Bride of Frankenstein

Filmhuis Lux vertoonde een film uit de oude doos, Bride of Frankenstein (1935) van James Whale. We zien Boris Karloff (The Raven) en Elsa Lanchester in hun iconische rollen. Verder zien we nog Colin Clive, Valerie Hobson, Ernest Thesiger, Gavin Gordon (The Ten Commandments), Douglas Walton, Una O'Connor (The Adventures of Robin Hood), E. E. Clive (The Hound of the Baskervilles) en John Carradine (Around the World in 80 Days, The Court Jester, The Garden of Allah). 

Horror van de bovenste plank!

De film is natuurlijk gebaseerd op het verhaal van Mary Shelley, Frankenstein; or the Modern Prometheus, een boek uit 1818. Dat gaat over een man (Victor Frankenstein), die met doorgedraaide wetenschap een wezen, gemaakt van dode lichamen, tot leven wekt. Het raakt aan een hoop thema's over leven, dood, de grenzen van menselijke kunde en menselijke arrogantie. Geen wonder dat het boek een Gothische Horror klassieker is en Frankenstein en zijn monster blijven spreken tot de verbeelding. 

Spoilers

Deze film is een vervolg op de film Frankenstein (1931, ook van Whale en Karloff en Clive herhalen hun rollen) en vertelt het tweede deel van de roman.

De film opent met een genoeglijke scene van Lord Byron (Gordon), Percy Bysshe Shelley (Walton) en Mary Shelley (Lanchester), die de avond samen doorbrengen, terwijl buiten een storm woedt. Mary wordt gevraagd haar verhaal over Frankenstein en zijn monster verder af te maken. Mary begint te vertellen. 

Dorpelingen zijn verzameld om een brandende molen. Het Monster (Karloff) heeft zojuist zijn maker Henry Frankenstein (Clive) naar beneden gegooid en lijkt nu zelf om te komen in de vlammen. Opgelucht vertrekken de dorpelingen. Maar twee dorpelingen willen zich ervan vergewissen dat het Monster echt vernietigd is, hij doodde tenslotte hun dochter. Het Monster blijkt nog te leven, doodt de nieuwsgierige dorpelingen ook en jaagt oudere bediende Minnie (O'Connor) de stuipen op het lijf.    

Ondertussen is het lichaam van Henry Frankenstein naar zijn kasteel gebracht, waar zijn verloofde Elizabeth (Hobson) rouwt om zijn dood. Minnie komt waarschuwen over de aanwezigheid van het Monster, maar wordt niet geloofd. Even later blijkt Henry niet dood. Hij wil zijn obsessies achter zich laten, maar hoe meer hij erover nadenkt, hoe enthousiaster hij weer wordt. Elizabeth voorvoelt dat deze obsessies alleen maar tot problemen zullen leiden. 

Dan komt Professor Pretorius (Thesiger) langs. Hij wil Henry spreken, want hij heeft succes gehad met het maken van kleine mensjes (Met een hele leuke scene waarin de kleine mensjes hun kunsten laten zien), terwijl Henry juist succes heeft gehad met het reanimeren van dood vlees. Als zij hun krachten bundelen, zal niets hen kunnen stoppen! Henry wijst dit af. Hij wil niet nog meer problemen.   

Ondertussen probeert het Monster zich staande te houden in de wereld. Dat leidt tot zijn gevangenneming en ontsnapping uit de lokale gevangenis. De lokale bevolking weet nu ook dat het Monster nog leeft en dat zij bij de molen niet grondig genoeg waren. Het Monster leert een blinde kluizenaar kennen en leert van hem te spreken en de betekenis van vriendschap. Deze vredige situatie is van korte duur. Hij wordt weer gevonden en achtervolgd.

Op een begraafplaats schuilt het Monster in een crypte. Daar ziet hij Professor Pretorius en zijn handlangers, die zoeken naar lichamen om te gebruiken voor hun gruwelijke plannen. Pretorius is onder de indruk van het Monster en zegt dat hij een partner voor het Monster wil maken. En dat ze daar de hulp van Henry Frankenstein bij nodig hebben. Het Monster werkt hier graag aan mee.    

In Huize Frankenstein wordt Henry onder druk gezet om mee te werken aan het ontwikkelen van een partner voor het Monster. Henry weigert, maar dan wordt zijn vrouw Elizabeth ontvoerd door het Monster. Onder deze druk werkt Henry wel samen met Professor Pretorius. 
Op een stormachtige nacht wordt een nieuw Monster tot leven gewekt, met de hulp van elektriciteit. Het experiment heeft gewerkt. De Bruid (weer Lanchester) leeft! Maar wanneer zij het Monster ziet, is zij ook bang van hem. Ook zij wil geen tijd met hem doorbrengen en wil niet zijn Bruid en Partner worden. Deze laatste afwijzing is te veel voor het Monster. Hij laat Henry en Elizabeth ontsnappen en vernietigd het lab, samen met de Bruid, Professor Pretorius en zichzelf.  

Conclusies

Dit was een bijzondere film. Aan de ene kant is het duidelijk een horrorfilm, met het Monster dat in zijn onhandigheid en frustratie links en rechts mensen vermoordt en schade aanricht en de mensen om hem heen, die in hun ambitie, fanatisme en vooroordeel niet veel beter zijn. Aan de andere kant lijkt het soms ook een zeer duistere komedie. Minnie en verschillende andere dorpelingen zijn duidelijk bedoeld als comic relief, en de ervaringen die het Monster opdoet in de wereld van de mensen zijn bij vlagen ook hilarisch. 

Daarnaast zit er ook behoorlijk wat Christelijke symboliek in de film. De kluizenaar is duidelijk zeer gelovig met een crucifix aan de muur. En de kluizenaar en het Monster eten tijdens hun laatste maal samen brood en wijn. Bij de kerkhof, voordat het Monster kennismaakt met Pretorius, zien we ook veel Christelijke symboliek. Verder wordt het Monster wordt bij vlagen afgebeeld als een vervolgde Christus figuur, die wordt gestraft voor de zonden van de mensen. 

Tot slot zitten er ook nog wat homoseksuele ondertonen in het verhaal. Dr Pretorius probeert iedere keer Henry weg te houden bij zijn echtgenote Elizabeth, om als twee mannen samen leven te creëren (wat natuurlijk geen strak plan is). Verder is de enige situatie van huiselijk genoegen het leven van de kluizenaar en het Monster samen. Zij brengen samen tijd door, hebben een vriendschap en delen een tafel. Het Monster lijkt weinig verschil te zien tussen zijn relatie met de kluizenaar en met zijn Bruid. Beiden worden beschreven als een vriend. 

Zeker een leuke film en de moeite van het kijken waard.  

ECHO - Echo - echo

Voor mijn verjaardag heb ik een horrorboek gekregen, Echo van Thomas Olde Heuvelt. Eerder had ik al eens HEX van hem gelezen (en dat was behoorlijk griezelig). Hoe zou dit uitpakken?

Spoilers

Het verhaal gaat over een jong, fris, mooi, hip, gay stel, de Amerikaanse Sam Avery en de Nederlandse Nick Grevers. Ze wonen samen in Amsterdam en leiden een jong, fris, mooi en hip leven. Nick is een serieus bergbeklimmer en hij gaat met zijn klimmaatje, de Duitse Augustin, in Zwitserland bergen beklimmen. Het gaat gruwelijk mis! Augustin komt te overlijden, Nick wordt halfdood van de berg gered, is gruwelijk verminkt en zegt dat hij zich niet kan herinneren wat er is gebeurd. En Sam mag de brokstukken bij elkaar vegen. 

En dan, tijdens het herstel en revalidatie van Nick blijkt langzaamaan dat een gruwelijk ongeluk op een berg in Zwitserland misschien niet het hele verhaal is. Houdt Nick iets achter? Wat is er werkelijk gebeurd? Wat is er met Nick mee naar beneden gekomen, van de berg af? Sam Avery wil het tot op de bodem uitzoeken. Hoe dieper Sam graaft, hoe meer hij te weten komt. 

Conclusie

Dit is echt een heel erg naar boek, vol Zwitserse Alpenhorror. In die zin deed het wel denken aan Sennentuntschi. Ook hier gaat het sterk over het verschil tussen het Dal, waar de mensen wonen, de beschaving heerst en alles veilig is, versus de Berg, waar de natuur en de geesten heersen, waar mensen verworden tot barbaren en alles gaat over overleven. En als je een Berg opgaat, moet je goed nadenken over wat je weer mee naar beneden neemt.

En net als in Hex gaat het verhaal ook weer over kleine, gesloten gemeenschappen die in een wankel evenwicht met hun omgeving leven. En buitenstaanders, die dat met hun lompe plannen allemaal in de war schoppen en voor een hoop problemen zorgen. 

Zeker de moete waard, vooral meepakken als je de kans krijgt, maar niet voor het slapengaan lezen.

Willow

Terwijl sommige mensen naar het Spellenspektakel waren, keek ik klassier Willow (1988) met mijn jongste kind. Ik heb goede herinneringen aan deze film en net als Conan the Barbarian blijft deze nog aardig overeind. En Willow behoort natuurlijk tot ieders culturele vorming.  

Willow

In deze film van Ron Howard maakt het grote publiek natuurlijk kennis met Warwick Davis (Prince Valiant 1997). Verder hebben Val Kilmer (Kiss Kiss, Bang Bang) en Joanne Whalley belangrijke rollen. En we zien ook nog Jean Marsh (The Eagle Has Landed), Patricia Hayes en Gavan O'Herlihy (Prince Valiant 1997). 

Spoilers

De filmt begint vrij gruwelijk met een kerker in kasteel Nockmaar, waar een hoogzwangere vrouw bevalt van een baby. De wrede heksenkoningin Bavmorda (Marsh) wil deze baby meteen doden, want voorspellingen zeggen dat deze Elora Danan ooit Bavmorda zelf ten val zal brengen. Maar de wanhopige moeder weet de vroedvrouw Ethne (Dene) zover te krijgen dat zij vlucht met de baby. Deze vlucht weg, maar wordt uiteindelijk ingehaald door de woeste hond - monsters van Bavmorda. Ethne weet Elora Danan nog net op een drijvende hoop riet de rivier af te duwen, voordat zij te grazen wordt genomen door haar achtervolgers. Elora Danan ontkomt. 

Koningin Bavmorda is niet tevreden met deze ontwikkelingen en stuurt haar bloedmooie dochter Sorsha (Whalley) er samen met wrede generaal Kael (Roach) erop uit om Elora Danan te vinden en terug te brengen. 

Ondertussen is Elora Danan aangekomen in het vredige dorpje van de hobbit-achtige Nelwyn Willow (Davis) en zijn dorpsgenoten. Deze worden prompt aangevallen door de monsterlijke honden, die nog altijd zoeken naar Elora Danan. De Nelwyn zijn echter niet voor één gat te vangen en slaan de aanval af. Maar Elora Danan moet vertrekken, voor er nog meer problemen komen. Willow en een paar dorpsgenoten zullen haar afleveren bij de mensen, ze is tenslote ook een mens. Zij zullen weten wat ze met een baby moeten. 

Willow gaat op pad, maar ook in de landen van de mensen is het onrustig. Legers zijn op de been en marcheren heen en weer. Uiteindelijk heeft niemand tijd om een baby over te nemen. Willow laat Elora Danan dan achter bij Madmartigan (Kilmer), een huurling en crimineel, niemand anders is geïnteresseerd in het kind. Maar ook Madmartigan blijkt onbetrouwbaar, nog voor Willow goed en wel kan beginnen aan de thuisreis, wordt Elora Danan ontvoerd door twee brownies (Pollack en Overton). En via hen leert Willow wat meer over Elora Danan, Heksenkoningin Bavmorda en de voorspelling. De tovenares Fin Raziel in Tir Asleen kan Willow verder helpen in de strijd tegen Bavmorda. 

Prinses Sorsha en Kael en hun leger treffen uiteindelijk Elora Danan en Willow en het ziet er somber uit. Maar Madmartigan is ook in de buurt en veroorzaakt een gevecht. In de chaos weten Willow, Elora Danan, de brownies en Madmartigan te ontsnappen. Madmartigan zal iedereen naar Fin Raziel brengen. 

Uiteindelijk gaan Madmartigan, Willow en de brownies Rool en Franjean samen op weg om de tovenares Raziel te vinden, de enige die bescherming kan bieden tegen Bavmorda. Maar eenmaal aangekomen in Tir Asleen zijn de problemen nog niet voorbij. Tir Asleen is geruïneerd en verlaten, Fin Raziel is lang geleden al veranderd in een buideldier en het leger van Sorsha en Kael komt eraan. De dappere helden verweren zich kranig, maar Kael weet Elora Danan te ontvoeren. De dappere helden zetten de achtervolging in. 

Aangekomen bij kasteel Nockmaar blijkt Elora Danan terugkrijgen nog niet makkelijk. Fin Raziel is inmiddels weer in haar menselijke vorm (Hayes), maar Bavmorda verandert iedereen in varkens. Het ziet er somber uit. Maar Willow vindt eindelijk zijn magische krachten en weet zichzelf te beschermen, Fin Raziel te bevrijden van haar vervloeking en dan keert het tij. Met hulp van Fin Raziel weten ze Bavmorda te verslaan en de vrede in het land te herstellen. En zo kwam de voorspelling toch nog uit. 

Conclusie

Dit is een enige film voor een wat jonger publiek. Het verhaal zit lekker eenvoudig in elkaar met een duidelijke queeste. De spanning, actie, humor en romantiek worden in een vlot tempo afgewisseld en de acteurs zijn leuk en fris. Davis is goed als verantwoordelijke huisvader die het op zich neemt om voor een ander kind te zorgen. Kilmer doet het leuk als brute huurling, die toch wel een ruggengraat en een klein hartje heeft en Whalley weet de ontdooiende prinses ook leuk te spelen. 

Verder zijn de monsters echt eng en wordt er in typische jaren '80  stijl niet geprobeerd om de gruwelijkheden te verdoezelen. Er wordt in een hoekje van het beeld een vroedvrouw opgegeten, mensen worden gedood en verorbert door enge monsters of geofferd door enge heksen. En daar schaamt niemand zich voor. 

Vooral nog eens kijken uit nostalgische overwegingen of met je (9+ dat wel) kinderen. 

Spellenspektakel

De spellenbeurs in Essen is nog maar net geweest, of het was alweer tijd voor het Spellenspektakel. Sander is hierheen geweest met onze oudste dochter en een paar vrienden. En dat was nog een hele onderneming. In alle vroegte gingen ze hier weg om met de bus en de trein naar de Jaarbeurs in Utrecht te gaan. Daar zijn ze de hele dag gebleven en na een lange reis terug, kwamen ze in de avond hier weer aan. 

  

En ze hebben het leuk gehad. Ze dwaalden over de beurs en bekeken en speelden alle leuke, nieuwe spellen. Ze hebben nog gekeken naar alle mooie spulletjes die een echte spellenspeler moet hebben natuurlijk. Sander heeft nog geïnvesteerd in Sky Team, een coöperatief twee persoonsspel, waarbij je als piloot en co-piloot moet proberen om samen, veilig een vliegtuig te landen. En dat is nog niet makkelijk. Vlieg niet te hard, vlieg niet te langzaam, zorg dat de sufferds in de verkeerstoren alle andere vliegtuigen uit de weg halen. We hebben het een aantal keer thuis gespeeld en we vonden het beiden erg leuk. 

Al met al was het een leuk dag. Inmiddels zijn de data van het spellenspektakel voor volgend jaar al weer bekend. Dus ongetwijfeld gaan ze dan weer. 

Halloween 2023

De dagen worden nu echt donkerder en kouder. Het einde van de zomer is echt hier. En dat betekent Halloween. Niet echt een Nederlands feest natuurlijk, maar de laatste jaren wordt het steeds actiever gevierd bij ons in het dorp, vooral door de jonge jeugd, die langs de deuren gaat en om snoep bedelt (2016, 2019, 2020). 

Halloween koekjes

En ik kan daar natuurlijk alleen maar aan toegeven. Dus ik heb weer koekjes gebakken, in de vorm van vleermuizen. Ik gebruikte hiervoor een eenvoudig boterkoekjesrecept en dat leverde prima koekjes op. En een oude koekjesvorm in de vorm van een vleermuis zorgt dan voor leuke thematische koekjes. 

Recept boterkoekjes

Benodigdheden

• 350 gram bloem
• 250 gram boter
• 150 gram suiker
• snufje zout
• 1 ferme theelepel koekkruiden. 

Bereiding

• zorg dat de boter zacht is. 
• Meng alle ingediënten in een kom door elkaar. Als het mengel te droog blijft, voeg dan een heel klein beetje water toe (eetlepels per keer). 
• Laat het deeg een half uur of langer rusten.
• Rol het deeg uit tot ongeveer 5 mm dik. Steek met de steekvorm de vormpjes uit en leg ze op een bakplaat. Neem het deeg weer samen en rol opnieuw uit. 
• Bak de koekjes 15 tot 20 minuten in een voorverwarde oven op 180 graden. 
• neem uit de oven en laat afkoelen. 

Op de bakplaat

Onze jongste ging verkleed als heks met vader op pad. En dit keer was het erg druk in de buurt. Er zijn sinds wij hier wonen meer jonge gezinnetjes komen wonen. En die hebben allemaal veel kinderen. Dus het was tussen 18:30 en 19:30 een komen en gaan van heksen, spoken en zombies. 

Ons eigen heksje in het midden

En ze waren allemaal blij met een lekker koekje. Binnen de kortste keren was alles op. Volgende keer zal ik meer moeten bakken. 
 

 

Crème Brûlée

Het was weer eens tijd om iets nieuws te proberen in de keuken. Ik had via de kringloop een set ramekins op de kop getikt (misschien makkelijk voor mijn historische taarten), maar ik had nog geen geschikte taart of pastei gevonden voor de kleine vormpjes. Maar Crème Brûlée kan natuurlijk altijd! Sommige mensen vonden nog dat ik me teveel op de hals haalde met al dat gedoe met slagroom, eieren en suiker branden. Custard uit een pak was toch net zo lekker. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen!

Gaar

Via 24 Kitchen kwam ik een eenvoudig en overzichtelijk recept op het spoor. Dus dat heb ik netjes gevolgd. Het was nog makkelijker dan ik dacht. De eieren moeten gesplitst worden en dat moet altijd secuur gebeuren, maar dat ging gelukkig goed. En er ging heel wat meer slagroom in dan ik dacht. Toen de warme slagroom gemengd was met de eieren moest de hele boel langzaam garen in warm water in de oven. Gelukkig heb ik een tijdje geleden ook een mooie bakvorm opgeduikeld, waar alle ramekins mooi inpasten. En de schaa was lekker diep, dus ik kon hem prima vullen met kokend water. 

Leeg

Toen de crème brûlée eenmaal gaar was, moest nog het traditionele gesmolten suikerlaagje eroverheen. Sander heeft ooit eens een klein gasbrandertje/ aanstekertje gekocht om vuurwerk veilig aan te steken (toen dat nog mocht). En dit deed ook prima dienst om de suiker te smelten. 

Met suiker

En later die avond kon ik mijn gezinnetje zelfgemaakte crème brûlée voorzetten. Misschien dat ik ze iets te lang heb laten garen in de oven. Maar de smaak en structuur waren heerlijk. Deze leuke toetjes komen zeker nog een keer op herhaling.