Translate

zaterdag 30 augustus 2014

Gedreven

Ik blijf maar films kijken de laatste tijd en gelukkig is er ook veel goeds op de TV. Onlangs heb ik weer een film van Nicolas Refn gezien, Drive (2011). Eerder heb ik al eens Valhalla Rising (2009) gezien van deze regisseur, die veel indruk op me maakte. Drive heeft veel overeenkomsten met Valhalla Rising en ik wil die film hier toch wel onder de aandacht brengen. De hoofdrollen zijn voor Ryan Gosling (The Place beyond the Pines), Carey Mulligan (Never Let Me Go, The Great Gatsby), Bryan Cranston (Malcolm in the Middle), Albert Brooks (Out of Sight), Ron Perlman (The Name of the Rose, Hellboy) en Oscar Isaac (Ex Machina, Robin Hood).

Laat je niet misleiden door al het roze en het schattige lettertype. 

Spoilers ahoi!

Drive opent met een naamloze chauffeur (Gosling), die een vluchtauto bestuurt bij een overval. De chauffeur is koel, kalm en beheerst. Hij rijdt niet harder of gevaarlijker dan nodig en gebruikt zijn hersens om te ontkomen aan zijn achtervolgers. De chauffeur werkt overdag in de garage van Shannon (Cranston), die hem ook de baantjes bezorgt als stuntrijder en bestuurder van vluchtauto's. Shannon wil de chauffeur ook gebruiken om autoraces mee te rijden. Daarvoor heeft hij geld nodig van twee Joodse criminelen Bernie (Brooks) en Nino (Perlman).
Ondanks deze drie verschillende bronnen van inkomsten leeft de chauffeur toch een vrij armoedig leven in een kaal appartement in een niet al te best deel van Los Angeles. Verder heeft hij ook geen vrienden. En hoewel hij op het eerste oog beleefd lijkt, lijkt hij ook emotioneel gestoord en erg gewelddadig.

Terwijl Shannon het geld regelt voor een racewagen, leert de chauffeur zijn buurvrouw Irene (Mulligan) kennen. Irene is een jonge vrouw met een klein zoontje en een man in de gevangenis. Langzaam bloeit er iets op tussen de twee buren. Zij brengen meer en meer tijd met elkaar door en de chauffeur kan het ook goed vinden met het zoontje van Irene.
Dan komt de man van Irene weer vrij. De man van Irene, Standard (Isaac), is in de gevangenis verder in de problemen gekomen. Tenzij Standard voor de crimineel Cook een overval uitvoert, zullen zij zijn gezin blijven bedreigen. Dit kan de chauffeur niet laten passeren. Hij biedt aan om de vluchtauto te besturen wanneer Standard een overval pleegt om Cook af te betalen.

Bij deze overval is niets natuurlijk wat het lijkt. Standard komt om en de hoeveelheid gestolen geld is veel meer dan toegezegd. Wat is hier gaande? En is naast de chauffeur ook Irene en haar zoontje nog in gevaar? De chauffeur besluit het zekere voor het onzekere te nemen en hij gaat op zoek naar antwoorden. Allereerst wordt Cook uitgehoord (met een hamer, in de kleedkamer van een stel strippers). Dit leidt naar Nino. Inmiddels heeft Nino een huurmoordenaar op de chauffeur en Irene afgestuurd. De chauffeur schakelt deze bloederig uit.

Dan krijgt Bernie er lucht van dat Nino geld heeft laten stelen, geld dat aan de veel machtiger maffia van de Oost-kust toebehoorde. Bernie brengt Cook om, ook Shannon moet uit de weg geruimd worden en dan weten alleen nog Irene en de chauffeur van de overval en het geld.
Intussen ruimt de chauffeur Nino uit de weg, waarna hij een ontmoeting heeft met Bernie. Ook hier loopt alleen de chauffeur levend weg.

Overeenkomsten

Zoals ik al zei, ik zag veel overeenkomsten met de eerdere film van Nicolas Refn, Valhalla Rising. De hoofdpersoon heeft in beide films geen naam. Beide hoofdpersonen zeggen ook weinig. Een-oog helemaal nooit iets en de chauffeur heeft misschien 20 zinnen in de hele film. Verder zijn beide hoofdpersonen niet per se extreem gewelddadig, maar wanneer ze daartoe gedreven worden, kunnen ze enorm veel geweld plegen met hun blote handen, eenvoudige voorwerpen en messen. Tot slot proberen mensen van laag moreel allooi de beide hoofdpersonen steeds voor hun criminele karretje te spannen, wat maar matig lukt. De Vikingen en Kruisridders wilden dat Een-oog voor hen vocht. En de Joods Maffia, Shannon en willekeurige criminelen willen dat de chauffeur voor hen de vluchtauto bestuurd.
Verder gaan beide films ook alleen over mannen en hun onderlinge verhoudingen. In Drive spelen twee vrouwen een rol. Irene is alleen een love-interest van de hoofdpersoon. We krijgen heel weinig  te weten over wat zij wil/ voelt/ denkt. De andere vrouw met een naam verraadt de chauffeur onmiddellijk aan anderen en bekoopt dat met de dood. Tot slot zitten er deze film een aantal halfnaakte strippers die toekijken hoe de chauffeur hun baas vakkundig in elkaar slaat. Ze knipperen nog niet met hun ogen en één geeft de chauffeur wat hij wil, namelijk het telefoonnummer van een hogere criminele baas. Zij zijn willoze buit, net als de vrouwen uit het dorp dat door de Kruisridders is afgeslacht in Valhalla Rising.
Tot slot is deze film weer een studie over agressie en waar het toe leidt (niets). We komen weinig over de chauffeur te weten. Hij kan goed autorijden en hij is erg agressief. Hij bedreigt mensen, slaat ze in elkaar met een hamer en zijn blote vuisten. Deinst er niet voor terug mensen dood te schoppen, neer te steken en te verdrinken. Ook de andere mannen in de film gebruiken continu agressie om hun doelen te bereiken, ook als dat op de lange termijn niet zinvol is. Hetzelfde geldt voor Valhalla Rising, waar alle partijen mateloos agressief zijn en zij bijna allemaal zinloos aan hun einde komen.

Ook deze film vond ik het bekijken meer dan waard. 

donderdag 28 augustus 2014

Vakantie in Zeeland IV

Nog is de vakantie niet voorbij. Na een dagje strand, een dagje tropische beestjes en een dagje regen met een spelletje Ticket to Ride was de vakantie nog niet voorbij en was er nog genoeg te doen in Zeeland.

Onze zoon bij het Watersnoodmuseum
met de Zeelandbrug op de achtergrond

Zeeland heeft in 1953 de grootste klap van de storm en de overstroming opgevangen en daar zijn verschillende musea voor. Jaren geleden zijn +Sander en ik al eens naar Neeltje Jans geweest, een museum gebouwd op het voormalig werkeiland Neeltje Jans, onderdeel van de Oosterscheldekering. Maar dat was behoorlijk uitgebreid en we vonden het wat duur. Vandaar dat we naar het Watersnoodmuseum zijn geweest. Dit museum is gevestigd in vier oude caissons, die oorspronkelijk zijn gebruikt om een gat in de dijk bij Ouwerkerk te dichten, dat ontstaan was als gevolg van de watersnoodramp.

Met mijn dochter bij een jaren '50 interieur.
De blauwe lijn geeft aan tot hoe hoog het water kwam. 

We wilden onze oudste kinderen toch wat meegeven over wat er toen gebeurd was, en het Watersnoodmuseum was heel leuk. Eerst werd er ingegaan op de oorzaken van de ramp (storm, springvloed, verwaarloosde dijken) en de avond van de ramp (overstroomde dorpen en huizen) en de gevolgen. Ook waren er veel verhalen over miraculeuze reddingen, zoals het wonder van Colijnsplaat, waar stoere mannen de steunbeer en vloedplanken ondersteunden in een opening in de dijk, toen het water kwam. Een losgeslagen schip kwam uiteindelijk ook dwars voor de opening in de dijk te liggen, waardoor het water grotendeels buiten bleef.

Mijn zoon maakt vragen van een speurtocht
en leert zo een hoop bij. 

En de watersnoodramp is nou ook weer niet zo heel lang geleden. Dus er was veel informatie van ooggetuigen en veel mensen hebben persoonlijke bezittingen en dagboeken en zo beschikbaar gesteld aan het museum. Daardoor krijgt de ramp een wel heel persoonlijk tintje.

Ik lees krantenfragmenten over de ramp. 

Onze oudste kinderen denken tegenwoordig ook wat meer na over wat ze zien en horen. En vooral mijn zoon was onder de indruk van alle overleden mensen. Vooral de jonge kinderen die waren overleden vond hij erg zielig. Ook kinderen die nog maar een paar dagen oud waren overleefden de ramp soms niet.

De oudste kinderen en ik lezen de namen
van de slachtoffers van de ramp.

Maar het museum was niet alleen maar kommer en kwel. Er was ook een groot deel van het museum gewijd aan de reddingsoperatie de daarna op gang kwam en de herstelwerkzaamheden. Dus er was veel informatie van de giften uit Nederland zelf en verschillende landen om Zeeland er weer bovenop te helpen. En er waren stoere graafmachines waarmee de dijken werden gedicht en het water werd weggepompt. Deze maakten behoorlijk indruk op de kids. 

Machines waarmee de herstelwerkzaamheden
werden verricht. 

En er was natuurlijk, heel educatief, een hoop informatie over hoe Nederland er nu voorstaat met betrekking tot de beheersing van het water en de dreiging van een nieuwe overstroming. En ook dat werd boeiend gebracht. Recentere overstromingen kregen de aandacht. En mijn zoon kan zich die ook nog wel voor de geest halen. Zo is treedt de Waal met enige regelmaat buiten zijn oevers, waarna de Waalkade in Nijmegen onder water staat. En dat hebben we ook wel eens met hem bekeken. 

Al met al een heel leuk en informatief museum en de informatie wordt voor ouders en kinderen op een leuke manier gebracht. Door alle persoonlijke documenten en spullen die tentoongesteld zijn, gaat het onderwerp ook echt leven. Een aanrader. 

dinsdag 26 augustus 2014

Vakantie in Zeeland III

In de vlindertuin
Er waren ook dagen dat het weer wat minder was voor een bezoekje aan het strand, maar gelukkig zijn er zat leuke plekken in Zeeland om de tijd door te brengen. Zoals de Tropical Zoo in Kwadendamme. Deze dierentuin is voornamelijk een Vlindertuin. In een overdekt gedeelte groeien allerlei tropische planten en de vlinders en vogels die daarbij horen en daar kun je doorheen wandelen en de mooiste planten en dieren zien. En het is lekker warm, terwijl het buiten regent.

Een gehandicapte vlinder, de rechterondervleugel ontbreekt.
En we hebben de mooiste vlinders gezien, zoals hierboven, de Atlasvlinder. Hij is echt ENORM en indrukwekkend. De mooiste vond ik nog wel het mannetje van de Catonephele numilia. Ik heb er geen foto van kunnen maken. Maar de vlinder is pikzwart met zes oranje stippen die werkelijk waar markeerstift-oranje zijn. Het contrast met de zwarte vleugels is enorm. En er vlogen nog veel meel vlinders rond met de mooiste kleuren.
Er was nog meer te zien. Een kleine expositie over fossielen en hoe die wezens er vroeger moeten hebben uitgezien. Er waren tanden van mammoeten, opgevist uit de noordzee en de Zeeuwse delta. Er waren schedels van verschillende mega-fauna. Onze kinderen konden die natuurlijk allemaal plaatsen, omdat zij heel verantwoord de Ice Age film-cyclus hebben gezien. Dus beesten als de wolharige mammoet, de sabeltandtijger en de reuzen-luiaard zijn voor hen geen vreemden meer. Zij vonden het wel grappig om die enorme schedels te vergelijken met de veel kleinere schedels van de hedendaagse varianten van die beesten.

Sander en onze zoon bij fossiele botten van oer-krokodillen.
Verder waren er ook nog allerlei mooie reptielen te zien.
Kolonistenagame
Argentijnse Teju
Maar het mooiste moest nog komen. Geen museum is compleet zonder educatief gedeelte en er begon net een educatief uurtje voor kinderen toen wij in het museum waren. Dus dat pakten we mooi even mee. Het ging ook over reptielen. En er was een echte slang. De allerdapperste kinderen mochten de slang aaien en zelfs even om de nek houden. En die kinderen van mij waren natuurlijk reuze dapper.

Mijn dochter met slang
En mijn zoon met slang. 
De dierentuin was zeer specifiek en daarmee niet heel groot. Maar wel leuk en overzichtelijk en zeer informatief. Verder was er ook nog een kleine binnenspeeltuin met water, waar de kleine en grote kinderen zich heerlijk uit konden leven. Zo hebben wij in deze kleine dierentuin toch nog heel wat tijd doorgebracht, het een en ander geleerd en veel plezier beleefd. Zeker het bezoeken waard wanneer je toch in Zeeland bent.

maandag 25 augustus 2014

Vakantie in Zeeland II

Het strand van Renesse
Een van de leuke dingen die we hebben gedaan in Zeeland was een bezoekje aan het strand van Renesse. Het was een mooie dag en omdat er voor later in de week slechter weer was voorspeld, besloten we om meteen van de mogelijkheid gebruik te maken om het strand te zien. Dus we kieperden alle kinderen in de auto, namen de buikdrager mee en reden naar Renesse.


Na een korte wandeling door de duinen kwamen we bij het strand dat er erg mooi bij lag. Van de top van de duiden konden we het strand zien liggen. Daar was ook meteen een houten beeld van een zeehond. De zeehonden zijn niet alleen goed te zien in de Waddenzee, maar ook in Zeeland op de verschillende zandbanken en ondiepten. En Lenie 't Hart is ook hier actief.

Mijn zoon bij de zeehond.
Het was een breed strand met schoon zand. Vanwege het wat winderige (maar zonnige) weer waren er ook niet zo heel veel bezoekers. Ook wel weer fijn wanneer je met zeer bewegelijke kindertjes op pad bent. We konden ze lekker van een afstandje in de gaten houden en zo konden zij flink wat energie kwijt. Tijdens een lekkere wandeling hebben we naar de golven gekeken, pootje gebaad en schelpjes gezocht.

Onze dochter kwam helemaal los onder invloed van de golven en de wind. 
Aan het einde van zo een wandeling moesten we natuurlijk wel weer de inwendige mens versterken. Gelukkig waren er voldoende strandpaviljoens die ook nog eens flink wat eten serveerden. Daar hebben we ons een stevige lunch lekker laten smaken. De kids met een bordje patat en +Sander leefde zich uit met een hamburger.

Zo vaak is het niet vakantie. 
En aan het einde van de middag hadden wij ons doel bereikt: vermoeide, slapende kinderen.

zondag 24 augustus 2014

Vakantie in Zeeland I

Zee en zand, alleen de zon ontbrak een beetje.
Ondanks dat het deze zomer erg druk was, hebben we toch kans gezien om met het hele gezin op vakantie te gaan. Mijn oudste kinderen zijn inmiddels oud genoeg om echt aan een vakantie in de zomervakantie te hechten, Sander heeft ook wat vakantie nodig en ik vind het ook wel fijn om af en toe een ander uitzicht te hebben. Maar het feit blijft dat onze jongste dochter nog steeds erg klein is. Dus een vakantie met ver reizen of veel activiteit zat er niet in.

De speelweide, grenzend aan ons terras.
De keus viel dus al snel op een vakantie in eigen land. En het werd Zeeland, Aquadelta in Bruinisse om precies te zijn. We kozen voor Zeeland, omdat ik het altijd fijn vind om even uit te waaien aan de kust. En we zijn al eerder in Zeeland op vakantie geweest. Lang geleden een keer toen onze zoon nog heel klein was, iets ouder dan onze jongste nu. En later nog een keer naar Burgh-Haamstede, met ons tweetjes. En dat waren twee hele leuke vakanties, dus daar nog eens heen leek ons een goed idee.

We kozen voor dit park, omdat er flink wat faciliteiten op het park aanwezig waren, zoals een overdekt zwembad en een kleine, overdekte speeltuin. Het weer is in Nederland natuurlijk altijd wat onzeker en dan is het fijn wanneer de kleine kinderen toch nog een beetje hun energie kwijt kunnen. Bovendien ben ik nog steeds herstellende van de operatie en ik kan ook nog niet veel activiteiten aan. En dan konden de kinderen toch nog iets leuks doen.

Als het mij allemaal wat teveel werd, kon ik lekker met de baby op de bank zitten.
We hadden een prima appartementje (geen huisje), maar gelukkig wel op de begane grond, dus we deden de deur open en liepen dan zo een speelweide op. Daar werd elke ochtend en elke avond getennist en gevoetbald met de grote kinderen. En het huisje was wat verouderd, maar redelijk ruim en de belangrijkste voorzieningen waren aanwezig.
Het weer was inderdaad stormachtig en fris, maar er valt in Zeeland gelukkig genoeg te doen. Ook zijn er allerlei overdekte attracties, waar je ook bij beroerd weer veel tijd door kan brengen.

donderdag 14 augustus 2014

Gewelddadige geschiedenis

Tegenwoordig kijk ik weer flink wat meer TV en niet alleen van geleende DVDs, ook films van TV worden opgenomen en later nog eens teruggekeken, wanneer ik alleen met een baby op de bank zit. En laatst was dat een wat oudere film van David Cronenberg (eXistenZ), A History of Violence (2005). Het is de verfilming van een stripverhaal, maar komt (in tegenstelling tot sommige films) niet strip-achtig over. Hoofdrolspeler is Viggo Mortensen, die we natuurlijk vooral kennen als Aragorn uit de Lord of the Rings verfilming en A Perfect Murder. Verder zien we ook Maria Bello en Ed Harris (Needful Things, Snowpiercer).

Met zo een poster kan het niet goed aflopen.

Spoilers ahoi!

Het verhaal begint met twee vrij domme en vrij agressieve boeven die besluiten om niet te betalen nadat ze een nacht hebben doorgebracht in een motel, maar al het personeel om te brengen. Want dat is makkelijker dan de rekening te betalen. 

Dan switcht het verhaal naar Tom (Mortensen) en Edie Stall (Bello), twee hele brave mensen, die gelukkig met elkaar getrouwd zijn en een fijn gezinnetje hebben in een even braaf stadje op het platteland van de VS. Ze hebben twee brave kinderen. Ze zijn saai maar gelukkig. Van de twee is echtgenote Edie misschien nog de meest agressieve. Tom is de eigenaar van een eetcafe. 
Wanneer Tom aan het einde van de dag het eetcafe wil sluiten en zijn personeel naar huis wil sturen, komen de twee boeven uit de openingsscene binnen. Zij eisen koffie en de inhoud van de kas. Tom wil ze koffie en het geld geven. Maar dan besluiten de boeven om zijn serveerster lastig te vallen. Tom draait spectaculair door (denk aan Jason Bourne die het op zijn heupen krijgt) en schakelt de boeven uit met een pot hete koffie en hun eigen wapen.

Tom wordt hiermee een lokale en regionale held. Maar niemand lijkt zich af te vragen hoe een brave huisvader zo een efficiënte moordenaar kan zijn. Wanneer de rust enigszins weerkeert, verschijnt er een man met een oog en een hoop littekens in het stadje (Harris). Hij claimt dat Tom eigenlijk Joey Cusack is, een lid van de maffia uit Philadephia. Tom ontkent, maar Edie, zijn zoon en de lokale sheriff gaan toch wat meer vragen stellen over het hele incident in het eetcafe. 
De eenogige man en zijn kornuiten vallen Tom/ Joey ook thuis lastig en bedreigen daarbij zijn zoon. Tom draait weer door, geeft toe inderdaad Joey te zijn en schakelt ook deze bedreiging op zeer efficiënte wijze uit. Ook zijn zoon schiet een van de bedreigers neer. Vrouwlief Edie ziet dit allemaal vanuit het zolderraam en concludeert dat haar man inderdaad een zeer koudhartig lid van de maffia is geweest. Dit zet hun relatie begrijpelijkerwijs aardig onder druk. En het lijkt erop dat de zachtaardige Tom verdwijnt en de kille Joey te voorschijn komt. 
Dan wordt Tom in de nacht gebeld door zijn broer Richie en Tom besluit naar Philadelphia te gaan om de zaken uit te praten met zijn broer. Zijn broer verwijt hem dat hij na zijn verdwijning de carrieremogelijkheden van Richie binnen de maffia onmogelijk heeft gemaakt (hoewel Richie het niet slecht gedaan heeft). Na enig heen en weer geklets besluit Richie om zijn broer over de kling te jagen. Maar Tom had in zijn jonge jaren de bijnaam Crazy Fucking Joey en tegen zo iemand moet je niet praten, maar die moet je meteen neerschieten. Tom doodt iedereen, inclusief zijn eigen broer. 

Het verhaal eindigt met Tom die zich weer bij zijn gezin wil aansluiten, maar ook zij zijn erg getraumatiseerd door de gebeurtenissen van de afgelopen paar dagen. Zal het nog lukken om weer een gezin te vormen? Of zal dit gezin ook door het geweld uit elkaar vallen?

Napraat

Er waren slechts enkele gewelddadige scenes, en die waren meteen ook wel heel erg gewelddadig en bloederig. Maar de film verheerlijkte het geweld niet. De film is juist een studie van de gevolgen van geweld voor de slachtoffers en de daders. 
Alle plegers van geweld moeten betalen voor dat geweld. De boeven uit de openingsscene komen op een nare manier aan hun eind, de leden van de maffia sterven ook. Tom zet zijn carriere, huwelijk, relaties en leven op het spel wanneer hij teruggrijpt op het geweld dat hij in het verleden zo efficiënt gebruikte. Zijn vrouw en kinderen (en andere omstanders) zijn getraumatiseerd door het geweld waar zij getuige van moesten zijn. Zijn zoon gebruikt geweld, naar voorbeeld van zijn vader, en komt daardoor alleen maar dieper in de problemen. 
Tom, die het geweld achter zich probeert te laten en een vreedzaam leven te leiden, komt er eigenlijk nog het beste van af. Nadat hij het geweld heeft afgezworen, kon hij een gezin stichten. Hij geeft toe dat zijn vrouw het beste is wat hem ooit overkomen is en dat al het goede in zijn leven aan haar te danken is. En zodra hij het geweld weer oppakt, zet hij dat allemaal op het spel. 

Aan de andere kant, zonder Toms gewelddadige kant was hij waarschijnlijk in de eerste scene in het eetcafe gestorven als de eigenaars van het motel uit de openingsscene. Dus het geweld van Joey heeft Tom en zijn gezin ook gered. In hoeverre moeten geweld dan accepteren en integreren in ons leven en in onze persoonlijkheid? Hoe zorgen we er dan voor dat het zijn functie verricht en meer niet?

Een film om later nog eens over na te denken. 



dinsdag 12 augustus 2014

Scrabble!

+Sander en ik spelen graag een spelletje. En het maakt ons niet zoveel uit wat voor een spelletje het is. We spelen computerspellen, rollenspellen, bordspellen, van alles. Sinds kort heeft Sander ook een telefoon waarop spellen gespeeld kunnen worden. Daar ontdekte hij al snel het spel wordfeud, wat hij graag speelt met familie en vrienden.


Ik loop natuurlijk hopeloos achter en doe al jaren met een telefoon die net kan bellen en SMSen (wat ook alweer hopeloos achterhaald is). Dus ik kan niet meedoen, wat werkelijk vreselijk is. Maar nu ben ik erachter gekomen dat er ook een niet-electronische versie bestaat van dat Wordfeud, Scrabble genaamd. Sander en ik hebben nu al een paar avonden doorgebracht met het spelen van Scrabble en het is enig. We kunnen rustig zitten met een drankje en discussiëren over woorden en of ze nu wel of niet bestaan. En we poetsen onze woordenschat ook weer eens op. Ruin is daadwerkelijk een woord (een gecastreerde hengst), de aanvoegende wijs kun je op ieder werkwoord loslaten, maar is niet altijd wenselijk. En ik krijg weer de kans om woorden als Xylotheek in dagelijkse conversatie te gebruiken.

Van XKCD, nr. 492
Het spel waar we mee spelen is nog van mijn ouders geweest. In de regel-uitleg wordt alfabet nog met 'ph' gespeld. Dan weet je dat je met een tijdloze (of juist zeer gedateerde) klassieker te maken hebt.

maandag 11 augustus 2014

maandag 4 augustus 2014

Magische grens

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.