Translate

donderdag 14 augustus 2014

Gewelddadige geschiedenis

Tegenwoordig kijk ik weer flink wat meer TV en niet alleen van geleende DVDs, ook films van TV worden opgenomen en later nog eens teruggekeken, wanneer ik alleen met een baby op de bank zit. En laatst was dat een wat oudere film van David Cronenberg (eXistenZ), A History of Violence (2005). Het is de verfilming van een stripverhaal, maar komt (in tegenstelling tot sommige films) niet strip-achtig over. Hoofdrolspeler is Viggo Mortensen, die we natuurlijk vooral kennen als Aragorn uit de Lord of the Rings verfilming en A Perfect Murder. Verder zien we ook Maria Bello en Ed Harris (Needful Things, Snowpiercer).

Met zo een poster kan het niet goed aflopen.

Spoilers ahoi!

Het verhaal begint met twee vrij domme en vrij agressieve boeven die besluiten om niet te betalen nadat ze een nacht hebben doorgebracht in een motel, maar al het personeel om te brengen. Want dat is makkelijker dan de rekening te betalen. 

Dan switcht het verhaal naar Tom (Mortensen) en Edie Stall (Bello), twee hele brave mensen, die gelukkig met elkaar getrouwd zijn en een fijn gezinnetje hebben in een even braaf stadje op het platteland van de VS. Ze hebben twee brave kinderen. Ze zijn saai maar gelukkig. Van de twee is echtgenote Edie misschien nog de meest agressieve. Tom is de eigenaar van een eetcafe. 
Wanneer Tom aan het einde van de dag het eetcafe wil sluiten en zijn personeel naar huis wil sturen, komen de twee boeven uit de openingsscene binnen. Zij eisen koffie en de inhoud van de kas. Tom wil ze koffie en het geld geven. Maar dan besluiten de boeven om zijn serveerster lastig te vallen. Tom draait spectaculair door (denk aan Jason Bourne die het op zijn heupen krijgt) en schakelt de boeven uit met een pot hete koffie en hun eigen wapen.

Tom wordt hiermee een lokale en regionale held. Maar niemand lijkt zich af te vragen hoe een brave huisvader zo een efficiënte moordenaar kan zijn. Wanneer de rust enigszins weerkeert, verschijnt er een man met een oog en een hoop littekens in het stadje (Harris). Hij claimt dat Tom eigenlijk Joey Cusack is, een lid van de maffia uit Philadephia. Tom ontkent, maar Edie, zijn zoon en de lokale sheriff gaan toch wat meer vragen stellen over het hele incident in het eetcafe. 
De eenogige man en zijn kornuiten vallen Tom/ Joey ook thuis lastig en bedreigen daarbij zijn zoon. Tom draait weer door, geeft toe inderdaad Joey te zijn en schakelt ook deze bedreiging op zeer efficiënte wijze uit. Ook zijn zoon schiet een van de bedreigers neer. Vrouwlief Edie ziet dit allemaal vanuit het zolderraam en concludeert dat haar man inderdaad een zeer koudhartig lid van de maffia is geweest. Dit zet hun relatie begrijpelijkerwijs aardig onder druk. En het lijkt erop dat de zachtaardige Tom verdwijnt en de kille Joey te voorschijn komt. 
Dan wordt Tom in de nacht gebeld door zijn broer Richie en Tom besluit naar Philadelphia te gaan om de zaken uit te praten met zijn broer. Zijn broer verwijt hem dat hij na zijn verdwijning de carrieremogelijkheden van Richie binnen de maffia onmogelijk heeft gemaakt (hoewel Richie het niet slecht gedaan heeft). Na enig heen en weer geklets besluit Richie om zijn broer over de kling te jagen. Maar Tom had in zijn jonge jaren de bijnaam Crazy Fucking Joey en tegen zo iemand moet je niet praten, maar die moet je meteen neerschieten. Tom doodt iedereen, inclusief zijn eigen broer. 

Het verhaal eindigt met Tom die zich weer bij zijn gezin wil aansluiten, maar ook zij zijn erg getraumatiseerd door de gebeurtenissen van de afgelopen paar dagen. Zal het nog lukken om weer een gezin te vormen? Of zal dit gezin ook door het geweld uit elkaar vallen?

Napraat

Er waren slechts enkele gewelddadige scenes, en die waren meteen ook wel heel erg gewelddadig en bloederig. Maar de film verheerlijkte het geweld niet. De film is juist een studie van de gevolgen van geweld voor de slachtoffers en de daders. 
Alle plegers van geweld moeten betalen voor dat geweld. De boeven uit de openingsscene komen op een nare manier aan hun eind, de leden van de maffia sterven ook. Tom zet zijn carriere, huwelijk, relaties en leven op het spel wanneer hij teruggrijpt op het geweld dat hij in het verleden zo efficiënt gebruikte. Zijn vrouw en kinderen (en andere omstanders) zijn getraumatiseerd door het geweld waar zij getuige van moesten zijn. Zijn zoon gebruikt geweld, naar voorbeeld van zijn vader, en komt daardoor alleen maar dieper in de problemen. 
Tom, die het geweld achter zich probeert te laten en een vreedzaam leven te leiden, komt er eigenlijk nog het beste van af. Nadat hij het geweld heeft afgezworen, kon hij een gezin stichten. Hij geeft toe dat zijn vrouw het beste is wat hem ooit overkomen is en dat al het goede in zijn leven aan haar te danken is. En zodra hij het geweld weer oppakt, zet hij dat allemaal op het spel. 

Aan de andere kant, zonder Toms gewelddadige kant was hij waarschijnlijk in de eerste scene in het eetcafe gestorven als de eigenaars van het motel uit de openingsscene. Dus het geweld van Joey heeft Tom en zijn gezin ook gered. In hoeverre moeten geweld dan accepteren en integreren in ons leven en in onze persoonlijkheid? Hoe zorgen we er dan voor dat het zijn functie verricht en meer niet?

Een film om later nog eens over na te denken. 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten