Vakantie in Zeeland IV

Nog is de vakantie niet voorbij. Na een dagje strand, een dagje tropische beestjes en een dagje regen met een spelletje Ticket to Ride was de vakantie nog niet voorbij en was er nog genoeg te doen in Zeeland.

Onze zoon bij het Watersnoodmuseum
met de Zeelandbrug op de achtergrond

Zeeland heeft in 1953 de grootste klap van de storm en de overstroming opgevangen en daar zijn verschillende musea voor. Jaren geleden zijn +Sander en ik al eens naar Neeltje Jans geweest, een museum gebouwd op het voormalig werkeiland Neeltje Jans, onderdeel van de Oosterscheldekering. Maar dat was behoorlijk uitgebreid en we vonden het wat duur. Vandaar dat we naar het Watersnoodmuseum zijn geweest. Dit museum is gevestigd in vier oude caissons, die oorspronkelijk zijn gebruikt om een gat in de dijk bij Ouwerkerk te dichten, dat ontstaan was als gevolg van de watersnoodramp.

Met mijn dochter bij een jaren '50 interieur.
De blauwe lijn geeft aan tot hoe hoog het water kwam. 

We wilden onze oudste kinderen toch wat meegeven over wat er toen gebeurd was, en het Watersnoodmuseum was heel leuk. Eerst werd er ingegaan op de oorzaken van de ramp (storm, springvloed, verwaarloosde dijken) en de avond van de ramp (overstroomde dorpen en huizen) en de gevolgen. Ook waren er veel verhalen over miraculeuze reddingen, zoals het wonder van Colijnsplaat, waar stoere mannen de steunbeer en vloedplanken ondersteunden in een opening in de dijk, toen het water kwam. Een losgeslagen schip kwam uiteindelijk ook dwars voor de opening in de dijk te liggen, waardoor het water grotendeels buiten bleef.

Mijn zoon maakt vragen van een speurtocht
en leert zo een hoop bij. 

En de watersnoodramp is nou ook weer niet zo heel lang geleden. Dus er was veel informatie van ooggetuigen en veel mensen hebben persoonlijke bezittingen en dagboeken en zo beschikbaar gesteld aan het museum. Daardoor krijgt de ramp een wel heel persoonlijk tintje.

Ik lees krantenfragmenten over de ramp. 

Onze oudste kinderen denken tegenwoordig ook wat meer na over wat ze zien en horen. En vooral mijn zoon was onder de indruk van alle overleden mensen. Vooral de jonge kinderen die waren overleden vond hij erg zielig. Ook kinderen die nog maar een paar dagen oud waren overleefden de ramp soms niet.

De oudste kinderen en ik lezen de namen
van de slachtoffers van de ramp.

Maar het museum was niet alleen maar kommer en kwel. Er was ook een groot deel van het museum gewijd aan de reddingsoperatie de daarna op gang kwam en de herstelwerkzaamheden. Dus er was veel informatie van de giften uit Nederland zelf en verschillende landen om Zeeland er weer bovenop te helpen. En er waren stoere graafmachines waarmee de dijken werden gedicht en het water werd weggepompt. Deze maakten behoorlijk indruk op de kids. 

Machines waarmee de herstelwerkzaamheden
werden verricht. 

En er was natuurlijk, heel educatief, een hoop informatie over hoe Nederland er nu voorstaat met betrekking tot de beheersing van het water en de dreiging van een nieuwe overstroming. En ook dat werd boeiend gebracht. Recentere overstromingen kregen de aandacht. En mijn zoon kan zich die ook nog wel voor de geest halen. Zo is treedt de Waal met enige regelmaat buiten zijn oevers, waarna de Waalkade in Nijmegen onder water staat. En dat hebben we ook wel eens met hem bekeken. 

Al met al een heel leuk en informatief museum en de informatie wordt voor ouders en kinderen op een leuke manier gebracht. Door alle persoonlijke documenten en spullen die tentoongesteld zijn, gaat het onderwerp ook echt leven. Een aanrader.