Translate

zaterdag 14 november 2015

Pendragon XXIX - Hergroeperen

Na het Rampjaar van 501, is er nu eindelijk een frisse start in 502. Toegegeven, de Hoge Koning is dood en ook Logres is nu zonder Koning. De hertogdommen van Caercolun en Caerwent zijn gevallen na de aanvallen van de Saksen en bijna volledig ontvolkt. Maar de enige weg is nu omhoog! Toch?

Pendragon Pagina
Geschiedenis van Logres
Antonius van Broughton
Benno van Steeple Langford
Eliot de Wispelturige van Burcombe
Garnish van Berwick St. James
Lucius Lucretius

Lente 502, Sarum, Salisbury

Sir Gilbert is vorig jaar overleden in de slag bij Beale Valet in Huntingdon. Hij was regent voor de kinderen van zijn oudere broer, maar ook die overleden de een na de ander. Alleen Gwenda is nog in leven en zij verblijft sinds twee jaar aan het hof van Koning Madoc van Malahaut. Gilbert wilde zijn leen nalaten aan zijn zoon Gerben (geboren bij zijn echtgenote Indeg, in 500). En Indeg stierf kort nadat zij het leven had gegeven aan haar zoon Gerben. Wie zal nu regeren over de vele lenen van Berwick St. James?

Er is nog een broer in leven, Sir Garnish. Van hem heeft niemand in lange tijd gehoord. Hij keert terug wanneer hij hoort van de dood van al zijn oudere broers. En dan blijkt de schande! Als vierde (legitieme) zoon van zijn vader Gerin, wist hij dat hij nooit aanspraak zou kunnen maken op Berwick St. James. Hij verliet Salisbury om elders zijn geluk te beproeven. Dat deed hij in Sussex! Hij zwoor trouw aan AElle, die regeert over Sussex, vanuit Selsey. Dat leverde hem een leen op in Ticehurst. Garnish heeft ook het geloof van zijn nieuwe heer overgenomen en aanbidt nu Wodan en zijn brute broeder - Goden! Hoe kan een man die zijn afkomst verraadde en nu een halve Saks is, ooit regeren over leengoederen in Salisbury? Wie zal erop toezien dat Gerben op termijn zijn erfdeel zal kunnen claimen? We zullen zien hoe hij zich weet te handhaven bij de andere ridders!

AElle
Bretwalda van Sussex

Sir Gilbert wordt begraven in Salisbury op Berwick St. James. Alle ridders zijn aanwezig om afscheid te nemen van hun dappere vriend. Ook Ygrainne is incognito aanwezig. zij was op bezoek bij Sir Benno om te kijken het met haar dochter Morgaine gaat. En maakt van de gelegenheid gebruik om gesluierd afscheid te nemen van Sir Gilbert. Hij stierf op het veld van eer bij Beale Valet omdat zij hem had opgedragen haar eer te bewijzen als een Koningin. Dat heeft hem het leven gekost.

Maar na de begrafenis moet er een hoop gebeuren. Sir Eliot is nog steeds interim-Earl van Salisbury, na de verdwijning van Sir Ingnaeus in de nasleep van het gevecht tegen Koning Idres in Jagent. Volgend jaar zal Robert 18 jaar worden en de titel van Earl overnemen. Ook benoemd hij Garnish nu als regent voor de jonge Gerben. En hij mag ook het vruchtgebruik hebben van Fittleton, Middel Wallop en Nether Wallop, die van Indeg waren. Tot slot benoemd Sir Eliot ook Sir Lucius tot Marshall van Salisbury, nu Sir Gilbert, de vorige Marshall is overleden. Verder laat hij zijn halfbroer Elgin, bastaardzoon van Alis vn Burcombe en sir Roderick (en dus ook de halfbroer van sir Robert), als schildknaap plaatsen bij zijn neef, Koning Cerdic van Wessex.
Verder krijgt Sir Eliot van zijn verspieders te horen dat men al een hele tijd niets gehoord heeft het kleine graafschap van Tribuit. Dit is een kein graafschap, middenin Logres. Het bestaat voornamelijk uit woeste bossen. Maar het lag ook dicht bij Huntingdon, waar afgelopen jaar vreselijk gevochten is. Het is raar dat Baron Meilyr niet aanwezig was bij de begrafenis van Hoge Koning Uther en ook niet bij de slag om Huntingdon.
Sir Eliot besluit om Sir Benno als Heraut van Salisbury, samen met Sir Antonius en Sir Garnish naar Tribuit te sturen. Onderweg komen zij langs Rydychan en dan kunnen zij meteen hun lenen aldaar inspecteren.
Sir Benno, Sir Antonius en Sir Garnish bezoeken in Rydychan ook Gravin Regan, die blij is om Sir Benno te zien. Hij heeft tenslotte de roofridders verslagen die haar haar leen hadden ontnomen en haar haar rechtmatige leen hebben teruggegeven. Zij bevestigd wat Sir Eliot ook hoorde, er zijn vreemde dingen gaande in Tribuit. Mensen raken verdwaald, er komen nauwelijks handelaren meer uit Tribuit naar Rydychan en het lijkt wel of het Forest Sauvage meer en meer uitbreidt.
De groep trekt verder naar Oxford. Sinds zij in 495 de jonge Pertoines hielpen met het stichten van een school in Oxford, is er daar veel veranderd. Hij heeft met het geld dat hij van de ridders kreeg, enkele gebouwen gebouwd en hij trekt al leraren en leerlingen aan. Oxford begint al een druk stadje te worden.
Nabij Oxford woont Sir Brikus, zoon van Sir Benno. Voor Benno beheert hij het leen van Botley. Hij bevestigt wat Gravin Regan en Sir Eliot gezegd en gehoord hebben. Er zijn vreemde dingen gaande in Tribuit. Hij raadt hen aan om niet alleen te reizen in Tribuit.
In Oxford treffen de ridders ook Vrouwe Nineve, de Vrouwe van het Meer en familie van Merlijn en Vrouw Ygrainne. Zij moet op bezoek bij een oude vriendin in Tribuit en reist daar met enkele bedienden heen. Zij vraagt de ridders of zij haar willen begeleiden. Sinds Logres zonder een koning is, en de banden tussen de verschillende onderdelen van de samenleving verbroken zijn, zijn ook andere banden en grenzen losser geworden.

 
Afbeeldingsresultaat voor gpc nineve

De ridders vinden het prettig om op te kunnen trekken met Vrouwe Nineve. Maar zij merken ook meteen zodra zij de grens met Tribuit over zijn, dat er vreemde dingen gaande zijn in dit land. Er zijn weinig mensen en het woud dat al behoorlijk woest was, lijkt alleen maar woester, echt oerwoud. Terwijl het woud toch midden in Logres ligt en er al eeuwenlang hout gekapt, houtskool gebrand en varkens gehoed worden. Het is maar vreemd.
Dan rijdt de groep door een weide vol met klaproos. De zon schijnt, de bijen zoemen en de ridders beginnen een voor een te knikkebollen. Maar ze voorvoelen het gevaar en geven hun paarden de sporen. Wanneer zij weer onder de bomen zijn, verdwijnt de vreemde vermoeidheid weer.

 
Afbeeldingsresultaat voor klaprozen
Ik word al slaperig!


Later komen zij in het Forest Sauvage bij een grote boerderij. Dit is duidelijk het huis van een rijke boer. Het huis is groot genoeg voor een gezin, hun bedienden en wat vee, maar het is zeker geen kasteel zoals de ridders dat gewend zijn. Vrouwe Nineve en haar bedienden worden herkend en onthaald. De vrouwe deze huizes, Patricia is ernstig ziek en Nineve is als Vrouwe van het Meer iemand met kennis van ziekte en genezing.
De ridders worden opgevangen door Balin, de zoons des huizes en zoon van Patricia. Hij hoopt dat de geneeskunsten van de Vrouwe van het Meer zijn moeder snel kunnen genezen. Vrouwe Nineve zegt dat zij zal doen wat ze kan om de pijn van Patricia te verminderen.
Maar Patricia is zeer ziek en het enige wat Nineve nog kan dan is haar pijn definitief verminderen, geheel naar eigen wens van Patricia. Haar man is intens verdrietig, maar begrijpt wat hier gebeurde. Alleen Balin was nog jong genoeg om te geloven dat zijn moeder echt beter zou worden. Hij is dan ook woest wanneer zijn moeder sterft. Hij beschuldigt Nineve ervan dat zij zijn moeder vermoord heeft en noemt haar een gifmengster. De ridders komen voor Nineve op en Balin richt zijn haat nu ook op hen. Ziend dat hij het niet zal kunnen winnen van deze grote ridders, verdwijnt hij in de nacht.

(In de GPC werd de actie van Nineve als controversieel gebracht, maar euthanasie was al in 2002 legaal in Nederland, dus mijn spelers raakten niet heel erg van hun stuk.)
De ridders zijn enigszins bezorgd over de jongeman. Maar uiteindelijk is dit niet hun probleem.
De volgende morgen nemen de ridders afscheid van Nineve en haar bedienden. Zij keert terug naar Avalon en de ridders gaan verder naar Tribuit. Het huishouden bereidt zich voor op een begrafenis. Balin is niet teruggekeerd naar huis.

Ondertussen

Ondertussen is het in Logres ook onrustig. Sir Eliot wil graag een nieuwe koning op de troon van Logres en hij en Sir Caulas hadden bekokstoofd dat dat Cerdic, Koning van Wessex, zoon van Vortigern zou moeten zijn. Sommige voormalig leenmannen van Uther wilden daar wel in meegaan. Anderen niet. Sommige delen van Logres, die inmiddels eigenlijk onder Saksisch bestuur staan, willen van de gelegenheid gebruik maken om zich los te maken van Logres, aosl Kent, Sussex en Essex. Sir Eliot besluit daar wat aan te doen. Hij gaat met zijn zoons Mark en Octa (2 jaar oud) op bezoek bij zijn schoonvader, Octa van Kent. Zijn vrouw Inga laat hij thuis, ze heeft net weer twee kinderen gebaard en zijn dochters zijn echt nog te jong om te reizen.
Onderweg stopt Sir Eliot met Sir Lucius ook in Hantonne, waar Cerdic nog steeds zetelt. Cerdic wordt ongeduldig. Vorig jaar is hem veel beloofd, maar hij is nog steeds geen Koning. Sir Eliot maakt de afspraak dat de kroning plaats zal vinden in Londen, later dat jaar. Cerdic stemt daarmee in. Ook regelt Eliot een bruid voor Cerdic. Hij laat daarbij zijn oog vallen op Lynet, de dochter van Sanam, Earl van Bedegraine.
Wanneer Sir Eliot in Kent aankomt, wordt hij niet heel hartelijk verwelkomd. Het is nog maar 3 jaar geleden dat hij daar kwam als veroveraar en vertrok met de dochter van Octa. Sir Eliot spreekt met zijn schoonvader over zijn plannen om een nieuwe koning over Logres aan te stellen en Octa reageert maar lauwtjes. Hij wil zelf wel koning van Logres worden, maar zeker niet de knie buigen voor een nieuwe koning. Hij zal zelf regeren over Kent en dat uitbreiden, zo Wodan dat wil.
Deze verraderlijke opmerkingen leiden tot een ruzie. Voordat dit nog verder kan oplopen en zijn peuter-zonen gevaar lopen, vertrekt Sir Eliot.
Wanneer Cerdic ooit tot koning gekroond wordt, zou dat wel eens een wat kleiner en wankeler Logres zijn, dan waar Uther over regeerde.

In Tribuit

De ridders Benno, Antonius en Garnish trekken verder door Tribiut. Zij komen aan bij een traditioneel verdedigd kasteel. En zij worden warm ontvangen door de kasteelheer. Na hun lange reis zijn zij erg vermoeid en kijken om zich heen naar het kasteel dat overduidelijk van alle moderne gemakken voorzien is. De werkers in het kasteel werken niet erg hard, ze zien zelfs een wachter slapen op zijn post. Ook ziet iedereen er goed gevuld uit.
Die avond eten zij met de kasteelheer het heerlijkste eten, heel wat beter dan de reisrantsoenen die zij de laatste tijd aten. Ook krijgen zij de beste en koppigste wijnen voorgezet. Die avond kunnen zij slapen in een eigen bed met donzen kussens.
Sir Benno, sir Antonius en sir Garnish kunnen er geen genoeg van krijgen! Maar Sir Antonius realiseert zich dat zij nog een missie hebben (Energetic succes) en probeert te vertrekken. De kasteelheer houdt hem niet tegen, maar vraagt te blijven tot na de lunch en eerst nog een spelletje te spelen. Het wordt Sir Antonius koud om het hart. Als hij niet uitkijkt en toegeeft aan de verleiding, zal hij hier eeuwig blijven, etend, drinken, spellen spelend, en zijn missie en eer vergeten.
Sir Antonius rent weg en probeert Sir Garnish en Sir Benno ook over te halen om te vertrekken. Met enige tegenzin wil Garnish wel in actie komen. Maar Sir Benno is zelfs zijn bed nog niet uitgekomen! Sir Antonius neemt geen halve maatregelen, en gooit een emmer water over Sir Benno heen. Waarna hij een kletsnatte en sputterende Benno mee naar buiten sleurt.
Eenmaal weg bij het kasteel, komt iedereen weer een beetje bij zinnen en trekken zij verder. Maar er is zeker iets heel vreemds gaande in Tribuit.

dinsdag 10 november 2015

Wederom borduurkaartjes

De borduurkaartjes met zwarte stof.
In het verleden heb ik al een paar keer kleine patroontjes geborduurd en die verwerkt in een kaartje. Onlangs waren ze weer op en ik heb wat nieuwe gemaakt. Via Pinterest heb ik inmiddels aardig collecties aangelegd. Maar ik wilde ook eens wat nieuws. Tot nu toe heb ik altijd geborduurd op witte of creme-kleurige stof, maar er is nog zoveel meer mogelijk. Ik heb onlangs ook wat zwarte stof besteld! Ik had via Pinterest wat plaatjes gevonden van stormtrooper-helmpjes uit de Star Wars saga, en die witte helmen komen natuurlijk nooit echt lekker tot hun recht op een witte achtergrond. Een zwarte achtergrond zou ideaal zijn.

Met verse stormtrooper.
Er waren meer patronen geschikt voor een zwarte achtergrond. En het was leuk om eens iets nieuws te proberen met het borduren, maar ik merkte wel dat het toch anders was. De kleuren moet licht of fel zijn om nog een beeje te kunnen contrasteren met het zwart. En ook de gaatjes zijn minder makkelijk te zien, tenzij je zorgt dat je een lichte achtergrond achter je borduurwerk houdt.

Toen de borduurwerkjes af waren heb ik ze wel gewassen, in een zacht sopje. Daarna goed uitspoelen met azijn, dan komen de kleuren toch wat meer naar voren. En dan de achterkant goed strijken.

Een witte kat.
Maar het resultaat mocht er wezen. De contrasten waren anders, wit werk kwam beter tot zijn recht en al met al ziet het er erg mooi uit. Hier ga ik nog mee door. De kaarten kan ik dan beschrijven met zilver-inkt met glittertjes. En dan ziet het er natuurlijk helemaal fantastisch uit.



maandag 9 november 2015

Verkiezingen in Birma

De kranten staan er vol van. Er zijn verkiezingen geweest in Birma!

Jaren geleden alweer werkte ik voor het Burma Centrum Nederland. Sindsdien blijf ik het nieuws uit Birma volgen. En heb ik hier ook een aantal maal over Birma geschreven. En de laatste tijd staan de kranten weer vol. Sinds de verkiezingen van 2010 zet het land kleine stapjes op weg naar meer vrijheid en democratie. Dat gaat maar langzaam. Zittende machthebbers willen hun macht niet opgeven. Sommige bevolkingsgroepen hebben de hoop op vreedzame verandering opgegeven en voeren nog steeds een gewapende strijd.
Maar er zijn lichtpuntjes, zoals de verkiezingen van afgelopen zondag 8 november. Daaraan mocht Aung San Suu Kyi en haar partij National League for Democracy aan meedoen. Bij eerdere verkiezingen in 2010 waren zij daar nog van uitgesloten. En bij nog eerdere verkiezingen in 1990 wonnen zij zelfs, maar moesten zij dat bekopen met militaire onderdrukking en Aung San Suu Kyi met meer dan 20 jaar huisarrest.
Ondanks dat deze verkiezingen vrijer zijn dan ooit tevoren, valt er nog steeds veel op aan te merken. Birmezen in het buitenland of in binnenlandse conflictgebieden konden niet stemmen. Mensen die in aanloop naar de verkiezingen teveel kritiek hadden zijn opgepakt en konden dus ook niet stemmen. Het lijkt erop dat de huidige regering een vorm van democratie wil bereiken waarbij de meeste onrust wordt weggenomen, zodat er rust is in het land en de sancties van de rest van de wereld tegen Birma worden opgeheven. Maar er moet niet zoveel democratie zijn dat etnische minderheden, strijders voor mensenrechten en milieubehoud en andere kritische stemmen daadwerkelijk gehoord worden of invloed mogen uitoefenen. Het regime laat nog altijd zijn oren hangen naar grote investeerders.

Zoals het er nu naar uitziet heeft de NLD van Aung San Suu Kyi een fikse overwinning behaald. Zouden zij dan wel in staat zijn om verregaande hervormingen te bewerkstelligen?

Mijn oud-collega Maaike Matelski
Bij de NOS
Bij de Volkskrant

In de kranten
Aung San Suu Kyi gaat stemmen in Trouw.
De uitslag in de Volkskrant
Na de uitslag in de Volkskrant


dinsdag 3 november 2015

CoC filmavond

Sinds kort speelt +Sander een Call of Cthulhu- rollenspel, naar de verhalen van H. P. Lovecraft. En om een beetje in de stemming te komen, wilde vriend +D daar een gepaste film bij vertonen. Verschillende van de verhalen van Lovecraft zijn al eens verfilmd (en hebben wij ook al eens gezien), dus het werd The Whisperer in Darkness. Deze is door de H. P. Lovecraft Historical Society verfilmd in de stijl van films uit de jaren '30, dezelfde periode als waarin het verhaal geplaatst is.

Voor de CoC filmavond. 

Spoilers ahoi

Het begint met overstromingen in Vermont, tussen de weggespoelde bomen, rotsen en lichamen vinden mensen ook dingen die bepaalde niet van deze wereld zijn. De onrust groeit in Vermont. Maar aan de Miskatonic Universiteit in Akrham gelooft Professor Wilmarth van Engels en Folklore deze verhalen niet. Verhalen over vreemde wezens worden al jaren verteld in Vermont en kunnen dus niet waar zijn. 
Maar dan komt een jongeman (George Akely) uit Vermont met bewijs. Voetsporen van vreemde wezens zijn gevonden, zijn vader heeft zo een wezen zelfs doodgeschoten. Het is werkelijk niet menselijk. Professor Wilmarth gelooft het nog steeds allemaal niet, maar er zijn ook verschillende antieke artefacten gevonden. En George Akely zegt dat zijn vader Henry Akely hem maar wat graag zou ontvangen om meer te kunnen vertellen over zijn ervaringen.

Professor Wilmarth vertrekt naar Vermont om te spreken met Henry Akely. Akely is een zieke oude man die stilletjes in een stoel zit. Hij vertelt over de wezens in de bossen van Vermont, het zijn inderdaad buitenaardse wezens, maar wel goedaardig. Zij kunnen de mensen door de ruimte laten reizen, wanneer zij erin zouden toestemmen om hun brein in een metalen cilinder te laten overplaatsen. 
Professor Wilmarth is hier nogal door uit het lood geslagen en hij vraagt wat tijd om het allemaal te overdenken. In de nacht kan hij de slaap niet vatten, gaat op onderzoek uit en ontdekt dat Akely niet meer bestaat, maar dat een buitenaards wezen zich voordoet als Akely. De echte Akely zit inmiddels al een hele tijd als brein in een metalen container. Professor Wilmarth is ook de slimste niet en kan maar niet begrijpen dat hij niet met de echte Akely heeft gesproken aan het begin van de avond. 
Professor Wilmarth gaat verder op onderzoek uit. Het blijkt dat de buitenaardse wezens eigenlijk al een groot deel van Vermont hebben overgenomen en dat de lokale bevolking uit angst hun bevelen opvolgt. De wezens staan op het punt om meer van hun soortgenoten naar aarde te halen en de planeet over te nemen.

Wilmarth probeert te vluchten, maar dit gaat mis en ook hij eindigt als een brein in een metalen cilinder. 

Oordeel

Eerlijk gezegd vond ik de film tegenvallen. Dezelfde HPLHS had ook al eens Call of Cthulhu verfilmd, als stomme film. En die was veel beter. Dat verhaal was langer en leende zich meer voor een verfilming. The Whisperer in Darkness is sowieso een kort verhaal en in de film hebben ze flink wat verhaal elementen toegevoegd. Hele scenes op de universiteit, de introductie van Hannah, lokale boerendochter, de missie van de buitenaardse wezens. 
En daar kwam bij dat de verfilming door liefhebbende amateurs is gedaan, wat zo zijn eigen charme heeft, maar dan moet de hoofdrolspeler wel meer dan 1 gezichtsuitdrukking hebben. Hij leek altijd wel angstig en verschrikt te kijken. En hoewel er in een Lovecraft verhaal natuurlijk voldoende is om angstig en verschrikt over te zijn, ging dit toch wat ver. 
En wat me ook op de zenuwen werkte was de verregaande arrogantie van de hoofdpersoon. Keer op keer zijn er aanwijzingen dat er tegen hem gelogen wordt en keer op keer trapt hij er toch weer in en gaat hij door op de ingeslagen weg. Na een tijdje verlies je dan ook alle sympathie. 

Geen aanrader, houd het bij Call of Cthulhu