkt wel of het Forest Sauvage meer en meer uitbreidt.
De groep trekt verder naar Oxford. Sinds zij in 495 de jonge Pertoines hielpen met het stichten van een school in Oxford, is er daar veel veranderd. Hij heeft met het geld dat hij van de ridders kreeg, enkele gebouwen gebouwd en hij trekt al leraren en leerlingen aan. Oxford begint al een druk stadje te worden.
Nabij Oxford woont Sir Brikus, zoon van Sir Benno. Voor Benno beheert hij het leen van Botley. Hij bevestigt wat Gravin Regan en Sir Eliot gezegd en gehoord hebben. Er zijn vreemde dingen gaande in Tribuit. Hij raadt hen aan om niet alleen te reizen in Tribuit.
In Oxford treffen de ridders ook Vrouwe Nineve, de Vrouwe van het Meer en familie van Merlijn en Vrouw Ygrainne. Zij moet op bezoek bij een oude vriendin in Tribuit en reist daar met enkele bedienden heen. Zij vraagt de ridders of zij haar willen begeleiden. Sinds Logres zonder een koning is, en de banden tussen de verschillende onderdelen van de samenleving verbroken zijn, zijn ook andere banden en grenzen losser geworden.

 
Afbeeldingsresultaat voor gpc nineve

De ridders vinden het prettig om op te kunnen trekken met Vrouwe Nineve. Maar zij merken ook meteen zodra zij de grens met Tribuit over zijn, dat er vreemde dingen gaande zijn in dit land. Er zijn weinig mensen en het woud dat al behoorlijk woest was, lijkt alleen maar woester, echt oerwoud. Terwijl het woud toch midden in Logres ligt en er al eeuwenlang hout gekapt, houtskool gebrand en varkens gehoed worden. Het is maar vreemd.
Dan rijdt de groep door een weide vol met klaproos. De zon schijnt, de bijen zoemen en de ridders beginnen een voor een te knikkebollen. Maar ze voorvoelen het gevaar en geven hun paarden de sporen. Wanneer zij weer onder de bomen zijn, verdwijnt de vreemde vermoeidheid weer.

 
Afbeeldingsresultaat voor klaprozen
Ik word al slaperig!


Later komen zij in het Forest Sauvage bij een grote boerderij. Dit is duidelijk het huis van een rijke boer. Het huis is groot genoeg voor een gezin, hun bedienden en wat vee, maar het is zeker geen kasteel zoals de ridders dat gewend zijn. Vrouwe Nineve en haar bedienden worden herkend en onthaald. De vrouwe deze huizes, Patricia is ernstig ziek en Nineve is als Vrouwe van het Meer iemand met kennis van ziekte en genezing.
De ridders worden opgevangen door Balin, de zoons des huizes en zoon van Patricia. Hij hoopt dat de geneeskunsten van de Vrouwe van het Meer zijn moeder snel kunnen genezen. Vrouwe Nineve zegt dat zij zal doen wat ze kan om de pijn van Patricia te verminderen.
Maar Patricia is zeer ziek en het enige wat Nineve nog kan dan is haar pijn definitief verminderen, geheel naar eigen wens van Patricia. Haar man is intens verdrietig, maar begrijpt wat hier gebeurde. Alleen Balin was nog jong genoeg om te geloven dat zijn moeder echt beter zou worden. Hij is dan ook woest wanneer zijn moeder sterft. Hij beschuldigt Nineve ervan dat zij zijn moeder vermoord heeft en noemt haar een gifmengster. De ridders komen voor Nineve op en Balin richt zijn haat nu ook op hen. Ziend dat hij het niet zal kunnen winnen van deze grote ridders, verdwijnt hij in de nacht.

(In de GPC werd de actie van Nineve als controversieel gebracht, maar euthanasie was al in 2002 legaal in Nederland, dus mijn spelers raakten niet heel erg van hun stuk.)
De ridders zijn enigszins bezorgd over de jongeman. Maar uiteindelijk is dit niet hun probleem.
De volgende morgen nemen de ridders afscheid van Nineve en haar bedienden. Zij keert terug naar Avalon en de ridders gaan verder naar Tribuit. Het huishouden bereidt zich voor op een begrafenis. Balin is niet teruggekeerd naar huis.

Ondertussen

Ondertussen is het in Logres ook onrustig. Sir Eliot wil graag een nieuwe koning op de troon van Logres en hij en Sir Caulas hadden bekokstoofd dat dat Cerdic, Koning van Wessex, zoon van Vortigern zou moeten zijn. Sommige voormalig leenmannen van Uther wilden daar wel in meegaan. Anderen niet. Sommige delen van Logres, die inmiddels eigenlijk onder Saksisch bestuur staan, willen van de gelegenheid gebruik maken om zich los te maken van Logres, aosl Kent, Sussex en Essex. Sir Eliot besluit daar wat aan te doen. Hij gaat met zijn zoons Mark en Octa (2 jaar oud) op bezoek bij zijn schoonvader, Octa van Kent. Zijn vrouw Inga laat hij thuis, ze heeft net weer twee kinderen gebaard en zijn dochters zijn echt nog te jong om te reizen.
Onderweg stopt Sir Eliot met Sir Lucius ook in Hantonne, waar Cerdic nog steeds zetelt. Cerdic wordt ongeduldig. Vorig jaar is hem veel beloofd, maar hij is nog steeds geen Koning. Sir Eliot maakt de afspraak dat de kroning plaats zal vinden in Londen, later dat jaar. Cerdic stemt daarmee in. Ook regelt Eliot een bruid voor Cerdic. Hij laat daarbij zijn oog vallen op Lynet, de dochter van Sanam, Earl van Bedegraine.
Wanneer Sir Eliot in Kent aankomt, wordt hij niet heel hartelijk verwelkomd. Het is nog maar 3 jaar geleden dat hij daar kwam als veroveraar en vertrok met de dochter van Octa. Sir Eliot spreekt met zijn schoonvader over zijn plannen om een nieuwe koning over Logres aan te stellen en Octa reageert maar lauwtjes. Hij wil zelf wel koning van Logres worden, maar zeker niet de knie buigen voor een nieuwe koning. Hij zal zelf regeren over Kent en dat uitbreiden, zo Wodan dat wil.
Deze verraderlijke opmerkingen leiden tot een ruzie. Voordat dit nog verder kan oplopen en zijn peuter-zonen gevaar lopen, vertrekt Sir Eliot.
Wanneer Cerdic ooit tot koning gekroond wordt, zou dat wel eens een wat kleiner en wankeler Logres zijn, dan waar Uther over regeerde.

In Tribuit

De ridders Benno, Antonius en Garnish trekken verder door Tribiut. Zij komen aan bij een traditioneel verdedigd kasteel. En zij worden warm ontvangen door de kasteelheer. Na hun lange reis zijn zij erg vermoeid en kijken om zich heen naar het kasteel dat overduidelijk van alle moderne gemakken voorzien is. De werkers in het kasteel werken niet erg hard, ze zien zelfs een wachter slapen op zijn post. Ook ziet iedereen er goed gevuld uit.
Die avond eten zij met de kasteelheer het heerlijkste eten, heel wat beter dan de reisrantsoenen die zij de laatste tijd aten. Ook krijgen zij de beste en koppigste wijnen voorgezet. Die avond kunnen zij slapen in een eigen bed met donzen kussens.
Sir Benno, sir Antonius en sir Garnish kunnen er geen genoeg van krijgen! Maar Sir Antonius realiseert zich dat zij nog een missie hebben (Energetic succes) en probeert te vertrekken. De kasteelheer houdt hem niet tegen, maar vraagt te blijven tot na de lunch en eerst nog een spelletje te spelen. Het wordt Sir Antonius koud om het hart. Als hij niet uitkijkt en toegeeft aan de verleiding, zal hij hier eeuwig blijven, etend, drinken, spellen spelend, en zijn missie en eer vergeten.
Sir Antonius rent weg en probeert Sir Garnish en Sir Benno ook over te halen om te vertrekken. Met enige tegenzin wil Garnish wel in actie komen. Maar Sir Benno is zelfs zijn bed nog niet uitgekomen! Sir Antonius neemt geen halve maatregelen, en gooit een emmer water over Sir Benno heen. Waarna hij een kletsnatte en sputterende Benno mee naar buiten sleurt.
Eenmaal weg bij het kasteel, komt iedereen weer een beetje bij zinnen en trekken zij verder. Maar er is zeker iets heel vreemds gaande in Tribuit.