Translate

zaterdag 22 november 2008

Wall-E

Afgelopen dinsdag waren Sander en ik alweer drie jaar getrouwd. Toen konden we er niet bij stilstaan, maar vrijdag hebben we een dagje vrijgenomen, onze zoon naar de opvang gestuurd en de dag gezellig samen doorgebracht.
Sander wilde al een tijdje naar de film Wall-E, maar dat is er niet van gekomen. Vrijdag zagen we hem als DVD in de winkel liggen en in een bui van decadentie hebben we hem meteen aangeschaft en bekeken. Wall-E is gemaakt door Pixar, en is van regisseur Andrew Stanton (Finding Nemo).


Wall-E is een wat vreemde film. (Spoilers ahead)


Het gaat over de aarde, die volledig gestikt is in het eigen afval. De scenes die dit in beeld brengen zijn intimiderend. De enige levende wezens zijn kakkerlakken. Verder is er nog een robotje over, Wall-E, die eenzaam en alleen, zijn taak van het verwerken van afval blijft uitvoeren. Op een dag vindt hij een klein plantje en hij neemt het mee naar zijn woning.
De mensen zijn de aarde echter niet vergeten. Af en toe sturen zij EVE robots om op zoek te gaan naar tekenen van herstel. EVE vindt Wall-E, en het plantje dat hij bewaard heeft. Onmiddellijk neemt zij het plantje in beslag en wacht totdat zij weer wordt opgehaald. Dan wordt de film wat vreemd. Wall-E is verliefd geworden op EVE. Nu zij min of meer comateus is, besluit hij om met haar op pad te gaan. Hoewel het allemaal in schattige en nette blijft, is het toch wat vreemd om te zien hoe iemand die zich niet kan verweren op allemaal "date"achtige activiteiten wordt genomen.
Na verloop van tijd wordt EVE weer opgehaald en Wall-E gaat met haar mee naar het ruimteschip Axiom, waar de nazaten van de mensen leven, die de aarde ontvlucht zijn. Deze zijn volledig gedegenereerd door hun decadente levensstijl. Door het gebrek aan zwaartekracht zijn ze verzwakt en dik geworden en kunnen zij zonder robots niet meer lopen. Werk hoeven zij ook niet te verrichten en zij hebben geen idee meer waar hun eten vandaan komt. Dit gaf een bijzonder verontrustend beeld van de toekomst voor mij.
Uiteraard bleken de robots ook een dubbele agenda te hebben. De laatste vertrekkende mensen hadden besloten dat het redden van de aarde niet meer mogelijk was. Mensen zouden nooit meer terug mogen keren. Maar de komst van Wall-E en het plantje geven de mensen weer nieuwe hoop en inspiratie. Uiteindelijk keert de mensheid terug naar de aarde, waar het nog steeds een bende is, maar met de intentie om het weer op te knappen.

Al met al vond ik Wall-E een goedgemaakte en leuk film, maar de verontrustende boodschappen vond ik vreemd om te zien in een familie-film. Dankzij verregaande consumptiedrift is de aarde daadwerkelijk opgebruikt. De mensheid heeft de sterk vervuilde aarde achter zich gelaten, maar heeft daar niets van geleerd. In hun lusthof tussen de sterren zijn zij op de oude voet doorgegaan. Daardoor zijn mensen ongezond dik geworden, hebben zij nauwelijks betekenisvolle contacten met elkaar of met de wereld om hen heen. Hun cultuur en activiteiten worden hen voorgeschoteld door robots, die uiteindelijk niet het beste met hen voorhebben.

Ik begin later een moestuin, zodat onze zoon tenminste weet waar zijn eten vandaan komt.

zaterdag 1 november 2008

Familiedagen

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

donderdag 16 oktober 2008

Vakantie - Aflevering 2 - Agricola

Het laatste wat we tijdens onze vakantie hebben gedaan, is een exemplaar van het nieuwe spel Agricola kopen. Sander en ik zijn dol op het spelen van bordspelletjes. Een tijdje geleden werd ik door een vriend gewezen op het spel Agricola, wat hij dacht dat ik wel leuk zou vinden.


Het was toen nog alleen in het Duits te krijgen, en ik heb een keer of twee de Duitse versie gespeeld. Dat was erg leuk, maar het Duits gaf me behoorlijk wat problemen. Maar sinds deze zomer is er ook een Nederlandse versie van het spel.
Agricola is een spel waarbij je een boerenfamilie bent. Je hebt een aantal gezinsleden en een huisje en een stukje grond. Het is de bedoeling dat je grond weet te ontwikkelen tot een bloeiend boerenbedrijf. Je kunt meer gezinsleden krijgen, je kunt je huis uitbreiden, je kunt akkers aanleggen, weiden aanleggen, stallen bouwen of een carriere naast je boerenbedrijf beginnen. Hoe groter en diverser je boerenbedrijf is op het einde, hoe meer punten je krijgt.
Een belangrijk en soms moeilijk onderdeel van je bedrijfsvoering is al je gezinsleden te eten geven. Wanneer je dat niet lukt, moeten ze uit bedelen. En die schaamte is zo groot, dat dat je score zal beïnvloeden. Gek genoeg sterven de gezinsleden nooit van de honger.
Een ander belangrijk onderdeel is het kopen van gereedschappen en instrumenten om je boerenbedrijf efficienter te maken. Je kan een ronde lang krom liggen, botje bij botje leggen en dan een riek of een aardappelpoter komen.
Net als Serenissima is het een leuk en aanschouwelijk spel, waarin meteen duidelijk wordt wat je doet en welke gevolgen dat kan hebben.
Sander en ik hebben het met veel plezier gespeeld en ik hoop dat ik het nog vaak met vrienden kan spelen.
Agricola
Wat anderen vinden

vrijdag 10 oktober 2008

Vakantie - Deel 2 - Aflevering 1

Sander en ik hebben ook nog een week doorgebracht in Nijmegen terwijl ons klein kereltje naar de opvang ging. Het was heel erg lekker om ook weer eens wat tijd met elkaar en in ons huisje door te brengen.

Ik voel me erg decadent

Één dag hebben we besteed aan het bezoeken van een mooie tentoonstelling in het Valkhof Museum. De titel was "Luxe en Decadentie aan de Romeinse Goudkust". Het was een vervolg op de tentoonstelling "De laatste dagen van Herculaneum" Die hebben Sander en ik lang geleden ook eens bezocht. Maar de tentoonstelling past ook in het Luxe en Decadentie themajaar dat de gemeente Nijmegen in 2008 heeft. Dus er zijn in verschillende musea tentoonstellingen over luxe en decadentie dit jaar. Ook in het Architectuur Centrum Nijmegen is een expositie te zien over de zucht naar het schone in Dubai.
De tentoonstelling in het Valkhof Museum was werkelijk de moeite waard. Er werden erg mooie stukken tentoongesteld, zoals beelden, wandschilderingen, meubels, sieraden en servies en aan alles was te zien hoe het tweeduizend jaar geleden echt luxe artikelen moeten zijn geweest, alleen weggelegd voor de allerrijksten. Al deze luxe werd ook gecontrasteerd met de meningen van verschillende Romeinse denkers over deze periode, de verspilling van goederen, geld en arbeidskrachten en de zinloosheid van veel luxe en ondernemingen.
Het viel mij ook op welke parallellen er met de hedendaagse wereld zijn te trekken. Sommige Romeinen hielden vissen als huisdieren en versierden deze ook met de duurste sieraden, net zoals mensen tegenwoordig nog hun huisdieren kleren, manicures of sieraden opdringen. Ook de vernietiging van het leefmilieu, zodat een paar mensen in luxe konden leven werd toen ook al als een zeer onwenselijke ontwikkeling gezien. Veel rijke Romeinen lieten grote villa's bouwen aan de golf van Napels, waar ook goede landbouwgrond te vinden was. Voor het plezier van enkelen werd dan het dagelijks voedsel van velen bedreigd. Ook dat kunnen we tegenwoordig terugzien.
Al met al een leuke en intrigerende tentoonstelling, ik kan iedereen aanraden een bezoekje te brengen. Tot 4 januari is alles te bezichtigen, dus grijp je kans.

Leven aan de Romeinse goudkust
De zucht naar het schone in Dubai
Beleef de luxe van Nijmegen

woensdag 8 oktober 2008

Vakantie - Aflevering 4 - Kastel - Staadt

We hebben nog meer gewandeld tijdens onze vakantie. Ook bij het dorpje Kastel - Staadt langs het Felsenpad, waar veel bizarre rotspartijen te zien zouden zijn. We hebben het geweten. Het was een korte maar uitputtende wandelings langs een berg bij de Saar. Door weer en wind zijn rotspartijen bloot komen te liggen.

De bizarre rotspartijen

Het dorpje Kastel is ook al vrij oud. Omdat de berg waar het op ligt door de vele rotspartijen moeilijk benaderbaar is, heeft het altijd gegolden als een onneembaar fort. Waarschijnlijk ver voor de Christelijke jaartelling was er hier al bewoning. Het is in elk geval zeker dat er een Romeins fort heeft gestaan. Het was een prachtige wandeling die we gemaakt hebben. De natuur was overdonderdend mooi, het weer warm en zonnig, de rotsformaties bizar en indrukwekkend.
Het lijkt wel Feralas
Tijdens de wandeling kwamen we ook nog langs deze grotkapel. Hij is opgericht door een dankbare soldaat die tijdens de tweede wereldoorlog gevangen werd genomen en naar huis, Kastel - Staadt wilde terugkeren. Door de inmenging van de Maagd Maria werd dit werkelijkheid en uit dank heeft hij voor haar hier een kapel ingericht. Naar alle waarschijnlijkheid was deze lokatie in de oudheid al een plek waar mensen offergaven achterlieten voor deze of gene goede geest of godheid.

De Mariagrot

Na afloop van de wandeling was het al erg laat en besloten we om in Saarburg zelf een hapje te eten in plaats van zelf te koken. Na alle inspanningen smaakte het ons uitstekend en het was meteen ook een leuke afsluiting van de vakantie.

Een laatste hapje

Meer over Kastel - Staadt

woensdag 1 oktober 2008

Vakantie - Aflevering 3 - Taben Rodt

We hebben tijdens onze vakantie ook veel gewandeld door het prachtige landschap van de Saarvallei. De Saar, een zijrivier van de Moezel, stroomt door een heuvelachtig landschap. Op de zuidelijke hellingen van de heuvels wordt wijn verbouwd (die erg lekker is!). Op de noordelijke hellingen valt te weinig zon en groeien bomen in dichte bossen. Op de toppen van de heuvels staan vaak plukjes bomen of zijn er boomgaarden te vinden, vooral van appels.

Een klaverakker op de top van een heuvel.


Een middag hebben we gewandeld nabij het dorpje Taben - Rodt. Dit is een heel klein dorpje ten zuiden van Saarburg aan de Saar. De wandeling die we wilden volgen, liep helaas op niets uit, maar we hebben een andere gevolgd die ons ook langs allerlei leuk plekjes voerde. Onze zoon ging mee in de rugdrager en hij keek zijn ogen uit.

Op het einde van de wandeling kwamen we langs de Michaelskapel. Deze is gebouwd op een rotspunt uitkijkend over de Saar. Het verhaal gaat dat deze kapel is gebouwd door een dankbare ridder, die op dit punt werd achtervolgd door vijanden en met paard en al van de rotspunt sprong, in de Saar belandde en het overleefde. Uit dankbaarheid voor deze goddelijke voorzienigheid, bouwde hij later een kapel op dezelfde plek. De hoefafdrukken van deze enorme sprong moeten nog te zien zijn in de rotsen bij de kapel. Wij zagen niets, behalve een prachtig uitzicht over de Saar.

De kapel

Het uizicht bij de kapel, met de Saar in de diepte.

En als je naar het plaatje hierboven kijkt, probeer je dan in te denken hoe je nog wat hoger staat, want je zit op de rug van een machtig strijdros. De vijanden in je rug, je geeft je paard de sporen en valt naar de ruisende diepte en waarschijnlijk je dood. De val is zo lang dat je je nog af kunt vragen of je in het donker wel de rivier zult halen, of dat je op de oever te pletter zult slaan.
Over de Michaelskapel

dinsdag 30 september 2008

Vakantie - Aflevering 2 - Triër

Tijdens onze vakantie hebben we ook een bezoekje gebracht aan de oudste Duitse stad, Triër. De stad staat bekend om zijn overblijfselen uit de Romeinse tijd, het oude stadscentrum en de vele wijnstokken in de stad zelf. Naar alle waarschijnlijkheid is het sinds de stichting zeer lange tijd de belangrijkste en grootste stad ten noorden van de Alpen geweest. Triër was de hoofdstad van de Romeinse provincie Belgica en een tijdlang ook (deel)hoofdstad van het Romeinse Rijk.
De Porta Nigra in Triër, groots en zwart.
Triër is gesticht door de Romeinen in de eerste eeuw na Christus, Augusta Trevorum, naar de lokale stam van de Treveri. Maar er zijn ook aanwijzingen, dat er eerder al een nederzetting was. Een van de belangrijkste overblijfselen uit die tijd is de Porta Nigra, de Zwarte Poort die toegang gaf tot de stad. We waren ervan onder de indruk, maar het had toch niet de grootsheid van de restanten van de Romeinen, die we twee jaar eerder zagen tijdens onze vakantie in Orange, Frankrijk.

De buitenmuur en achterkant van het Romeinse theater in Orange, net iets groter.


We zijn nog doorgewandeld naar de dubbelkerk, de Kathedraal van St. Peter en de naastgelegen Lieve Vrouwenkerk. De Kathedraal van St. Peter was een belangrijke bisschoppelijke zetel, ook al sinds de tijden van de Romeinen. Triër is lange tijd een belangrijke, want meest noordelijke bisschopsdom geweest. De bisschop van Triër had ook een stem in de verkiezing van de paus. In de tuin bij de Kathedraal hebben we nog even van het zonnetje genoten en ook dat deed me sterk denken aan onze vakantie van twee jaar geleden, toen we genoten van de zon in de binnentuin van de Kerk van St. Trophime in Arles.

Met onze zoon in de binnentuin van de Kathedraal van St. Peter


In de binnentuin van het klooster van St. Trophime in Arles.

Toen wilden we nog het amphitheater zien, dat in Triër bewaard is gebleven. Daar streden gladiatoren en wilde dieren tegen elkaar ter vermaak van het Romeinse volk. Vreemd om te bedenken dat de mensen aan wie we zoveel ideeën, uitvindingen en idealen te danken hebben en die zoveel blijken van hun vernuft hebben achtergelaten, ook lol hadden in het kijken naar gevechten tot de dood tussen onschuldige dieren of slaven. Maar zoals Sander zei, gaat het er tegenwoordig zoveel anders aan toe? We zien het niet, maar de dieren die we opeten worden ook onwaardig behandeld. En met alle reality-TV-shows als Big Brother en de Gouden Kooi, gaan we toch weer die kant op, lijkt het.

Het paleis van de keurvorst in Triër, de bisschop van Triër.

Onderweg naar het amphitheater kwamen we nog langs het paleis van de keurvorsten en de Romeinse baden, die ook bijzonder goed bewaard zijn gebleven en er beter aan toe waren dan de Romeinse baden in Arles. De Keurvorsten waren zeven mannen, bisschoppen en wereldlijke heersers, die de nieuwe koning van het Duitse Rijk en dus ook de Keizer van het Heilige Roomse Rijk kozen. De Keurvorsten bepaalden hun keuze pas nadat potentiële kandidaten allerlei toezeggingen hadden gedaan, waardoor de positie van keurvorst een machtige was en deze mannen veel macht konden vergaren. Deze periode liep van 1198 tot 1806.

Restanten van de baden in Triër.

Het amphitheater, waar we na een flinke wandeling aankwamen, was groot en indrukwekkend, maar ook erg in verval. De plaatsen waar de 20.000(!) bezoekers gezeten moeten hebben waren volledig overgroeid met gras, waardoor ze wat aan indrukwekkendheid moest inboeten. Toen we er eenmaal waren, was onze zoon ook blij dat hij even rond kon rennen. Op de plek waar 2000 jaar geleden slaven en ter dood veroordeelde criminelen uitgehongerde wilde dieren bevochten ter vermaak van het publiek, speelde mijn kindje nu vrolijk met steentjes in het herfstzonnetje. Een vreemd idee.

Het amphitheater.

De grasheuvels zijn de overgroeide zitplaatsen, waar het publiek kon genieten van de show. Door de opening achter onze zoon kwamen de uitgehongerde wilde dieren het theater in. Niet op de foto te zien, is een toegang naar een kelder, waar de dieren en de gladiatoren gevangen werden gehouden.
Na al deze mooie dingen gezien te hebben was het hoog tijd om weer op huis aan te gaan. We hebben niet alles kunnen bekijken in Triër, ik had graag ook de Constantijn Basiliek willen bekijken en wat meer de oude middeleeuwse huisjes in het centrum van Triër bestuderen. Maar ons menneke vond het wel weer mooi geweest en wilde heel graag gaan slapen.

Triër

maandag 29 september 2008

Vakantie - Deel 1 - Aflevering 1

Na maanden hard werken, hadden we het dan eindelijk verdiend, vakantie. Sander en ik hebben twee weken vrij genomen en we zijn net terug van een weekje Duitsland.

Onze zoon in schonen van zijn ouders.

In Saarburg, een stadje even ten zuiden van Triër hebben we een weekje in een huisje van Landal Greenparks gezeten. We wilden er eens even helemaal uit, maar ook rekening houden met de wensen van een klein mannetje, dat nog niet zoveel kan hebben. Vandaar dat we niet te ver wilden reizen, comfortabel en zelfstandig wilden eten en slapen en flexibel onze activiteiten indelen.
Wat dat betreft was Saarburg en het Landal Greenparks huisje ideaal. Saarburg ligt op ongeveer 4 uur reizen van Nijmegen. Het heeft een klein maar schattig oud centrum en mooie natuuromgeving, met de heuvels en de wijnbouw in het Saardal. Triër is op een half uurtje rijden afstand en is ook erg mooi. Een mooi oud centrum, met veel Romeinse resten en overblijfselen uit latere bloeiperioden. Dus we hebben beide steden bezocht en we hebben ook gewandeld in de omgeving.



Het park is ingericht op families met kleine kinderen. We konden allerlei kindermeubilair huren, er waren allerlei spannende dingen voor kinderen te doen. Zwemmen en spelen in een speeltuin zijn momenteel de favoriete bezigheden van onze zoon. Het zwembad had zelfs een mooie glijbaan, waar meneer keer op keer op keer vanaf wilde met zijn vader. Bijna 2 meter met flinke vaart naar beneden suizen en dan kopje onder, er is niets mooiers. De huisjes stonden allemaal op een eigen kavel, waardoor we de buren niet lastigvielen wanneer onze zoon even een "momentje" had.



En zo hebben we nu een heerlijk weekje achter de rug en volgt er voor ons nog een weekje waarin Sander en ik wat dingen samen zullen doen, en onze zoon lekker naar het kinderdagverblijf gaat. Ik zal in later posts nog wat meer vertellen over wat we allemaal precies gedaan hebben.

Landal Greenparks
Saarburg

After months of hard work, we finally went on a well deserved vacation. Sander and I had two weeks of vacation and we have just returned from a week long vacation in Saarburg, Germany.

Saarburg is a small town just south of Trier and we rented a small house at the Landal Greenparks. We wanted to get away from it all, but we had to take the limits of our little man into account. So we did not want to travel far, sleep and eat comfortably and be flexible about our activities. Our house in the park at Saarburg was ideal. Saarburg is about 4 hours drive from Nijmegen, has a small but cute city centre and lots of lovely scenery to walk around in, the hills along the Saarvalley, covered with vines of wine. And Trier was at a 30 minute drive and had lots of remains from Roman times and later times in the city centre.
The park is well suited to families with small children. The houses were small, but fitted with several bedrooms, so our little man could sleep in his own room. Swimming and playing in a playground are his two favourite activities at the moment, and there was both a pool and a large playground, so that was a big hit. The pool even had a slide, which our son wanted to slide down again and again and again with his father. About 2 metres of fast sliding and then going under water with a big splash! The houses stood individually on their own lots, so we didn't bother the neighbours if our son had a little "moment".

So we had a wonderful week, and the coming week Sander and I will have to ourselves, as our son goes back to the daycarecentre. I will tell some more about what we did on our holidays in other posts.

zondag 14 september 2008

Chocolade orgie

In de serie "recepten die nog eens wat opleveren" dit keer een eenvoudige maar voedzame en zalige chocoladetaart. Onlangs waren vrienden M. & L. langs en Sander had me laten weten dat M. weke knietjes kreeg bij de gedachte aan mijn chocoladetaart. Omdat ik snel hints oppik, besloot ik M. dan ook maar te verrassen met een lekker toetje.

Voor alle liefhebbers van chocoladetaart, volgt hier het recept:

Voor het deeg:
  • 125 gr. bloem
  • 4 theelepels cacao
  • 4 theelepels poedersuiker
  • snuf zout
  • 50 gr. koude boter, in stukjes
  • 1 eierdooier
  • koud water
Voor de vulling:
  • 200 gr. extra sterke pure chocolade (70% of meer cacao, te krijgen bij de grotere supermarkt of anders delicatessenwinkel)
  • 25 gr. zachte boter
  • 2,5 dl. slagroom
  • 2 theelepels (of ietsje meer) donkere rum
Bereiden:
  • Beboter en bestuif een taartvorm van 22 cm.
  • Zeef de bloem, cacao, poedersuiker en zout in een kom.
  • Voeg de boter toe en meng tot een kruimelig mengsel ontstaat.
  • Voeg de eierdooier toe en meng.
  • Voeg een beetje koud water toe om een samenhangend, niet plakkerig deeg te krijgen.
  • Rol dit deeg uit met een deegroller, tot het groot genoeg is voor de taartvorm.
  • Bekleed de taartvorm met het deeg, snijd weg wat teveel is.
  • Leg een passend stuk bakpakier of aluminiumfolie in de taartvorm. Stort daar droge bonen in (Dit is om er tijdens het bakken van de bodem voor te zorgen dat het deeg niet omhoog komt, ik gebruik droge bonen (goedkoop en herte gebruiken), maar iets anders (ovenvast!) kan ook).
  • leg de taartbodem minstens 30 minuten in de koelkast.
  • Verwarm de oven voor op 190 oC.
  • Bak de taartbodem met gewicht 15 minuten. Verwijder dan het gewicht en bak nog eens 5 minuten.
  • Breek de chocolade in brokjes.
  • Doe de brokjes met boter in een kom.
  • Verwarm in een pan de slagroom tot deze kookt, giet dan de hete room over de chocolade brokjes.
  • Blijf roeren tot de chocolade en boter is gesmolten. Voeg de rum toe.
  • Giet het chocolademengsel op de taartbodem.
  • Laat de taart minstens 3 uur afkoelen in de koelkast.
De taart is erg sterk van smaak, maar niet zoet. Het combineert heerlijk met een kopje sterke koffie.

woensdag 20 augustus 2008

Kantklossen en andere hobbies

Afgelopen zaterdag paste Sander even op onze zoon, zodat ik in het +Museum Het Valkhof naar een kleine tentoonstelling over kant (kantwerk, niet de filosoof) door de eeuwen heen kon. Handwerken is een hobby van me.

Een Nijmeegse vrouw heeft zelf een enorme collectie kant aangelegd en zij kon dat een tijd lang exposeren in een ruimte van het Valkhof museum. Het was een interessante collectie. In een kort overzicht werd de ontwikkeling van kant weergegeven. De eerste stukken waren klein en grof, bijna een soort haken. Later werd het werk steeds fijner, de draden dunner, de steekjes kleiner. Ook het kant maken op klosjes en kussens, zoals dat in Brussel populair was kwam aanbod. Er was nog een stuk waarin oude motieven plaats moesten maken voor art nouveau achtige motieven. Maar ook de moderne tijd, waarbij kant motieven werden opgenaaid op machinaal gefabriekt tule werd tentoongesteld. Er was ook nog een overzicht van de hulpmiddelen die nodig waren bij het maken van kant.
Het was fijn om er weer eens zonder kind op uit te zijn en even helemaal met mezelf bezig te zijn. Andere dingen die ik graag doe wanneer ik even voor mijzelf bezig kan, is spelen met mijn simmetjes. In 2000 lanceerde EA games het spel "the Sims" waarbij je een virtueel persoontje kon beheersen en zijn leven in kon delen. Het was het best verkopende spel aller tijden. In 2004 werd de opvolger, "The Sims 2" gelanceerd. Er waren enorme verbeteringen gedaan op het vlak van de animaties, de gedragingen van de Simmetjes. En wat nog mooier was, eindelijk was het concept van tijd geintroduceerd. De tijd verstrijkt, simmetjes worden ouder, krijgen kinderen, kinderen groeien op, simmetjes overlijden. Dus nu was het mogelijk om families te maken en te volgen, stambomen te maken en het leven van simmetjes niet meer te laten zijn dan gruwelijke soapachtige verwikkelingen. Alleen maar voor mijn vermaak!
En nu lijkt het erop dat er een "The Sims 3" in de maak is.

Kant in het museum
Kant het handwerk
Kant de filosoof
Mijn sims

zaterdag 16 augustus 2008

Goffert Geitjes

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

donderdag 14 augustus 2008

Gekke nieuwsberichten

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

zondag 3 augustus 2008

Duistere Ridders

Mijn tweede post in twee dagen, nog even en ik kan een echte nieuwsdienst beginnen.
Gisteren hebben we een van onze vrienden uit Nijmegen zo gek gekregen om een avondje op onze zoon te passen (bedankt +R!), zodat Sander +Sander en ik naar de bioscoop konden gaan. We wilden naar "The Dark Knight", de nieuwe film over Batman.

The Dark Knight


Geschiedenis

In 1989 verfilmde Tim Burton de Batman stripverhalen al. Na verloop van tijd verschenen daar steeds meer vervolgen op, waar van de kwaliteit hard achteruit ging (ook niet allemaal meer geregisseerd door Tim). Maar in 2005 werd de serie nieuw leven ingeblazen met "Batman Begins", geregiseerd door Christopher Nolan die ook het briljante "Memento" regisseerde.
"The Dark Knight" is het vervolg op "Batman Begins". De belangrijkste rollen zijn voor Christian Bale (Amerian Psycho, The Prestige), Heath Ledger (Brokeback Mountain, A Knight's Tale), Aaron Eckhart (Olympus has Fallen), Gary Oldman (Tinker, Tailor, Soldier, Spy, Bram Stoker's Dracula), Maggie Gyllenhaal (Secretary, Donnie Darko), Morgan Freeman (Seven, Nurse Betty) en Michael Caine (The Prestige, The Muppet Christmas Carol).
Hierin gaat Batman de confrontatie aan met zijn eeuwige tegenstander Joker, bijgestaan door Harvey Dent. Joker wordt gespeeld door Heath Ledger, die kort na het beëindigen van de opnames van deze film overleed aan een overdosis medicijnen. Het is onduidelijk of hij deze opzettelijk of per ongeluk innam. Aan deze rol is ook weer te zien wat een groot verlies zijn dood is voor de filmwereld.

Spoilers ahoi

In deze film wordt ingegaan op de relaties tussen Batman (Bale), Harvey Dent (Eckhart) en Joker (Ledger). Alle drie zijn zij zeer gedreven mannen met een missie. Na getuige te zijn geweest van de dood van zijn ouders, veranderde de jonge Bruce Wayne in een man die koste wat kost de misdaad wil bestrijden. Hoever hij daarbij wil gaan is voor hem een continue zoektocht. Hij blijft op zoek naar zijn grenzen en de gevolgen van zijn daden.
Harvey Dent is ook gedreven om Gotham in zijn vroegere glorie te herstellen, maar mist het strenge morele kompas van Bruce Wayne. Wanneer zijn strijd tegen criminaliteit tegen zit, is hij geneigd over de schreef te gaan en geweld te gebruiken zonder dat dit iets oplevert. Dit is nog voor het gruwelijke ongeluk waarin hij verminkt raakt en zijn gezicht een goede en een slechte kant krijgt, symbool voor de goede kant en de slechte kant in hem, en misschien in ons allemaal. Wanneer Harvey Dent als "Two-face" door het leven gaat, laat hij alle regels varen en speelt hij voor eigen rechter. Hij speelt ook niet langer voor eigen rechter om een hoger maatschappelijk belang te dienen, maar om zijn eigen wraaklust te bevredigen.
Joker blijft in deze film grotendeels anoniem, er wordt niet ingegaan op de achtergronden van zijn krankzinnigheid. Hij lijkt een soort natuurkracht te zijn die alle regels aan zijn laars lapt. Hij is niet alleen een crimineel, hij overtreedt zelfs de regels die criminelen er onderling op nahouden. Een goede scene zit op het einde, wanneer hij een veerpont vol burgers en een veerpont vol veroordeelde criminelen uitnodigt voor een spelletje "prisoners dilemma". Hij is een kracht van chaos die het evenwicht in Gotham nog meer verstoord.

Al met al een goede film. Maar de positie van beste film aller tijden op de internet movie database verdient hij niet. Ik vermoed dat hij die heeft gekregen vanwege de dood van Heath Ledger.

zaterdag 2 augustus 2008

Anton Pieck

Gisteren hadden Sander en ik weer een dagje vrij. Door de zomerse rust op het werk kunnen we af en toe even op pad gaan. Dit keer hebben we onze zoon achter gelaten op het kinderdagverblijf en als een soort spijbelende scholieren zijn we naar Haarlem gegaan.
In Haarlem is deze maand nog een tentoonstelling van het werk van Anton Pieck in de Museum "De Hallen". In deze tentoonstelling werd aandacht besteed aan al het werk van Anton Pieck, zijn tekeningen voor verschillende boeken (Gijsbrecht van Aemstel, Gejaagd door de Wind), zijn tekeningen voor Sprookjesboeken (Grimm, 1001 nacht, de Tuin der Goden), maar ook voor zijn werk voor de Efteling, waar het Sprookjesbos nog altijd een grote attractie is.
Als jong meisje heb ik ooit eens de werken van Grimm gekregen, met de tekeningen van Anton Pieck, sindsdien ben ik dol op zijn werk en ik vond het leuk om hier zo een groot overzicht van zijn werk te kunnen bekijken. Dan wordt ook duidelijk hoeveel hij heeft gewerkt in zijn leven. Er was zelfs een tekening tentoongesteld die hij niet af heeft kunnen maken, omdat hij vrij onverwacht overleed.
Schubert aan de piano

De tentoonstelling deed wel veel stof opwaaien. De Hallen exposeren meestal moderne kunst in allerlei media en de vraag was wat Anton Pieck daar tussen deed. Hij was geen tekenaar die moderne kunst maakte. Hij liet zich juist voorstaan op zijn voorliefde voor voorbije tijden. De vraag werd gesteld of het wel kunst was wat Anton Pieck deed. Was hij niet veel meer een ambachtsman, een illustrator? Iemand die op commerciële basis illustraties maakte en daarbij niets nieuws of prikkelends bood, wat echte kunstenaars wel behoorden te doen? Maar de tentoonstelling trok veel bezoekers, die warme herinneringen hadden aan het werk van Anton Pieck, het Sprookjesbos in de Efteling, zijn kalenders en sprookjesboeken.
Betekende dit dat de Hallen met een tentoonstelling van Anton Pieck's werk niet meer deden dan toegeven aan de wensen van de massa die kunst niet herkennen of weten te waarderen om zo inkomsten te genereren? Of had het werk van Anton Pieck dan toch kunstzinnige waarde? Of maakt het allemaal niet uit? Wat hier ook speelt is een wat elitair waardeoordeel over kunst. Kunst moet zintuigelijk en emotioneel prikkelen, wanneer het dat niet doet is het geen kunst, maar ambachtelijk werk. Het werk van Anton Pieck kan daarom geen kunst zijn, net zoals de musicals van Joop van de Ende en Hollywoodfilms dat ook niet zijn. Maar wie bepaalt of ik emotioneel geraakt wordt door een bepaalde tekening, beeld of film, ikzelf toch.
Ik kan zeggen dat de tekeningen van Anton Pieck mij raakten toen ik als klein meisje de verhalen van Grimm las. Ze waren een begeleiding bij de verhalen die mijn fantasie prikkelden. Vandaar dat ik de werken van Anton Pieck wel kunst vind.

De Hallen
Kunst
Anton Pieck
De Efteling
De tentoonstelling in Trouw

zaterdag 19 juli 2008

Walky Walky

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

vrijdag 18 juli 2008

Afrikamuseum


Het is alweer bijna een maand geleden sinds ik hier een post plaatste, hoog tijd om eens bij te werken natuurlijk.
Het zal niemand ontgaan zijn dat in Nijmegen momenteel de wandel +Vierdaagse Nijmegen plaatsvindt. Vorig jaar probeerde Sander de 4 daagse te lopen, maar dat werd niets. Dit jaar hebben we het niet eens geprobeerd. Met onze drukke werk en peuter kunnen we de vrije tijd niet meer vinden.
Dit grootse wandelevenement vraagt enorm veel organisatie, sommigen van mijn collega's slapen niet deze week. Vandaag is de laatste dag met de feestelijke intocht van mensen die 200 km in 4 dagen hebben gelopen. Dat veroorzaakt zoveel drukte dat het stadhuis gesloten is. Dus ik had een dagje vrij.
Klappen voor wandelende mensen trekt Sander noch mij, dus we hebben onze zoon vandaag meegenomen naar het Afrikamuseum +Afrika Museum in Groesbeek.
Het Afrikamuseum was een groot succes. Oorspronkelijk was het een missiemuseum, waar vreemde voorwerpen van missionarissen werden uitgestald. Maar tegenwoordig proberen ze een evenwichtiger beeld te geven van het continent. De nadruk ligt daarbij vooral op het Afrika ten zuiden van de Sahara. Vele mooie voorwerpen stonden uitgestald in vitrines met verduidelijkende teksten erbij. Hoewel het kleiner was dan het Afrikamuseum bij Brussel, dat we eerder bezochten, was het duidelijk veel moderner van opzet en werd er veel meer context gegeven bij de verschillende tentoongestelde voorwerpen.
Het Afrikamuseum kent ook een buitengedeelte waar verschillende woningen van verschillende groepen bewoners van Afrika zijn nagebouwd. Op die manier krijg je ook een goed beeld van de verschillende samenlevingen.

De 4 Daagse
Het Afrikamuseum

zondag 22 juni 2008

Waverveen & Jericho

Een berichtje dat wat op zich heeft laten wachten. Een tijdje geleden was ik uitgenodigd bij het verjaardagsfeestje van een vriend in het westen van het land. Toen Sander en ik de route daarhen aan het uitstippelen waren, zag ik dat we vlak langs Waverveen zouden rijden. Met een heel kleine omweg zouden we ook langs Vinkeveen, Waverveen, Mijdrecht en Uithoorn komen.
Zonder al te veel moeite kreeg ik Sander zover een kleine omweg te maken.
In Waverveen ben ik geboren en heb ik gewoond totdat ik 8 was. Het was echt een heel klein dorp, twee straten een rabobank en een gereformeerde kerk. Hat was raar om er weer eens langs te rijden. Inmiddels was er veel veranderd, er waren nette fietspaden aangelegd en verkeersdrempels om het verkeer langzamer te laten rijden. Maar de Cliffordsweg was nog steeds eng, bochtig en smal en het tegemoetkomende verkeer reed maar hard. De rabobank was inmiddels weg, maar de gereformeerde kerk stond er nog.

Met Skeet Ulrich

Verder nog iets over mijn hobbies, ik kijk tegenwoordig graag Jericho (2006 - 2008) van Stephen Chbosky en met Skeet Ulrich (Scream, The Craft)en Lennie James (Snatch, 24 Hour Party People).

Spoilers

Het verhaal gaat over een klein dorpje in het midden van de VS. Op een dag zien de bewoners in de verte allemaal paddestoelwolken. Zijn alle steden verwoest door atoombommen? Was het een ongeluk of een aanval? Bestaat de regering nog? Maar na een tijdje komen ook andere vragen opzetten. Wie bevoorraadt ons? Wie levert onze energie? Wie levert onze medicijnen? En alle andere problemen in een klein stadje blijven ook een rol spelen. Gaat de zoon van de burgemeester zijn zwangere vrouw verlaten voor de barmeid? Gaat het populaire meisje wel uit met de knapste jongen van de klas? Het is een leuke mix van spanning en soap en langzaam maar zeker komen er steeds meer vragen op over het voortbestaan van de samenleving wanneer steeds meer onderbouwing van die samenleving verdwenen lijkt.

Waverveen
Jericho op TV
Jericho in de bijbel

zondag 1 juni 2008

Éénendertig jaar

Sander was een tijd geleden jarig en gisteren vierde hij zijn feestje. Wat mij betreft een geslaagde avond. Er waren weer allerlei vrienden, ook wat mensen die van ver moesten komen en het was fijn om weer eens met iedereen bij te praten. En er zijn meteen ook weer wat beloftes uitgewisseld om bij elkaar langs te gaan en spellen te spelen. Ik heb weer flink reclame gemaakt voor één van mijn favorieten, Serenissima.

Drinken met vrienden
Sander werd ook nog verrast met een rugdrager, een soort grote rugzak waar een peuter in past. Zodat we deze zomer weer eens wat lekkere wandelingen kunnen maken. Vorige zomer hebben we met veel plezier gebruik gemaakt van een buikdrager, maar daar is onze zoon nu echt te groot en te zwaar voor. Dus ik hoop dat dit een succes wordt.

Onze zoon in de rugdrager met zijn tante.


Zo ging het vorig jaar.

In treurig nieuws, een oud-collega van het Burma Centrum is afgelopen dinsdag onverwacht overleden. Ik heb in mijn tijd daar veel met hem samengewerkt en ik kan maar moeilijk geloven dat hij er niet meer is. Hij leed aan hartklachten en dat is hem nog vrij onverwacht fataal geworden. Maandag zal ik samen met Sander de begrafenis bijwonen.

Some time ago, Sander had his birthday, but he celebrated the event yesterday evening. It was a very fun evening, lots of friends attended and some came from a long way away. It was great to catch up with everyone again. We immediately exchanged promises to visit each other more to play some games. I lobbied for my personal favorite of the moment, Serenissima.
Sander was gifted with a backcarrier, a sort of backpack which can carry a toddler. Last summer we used a stomachcarrier to go for walks with our son , but he really is too big and heavy for that now. So I hope this will be a succes.
In sadder news, an old colleague of the Burma Centre unexpectedly passed away last tuesday. In my time there I worked with him intensively and I find it hard to believe he is no longer with us. He suffered from heartcomplaints and this killed him quite suddenly. On monday I will attend the funeral with Sander.

zaterdag 10 mei 2008

Cycloon Birma

Het zal niemand ontgaan zijn, Birma is op 2 mei getroffen door een cycloon. Nargis was de eerste cycloon van het seizoen en trok een verwoestend spoor over Birma. Het is nog steeds onduidelijk hoeveel dodelijke slachtoffers er zijn, cijfers zijn inmiddels opgeschroefd naar 100.000, maar het zouden er ook veel meer kunnen zijn.

De Birmese overheid werkt hulp, die uit alle delen van de wereld wordt aangeboden, tegen. Hulpverleners mogen het land niet in. Het lijkt erop dat geld, goederen en voedsel geconfisqueerd worden door het leger, die de daadwerkelijk macht in handen hebben. In tussen zijn grote gebieden nog steeds onbereikbaar. De doden kunnen niet geteld of geborgen worden, de overlevenden kunnen niet rekenen op medische hulp of voedsel. Er kunnen nog veel meer doden vallen.
Dit maakt het moeilijk voor mij om te beslissen geld te doneren aan Giro 555 voor slachtofferhulp. Ik ken Birmese vluchtelingen in Nederland en elders, ik ken ook de situatie in Birma en ik wil ook graag hulp bieden aan mensen in nood, ook al wonen zij ver weg. Maar heeft het zin in dit geval?
Intussen gaat een referendum over de toekomst van Birma wel gewoon door. In de zwaarst getroffen gebieden is het referendum uitgesteld, in andere delen zijn de stemlokalen geopend. Of dit referendum over een nieuwe grondwet veel verlichting zal bieden is nog maar de vraag. Dit referendum is al beloofd sinds 1990, maar keer op keer uitgesteld. Er is geen mogelijkheid geweest voor de oppositie om constructief mee te werken aan de inhoud van de nieuwe grondwet en de positie van het leger zal met deze grondwet verstevigd worden.
Kan de grootste natuurramp in de geschiedenis van Birma nog een positieve kant hebben? Na de demonstraties van de monniken eerder dit jaar, zijn de ogen van de wereld weer op Birma gericht. De regering probeert hulpverleners buiten de deur te houden, maar het is nog maar de vraag in hoeverre dat zal lukken. Misschien is dit een moment waarop de wereld zich intensiever met Birma kan bemoeien en een postieve verandering kan bewerkstelligen.

Voor mensen die meer willen weten:
Cycloon Nargis
Het referendum
Problemen met hulpverlening
Giro 555
De Irrawaddy

On May 2nd the Cyclone Nargis hit Burma and wreaked immense havoc all over the country. It was the first cyclone of the season and caused many dead, the death toll at the moment is estimated at 100.000, but some say it could be much worse.
the Burmese governement is trying to stop the aid that is being sent from all over the world. Aid workers are denied access to the country, money, goods and food are being confiscated by the army. In the mean time, large areas of the country are still not accesible, the dead are not counted and buried, the survivors have no access to medical aid or food and are likely to suffer more.
This makes it very hard for me to decide wether to donate money to aid organisations. I want to help people in need, I know Burmese refugees in the Netherlands and elsewhere in the world. But will my money aid those who need it? Or will it aid the regime?
In the mean time, the referndum about the future of Burma will go on as intended. Only in the hardest hit areas will the referendum be postponed for two weeks. In other parts of the country people can decide today about a new constitution. This referendum has been promised since 1990 and postponed again and again. There has been no possibility for the opposition to constructively add to the decisionmakingprocess and the new constitution will strengthen the position of the army.
Can this biggest natural disaster in the history of Burma have any postive effects? After the demonstrations of the monks in Burma earlier this year, the eyes of the world are once again on Burma. The regime is trying to keep the foreign aid workers outside, but it is unclear how succesfull that will be. Perhaps this is a moment when the world can show a more active interest in Burma and enable some changes.

dinsdag 6 mei 2008

Populair mannetje

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat. 

zondag 27 april 2008

Paul Biegel in Ravenloft

Dit keer een blogje die mijn twee grote hobbies samenvoegt. Namelijk mijn zoontje en rollenspelen!

De Vloek van Woestewolf

Omdat ik onze zoon graag het allerbeste wil bieden, heb ik zaterdag voor hem een aantal kinderboeken gekocht van de Nederlandse schrijver Paul Biegel. Deze heb ik zelf met veel plezier gelezen toen ik jonger was en ik vind ze goede boeken voor een opgroeiend kind. Ze zijn spannend en fantasievol.
Een van de boeken die ik kocht heet "De vloek van Woestewolf", een heel spannend boek over tovergoud en een spookkasteel dat allerlei mensen aantrekt en voor veel ellende zorgt, totdat het raadsel van de vloek wordt opgelost.

Zonder al te veel van het plot te onthullen kan ik het volgende erover vertellen. Een dokter ontvangt een brief waarin de Hertog van Woestewolf vraagt om zijn hulp. In ruil daarvoor stuurt hij een hoop goud mee. De dokter gaat op pad om de Hertog te genezen van zijn ziekte. Eenmaal in de buurt van Kasteel Woestewolf aangekomen, krijgt hij te horen dat het kasteel al eeuwenlang een ruïne is. En dat is maar goed ook, de laatste drie bewoners, drie broers, waren slechte kerels. Uiteindelijk zijn zij jammerlijk aan hun einde gekomen. Dan blijkt dat op sommige nachten op de ruïnes het kasteel herrijst en dat de broers weer hun liederlijke feesten geven. Kan de dokter rust brengen aan de broers, of zal hij ook het slachtoffer worden van de vloek van Woestewolf?

Mijn andere hobby is Ravenloft. Ravenloft is een rollenspel, gespeeld met pen en papier. De spelers nemen een rol aan (dappere ridder, nederige heelmeesteres, vuige bandiet) en beleven met elkaar allerlei avonturen in een fantasiewereld. Ravenloft is zo een wereld, met een zeer gothisch (de literaire stroming) thema. Mensen sidderen bij nacht van angst voor de monsters die in het donker leven, onheilspellende ruïnes in het woeste landschap geven aan dat de menselijke beschaving ten onder kan gaan aan de bandeloze krachten van de natuur.
Toen ik "De vloek van Woestewolf" herlas viel het me op hoezeer dit ook een gothisch thema had en hoe het ook paste in de wereld van Ravenloft. De dokter in het verhaal is een exponent van de moderne tijd, hij gelooft in wetenschap en ratio en lost daarmee veel bijgeloof en raadsel van de bevolking op. Het goud van Woestewolf brengt mensen in verleiding en drijft hen tot het ongeluk. Vervloekingen die eeuwen standhouden en waaraan de vervloekten niet langer zelf kunnen ontsnappen.

Ik kan iedereen aanraden "De vloek van Woestewolf" eens te lezen. Ik heb het met veel plezier herlezen. Het verhaal is eenvoudig verteld, maar bevat veel thema's over goed en kwaad, waar nog lang over nagepraat kan worden.

Paul Biegel
De vloek van Woestewolf
Gothische literatuur
Ravenloft

donderdag 24 april 2008

Jeugdjournaal in Birma

Het is alweer een tijdje geleden dat er nieuws was over Birma. De protesten van de monniken tegen het regime zijn uit het nieuws en de toestand in Tibet krijgt met de naderende Olympische Spelen meer aandacht. Toch staan de ontwikkelingen niet stil. Free Voice wil samen met Democratic Voice of Burma een jeugdjournaal creeeren voor Birmese kinderen.

Dit alles moet in het diepste geheim gebeuren, de militaire machthebbers zitten niet te wachten op een bevolking die kennis neemt van wat er in de buitenwereld gebeurt.

Jeugdjournaal in Birma

zondag 6 april 2008

Order of the Stick

Een tijdje geleden waren Sander en ik al weer 11 jaar bij elkaar. Om dat te vieren heb ik hem verrast met Serenissima en zijn we samen naar Brussel gegaan. Maar Sander is natuurlijk ook blij dat ik hem al weer een lange tijd terzijde sta in het leven. En om aan te tonen hoe goed hij me kent, heeft hij me verrast met een mooi cadeau.

Order of the Stick

Op donderdag en vrijdag was geprobeerd een pakketje te bezorgen, maar toen waren we niet thuis. Op Zaterdag haalde Sander het op bij het postkantoor. En het bleek de hele collectie van de Order of the Stick stripboeken te zijn.
Order of the Stick is een tijd geleden begonnen als een web-comic waarin de avonturen van een bonte groep avonturiers centraal staan. Zij beleven allerlei komische avonturen waarbij ook commentaar geleverd wordt op de wereld van de rollenspelers, spellenspelers in het algemeen, conventies in (slechte) rollenspel en fantasy verhalen en de toestand van de wereld. Ik volg de strip trouw via de internet-pagina. Inmiddels is Order of the Stick behoorlijk populair geworden en kan de schrijver ervan leven. Ook heeft hij een aantal papieren strips uitgegeven, waarvan de inhoud nooit op internet zal verschijnen. In die stripts ging hij in op de achtergronden van de helden en ook van de kwade tegenstanders, waar de helden continu tegen strijden.
Voor mij maakt het allemaal niet meer uit, ik heb het allemaal in huis en lees het ene stripje na het andere uit.

Order of the Stick
Meer Order of the Stick

Some time ago Sander and I were together for eleven years. As I detailed earlier, I bought him the game Serenissima and we went on a trip to Brussels. But Sander is also very happy with me at his side for these past years and he surprised me with a wonderful gift.
On Thursday and Friday attempts were made to deliver a package at our address, but since we were not home, this failed. On saturday Sander went to the postoffice to get the package for me. It turned out to be alle the comic books from Order of the Stick.
Order of the Stick started some time ago as a web-comic, detailing the adventures of a group of people travelling through the world. They have all sorts of comedic adventures which also comment on the world of roleplaying games, games, cliches of (bad) fantasy and the world in general. I follow the new comics on the web page. By now the Order of the Stick comic has become very popular and the writer has expanded. Old fashioned paper comicbooks have appeared detailing the history of the good guys and the bad guys. These will never appear on the internet.
I really enjoy reading my comics at home now.

zondag 30 maart 2008

Witte Pasen

Iedereen weet het natuurlijk al, maar vorig weekeind was het pasen. Pasen viel dit jaar wel extreem vroeg, maar een witte pasen had toch niemand verwacht. Toch viel er het hele weekeinde sneeuw, hagel en veel regen en was het ongelofelijk koud. Ondanks dat hebben we er toch een leuke tijd van gemaakt.

Op zaterdagmiddag kwamen vrienden van ons helemaal uit Groningen om ons een keertje te bezoeken. Dat wilden ze eerder ook al doen, maar we konden iedere keer maar geen geschikte tijd vinden. Nu kwamen ze langs, aten ze lekker mee met fondue en speelden we die avond weer Serenissima, wat ik, zoals ik eerder uitlegde een briljant spel vind. Ik heb het eerder gespeeld met dit bezoek, maar toen werd ik vernietigend verslagen. Dit keer had ik gelukkig een klinkende overwinning.

Op zondag begonnen we met een paasontbijt met onze vrienden, en onze zoon at gezellig mee. Later die dag reden we door naar Baarn waar we eerst bij mijn ouders en later bij de ouders van Sander langs gingen om iedereen een gelukkig Pasen te wensen. De rit die avond weer terug was wel weer spannend hier en daar. De sneeuw lag af en toe behoorlijk dik op de snelwegen.

Pasen

Everybody knows of course, but last weekend was easter. Easter came very early this year, but no one had taken a white easter into account. Yet all weekend snow, hail and rain fell from the skies. In spite of the bitter cold we had a nice time.
On Saturday some friends of ours came all the way from Groningen. We had been trying to make an appointment with them for some time and this time we finally succeeded. We some nice fondue with them and then played Serenissima. As I have told earlier, I really liked Serenissima. We have pplayed it before with these friends and then I was humiliatingly defeated, but this time victory was mine.
On sunday we had an easter breakfast with our friends and later that day we went on to Baarn to spend some time with my parents and with Sanders parents as well. The way back was rather exciting with snow lying on the roads and obscuring the markings. But we got home safely.

vrijdag 21 maart 2008

Brussel


Sinds ons laatste uitstapje naar Cadzand zijn Sander en ik niet meer weggeweest. Vorig weekeinde was het dan weer zover. We zouden op pad gaan naar Brussel. En beter nog dan Cadzand, zouden we dit keer onze zoon niet meenemen! Hij zou een weekeinde bij mijn ouders doorbrengen. Een goede vriend van ons woont ook in Brussel, dus met hem hebben we ook wat tijd doorgebracht.


Vrijdag


Op vrijdag vertrokken we uit Nijmegen naar Baarn, waar we onze zoon afzetten bij mijn ouders. Daarna reden we door naar Brussel, wat toch nog wel erg dichtbij ligt. Met 2 uur rijden waren we er alweer. We sliepen in het Atlas hotel aan de Oude Graanmarkt. Vlakbij de Ste Kathelijnekerk en niet ver van de Beurs en de Grote Markt. Die middag hebben we de omgeving van ons hotel verkend en gegeten in een restaurantje.

Zaterdag

Zaterdag hebben we grotendeels besteedt aan winkelen. Die avond zouden we langsgaan op een verjaardagsfeest en daar konden we natuurlijk niet aankomen zonder een mooi verjaarscadeau. We investeerden in verschillende stripjes, Burka Babes van Peter de Wit, de terugkeer van de zelfmoord konijntjes en Hoezo oud van Peter van Straaten. Die dag hebben we ook veel toeristische attracties bekeken, zoals de Kathedraal en het Stripmuseum. Vooral dat laatste vond ik erg leuk, met vooral veel Belgische strips maar ook een aantal Nederlandse. Die avond natuurlijk een heel gezellig feestje en gelukkig vielen onze cadeautjes in de smaak. Voor het eerst in tijden tot na 12:00 wakker gebleven.



Zondag

Zondag hebben we meer rondgelopen en bezienswaardigheden bekeken. Zo zijn we naar de Zavelkerk gegaan en kwamen we ook terecht in een park ter ere van de Graven van Hoorn en Egmond die ten tijde van de 80-jarige oorlog onthoofd werden door de Hertog van Alva op de Grote Markt. Later die middag nog met onze vriend naar het Afrikamuseum gegaan in Tervure. Een vreemd museum, het zou beter het Primitieve Culturen Museum heten, want er was ook veel te zien over primitieve volkeren uit Azië en Zuid Amerika. Verder was het ook een bijzonder ouderwets museum. Alle stukken waren in vitrines gezet, zonder dat duidelijk was wat precies het verband tussen de stukken was. In die zin was het ook een museum over musea uit de jaren '50 van de twintigste eeuw. Desondanks raad ik het iedereen aan. Het was een enorm museum, waar we een middag hebben rondgedwaald en nog niet alles gezien hadden, voor een veel te lage prijs.

 

Maandag

En helaas was het maandag alweer tijd om te vertrekken. Na een voorspoedige rit terug naar Baarn bleek daar dat onze zoon een beetje ziek was geweest tijdens onze afwezigheid. Tandjes kwamen door, een verkoudheid stak de kop op en pappa en mamma hadden aan zichzelf gedacht. Gelukkig kikkerde hij snel weer op en konden we dinsdag uitgerust weer aan een normale week beginnen.
Brussel
Graven van Egmond en Hoorn
Stripmuseum
Africamuseum
Burka Babes

maandag 17 maart 2008

Serenissima en Danny Kaye

Met vrienden aan tafel. 
Een tijdje terug leende +Sander het bordspel Serenissima van zijn goede vriend +M en organiseerde meteen een avondje om het met een groepje vrienden te kunnen spelen. Dat beviel enorm goed, maar het kwam er lange tijd niet van om het nog eens te spelen. Onlangs speelden we het met de eigenaar van het spel en weer bleek het een ontzettend leuk spel te zijn. Zo leuk zelfs dat ik besloot het voor Sander te kopen, hoewel het al jaren niet meer gedrukt wordt. Maar toch nog gevonden bij een duitse spellenhandelaar in Essen. Sander heeft het spel vorige week zaterdag gekocht en heel assertief heb ik toen meteen twee andere spelers uitgenodigd om het die avond nog te kunnen spelen.

Serenissima

Serenissima is een Duits spel dat gaat over de handelssteden Genua en Venetië die probeerden invloed te vergaren in een zo groot mogelijk deel van de Middellandse Zee. De spelers varen met kleine bootjes over een kaart van de Middellandse Zee en vervoeren zo soldaten en handelswaar. Degene die de meeste pakhuizen in zoveel mogelijk havens vol weet te krijgen met handelswaar is de winnaar. De charme van het spel is dat het makkelijk is uit te leggen, en door de bootjes die daadwerkelijk worden volgeladen met soldaatjes of met handelswaar is het ook heel zichtbaar wat er precies gebeurt.
Dit is een spel dat ik met plezier speel en iedereen aanraadt. Het is leuk, makkelijk, geluk speelt een kleine rol en de duur is te overzien met 2,5 uur voor onervaren spelers.


Punchen

De oplettende lezer vraagt zich natuurlijk af hoe Danny Kaye een rol speelt in dit verhaal. Vriend +D, die met Sander meeging om het spel te halen, realiseerde zich dat er niet gespeeld zou worden zolang onze zoon nog wakker zou zijn. Om de volwassenen toch nog enigszins te amuseren had hij een DVD van Danny Kaye meegenomen. 'The Court Jester' om precies te zijn.

Spoilers

The Court Jester is een film uit 1955 van Melvin Frank en Norman Panama en een werkelijk grappige klucht. Danny Kaye is een laaggeplaatst lid van een rebellenbende die de ware erfgenaam voor de troon, een baby nog, moet beschermen. Door allerlei verwikkelingen raakt hij als hofnar verzeild aan het hof, waar hij gehypnotiseerd wordt. Door de hypnose denkt hij een briljante huurmoordenaar en zwaardvechter te zijn. Hilariteit alom.
Toen de film uitkwam, was het geen succes, wat een beetje vreemd is. De film is werkelijk grappig. Maar de actiescenes zijn ook spannend en zit zelfs romantiek in met een zeer jonge Angela Lansbury, die ik alleen ken uit 'Murder, She Wrote'. Ook deze film raadt ik van harte aan.


In english

Some time ago Sander borrowed the game Serenissima from a good friend of his. And he organised an evening with other friends to play the game. It turned out to be a great game. For a long time we were not able to play it again. But some weeks ago we were able to play agian with the owner of the game and we were again convinced that this was a great game. It was so great in fact that I decided to buy this for Sander, even though it has been out of print for some time. I was able to find it with a gamesdealer in Essen, Germany. So last week Sander went to buy the game and assertively I invited two people over to play it the same evening.
Serenissima is a German game about the two trading cities of Genua and Venice, who both vie for control of the Mediterrenean Sea. The players move boats over a map of the Mediterrenean Sea and transport soldies and cargo. The one who manages to fill most warehouses in multiple harbors, wins.
This is a game I really enjoyed playing and recommend to anyone. It is fun, easy, luck plays a small part and takes about 2,5 hours for inexperienced gamers.

The attentive reader wonders how Danny Kaye will play a part in this story. The friend who accompanied Sander to buy the game, realised that the game would not be played until our son would be fast asleep. To keep the adults amused until then, he brought the DVD of 'The Court Jester' with Danny Kaye.
The Court Jester is a movie from 1955 and a truly funny farce. Danny Kaye is a lowly member of a rebelgroup who want to restore the rightful king to the throne, who is a baby at the moment. Because of all sorts of developments and complications, Danny Kaye ends up at court as a jester. Through some hypnosis he thinks he is an assassin and briljant swordsman. Hilarity ensues.
When the film debuted, it was a failure, which is strange. It is a very funny movie, but the action is exciting as well and there is some romance as well, with a very young Angela Lansbury, whom I only know from 'Murder, She Wrote'. I reccommend this movie as well.


Serenissima
Achtergronden / Background
Fantasy Encounter
Court Jester

zondag 24 februari 2008

Chastity & Deep Throat

Dit keer maar eens een post over mijn hobbies. Één van de vele dingen die ik graag doe, is het spelen van computerspellen en één van mijn favorieten van de afgelopen drie jaar (wat best een lange periode is) is World of Warcraft. Het is een spel waarbij je een karakter aanmaakt, dat in de spelwereld allerlei avonturen beleeft. De spelwereld draait op servers die ook door anderen benaderd kunnen worden, dus ik kan samen spelen met allerlei mensen uit de hele wereld, die het spel ook gekocht hebben.
Sinds maart speel ik weer wat meer en speel ik op een server waar ook Sander en zijn broer actief zijn, heel gezellig om je spelervaringen te kunnen delen met mensen die je kent.
Ik speel met een dwergenvrouwtje genaamd Chastity en zij beleeft als dappere paladijn allemaal avonturen in een wereld die verscheurd wordt door oorlog en andere problemen.


Ik heb de naam natuurlijk met opzet zo gekozen. World of Warcraft wordt voornamelijk door mannen gespeeld en als ze alleen maar denken dat ze met een vrouw te maken hebben, krijg je makkelijker hulp en spullen. Nou hebben ze in mijn geval gelijk, maar voor hetzelfde geld zat er achter dit roodharig rondborstig dwergje een dikke, rokende, kalende man van 40.
Sander speelt ook druk mee en zelfs onze zoon vindt het leuk om toe te kijken terwijl wij druk spelen. Als je goed kijkt, kun je op het beeldscherm Sanders karakter zien.


En dan nu in de categorie "opmerkelijk nieuws" afgelopen nacht werd door BNN en VPRO de film Deep Throat uitgezonden. Dit is een porno film uit de jaren '70 van de 20e eeuw en heeft de gemoederen de afgelopen weken flink bezig gehouden. BNN en VPRO zijn natuurlijk allebei zenders die graag de gemoederen bezig houden (denk maar aan de grote donorshow van een aantal maanden geleden) en met dit plan werden zij op hun wenken bediend. Iedereen had een idee over dit plan van BNN en VPRO, zelf hoefden ze geen reclame meer te maken voor hun filmavond. Naar nu blijkt hebben bijna een miljoen mensen gisteren gekeken naar het praatprogramma en documentaire Inside Deep Throat vooraf en meer dan 900.000 naar de film zelf, die pas na middernacht begon.
Veel mensen waren erop tegen dat een publieke omroep een pornofilm zou uitzenden, betaald van gemeenschapsgeld. Bovendien was Deep Throat altijd controversieel, omdat de actrice Linda Lovelace na afloop claimde door haar man gedwongen te zijn tot meewerken aan deze film. Aan de andere kant, BNN en VPRO hebben deze film niet alleen maar uitgezonden, maar er ook een thema avond van gemaakt, met discussie vooraf in het programma "Spuiten en slikken", de documentaire en pas daarna de film. Bovendien is de porno-industrie een grote zeer winstgevende industrie, nemen veel mensen porno af en komen afbeeldingen van blote mensen die seks hebben voor in alle culturen en alle tijden. Blijft wel dat er veel misstanden zijn en veel misbruik plaatsvindt bij het produceren van porno. Dus is pornografie een belangrijk maatschappelijk thema, waar, naar mijn idee, een publieke omroep best tijd en aandacht aan mag besteden.
Ikzelf heb het helaas allemaal gemist, te druk met het spelen met Chastity in World of Warcraft.