Conan the Barbarian

Conan the Barbarian (1982) was een film die in mijn jeugd indruk maakte op me. En nu kon ik hem kijken met mijn oudste kind! Deze film van John Milius (schrijver voor Apocalypse Now) en met Arnold Schwarzenegger (The Expendables 2) in zijn doorbraak - rol. Verder spelen James Earl Jones (Star Wars) en Sandahl Bergman belangrijke rollen. In een bijrol zien we nog Max von Sydow (Flash Gordon, Jungfrukällan, Det Sjunde Inseglet). 

De film is gebaseerd op de verhalen van Conan de Cimmeriër van Robert E. Howard uit de jaren '30 van de vorige eeuw. Conan is de archetypische barbaar geworden, zoals Dracula dat was voor vampieren en Sherlock voor detectives. De film volgt niet één verhaal, maar heeft elementen van verschillende Conan - verhalen genomen en er bepaald zijn eigen draai aan gegeven. 

Spoilers

De film opent met Conan, die als zoon van een smid opgroeit in een vredig dorpje. Zijn vader wil hem de Geheimen van Staal leren. Op een dag worden zij overvallen door het leger van Thulsa Doom (Jones) en zijn herkenbare banier van twee slangen en een zwarte zon. De ouders van Conan worden gedood en Conan wordt verkocht aan de Vanir uit het Noorden en in slavernij gevoerd. 

Conan (Schwarzenegger) groeit, als gevolg van slavenarbeid, uit tot een zeer sterke jongeman en wordt op een gegeven moment weggehaald bij de geestdodende arbeid van een molen aanduwen. Hij wordt gladiator en strijd tegen andere slaven. Hij is erg goed en krijgt steeds meer opleiding in wapens en filosofie. Maar op een dag ontsnapt hij en gaat op zoek naar informatie over het leger dat strijd onder de banier van twee slangen een een zwarte zon. 

Via een Heks (Gava) krijgt Conan te horen dat hij meer informatie zal vinden in de stad Zamora. De Heks verandert in een demon en probeert Conan aan te vallen. Maar hij weet haar in het vuur te werpen. Hij bevrijdt Subotai (Lopez), een van haar andere gevangenen en samen trekken zij naar Zamora. 

In Zamora horen Conan en Subotai meer over de cultus van Thulsa Doom, een slangencultus, die overal steeds meer aanhang krijgt. Conan en Subotai besluiten om de Toren van het Serpent binnen te dringen en te kijken wat zij te weten kunnen komen (en stelen). In de Toren van het Serpent treffen zij ook een beeldschone Dievegge (Bergman), die ook de cultus wil bestelen. Gedrieën gaan zij verder de toren in, stelen alles wat los en vast zit en weten weer te ontsnappen. In stijl genieten zij van hun buit, terwijl Conan en de dievegge een affaire beginnen. 

Uiteindelijk worden Conan en zijn vrienden opgepakt door wachters van de lokale Koning Osric (von Sydow). Deze is niet blij met hun rooftocht tegen de cultus van de Slang. Maar hij is nog minder blij met de cultus van de Slang zelf. Zij hebben veel invloed gekregen en zelfs de dochter van de Koning gehersenspoeld. Hij is bang dat zijn dochter zich tegen hem zal keren. Als zij zijn dochter terugbrengen, zal hij hen belonen met meer schatten dan zij zich voor kunnen stellen. 

Subotai en de Dievegge zijn van plan om de aanbetaling te nemen en te verdwijnen. Maar Conan wordt nog altijd verteerd door wraakgevoelens jegens Thulsa Doom en zijn cultus. Hij gaat op pad om de prinses te vinden. 

Conan sluit zich aan bij de cultus van Doom om deze zo te infiltreren. Het lukt redelijk, maar hij wordt toch herkend. Thulsa Doom herinnert zich Conan vaag en weet dat hij vroeger op zoek was naar het Geheim van Staal. Maar nu is hij ouder en weet hij beter. Hij laat zien dat de kracht van het Vlees sterker is, dan die van Staal, wanneer hij een van zijn volgelingen hypnotiseert om naar haar dood te springen. Conan wordt vastgebonden aan de Boom van het Lijden, om daar te sterven. 

Gelukkig zijn zijn vrienden Conan niet vergeten. Subotai en de Dievegge halen een bijna dode Conan van de Boom. Zij brengen hem naar een kluizenaar (Mako), die met magie Conan kan genezen. Maar hier zal een dure prijs voor betaald moeten worden. 

Het Trio keert terug naar de Tempel van Doom, waar op dat moment een kannibalistische orgie gaande is (Whiskey Tango Foxtrot! Waar keek ik vroeger naar?!). Conan en zijn kompanen weten de prinses (Quennessen) te redden/ ontvoeren en ontsnappen weer. Thulsa Doom is inmiddels in een slang veranderd en weet te ontsnappen aan de woede van Conan. Maar even later zet Thulsa Doom de achtervolging in. Hij maakt een pijl van een giftige slang en doodt daarmee de Dievegge. 

Eenmaal terug bij de kluizenaar krijgt de Dievegge een barbaarse crematie en ondertussen bereidt iedereen zich voor op de wraak van Thulsa Doom. Met een goede voorbereiding en handige vallen, wordt de aanval van Thulsa Doom afgeslagen. 

Conan keert terug naar de Tempel van Doom om daar voor het laatst de confrontatie met Thulsa Doom aan te gaan. Hij weet Thulsa Doom te doden en zijn hoofd af te hakken. De hele cultus van Thulsa Doom stort daarmee in. Conan heeft overwonnen en keert terug naar Zamora, samen met de prinses. 

Conclusie

Whew, wat een film! Ik had niet gedacht dat een Sword & Sandal film uit de jaren '80 nog zo goed overeind zou blijven. Behalve wat knullige special effects, is er weinig gedateerds aan de film. Een krachtig punt van deze film is dat er zeer weinig in gesproken wordt. Schwarzenegger kon vrij weinig Engels en spreekt weinig. Ook Bergman en Lopez hebben weinig te zeggen. Het verhaal wordt aan elkaar gepraat door de kluizenaar. Maar dat geeft de film alleen maar meer kracht.

Het acteerwerk van de hoofdpersonen en (de weinige) dialoog is bij vlagen bombastisch en over-the-top, maar aangezien de oorspronkelijke verhalen van Conan dat ook zijn, werkt het bijzonder goed. 

De film wordt echt naar een hoger plan getild door de fantastische (en bombastische) muziek van Basil Poledouris (die ook de muziek deed voor Starship Troopers). Er hoeft niet gepraat te worden, wanneer de muziek uitlegt wat er gebeurt. Verder waren de kleine(re) maar belangrijke rollen van Jones en von Sydow ook van belang om de film naar een hoger plan te trekken. 

Tot slot wil deze film nog wat meer zeggen dan alleen heldhaftig en wraakzuchtig gedoe van sterke mannen. Zo opent de film met een citaat van Nietzsche (That which does nog kill us, makes us stronger) en we kijken de hele film lang dan ook naar mensen, die door tegenslag steeds weer groeien. De focus ligt vooral op Conan die het van dorpeling, via slaaf en gladiator uiteindelijk schopt tot dief en held. En de verteller vertelt ons, dat dit nog maar het begin is, Conan zal uiteindelijk Koning worden. 

Conan doet dat helemaal alleen. Hij heeft wel vrienden en medestanders, maar uiteindelijk is hij het zelf, die zijn eigen pad uitstippelt en besluit om de opdracht van Koning Osric aan te nemen, keer op keer terug te keren naar de Tempel van Doom om daar zijn opdracht te vervullen en ultieme wraak te nemen. 

Zijn tegenstanders zijn uiteindelijk een soort gehersenspoelde schaapjes, die achter de mooie praatjes van Doom aanlopen. Zij prediken misschien wel vrede en liefde. Maar Thulsa Doom heeft ook een verleden van overvallen en slavernij. En zijn huidige praktijken zijn niet veel beter, alleen de schaal is groter. Nu maakt hij mensen niet langer tot slaaf met het zwaard, maar met hypnose en mooie praatjes.