Translate

zaterdag 29 december 2012

Jubileum

Gisteren was het weer zover, het jaarlijkse interfeestdagenfeest. Als sinds 2007 organiseren Sander en ik tussen kerstmis en oud & nieuw een spellendag. Voor het vijfde jaar op een rij, dat is wel een jubileum waard! Een uitgelezen kans voor ons om weer eens een spel te spelen, vrienden te zien en lekkere hapjes te eten.
In het verleden stuurden we onze zoon naar het kinderdagverblijf en konden wij in de middag ongestoord een spelletje spelen. Maar nu is onze zoon al groot en speelt hij graag mee en onze dochter sinds korte tijd ook. Dus in de morgen hebben we de kinderen naar Buitenschoolse Opvang en Kinderdagverblijf gestuurd, wij hebben het hele huis opgeruimd en spellen tevoorschijn gehaald. Om 12:30 ging Sander de kinderen weer ophalen en om 13:00 rinkelde de deurbel.

In de middag was het redelijk rustig. Er waren nog kindjes langs. Vriend R. had zoon R. meegenomen en hoewel die flink wat ouder is dan onze zoon hebben ze toch samen heel lief Pitchcar gespeeld. Een kinderstoel werd gebruikt als uitbreiding van het parcours. Even later kwam ook vriendje K. Hij zit nu bij onze zoon in de kleuterklas, maar heeft ook bij onze dochter op het kinderdagverblijf gezeten. Hij heeft een groot deel van de middag met onze dochter het Nijntje-spel gespeeld. Nog wat later kwam ook vriendje M. van onze zoon nog langs. Ook zij hebben lief Pitchcar gespeeld en met de Dardabaan van Sander. En even later vonden ze ook nog The Legend of Drizzt board game om met de popjes te spelen. En al die tijd vermaakte ik me met Vroeger of Later en Set.

Lekker spelen

Ondertussen bleven er maar mensen binnekomen en al snel zaten we te spelen aan drie verschillende tafels. Inmiddels was het ook tijd voor het eten. Ik had zelf gezorgd voor linzensoep, er was nog meer soep, indonesisch smoorvlees en veel meer. Twee vrienden hebben zich verdiept in de succesvolle fantasy-reeks A Song of Ice and Fire van George R. R. Martin. Sinds deze reeks is verfilmd, komt er veel meer merchandise van op de markt, waaronder een kookboek met recepten van de serie. Vrienden J. en R. doen hun best om die recepten te maken en te laten eten. Vriendin R. nam Sprinkhanen in honing mee. Best creepy, je kon de pootjes en oogjes zien zitten. Een beetje alsof je zeer krokante chips eet. Niet voor herhaling vatbaar, te creepy wanneer de restjes exoskelet tussen je tanden komen. Vriend J. nam gevulde pepers mee met kaas en ui. Erg lekker. Vriend P., die we veel te weinig zien, had een heerlijk dessert van slagroom, kwark en fruit uit blik mee. Dat was allemaal tot een heerlijk, luchtig, romig en fruitig toetje geklopt.


Nadat iedereen met allerlei lekkers zijn buikje rond had kunnen eten, werd er natuurlijk verder gespeeld. de kids waren inmiddels doodmoe en gingen naar bed en wij gingen door met Ravenloft de boardgame, Legend of Drizzt, Set, Dungeonville en Eclipse en Hive. Op een gegeven moment waren er vier tafels druk bezet. Tot 01:00 is er flink doorgespeeld en daarna konden wij vermoeid naar bed.

Genius, alleen voor bollebozen

Het was een heerlijke, drukke dag en ik was heel blij om iedereen weer eens te zien, spellen te spelen en lekker te kunnen eten. Het is ook leuk om te zien hoe er nu meer en meer kindertjes komen op deze dagen en ze leuk meespelen. Mijn doel om de kids ook het spellen-virus mee te geven komt zo steeds dichterbij. En wie weet kunnen we op die manier ook ouders zo ver krijgen dat ze eens een spelletje spelen.

King of Tokyo

Kerst 2007
Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012

donderdag 27 december 2012

Kerstdagen 2012

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

zaterdag 22 december 2012

De kortste dag

Gisteren was het midwinter, alweer een jaar voorbij en nu beginnen we weer aan de start van een nieuw jaar. De zon is langzaam (onmerkbaar) op de weg terug en binnenkort kunnen we weer sterkere zonnestraaltjes voelen.


Wij hebben ons al helemaal voorbereid op de komende winter. Er liggen al twee kerstcakes klaar. Er ligt weer een gans in de koelkast en allerlei andere lekkere hapjes om ons door de donkere dagen te loodsen. Verder staan er ook peren te trekken in azijn. De winter kan beginnen, ik heb er zin in.

Verder heb ik ook even te tijd genomen om terug te blikken op het afgelopen jaar. En het is toch wel een druk jaar geweest. Vorig jaar om deze tijd hoorde ik dat ik in januari 2012 bij de gemeente Den Bosch kon blijven om de aanpak van ouderenmishandeling vorm te geven. Sander begon bij Planon in Nijmegen. Toen scheurde Sander natuurlijk prompt zijn achillespees. In april ben ik op zoek gegaan naar nieuw werk omdat ik toch tegen het einde van een contractperiode aankeek. Toen brak onze dochter prompt haar sleutelbeen. In juli ben ik begonnen met een nieuwe functie bij de gemeente Gennep. Onze zoon brak of scheurde niks (ik verwachtte eerlijk gezegd wel iets) maar begon in november met zwemles, wat hij erg leuk vindt. Hij is al door naar het volgende groepje. Erg druk en stressvol, dus ik hoop volgend jaar op een wat rustiger jaar.

Inmiddels geniet ik van een welverdiende kerstvakantie.

dinsdag 18 december 2012

Kussen!

Nadat ik twee Kindle Sleeves heb gemaakt, heb ik echt de smaak van het handwerken te pakken gekregen! Ik heb een kussensloop bebreid. Ik had in de woonkamer al jaren een groot kussen van de IKEA (ik had hem in het marineblauw, dat lijkt er niet meer te zijn). Hij paste heel goed bij de bank (maar dan blauw) die ik indertijd had. De bank is er nog, maar de hoes is inmiddels donkergroen geworden (ook niet meer te krijgen kennelijk). Verder hadden we nog twee stoelen in een bruine streep. Dus het blauwe kussen stak een beetje vreemd af. Bovendien waren verschillende knopen losgesprongen. Een nieuwe hoes dus.
Met ongeveer acht bollen merinowol (het was even slikken) van het merk Lana Grossa Bingo hebik een kussenhoes met flink wat kabels kunnen maken. Ik ben er een week of 6 mee bezig geweest en laatst heb ik het in elkaar kunnen zetten. En het staat fantastisch. Deze kleuren passen veel beter bij de nieuwe meubels. Ik heb gewerkt met groen, bruin en gebroken wit.

Detail van de grote dubbele kabel in het midden. 

Ik heb 144 steken opgezet. Eerst heb ik een rand gebreid van 1recht, (2averecht, 2recht) x 35, 2av, 1r. Dat 10 pennen herhalen, voor een mooie strakke rand. Daar moeten straks de knopen op gemaakt worden. Daarna in het midden een dubbele kabel van 16 steken. aan weerskanten 3 dikke vlechten van 12 steken, iedere keer gescheiden door een baan van 2 av, 1r, 2av. En toen weer afgesloten met een rand van 11 pennen 1r (2av, 2r) x 35, 2av, 1r. In die laatste rand hield ik iedere 28 steken ruimte open voor een gaatje, waar ik dan later een knoop doorheen kon doen. 


Toen de lap afwas, heb ik hem eerst nog voorzichtig op de handwas gewassen, uitgespoeld met azijn en toen vastgespeld op een handdoek, om te rekken en de vorm te fixeren. Toen heb ik de lap ondersteboven neergelegd, de twee zijkanten teruggevouwen naar het midden. De beide ingebreiden randen over elkaar gelegd en vastgenaaid. Even later de knoopjes tegenover de gaten genaaid. En nu dan een mooie nieuwe kussenshoes. 


Ik heb nog twee andere, kleinere kussentjes, die moeten nu natuurlijk ook een nieuwe hoes. 




maandag 17 december 2012

The Raven

Onlangs vertelde ik al over de laatste keer dat mijn rollenspelgroepje Ravenloft speelde. Omdat we dat toch niet zonder een afscheid voorbij wilden laten gaan, kwamen we zaterdag voor het laatst bijeen om gezamenlijk te eten en een film te kijken.
Het eten was heerlijk, rundvlees gestoofd in port en Guiness met aardappeltjes (de aardappeltjes gebakken in het laatste ganzevet van vorig jaar) en spruitjes. Toe hadden we stoofpeertjes. Zeer hollandsch maar wel erg lekker.

Stoofpeertjes zijn erg makkelijk en ik vind het altijd heerlijk om te maken in de winterse, donkere dagen.
  • Stoofpeertjes - (giezer wildeman, 1 per persoon)
  • Kaneelstokje
  • Citroenschil
  • 3 scheppen suiker
  • beetje foelie
  • 1 kruidnagel
  • 3 jeneverbessen
  • Doe alles behalve de stoofpeertjes in een pan met water (niet te veel, de peertjes moeten net onder staan) en breng aan de kook, tot de suiker is opgelost.   
  • Schil en halveer de peertjes.
  • Doe de peertjes in het water en laat een minuut of 20 zachtjes koken tot de peertjes zacht zijn en amberkleurig worden (langer kan ook). 
  • Laat afkoelen en serveer.
De film die we keken was The Raven, uit 1963, gemaakt door Roger Corman. Alle grote griezelfilm acteurs uit die tijd hebben rol. We zien Boris Karloff en Vincent Price (The Ten Commandments, The Witch Finder) en Peter Lorre (20.000 Leagues under the Sea).
De film claimt gebaseerd te zijn op het werk van Edgar Allen Poe, the Raven. Hierin vertelt een jonge man over zijn verloren liefde, Lenore, en een raaf die met zijn cryptische worden (nevermore!) hem tot waanzin drijft. De film was wat anders. 



Spoilers ahoi!


De film begint met het gedicht van E. A. Poe, maar verandert dan al snel van toon. Een eenzame man (Price) denkt aan zijn dode vrouw Lenore, een raaf komt binnen en prest hem om hem weer in een mens te veranderen. De man, Dr. Craven gaat daar vrij makkelijk in mee, ondertussen grafschennis plegend op het lichaam van zijn vader. De man die eerst een raaf was, stelt zich voor als Dr. Bedloe (Lorre). Hij is door Dr. Scarabus (Karloff) veranderd in een raaf aan het eind van een tovenaarsduel. Dr. Scarabus was een gezworen vijand van de oude heer Craven. Dr. Bedloe claimt dat hij Lenore zag in het huis van Dr. Scarabus. Dr. Craven wil onmiddellijk de geest van zijn vrouw bevrijden uit de klauwen van Dr. Scarabus. 
Persoonlijk vond ik dat Dr. Craven alles wel erg makkelijk voor zoete koek slikt en meegaat in de wilde plannen van een man die hij nauwelijks kent. 

Bij Dr. Scarabus aangekomen blijkt dat deze een zeer slechte smaak heeft op het gebied van interieur ontwerp, maar verder een zeer aimabel gastheer is. Dr. Bedloe ontpopt zich juist als een dronken braller die zijn gastheer voor het hoofd stoot. Uiteindelijk komt het aan op een duel, waarbij Dr. Bedloe om het leven komt. Dr. Craven, zijn dochter en de zoon van Dr. Bedloe (een piepjonge Jack Nichelson) mogen wel blijven slapen. 
Die avond blijkt dat Dr. Scarabus en Dr. Bedloe onder een hoedje speelden om Dr. Craven naar het huis van Dr. Scarabus te lokken, zodat Dr. Craven gedood kan worden. Maar ondanks dat Dr. Craven zich gedraagt als een watje, beschikt hij toch over flinke magische krachten en zonder al te veel moeite verslaat hij Dr. Scarabus. 
Oh en Lenore bleek een ambitieus kreng die haar eigen dood in scene zette om Dr. Craven verder te verzwakken en ondermijnen. 

Ik vond het matig. Maar de film was niet bedoeld als horror, maar als komische deconstructie van horror clichés. Misschien dat ik het met de verkeerde insteek bekeek.   

zondag 16 december 2012

Kindle Sleeve

Voor mijn verjaardag kreeg ik een Kindle en even later had ik bedacht dat die natuurlijk een beschermhoesje moest krijgen. Na wat inspiratie opgedaan te hebben via internet heb ik er eerst een voor mijzelf gebreid, in witte wol, met kabels.


In het midden loopt een dubbele kabel van 12 steken, dat zijn twee draaiende kabels geworden die elke een andere kant op draaien, waardoor het effect ontstaat dat ze in elkaar overlopen. Dan aan beide kanten weer een kabel van 6 steken en daarnaast weer een kabel van  2 steken . Om de hoes symetrisch te houden, draaien de kabels aan iedere kant van het midden een andere kant op. 


Het model van de sleeve is heel eenvoudig. Ik heb een lange lap gemaakt, die net zo breed en twee keer zo lang was als de Kindle met nog een stuk extra. Ik heb de lap dubbelgevouwen, zodat de Kindle er net inpaste en er nog een stuk overbleef om om te slaan. Daar heb ik nog een gaatje in gebreid en een knoopje op de hoes gezet. Dus de Sleeve is nu ook af te sluiten. 
Enige nadeel aan deze Sleeve is dat de wol een beetje pluist en daarmee ook af en toe haartjes achterlaat op de Kindle. Ik denk dat ik er nog eens een maak van een minder pluizende wol. 

Toen ik eenmaal voor mezelf een Kindle Sleeve gemaakt had, had ik de smaak te pakken. Voor vriend J. heb ik ook een Sleeve gemaakt. Deze is gemaakt van een draad met wat franje in turquoise en feloranje. De draad was vrij dun en door de franje kon ik niet echt goede kabels maken, dus dat heb ik achterwege gelaten.   


Om toch een beschermend effect te genereren heb ik een aantal banen van 3 rechte steken gebreid, afgewisseld met een 1 averechte steek. (3r, 1a, 3r, 1a, etc). Hierdoor ontstond toch wat hoogteverschil in het breiwerk (hoewel dat wegvalt op de foto). 
De overgangen tussen de kleuren heb ik gemaakt door eerst 4 pennen in 1 kleur te breien, dan 2 pennen met beide kleuren en dan weer 4 pennen in de andere kleur. Hierdoor ontstonden ook weer dikteverschillen, waardoor de Kindle weer beter beschermd is. 


Het model was hetzelfde als bij de andere Sleeve, een lap twee keer zo lang als de Kindle, met nog wat extra. In het extra deel een gaatje breien voor een smaakvol knoopje. Vriend J. was er blij mee. 

De wol en de knoopjes kocht ik bij een schattig Genneps winkeltje, de Wolhoek, waar een ouder echtpaar nog steeds wol, breipennen, knoopjes en ritsen verkoopt aan mensen die graag breien. In mijn pauzes kom ik er graag. 

woensdag 12 december 2012

Handwerk


Een van mijn hobbies is borduren. Ik heb een paar keer grote werken gemaakt, maar dat is niet altijd praktisch. Het is een beetje zonde om zomaar te laten liggen. Cadeau geven is ook lastig, want het is niet ieders smaak. Maar het is toch zo rustgevend om te doen.


Een tijdje geleden had ik een lapje aïda over en daar heb ik toen een serie kleine borduurwerkjes op gemaakt, uit verschillende borduurpatroonboeken, die ik nog heb. Maar toen had ik een hele hoop kleine borduurwerkjes en wat moet ik daar dan mee? Weggooien is zonde.
Dus ik heb een middag doorgebracht met ze uitknippen en in kaartjes plakken. Die kaartjes ook weer zelf gemaakt van gekleurd papier van de Hema. Een hoop geknutsel later had ik toen een serie mooie kaartjes. En die gaan binnenkort op de post in plaats van gewone (kerst)kaarten. Zo is mijn werk dan toch niet voor niets geweest.

In mijn recente hang naar handwerk kwam ik laatst ook een mooie site tegen die ik jullie niet wil onthouden. Het is een site die oude en antieke handwerkboeken verzameld, inscant en beschikbaar stelt aan het publiek. Van deze boeken is het copyright verstreken en zij vallen dus in het publieke domein. Met het inscannen en via internet beschikbaar stellen, komen deze mooie patronen dan ook weer ten goede aan de hobbyisten die er hun voordeel mee kunnen doen. Het gaat om de website van Antique Pattern Library en hun catalogus.

De patronen voor mijn kaartjes komen uit de boeken van Barbara Hammet en die vallen nu nog niet in het publieke domein, dus die zullen gewoon gekocht moeten worden.
Cross Stitch Art Nouveau
Elizabethan Cross Stitch
Celtic Art in Cross Stitch
The Art of William Morris in Cross Stitch


dinsdag 11 december 2012

Vroege sneeuw

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat. 

maandag 10 december 2012

Kinderschrik

Toen de kinderen woensdagavond eenmaal op bed lagen, hebben Sander en ik nog de film Sint (2010) gekeken. Hij was eerder die week op TV, maar we hebben hem opgenomen en bewaard tot een speciaal moment.

Brrrr


Het is een film van Dick Maas, die we ook kennen van De Lift en Amsterdamned. Dus ik vertrouwde erop dat ik een film kon verwachten met een hoop bloed en goedkope schokeffecten. Verder zijn de belangrijke rollen voor Egbert Jan Weber, Huub Stapel (Flodder, de Lift) en Bert Luppes (Zwartboek)


Spoilers Ahoi!


En ik heb gelijk gekregen. De hele film is niet meer dan een goedkoop schokeffect, meestal met bloed, maar af en toe ook met bloot. 

Het Sinterklaasfeest is gebaseerd op de legende van een gevallen Bisschop Niklas (Stapel), die met zijn bende rovers het Nederlandse platteland onveilig maakte. Boeren worden beroofd, mensen vermoord en kinderen gestolen. Op een dag gaat hij te ver, de bevolking komt in opstand en vermoord hem, samen met zijn kornuiten. Maar dan herrijst hij als ondode gruwel iedere keer dat op 5 december ook een volle maan schijnt. Op 5 december 1968 houdt hij weer huis. Een kind overleeft dat en groeit op tot een paranoïde politieman (Luppes), die alles op alles wil zetten om deze tragedie weer tegen te houden. 
Dit jaar is het weer zover. Sint houdt huis in Amsterdam.Een jonge student (Weeber) en de oude politieman raken erbij betrokken. Veel bloed, explosies, achtervolgingen en gedoe later is Sint dood, een groot deel van het politiekorps van Amsterdam ook en ligt er flink wat Amsterdam in puin. De jonge knappe held heeft alles overleefd met niet meer dan een charmant litteken. 
Dan blijkt dat de politie en bestuur van Amsterdam op de hoogte zijn van de legende en het waarheidsgehalte. Ze stoppen het in de doofpot en danken hun gesternte dat zij hiermee nooit meer te maken zullen hebben. En dan blijkt dat Niklas niet echt dood is en waarschijnlijk terug zal keren, wanneer de maan weer vol is. Ondode gruwels zijn moeilijk te doden. 

Over de film was een hoop te doen indertijd. Men was bang dat tere kinderzieltjes diep geschokt zouden zijn door deze interpretatie van Sint Nikolaas, vooral vanwege de poster die overal te zien was. Uiteindelijk bleek het allemaal wel mee te vallen. 

zondag 9 december 2012

dinsdag 4 december 2012

Big Damn Movie

Het is weer tijd voor een filmbespreking. Afgelopen weekeinde heb ik in twee dagen (dat was nodig) de film The Ten Commandments (1956) gezien. De film werd geregisseerd door Cecil B. DeMille en had Charlton Heston (Ben Hur, Planet of the Apes), Yul Brynner (the King and I, The Magnificent Seven) en Anne Baxter in de hoofdrollen. The Ten Commandments is een filmepos van meer dan 3 uur dat het verhaal van de Exodus weergeeft. Een imposante film met goede acteurs, prachtige decors, mooie aankleding en een tikje gedateerde special effects.
Al weergave van een zeer oud verhaal, staat het natuurlijk vol met clichés. Bekijk het bij TVTropes


Spoilers ahoi!


Het verhaal begint dramatisch. Het Joodse volk leeft in gevangenschap en slavernij in Egypte, voortekenen voorspellen de geboorte van een verlosser. De farao besluit dat dan alle pasgeboren Joodse jongetjes over de kling gejaagd moeten worden, zodat zij geen bedreiging voor zijn macht kunnen vormen (klinkt heel bekend). Een Joodse vrouw besluit om haar zoontje dan maar toe te vertrouwen aan de grillen van de Nijl.
Het knulletje wordt gered door een zuster van de farao. Na het vroege overlijden van haar man, voedt zij hem op tot prins van koninklijke bloede, Mozes (Heston). Uiteindelijk komt hij in botsing met Ramses (Brynner), de zoon van de farao, over het lot van de Joden en de liefde van Nefertiri (Baxter). Zijn achtergrond komt uit en hij wordt verjaagd uit Egypte.

Een aantal jaar leeft Mozes in vrede rondom de berg Sinaï, met vreedzame nomaden, die net als de Joden de ene god vereren. Hij trouwt, krijgt een kind en bouwt een leven op. Maar dan wordt hij toch weer betrokken bij de strijd van de Joden voor vrijheid.

Mozes keert terug naar Egypte en vraagt Ramses, nu farao, om de vrijlating van de Joden uit hun bondage (daar werd wel even om gegiecheld). Tien plagen en de dood van de kroonprins later, kan Mozes vertrekken met alle Joden en al hun bezittingen. Wanneer zij bij de Rode Zee komen, worden ze ingehaald door de farao en zijn mannen. Mozes laat de zee splijten en het Joodse volk kan veilig vluchten. De ruiters van de farao verdrinken in de terugvloeiende zee.

Wanneer Mozes de berg Sinaï beklimt, slaat de twijfel toe bij het Joodse volk (Jongens! Minder dan 6 maanden geleden werd Egypte geteisterd door plagen, minder dan 2 maanden geleden spleet de zee, op commando van Mozes, ze hebben het geheugen van een goudvis!). Onder leiding van Dathan (al eerder afgebeeld als een enge, ambitieuze collaborateur) maken ze een gouden kalf en geven zich over aan allerlei festiviteiten.
Ondertussen ontvangt Mozes de stenen tafelen met de 10 geboden waar het allemaal om begonnen was. Wanneer hij terugkeert, ontsteekt hij in woede en veel van de feestvierders komen om wanneer Gods toorn zich manifesteert in de vorm van een aardbeving.

Wanneer de rust is weergekeerd, trekt het volk verder en na verloop van tijd vinden zij het beloofde land. Mozes zal het echter niet betreden en laat die taak aan Jozua.

Conclusie

Al met al een prachtige film over een dramatisch stuk uit de Bijbel. C. B. De Mille heeft zijn best gedaan om het verhaal waarheidsgetrouw weer te geven en heeft niet alleen de Bijbel als bron gebruikt, maar ook de Koran, Joodse legenden en studies van verschillende wetenschappers over het thema, tijdsperiode en regio. En dat heeft zich terugbetaald. De aankleding en decors doen erg levensecht aan en geven extra klasse aan de film. Aan het acteerwerk is te zien dat het een erg oude film is. Het is bij vlagen enorm overdreven. Het is duidelijk dat je naar een legende zit te kijken en niet naar een realistische film.
Er is nogal wat romantische intrige toegevoegd aan de film. Mozes en Ramses zijn niet alleen in conflict over de positie van troonopvolger van de oude farao, maar ook over de affectie van Nefertiri, die beiden genadeloos tegen elkaar uitspeelt. Wanneer Mozes vlucht en met een andere vrouw trouwt, kan zij het niet hebben dat zij geen invloed meer op hem heeft. Zij is het die iedere keer de farao Ramses ervan overtuigd dat hij hard moet optreden tegen Mozes en de zijnen, uit wraak.

Ik heb me twee avonden uitstekend vermaakt en kan dit aan iedereen aanraden.    

zondag 2 december 2012

Zwemles

Deze post is verplaatst naar Jennifer Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

zondag 25 november 2012

Mooie plaatjes

Prachtige vogels met een lange staart


Één van mijn hobbies is borduren en door de jaren heen heb ik wat mooie werkjes gemaakt, die her en der in mijn huis hangen. De patronen haal ik uit boeken, magezines en paketten die speciaal daarvoor gemaakt worden. Zo heb ik jaren geleden een mooie dame geborduurd en heb ik geboortetegels voor mijn zoon en dochter gemaakt.

De kat zit te azen op de vogels, het stuk met de vogels kan oneindig uitgebreid worden. 

Vroeger ging het anders. Borduurwerk werd veel meer gebruikt om dagelijkse gebruiksvoorwerpen te versieren. Dingen als tafelkleden, servetten, handdoeken, zakdoeken, kleding en nog veel meer moesten voorzien worden van mooie versiersels.

Als ik dit zie, krijg ik zin om alles te versieren met monogrammen.

Daarbij hadden de dames, die dat maakten, minder beschikking over een enorme hoeveelheid kleuren garen. In die tijden kon je kleine boekjes kopen, met patronen die vooral geschikt waren voor het versieren van randen en het maken van monogrammen (misschien moet ik daar Sander nog eens een plezier mee doen). Ik heb er wel eens een aantal in handen gehad en ik werd geraakt door de mooie, subtiele patronen die er in stonden. Maar ja, die boekjes zijn oud en teer. Dus niet echt geschikt voor mij.


Dit is toch een beeldschoon voorbeeld van Art Nouveau voor borduurwerk?

Op een Franse website zijn een flink aantal patronen van DMC allemaal liefdevol ingescand en beschikbaar gemaakt voor het grote publiek. Ik wil jullie dat niet onthouden. Wie weet gaan we een revival van ouderwets borduren tegemoet.

Nu gauw wat ondergoed van Sander voorzien van een monogram, anders verwisselt hij het maar met het ondergoed van anderen.

donderdag 22 november 2012

woensdag 21 november 2012

zondag 11 november 2012

De allerlaatste keer

Een van mijn hobbies is het spelen van rollenspellen. Ik doe dat al sinds ik een jaar of 17 ben (meer dan de helft van mijn leven dus, slik...). Eerst met wat vrienden uit Amsterdam, toen investeerde ik ook in wat boeken, AD&D 2e Editie. Later woonde ik een tijdje in Engeland (zomer en herfst 1999), en daar speelde ik ook wat met studenten. Nog later woonde ik in Nijmegen (sinds 2000) en werd ik lid van Casus Belli (in 2001) waar ik meer mensen leerde kennen die ook van rollenspelen hielden. Ik kende toen al het systeem van Ravenloft. Daar startte ik in 2004 een korte campagne mee, die helaas na een aantal leuke sessies alweer stopte.


Maar in 2006 probeerde ik het opnieuw. Met echtvriend Sander, vrienden D. en J. en een vriendin van J., R. startte ik toen een campagne. Dit was nog voor mijn kinderen geboren waren en voor ik startte met dit blog. En met deze groep hebben we een hoop avonturen beleefd. Karakters werden ontwikkeld, avonturen beleefd, de morele afgrond werd recht in het gezicht gekeken. In 2007 en 2009 zijn we even kort gestopt, omdat eerst onze zoon en daarna onze dochter geboren werd. Het ene na het andere gepubliceerde avontuur speelden we door. Naast de officiële gepubliceerde avonturen, is er ook een levendige community van fans van het systeem. Deze hebben door de jaren heen ook het een en ander geproduceerd aan informatie waar ik gretig gebruik van maakte. Op de website van de Fraternity of Shadows publiceer ik ook mijn avonturen (in het engels, Jennifer's Campaigns).

Dit hele verhaal zou ik natuurlijk niet vertellen, wanneer er nu niet een domper zou komen. Ik stop er mee. Na zes jaar met deze mensen Ravenloft te hebben gespeeld, stop ik. De reden is dat ik een andere langdurige campagne wil beginnen, Pendragon. Onlangs heb ik dat voor mijn verjaardag gekregen en ik voel toch enige druk om met een nieuwe groep een nieuw avontuur te starten. Daar kijk ik naar uit, maar ik moet toch even slikken over de Ravenloft campagne die nu ten einde loopt.

Wie weet kunnen jullie hier binnenkort meer lezen over de stoere ridders die de hele Arthur Saga op hun kop zetten.

dinsdag 6 november 2012

Vervangbaar

Gisteren weer met Sander een erg slechte film gekeken, The Expendables (2010). Sylvester Stallone heeft de laatste jaren weer wat succes en hij wilde eens een film maken met allerlei oude actiehelden. En dat is gelukt. Deze film zit vol met oudere actieacteurs die doen waar ze goed in zijn, namelijk one-liners debiteren, terwijl er iets ontploft.
De film is gemaakt door Sylvester Stallone en hem kennen we natuurlijk uit de film First Blood, die ik hier ook wel eens besproken heb.

Het testosteron druipt er van af. 

Spoilers Ahoi!

Nou ja, eigenlijk niet. Het is allemaal zo voorspelbaar, dat ik weinig kan spoilen door het over het plot te hebben. Dat is er bijna niet.

Vooruit, ik doe een poging.

Sylvester Stallone (de namen van de karakters zijn te makkelijk te vergeten) is de leider van een eenheid huurlingen die in hun nadagen zijn. Ze zijn erg goed, maar horen ook nergens bij en zijn allen zo diep getraumatiseerd door hun oorlogsverleden, dat ze nauwelijks kunnen functioneren in het dagelijks leven.
Dan krijgen ze een klus aangeboden, van iemand (Willis, Pulp Fiction), die claimt van de CIA  te zijn. Op een (Caribisch?) eiland Vilena zorgen een militaire dictator (Zayas) een een voormalig CIA agent (Robert, The Dark Knight) voor teveel problemen. Zij moeten beiden definitief uitgeschakeld worden. Stallone gaat met een van zijn maatjes (Statham) op een eerste verkenningsmissie. Maar de situatie lijkt een stuk complexer dan gedacht, bovendien worden ze gespot als buitenlandse spionnen en weggejaagd. Ze slaan de klus af.
Maar inmiddels is Stallone natuurlijk al gevallen voor de (bloedmooie, gepassioneerde) leidster van de rebellen (Itié). Haar betrokkenheid bij de strijd confronteren hem op een onaangename manier met de wijze waarop hij zijn leven heeft doorgebracht, door altijd overal een spoor van geweld te trekken en nergens meer om te geven. Als hij haar achter laat om haar (gruwelijk) lot te ondergaan, zal hij ook het laatste beetje menselijkheid verliezen.
Dus hij gaat terug, samen met zijn makkers. Een hoop geweld, bloed en explosies later is de dictator dood, de ex-CIA man dood, het meisje gered en de totale infrastructuur van Vilena aan puin en iedereen met leiderschapskwaliteiten of connecties buiten het eiland dood. Missie geslaagd en Stallone en zijn mannen kunnen weer verder met hun leven.

Maar Vilena blijft natuurlijk volledig geruïneerd achter. Ik geloof niet dat het de bedoeling was dat we als kijkers die conclusie zouden trekken.

Aangenaam vermaak wanneer je van explosies en harde muziek houdt, verder soso.

donderdag 1 november 2012

Einde van de zomer

Vandaag is het Samhain, het einde van de zomer en het begin van de winter. En het is te merken ook. Met mijn verjaardagsfeestje zaten we nog lekker buiten, te genieten van een herfstzonnetje en nu is het nat en koud en dragen we dikke jassen. ook de wintertijd die laatst is ingegaan doet me geen goed, wat is het donker in de avond!

Brrrr
In de tuin heb ik inmiddels ook alles geoogst wat er te oogsten valt. De opbrengst ligt in de vorm van verschillende zakjes gepureerde tomaten in de vriezer, dus daar kan ik de winter wel mee doorkomen. Hopelijk kan ik komend weekeinde nog wat meer planten snoeien en het tuinmeubilair opruimen en dan is de tuin ook helemaal klaar voor de winter. Verder ben ik er wat later mee dan normaal, maar het is ook weer tijd om mijn dronken kerstcakes te bakken. Om met kerst mijn familie en vrienden iets lekkers voor te kunnen zetten.


Voor ik het weet is het weer lente natuurlijk.  

dinsdag 30 oktober 2012

maandag 29 oktober 2012

Nu echt een brilletje

deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

zondag 28 oktober 2012

50 tinten bagger

In één van mijn eerdere posts zei ik het al, ik heb voor mijn verjaardag een Kindle gekregen en Sander had die al heel lief gevuld met een selectie boeken, waaronder de trilogie van 50 shades of Grey50 Shades of Grey is geschreven door Mw. E. L. James en het begon oorspronkelijk als een fanfiction van de bekende Twilight serie over vampieren, maar het bleek succesvol, mw. James heeft wat veranderingen aangebracht en de wereld van de erotische literatuur zal nooit meer hetzelfde zijn.

50 tinten grijs 


Her en der had ik al gehoord dat het allemaal niet veel voorstelde, maar wanneer Sander dingen op mijn Kindle zet, ga ik er van uit dat hij wil dat ik het lees. Dus dat heb ik gedaan.

Spoilers ahoi!

Ik was geschokt, diep geschokt! Niet door de beroerde manier van schrijven... Ook niet door de vreselijk saaie en één-dimensionale karakters... Ook niet door het zeer zeer zeer voorspelbare plot... Zelfs niet door de milde BDSM seks...
Maar wel door het feit dat we in de 21e eeuw leven en dat een overduidelijk gewelddadige relatie wordt gepresenteerd als een nastrevenswaardig romantisch ideaal voor iedere vrouw!

Ieuw! Yuk! Blech!

Het verhaal is vrij eenvoudig. De jonge, naïeve (maagdelijke) Ana Steele komt per toeval een ongelofelijk rijke, knappe man tegen, Christian Grey. Hij valt voor haar en besluit dat hij haar moet hebben. Hij doet alles om zich voor haar te winnen en uiteindelijk lukt hem dat. Hij heeft een getroubleerde jeugd achter de rug, wat zijn weerslag heeft op hun relatie, maar uiteindelijk, door haar liefde en regelmatige seks weet hij toch te ontdooien en een goede partner en vader te worden.
Het speelt in op de fantasiën van een vijftienjarig meisje dat denkt dat zij een 'bad boy' kan redden van de consequenties van zijn zelfdestructieve gedrag. Ik ben al een tijd geen vijftien meer en ik heb deze fase al lang en breed achter mij gelaten.
Waar ik echt heel erg nerveus van werd is dat Christian Grey bijna alle klassieke tekenen van een gewelddadige partner vertoond. Hij erkent dat ook min of meer in zichzelf en hij heeft voor hij een relatie met Ana begon ook nooit een 'echte' relatie gehad, alleen zakelijke verhoudingen met vrouwen uit het BDSM wereldje, die wisten waar ze mee bezig waren. Ana heeft geen idee.

De signalen dat je partner een mishandelaar kan zijn (en dat je weg moet rennen):

  1. Jaloezie - Check, Christian wordt boos wanneer Ana contact heeft met mannen, maakt niet uit of het collega's, vrienden of kennissen zijn of wat het contact inhoudt. 
  2. Bezitterigheid - Check, meermalen vertelt Christian dat Ana en haar lichaam aan hem toebehoort. 
  3. Controlerend gedrag - Check, hij geeft haar een dure mobiele telefoon en laptop, de enige conversaties die zij daarop heeft, zijn met hem. Hij wordt woedend wanneer zij niet is waar zij had gezegd te zijn. Wanneer zij dat doet zoekt hij haar en brengt haar terug naar waar zij hoort te zijn. 
  4. Schelden - Check, vooral wanneer Ana onverwachte dingen doet. 
  5. Kleineren - Check, Christian ziet Ana als dom, weerspannig en naïef en laat dat ook aan haar weten. 
  6. Bedreigen - Check, met slaag of gewelddadige seks, wanneer ze hem weerstreeft of uitdaagt. 
  7. Isoleren - Halve check, Christian is niet dol op de beste vriendin van Ana, die kritisch is ten opzichte van zijn gedrag. Hij kan het wel goed vinden met Ana's moeder en stiefvader. 
  8. Stemmingswisselingen en wisselend gedrag - Check, voor Ana is dit zelfs een reden om de relatie met Christian tijdelijk te stoppen. Na verloop van tijd is zij bang om belangrijke onderwerpen ter sprake te brengen, bang dat hij boos wordt. Wanneer hij boos is geweest, kan hij zo weer omslaan naar liefdevol, zodat Ana niet weet hoe serieus zijn woede of zijn liefde zijn. 
  9. Schuld geven aan anderen - Halve check, hij schrijft zijn gedrag toe aan zijn kindertijd, die toegegeven vreselijk was, maar voor therapie lijkt hij niet open te staan, dus zijn omgeving moet zijn vreemde gedrag maar accepteren. 
  10. Beslissingen nemen voor anderen - Check, Christian wil bepalen wat Ana eet, draagt, waar zij werkt, hoe zij de tijd met haar vrienden doorbrengt, of en hoe zij autorijdt, of en welke anti-conceptie zij gebruikt en nog veel meer normale beslissingen die een volwassen vrouw zelf kan nemen. 
Over het algemeen is het advies bij 3 checks uit deze lijst om de relatie te verbreken, bij meer dan drie weg te rennen en bij meer dan 5 te rennen zonder eerst spullen in te pakken. 

Ieder normaal persoon zou dit soort gedrag zien als op zijn minst zeer vervelend en op zijn ergst een reden om de politie in te schakelen en een straatverbod te regelen. Ana niet. Ana vindt dit allemaal zeer romantisch. De jaloezie, bezitterigheid, controledrang, isolatie en het overnemen van beslissingen vindt zij tekenen van zijn onbeheersbare liefde voor haar. De controledrang, het schelden, het dreigen en de schuld geven ziet zij als gevolgen van zijn vreselijke jeugd, waar hij nu niets meer aan kan veranderen. Het enige dat zij echt vervelend vind zijn de stemmingswisselingen en het nemen van de beslissingen voor haar, maar zelfs dat verexcuseert zij al voor haar vriend, zodat hij het zelf niet meer hoeft te doen.

Het is natuurlijk al eerder gezegd, maar ik zeg het nog maar een keer:


Bovenstaand gedrag is niet romantisch, leuk, schattig of liefdevol, maar onwenselijk, verboden
en op de lange termijn gevaarlijk.


Ik vind het echt doodeng dat dit soort gedrag nog steeds gepresenteerd wordt als romantisch en wenselijk. Maar Stalking is love is niet de enige vreemde boodschap die we uit deze trilogie kunnen halen. Er zijn er meer en ze zijn eigenlijk allemaal zeer dubieus.

De maagd en de ervaren man (met afwijkende wensen) - Ana is een maagd en Christian is haar eerste serieuze partner. Zij heeft dus geen enkele manier om haar relatie met Christian te vergelijken met andere, eerdere relaties, vandaar dat zij een hoop gedrag accepteert, waar meer ervaren vrouwen onmiddellijk bij weg zouden lopen. Haar vriendin, die meer ervaring heeft met mannen, relaties en seks, is dan ook niet te spreken over Christian en hoe hij Ana behandelt. Christian voelt zich ook bedreigd door die vriendin, aangezien zij Ana kan confronteren met de abnormaliteit van zijn gedrag. Gek genoeg wordt dit verder niet uitgewerkt, maar verdwijnt alle relatiekritiek naar de achtergrond.
Dit thema komt natuurlijk uit een periode dat vrouwen als maagd het huwelijk ingingen en alleen van hun echtgenoot seksuele kennis op konden doen. Dus het beeld van een oudere, wijzere, rijpere man die een jonge, onwetende vrouw ter hand neemt en haar allerlei seksueel plezier leert was ooit een relevant thema in verhalen, om jonge vrouwen gerust te stellen (hij lijkt nu wel oud/ groot/ eng, maar uiteindelijk zal je heel tevreden met hem zijn, alà het meisje en het Beest).
Maar tegenwoordig mag je toch hopen dat het leven anders in elkaar zit en dat vrouwen niet meer zitten te wachten op die ene man, die alles beter weet dan zij en haar het juiste pad op zullen sturen, totdat zij zijn perfecte partner is geworden? Toch? Toch?!

Door de liefde van een goede vrouw verandert een man - Het hart van de trilogie eigenlijk. In den beginne is Christian een kille man, die geen mensen toelaat in zijn hart. Dan ontmoet hij Ana, zij weet al snel alle muren om zijn hart neer te halen en hem uit de duisternis van zelfhaat en BDSM naar het licht van meer emotionele stabiliteit, inniger relaties met zijn familie en 'normale' seks te leiden.

Deze boodschap is misschien nog de engste van allemaal, enger dan Stalking is love. Wanneer de liefde van een vrouw maar diep genoeg en puur genoeg is, wanneer zij maar goed genoeg is, hard genoeg werkt en hem genoeg liefde betoont, dan zal een man veranderen van een kille, harteloze, wrede, boze man in een liefdevolle, respectvolle en betrokken man.

Dat is niet waar!

Christian is een mishandelaar die de belangrijkste mensen in zijn leven wil beheersen en onder de duim houden. Hij heeft daar een excuus voor, zijn vreselijke jeugd. Maar die jeugdtrauma's en het verknipte gedrag dat daar uit voortkomt, zullen niet verdwijnen door de inzet van Ana als reddende engel. Om dat achter zich te kunnen laten en beter te kunnen functioneren in intieme relaties met familie, vrienden en romantische partners zal hij therapie nodig hebben. Hij zal niet veranderen door alleen de invloed van Ana.
Een bijzonder enge boodschap, want dit is precies de reden dat veel mensen blijven zitten in een relatie die niet werkt of zelfs gewelddadig is. Veel mensen denken (volstrekt onterecht): "Wanneer ik beter mijn best doe, verandert hij wel en wordt alles beter."

Vrouwen moeten onderdanig zijn - De hele boodschap van de trilogie. In ieder opzicht is Ana de zwakkere partij in deze relatie. Zij is jonger, heeft minder kennis van de wereld, heeft minder culturele-maatschappelijke vorming en heeft minder geld. In alles voegt zij zich naar Christian. Wanneer zij probeert haar eigen leven vast te houden of zich los te maken van hem, door te werken en apart van hem te wonen, onderneemt hij stappen waardoor dat niet meer kan. Hij neemt het bedrijf over waar zij werkt en zij moet bij hem intrekken, voor de veiligheid. En wanneer zij zich volledig aan hem onderwerpt, alles doet wat hij zegt en wil, resulteert dat uiteindelijk in een leven waarbij Ana in ieder opzicht tevreden is. Zij heeft een man, een bevredigend seksleven, lieve kinderen en alles wat haar hartje begeert. Wat Ana zelf wil en kan in haar leven en met haar vaardigheden doen er niet toe.
Ook een buitengewoon enge boodschap. Gelukkig leef ik in een tijd en een plaats waar ik niet ondergeschikt aan een man hoef te zijn. Ik heb een flinke bagage aan kennis en vorming en die kan ik inzetten om mijn leven naar eigen inzicht vorm te geven, met of zonder partner. En met die partner vorm ik dan ook een partnerschap, waar wij beiden een deel inbrengen om samen door het leven te gaan.

Afwijkende seks is fout, normale seks is goed - In de eerste trilogie bestaat het conflict er grotendeels uit dat Christian om allerlei verschillende redenen houdt van BDSM en Ana als maagd geen idee heeft waar ze mee te maken gaat krijgen. Het zorgwekkende is dat in het boek Christians voorliefde voor BDSM gepresenteerd wordt als het gevolg van zijn jeugdtrauma's. Door alles wat hij heeft meegemaakt kan hij zijn gevoelens niet op een normale, acceptabele manier uiten en hij grijpt naar BDSM. Maar dankzij de inzet en opoffering van Ana worden zijn trauma's genezen (hoe onwaarschijnlijk dat ook is) en heeft hij de BDSM niet meer nodig. In de loop van de trilogie wordt de seks dan ook steeds normaler (en saaier).
Zo werkt het niet. Een voorkeur voor BDSM niet meer dan dat, een voorkeur. Het is misschien een wat extreme voorkeur, maar alleen een voorkeur. Mensen die te maken hebben gehad met jeugdtrauma's grijpen niet noodzakelijkerwijs naar extreme vormen van seks om daar mee om te kunnen gaan. Dus dit is ook nog eens een vreselijke sneer naar mensen met jeugdtrauma's, die zo dus veroordeeld worden tot ongebruikelijke seks en naar mensen met een voorkeur voor ongebruikelijke seks, die moeten wel een jeugdtrauma hebben.

Het bovenstaande is natuurlijk allemaal heel afkeurenswaardig en zo, maar strikt gesproken is iedereen vrij om zeer beroerde en inaccurate lectuur te maken, te verkopen en te kopen. Smakeloos misschien, maar ja, er zijn wel meer dingen smakeloos. In die zin is 50 Shades of Grey ook niet zo heel bijzonder. De liefdesroman (de welbekende bouquetreeks romans) is een oud, bekend en zeer populair genre. Het is ook een genre waarin veel verschillende soorten te onderscheiden zijn, waaronder uiteraard een meer seksueel expliciete soort, waar seks een belangrijk onderdeel van het verhaal en karakterontwikkeling is. Daar past dit prima in.

Wat wel heel bizar is, is hoe populair deze trilogie is geworden. In de VS zijn 10 miljoen exemplaren van het boek over de toonbank gegaan, en dat was eerder dit jaar. Het spul wordt verfilmd en de trilogie gaat ongetwijfeld navolging krijgen, als het niet van Mw. James is, dan toch van iemand anders. Wat zegt dat over ons? Over onze samenleving, over hoe we denken over mannen, vrouwen en seks, of over hoe we vinden dat we zouden moeten denken over mannen, vrouwen en seks.
Willen we in onze fantasieën echt terug naar een wereld waarin alle mannen rijk, knap en seksueel vaardig zijn en alle vrouwen extreem onzeker en maagdelijk zijn? Waarin mannen voor vrouwen zorgen en vrouwen zich dat aan laten leunen omdat ze niet voor zichzelf kunnen zorgen. Waarin mannen al hun seksuele fantasieën op hun vrouwen uitleven, omdat de vrouwen geen seksuele fantasieën van zichzelf hebben (of kunnen ontwikkelen, omdat zij zo jong trouwen).

Ik in elk geval niet. Ik vind het prettig om mijn eigen weg in het leven te kunnen vinden en daarin mijn eigen keuzes te kunnen maken. Als ik daarvoor leven in weelde moet opgeven, vooruit dan maar, ik word wel gelukkig in een rijtjeshuis, dat ik (voor exact de helft) zelf betaal.

Misschien wordt het nu toch tijd voor een goed gesprek met mijn wederhelft over dit boek.

Her Circle over 50 shades of Grey
Katrina Lumsden over 50 shades of Grey, klik vooral ook door naar de reviews van de vervolgen.
The Guardian over 50 shades of Grey

donderdag 25 oktober 2012

Breien

Een van mijn hobbies is handwerken. Ik borduur vrij veel, maar ik houd ook van breien. Nu ik een Kindle heb, moet die natuurlijk ook een beschermend hoesje hebben. Anders kan hij krassen in de tas. En dat moeten we niet hebben natuurlijk. Dus ik bedacht me dat ik met dikke wol en een kabelpatroon wel een stevige hoes zou kunnen breien.

Blijkt dat ik niet de enige ben die dat bedacht heeft. Er blijkt een hele wereld van zelfgemaakte Kindle sleeves te zijn. Wie had dat gedacht? Ik in elk geval niet. Mijn idee blijkt nog niet zo gek, de meeste gebreide Kindle sleeves  gaan voor een patroon met kabels. Dat trekt de wol wat samen, waardoor er een dikker kussen ontstaat om de kindle mee te beschermen. Handig natuurlijk.

Ik brei nog even verder.  

woensdag 24 oktober 2012

Nog dichter bij de 40

Een week na mijn verjaardag heb ik ook een feestje gegeven voor familie en vrienden. Omdat het viel in het laatste weekeinde van de herfstvakantie en het samenviel met Spiel in Essen en met de MegaGames in London, was het dit jaar wat rustiger dan andere jaren, maar toch heel gezellig.

Het boek...

In de middag kwamen er vrienden langs met hun kinderen en onze kinderen hebben heel gezellig met hun kleine vriendjes gespeeld. Ze vonden het vooral fijn om vriendje T. weer eens te zien. Maar ook E. wordt nu oud genoeg om lekker met onze dochter te spelen en S. was ook erg in zijn nopjes met mooie auto's die hij mocht lenen van onze kinderen. Sander heeft nog heel lief op een gegeven moment de onrustige kinderschaar meegenomen naar de speeltuin, zodat ik met vrienden S., E., en even later ook S. in een warm oktoberzonnetje kon zitten babbelen over kinderen, ouder worden en koken.
Even later kwam iedereen weer moegespeeld terug van de speeltuin en hebben we de hele middag nog in de tuin kunnen zitten. Het was echt heerlijk weer. We hebben ook voor het eerst een vuurkorf erbij gepakt, maar dat was eigenlijk alleen nodig omdat we graag met onze neus in de rook van brandend hout wilden zitten, niet omdat het koud was.

Voor het avondeten had ik nog wat Bleekselderijsoep gemaakt, naar voorbeeld van Delia. Ik maak hem vaker, maar dat is omdat het zo makkelijk en lekker is. Sander had een enorme stapel pannekoeken gebakken en daar hebben we de vier overgebleven kinderen achter gezet. Gebiologeerd door Buurman & Buurman aten zij braaf hun pannekoekjes.
Onverwacht waren er toch nog meer eters dan soep. Gelukkig hadden we nog een blik soep over van de verhuizing en bakte Sander lekker wat pannekoeken extra. Maar voortaan toch maar een dubbele portie soep maken.
Kort na het eten vertrokken de mensen met kindertjes allemaal en gingen onze kinderen ook uitgeput naar bed. En toen was het ineens stil in een huis met alleen maar volwassen gasten. We hebben de avond nog lekker zitten babbelen met wat vrienden.

En ik heb nog wat mooie cadeaus gekregen ook! Van vrienden S. en R. een mooi boek over slow cooking, waar erg lekkere recepten instaan, die ik zeker zal gebruiken om Sander eens te verrassen. Van mijn rollenspeelvrienden een Pendragon boek waarmee ik een RPG campagne kan starten, waarmee de spelers allemaal ridders uit de tijd van Koning Arthur kunnen spelen. Ik heb met een geleend boek al vaak zo een rollenspel gedaan, maar nu, met een eigen boek, kan ik een eigen, langdurige campagne starten.
En verder ben ik nog verrast door allemaal flessen port en wijn. Ik ben bang dat ik ze allemaal zal moeten opdrinken.

maandag 15 oktober 2012

Pruimenchutney

Even geleden las ik op het blog van een vriendin over het maken van speculaas. In een bijzin had ze het over pruimenchutney. Het water liep mij meteen in de mond. De laatste tijd heb ik een hoop succes gehad met mijn ingemaakte peren en mijn ingemaakte nectarines, dus ik dacht, hoe moeilijk kan het zijn? Bovendien heb ik enkele jaren geleden een boek op de kop getikt, waar ik veel te weinig mee doe. Daar stond een recept in voor pruimenchutney.

Dus vanmorgen tijdens de weekeindboodschappen ook flink pruimen, azijn, pepertjes en een paar kleine weckflessen gekocht. Het recept uit het boek gevolgd en nu heb ik iets meer dan een liter pruimenchutney. De boel moet nog een maand rijpen, maar dan kan ik ook genieten van pruimen chutney met koude kip op brood. Hoop ik.

zaterdag 13 oktober 2012

Dankbare vrienden

Vorig weekeinde was heerlijk rustig.

Een tijd geleden gingen goede vrienden van ons verhuizen. En Sander en ik hebben daar natuurlijk onze bijdrage aan geleverd. Daar waren ze zo dankbaar voor, dat zij ons en de andere klussers en verhuizers uitnodigden voor een dank-je-wel diner. De bedoeling was dat dit een kindvrije avond zou zijn, zodat grote mensen eens ongestoord van het eten en elkaar konden genieten.
Ik heb ervoor gewerkt!

Dus de vrijdag voor het etentje ben ik wat vroeger uit mijn werk vertrokken, heb de kinderen naar mijn ouders gebracht en toen weer door de avondspits terug naar huis. Daar trof ik Sander en toen zijn we uit eten gegaan in La Stalla in Malden. Daar hebben we heerlijk genoten van volwassen conversatie en eten da we niet eerst zelf hoefde te koken. Die avond hebben we ook nog ongestoord op de bank een filmpje kunnen kijken en laat naar bed gegaan, want we konden uitslapen.

Die zaterdag gingen we naar onze vrienden toe, en daar stond ons werkelijk een koningsmaal te wachten, van allemaal verschillende lekkere hapjes. Ik vond vooral de gehaktballetjes in tomatensaus erg lekker. Maar ook de doperwten/ munttaartjes, dolmah's, verschillende soorten brood, salades en hartige taart waren niet te versmaden. We hebben onze buikjes heerlijk rondgegeten en moesten toen nog ruimte zien te vinden voor taart.

En de volgende morgen konden we alweer uitslapen en werden onze kindjes erg moegespeeld pas in de late middag weer teruggebracht door ietwat vermoeide grootouders. Het voelde aan als een mini-vakantie.

zaterdag 22 september 2012

Herfst

De herfst is weer begonnen en dat is te merken. De nachten worden weer langer en kouder, de zon verliest duidelijk aan kracht. Op dit moment staat de zon recht boven de evenaar, terwijl hij nog niet zo lang geleden dichter bij ons in de buurt stond. Tot in december zal de zon bij ons wegbewegen, hopelijk komt hij daarna langzaam weer terug. Met het duidelijke einde van de zomer, merk ik ook dat de tuin in de slaapstand gaat. Ik heb al flink wat oogst binnen kunnen halen van verschillende planten (de tomaten hebben inmiddels al bijna twee liter saus opgeleverd) en de bramen en frambozen beginnen nu, na de produktie, ook af te sterven.


Het wordt tijd om voor te bereiden op de winter. Zo zal ik binnenkort aan de slag moeten met het maken van een kerstcake of twee, het uitzoeken van een kerstdiner (moet er nog wat ingemaakt worden) en moeten we eens wat keuzes maken over het verder isoleren van ons huis. Het was vorig jaar erg koud en we kregen het huis nauwelijks warm gestookt.
Maar het meest kijk ik toch uit naar wat meer herfstige recepten. Ik denk ineens aan een heerlijke paddestoelensoep die ik kan eten met zelfgemaakt brood. En het wordt ook weer tijd voor pompoen en stoofperen. En misschien haardvuur, warme chocolademelk en een goede film.