Translate

dinsdag 29 april 2014

Het is echt heel vroeg

Lupine

In een vorige post zei ik het al, de lente komt vroeg dit jaar, maar het is ook echt waar. De natuur loopt ongeveer een maand voor op de lente van vorig jaar. En ik zie dat ook in mijn eigen tuin. De bolletjes waren er al vroeg bij, maar nu staat ook de Lupine enorm te bloeien. Alleen die in de achtertuin helaas, de prachtige lupines uit de voortuin hebben het deze winter toch opgegeven. Het verplanten zal ze teveel zijn geweest.
Gelukkig komen er wel zaailingen op, maar die zullen dit jaar toch niet bloeien ben ik bang.

De tuinbonen
Dit jaar heb ik ook tuinbonen gezaaid in de moestuin en met opzet gekozen voor tuinbonen met opvallende rode bloesems. Ze doen het al heel goed en ik hoop later in de zomer lekker veel tuinbonen te kunnen eten.

zondag 27 april 2014

Broodprobeersel

Op het blog van vriendin +F stond laatst een verwijzing naar weer een ander blog met een recept voor een noten- & zadenbrood, dat volgens de claims het leven van de eter zou veranderen. Nou kan mijn leven natuurlijk altijd beter en als een noten- & zadenbrood daarbij gaat helpen, zeg ik daar geen nee tegen.
Dus afgelopen vrijdag heb ik er een slag naar geslagen.

Ik moet zeggen, de smaak van de noten en zaden zijn heerlijk, maar het is een beetje vreemd om geen meel en gist (of bakpoeder) te gebruiken. Het alternatief om de boel te binden is vlozaad of Psyllium, dat heel veel vocht opneemt en zo de rest bij elkaar houdt. Het geeft wel een wat andere structuur dan meel en dat is even wennen, het is wat meer rubberig. Maar de heerlijke smaakjes van alle noten en zaadjes maakt een hoop goed. Het brood vult enorm en na een of twee kleine sneetjes met een beetje boter, honing, of helemaal niets, hoef ik ook niets anders meer.

Ingrediënten

135gr zonnebloemzaadjes (ik had niet genoeg zonnebloemzaad en vulde aan met pijnboompitten)
90gr lijnzaad (ik gebruikte gebroken lijnzaad, dat ik toch al in huis had)
65gr hazelnoten of amandelen (hazelnoot in mijn geval)
145gr havervlokken
2 eetlepels chiazaad
4 (afgestreken) eetlepels psyllium zaadjes (of 3 (afgestreken) eetlepels als je poeder gebruikt)
1 theelepel zout
1 eetlepel maple syrup (ik gebruikte honing)
3 (afgestreken) eetlepel kokosolie of ghee (ik gebruikte kokosolie, die ik oploste in het warme
350ml water

Bereiding

1. Meng alle droge ingrediënten in een kom (of direct in de bakvorm). Meng de maple syrup, olie en water in de maatbeker. Doe dat bij de droge ingrediënten en meng goed, tot je een heel dik, plakkerig deeg krijgt (eventueel een klein beetje meer water toevoegen). Stort dit in de definitieve bakvorm en strijk glad. laat buiten de koelkast rusten voor tenminste 2 uur, maar langer mag ook.
2. Verwarm de oven voor op 175°C.
3. Plaats de bakvorm in het midden van de oven en bak ca. 20 minuten. Verwijder dan het brood uit de bakvorm en bak nog eens ca. 35 minuten in de oven. het brood is klaar wanneer het hol klinkt, als je erop klopt. Pas aansnijden wanneer het volledig is afgekoeld.

Erg lekker, maar verandert nou niet echt mijn leven.  Het is wel heel makkelijk en smakelijk om te maken en ook nogal vergevingsgezind wanneer je wil varieren met het recept. Er kunnen allerlei andere nootjes en zaadjes gebruikt worden. Zo houd ik ook veel van walnoten. En ik voeg ook graag rozijn of cranberries toe aan dit soort recepten. Dus dit komt zeker op herhaling.
Het vlozaad heb ik gekocht bij de Natuurdrogist in Nijmegen, een flinke pot, voor een flink bedrag. Maar de pot is groot en het vlozaad gaat lang mee. Dus dat komt wel goed. 

zaterdag 26 april 2014

Elvira

Mijn oudste dochter gaat natuurlijk alweer een tijdje mee en mensen hebben me wel eens gevraagd waarom we voor deze naam gekozen hebben. Het is naar een karakter uit de roman The Monk. En we weten natuurlijk ook van een andere, beroemde Elvira, hoewel dat enigszins van voor onze tijd is.


Maar +Sander sprak laatst met iemand die een heel andere connotatie bij de naam Elvira had, nog veel verder van voor onze tijd. Er blijkt een film te zijn, Elvira Madigan (1967), die gaat over een meisje uit het circus, dat een affaire krijgt met een oudere, getrouwde luitenant. Samen ontvluchten zij de knellende banden van de samenleving. Maar hun affaire leidt tot drama, wanneer hun geld opraakt. Zij plegen samen zelfmoord.

De film is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Elvira was de artiesten naam van Hedvig, die een affaire kreeg met de 15 jaar oudere, adelijke, getrouwde (en vader van twee kinderen) luitenant uit de Zweedse Cavalerie. Uiteindelijk liepen zij met elkaar weg, maar na korte tijd was het geld op, waarna hij haar doodschoot en daarna zichzelf. Hun lichamen zijn niet ver daarvandaan begraven.

Ik was erg verbaasd om te lezen dat hun graven een soort bedevaartsoord voor toeristen en verliefde stelletjes is geworden. Ik kreeg een beetje de kriebels van een man die een affaire begint met iemand die 15 jaar jonger is, zijn eigen gezin in de steek laat en wanneer de realiteit aan komt kloppen, besluit om zijn veel jongere minnares over de kling te jagen en daarna zichzelf. Dit soort dingen gebeurt natuurlijk, maar ik zie niet in waarom dat een goed voorbeeld voor verliefde stellen zou moeten zijn.

Als ik de kans nog eens krijg, zou ik de film nog wel eens willen zien.

donderdag 24 april 2014

Paasweekeinde

Deze post is verplaatst naar Jennifers G
ezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

maandag 21 april 2014

Een fatsoenlijke tuin

Oud hout, uit 2011.
Vorig weekeinde kreeg ik het op mijn heupen en besloot dat er iets in de tuin moest gebeuren. Er is in de afgelopen jaren natuurlijk al heel veel gebeurd, maar ik was nog niet tevreden. We hebben heel veel hout in de tuin liggen. Het meeste is nog over van toen wij in 2011 de achtertuin onder handen namen en heel, heel, heel veel bomen en struiken hebben omgezaagd en uitgegraven. In de loop der tijd hebben we veel daarvan natuurlijk opgestookt in de open haard en in de vuurkorf, maar we haalden ook wel eens wat nieuw hout binnen, wanneer de gemeente Heumen weer flink in het openbaar groen had gesnoeid. Afgelopen lente deden ze dat weer en er lag eigenlijk weer een flinke stapel hout in de tuin.

Nieuw hout, uit de gemeente Heumen.
Ik had er genoeg van, dus ik heb +Sander aan het werk gezet om de takken en stammen klein te zagen. Maar dat hielp niet voldoende. Dus toen heb ik Sander op een zondagmorgen naar de Praxis gejaagd om daar een houtopslagmeubel te kopen. Die waren net in de aanbieding en zouden ervoor zorgen dat het hout onder een afdakje lag en niet langer op de grond, waardoor beestjes ook wat minder kans kregen.

Onze dochter kan nog flink wat hout verplaatsen!
Terwijl hij en onze zoon daar druk mee waren, heb ik mijn dochter geprest om met mij de houtstapel te verplaatsen. Een zware klus, waarbij we ook nog allerlei interessante biologische lessen leerden over slakken (die zeggen "splet" wanneer je het stammetje laat vallen, waar ze op slapen), duizendpoten, spinnen en wormen. En pissebedden. Maar we kregen het opgeruimd.

Soms leek het of we het probleem alleen maar verplaatsten.
Toen ben ik nog een tijd met Sander in de weer geweest om het meubel daadwerkelijk op te bouwen. Nog een hele klus. Het was toch niet zo mooi ontworpen als de IKEA kasten waar we meer ervaring mee hebben. Maar met brute kracht en een grote boormachine kwamen we een heel eind. Toen moest de plek waar al drie jaar hout vredig lag te rotten en kleine beestjes met te veel of juist veel te weinig pootjes een ingewikkelde beschaving hadden opgebouwd, schoongemaakt worden. Dat deed ik met een emmer water en een fles huishoudazijn. En dat werkte heel goed.

Stoere mannen leggen al het hout weer terug.
De kast op zijn plek gezet, al het hout erin. Bleken we uiteindelijk nog een te kleine kast gekocht te hebben. Dus er ligt nog wat hout naast. Maar dat branden we wel op. En alles weer op zijn plek. En de tuin is weer iets mooier en netter.

Ik ben heel tevreden.

zaterdag 19 april 2014

Pendragon XV - Naar Oxford II

Dit is voorlopig even de laatste Pendragon-sessie. +Sander en ik verwachten binnenkort ons derde kind en laat opblijven om te rollenspelen, valt mij steeds zwaarder. Dus we stoppen er even mee en over een tijdje gaan wij weer verder waar we gebleven zijn. 

De vorige keer gingen de ridders op missie naar Oxford, een onbeduidende jongeman wilde daar een school stichten. Maar onderweg kwamen zij in conflict met een stel roofridders, die het Graafschap Rydychan hadden geroofd van de rechtmatige heerser, de Gravin van Rydychan, die het graafschap beheerde voor haar jonge zoon. 
Sir Eliot is de gijzelaar van de kwade broers Beleus en Bege, terwijl de ridders Gilbert en Ignaeus vastzitting in de vesting van Wallingford. Ridder Bavo is inmiddels gestorven in de strijd. 


Pendragon Pagina
Geschiedenis tot nu toe
Benno van Steeple Langford
Bellias van Winterbourne Gunnet (Afwezig)
Caulas van Tisbury
Eliot van Burcombe
Gilbert van Berwick St James
Ignaeus Livius van Broughton

Mei 495, Tisbury

Sir Caulas van Tisbury ontvangt een rapport van zijn troupe van muzikanten, de Spears & Roses. Zij vertellen hem dat er problemen zijn in Rydychan. De rechtmatig heerseres is ontdaan van haar bezittingen, roofridders maken er nu de dienst uit en het is juist in dat gebied dat zijn vrienden uit Salisbury rondreizen. Sir Caulas besluit om samen met zijn schildknaap, David zoon van Moses de Steward, een kijkje te nemen in Rydychan. Hij laat bericht achter bij zijn Steward Moses dat wanneer hij niet snel terugkeert, hij bericht moet zenden naar Vrouwe Ellen. 
Sir Caulas van Tisbury

Sir Caulas trekt zonder veel problemen op naar Wallingford. Wanneer hij langs Uffington komt, hoort hij daar het tragisch verhaal van de Gravin van Rydychan. Ook hoort hij dan voor het eerst iets van zijn mede-ridders. Ook zij zijn door Uffington gekomen en op weg gegaan naar Wallingford. 
op weg naar Wallingford treft Sir Caulas ook een stel vluchtende boertjes. Deze kunnen hem vertellen dat Wallingford momenteel belegerd wordt door de ridders Beleus en Bege en dat er problemen zijn. Maar meer weten ze ook niet. Ze weten wel wat het betekent wanneer de ridders ruzie maken. Dan sterven de boertjes. Vandaar dat ze vluchten. 
Voorzichtig trekt Sir Caulas verder. Hij zit dan Wallingford liggen en het leger van de twee roofridders, bestaand uit zeker 40 ridders met hun ondergeschikte manschappen. Ook worden er al blijdes gebouwd om de muren van Wallingford te slopen. Het ziet er slecht uit voor de belegerden. 

Sir Caulas besluit dat hij in zijn eentje weinig uit kan richten. Hij keert om en rijdt zo snel hij kan terug naar Sarum om daar Vrouwe Adwen van Burcombe in te lichten en samen met haar naar Vrouwe Ellen te gaan. De ridders van Salisbury moeten ontzet worden! Vrouwe Ellen stemt erin toe dat Sir Caulas met en klein leger van Salisbury ridders op pad mag om de ridders uit Wallingford te ontzetten. Hij neemt in elk geval de ridders uit de lenen van Burcombe, Codford, Stockton, StaplefordShrewtonPitton en Cholderton. Ook uit de andere lenen voegen zich ridders bij hem. Sir Caulas voert op deze manier geen onaanzienlijk legertje aan van ongeveer 20 ridders en hun aanhang aan. Vrouwe Adwen stond erop om mee te gaan. Zij kan niet toekijken hoe haar man wegkwijnt in gevangenschap en wil helpen hem te bevrijden. 


Juni, Wallingford, Rydychan

In Wallingford laten de belegerden zich ook niet onbetuigd. Sir Benno, de oom van de overleden Sir Bavo, blijkt naast snoeven nog andere onvermoedde capaciteiten te hebben. van een oud hemelbed, een stel gargoyles en wat verhit zand knutselt hij ook een blijde in elkaar, waarmee hij de belegeraars kan bestoken met gloeiend heet zand, dat overal terecht komt. 

Wanneer Sir Caulas voor de tweede maal aankomt in Rydychan, neemt hij de rol van Battle Commander op zich, en trekt op tegen de ridders Beleus en Bege. Hij voert een verrassingsaanval uit op hun stellingen en hij hoopt dat door het element van verrassing en het feit dat hij hen in de rug aanvalt ervoor zal zorgen dat hij de strijd kan winnen, ondanks dat hij en zijn manschappen veruit in de minderheid zijn. 
Vanuit Wallingford is op de komst van Sir Caulas gehoopt en de ridders hielden zich klaar voor een uitval. Nu zij de Salisbury ridders zien aanvallen, maken zij zich ook klaar voor een aanval. Zij weten ongeveer 10 ridders te paard te krijgen. Het zijn Sir Benno, Sir Gilbert en Sir Ignaeus, samen met een aantal ridders die gevangen werden gehouden in de kerkers door de oudste roofridder, Basile.
Sir Eliot van Burcombe

Sir Eliot is nog steeds een gijzelaar, diep in het vijandelijke kamp. Hij hoort het rumoer van het gevecht. Hij heeft zijn woord gegeven als ridder om zich over te geven. Maar toch probeert hij met hulp van een kamp-volgster/ verpleegster Beppie om zijn maliënkolder aan te trekken, voor het geval dat...(flirting succes).
Sir Caulas is zeer geïnspireerd door het idee zijn ridder-broeders te steunen en te bevrijden en hij slaat de ene ridder na de andere neer. Het wordt ook duidelijk dat de roofridders eigenlijk niet echt een plan hadden met het geroofde gebied. Hun ridders zijn er nog steeds slecht aan toe, mager en met verouderde, slecht onderhouden materialen.
Sir Benno wordt al een dagje ouder en beperkt zich tot het doden van voetvolk. Maar ook hij wordt af en toe geconfronteerd door een echte ridder en dan heeft hij het er zwaar mee om keer op keer zijn zwaard op te tillen. 

Dan rijdt Sir Beleus naar voren. Hij is woedend over de dood van zijn oudste broer en probeert hem te wreken (Passion love family). Hij slaat Sir Ignaeus bewusteloos en rijdt door naar Sir Gilbert. Sir Gilbert is ook overmand door emoties, nu hij Sir Caulas weer ziet (passion loyalty) en hij weet Beleus te doden.
De laatste roofridder ziet dat het tij van het gevecht zich tegen hem keert. Hij vlucht met zijn manschappen, om zich in Oxford te kunnen verschansen. Maar Sir Caulas is te snel en hij doodt de laffe roofridder terwijl deze probeert te vluchten. 

Dan vindt een blijde hereniging plaats. Sir Eliot wordt herenigd met zijn Vrouwe Adwen en zij zijn blij elkaar weer te zien. Sir Eliot probeert heel discreet om de kampvolgster Beppie naar Sir Gilbert toe te leiden, maar beiden zien daar weinig brood in. Ook de ridders zijn blij elkaar weer te treffen, hoewel het verdriet over de dood van Sir Bavo overheerst. 
De ridders reizen verder naar Oxford om de jonge Pertoines daar te installeren met zijn school. De ridders realiseren zich ook dat zij misschien via deze school ook meer roem kunnen vergaren. Zij zeggen elk een bedrag toe aan de jonge Pertoines om te besteden aan de bouw van de school. Sir Ignaeus zegt 20 pond toe, en wil dan graag zien dat er aandacht wordt besteed aan het kennen van de Romeinse wetten. Sir Eliot zegt zelf 25 pond toe. Sir Caulas wil niet onderdoen voor Sir Eliot en zegt 30 pond toe. Sir Gilbert wil ook meedoen, maar heeft weinig geld en zegt 6 pond toe. Sir Benno heeft geen enkel zicht op zijn financiën, maar zegt zonder blikken of blozen 20 pond toe, voor onderwijs in de Rethorica. 


Uffington, Rydychan

De groep ridders brengt verslag uit aan de Gravin van Rydychan. Zij is zeer blij met de dood van de roofridders en is van plan om Rydychan weer te zullen besturen in naam van haar oudste zoon. Uit dank geeft zij iedere ridder een landgoed in Rydychan om te besturen. 
Sir Benno ontvangt het leen van Botley, Sir Caulas ontvangt het leen van Cumnor, Sir Eliot ontvangt het leen van Wolvercote, Sir Gilbert ontvangt het leen van Yarnton en Sir Ignaeus ontvangt het leen van Begbroke. Al deze landgoederen liggen zeer dichtbij het dorpje Oxford en de ridders krijgen dan ook expliciet de opdracht om het dorpje en de beginnende school te beschermen in naam van de Gravin, tegen alle mogelijke roofridders en andere gevaren. 

Winterphase 495/ 496

Tijdens deze winter keert Sir Benno terug naar Steeple Langford om daar orde op zaken te stellen. Hij werpt zich op als voogd en regent voor zijn zeer jonge achterneef, Benno zoon van Bradwen. Het zal de kleine Benno zijn die op termijn zal heersen over Steeple Langford. Tenzij de grote Benno natuurlijk nog voor legitiem, erkend nageslacht zorgt. 
Het weer in Salisbury is zeer goed dit jaar en Sir Benno kan door het leven als een zeer rijk ridder. Het nieuws dat ook zijn laatste jonge neef, Brandaan, in het klooster is gestorven, komt hard aan bij Sir Benno. 
Sir Benno van Steeple Langford

Sir Gilbert heeft ook veel geluk met zijn oogst. Hij kan ook als zeer rijke ridder door het leven. Hij besluit om eindelijk maar eens te trouwen. Eerst laat hij zijn ook vallen op Vrouwe Bertha van Steeple Langford, die al lang op Berwick St. James woont. Maar zijn twee oudere broers waren ook met haar getrouwd en die zijn nu beiden dood. Hij is toch enigszins huiverig en huwt daarom met de oudere Indeg van Sarum. Zij neemt nog een aantal landgoederen met zich mee. De lenen van Aughton en Chicksgrove zijn eigendom van Vrouwe Indeg en haar echtgenoot en worden bestuurd door juniore ridders. Maar zij heeft tot haar dood ook nog het vruchtgebruik van de lenen Fittleton, Middle Wallop en Nether Wallop. Hiermee is Sir Gilbert ook een Banneret geworden, een ridder met wat meer aanzien in de schaal der dingen.
De moeder van Sir Gilbert blijft enorm vruchtbaar en krijgt samen met Elias van Burcombe weer een zoon, Godfried. Het is een tikje verontrustend dat al haar zoons uit haar eerste huwelijk een voor een overlijden en dat zij haar zoons uit haar tweede huwelijk naar hen vernoemd.  

Sir Caulas kan ook als zeer rijke ridder door het leven gaan deze winter. Zijn vrouw Elaine schenkt hem een dochter, Clare. Gek genoeg wordt zijn zuster, Weduwe van Sir Marcus Livius, ervan verdacht dat zij een moordenares is. Het is een beetje onduidelijk wie zij vermoord zou moeten hebben. Haar man Marcus is gestorven in de slag bij Lindsey. De jonge Pellogres, zoon van Caulas, is natuurlijk ook te vroeg gestorven. 

Sir Eliot kan ook door het leven als zeer rijke ridder na deze succesvolle winter. Zijn vrouw baart weer een kind, een dochter Esther ditmaal.