Translate

zondag 31 december 2017

Spellendag kerst 2017

Kerst is weer geweest! Dat betekent tijd voor de spellendag tussen de feestdagen in! En voor de tiende keer op een rij al weer. Ooit zijn we begonnen met deze spellendagen omdat we na de geboorte van onze oudste zoon, onze vrienden niet meer zo vaak zagen als we wel wilden. Dus dan nodig je al je vrienden bij jezelf uit natuurlijk. 

Vroeger of Later
En ook dit keer was de spellendag weer een succes. Ik had van te voren natuurlijk kerstcakes gebakken, lekker eten in huis gehaald, het huis opgeruimd en soep gemaakt. En terwijl ik nog onder de douche stond, kwamen de eerste gasten al binnen. Vrienden +R en +S met hun kinderen +M en E. En +G, die we via +Casus Belli hebben leren kennen. Om het ijs te breken begonnen we met wat Vroeger of Later, zodat we voor eens en altijd weten wat er nu eerder of later was in de ontwikkeling van de EGKS naar EU. Ondertussen speelde +Sander Rhino Hero met E. dat werd echt enorm hoog opgebouwd. 
Rhino Hero 3D
Inmiddels bleef de deurbel maar gaan. +O kwam ook nog langs met haar kinderen R. en D. Ze wist dat onze middelste dochter maar wat graag Hugo Spookslot wilde spelen. Maar die had ook een vriendin over de vloer. Gelukkig wilde iedereen samen een spelletje spelen.
Ik kon nog meedoen aan een spelletje Dresden Files, een cooperatief kaartspel. En 30 Seconds kwam ook nog een keer voorbij. Inmiddels kwamen vrienden M. en +M ook nog binnen met een heerlijke bijdrage aan het avondeten. En ondertussen waren +D+J en +R ook gearriveerd en hadden we inmiddels een behoorlijk volle huiskamer. 

Alien Frontiers

Het was tijd om het eten op tafel te zetten. En ook daar overtrof iedereen zichzelf weer. Nadat de buikjes rond gegeten waren, gingen de mensen met kinderen naar huis en gingen onze eigen kinderen langzaam naar bed. Vriendin M had nog Alien Frontiers meegenomen, een leuke worker placement game, waarbij je een vreemde planeet moet zien te koloniseren, terwijl je tegenstanders dat ook proberen. M en ik waren verwikkeld in een keiharde strijd om de overwinning, terwijl vrienden +K en G en Sander alleen maar toe konden kijken. 
Op een andere tafel ging Mansions of Madness van start. Maar toen ik om 23:00 een overwinning in de ruimte had geboekt, ging ik toch echt naar bed. Terwijl elders de Call of Cthulhu waanzin vrolijk doorging. 

zaterdag 30 december 2017

Kerstdiner

Elders heb ik al verteld over onze activiteiten tijdens de kerstdagen, maar hier wil ik toch even de tijd nemen om in te gaan op ons kerstdiner. Het was namelijk weer heerlijk!


We begonnen met een kaasterrine. Jaren geleden heb eens een terrine een aangeschaft, ooit met het idee om kaasterrines te maken. Ik heb er wel andere dingen mee gemaakt, maar gek genoeg was dit pas de eerste keer dat ik er een kaasterrine mee maakte. Ik maakte, zoals altijd, gebruik van een recept van Delia Smith. 

Benodigdheden
  • 5 blaadjes gelatine 
  • 100g buffelmozarella 
  • 110g Gorgonzola 
  • 250g ricotta
  • zout en gemalen peper
  • 75 ml mayonnaise (ik nam om en nabij de 75 gr mayo)
  • 1 dessertlepel citroensap
  • 150 ml slagroom
  • 1 dessertlepel gehakte bieslook (kon ik niet vinden, gehakte peterselie werkt ook)
  • 2 gehakte bosuitjes
  • 1 theelepel gehakte verse dille 
  • Een terrine, de mijn, met een inhoud van 0,8 L was prima. 

Bereiding
  • Hak de mozarella en gorgonzola in kleine stukjes en doe in een kom. 
  • mix de ricotta, mayonaise en citroensap in een andere kom door elkaar tot het helemaal glad is. 
  • mix de slagroom tot het lobbig wordt. 
  • Laat 5 blaadjes weken in ruim water, dat duurt een minuut of 5. Dan de gelatine uitknijpen en in een pan op een laag vuur smelten, dat duurt ongeveer 30 seconden. Haal de pan van het vuur. 
  • mix het ricottamengsel door de gesmolten gelatine. 
  • Meng de mozarella/  gorgonzola door de ricotta/ gelatine.
  • Voeg de kruiden en peper en zout toe. 
  • Roer de lobbige room er voorzichtig door.  
  • Doe alles in de geoliede terrine, dek af met plasticfolie en zet een paar uur in de koelkast om af te koelen en op te stijven.   
  • Wanneer je wil serveren, haal een mes langs de randen om de kaas los te maken en keer de terrine om. 
Toen volgde een gebraden gans. Die haal ik bij de Wildcentrale in Nijmegen. En ook die maak ik weer klaar volgens een recept van Delia Smith. In voorgaande jaren heb ik hem al vaker gemaakt. En het is heerlijk. Met 4 volwassenen heb je meer vlees dan je op kan. Maar de volgende dag eten we er weer van. Restjes die dan nog over zijn gaan met wat mosterd op brood. En van de botjes kan ik nog een lekkere bouillon trekken.

Gansje!

En we sloten af met zelfgemaakte tiramisu. Het recept heb ik jaren geleden als eens gedeeld. Als je op zoek bent naar mensen die dingen voor je moeten doen, is dit de ideale manier om ze om te kopen. En het is nog een lekkere, zoete gaatjesvuller na een lekker diner ook.

zondag 24 december 2017

Drakevlucht

Het is alweer december en tijd voor mijn laatste boek van mijn plan om boeken uit mijn jeugd te herlezen. Dit keer kies ik voor Dragonflight, het debuut uit 1968 van Anne McCaffrey (mijn ouders hadden elkaar nog niet eens ontmoet!). Met de serie boeken over de Drakenrijders van Pern heb ik ook kennis gemaakt via de +de Bibliotheek Eemland. De boeken werden vanaf 1991 uitgegeven in het Nederlands door uitgeverij de Boekerij. Ik zal dus 14 of 15 zijn geweest toen ik de boeken voor het eerst las, de ideale leeftijd van de doelgroep.
Dragonflight

Dragonflight bestaat uit een verzameling van twee korte verhalen (Weyr Search en Dragonflight) die in 1967 in het tijdschrift Analog verschenen. In 1968 verscheen de volledige roman Dragonflight. Later volgden nog Dragonquest (1970) en The White Dragon (1978) om de eerste trilogie vorm te geven. En uiteindelijke mondde de serie Dragonriders of Pern uit in een enorme hoeveelheid boeken die meerdere eeuwen aan avonturen op de planeet Pern beschrijven.

Indruk toen

In het begin van de jaren '90 was ik enorm onder de indruk van de avonturen van de dappere Lessa en de vreselijke ouderwetse mannen waar ze tegenop moest boksen en die maar niet wilden dat ze zelf ook zou vliegen met haar draak. En ook het mysterie van de verdwenen Weyr en achtergebleven technologie intrigeerde me enorm.

De editie die ik las


Weyr Search

Hoofdpersoon Lessa wordt wakker van een onaangenaam voorgevoel. Tien jaar geleden, toen ze nog een kind was, werd ze ook wakker met een voorgevoel en toen ze nog net op tijd vluchten voor een aanval van naburige Heer Fax. Al haar familie overleed in deze aanval op Ruatha en sindsdien overleeft zij alleen, in het Fort dat is ingenomen door haar aartsvijanden. Ze zet alles op alles om de overheersing door Fax te verbreken.
Eenmaal buiten kijkt Lessa naar de Rode Ster, die sinds kort aan de hemel verschijnt. De ster bevalt haar niet, maar is niet de bron van het gevaar dat haar vandaag wakker maakte.

De andere hoofdpersoon F'lar is de eerste Drakenrijder die geïntroduceerd wordt. Hij en zijn mannen, lid van een broederschap die gezworen is om Pern te beschermen tegen de buitenaardse bedreiging van Draad, maken een ronde langs alle Forten in Pern. Zij zijn op zoek naar vrouwen die een band aan kunnen gaan met een Drakenkoningin, die op het punt staat uit haar ei te komen. Hiervoor zijn zij op zoek naar een vrouw met een sterke wil.
Verder gelooft niemand nog dat Draad ooit weer zal vallen. Met het verval van het geloof in Draad, worden de oude waarschuwingen niet meer gehoord en is ook de status van de Drakenrijders in verval.
F'lar ontmoet Heer Fax en de mannen kunnen elkaar meteen niet uitstaan, maar Fax kan F'lar zijn traditionele rechten niet weigeren. F'lar en zijn mannen gaan met Fax en zijn gevolg naar Ruatha. Dat blijkt een dramatische ramp te zijn. Het Fort is volledig verwaarloosd en men is niet in staat om Fax en zijn bezoek met alle egards te ontvangen.
Lessa is inmiddels ook hard aan het werk, nu haar Nemesis in haar buurt is. Zij stookt de Drakenrijders en Fax telepathisch op om ruzie met elkaar te maken. Het komt tot een duel, Fax sterft, maar zijn zwangere vrouw Gemma sterft bijna tegelijkertijd in het kraambed en laat een zoon achter.
F'lar overtuigt Lessa dat zij meer van haar leven kan maken als Weyrvrouw, dan als piepjonge leidster van een economisch zieltogend Fort.
Lessa laat zich overtuigen, gaat mee met F'lar naar Benden Weyr, thuis van de Draken en vindt daar haar draai. En uiteraard zal Lessa een band aangaan met de Drakenkoningin Ramoth.


Dragonflight

Er zijn inmiddels een jaar of twee voorbij gegaan en Lessa wordt door de Weyrleider R'gul onderwezen in alles wat een Weyrvrouw moet weten. Zoals antieke ballades en de plichten en taken van een Weyrvrouw. Haar overleden voorgangster Jora was lui en incompetent en de Drakenrijders verwachten nu ook niets van Lessa. En Lessa wil niets liever dan vliegen op haar draak Ramoth.
Ondertusen leert Lessa wel het een en ander van de oude balladen. Zij gaat steeds meer geloven dat F'lar gelijk heeft en dat de oude dreiging van het Draad terug kan keren. Maar het is Lessa niet duidelijk waar F'lar op wacht. Waarom heeft hij zoveel moeite gedaan om Lessa naar de Weyr te brengen, als hij nu niets doen en onder leiding van R'gul de Weyr verder weg laat zakken in de marge? Verder hint Manora, een vrouw die zorgt voor het weyrpersoneel dat niet op Draken rijdt, dat het belangrijk is dat Lessa in Weyr blijft, maar wil niet zeggen waarom.
F'nor licht een tipje van de sluier op. R'gul regeert de Weyr omdat zijn Bronzen Hath als laatste de Drakenkoningin Nemorth wist te vangen tijdens haar paarvlucht. Er kan pas een nieuwe Weyrleider komen als er een nieuwe Koningin opstijgt voor een paarvlucht. De Weyrleider is dan de rijder van de Bronzen draak die de Koningin weet te vangen.
(Dit vond ik vreemd. Er wordt twee jaar de tijd genomen om een Weyrvrouw op te leiden, maar basics als de levenscyclus van Draken wordt niet besproken? Ook de concrete staatsinrichting van de Weyr komt kennelijk nooit aan bod)
Uiteraard wordt op dat moment Ramoth wakker en maakt zich klaar om op te stijgen voor haar eerste paarvlucht. Ramoth wordt uiteraard gevangen door Mnementh, de Bronzen draak van F'lar. De paarvlucht is fantastisch, veel beter dan wat de vorige Koningin aankon. Maar dan blijkt dat F'lar en Lessa ook meegesleurd worden door de passie van de Draken. En zij eindigen ook met seks.
De volgende morgen is F'lar Weyrleider geworden. En R'gul moet inbinden. Ondertussen zijn de Heren van de Forten ook onrustig geworden. Zij willen niet langer dat er vrouwen en vee geroofd wordt voor Weyr, die inmiddels geen nut meer heeft. Zij trekken op tegen de Weyr. Maar F'lar laat hun vrouwen roven door jonge Drakenrijders en houdt deze gegijzeld.
Terwijl F'lar de Heren van de Forten intimideert, heeft Lessa een uitrusting te pakken gekregen en zij vliegt op Ramoth, waar F'lar het kan zien.

Dust Fall en The Cold Between

F'lar en Lessa bereiden zich voor op de komst van het Draad. Geen van beiden twijfelen nog. Zij halen informatie uit de oude, verlaten Weyrs.
F'lar en Lessa zijn nu niet alleen co-leiders van de Weyr, maar kennelijk ook seksuele partners. Dat gaat maar matig. Toen Ramoth voor het eerst opsteeg voor haar paarvlucht had Lessa nog niet eerder seks gehad. Sindsdien heeft F'lar vaker seks met haar gehad, maar tenzij de Draken erbij betrokken zijn, kan het net zo goed verkrachting zijn, vindt hijzelf. F'lar hoopt maar dat als hij aanhoudt, Lessa op een dag wel gepassioneerd zal reageren op zijn avances. 
Whut! Hebben we het hier over verkrachting binnen het huwelijk? Lessa heeft geen zin in seks met F'lar, hij blijft aandringen, ondanks dat het aanvoelt als een verkrachting en hij hoopt maar dat als hij volhoudt, Lessa wel een keer inziet dat ze in haar handjes met knijpen met een ervaren minnaar als F'lar?!? Whiskey Tango Foxtrot!?! En hij is nog blij dat hij als Weyrleider tenminste de mogelijkheid heeft om te blijven aandringen.
De tijden zijn toch wel veranderd sinds 1968. Vond ik dit als 14 jarige acceptabel?

F'lar leert Lessa ook om Tussen te gaan. De Draken hebben de mogelijkheid om van het ene punt naar het andere te flitsen. Niemand weet waar ze zijn, als ze dat doen, maar het wordt Tussen genoemd. Lessa vindt haar lessen al snel saai en zij besluit om een kijkje te nemen bij haar oude thuis, Ruatha. Maar dan gaat er iets mis. Ze gaat naar Ruatha van 12 jaar geleden, toen Fax haar familie uitmoordde. Deze ontdekking, dat Draken niet alleen Tussen plaatsen kunnen gaan, maar ook Tussen tijden, is een openbaring. En zou het verschil kunnen betekenen in het bestrijden van het Draad.

Dan slaat het noodlot toe. De stofstormen die al een paar dagen waaien over de noordelijke landen zijn eigenlijk Draad, dat door de bevroren luchten verandert in stof. In Nerat valt Draad. Maar omdat F'lar nu weet dat hij terug kan gaan in de tijd, kunnen zij Nerat alsnog redden. De strijd in Nerat tegen het draad is vreselijk zwaar, vele Drakenrijders raken gewond, waardoor de volgende aanval minder goed weerstaan kan worden. Er zullen niet genoeg draken zijn om strijd te kunnen leveren tegen het Draad.
Lessa besluit dat de Draken en hun Rijders uit de lege Weyrs verdwenen zijn, niet dankzij collectieve zelfmoord, een ramp of ziekte, maar doordat zij naar de toekomst zijn gereisd. Maar dan moet Lessa ze wel gaan halen. Lessa neemt een enorm risico, reist 400 jaar naar het verleden, haalt de Drakenrijders op en neemt ze mee naar de toekomst. Met vereende krachten kunnen de Drakenrijders het gevaar van Draad wel aan. En de relatie tussen Lessa en F'lar lijkt ook sterk te verbeteren.

Indruk nu

Het boek leest nog steeds prettig weg. Doordat de eerste twee hoofdstukken oorspronkelijk bedoeld waren als twee korte op zichzelf staande verhalen, ligt het tempo lekker hoog. Je wordt meteen de actie ingezogen en raakt geïntrigeerd door de vreemde wereld, de bedreiging van het Draad en de samenleving, met hints dat het vroeger wel eens heel anders is geweest.
Aan de andere kant, jeminee, de late jaren '60 waren niet echt vooruitstrevend op het gebied van emancipatie. Mannen kunnen vrouwen roven en stelselmatig verkrachten (Fax en F'lar verschillen wat dat betreft niet veel van elkaar) en het gebrek aan goede relatie is dan de schuld van vrouwen.
Verder is de hoogst mogelijke positie van vrouwen in de Weyr het begeleiden van de FokmerrieDraak van de Weyr. En ze mag toezien op logistiek. Terwijl haar co-leider (en partner?) gaat over de diplomatieke contacten met de buitenwereld, intern beleid en de strijd tegen het Draad.
Dus, lekker leesvoer, maar niet al te diep nadenken over de sociale implicaties van wat er staat. Dat leidt maar tot onrust.

dinsdag 19 december 2017

Kerstkaartjes

Nu de dagen korter worden, is het niet alleen tijd voor een kerstcake, maar ook voor nieuwe kerstkaartjes. In de afgelopen jaren heb ik ze vaker gemaakt, maar ze zijn een groot succes en blijven terugkomen. Op een klein lapje stof borduur ik in kruissteek een klein patroontje en plak dat op een kartonnen kaart. En met wat Washitape kun je nog wat leuke accentjes aanbrengen.

Met een hertje

Ook dit keer heb ik weer Pinterest afgestruind op zoek naar leuke nieuwe plaatjes en die heb ik ook gevonden. Dit hertje was een leuke nieuwe aanwinst. Maar ik blijf deze kerstbal toch ook leuk vinden. 

Een mooie kerstbal

Het is pas kerst als je mensen een kerstkaartje kan sturen. 




maandag 18 december 2017

Creoolse kerstcake

Ieder jaar maak ik een kerstcake, de laatste jaren zelfs twee. En een van mijn favorieten is de Creoolse Kerstcake van Delia Smith. En omdat ik hem zo vaak maak, wil ik er hier toch even wat aandacht aan besteden. Ik durf het nauwelijks te zeggen, maar ik ben wat gaan variëren, meer drank...
De afgelopen jaren maakte ik de Creoolse Kerstcake ook, en ik vond de extra kruidige smaak altijd erg lekker, maar omdat de kerstcake niet nog wekenlang werd bijgevuld met extra rum (zoals de klassieke kerstcake), is hij toch wat droger dan de klassieke kerstcake.

The usual suspects,
Port, Rum, Wodka, Kersenlikeur en Angustora

Dus, hier mijn recept:

  1. Begin een week van te voren.
  2. Voor het weken van het fruit. 
    • 6 Eetlepels rum
    • 6 Eetlepels Brandewijn (ik nam Wodka)
    • 6 Eetlepels Kersenbrandewijn (kon ik niet krijgen, ik nam een kersenlikeur met een hoog alcohol%)
    • 6 Eetlepels Port
    • 6 Eetlepels Water
    • 3 Theelepels Angostura bitters
    • ½ theelepel gemalen kaneel 
    • ½ theelepel gemalen nootmuskaat (zelf raspen als je de kans hebt)
    • ½ theelepel gemalen kruidnagel
    • ½ theelepel zout
    • 1½ theelepel vanille extract (ik nam een zakje vanillesuiker)
    • 1 Eetlepel rietsuiker
    • 450g rozijnen
    • 225g krenten
    • 110g gehakte, gedroogde pruimen 
    • 50g geglaceerde kersen (ik nam een doosje van 100g)
    • 110g gesuikerde vruchtenschil (ik had sinasappel en appelschil)
    • 50g gemengde, gehakte noten. 
  3. Doe al deze ingrediënten in een pan en breng zachtjes tegen de kook aan. Laat heel zachtjes sudderen voor een minuut of 15 en roer af en toe even door.
  4. Laat het fruit en drankmengsel afkoelen en doe in een afsluitbare container. Bewaard die een week in de koelkast en roer af en toe door. 
  5. Voor de cake
    • 250g zelfrijzend bakmeel
    • 250g Rietsuiker
    • 250g zachte boter
    • 5 eieren (groot)
  6. Mix de bloem, suiker, boter en eieren in een grote kom, tot alles goed gemengd is. 
  7. Doe het fruitmengsel erbij en schep voorzichtig door het beslag. 
  8. Doe alles in een taartvorm en zet die in de oven (140 grC) voor 3 uur. 
  9. Dek daarna de taart af met bakpapier, zet op een hogere plek in de oven en bak nog 1 uur. 
  10. Haal de cake uit de oven en laat ongeveer 45 min rusten in de vorm. Haal daarna uit de vorm en laat op een rak afkoelen tot hij helemaal koud is. Daarna kun je hem inpakken en bewaren. 


donderdag 7 december 2017

Murder on the Orient Express

Afgelopen weekeinde zijn +Sander en ik naar de film geweest, als een verlaat verjaardagscadeau. We gingen naar Murder on the Orient Express (2017), naar een beroemd verhaal van Agatha Christie. Het verhaal is al vaker verfilmd, de meest beroemde verfilming komt waarschijnlijk uit 1974 met Albert Finney.

Dit keer zit de cast vol met sterren, jong en oud. Er was natuurlijk de snor van Kenneth Branagh (Thor) in de hoofdrol. Maar verder konden we ook kijken naar Dame Judi Dench (teveel om op te noemen, maar altijd goed), Michelle Pfeiffer (idem), Johnny Depp (ik ben oud genoeg voor de originele 21 Jump Street, whew), Olivia Colman (Uit the Night Manager en Hot Fuzz), Penelope Cruz, Derek Jacobi  (ook teveel om op te noemen, maar altijd goed), Willem Dafoe en Daisy Ridley.

Murder on the Orient Express


Spoilers

Dit is nauwelijks nodig natuurlijk. Het verhaal is al uit 1934 en wereldberoemd. Ik knal hem er meteen maar in: het slachtoffer verdiende het en iedereen heeft het gedaan, inclusief de butler!

Hercule Poirot (gespeeld door de snor van Kenneth Branagh) reist van Istanbul terug naar Calais, met de Orient Express. Tijdens de reis komt de trein stil te staan in de sneeuw in de bergen van Joegoslavië en wordt er een moord gepleegd in de coupé waar Poirot verblijft. Om problemen met de autoriteiten te voorkomen, wil men de Joegoslavische politie meteen een verdachte in handen kunnen geven. Poirot ondervraagt iedereen en onderzoekt de crime-scene.
Langzaamaan blijkt dat de crime-scene in scene is gezet, het slachtoffer een beroepscrimineel was en alle leden van de coupe hem kenden. En zij hebben hem allemaal vermoord en het was nog terecht ook. 

De snor van Kenneth Branagh

Deze verfilming vond ik maar matig. Ik heb het boek gelezen en ik vond deze interpretatie van Hercule Poirot totaal niet passen bij die in het boek. In de film heeft Hercule Poirot bepaald last van OCD of een andere aandoening. En inmiddels vind ik het een beetje goedkoop worden om de onderzoeker van de misdaad altijd maar weer een psychische aandoening mee te geven. Je kan niet gewoon slim en opmerkzaam zijn, nee dat is het gevolg van je stoornis.
En verder is Poirot ook erg fysiek aanwezig. In Jerusalem lost hij een misdaad op en schakelt fysiek de dader uit. En ook rondom de trein rent hij rond en vecht hij met mogelijke daders. Totaal niet zoals in het boek. Als het fysiek moest worden in de boeken, had Poirot altijd zijn sidekick Hastings. 

Het verhaal was ook behoorlijk onevenwichtig. Het sterkste gedeelte is wanneer alle passagiers van de trein en hun verhaal geïntroduceerd worden. Maar nadat de moord gepleegd is, raast Poirot wel erg snel door de karakters heen en deduceert wel heel snel de toedracht. In het boek gaat de introductie en de onthullingen wat langzamer en wat evenwichtiger. Dat draagt wel bij aan de kracht van het verhaal. 

Joegoslavië is wel prachtig. 

Aan de andere kant, de film is prachtig. De trein komt mooi in beeld. de landschappen in Joegoslavië zijn prachtig. De verschillende karakters onderscheiden zich ook erg van elkaar en kunnen ieder even mooi schitteren.

Dus, wacht tot de film op TV of Netflix komt. Of lees het boek.

woensdag 29 november 2017

Thor: Ragnarok

Ik ben weer naar de film geweest. Eigenlijk wilde ik een week of twee geleden gaan met vrienden +D+J en R. Maar ik werd ziek! Aangezien we al kaartjes hadden, bleef ik toen thuis en is +Sander toen gegaan. Dat was wel zuur, vooral toen Sander later thuis kwam en vertelde wat voor een leuke film het wel niet was.

Maar goed, gisteren ben ik met een collega naar Thor: Ragnarok van Taika Waititi in de Cinemec in Ede geweest. Ik werk tegenwoordig in Veenendaal, dus dat was een reisje van 10 minuten. En ik moest die dag ook in de avond werken, dus een lange pauze om een leuke film te zien, leek wel verantwoord.

Een hoop kleurtjes

Dit is de derde Thor-film, de andere twee heb ik ook gezien. Thor vond ik een beetje tegenvallen, en wat al te eenvoudige film. Maar Thor: The Dark World vond al fijn complexer. Een groot deel van het verhaal van Thor wordt in deze film losgelaten. Geen Jane Foster, geen Stellan Skarsgard. Maar wel meer contact met de andere Avengers. Het loslaten zien we ook in de poster, vol felle kleuren, waar de posters voor de andere twee films bepaald duister waren.

Spoilers

De film opent met Thor (Hemsworth, The Expendables 2), die gevangen is genomen in het Rijk van Surtr, een monsterlijk wezen dat tijdens de Ragnarok met vuur de wereld zal verzwelgen. Thor is daar terecht gekomen, omdat hij sinds The Age of Ultron op zoek is naar de Inifinity Stones die de hele tijd maar de kop opsteken. Na wat heen en weer gepraat weet Thor Surtr te doden, zijn hoofd met kroon mee te nemen en te ontsnappen naar Asgard. 

Daar regeert Loki (Hiddleston, High Rise, The Night Manager) nog steeds in de vorm van Odin. Dit doet hij al sinds hij zijn eigen dood in scene heeft gezet in de finale van Thor: The Dark World. Thor heeft meteen door dat er iets niet klopt bij het zien van een buitengewoon slecht toneelstuk over de dood van Loki (een hilarische scene met Matt Damon als Loki, Luke Hemsworth als Thor en Sam Neill als Odin). Hij ontmaskert Loki (laat ondertussen het hoofd van Surtr opruimen in de kerkers, het zou tot leven gewekt kunnen worden met het Eeuwige Vuur, in diezelfde kelders) en gaat samen met Loki zijn vader Odin zoeken. 

Aangekomen in New York (waar anders), blijkt het tehuis waar Odin verbleef vernield te zijn. Dr. Strange (Cumberbatch, Sherlock) bemoeit zich al snel met deze gevaarlijke en machtige wezens, die weer in New York zijn. Hij brengt de broers naar Noorwegen, waar Odin (Hopkins) verblijft. 
Odin is stervende, geeft zijn zoons nog wat wijsheid mee en waarschuwt hen voor de terugkeer van hun zuster, Hela (Blanchett, Lord of the Rings). Zij was zeer machtig, maar ook knettergek. Een beetje een probleem voor het universum. Odin sloot haar op, maar zij zal zichzelf bevrijden op het moment van zijn dood. 
Odin sterft en Hela verschijnt bijna meteen. Zij onderwerpt de broertjes, vernielt Mjölnir, de Hamer van Thor (waar hij zich ook erg mee vereenzelvigd) en gaat dan naar Asgard. De broertjes proberen haar te volgen, maar zij jaagt hen de Bifrost uit. 

In Asgard begint Hela meteen een schrikbewind en niemand kan zich tegen haar verweren. Heimdall (Elba) leidt het verzet, maar hij heeft niet haar krachten. 

Ondertussen landen Thor en Loki op een planeet in een uithoek van het heelal, waar al het uitschot terecht komt. Daar komt Thor terecht in een arena, waar bij moet vechten tegen de Hulk (Mark Ruffalo). Ook treft hij daar een emotioneel instabiele en permanent dronken ex-Valkure, de laatsten die strijd leverden tegen Hela, en een voor een neergingen. 
Thor weet met Loki, de Hulk en de Valkure te ontsnappen. Zij keren terug naar Asgard om daar strijd te leveren tegen Hela. De strijd gaat maar matig, tot Thor zich realiseert dat hij geen hamer nodig heeft om de kracht van bliksem te kunnen gebruiken. 

Maar nog steeds is Hela onverwoestbaar. Het beste wat ze kunnen doen is de mensen van Asgard weg te halen. Maar Hela blijft dan nog een kracht om rekening mee te houden. Loki gaat op missie naar de kelders om het hoofd van Surtr in het Eeuwige Vuur te gooien. Hij zal dan weer tot leven komen en Asgaard vernietigen, hopelijk met Hela erbij.

Thor, Loki en de overlevende bewoners van Asgard gaan naar de Aarde, waar een ander enorm ruimteschip al in de lucht hangt.

Ik kijk voor het plot, echt...

Een leuke aanvulling op de MCU. Tenminste weer redelijk vrolijk en opgewekt. Films als Iron Man 3, Winter Soldier, Age of Ultron, en Civil War waren toch wel buitengewoon somber. Hier lijkt het tij enigszins te keren.
Toegegeven Odin sterft en Hela is echt slecht nieuws, maar de relatie tussen Thor en Loki lijkt enigszins hersteld. Thor verliest een oog, maar realiseert zich dat hij zijn hamer niet nodig heeft en hij lijkt eindelijk een waardig opvolger van de troon van Asgard-in-exile te zijn.

Verder vond ik dit ook een door vrouwen gedreven verhaal. Thor is eigenlijk met iets heel anders bezig (mislukte zoektocht naar infinitystenen) wanneer zijn vader sterft, zijn zus Hela te voorschijn komt en zij een heel nieuw licht laat schijnen over de totaal verziekte familieverhoudingen in de family Borson.
En op de uithoekplaneet waar Thor en Loki terecht komen en zij een uitweg proberen te vinden, is het de ex-Walkure die Thor gevangen neemt, Thor van informatie voorziet en zorgt voor een vluchtweg.

En zoals ik al eerder zei, de verhoudingen binnen de familie Borson zijn totaal verziekt en Odin verdient de titel Al-Vader niet. Nu de trilogie compleet is, hebben we het volgende verhaal. Odin regeerde over Asgaard en viel andere rijken en werelden aan, samen met zijn dochter Hela (was die dan ook van Frigga?). Totdat Hela te knettergek en vooral te machtig werd om nog te beheersen. Toen sloot hij haar op, besloot een vreedzamer leven te gaan leiden en schilderde alle bloederige muurschilderingen in Asgaard over.
Thor werd geboren en kort daarna ook Loki geadopteerd. Thor groeide op tot een arrogant monster (Thor) en moest snel heropgevoed worden. In de nasleep daarvan werd Loki aan de kant geschoven die daarna knettergek werd (Avengers). Daarna werd Loki voor zijn transgressie in de kerkers van Asgaard gegooid (The Dark World). Odin kon de keuzes van Thor (Jane Foster) ook niet accepteren.
Loki wist te ontsnappen, Thor te bedriegen en Odin aan de kant te schuiven. En Thor besloot na The Dark World om niet meer terug te keren in Asgaard.
Dus, way to go Odin!

Gaat dat zien.  





zondag 26 november 2017

Breiwerkje

De dagen worden weer korter en dan krijg ik altijd de behoefte om meer te handwerken (in de tuin is toch niet veel meer te doen momenteel). En dit keer ben ik nog nuttig bezig ook. Vorig jaar ben ik mijn sjaal verloren. Vervelend wel, want het was een grote, warme die de wind lekker weghield van mijn keel.

Katia Polaris nr 64

Maar ik kan er natuurlijk zelf een maken. In Veenendaal, waar ik momenteel ook werk, vond ik een winkel in garens en stoffen en daar kocht ik twee bolletjes van het merk Katia, Polaris nr 64. En op Pinterest vond ik een leuk patroon, met wat gaatjes, precies goed voor een lekkere sjaal.

Patroon

Nu maar afwachten hoe het wordt. Ik ben begonnen met twee bollen, maar ik denk dat ik er bij nader inzien nog twee nodig heb. Ik heb het graag erg warm. Wanneer de sjaal af is, zal ik hier weer wat foto's laten zien. 




dinsdag 21 november 2017

Het Rattenleger

In het kader van het herlezen van boeken uit mijn jeugd, dit keer een die ik op wat latere leeftijd las en veel indruk maakte. Het is een horror-boek van James Herbert, Het Rattenleger.

Klein, maar bedreigend

Er is een tijd geweest dat ik heel erg veel horror las. Van Stephen King heb ik natuurlijk veel gelezen, en Clive Barker ook wel. En James Herbert is een tijd lang ook heel populair geweest. Zijn boeken werden in Nederland uitgegeven door Luitingh Sijthof. Dit boek is geschreven in 1979 en kwam in 1981 in een Nederlandse vertaling uit. Ik zal het in de vroege jaren '90 in het Nederlands uit de +de Bibliotheek Eemland geleend hebben. Voor deze bespreking las ik de Engelse versie.
Het boek is onderdeel van een serie. In deel 1 (Rats, 1974) nemen de Ratten Londen over en vreten mensen op, die zich wagen in de verkrotte wijken van Londen. In deel 2 (deze bespreking) gaan de Ratten naar een natuurgebied en zetten dat volledig op hun kop. In deel 3 (Domain, 1983) nemen de Ratten weer Londen over, dat al in puin ligt vanwege een atoomaanval. En dan volgen er nog een strip en een computerspel.

Indruk toen

Het boek is mij lang bijgebleven. De eindeloze hoeveelheid kwaadaardige ratten, die nietsontziend door het landschap raasden en mensen in korte tijd tot het bot afkloven. Brrrrr. En de mensen die zich probeerden te verweren, maar daarbij niet alleen last hadden van de duivels intelligente ratten, maar ook van hun medemensen. 


Het verhaal (Spoilers!)

Proloog

Het verhaal begint met een gemuteerde Rat, die de grote rattenverdelging van Londen (uit het eerste boek) heeft overleefd en zojuist een nest heeft gekregen. Een daarvan is nog verder gemuteerd en is een soort kale, Albino Rat, die de anderen domineert. 

Signs

1

Verschillende bewoners en bezoekers van Epping Forest worden geïntroduceerd en hun ervaringen met de aanwezigheid van de Ratten wordt ook weergegeven. Deze kleine vignettes weten meteen de toon te zetten. De Ratten zijn meteen een dreiging, groter, gemener en gewelddadiger dan normale Ratten.
Ook wordt er commentaar gegeven op de toestand van Groot Brittannië. Boeren en hardwerkende mensen hebben het zwaar. En sommige mensen hebben het een stuk makkelijker en kunnen paardrijden.

2

De held van het verhaal, Lucas Pender, wordt geïntroduceerd. Hij komt aan bij zijn werkgever, Ratkill, die vier jaar geleden een belangrijke rol speelden bij het uitroeien van de Ratten in Londen. Er volgt een korte terugblik op de Uitbraak van de muteerde ratten (zoals beschreven in Rats). Deze  was verschrikkelijk en nog steeds is de overheid bang voor een nieuwe uitbraak.
Luke is nog maar nauwelijks binnen van een onderzoeksmissie, of hij krijgt een nieuwe missie. Vanuit een Natuurpark vlakbij Londen is een melding gekomen over Ratten en Luke wordt gevraagd deze te onderzoeken. Ze melden alleen omdat het een wettelijke verplichting is, niet omdat ze zich echt zorgen maken.

3

Weer een aantal vignettes waarbij bewoners en bezoekers van het Epping Forrest merken dat de aanwezigheid van Ratten gevolgen heeft voor hun beleving van de natuur. 

4

Luke Pender gaat ook naar Epping Forest om de melding van de Ratten bij het EFCC te onderzoeken. Hij heeft daar een afspraak met Andrew Milton om de melding te bespreken. En dan komt Jenny binnen, de vrouwelijke hoofdpersoon. Zij zegt dat ze de Ratten gezien heeft. Andrew Milton is helemaal niet blij met deze melding, bang dat mensen niet meer naar zijn bos zullen komen.
Luke en Jenny gaan naar het meer waar Jenny de ratten zag. Ze vinden het uiteengereten lichaam van een hermelijn. Het hangt in een boom, de Ratten kunnen klimmen. Dan vinden een ze nest van hermelijnen, die volledig opgevreten zijn. Alleen botjes en bloed zijn nog over. Het is Luke wel duidelijk, dit zijn Ratten.

5

Die avond heeft Luke een overleg met Edward Whitney - Evans, hoofdopzichter van het gehele Epping Forest. Luke geeft aan dat er Ratten in het woud zijn, hoewel hij geen exemplaren gezien heeft. Edward wil niet dat Luke een melding doet (hoewel dit wettelijk wel verplicht is). De paniek zal zijn woud geen goed doen. Hij is bang dat de gemeente Londen het beheer van het woud over zal nemen en het binnen de kortste keren zal veranderen in een woonwijk. 
Luke ziet zijn plicht duidelijk, maar Edward heeft connecties. Hij belt met Luke's baas bij Ratkill en met het Ministerie van Landbouw. En het komt zo uit dat diezelfde avond nog een overleg zal zijn tussen Ratkill, het EFCC en het Ministerie van Landbouw over deze meldingen. 
Een gefrustreerde Luke en Jenny komen wat nader tot elkaar tijdens een maaltijd voorafgaand aan dit overleg. Dan blijkt ook dat Epping Forest wat dichter bewoond is dan Luke dacht, met een Politie-trainingsschool, een centrum voor woonwagens en nog een onderzoekscentrum. 


Onslaught

Een gemuteerde Albino Rat woelt rond in zijn nest. Hij wordt bewaakt en gevoerd door andere, gemuteerde maar zwarte Ratten. Dit blijkt een of ander tweekoppig monster te zijn. De gemuteerde Albino realiseert zich dat zijn onderdanen en nakomelingen onrustig zijn. Hij denkt terug aan de reis die hij en zijn nestgenoten maakten van Londen naar dit woud. 
Onder invloed van het goede leven in het woud, worden de zwarte Ratten groter, dapperder en onrustiger. De Albino Rat weet dat zij meer en meer verlangen naar mensenvlees, zoals zij dat vroeger ook aten. 

6

Weer een aantal vignettes, maar nu zijn de Ratten agressiever en vallen zij de geïntroduceerde mensen aan, doden en en vreten hen op. Dit gaat allemaal in behoorlijk bloederig detail. De Ratten nemen de instructies van hun leider duidelijk erg serieus.  

7

Luke is met boswachter Denison (geïntrocueerd in een vignette in H1) een ronde aan het maken door Epping Forest. Zij spreken verschillende bewoners en vragen naar tekens van ratten.
De bijeenkomst van de avond ervoor (H5) ging slecht. De directeur van Ratkill, het Ministerie van Landbouw en de beheerder van Epping Forest willen (nog) niet accepteren dat de Ratten terug zijn. De getuigenis van Jenny wordt niet serieus genomen. 
Met Denison komt Luke aan bij Seymour Hall Estate. Ze gaan uit elkaar. Denison gaat met een paar bewoners spreken en Luke onderzoekt het geruïneerde landhuis. Hij ziet iets in de verte, een dik, rozig wezen, maar hij kan niet precies zien wat het is. Later zegt Denison dat het gaat om varkens, die leven tussen de ruïnes van het landhuis.
Terwijl de mannen nog napraten, komt Jenny van het EFCC met het bericht dat Eerwaarde Matthews gevonden is, die werd opgevreten door de Ratten (geïntroduceerd in H3, opgegeten in H6).  

8

Weer een aantal vignettes. Een eerder geïntroduceerde boer wordt dit keer gedood door de Ratten. 

9

Luke inspecteert het graf met de overblijfselen van Eerwaarde Matthews en concludeert dat dit de Ratten waren. Hun aanwezigheid valt ook niet meer geheim te houden met de dood van de Eerwaarde. Luke neemt stappen om een operationeel hoofdkwartier in te richten in het EFCC. 

10

De evacuatie van Epping Forest begint.

11

Nu de problemen in Epping Forest worden aangepakt, vindt Luke dat het tijd is om werk te maken van Jenny. Hij neemt haar mee uit voor koffie. De kilte die tussen hen ontstond nadat men haar niet geloofde in het overleg van de vorige avond, verdwijnt weer.
Maar de Ratten zitten niet stil, ze vallen het EFCC aan, terwijl het wordt opgezet als hoofdkwartier van de komende operaties. Medewerkers Jan en Will raken gewond, terwijl de Ratten binnen proberen te komen. Luke en Jenny doen heldhaftig.

12

De honden van het Politietrainingscentrum worden wild, vanwege de eenden op een nabije eendenfokkerij, die ook wild worden. De politie is al op de hoogte van de dreiging van de Ratten en ze besluiten om op onderzoek uit te gaan naar de Ratten bij de eendenfokkerij. Maar wanneer ze dichterbij komen, blijken er ook problemen te zijn bij een groep woningen in de buurt. 
Het wordt een bloedbad, honden, politiemannen en bewoners van de woningen gaan een voor een gruwelijk neer onder de scherpe tanden van de Ratten. 
In dit hoofdstuk zien we ook wat van de hiërarchie van de Ratten. Ze worden geleid door een grote zwarte Rat met een litteken. Hij commandeert de andere Ratten om voedsel mee terug te nemen naar het nest, naar de albino ratten. Maar de Leider-Rat is niet blij met zijn ongeschikte positie en hij wacht op een moment dat hij de Albino met de twee hoofden te grazen kan nemen. 

13

Twee dagen na het bloedbad bij het Politie Trainingskamp zijn de inspanningen om alle rioleringsuitgangen te blokkeren en daarna gas het riool in te pompen in volle gang. Dit wordt gedaan door stoere mannen in beschermende outfits. 
Maar ook tijdens deze enorme operatie zijn op de achtergrond allerlei politieke machinaties aan de gang. 
Tijdens de activiteiten om de Ratten uit te moorden, blijkt dat de Ratten in de bomen geklommen zijn en van daaruit de mannen aanvallen. 

14

Ook deze operatie wordt weer een bloedbad, alleen de beschermende pakken zorgen ervoor dat het niet nog erger is. De Ratten springen vanuit de bomen op de mannen die het gifgas verspreiden in het riool. 

15

Luke brengt verslag uit aan zijn bazen bij Ratkill en bij het ministerie van Landbouw. De vergassing van de Ratten wordt versneld na deze laatste vreselijke aanval. 
Jenny leert meer over de achtergrond van Luke en zijn haat voor de Ratten. Zijn familie werd 5 jaar geleden bij de eerste uitbraak gedood. 
De vergassing werkt en de Ratten sterven als ratten in het riool. De paar die weten te ontsnappen, worden ook snel gedood. 

16

De vergassing was een succes en sommige mensen denken dat de dreiging nu al verdwenen is. Dan komen er ook wat geheimen boven. De top-mannen van Ratkill weten van het bestaan van twee typen gemuteerde Ratten. De Zwarte Ratten en de gruwelijke Albino Ratten. De mannen van Ratkill hadden graag een Albino mutant gehad, voor verder onderzoek. Maar nu willen ze zeker weten of de Albino mutanten ook weer de kop opsteken in Epping Forest. Luke wordt nu gevraagd om onderzoek te doen naar het nest van Ratten in het riool om te kijken of er ook een Albino mutant te vinden is. 
En Luke en Jenny hebben ook eindelijk seks. Ze draaien al sinds H4 om elkaar heen. 
Luke en een legerkapitein gaan de riolen in om onderzoek te doen naar het succes van de vergassing. Alle Ratten lijken dood en er is geen teken van een gemuteerde Albino Rat. 

17

Alles lijkt ok. Maar dan is Charles Denison op zijn rondes. En hij ziet dat alle beschermde herten in een parkje bij het geruïneerde landgoed (H7) gedood zijn door de Ratten. Ze zijn er dus nog. 
Het geruïneerde landgoed is gecontroleerd vanuit de lucht, door helicopters (Ha!) Luke en Whittaker, een collega van Jenny, onderzoeken het landgoed te voet. Daar blijkt dat alle verwilderde varkens dood zijn, opgevroten door de Ratten. Zo konden ze zo lang onder de radar blijven, ze leefden van het vlees van de varkens. 
Luke en Whittaker worden opgejaagd door Ratten wanneer ze de ruines proberen te verlaten. 

18

Luke en Whittaker rennen de ruïnes weer in, op de vlucht voor de Ratten. Ze klimmen op de ruïnes in de hoop dat ze zich daar de Ratten van het lijf kunnen houden. 

19

De Ratten worden steeds agressiever en Luke en Whittaker zitten echt in het nauw. Dan vallen ze, door de vloer heen, in de kelders van de ruïnes. Ze komen midden tussen het nest van de Albino mutanten terecht. De Ratten vallen niet aan in aanwezigheid van hun meerderen. In deze kelder vinden ze ook allemaal schedels. De Albino Ratten eten kennelijk graag hersenen en die worden hen gebracht door de zwarte Ratten. 
Whittaker wordt opgegeten. Het witte Albino monster eet zijn brein. 


20

Dan breekt er een revolutie uit tussen de Ratten. Een paar van de zwarte Ratten vallen nu de Albino's aan.
Ondertussen weet Luke uit de kelder te ontvluchten. Op het moment dat hij wordt aangevallen door de Ratten, wordt hij gered door een helicopter. Denison, die de dode herten vond, heeft iedereen opgeroepen om naar het landhuis te komen. En iedereen is gekomen. De Ratten worden gedood en Luke gered. De ruïnes gaan in vlammen op.


Epiloog

Een paar overlevende, magere Ratten trekken naar Londen, een stad vol mensen en licht...

Indruk nu

Dit boek is nog steeds een gruwelijk horrorboek! Waarom las ik dit in hemelsnaam toen ik een jaar of 14, 15 was? Het zit vol extreem bloederig geweld en veel te veel seks. En onaangename personen! Brrrr. Een pluspunt is wel het feit dat Epping Forest echt bestaat en veel van de beschreven plaatsen zijn ook echt. 

Zoals zoveel escapistische boeken, is dit boek ook een kind van zijn tijd. sociale vraagstukken uit de late jaren '70 worden ook aangestipt. 
Zo worden vrouwen duidelijk minder serieus genomen. De melding van Jenny wordt afgedaan als een onbetrouwbare getuigenis, van twee vrouwen, slecht licht, ze waren nog bang van de aanval van vijf jaar geleden. Verder zijn er in de vignettes een aantal vrouwen doe volledig afhankelijk zijn van hun man voor geld (wat hij op spel zet met staken), krijgen ze slechte seks of worden ze makkelijk mishandeld. 
Verder zijn de belangen van de hoge heren iedere keer belangrijker dan de veiligheid van de brede bevolking. Zo worden de eerste signalen genegeerd door een boer, want hij wil geen geld verliezen op zijn boerderij. Signalen worden nader onderzocht voor er actie wordt ondernomen, om economische en politieke belangen niet op het spel te zetten. En degenen die de gevolgen dragen, zijn degenen die nooit een beslissingsmogelijkheid hebben gehad. 
En zorgen om het milieu spelen ook duidelijk een rol. De Ratten zijn gemuteerd (in een eerder boek werd duidelijk dat dit kwam door atoomtesten in de buurt van hun leefomgeving) en zijn nu een plek in het ecosysteem aan het opeisen. Maar ze zijn zo groot, sterk en gemeen dat ze het hele ecosysteem verwoesten en zelfs voor mensen een bedreiging worden. En mensen slaan hard terug met gif en vuur en het interesseert hen niet, welke andere gevolgen dat nog kan hebben voor plant en dier in Epping Forest. 

Op het eerste gezicht vrij platte, sensationele horror, maar bevat genoeg om even over na te denken. 

zondag 12 november 2017

Daughter of Dawn

Via +Netflix België/Belgique, Nederland en Luxemburg heb ik een film uit de wel heel oude doos kunnen kijken, The Daughter of Dawn (1920) een stomme (zonder geluid dus) zwart/wit film (met sepia lens) over de avonturen van de Kiowa en Comanche. De film begon wat langzaam, maar werd uiteindelijk behoorlijk dramatisch en aangrijpend. 

Een ingekleurde poster

Deze film is gemaakt in 1919 en 1920 in een periode dat men in de VS het leven van de Native Americans in beeld wilde brengen. Dus dit is meer een soort documentaire en drama tegelijk. Het geeft het dagelijks leven van de Kiowa en Comanche goed weer, maar er zit ook een dramatisch verhaal onder.
De film is in 1920 op slechts een paar plekken vertoond, maar verdween toen. Lang heeft men gedacht dat het een verdwenen film was, maar in 2012 is hij hervonden, gerestaureerd en onder andere via +Netflix verspreid onder de mensen. 

Spoilers
Het verhaal opent met The Daughter of Dawn, dochter van het stamhoofd van de Kiowa. Zij heeft twee aanbidders, White Eagle een eenvoudige jager en krijger van de stam. En Black Wolf, een rijk lid van de stam, die haar vader veel ponies voor haar zou kunnen geven. Met The Daughter of Dawn als vrouw, zou hij ook stamhoofd kunnen worden. En de vrouw Red Wing is weer verliefd op Black Wolf.
Ondertussen is White Eagle hard aan het werk en hij ziet een kudde buffels, waar de Kiowa op zouden kunnen jagen en de hele stam kunnen voorzien van eten.

Het conflict tussen White Eagle en Black Wolf om de affectie van The Daughter of Dawn loopt steeds hoger op. Het stamhoofd besluit dat beide mannen moeten laten zien wie de dapperste is door van een rots te springen. White Eagle doet dat zonder aarzelen, maar raakt gewond. Maar Black Wolf springt alleen maar naar een lagere richel. Iedereen ziet nu wat voor een lafaard hij is. Overladen met schande moet Black Wolf de stam verlaten en Red Wing gaat met hem mee.

De Kiowa maken jacht op de buffels, zoals eerder gespot door White Eagle. Maar Black Wing voegt zich bij de naburige en vijandige Comanche. Hij verraadt aan hen de locatie van de Kiowa en vertelt hen ook dat alle mannen aan het jagen zijn. De Comanche plegen een overval op de Kiowa en ontvoeren onder andere The Daughter of Dawn. Een dappere jonge Kiowa weet te vluchten en de Kiowa mannen terug te roepen van de jacht.
De Kiowa voeren onmiddellijk een tegenaanval uit op de Comanche en weten The Daughter of Dawn te bevrijden. Het komt tot een strijd tussen White Eagle en Black Wolf en Black Wolf sterft onder de handen van White Eagle.

Wanneer de strijd gestreden is, treft Red Wing het lichaam van Black Wolf, de man die haar nooit zag staan. Uit verdriet om zijn dood, pleegt zij ook zelfmoord.

Ondertussen trouwen White Eagle en The Daughter of Dawn. Alles loopt goed af.

Oordeel

Het verhaal kwam wat langzaam op gang, maar toen eenmaal de strijd tussen White Eagle en Black Wolf openbaar werd, ging het tempo en de spanning van de film flink omhoog.
De film is geschoten in zwart/wit, maar met een fikse sepia kleurspoeling. Omdat er weinig met kleur gedaan kan worden, wordt er met de vorm van de camera gespeeld. Wanneer we scenes van dichtbij zien, vullen zij het hele beeld. Maar wanneer we scenes van veraf zien (buffels gespot in de verte, mensen die elkaar bespioneren), wordt de focus een kleine cirkel.
De acteurs zijn allemaal Kiowa of Comanche en zij namen hun eigen kleding en spullen mee naar de filmset. Authentieker wordt het natuurlijk niet. Een van de onderdelen uit de film, is de Tipi with Battle Pictures, die nu in een museum staat. Verder voeren de acteurs ook dansen op en wordt een buffeljacht gefilmd. Hiermee houdt de film het midden tussen een documentaire en een drama.

Deze film is zeker het kijken waard. Het acteer- en camerawerk doen erg gedateerd aan. Maar het verhaal is spannend, de aankleding zeer authentiek en het is een bijzonder inkijkje in een tijdperk dat inmiddels verdwenen is. 

zaterdag 11 november 2017

Pendragon LII - De val van Bretagne

Na de aflevering van de vorige keer, waarbij tijdens de Slag bij Badon Hill de fine fleur van de Saksen over de kling werd gejaagd en ook een groot deel van de Britse troepen gedood werd, is het nu tijd voor iets meer rust en regelmaat.

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Caulas, Earl van Salisbury
Edward van Burcombe
Gerben van Berwick St. James (Afwezig)
Ignaeus van Broughton (Afwezig)
Morgaine van Cornwall

Vroege lente, Sarum

Caulas, Earl van Salisbury en Devon zit in zijn grote zaal in zijn kasteel van Sarum. Via zijn minstreeltroupe komt het nieuws tot hem dat Klein Brittannië inderdaad is gevallen onder de zwaarden van Koning Claudas van de Franken, waar zijn schoonvader en oom al bang voor waren.  Ban en Bohort zijn waarschijnlijk gedood en van hun vrouwen, Koninginnen Elaine en Evaine is ook niets meer vernomen. Hun zonen, Lancelot, Lionel en Bohort de Jongere, zijn waarschijnlijk ook jammerlijk omgekomen.

Dit zet Caulas aan het denken. Hij is de 60 inmiddels gepasseerd. Hoewel zijn dochter Hoge Koningin van Brittannië is en hij zelf is opgeklommen van genegeerde bastaardzoon naar Earl over Devon en Salisbury, is altijd nog meer te veroveren. Voor zijn kinderen natuurlijk... Hij is een tijd getrouwd geweest met Dahut, dochter van Ban van Benoic. En hoewel zij in 515 is overleden, heeft ze hem toch vier kinderen geschonken. De oudste, Conan, is inmiddels 8 en is nog de enige die een claim kan leggen op de troon van Benoic en Bretagne...

Ban de Ganis
Koning van Benwick
Bohort de Ganis
Koning van Bretagne






















Zaterdag 3 juni 519, Pinksteren, Londen

Koning Arthur heeft zijn hof bijeengeroepen in Londen om terug te blikken op de overwinning op de Saksen. Hij geeft zijn trouwe onderdanen de vrijgekomen gebieden van de Saksen als Leen. 
Sir Caulas wordt nu Duke van Salisbury en Earl van Wessex. Hij blijft Earl van Devon. Hiermee is hij zeer in zijn nopjes. 
Sir Edward krijgt een aantal lenen in Kent, omdat zijn vader daar ook een aantal lenen had en tenslotte getrouwd was met een Saksische prinses, Inga van Kent (met de grote vlechten). Hij wordt heer van Otford, Sevenoaks, Wrotham Heath en Maidstone

Sir Caulas  verzoekt zijn Koning of hij naar Bretagne mag gaan om daar strijd te leveren tegen Koning Claudas en zijn Franken, om de levens van zijn Schoonvader en Oom te wreken en de troon van Benwick en Bretagne veilig te stellen voor zijn zoon Conan. Met enige pijn in het hart geeft Arthur daarvoor toestemming. Hij voelt zich schuldig over het feit dat hij Ban en Bohort vorig jaar niet bij kon staan. En dit jaar zijn de Ieren en de Picten een alliantie aangegaan om het koninkrijk van Strathclyde aan te vallen. de stad Alclud wordt belegerd en hij moet zijn geallieerde Koningen bijstaan. 

Kasteel van Alclud

Zoals vorig jaar is beloofd, huwt Morgaine, Hertogin van Cornwall met Accolon, zoon van Uriëns van Noord-Wales. Dit is een volledig Pagan huwelijk, aangezien zowel Morgaine als Accolon overtuigde Pagans zijn. Dus dit huwelijk vindt plaats in de open lucht en er worden dieren geslacht om de zegen van de goden af te smeken. Arthur en zijn meer christelijke hovelingen voelen zich hier maar wat ongemakkelijk bij.

Daarna volgt er natuurlijk een feestmaal. Morgaine drinkt daar wel erg veel van de wijn en wordt uiteindelijk lallend naar haar huwelijksbed gebracht. Daar zullen haar niet veel verassingen te wachten staan, aangezien zij al eerder getrouwd is geweest (met Koning Nanteleod in 504, tot aan zijn dood) en zij nog een kind heeft gekregen van Brikus van Steeple Langford (in 510) en van een onbekende vader (in 512). 

Ondertussen gaat Sir Edward naar buiten. Terwijl hij gehoor geeft aan de roep van de natuur bij de latrines hoort hij mensen praten. Ze hebben een noordelijk accent. 
"Nu heeft hij kinderen, zo makkelijk is het niet."
"De kinderen zijn nog klein, die kunnen overal aan dood gaan..."

Ondertussen hoort ook Caulas een stel hofdames roddelen.
"De Koningin is erg ongelukkig nu de Koning geen aandacht meer voor haar heeft..."
"Wat gaat ze daaraan doen, het is niet alsof ze hem kan verlaten"
Hij is bang dat Clare haar huwelijk zal verlaten. Dat zal nog een schandaal opleveren. Dat moet voorkomen worden.

De volgende morgen

Sir Caulas wil dat iemand Hoge Koningin Clare in de gaten houdt. Koste wat kost moet voorkomen worden dat zij Hoge Koning Arthur verlaat of zelfs vertrekt met een andere ridder. Zeker nu het hof overspoelt is met charmante ridders uit Bretagne met hun exotische accent!
Hij zou natuurlijk Pellogres kunnen vragen om een oogje in het zeil te houden. Dit is zijn oudste zoon en hij heeft een eed gezworen om de koningin te beschermen. Maar Caulas vertrouwt hem niet. Caulas vertrouwt eigenlijk niemand. Dan benadert hij een van de andere ridders die gezworen hebben de Hoge Koningin te beschermen. Maar deze laat merken dat zijn eed aan de Koningin was en niet aan haar vader. 
Uit frustratie betaalt Sir Caulas dan maar een paar spionnen om de Hoge Koningin in de gaten te houden en aan hem te rapporteren over haar daden. 

Sir Edward maakt zich ook zorgen om wat hij gehoord heeft. Zijn mensen bezig met het voorbereiden van een aanslag op Hoge Koning Arthur en zijn kinderen? Wie zouden daar baat bij hebben. De kinderen van Morgaine (zijn zus) of Morgawse (zijn tante) zouden natuurlijk vooraan staan in de opvolging, wanneer Arthur zonder nageslacht zou sterven. 
Aan de andere kant, dank zij Hoge Koning Arthur is de Saksische helft van zijn familie nu dood of op de vlucht. Hoeveel trouw is hij werkelijk verschuldigd aan Arthur? Zijn vader riep tenslotte de Rebellie van Salisbury uit. Zal Edward in de voetsporen van zijn vader treden?

Zomer 519, Naar Brest

Sir Caulas roept zijn mannen op en scheept in, op weg naar Brest. Sir Edward gaat mee, maar ook Morgaine en haar kersverse echtgenoot Accolon hebben zich ingescheept. En hoewel Sir Caulas om verschillende redenen niet veel van Morgaine moet hebben (opgevoed door Benno van Steeple Langford, een Vrouwe van het Meer en een Pendragon), kan hij haar niet weigeren.

Brest

Eenmaal geland in Bretagne, worden Caulas en de zijnen al snel tegengehouden door een legermacht van Franken. Er wordt meteen gevochten. Maar deze Franken zijn nauwelijks een partij voor de ridders. Wel zijn zij erg goed gekleed. Ongetwijfeld buit, geroofd van goede Bretonse families.

Sir Caulas ziet al snel in dat de bevrijding van Bretagne wel eens een ingewikkelde aangelegenheid zou kunnen worden. 


zaterdag 4 november 2017

Helemaal niets is meer heilig...

Na Jimmy Savile, Marion Zimmer BradleyBill Cosby en Aung San Suu Kyi zou ik er toch aan gewend moeten zijn dat mensen die ik waardeer om wat ze kunnen, niet zo zuiver op de graat zijn. Maar nu is dan ook Kevin Spacey van zijn voetstuk gevallen.

Se7en
Kevin Spacey heb ik altijd een briljant acteur gevonden, sinds ik hem voor het eerst zag in de film Se7en. Die film keek ik met mijn tante en zus op een leeftijd dat ik er echt nog te jong voor was. Later zag ik ook nog The Usual Suspects, L. A. Confidential, The Negotiator, waar hij zich staande hield tegenover Samuel L. Jackson, American Beauty, K-Pax, Moon, waarin hij maar een beperkte rol heeft en natuurlijk Baby Driver.
En ik vond hem goed, hij wist zijn rollen en daarmee de film altijd naar een hoger plan te tillen.

En nu zijn, in het kielzog van de #Metoo campagne, verschillende mannen naar voren gekomen die vertellen over hoe zij zijn lastiggevallen of aangerand door Kevin Spacey. Zij waren veel jonger dan hij of van hem afhankelijk voor hun werk en durfden zich niet te verweren.

Blech.

Mensen, hoe moeilijk is het nou om van (minderjarige) mensen af te blijven, wanneer ze niet willen dat je aan ze zit? En in het geval van minderjarige mensen, helemaal vanaf blijven. Hopelijk zal het succes van de #Metoo campagne er toe leiden dat nog meer mensen zullen durven praten over hun ervaringen met seksueel geweld en dit nou eindelijk eens stopt.

Verdikkie. Nadat ik weet kreeg van het seksuele misbruik dat Marion Zimmer Bradley mogelijk heeft gemaakt en zelf gepleegd heeft, heb ik al haar boeken weggedaan. Nu ook maar geen Kevin Spacey meer. Het kan niet meer. +Netflix is dat met me eens trouwens. Zij hebben hun uiterst succesvolle serie House of Cards voorlopig stilgelegd. Dat zal ook pijn gedaan hebben, aangezien die serie het eigen werk van Netflix op de kaart heeft gezet.


Kevin Spacey op de Wiki, met een tijdlijn van de beschuldigingen


zondag 29 oktober 2017

Equal Rites

Voor deze maand her-lees ik Equal Rites van Terry Pratchett. Terry Pratchett (1948 - 2015) was een schrijver van humoristische fantasy boeken, met name over de Schijfwereld (Discworld), hoewel hij ook heeft (mee)geschreven aan andere boeken en series, zoals Good Omens met +Neil Gaiman en de boeken van Johnny en zijn vrienden en de Nomes in de Bromeliad. Helaas is hij een paar jaar geleden overleden. Hij wordt gemist.

Equal Rites

Equal Rites kwam uit in 1987 (toen was ik 10). In 1992 kwam de Nederlandse vertaling beschikbaar. Ik weet dat ik het boek uit de +de Bibliotheek Eemland heb geleend. Dus ik zal het niet eerder dan 1993 gelezen hebben (ik was waarschijnlijk een jaar of 14, 15).

Indruk toen

Ik weet nog dat ik het toen een vreselijk grappig boek vond. Ik had de eerdere boeken van Terry Pratchett over de Schijfwereld ook al gelezen (The Colour of Magic en The Light Fantastic), maar die hingen nog wel erg van losse grappen aan elkaar. In dit boek wist hij voor het eerst wat meer zijn eigen weg te vinden. 

Spoilers

Het boek heeft geen indeling in hoofdstukken, maar ik zal voor de volledigheid toch maar iets van een indeling hanteren. 

Introductie
De schijfwereld wordt kort geïntroduceerd en dan een tovenaar, Drum Billet. Deze man is stervende en is onderweg naar een klein dorpje, om daar zijn staf over te dragen aan een achtste zoon van een achtste zoon, een potentiële tovenaar, zodat deze een extra start in het leven krijgt. Wanneer Drum Billet arriveert, wordt het kind net geboren. De stervende tovenaar draagt zijn staf over en dan blijkt dat het kind geen jongen is, maar een meisje. Meisjes worden geen tovenaars, meisjes worden heksen.

De jonge jaren van Eskarina
Eskarina groeit op en vertoont weinig uitingen van magie. De toverstaf waakt over haar. En Granny Weatherwax, de lokale heks en vroedvrouw houdt haar in de gaten. Alles lijkt normaal. Alleen wanneer Eskarina in gevaar is, komt de staf in actie. Maar als Eskarina ouder wordt, gebeurt het vaker en extremer. Eerst komt ze onder begeleiding van Granny Weatherwax, als een leerling-heks. Maar ook zij kan de ontwikkeling van Eskarina niet goed begeleiden. Met veel tegenzin besluit Granny Weatherwax om Eskarina naar de Gesloten Universiteit te brengen, waar alle tovenaars samenkomen en hun opleiding krijgen.

Op de Gesloten Universiteit
Tijdens de reis naar de Gesloten Universiteit, raken Eskarina en Granny Weatherwax elkaar kwijt en Eskarina reist alleen. Ze leert Simon kennen, een wat oudere leerling-tovenaar, die ook op weg is naar de Gesloten Universiteit. Tijdens deze reis manifesteert de magie van Eskarina zich veel duidelijker. Ze leert ook dat ze als vrouw de Gesloten Univeristeit niet in zal komen om onderwijs te ontvangen. En ze krijgt te maken met de Dungeon Dimension, waar gruwelijke wezens wonen die aangetrokken zijn tot magie.
Eskarina komt inderdaad de Gesloten Universiteit niet in, maar Granny Weatherwax regelt een baantje als dienstmeid, de Gesloten Universiteit moet tenslotte schoongemaakt worden, door vrouwen. En zo pikt Eskarina wel het een en ander op over magie. En zij komt ook Simon weer tegen.
Simon denkt veel na over de aard van het universum en is daar erg goed. Maar zo trekt hij ook de aandacht van de Dungeon Dimensions en de monsters die daar wonen. Uiteindelijk gaat dat natuurlijk mis en worden zowel Simon als Eskarina de Dungeon Dimensions ingesleurd.
Granny Weatherwax realiseert zich dat Eskarina haar krachten niet volledig kan gebruiken, zonder dat ze erkend is al tovenaar door de de Gesloten Univeristeit. Wanneer dit eenmaal gebeurd is, zijn Simon en Eskarina in staat om te ontsnappen aan de Dungeon Dimensions.

Afloop
Eskarina en Simon proberen hun eigen weg te vinden in magie en het gebruik ervan door vrouwen en mannen. En Granny Weatherwax en het hoofd van de Gesloten Universiteit komen ook nader tot elkaar.

Indruk nu

Het is nog steeds een goed boek. Duidelijk een van de eerdere boeken uit de Schijfwereld-serie. Granny Weatherwax werd later een belangrijk karakter in de serie en ze is hier duidelijk nog wat ongevormd. Ze is een vrij beperkte dorpsheks, waar ze later eigenhandig het koninkrijk Lancre lijkt te besturen. 
Verder spelen de Dungeon Dimensions nog een grote rol, die in latere boeken ook minder wordt. En ik moet zeggen, ik was vergeten hoe beklemmend deze Cthulhu-esque invloeden waren in het eerdere werk van Pratchett. 
En tot slot de feministische thema's in dit boek, geschreven door een man. Daar lijkt nogal wat verwarring over te zijn geweest. In 1987 was Terry Pratchett nog niet zo bekend als hij nu is en kennelijk hebben een hoop mensen lange tijd gedacht dat hij, op basis van dit boek, wel een vrouw moest zijn
Het boek gaat over een jong meisje, dat wil doorbreken in een mannenwereld en zij heeft nog de meeste moeite met het doorbreken van vooroordelen, dan met het daadwerkelijke werk dat zij moet verrichten. En Eskarina wordt niet alleen tegengewerkt door mannen, die niet begrijpen waarom zij niet voor vrouwelijke carriere-opties gaat als huisvrouw. Maar ook door andere vrouwen, Granny Weatherwax is er in eerste instantie geen voorstander van dat Eskarina voor bij de grenzen van vrouwenrollen gaat en probeert haar vast te houden in dat wat Granny Weatherwax zelf kent. Het kleine dorp in het Ramtopgebergte en hekserij moeten genoeg zijn voor Eskarina. 
Er vindt ook nog een magisch duel plaats tussen Granny Weatherwax en Archchancellor Cutangle. Hierbij gaat Cutangle iedere keer voor verschijningen die groot, actief en machtig zijn. Terwijl Granny Weatherwax hem in de hand probeert te houden met nederige manieren om zijn macht in toom te houden. Hun gevecht eindigt in remise, wanneer elders in het gebouw zaken uit de hand lopen. 
En kijk tenslotte nog eens goed naar de kaft van dit boek. Door de manier waarop Eskarina haar staf vasthoudt, lijkt ze net een jongetje. En het hele boek gaat natuurlijk over de gender-categorie waar Eskarina in wil vallen. Uiteindelijk kiest ze beide.