Translate

donderdag 31 december 2009

Tradities

Inmiddels zijn +Sander en ik en onze kinderen al zo lang een gezinnetje, dat we onze eigen tradities beginnen te ontwikkelen. En vooral deze donkere periode rond Kerstmis en Oud en Nieuw is natuurlijk een belangrijke tijd waarin veel tradities weer worden opgevoerd.

Mijn zoon en ik maken het kerstdiner.

Eerste kerstdag

Zo waren er de kerstdagen. Op eerste kerstdag hebben we die lekker rustig met ons eigen gezinnetje gevierd. We hebben genoten van de sneeuw, ik had een lekker kerstdiner gemaakt met hazepeper en Tiramisu toe. De hazepeper was dit keer goed gelukt, beter dan vorig jaar. Toen was het taaie hazenvlees niet mals genoeg geworden van al het stoven. Maar dit keer heb ik de hazenboutjes 4,5 uur op een heel zacht vuur laten staan en toen werd het precies goed.

Tweede kerstdag

Op tweede kerstdag hebben we een bezoek aan mijn ouders gebracht en onze zoon achtergelaten om eens lekker te spelen met zijn opa. Het was heerlijk om eens wat tijd met elkaar door te kunnen brengen zonder dat onze zoon de hele tijd alle aandacht opeiste.

Maandag waren de ouders van Sander langs en heb ik mijn uiterste best gedaan om een lekkere maaltijd op tafel te zetten. Dat lukte, maar daarna was ik zo moe dat ik op de bank bijna in slaap viel, totdat Sander me naar bed stuurde.

Ik moet hier toch ook even de tijd nemen om Delia Smith's kookboeken nogmaals aan te prijzen. Ik heb al teveel van haar recepten hier prijsgegeven, maar ik zal toch nog even de bleekselderij met kaas-soep aanprijzen. Heel eenvoudig en erg lekker en verwarmend. Koopt allen haar kookboeken, ze zijn echt heel goed, vol met lekkere recepten en een goede uitleg.

Spellendag

En afgelopen woensdag was het ook weer tijd voor de wintereditie van ons interfeestdagenfeest. Tussen Kerst en Oud en Nieuw vragen we onze vrienden om langs te komen, een spelletje te spelen en gezamenlijk te eten. Het was dit keer iets rustiger dan voorgaande keren, maar desondanks erg gezellig. We hebben ons uitgeleefd met onder andere Small World. Ook onze zoon heeft nu de leeftijd dat hij mee wil doen. Maar dat komt voornamelijk neer op het ordenen van de verschillende steentje van Koning en Kardinaal.

Met het beleven van al deze tradities voel ik me steeds meer onderdeel worden van een nieuw gezinnetje. Ik hoop dat we nog lang samen zullen blijven en met onze andere familieleden en vrienden deze tradities kunnen bestendigen.

maandag 28 december 2009

Katherina van Kleef

Sander en ik hebben lekker kerstvakantie en van die mogelijkheid maken we dan ook flink gebruik om eens lekker wat cultuur te snuiven zonder de kinderen.

Zo wil ik ook wel bidden.

In het prachtige +Museum Het Valkhof was een tentoonstelling over het getijdenboek van Katherina van Kleef. Zij leefde in de vijftiende eeuw en gaf opdracht tot een rijkelijk geïllustreerd getijdenboek. Dit boek is ooit in twee delen verdeeld en wordt momenteel gerestaureerd en opnieuw samengevoegd. Vandaar dat er nu gelegenheid is om delen ervan tentoon te stellen aan het publiek. Dit boek is een soort leidraad voor leken bij hun religieuze activiteiten, er staat een kalender in van belangrijke heilige dagen, gebeden en psalmen en allerlei andere zaken voor het ordenen van de religieuze getijden van een dag of een jaar.

Zoals altijd is het Valkhof Museum erin geslaagd om een verband te leggen tussen het kunstwerk en de wereld waarin het gemaakt werd. Dat gold ook voor eerdere tentoonstellingen die wij bezocht hebben in dit museum. In dit geval helpt het wel dat de Meester van Katherina van Kleef, de maker van het werkstuk, ook scènes uit het dagelijks leven van de vijftiende eeuw verwerkte in zijn miniaturen en randtekeningen. Zo beeldt hij de familie van Jezus af in een schattige huiselijke scène, vader aan het werk als timmerman, moeder aan het werk met huiselijke taken en Jezus spelend in een looprekje.

Het werk van de Meester van Katherina van Kleef is werkelijk briljant. De grotere scènes zijn levendig en realistisch, maar ook de kleinere versieringen zijn ongelofelijk gedetailleerd, kleurig en prachtig. Het bladgoud schittert je af en toe tegemoet.

Het getijdenboek

zondag 27 december 2009

Oryx & Kweekvlees

Onlangs las ik een artikel in de Trouw waarvan ik werkelijk hoop dat het een uitgebreide, gecompliceerde grap is, alá de Swiss Spaghetti Harvest, maar ik ben heel bang van niet.


Het komt erop neer dat men in Nederland bezig is om vlees te kweken, niet door dieren te fokken en te slachten, maar door het vlees op te kweken uit cellen, ik neem aan in een soort containers. Hiermee zijn zoveel dingen mis, dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen.

Dat hoef ik gelukkig ook niet, het verhaal deed me erg denken aan de roman Oryx & Crake van Margeret Atwood, die vaker dystopische romans over maatschappelijke ontwikkelingen schrijft. In deze roman is de mensheid ook volledig doorgeslagen met het genetisch manipuleren van dieren voor commerciele doeleinden. Vooral varkens en kippen moeten het ontgelden en zij zijn verworden tot een soort vleesfabrieken. Veel dieren zijn al uitgestorven. Uiteindelijk gaat het allemaal gruwelijk mis wanneer iemand de laatste logische conclusie trekt en een betere, genetisch gemanipuleerde mens probeert te maken. Lees het boek zelf en leg het naast dit artikel.

Artikel in de Trouw
Oryx & Crake

De eerste keer

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

Het normale leven

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

dinsdag 20 oktober 2009

Familiedag 2009

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

vrijdag 16 oktober 2009

Brideshead revisited

Mijn dochter vraagt nog steeds veel van mijn tijd met al haar voedingen, dus ik breng nog steeds een groot deel van de dag voor de TV door. Inmiddels ben ik begonnen aan de verfilming van de roman 'Brideshead Revisted' van Evelyn Waugh (altijd een beetje gek om Engelse mannennamen te zien die zo op vrouwennamen lijken). De roman is verfilmd door Charles Sturridge met een piepjonge Jeremy Irons (The Lion King, Die Hard with a Vengeance), Diane Quick (The Discovery of Heaven), Anthony Andrews, Simon Jones (Twelve Monkeys, Blackadder), Laurence Olivier en John Gielgud (Elizabeth).
Check de piepjonge Jeremy Irons!

Ik kan deze filmserie aan iedereen aanraden. De serie is gemaakt in de jaren '80, dus het acteerspel en regie zijn iets minder stijf dan in de jaren '70 (zoals bij Father Brown en The Six Wives of Henry VIII en I, Claudius) en er is achtergrondmuziek. De acteurs zijn goed en het verhaal is boeiend.

Spoilers

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Charles Ryder (Irons), een jongeman uit een gegoede familie, die tijdens zijn studie in aanraking komt met Sebastian Flyte (Andrews), een zoon uit de waanzinnig rijke Flyte familie. Zij bezitten het enorme landhuis Brideshead uit de titel. Charles raakt in de loop der jaren ook steeds meer betrokken bij de rest van de Flyte familie en hun problemen.
De problemen zijn ernstig. Ten eerste is de familie Katholiek, een probleem dat zorgt voor heel wat sociale uitsluiting in het Angilicaanse Engeland. Lord Marchmain (Olivier) is Katholiek geworden om zijn Katholieke vrouw te kunnen trouwen, maar het huwelijk hield geen stand. Omdat ze niet konden scheiden, leeft hij in zonde met zijn Italiaanse minnares Cara in Venetië en zijn vrouw alleen op het landgoed.
Ten tweede is zoon Sebastian een alcoholist en waarschijnlijk homoseksueel, een grote schande in het Engeland van de jaren '20 en '30. Hij glijdt steeds verder af naar een bestaan van zwerver en dronkelap en eindigt uiteindelijk in een klooster in Marokko.
Verder trouwt de oudste zoon Brideshead pas laat met een oudere vrouw, een weduwe met kinderen, waardoor er waarschijnlijk geen erfgenamen meer zullen komen.
Voor oudste dochter Julia (Quick) zijn weinig geschikte huwelijkskandidaten, want zij is Katholiek opgevoed, Angilicaanse families van hun klasse (ook een belangrijk concept in die tijd) zullen hun oudste zonen niet met haar willen laten trouwen en jongere zonen zullen niet voldoende van de erfenis meekrijgen om haar te onderhouden op een manier die zij gewend is. Dus zij sluit een ongelukkig huwelijk met Canadees Rex, door haar familie wordt hij gezien als 'nieuw geld' en van een lagere klasse, ondanks dat hij hen verschillende keren geholpen heeft met Sebastiaan uit de problemen houden. Rex wordt alleen voor haar ook Katholiek. Het feit dat hij al eerder getrouwd was en gescheiden blijkt een groot probleem (onzin natuurlijk, Katholieken mogen dan misschien niet scheiden, dat geldt natuurlijk alleen voor Katholieken die een Katholiek huwelijk sluiten voor een Katholieke kerk. Wat heidenen doen voor zij zich bekeren tot het katholicisme heeft geen geldingskracht). Maar de familie is bang dat de tragedie van een generatie eerder herhaald zal worden.

Charles verliest de familie een tijdje uit het oog, trouwt zelf en krijgt kinderen, maar zijn huwelijk met Celia is ongelukkig. Dan onmoet hij bij toeval Julia weer en raakt weer betrokken bij de Flyte familie. Julia is ook ongelukkig in haar huwelijk, en zij en Charles beginnen een affaire en willen scheiden van hun partners en dan samen verder gaan. Niets lijkt hen nog in de weg te staan. Zowel Rex als Celia willen ook scheiden, Lord Flyte wil zijn landgoed niet aan de zonen nalaten, maar aan Julia en Charles en de toekomst lijkt zonnig.

Dan gaan Lord Flyte dood en op zijn sterfbed keert hij terug naar het Katholicisme en ontvangt de sacramenten. Julia is hierdoor zo geraakt dat ook zij weer terugkeert naar het Katholicisme en haar relatie met Charles verbreekt, zij kan niet langer met hem in zonde leven en kan als Katholiek ook haar Katholieke huwelijk met Rex niet verbreken en met een ander trouwen. Dus Charles blijft alleen achter, Celia zet de scheiding wel door en hij ziet zijn kinderen ook niet meer.

Dan breekt de tweede wereldoorlog uit en Charles neemt dienst in het leger. Op een gegeven moment wordt hij met zijn eenheid gelegerd in het Landgoed Brideshead en daar ziet hij dat de kapel die Lord Flyte heeft laten bouwen voor zijn eerste vrouw en na haar dood gesloten werd, opnieuw in gebruik is voor de soldaten die op het landgoed zijn gelegerd. Charles ziet dat als een hoopvol teken.

Terugblik

Ik begreep weinig van de film. De Flyte familie komt zeer snobbistisch over. Zij kijken enorm neer om mensen die minder geld hebben, van een lagere klasse zijn en zoals Charles niet gelovig zijn. Maar zelf zijn zij ook niet zonder problemen. Het huwelijk van Lord Flyte en zijn vrouw is stuk gelopen en tweede zoon Sebastian is een drankorgel. Desondanks is Charles enorm gecharmeerd van Sebastian en zijn familie. Maar Sebastian behandelt Charles bij vlagen zeer onaangenaam, zeker wanneer zijn alcoholisme erger wordt. Het is ook volstrekt onduidelijk wat Sebastian precies te klagen heeft over het leven, waardoor hij zo naar de drank grijpt. Zijn ouders houden van hem en geven hem alle mogelijkheden om zich te ontwikkelen. Hij gaat naar de beste opleiding en heeft verschillende vrienden.
Onder invloed van Sebastian kijkt Charles ook steeds meer neer op zijn eigen vader (Gielgud), terwijl dat een hardwerkende man is, die zijn zoon ook de beste opleiding probeert te bieden. Zijn vader begrijpt weinig van zijn kunstzinnige zoon, maar wanneer Charles een kunstopleiding wil volgen, zorgt zijn vader ervoor dat hij dat in parijs kan doen, aan een van de beste scholen. Verder is het vooral Charles die de verslaving van Sebastian mogelijk maakt, door hem nooit tegen te houden, te confronteren en altijd te voorzien van drank en geld. Zelfs in situaties waarin het gevaarlijk is voor Sebastian om te drinken.
Ook de rol van het Katholicisme kan ik maar moeilijk plaatsen. Ik heb begrepen dat Evelyn Waugh op latere leeftijd zich tot het Katholicisme bekeerde en via deze roman probeert hij dat uit te leggen. Maar ik zie in de film alleen maar manieren waarop het Katholicisme het leven van een hoop mensen een stuk ingewikkelder en moeilijker maakt. Brideshead is meer geschikt om priester te worden, maar als oudste zoon gaat dat niet, hij heeft andere verplichtingen. Van Sebastian wordt verwacht dat hij priester wordt, maar heeft er het temperament niet voor. Julia kan vanwege haar geloof geen partner vinden en wanneer zij er een vindt in de vorm van Rex, wordt hij niet geschikt geacht. Slechte huwelijken zijn niet meer te ontbinden zodat mensen maar moeilijk ander geluk kunnen vinden in het leven.
En het enige dat het Katholicisme van de familie de wereld gebracht heeft, is een kapel waar soldaten diensten kunnen bijwonen. Van waaruit het Katholicisme dan ook andere levens op zijn kop zal zetten.

Of zo.

Op geen enkel moment vind ik dat het katholicisme als een hoopgevende leidraad wordt gepresenteerd. Vandaar dat ik het boek nog eens wil lezen, misschien staat het daar beter uitgelegd.

Evelyn Waugh
Het boek
De serie

donderdag 15 oktober 2009

dinsdag 6 oktober 2009

Paddestoelen- en walnootsoep

Een vriendin had het laatst over de herfst die er weer aan komt en het eten dat daarbij hoort. Toen stond ik er nog niet zo bij stil, maar onlangs was ik weer eens bij de groenteman in het centrum van Nijmegen en daar lag de winkel helemaal vol met allemaal herfst-groenten en fruit, zoals peren, pruimen, pompoenen en paddestoelen (hmm, leuke alliteratie wel) en ik kreeg meteen zin om allerlei winterse hapjes klaar te maken.

Van Delia Smith

Ik moet nog eens op zoekt naar een lekker recept met pompoen, misschien soep of een stoofpot met rundvlees. En het is binnenkort natuurlijk al weer tijd om te gaan beginnen aan de kerstcake, maar dat heb ik al eens een keer beschreven. Vandaar dat hier een recept komt voor paddestoelen en walnootsoep. Dit is een lekkere warme en vullende soep die ruikt naar herfstige bossen. Verder is deze soep ook vegetarisch.

Benodigdheden voor 8 personen
  • 25 gr. gedroogde porcini paddestoelen (In de betere supermarkt bij de Italiaanse voedingsmiddelen).
  • 275 ml. kokend water
  • 75 gr. boter
  • 335 gr. paddestoelen
  • 2 winterpenen
  • 2 bleekselderijstengels
  • 1 ui
  • 1 prei
  • 2 laurierbladeren
  • 1 theel. tijm
  • 1/4 theel. salie
  • 2 teentje knoflook, geperst.
  • 2 liter warm water
  • zout.
  • 110 gr. walnoten
  • 75 ml. slagroom
  • 75 ml. droge sherry
  • 1 dessertlepel citroensap
  • zout en peper
Bereiding
  • Laat de gedroogde porcini paddestoelen 1/2 uur weken in het kokende water.
  • Snijd 110 gr. paddestoelen, wortelen, bleekselderij, ui en prei in kleine stukjes.
  • Smelt 50 gr. boter in een pan, voeg de groenten en kruiden toe en schep om, zodat alles een laagje boter krijgt.
  • Voeg de geweekte paddestoelen en hun vocht toe.
  • Voeg het warme water toe.
  • Voeg zout toe.
  • Breng aan de kook en laat een uur lang heel zachtjes koken.
  • Verwijder de laurierbladeren en prureer de soep.
  • Verhit in een andere pan de boter, bak daarin de fijngehakte resterende paddestoelen.
  • Voeg de paddestoelen en de gemalen walnoten bij de soep en laat nog 10 minuten zachtjes koken.
  • Vlak voor het opdienen de slagroom, sherry en citroensap toevoegen.
  • Breng op smaak met peper en zout. Omdat er geen bouillonblokje of zo ingaat, is de soep redelijk flauw.
Dit recept komt uit Delia Smith's Christmas, een boek vol met allerlei recepten voor een smakelijk kerstdiner. Alles wat je rond de kersttijd wil eten staat er in. Mijn kerstcake komt uit dit boek, maar er staan ook recepten in voor het inmaken van fruit en groente, het klaarmaken van wild en gevogelte en het maken van lekkere toetjes.
Delia Smith's Christmas

maandag 5 oktober 2009

Koning Hendrik

Ik ben nog steeds druk bezig met het voeden van mijn dochter en kijk dus ook nog steeds veel te veel televisie. Onlangs heb ik de serie "The Six Wives of Henry VIII" van de BBC gekeken. Deze raad ik niet echt van harte aan.
De serie is geregisseerd door Naomi Capon en John Glenister. Belangrijke hoofdrollen zijn voor Keith Michell (Murder She Wrote), Bernard Hepton (Tinker, Tailor, Soldier, Spy), Wolfe Morris




Geschiedenislesje

Eerst even een korte geschiedenisles, Koning Hendrik VIII (Michell) regeerde van 1509 tot 1547 over Engeland en Ierland. Hij legde ook een claim op de troon van Frankrijk. Hij is het bekendst geworden door zijn vele vrouwen en het feit dat hij zich losmaakte van de Rooms Katholieke kerk en zichzelf benoemde tot het hoofd van de Anglicaanse kerk. Zijn periode op de troon werd gekenmerkt door felle strijd in Engeland tussen protestanten, Rooms-katholieken en de nieuwe Anglicaanse kerk.


De serie

Het is een serie die is gemaakt door de BBC, dus goede acteurs, goed spel en prachtige kostuums. Ook de verhalen zijn goed gebracht. Iedere vrouw krijgt een eigen aflevering waarin haar achtergrond, huwelijk en einde in beeld worden gebracht. De minpunten hebben vooral te maken met het feit dat ik niet goed thuis ben in Engelse Laat Middeleeuwse geschiedenis. Ik weet wie Hendrik VIII was en dat hij een strijd leverde tegen de Rooms Katholieke kerk. Maar wie zijn verschillende adviseurs waren en waarom zij hem de ene of de andere kant op willen sturen heb ik niet paraat.
Veel van Koning Hendriks naaste adviseurs en andere spelers op het wereldtoneel worden zonder veel introductie gepresenteerd. De eerste drie aflevering waren om die reden vrij verwarrend voor mij om te volgen. Wie zijn Thomas WolseyThomas Cromwell (Morris) en Thomas Cranmer (Hepton)? Wat zijn hun rollen aan het hof van Hendrik VIII en waarom vallen zij soms in ongenade?

Ook de politieke verhoudingen op het Europese toneel spelen een belangrijke rol in de verhalen (de Duitse prinsdommen, Frankrijk, Spanje en de Paus spelen allemaal belangrijke rollen).
Verder blijft het verloop van de tijd ook een beetje onduidelijk. Het huwelijk tussen Hendrik en zijn eerste vrouw Catherina van Aragon (Gespeeld door Annette Crosbie) duurt lang, 24 jaar. Maar de enige indicatie daarvan is dat Catherina verandert van een jong meisje in een oude vrouw en Hendrik van een jonge man in een volwassen man. Mannen worden kennelijk minder snel oud. Maar een later huwelijk, met Anna van Kleef (gespeeld door Elvi Hale), duurde maar 6 maanden, de verwikkelingen in dat huwelijk volgen elkaar dus veel sneller op, maar dat komt ook niet duidelijk naar voren in de film.

Al met al een mooie serie om te kijken, maar wanneer je het verhaal echt goed wil volgen, kan je beter eerst een encyclopedie er op naslaan, of natuurlijk je middelbare schooltijd in Engeland doorbrengen en geschiedenis volgen.

Worteltjestaart

Verschillende mensen hebben al gevraagd naar het recept voor mijn worteltjestaart en ik publiceer het nu maar hier. Makkelijk te maken, vullend en erg lekker. Doe er je voordeel mee.


Benodigdheden
Voor de taart
  • 125 gr. zelfrijzend bakmeel
  • 125 gr. bloem
  • 4 theel. kaneelpoeder
  • 2 theel. gemberpoeder
  • 1 theel. versgeraspte nootmuskaat (ik gebruikte poeder)
  • 2 theel. natriumbicarbonaat (te krijgen bij toko of apotheek, het is een rijsmiddel)
  • 250 ml. plantaardige olie
  • 175 gr. lichtbruine basterdsuiker (ik gebruikte donkerbruine)
  • 4 eieren
  • 175 gr. golden syrup (ik gebruikte gewone stroop)
  • 400 gr. geraspte worteltjes (gemalen)
  • 60 gr. gehakte pecannoten of walnoten (ik gebruikte walnoten)
Voor de glazuur
  • 175 gr. verse roomkaas ( ik gebruikte mascarpone)
  • 60 gr. zachte boter
  • 175 gr. poedersuiker
  • 2 theel. vanille essence (ik gebruikte vanille suiker)
  • 2-4 theel. citroensap.
Bereiding
  • Verwarm de oven voor op 160 oC.
  • Vet een taartvorm in van 23 cm doorsnee.
  • Zeef de twee soorten bloem, kruiden en natriumbicarbonaat in een kom en meng. Maak een kuiltje.
  • Klop in een andere kom de olie, suiker, eieren en golden syrup door elkaar.Giet dit in het kuiltje van de bloem. Meng dit voorzichtig door elkaar met een metalen lepel tot het een glad mensel is.
  • Schep de wortel en de noten erdoor.
  • Spatel het mengsel in bakvorm en bak 1 uur en 30 minuten in de voorverwarmde oven.
  • Controleer met een prikker of de taart klaar is.
  • Laat de taart 15 minuten in de vorm rusten.
  • Laat de taart uit de vorm op een rooster afkoelen.
Voor de glazuur
  • Klop de roomkaas en boter tot een glad mengsel.
  • Klop de poedersuiker, vanille essence en citroensap er beetje bij beetje door.
  • Strijk het glazuur met een mes op de taart.
  • Of snijdt de taart in twee, bedek de bodem met de glazuur en zet de top er weer op.
Dit en nog vele andere heerlijke recepten komen uit het boek "Het complete bak kookboek". Ik heb het een tijdje geleden van mijn zwager en schoonzus gekregen en ik maak er regelmatig veel recepten uit, die nooit mislukken.
Het Complete Bak Kookboek

zondag 27 september 2009

Randverschijnselen

Ik kijk de laatste tijd veel te veel TV, maar dan kom je ook nog wel eens wat tegen, zoals de nieuwe serie Fringe (2008 - ) op Net 5, op hun zondagavond bovennatuurlijke mysteries avond (het afschuwelijke Ghost Whisperer is ook op die avond).


Fringe is gecreëerd door J. J. Abrams (Alias, Armageddon) en met Anna Torv (Macleod's Daughters), Joshua Jackson (Cruel Intentions) en John Noble (LotR: The Two Towers) in de belangrijkste rollen.

Spoilers! 

In Fringe volgen we een jonge, knappe FBI agente Olivia Dunham (Torv) (heel gek, je ziet nooit dikbuikige, baardige, middelbare FBI agenten) die betrokken raakt bij allerlei vreemde fenomenen zoals alle passagiers en crew van een vliegtuig die door een of andere enge ziekte sterven tijdens een vlucht en bijna meteen verworden tot skeletten, of een vrouw die binnen een paar uur zwanger wordt, een kind baart en sterft, waarna haar baby in enkele uren groeit, ouder wordt en sterft van ouderdom.
De FBI agente Olivia wordt bijgestaan door Dr. Bishop (Noble), een knettergekke maar briljante wetenschapper (wanneer je briljant bent, ben je nooit sociaal aangepast en emotioneel stabiel), die de laatste 17 jaar heeft doorgebracht in een psychiatrische inrichting, wat hem ook wat wereldvreemd heeft gemaakt. Om Dr. Bishop nog enigszins in het gareel te houden, helpt zijn zoon Peter (Jackson) ook mee met het onderzoeken van de vreemde verschijnselen.

Uiteraard is er ook een sinistere overheidsorganisatie (overheidsorganisaties zijn altijd sinister) die onderzoek doet naar de vreemde verschijnselen en Olivia weghaalt bij de FBI. Maar wat is hun doel achter het onderzoek naar de verschijnselen? Willen zij burgers beschermen of de verschijnselen voor hun eigen eer en glorie aanwenden?
En er is natuurlijk ook een sinistere internationale corporatie (er zijn geen andere) die op de een of andere manier betrokken is bij de verschijnselen. Het lijkt erop dat de directeur van Massive Dynamic in het verleden een studievriend en collega-wetenschapper was van Dr. Bishop. Maar waar Dr. Bishop al vrij snel na het overschrijden van meerdere ethische grenzen werd opgesloten in een psychiatrische inrichting, heeft zijn collega het geschopt tot een van de rijkste en invloedrijkste mannen op deze aarde. Maar wat heeft Massive Dynamic dan te maken met de verschijnselen? Worden zij veroorzaakt door Massive Dynamic, gebruikt Massive Dynamic de mensheid als een soort proefkonijn?

Fringe is een fijne combinatie van X-files (onderzoek van vreemde fenomenen) en Threshold (kleine dappere ploeg tegen het gruwzaam mysterie). Er schijnt al een tweede serie in de maak te zijn. Ik wacht in elk geval elke zondag braaf een nieuwe aflevering af.

Fringe

zaterdag 26 september 2009

Kinderen opvoeden voor dummy's

Ik volg graag het nieuws een beetje en wat ik daar de laatste tijd lees verbaast mij toch een beetje. In Amersfoort moedigt een dominee, meneer Goldschmeding, zijn gelovigen aan om hun kinderen te slaan en te blijven slaan, ook wanneer zij huilen van de pijn. Want alleen wanneer je hun wil breekt, kun je ze daadwerkelijk gaan opvoeden.

Dit is op zich al schokkend genoeg en gaat volledig in tegen wat we de laatste decennia te weten zijn gekomen over geweld binnen gezinnen, kindermishandeling in al zijn vormen en de gevolgen daarvan voor opgroeiende kinderen, die later ook weer volwassenen worden met hun eigen kinderen. Voor degenen die het nog niet begrepen hebben herhaal ik het nog een keer. Wanneer je kinderen slaat, breng je hen schade toe. Allereerst geestelijk en emotioneel, waardoor zij niet kunnen opgroeien tot zelfstandige, zelfverzekerde mensen. Maar je kan ook fysiek schade toebrengen waar in extreme gevallen de dood op volgt. In Nederland overlijden ieder jaar tenminste 50 kinderen als gevolg van mishandeling door hun eigen ouders of verzorgers.

Maar goed, dan gaat het nog maar om één dominee in Amersfoort met (hopelijk) een hele kleine, snel uitstervende congregatie. Maar nee, meneer Goldschmeding staat niet alleen. De Amerikaanse pedagoog en evangelisch prediker J. Dobson propageert ook het straffen van kinderen door middel van lijfstraffen. Hij heeft hierover zelfs een aantal zeer populaire boeken geschreven. Ik hoor jullie al denken: "Maar dat is in duister Amerika, ze weten daar niet beter!"

Deze boeken worden echter gebruikt door Stichting De Hoop, een stichting die onder andere een kindertelefoon met Christelijke inslag (Chris) heeft en zorg biedt aan probleemkinderen. Je zou verwachten dat een organisatie als deze weet wat de gevolgen van kindermishandeling zijn en zich tot het uiterste in zou inspannen om deze vreselijke praktijk in te dammen. In plaats daarvan kunnen ouders van kinderen met problemen te horen krijgen dat ze hun kind maar moeten slaan en niet zo zuinig ook.


Ze kan maar beter niet gaan huilen.


Goldschmeding in de Volkskrant
Goldschmeding en Dobson in Trouw
De Hoop in Trouw

vrijdag 11 september 2009

Father Brown

Zoals ik al eerder zei, kijk ik tegenwoordig wat meer DVD's tijdens het voeden van onze dochter . De laatste twee weken heb ik ook alle afleveringen van de Father Brown (1974) mysteries gekeken.

De bril geeft veel vertrouwen. 

Father Brown is een karakter bedacht door de schrijver G. K. Chesterton. Kenneth More en Dennis Burgess in belangrijke hoofdrollen. Father Brown (More) lost allerlei moordmysteries op in de jaren '20 van de 20e eeuw in het Britse platteland. Door zijn ervaring als pastoor heeft hij veel inzicht in de aard van mensen. Hij wordt soms bijgestaan door zijn vriend en voormalig oplichter Flambeau (Burgess).

Spoilers!

Voor een serie uit de jaren '70 vind ik Father Brown wel keihard! Meteen in de eerste aflevering worden we geconfronteerd met een lokale edelman die nog in de middeleeuwen leeft en alle meisjes en getrouwde vrouwen uit het dorp lastigvalt en in het ongeluk stort. Deze man wordt natuurlijk vermoord, maar op een zeer gruwelijk wijze, zijn hoofd wordt ingeslagen met een hamer. En hoewel we de daadwerkelijk ingeslagen schedel niet te zien krijgen, zien we wel de volledig verkreukelde helm die de man droeg, zien we bloederige brokjes in het beeld, die stukjes hersenen voorstellen en horen we de dorpsarts zeggen dat de schedel met zo een kracht is ingeslagen dat botsplinters als kogels zijn lichaam zijn binnengedrongen.
Een andere aflevering opent met een zwarte mis waarbij duivels worden opgeroepen en een crucifix wordt verbrand. Allemaal wel redelijk smaakvol in beeld gebracht, maar toch redelijk schokkend voor de jaren '70 denk ik zo. En in nog een aflevering is het volstrekt duidelijk dat ene onschuldig man tot de strop veroordeeld zal worden, zonder dat Father Brown er iets aan kan doen.

De serie is onderhoudend om te kijken en is zoals ik hierboven beschreef ook niet bang om de moorden ook redelijk gruwelijk te verbeelden. Wat soms een beetje vreemd overkomt is het amateurisme van de politie die de moorden onderzoekt. Ik kan moeilijk zeggen of dat komt omdat ik verwend ben met series als CSI en Law & Order (die toegegeven ook niet altijd even correct en realistisch zijn) of omdat de politie in die tijd werkelijk zo amateuristisch was. Zo is het bijvoorbeeld geen enkel probleem voor Father Brown om bij politieverhoren aanwezig te zijn, bespreekt de politie de vermoedens over de ontwikkelingen van de zaak in aanwezigheid van zo mogelijk alle potentiële verdachten en gaan zij tewerk met allerlei vooringenomen ideeen, die pas getoetst worden wanneer Father Brown daarom vraagt.
Verder is het jammer dat het altijd volstrekt toeval is dat Father Brown bij een bepaald mysterie betrokken raakt. De moorden spelen zich altijd af in een nieuwe lokatie en behalve Flambeau en Father Brown zijn er nooit andere vaste karakters betrokken bij het verhaal.
De serie is verder ook niet gespeend van humor en zelfspot. Zo verzucht een politieman dat hij zo een hekel heeft aan amateurdetectives, die zaken oplossen, waardoor het lijkt alsof de politie incompetent is. Waarna Father Brown de zaak oplost en de politie incompetent laat lijken.

De serie doet me ook veel denken aan de TV Serie "I, Claudius", die ook in de jaren '70 is verfilmd en ook de hardere aspecten van het romeinse hofleven voor de camera brengt. Die serie heb ik gekeken toen ik veel met mijn zoon op de bank zat, toen hij een klein babietje was. Dus misschien dat dat de herinneringen ook terughaalt.

Father Brown
I Claudius

donderdag 10 september 2009

Elvira en de Monnik

Verschillende mensen hebben Sander en mij al gecomplimenteerd met het vinden van een mooie naam voor onze dochter. Het heeft nog best lang geduurd voordat Sander en ik eruit waren hoe we haar wilden noemen. Ik had mijn zinnen gezet op wat mooie namen als Winifred, Zenobia of Isolde, maar dat zag Sander allemaal niet zitten. Inmiddels begon de tijd aardig te dringen en ik had al een angstvisioen dat na een spannende bevalling in het ziekenhuis de verloskundige zou zeggen: "Gefeliciteerd, een gezonde meid! Hoe heet ze?" en dat wij dan zouden zeggen: "Erm..." Een collega van me maakte het nog erger door te zeggen dat zijn oudste dochter te vroeg was geboren en twee dagen door het leven is gegaan als 'baby' in het ziekenhuis. Dat wilde ik toch zeker niet.

Gelukkig heb ik in juni "The Monk" van Matthew Lewis nog eens herlezen. Daarin kwam een zeer verstandige en onverschrokken edeldame voor met de naam Elvira Dalfa. Ik legde dit voor aan Sander en hij vond het gelukkig ook een mooie naam, waardoor we het toch nog eens konden worden over een naam voor onze mooie dochter.


"The Monk" is een van de allereerste Gothische Horror romans en heeft het genre deels vormgegeven. Het gaat over de verleiding en definitieve ondergang van een monnik uit een klooster in Madrid. In het boek komen marteling, moord en ongepaste seks en verkrachting rijkelijk voor. Bij het herlezen viel het me vooral op hoe gewelddadig het boek eigenlijk was.

Spoilers ahead!


De monnik is aan het begin van het verhaal een ster in Madrid. Hij staat bekend als enorm vroom en rechtschapen en alle burgers van Madrid doen niets liever dan een mis van hem bijwonen, maar toch blijft hij nederig en teruggetrokken onder alle aandacht. Maar dan blijkt al snel dat hij door zijn afzondering en kerkelijk leven maar weinig kijk heeft op de verleidingen van gewone mensen en de kleine misstappen die zij kunnen begaan. Omdat hijzelf nooit een misstap heeft begaan en nooit vergeving nodig heeft gehad, kan hij het ook maar moeilijk geven aan anderen, die zich niet aan zijn hoge idealen kunnen houden (en dat ook niet hoeven, aangezien zij geen religieuze eden hebben gezworen).
Dan wordt hijzelf in verleiding gebracht, door een vrouw die zich voordeed als een monnik, alleen maar om in zijn nabijheid te kunnen verkeren. Door haar vergaande daad voelt hij zich enorm gevleid. Maar hij is ook bang haar weg te sturen, dan zou uitkomen dat zijn orde en hijzelf zo makkelijk te bedotten zijn en dat zij een vrouw hebben toegelaten waar vrouwen verboden zijn. Dat zou hun goede naam ook bezoedelen. Dan blijkt dat ook zijn goede naam en het aanzien van zijn orde zo belangrijk is voor de monnik, dat hij daarvoor andere, ernstiger transgressies door de vingers wil zien.
De monnik komt ook in contact met Antonia en haar moeder Elvira. Antonia is een mooie jongedame van lage adel, die door haar moeder zeer beschermd is opgevoed. Haar moeder heeft duidelijk al het een en ander meegemaakt in het leven en heeft daarom een wat sombere kijk op de aard van mensen. Elvira is ernstig ziek en de monnik komt een aantal maal bij hen over de vloer om Elvira bij te staan. Maar eigenlijk wil hij zich tijdens deze bezoekjes verlustigen aan Antonia. In gesprekken met het naïeve meisje laat hij zien in hoeverre hij al gecorrumpeerd is door zijn eigen transgressies en zijn omgang met Mathilda, de vrouw die zich voordeed als monnik om bij hem te kunnen zijn. Elvira is wat wereldwijzer dan Antonia en zij beseft al heel snel dat de monnik zich beter voordoet dan hij is en dat veel mensen niet verder kijken dan de vrome façade. Wanneer de monnik een keer te ver gaat, stuurt Elvira hem weg.
Nu weet de monnik dat hij te ver is gegaan en dat hij nooit meer bij Antonia in de buurt zal kunnen komen. Zijn lust naar haar zal nooit bevredigd kunnen worden. Dat kon het toch al niet, omdat hij een monnik was, maar hij hoopte op een verborgen verhouding met haar. Dat was al een duidelijk teken van zijn corruptie. Dan stelt zijn voormalige vriendin Mathilda voor dat hij Antonia tot de zijne maakt met behulp van duivelskunsten. De monnik weigert, dat is hem nog steeds een stap te ver, maar hij is wel bereid om Mathilda de duivels op te laten roepen en alleen gebruik te maken van wat dat hem kan bieden. Hij vindt dat de schuld van de duivelskunsten dan niet op zijn ziel drukken.
Uiteindelijk loopt alles steeds verder verkeerd voor de monnik. Hij weet met behulp van duivelskunsten weer bij Antonia in de buurt te komen, maar weet haar niet te overmeesteren, wel komt Elvira te overlijden van de schrik. Dan ontvoert hij Antonia door iedereen te laten denken dat zij dood is. Wanneer hij haar in haar macht heeft, verkracht hij haar bruut. toch geeft hem dat niet de bevrediging die hij zocht. Antonia wijst hem nog steeds af. Hij wil haar niet doden, maar kan haar ook nooit meer laten gaan, zij zou zijn reputatie totaal vernietigen. Zij probeert te vluchten, waarbij hij haar dodelijk verwond.

In een andere verhaallijn zijn twee mannen op zoek naar hun zuster en verloofde Agnes. Zij had een tijd doorgebracht in het klooster dat verbonden was aan dat van de monnik in Madrid. Zij was zwanger geraakt van haar verloofde. De moeder overste van het klooster, die ook haar goede naam van het klooster niet op het spel wilde zetten in de ogen van de monnik, besloot haar toen op te sluiten in dezelfde catacomben waar de monnik ook Antonia voor altijd gevangen wilde houden. De mannen geloven het verhaal dat hun zuster en verloofde gestorven is niet en zij breken samen met een woedende menigte in in het nonnenklooster. Na een zoektocht vinden zij Agnes en de stervende Antonia. Zij arresteren dan ook de monnik. Beide kloosters gaan in vlammen op.

De monnik zal zich moeten verantwoorden voor de rechters van de inquisitie. Hij wordt gemarteld maar bekent nog niets. Hij durft niet te bekennen, het zou de doodstraf betekenen. Met zijn zonden op zijn geweten zou hij dan naar de hel gaan. Maar als hij niet bekent zal hij gemarteld worden tot hij sterft, waarna hij ook naar de hel gaat. Hij denkt dat het niet langer mogelijk is om vergiffenis voor zijn daden te krijgen van de God, waardoor zijn lot vast staat (ook al weer een zonde op zich, God kan alles vergeven). 
Wanneer de monnik zijn dilemma overdenkt, wordt hij bezocht door Mathilda, die met behulp van haar duivelskunsten is ontkomen aan de inquisitie. Zij geeft de monnik nog een laatste kans om ook een duivel op te roepen en zo gered te worden. Dan verdwijnt zij naar een lang en gelukkig leven vol rijkdom. In wanhoop roept de monnik dan een duivel op. Deze voert hem weg uit de gevangenis, in ruil voor zijn ziel. Dan wordt de monnik verraden door de duivel en deze laat hem stervend achter op een bergtop, waarna hij naar de hel zal gaan om te boeten voor zijn misdaden.

Conclusie

Het boek zit vol met interessante thema's. De belangrijkste is natuurlijk de neergang en definitieve val van de monnik. Hij begint als een goed man, maar uiteindelijk wordt hij door zijn eigen trots en ijdelheid ten val gebracht. Mathilda speelt in op zijn ijdelheid, door hem te vertellen dat zij alles heeft geriskeerd om bij hem te zijn. Later speelt zij in op zijn angst voor ontdekking van zijn misdaden, waarmee voornamelijk zijn goede naam beschadigd zou raken. Er zijn verschillende momenten waarop de monnik zijn neergang een halt had toe kunnen roepen, maar dat zou iedere keer een pijnlijk moment van zelfreflectie en openbare boetedoening betekend hebben. En dat kan hij niet aan. 
Daarnaast gaat de roman ook over de lichtzinnigheid van mensen bij het vereren van idolen. De hele stad Madrid vereert de monnik als een heilige, terwijl hij eigenlijk helemaal niet zo vroom en nobel is. Slechts enkelen realiseren zich dat hij ook gewoon een man moet zijn, met zijn sterke punten en zijn zwakke kanten. En de adoratie van de massa slaat al snel om in blinde haat wanneer zij te horen krijgen van de misstanden in de kloosters van de monniken en nonnen, waar de monnik deel van uitmaakt. 
En tot slot is de massa de monnik al weer vergeten tegen de tijd dat hij stervend op een bergtop ligt, verlaten en verraden door iedereen. De massa heeft al weer een nieuw idool gevonden.

Naast alle corruptie, geweld, marteling, seks en verkrachting is er in het verhaal ook ruimte voor werkelijke romantiek, liefde en dapperheid. De twee vrienden die op zoek zijn naar hun zuster en verloofde zijn voorbeelden van echte goede mensen, met hun fouten.

The Monk
The Monk kopen

woensdag 2 september 2009

De Argonauten van Harryhausen

Nu ik veel thuiszit en een klein babietje moet voeden (eens in de drie uur, yay), kijk ik wat meer televisie, en dan vooral DVDs met films. De laatste twee dagen heb ik naar Jason and the Argonauts  gekeken, een avonturenfilm uit 1963 met veel stop motion animatie gemaakt door Ray Harryhausen. Don Chaffey (Pete's Dragon) nam de regie op zich en de belangrijkste rollen werden vervuld door Todd Armstrong, Nancy Kovack (Star Trek), Niall McGinnis (Knights of the Round Table), Laurence Naismith (Camelot), Jack GwillimDouglas Wilmer en Nigel Green.

Whoohoo!




Spoilers ahoi (film)

Jason and the Argonauts volgt het verhaal van Jason (Armstrong), kroonprins van Thessaly, op zijn queeste naar het gulden vlies, om met behulp daarvan de moordenaar van zijn vader en onrechtmatige koning Pelias (Wilmer) van de troon te stoten en zelf de troon van Thessaly te kunnen bestijgen. Voor zijn queeste verzameld hij de belangrijkste Griekse helden en een prachtig schip. Dan maakt hij allerlei avonturen mee, prachtig geanimeerd door Ray Harryhausen.

Het is ongelofelijk hoe de fantastische Griekse figuren geanimeerd zijn door middel van de stop motion techniek. Vooral de scene met de levende skeletten die Jason en zijn mannen aanvallen zijn mooi gedaan. De skeletten zien er anatomisch redelijk correct uit, ze bewegen soepel en natuurlijk en weten Jason en zijn mannen flink van katoen te geven. Wel ziet het er een beetje vreemd uit wanneer de acteurs met hun zwaard naar vijanden zwaaien, die ze niet kunnen zien, omdat ze nog niet geanimeerd zijn.

Als ze gaan bewegen, worden ze pas echt eng. 

De Griekse goden spelen ook een rol in de film. Zeus (McGinnis) en Hera spelen een soort bordspel, waarbij de hoofdrolspelers uit de film niet meer dan stukken op het bord zijn, die door de goden heen en weer bewogen worden. Gek genoeg sluit dat heel goed aan bij antiek Griekse ideeen over de rol van de goden in het leven van mensen. Jason heeft ook verschillende keren contact met Hera en zij voorziet hem van advies en hulp.

Uiteindelijk stopt de film op een beetje een vreemd punt. Jason heeft net het gulden vlies bemachtigd en vlucht samen met Medea (Novack), prinses van Colchis terug naar Thessaly. Het lijkt erop dat hij als overwinnaar naar huis zal terugkeren. Zeus en Hera besluiten het spel te beëindigen, maar Zeus laat nog doorschemeren dat Jason nog meer avonturen te wachten staat. Dit lijkt de weg open te laten voor een vervolgfilm. Maar zo een film zou wel heel wat duisterder van toon worden dan deze film.


Spoilers (de mythe)

Op weg terug naar Thessaly zet de koning van Colchis  (Gwillim) de achtervolging in op Jason, de dief van het Gulden Vlies en ontvoerder van Medea en zijn zoon. Daarop doodt Medea haar broertje (een kleuter nog), hakt zijn lichaam in stukken en gooit die overboord. De koning van Colchis moet dan de achtervolging staken en de lichaamsdelen van zijn zoon uit zee vissen om hem een correcte begrafenis te kunnen geven.

Eenmaal aangekomen in Thessaly moet Jason nog een strijd voeren om de troon terug te winnen van Pelias, Medea laat de dochters van Pelias denken dat zij hun vader kunnen verjongen door hem in kokend water te gooien. Dat loopt uiteraard niet goed af. Jason en Medea vluchten dan naar Korinthië. Na verloop van tijd wordt Jason door zijn nieuwe landgenoten onder druk gezet om ook een Griekse prinses als vrouw te nemen, Glauce van Korinthië. Hij vraagt Medea of zij een stapje op zij wil zetten. Medea doet dan alsof zij daarmee instemt. Medea zint echter op wraak, zij vermoordt de Griekse prinses met een betoverde mantel die haar en haar vader in brand zet. Daarna vermoordt zij haar twee zoons die zij had bij Jason en zorgt er in sommiger verhalen zelfs voor dat Jason zijn zoons opeet, door ze in een stoofpot te verwerken.

Maar goed, deze film is dus een opgewekte avonturenfilm met fantasyelementen, met voor die tijd prachtige special effects, die zelfs nu er nog heel aardig uitzien. Het acteerwerk is bij vlagen wat overdreven, maar als pluspunt zijn er meer halfnaakte Grieken te zien dan in 300. Als extra bonus zijn deze halfnaakte grieken ook iets meer verdeeld over verschillende lichaamstypen en leeftijdscategorieën.

Jason and the Argonauts
Jason
Medea
Ray Harryhausen

zondag 30 augustus 2009

Ontwikkelingen in Birma

Hoewel mijn leven natuurlijk draait om mijn nieuwe spruit, gaat het leven elders in de wereld gewoon door.

Op 11 augustus is Aung San Suu Kyi toch veroordeeld voor het ontvangen van bezoekers in haar huis, waar zij onder huisarrest stond. Haar hing een lange gevangenisstraf boven het hoofd. Maar de leider van het regime, Than Shwe, heeft die straf omgezet in nog eens anderhalf jaar huisarrest. Op deze manier kan hij genadig lijken en er toch voor zorgen dat Aung San Suu Kyi geen rol kan spelen in de verkiezingen die gepland staan voor 2010. Deze actie werd uiteraard veroordeeld door de rest van de internationale gemeenschap, maar dat maakt voor het Birmese regime weinig uit. Zolang zij kunnen rekenen op de steun van China, kunnen zij blijven doen wat zij willen.

En daar zijn nu ook nieuwe ontwikkelingen gaande. In de noordelijke staat van Birma, Shan State, zijn onlusten uitgebroken. Rebellen verzetten zich daar tegen het Birmese leger en de Chinese bevolking aldaar ontvlucht de regio en trekt naar China, met 10.000en tegelijk. China zit niet te wachten op vluchtelingen en de Chinese economische belangen in Shan State zijn aanzienlijk, die door de gevechten ook onderuit gehaald worden.
In Shan State zijn de lokale rebellen diep verweven met allerlei vormen van illegale handel, waaronder de opiumhandel, daarmee financieren zij hun verzet tegen het regime. Een van de rebellenleiders, Khun Sa, heeft jarenlang een prijs in Amerikaanse dollars op zijn hoofd gehad, omdat hij verantwoordelijk was voor een groot deel van de heroïne die naar de VS ging. Sinds de late jaren '80 is er min of meer vrede tussen de rebellen en de Birmese regering, waardoor ook de Birmese regering profiteert van de handel in opium. Khun Sa heeft bijvoorbeeld onder de bescherming van de Birmese regering zijn laatste levensjaren in Rangoon gewoond.
De Chinese belangen richting zich vooral op mijnbouw, houtkap en handelijk in zeldzame dieren, allemaal illegaal. Deze nieuwe onlusten verstoren de handel. Door deze onlusten kan Birma de belangrijke steun van China verspelen. Wanneer zij hun laatste invloedrijke bondgenoot kwijt zijn, kunnen zij waarschijnlijk niet langer hun regime in stand houden. Ook kunnen zij dan niet langer rekenen op ineffectieve druk van de internationale gemeenschap. Zou dit dan het begin van einde zijn voor het regime?

Aung San Suu Kyi
Aung San Suu Kyi
Recente opstand
Shan State

zaterdag 29 augustus 2009

De rest van het gezin

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

dinsdag 25 augustus 2009

Babypark

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

woensdag 19 augustus 2009

Nieuwe spruit

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

maandag 3 augustus 2009

Update

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

maandag 20 juli 2009

Coraline

Afgelopen zondagavond hadden Sander en ik een avondje vrij. Onze zoon bracht de nacht door bij zijn grootouders, waardoor wij de kans hadden om weer eens als jonge mensen tijd aan elkaar te besteden. We hebben daar meteen goed gebruik van gemaakt door lekker naar de bioscoop en uit eten te gaan. Misschien wel voor de laatste keer in hele lange tijd, want over een week of drie kunnen wij ons tweede kind verwachten.

We zijn naar de film "Coraline" geweest. Dit is een stop motion film naar een boek van Neil Gaiman. De regisseur was Henry Selick, die ook "Nightmare before Christmas" heeft gemaakt. Bekende stemmen waren van Dakota Fanning (War of the Worlds), Teri Hatcher (Tomorrow Never Dies) en Jennifer Saunders (Absolutely Fabulous, Shrek 2). Wij waren erg enthousiast over deze enge nachtmerrie-achtige film. Neil Gaiman staat altijd garant voor enge verhalen voor een jeugdig (maar geen kleine kinderen!) publiek, waarin bestaande verwachtingen op hun kop worden gezet.


Spoilers ahead!


Coraline woont met haar ouders in een vervallen appartementencomplex. Omdat haar ouders hard werken en weinig tijd hebben voor haar, voelt zij zich erg in de steek gelaten. Ook de andere huurders van het complex zijn vreemd en gaan op in hun eigen besognes, hoewel er wel al hints te zien zijn, dat zij allemaal weten dat er meer gaande is dan op het eerste oog lijkt.
Op een gegeven moment vindt Coraline een klein deurtje dat achter het behang is geplakt. Zij gaat deze deur door en beland in een ideale wereld, waar haar "andere ouders" wel tijd hebben voor haar. Vooral haar moeder is veranderd in een ideale liefdevolle moeder, die altijd lekker eten klaar heeft staan. Ook de "andere huurders" laten zich hier zien, en zij zijn nu een stuk vrolijker en toegankelijker en hebben meer tijd voor Coraline.
Alle fantasieën van de dromerige Coraline lijken uit te komen in deze nieuwere, betere, andere wereld. Maar er zijn ook sinistere hints, dat niet alles is wat het lijkt. Alle bewoners, ook de dieren, hebben knopen in plaats van ogen. Als Coraline aangeeft vaker en langer te willen blijven, wordt haar verteld dat zij dan haar ogen op moet geven en ook knopen moet gaan dragen. Dat schrikt haar zo af, dat zij besluit terug te keren naar haar eigen wereld. Maar dan blijkt dat de "andere moeder" ook in de echte wereld haar invloed kan doen gelden, zij heeft de ouders van Coraline ontvoerd.
Coraline gaat dan op een missie om haar ouders te redden en ook de zielen van eerder gestorven bezoekers van de andere wereld. Dan laat deze andere wereld zijn ware sinistere aard zien. Wat eerst schattig en een beetje eng leek, is uiteindelijk doodeng (schotse terriers met knopenoogjes blijken een soort vleermuishonden te zijn, getrainde muizen zijn eigenlijk vermomde ratten, klimplanten blijken vleesetende klimplanten, dat werk). Uiteindelijk lukt dat allemaal, keert iedereen terug naar de normale wereld en heeft Coraline meer vrede met de imperfecties van de echte wereld.

Net als de "Nightmare before Christmas" is "Coraline" geen film voor hele jonge kinderen. Het verhaal kent behoorlijk wat dromerige of nachtmerrie-achtige scenes. Vooral de latere scenes in de "andere wereld" waarbij Coraline bedreigd wordt door wezens die er uitzien als haar ouders zijn ronduit naar en eng. Maar alle details in de film waren prachtig vormgegeven, bijdragend aan de dromerige sfeer. Ik heb me enorm vermaakt en kan deze film aan iedereen aanraden.

zaterdag 18 juli 2009

Aung San Suu Kyi Vervolg

Een tijdje terug berichtte ik over Aung San Suu Kyi, de oppositieleidster van Birma die zich voor de rechtbank moet verantwoorden omdat zij tijdens haar huisarrest bezoek heeft ontvangen. Inmiddels is de rechtszaak geweest met verschillende keren uitstel. De rechtbank heeft nog steeds geen uitspraak gedaan. Iedere keer dat een uitspraak verwacht wordt, wordt het proces weer opgeschort. Ban Ki Moon, de secretaris generaal van de VN is al langs geweest in Birma, maar hij kreeg Aung San Suu Kyi ook niet te zien of te spreken.

Waarschijnlijk zijn de machthebbers bang voor een uitspraak van de rechtbank. Het kan zijn dat Aung San Suu Kyi wordt vrijgesproken, aangezien het de verantwoordelijkheid is van de machthebbers om haar op te sluiten, niet van Aung San Suu Kyi om zich te isoleren. Het kan ook zijn dat zij vrezen voor nieuwe rellen wanneer Aung San Suu Kyi wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf. En het kan ook zijn dat zij gewoon afwacht tot Aung San Suu Kyi vanwege haar verzwakte gezondheid overlijdt in de gevangenis waar zij momenteel verblijft.

De internationale gemeenschap probeert wel druk uit te oefenen op de machthebbers in Birma, maar zoals altijd heeft dat maar weinig effecht.

Ban Ki-Moon komt langs
Weer opgeschort
En ze gaan weer door

vrijdag 17 juli 2009

Klein vlekje

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

donderdag 28 mei 2009

Aung San Suu Kyi

De kranten stonden er de laatste dagen vol mee. Aung San Suu Kyi, de leidster van de Birmese oppositie stond op het punt om na jaren van huisarrest en een steeds slechter wordende gezondheid eindelijk vrijgelaten te worden. Maar net toen dat stond te gebeuren, zwom een man het meer over, naar haar huis. Aangezien de dictatoriale machthebbers het haar hadden verboden bezoek te ontvangen, grepen zij dit aan als een excuus om haar voor te berechten. Haar hangt nu een gevangenisstraf boven het hoofd. Dit zou de machthebbers goed uitkomen, aangezien zij dan geen rol van betekenis zouden kunnen spelen in de verkiezingen die in 2010 gepland staan.

Wat bezielde de man die haar bezocht? Is hij inderdaad niet meer dan een verwarde man die Aung San Suu Kyi wilde bezoeken? Of is hij daartoe aangezet door de militaire machthebbers die niets liever wilden dan een excuus om Aung San Suu Kyi langer vast te houden? Hebben bewakers rond het huis van Aung San Suu Kyi de man met opzet niet tegengehouden? Een verblijf in de gevangenis zal Aung San Suu Kyi met haar zwakke gezondheid waarschijnlijk niet overleven.

maar wat zal de junta over zich afroepen wanneer zij Aung San Suu Kyi straffen? Ondanks alle tijd die zij tot dusver doorbracht in gevangenschap, is zij nog steeds mateloos populair en weet zij nog steeds Birma in het oog van de wereld te houden.

Aung San Suu Kyi
Wie dan?

zondag 10 mei 2009

Poppenhuis

Zoals ik al eens eerder vertelde, kijk ik graag wat TV series. Momenteel ben ik verslingerd aan de serie Dollhouse (2009 - 2010).

Dollhouse is weer een TV serie van de maker Joss Whedon, de man die ons ook Buffy the Vampire Slayer, Angel en Firefly heeft gebracht. Verder zijn er belangrijke rollen voor Eliza Dushku (Buffy, Angel), Fran Kranz (The Village), Amy Acker (Angel) en Dichen Lachman.

Vooral Buffy maakte in haar tijd een verpletterende indruk. Een jong blond meisje heeft als geheime missie het doden van vampieren en ander occult gespuis. Hoe combineert zij dit met een leven als tienermeisje in de VS? Ze heeft vrienden, gaat naar school en heeft een familieleven.


Ook Firefly was een vreemde, nieuwe combinatie van Western en SF. Een groepje 'outlaws' zwerft door de ruimte, op zoek van klus naar klus. Hoewel ze beschikken over een ruimteschip dat de afstanden tussen planeten kan overbruggen, zijn de planeten zelf soms erg onderontwikkeld. Mensen leven met eenvoudige technologieën als paard en wagen.

Spoilers

Dollhouse is weer een vreemde serie, die futuristische elementen combineert met alledaagsheid. Aan de ene kant een sinistere multinationale corporatie (zijn er ook andere?) die mensen ontdoet van hun eigen persoonlijkheid door middel van onduidelijke electronische manipulatie. Deze mensen die ontdaan zijn van hun eigen persoonlijkheid, kunnen dan weer voorzien worden van een nieuwe persoonlijkheid, met een combinatie van allerlei gewenste eigenschappen en vaardigheden. Dit zijn de zogenaamde "Dolls".
Deze Dolls worden dan voor kortere of langere tijd verhuurd aan mensen die om de een of andere reden gezelschap willen van iemand met een bepaalde persoonlijkheid. Het kan dan gaan om ordinaire prostitutie (iemand wil de perfecte vriendin voor een aantal avonden) of een inbreker om een bepaald voorwerp te stelen.
Natuurlijk gaat er van alles mis. De technologie is nog zeer experimenteel. Het is onduidelijk in hoeverre de oorspronkelijke persoonlijkheid te wissen is, het is onduidelijk hoeveel van de "nieuwe" persoonlijkheden blijft hangen op termijn. Ook lijken bepaalde drugs en medicijnen onvermoede effecten te hebben. Confrontaties met mensen of situaties uit het verleden van de oorspronkelijke persoonlijkheden of de nieuwe persoonlijkheden lijken ook onvoorspelbare gevolgen te hebben.

Tot zover de futuristische aspecten. Er spelen ook vormen van conflict die we al kennen, zoals economische en politieke machtsspelletjes op allerlei niveau. De sinistere multinationale corporatie doet natuurlijk gewoon in mensenhandel. De dolls worden van de straat geplukt en min of meer gedwongen om hun persoonlijkheid op te geven en zich te onderwerpen aan de vreemde wensen van allerlei verschillende klanten, die niet altijd frisse plannen hebben. Dat is niets nieuws, in de wereld van mensenhandel gebeurt dit momenteel ook.
Ook zijn er allerlei krachten die meer willen weten over het Dollhouse, zoals de FBI en NSA. Maar wat hun doel dan weer is met deze kennis is onduidelijk. Willen zij orde en wetten handhaven en optreden tegen de misdaden die gepleegd worden door de Dollhouse? Of willen zij de geavanceerde technologie voor hun eigen sinistere doeleinden gebruiken? Spionnen of soldaten creeeren?

Om de spanning tot een kookpunt te laten stijgen is de allereerste doll, genaamd "Alpha" volledig doorgedraaid. De oorspronkelijke persoonlijkheid was al niet stabiel. Daarna heeft hij op de een of andere manier verschillende persoonlijkheden inzichzelf weten te verenigen. Toen dat eenmaal gelukt was, is hij (uiteraard) op een moorddadige queeste gegaan. Wie zal hem tegenhouden voor hij nieuwe slachtoffers maakt?!

De eerste serie van Dollhouse is nu net afgelopen. Het is nog de vraag of de serie een vervolg krijgt. Er zijn in elk geval genoeg aanknopingspunten om het verhaal verder te laten lopen. De serie is goed gemaakt. Het verhaal is spannend en naargeestig. Alle reden dus om te gaan kijken als je de kans krijgt.

Dollhouse

donderdag 7 mei 2009

Liefde werd trouw in de keukenhof

Vorige week vrijdag zijn twee goede vrienden van ons getrouwd en wij waren uitgenodigd! Dus die vrijdagmorgen vroeg onze zoon gedropt bij zijn grootouders in Baarn, waar hij een hele fijne dag heeft doorgebracht en wij reisden door naar Lisse, waar we een mooie dag vol gezelligheid tegemoet zouden gaan.

Helaas hebben we het burgelijk huwelijk moeten missen. De Keukenhof is een ontzettend populaire toeristische attractie en al op de snelweg kwamen we terecht in een file voor de afslag die ons naar Lisse zou brengen. We probeerden nog om te rijden via een andere afslag, maar daar bleek een weg te zijn opgebroken, zodat we alsnog in de file voor de Keukenhof terecht kwamen. Het was werkelijk ongelofelijk. We hebben anderhalf uur gedaan over een stukje dat normaal een minuut of 20 rijden is. Ik had me nooit gerealiseerd hoe ontzettend populair de Keukenhof is voor toeristen en hoeveel we er daarvan hebben in Nederland.

Uiteindelijk hebben we het burgelijk huwelijk overgeslagen, hebben we even snel in Lisse zelf wat gegeten en zijn we toen omgekeerd om naar de Sint Johannes de Doper Kerk in Rijnsaterswoude te gaan, waar een eucumenische viering van het huwelijk van onze vrienden zou zijn. Daar zagen we veel vrienden en bleken we niet de enigen te zijn die ons hadden vergist in de toestroom van toeristen naar Lisse.

Na de dienst was de drukte op de wegen deels afgenomen. Nu stonden de files allemaal de andere kant op, terwijl de eerste toeristen de Keukenhof alweer verlieten. Maar wij konden dit keer zonder problemen Kasteel Keukenhof bereiken. Dit Kasteel staat los van de bloembollententoonstelling. Het is een klein landhuisje in een mooi aangelegd park. In de warme lentezon konden wij het bruidspaar feliciteren en ons te goed doen aan heerlijke hapjes en drankjes.

Toen de receptie voorbij was, zijn Sander en ik naar de kust gereden, de Langevaarderslag, waar we een lekker hapje hebben gegeten. En daarna nog voor een kopje koffie langs bij de oma van Sander die ook in Lisse woont (vandaar dat we ons zo verbaasden over de files, die hadden we nooit eerder gezien).

De avond sloten we af met een feest in een van de bijgebouwen van het Kasteel Keukenhof, waar verschillende vrienden het bruidspaar even in het zonnetje zetten en waar wij nog veel interessante weetjes over het paar te horen kregen.

St. Johannes de Doper Kerk
Kasteel Keukenhof

dinsdag 5 mei 2009

Leemkuil

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

zondag 22 maart 2009

Minivakantie

Sander en ik zijn net terug uit Texel, waar we even een lang weekeinde hebben genoten van het frisse Texels lenteweer, bier, schapenvlees, schapenkaas en mooie natuur.

Ik geniet van de zon, wanneer we Texel verlaten.



Omdat we al weer twaalf jaar samen waren, besloten we er even een lang weekeinde tussenuit te gaan en helemaal tot rust te komen. Onze zoon hebben we bij mijn ouders achtergelaten, waar hij het ook naar zijn zin heeft gehad.
Op Texel hebben we in een een huisje van Landal gezeten, nadat we in Duitsland ook al zulke goede ervaringen met ze hadden gehad. Sander heeft zelfs zijn zin doorgezet en een extra luxe huisje geboekt. En dat hebben we geweten, een huisje met vloerverwarming, open haard, stoomcabine, sauna, afwasmachine en TV op elke slaapkamer. Het was wel even slikken om deze luxe op te geven toen we weer naar huis moesten.

Woonkamer, met open haard en een spelletje Agricola.


Verder hebben we genoten van het heerlijke weer en de mooie natuur van Texel, we hebben lang gewandeld in het gebied van de Muy en de Slufter, tussen De Koog en Cocksdorp. Dat zijn gebieden waar de noordzee nog regelmatig tot achter de duinen stroomt en zo een woest, vlak landschap creert waar veel planten groeien en vogels op zoek gaan naar voedsel. Het was een erg lange wandeling, maar de moeite wel waard. Het deed me erg denken aan de Camargue in zuid Frankrijk, waar we ook eens zijn geweest.

De Muy op Texel.
De Camargue bij Saintes Maries de la Mer, Frankrijk.

Tot slot kan ik iedereen ook de Texelse delicatessen aanraden, als Texels lamsvlees, Texelse schapenkaas en Texelse citroenkwarktaart. We hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheid om lekker zonder kind uit eten te gaan en lekker rustig te genieten van het eten, zonder op te hoeven letten of de kleine man niet van zijn stoeltje glijdt of verveelt raakt. Twee restaurants die ik zonder meer kan aanraden zijn Taj Mahal in de Koog, prima Indiaas eten in een eenvoudig restaurant, en De Smulpot, eenvoudige en complexere maaltijden perfect klaargemaakt, begeleid door fantastische bediening.