Vakantie in Nederland - Kamperen in Zeeland

Nadat een tripje naar Duitsland in het water was gevallen, ging Sander gauw op zoek naar een camping in Nederland om met alle kinderen heen te gaan. Hij was eerder al eens wezen kamperen met de kinderen (2017, 2018, en nog eens in 2018 en in 2020) maar nooit met alle drie tegelijk. Maar nu wilde hij dat wel graag. Dus er werd een extra tentje gekocht en hij vertrok met de kinderen naar Zeeland, even buiten Domburg. Ik ben nog een dagje even op bezoek geweest (met de NS). 

De tent is opgezet. 

Sander had een leuke camping uitgezocht met veel voorzieningen, ook overdekt, zodat er voor alle kids iets leuks te doen was. En er eventueel bij slecht weer ook nog het een en ander te doen was. En toen moest alles ingepakt worden natuurlijk. En wat moet er een hoop spul mee als er gekampeerd wordt!

In de speeltuin

De eerste paar dagen waren heerlijk, met mooi weer en zonneschijn. Dus er was een bezoekje aan het strand en veel buiten spelen. Maar daarna sloeg het weer om en werd het flink kouder, winderiger en regenachtiger. En aan de kust waait het harder. De kids konden niet slapen van de gierende wind om de tentjes. 

In het museum

Maar gelukkig is er veel te doen in Zeeland. Sander nam de kids mee naar het Watersnoodmuseum, waar we al eens eerder geweest zijn. Ze vond het weer erg interessant om te leren over de watersnood en wat mensen deden om te overleven. 

En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. Alles moest weer ingepakt worden. En dan moet er ook weer heel veel ingepakt worden. Maar het lukte om alles weer in de auto te krijgen. En dan is het met kamperen in eigen land wel fijn dat je dan snel weer thuis bent. En thuis zat ik te wachten op al hun verhalen en avonturen. 

Berlijns Cabaret

In de vakantie had ik ook tijd om eens een boek uit te lezen. Geen fictie dit keer, maar een echt studieboek. Het ging om Berlin Cabaret van Peter Jelavich, over Berlijns Cabaret in de jaren 1900 tot 1940. 

Een tijdje geleden (pre - Corona nog, tjee) was ik begonnen aan een rollenspel dat speelde in Berlijn. Naar aanleiding daarvan heb ik al een aantal films gezien uit diezelfde tijd (Nosferatu, Das Cabinet des Dr. Caligari, Metropolis en M) en over die tijd (Babylon Berlin). En nu dus ook een boek. 

In dit boek wordt de opkomst en ondergang van het Berlijnse Cabaret beschreven. Deze nieuwe vorm van kleinkunst zoekt even naar haar niche tussen revue en theater in, maar ontwikkelt zich dan al snel tot succesvolle nieuwe kunstvorm die satirisch commentaar levert op de hedendaagse mores ten aanzien van politiek, seksualiteit en modegrillen. 

De ontwikkeling van Cabaret als kunstvorm wordt in verband gebracht met de ontwikkeling van Berlijn van gewone stad tot een wereldstad met immigratie, toeristen en consumentengedrag. Deze mensen waren op zoek naar een nieuwe manier om uit te gaan, geamuseerd te worden en kennis te nemen van nieuwe modegrillen, en Cabaret bood dat. Het Franse Cabaret diende als voorbeeld, maar in Berlijn werd er een typisch Duitse draai aan gegeven. 

Maar in de periode 1901 - 1940 kende Duitsland veel politieke omwentelingen. Van het Duitse Keizerrijk, naar de Eerste Wereldoorlog, de Weimarrepubliek, de opkomst van Nazi - Duitsland en dan de Tweede Wereldoorlog, waarbij de laatste restjes van het Cabaret ten onder gingen in de kampen Westerbork en Theresienstadt. En in ieder tijdsgewricht proberen de schrijvers, producenten en acteurs en zangers van het Cabaret relevant te zijn en commentaar te leveren op machthebbers en gewone burgers tegelijkertijd. En de machthebbers proberen in ieder tijdsgewricht het Cabaret aan banden te leggen. De kunstvorm wordt gezien als een ondermijnend voor de machthebbers en de sociale en seksuele mores van het moment. 

Wanneer de Nazi's aan de macht komen, kan het Cabaret niet meer blijven bestaan. Er worden nog wat pogingen ondernomen om het Cabaret grappen te laten maken die de uitgangspunten van het fascistische regime ondersteunen, maar dat werkt niet. Dus de Cabarets worden gesloten en veel van de makers vluchten weg, of eindigen in de kampen. 

Een boeiend boek over een stukje Berlijnse geschiedenis, waar ik me de laatste tijd in heb verdiept. 

Vakantie in Nederland - Domburg

Nu we in Nederland blijven met de vakantie, wilde Sander nog kamperen met de kinderen ergens in Nederland. Nadat er wat extra tenten en slaapzakken gekocht zijn, viel zijn ook op Zeeland. In de buurt van Domburg was nog een camping met vrije plekken en daar zijn ze voor vijf nachtjes heen gegaan. Wij zijn vaker in Zeeland (in 2011 en 2007)op vakantie geweest en we zijn ook vaker in Domburg geweest en het is een leuk plaatsje om te genieten van de zon en de zee (in 2016 en in 2014 ). 

Op de camping

Nadat de man en kinderen vertrokken waren, heb ik ze nog een dagje bezocht, toen het zo zonnig mogelijk was. Ik ging vanuit Nijmegen met de trein. Na een overstap in Roosendaal reed ik zo door naar Middelburg, waar ik door Sander werd afgehaald. En toen nog even de kinderen oppikken en door naar het strand. 

Naar het strand van Domburg

Op het strand van Domburg hebben we een heerlijke middag doorgebracht met zonnen, zwemmen en kuilen graven. En het is wel heel fijn dat onze jongste dochter inmiddels ook twee zwemdiploma's heeft. Ze is helemaal niet meer bang in het water en weet zich goed te redden. Vorig jaar zaten we nog te hannesen met een drijfpakje en haar in de gaten houden. 

Door de duinen, met de watertoren in de verte. 

Toen iedereen lekker koud en moe was, hebben we nog een piepkleine wandeling door de duinen bij Domburg gemaakt. De duinen zijn erg mooi en er is een kenmerkende watertoren. Ik was graag nog wat verder gegaan. Maar we hadden ook te maken met een parkeertijd en honger. Dus we hebben alleen een beetje rondgekeken. 

Toen we weer terug waren in het stadje, had iedereen wel erg honger en ik had nog een lange reis naar huis voor de boeg. Dus we sloten af met wat lekkere kibbeling met frietjes. En die hoor je buiten op te eten natuurlijk. 

Al met al was het een heerlijke dag en Domburg is zeker een bezoekje waard.

The Green Knight

Nadat ik laatst al naar Black Widow was geweest, was het nu alweer tijd voor film in de bioscoop. Na meer dan een jaar heb ik wat in te halen natuurlijk. Dit keer was het tijd voor The Green Knight (2021), waar ik met vrienden D. en L. heen ging in de Lux. Met D. en L. speel ik ook het King Arthur Pendragon - rollenspel, dus het was alleen maar toepasselijk, dat we naar deze verfilming van een Koning Arthur - verhaal gingen.   

De film is geregisseerd door David Lowery. Dev Patel speelt de titelrol en verder zien we Alicia Vikander (in een dubbelrol), Joel Edgerton (Star Wars), Sarita Choudhury, Sean Harris (Macbeth), Kate Dickie (The Pillars of the Earth), Ralph Inneson (First Knight, Guardians of the Galaxy) en Erin Kellyman.

De film is gebaseerd op de Romance Gawain en de Groene Ridder, een verhaal uit de cyclus rondom Koning Arthur. Dat verhaal is al vaker verfilmd (en hier ook besproken). 

Spoilers

Vooruit, ik waarschuw. Maar het zou niet nodig moeten zijn, dit is een oud verhaal. 

De film opent met een jongeman op een troon, met de regalia van een koning, een kroon, een appel en een staf. Een verteller zegt dat dit niet het verhaal is van de legendarische koning, die een zwaard uit een steen trok. Dit is een ander verhaal. 

Dan gaat de film verder met zicht op een brandend huis en een verlaten erf. Twee mensen verlaten het brandende huis en gaan er vandoor. Dit alles wordt niet opgemerkt door een jonge Gawain (Patel), die in een bordeel zijn roes ligt uit te slapen. Hij wordt wakker gemaakt door zijn vaste vriendinnetje Essel (Vikander). Hij wordt verwacht aan het hof van Camelot, het is kerst. 

De Koning (Harris) en de Koningin (Dickie) zijn al oud en zien er ongezond uit. Zij vragen Gawain naast hen te zitten, ook al is hij jong en nog geen ridder. Ondertussen is de moeder van Gawain (Choudhury) een magisch ritueel aan het uitvoeren. Als gevolg van dat ritueel verschijnt er een reusachtige ridder in de troonzaal van de Koning. Deze Groene Ridder (Ineson) is duidelijk niet menselijk, hij lijkt een levende plant. Hij daagt de aanwezigen uit tot een gevecht. Als zij hem kunnen raken, mogen zij zijn bijl krijgen. Maar dan deelt hij volgend jaar in zijn huis wel een vergelijkbare klap aan hen uit. Geen van de oudere ridders staat te springen om als een held te sterven. Maar Gawain is een heethoofd en wil zich na alle aandacht van de Koning bewijzen. 

De Groene Ridder knielt neer om de slag van Gawain te ontvangen. Zonder al te veel moeite hakt Gawain zijn hoofd af. Maar de Groene Ridder staat weer op en pakt zijn hoofd op. Hij verwacht Gawain volgend jaar in de Groene Kapel!

De naam van Gawain is nu wel gemaakt! Maar hij gaat gebukt onder het idee dat hij over een jaar zal sterven in de Groene Kapel. Hij zal niet weer opstaan, als zijn hoofd is afgehakt! Hij geeft zich over aan nog meer drank, seks en vechtpartijen. Hij is de naam ridder nauwelijks waardig. En is hij nu de kroonprins? De Koning en Koningin hebben geen kinderen. De moeder van Gawain is de zuster van de Koning, dus Gawain is zijn neefje. 

Wanneer het weer winter wordt, gaat Gawain op aandringen van de Koning op pad om de Groene Ridder te vinden en zijn deel van de afspraak na te komen. Hij krijgt een wapenrusting en een Groene Gordel van zijn moeder, die hem zal beschermen. Gawain laat Camelot achter zich en reist door een steeds vreemder wordend landschap. Hij komt allerlei vreemde mensen tegen en maakt rare avonturen mee. En iedere keer blijkt dat hij niet sterk genoeg en nobel genoeg is om zichzelf een echte ridder te mogen noemen. Hij laat zich overvallen door een stel bandieten en vraagt een nobele dame om een beloning als zij hem een verzoek doet.

Wanneer Gawain aan het einde van zijn krachten is, en bijna alles is kwijtgeraakt, komt hij aan bij een kasteel. Daar wonen een Heer (Edgerton) en zijn Dame (weer Vikander). Zij nemen Gawain op en laten hem op krachten komen. Zij vertellen hem ook dat de Kapel van de Groene Ridder heel dichtbij is. Terwijl de Heer uit jagen is, probeert de Dame Gawain te verleiden. En eigenlijk lukt dat nog behoorlijk goed (Tjee, jongen, ridders zeggen ferm "nee!" tegen verleiding!). Zij geeft hem zelfs een Groene Gordel, die hem zal beschermen. Het is precies de Gordel, die Gawain eerder van zijn Moeder kreeg, maar onderweg kwijtraakte. Is dit dezelfde? Hoe kan dat dan? Heeft zijn moeder de hand in deze hele queeste?

Uiteindelijk gaat Gawain dan de confrontatie aan met de Groene Ridder in de Groene Kapel, op Kerstochtend. Maar Gawain is niet zo dapper als zou moeten. Hij krimpt tot twee keer toe ineen, wanneer de Groene Ridder zijn bijl zwaait. En de derde keer rent hij weg. We zien hoe Gawain terugkeert naar het hof en zijn plaats als kroonprins en later Koning inneemt. Maar de schande van zijn eigen lafheid blijft hem achtervolgen en hij is een beroerd Koning. Iedereen laat hem in de steek. Wanneer Gawain door iedereen verlaten is, en zijn kasteel aangevallen wordt, neemt hij eindelijk de Groene Gordel af. Hij sterft en schrikt wakker in de Groene Kapel, waar de Groene Ridder voor een derde maal wil zwaaien met zijn bijl.    

Conclusie

Waar heb ik naar zitten kijken? Het was een overdonderende film, prima acteurs, aankleding en geluid. Verder werd het verhaal van Gawain en de Groene Ridder ook redelijk goed gevolgd. Maar toch bleven sommige zaken te vreemd voor mij. 

Zo is er de keuze om Gawain door Dev Patel te laten spelen. Patel is overduidelijk van (deels) Indiase afkomst, net als Choudhury, die de moeder van Gawain speelt. Vriend L. probeerde nog uit te leggen dat Gawain en zijn familie geen Schotten zijn, maar Picten. En dat daarmee het donkere uiterlijk te verklaren is. Maar waarom lijkt de moeder van Gawain dan helemaal niet op haar broer, de Koning (een blonde Harris)? Moet zij een halfzus voorstellen?

En verder zitten er onderdelen in het verhaal, die niet werden uitgelegd. Zo is er de hele scene met St. Winifred (Kellyman), die op zoek is naar haar hoofd. St Winifred wordt wel genoemd in Gawain en de Groene Ridder, maar ze speelt geen heel belangrijke rol. En wat deden de blote, kale reuzinnen in het verhaal van Gawain?

Al met al zeker de moeite waard om te gaan kijken. De bevreemdende stukken nodigen alleen maar uit tot napraten. 

 

Vakantie in Nederland - Het Afrika Museum

Met het tweede Corona jaar op een rij, zijn dit keer de restricties om te reizen heel wat strenger. Dus ondanks dat Sander en ik al gevaccineerd zijn, werd een tripje naar het buitenland bij nader inzien te bewerkelijk. Dus we besloten maar thuis te blijven en onze eigen omgeving te zien als een toeristisch vakantieoord. We zijn naar het Afrikamuseum gegaan. We hebben wel eens eerder een bezoekje gebracht aan het Afrikamuseum, maar toen waren onze jongste twee kinderen nog niet eens geboren. Dus dat is echt heel lang geleden. 

Dara, een populair spel

Het Afrikamuseum is ontstaan uit de collectie van spullen uit Afrika, van missionarissen. Zij wilden mensen bekeren tot het Christendom en verzamelden dan spullen over lokale religies om die beter te begrijpen. Het museum lijkt qua opzet veel op het Museumpark Oriëntalis, waar we in de loop der jaren ook vaak zijn geweest (2019, 2017, 2016, 2015, 2013, 2007 en 2007). Er is een groot park-gedeelte, waar in verschillende stijlen huizen en hutten van verschillende Afrikaanse volkeren zijn nagebouwd met uitleg erbij. Dat is enig voor de (kleinere) kinderen. Je kan de huisjes in en uit lopen, spulletjes gebruiken en in de zomervakantie zijn er verschillende extra activiteiten. 

En dan is er ook nog een gedeelte in het museum. Daar staan de kwetsbaardere stukken. Hier konden we meer leren over de oude gebruiken van de verschillende volkeren en de moderne invloeden die zij te verwerken kregen. Er werd bij veel stukken ook een directe lijn naar het heden getrokken en er was meer aandacht voor de gevolgen van kolonialisme en slavernij dan ik me van ons eerste bezoek herinnerde. 

Samen met het heerlijke weer, was het een heerlijk dagje uit. 

Pendragon XCV - Toernooi van Conisbrough

Het was weer tijd voor een Pendragon - sessie. De Gele Pest heeft vorige winter flink huisgehouden op Brittannië en de ridders hebben natuurlijk een superspreader - event bijgewoond met de begrafenis van Sir Loholt. 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Brent van Dinton (afwezig)
Edna van Burcombe
Romulus Livius van Broughton

Winter van 548/ 549

De Gele Pest waart door Brittannië en houdt flink huis in de families van de ridders. Vrouwe Edna doet wat zij kan en weet haar directe familie te behoeden voor deze ziekte. Maar onder haar verre neven en nichten houdt de ziekte flink thuis. Sir Benno moet wel vier zonen begraven (Bran, Brutus, Bernard en Bledri). En Sir Romulus moet onder andere zijn vrouw, Mary van Tisbury begraven. 

Vrouwe Edna richt even buiten Old Sarum een hospitaal in, waar zij en haar 4 priesteressen hun best doen om zoveel mogelijk zorg te kunnen verlenen. Sir Benno en Sir Romulus ondersteunen dit hospitaal financieel. Het gaat als snel het Hospitaal van Bran, Brutus, Bernard en Bledri heten. 

Hertog Derfel van Lindsey

En terwijl dat allemaal nog niet erg genoeg is, komt er ook bericht dat er nu in geheel Cumbria honger en droogte heerst. En zelfs in Lindsey zijn er nu problemen met de oogst. De ridders weten wat dit betekent. De Wastelands rukken op, en er valt niets aan te doen. 

Lente 549, Broughton

Ondanks alle zorgen en problemen, gaat het leven toch door. Het wordt weer lente. En met de lente, komt er ook een delegatie uit Bamburgh naar Broughton. Zoals vorig jaar afgesproken, komen zij, namens Prins Ida van Deira weer een deel van het losgeld halen voor Sir Antonius. Sir Romulus ontvangt hen met alle egards en ziet dat Sir Irvin van Bamburgh de leiding heeft over deze missie.

Sir Irvin van Bamburgh

Sir Irvin handelt snel en beleefd zijn missie af. En dan vraagt hij of Vrouwe Edna misschien ook in de buurt is. Sir Romulus lacht achter zijn hand en neemt Sir Irvin mee naar het Hospitaal van Bran, Brutus, Bernard en Bledri. Vrouwe Edna werkt daar samen met haar priesteressen nog hard om de gezondheid van de inwoners van Salisbury te verbeteren. 

Wanneer Sir Irvin Vrouwe Edna weer ziet, is hij weer helemaal hoteldebotel van haar. Maar hij schrikt enorm wanneer blijkt dat zij een kleine baby, Elestren, op de rug meedraagt. Hij beseft meteen dat dit zijn dochter moet zijn. Sir Irvin is een goede, Christelijke ridder. Hij vraagt Vrouwe Edna meteen ten huwelijk. Zij mag niet leven met de schande moeder te zijn van een bastaardkind. Bovendien werkt zij duidelijk veel te hard in de hospitaal. Hij kan haar meenemen naar Bamburgh en dan hoeft zij haar poezelige handjes nooit meer met iets zwaarders te vermoeien dan een breiwerkje. Gek genoeg vindt Vrouwe Edna dit helemaal geen aanlokkelijk voorstel. Zij mag niet trouwen van haar geloof en bovendien leven ze niet langer in 510! Het is heel goed mogelijk voor vrouwen om moederschap een een carrière te combineren, tegenwoordig!

Sir Irvin zit dit alleen maar als een uitdaging. Een geloof dat mensen verbiedt te huwen, terwijl zij wel veel van elkaar houden is verkeerd. Vrouwe Edna zou een ander geloof aan kunnen nemen. Vrouwe Edna werpt tegen, dat een huwelijk niet nodig is voor een langdurige, liefdevolle relatie. Ook Sir Irvin zou een andere geloof aan kunnen nemen. (Sir Irvin Passion Love Edna fail, pious fail (Vrouwe Edna Pious success)). Na wat discussie over en weer, nodigt Vrouwe Edna Sir Irvin uit om in Burcombe te blijven slapen, in plaats van in Broughton. Sir Irvind zegt toe en geeft later op de avond ook weer toe aan haar verleidingskunsten (Chaste fail). 

Zomer 549, Conisbrough

Het nieuws komt dat de Graaf van Conisbrough een toernooi organiseert. De winnaar mag trouwen met zijn dochter en enig kind. Daarmee zullen zij op termijn dan ook het graafschap van Conisbrough kunnen erven. Conisbrough is een graafschap in het Koninkrijk van Roestoc. Aangezien Sir Benno en Sir Romulus beiden weduwnaar zijn, willen zij wel eens zien of zij kans maken op een graafschap en zij reizen naar Conisbrough. Vrouwe Edna reist met hen mee. 

Eenmaal in Conisbrough aangekomen, zien de ridders dat er meer mensen afgekomen zijn op de kans om te huwen met de Vrouwe van Conisbrough. En zij gedragen zich verschrikkelijk! Nog voor het toernooi begonnen is, proberen ridders elkaar te verwonden, zodat zij niet mee kunnen doen aan het toernooi. Sir Romulus kan dit niet aanzien. Hij vraagt de Graaf van Conisbrough of hij het goed vindt, als Sir Romulus een beetje orde op zaken stelt. 

Dan breekt het toernooi daadwerkelijk aan. Verdeeld over drie dagen zullen verschillende ridders tegen elkaar in het strijdperk treden. Een ridder, die verliest ligt meteen uit het toernooi. Een ridder die wint, mag door naar een volgende ronde. 

Eerste dag

Sir Benno treedt in het strijdperk tegen Sir Ignauers en weet deze met enige moeite te verslaan. Dan strijdt hij tegen Sir Ystrwyth en weet deze meteen in de eerste ronde uit te schakelen. 

Tweede 

Sir Benno levert strijd tegen Sir Siercyn en dit is een ware titanenstrijd. Urenlang blijven de ridders op elkaar inhakken. Beiden bloeden uit vele kleine verwondingen, maar geen van beiden wil opgeven. Uiteindelijk glijdt Sir Benno bewusteloos uit het zadel. 

Sir Siercyn gaat verder en weet zijn andere tegenstanders ook te verslaan en uiteindelijk de hand van de Vrouwe van Conisbrough te winnen. 

Winterphase 549/ 550

Het harde werk van Vrouwe Edna van het afgelopen jaar, werpt zijn vruchten af. De Gele Pest lijkt op zijn retour in Salisbury. 

Vrouwe Edna bevalt wederom van een dochter, Evanthe. Ook deze bevalling verloopt moeizaam en Vrouwe Enda sterft weer bijna in het kraambed. Misschien is het geen goed idee voor Vrouwe Edna om meer kinderen te krijgne. 

Sir Romulus wordt om advies gevraagd door een van zijn buren. De kennis van de Heren van Broughton van de wet wordt alom gewaardeerd. 

Zwarte Weduwe

Hiep hoi, ik ben weer naar de bioscoop geweest! Dat is wel heel lang geleden, de laatste keer was naar Parasite, met Sander. Maar nu zijn de Corona restricties weer wat minder en wordt een tripje naar de bioscoop ook gewoon leuk. Dus ik ben met een vriendin naar Black Widow (2021) van Cate Shortland. Dit is de film over het verleden van Black Widow/ Natasha Romanoff, dus we zagen Scarlett Johansson weer terug (Jojo Rabbit, Iron Man 2) en William Hurt (A History of Violence) herhaalt zijn rol ook. Verder zagen we ook nog Florence Pugh (Midsommar), David Harbour, Rachel Weisz, Ray Winstone en Olga Kurylenko. 
Sander was eerder al met de grote kinderen gegaan en die hebben braaf hun mond gehouden. Dus alles was een verrassing voor me. 

Chronologisch vindt deze film grotendeels plaats tussen Captain America: Civil War en Avengers: Infinity War. En we nemen een kijkje in het leven van Natasha Romanoff, wanneer zij probeert een onopvallend leven op te pakken. Maar spoken uit het verleden steken natuurlijk weer de kop op. 

Spoilers

In de jaren '90 woont het meisje dat later Black Widow zal worden, met haar familie in Ohio. Maar al snel wordt duidelijk dat zij allemaal diep under cover zijn en helemaal geen familie van elkaar zijn. Haar "ouders" Alexei (Harbour) en Melina (Weisz) worden betrapt, met wat het ook is dat zij aan het doen zijn. De hele familie vlucht weg, met een klein vliegtuigje. 

De hele familie (inclusief jongere zus Yelena) weet te vluchten naar Cuba (toch bijna 2.000km, best een afstand met een klein vliegtuigje). Daar zien we dat Alexei eigenlijk een Russische agent is, en hij ontmoet zijn baas, Dreykov (Winstone). Hij vond zijn under cover missie gruwelijk saai. Gelukkig is die nu voorbij en het "gezin" wordt gescheiden. Natasha en Yelena beginnen aan hun verschrikkelijke training tot Black Widows (Daar zagen we al iets van in Avengers: Age of Ultron). 

Jaren later, na de gebeurtenissen van Captain America: Civil War, duikt Natasha onder de radar in Noorwegen en wil eigenlijk alles vergeten. Ondertussen is Yelena (Pugh) ook opgegroeid en nog altijd een Black Widow. Zij is op missie in Marokko en komt daar in contact met een goedje dat haar brainwashing en loyaliteit aan Dreykov teniet doet. Ze steelt de rest van het goedje en gaat er vandoor. Ze weet het goedje naar een SHIELD safehouse in Budapest te krijgen en zo komt het uiteindelijk bij de nagezonden post van Natasha in Noorwegen terecht. Natasha wil haar leven als Black Widow en SHIELD agent achter zich laten en wil de post niet eens lezen. 

Maar de sinistere Taskmaster (Kurylenko) is wel geïnteresseerd in deze materialen en voert een aanval uit. Natasha realiseert zich dat ze haar verleden niet achter zich kan laten en keert terug naar Budapest om uit te zoeken wat er gaande is. Yelena ontmoet haar daar en had gehoopt dat Natasha de Avengers in zou schakelen (maar die zijn naar Civil War niet echt meer on speaking terms met elkaar), in plaats van zo dom te zijn naar Budapest te komen. 

Verder heeft Yelena het slechte nieuws dat Dreykov nog steeds in leven is, en zijn organisatie Red Room en Black Widows ook nog steeds actief zijn. En zijn manier om de Black Widows onder de duim te houden is de afgelopen jaren alleen maar beter geworden. Hiermee kan hij de loop van gebeurtenissen in de wereld beinvloeden! Hij moet uitgeschakeld worden.  

Om Dreykov en zijn organisatie te kunnen vinden en hopelijk neer te halen, zullen Natasha en Yelena contact moeten leggen met hun "vader" en "moeder". Alexei verblijft inmiddels in een gevangenis, waar Natasha en Yelena hem uit moeten halen. Als hij na een hoop gedoe is bevrijd, weet hij niet veel over Dreykov. Maar Melina wel, zij werkt nog steeds voor de Red Room als onderzoeker, even buiten Sint Petersburg. 

Wanneer de "familie" weer bijeen is, komt alle oud zeer weer boven natuurlijk. Natasha en Yelena zijn als jonge meisjes slachtoffer geworden van gruwelijke uitbuiting en mensenhandel. Melina was misschien net zo goed slachtoffer, maar werd later ook dader om andere meisjes onder de duim te houden. En Alexei was zich nooit zo bewust van alle gruwelijkheden die de ondergeschikten moesten ondergaan, terwijl hij de superheld uithing.  

Uiteindelijk weten Nastash, Yelena, Melina en Alexei de basis van Dreykov te vinden en hem uit te schakelen en veel van de Black Widows te bevrijden. Het gaat wel gepaard met heel veel explosies. 

Conclusie

Verdikkie, wat een sombere film weer. Aan de lopende band worden meisjes ontvoerd, misbruikt en ingezet om de vuile klusjes op te knappen, terwijl een vent er beter van wordt. Er wordt nu dan een sausje van superhelden overheen gegoten, maar dit is natuurlijk de bittere realiteit voor veel meisjes en vrouwen. Uitbuiting en misbruik liggen overal op de loer.

Verder is het fijn om eens een film te zien waar een vrouw en superheld centraal staat. Captain Marvel en Wonder Woman hebben natuurlijk ook al laten zien dat een vrouwelijke superheld best geld in het laatje kan brengen. Op het verhaal van Natasha Romanoff is natuurlijk al lang en vaak gehint, door haar relatie met Clint Barton, de referenties aan Budapest en de Red Room. Goed om daar nu eens wat meer achtergrond bij te krijgen. 
En tot slot is de slechterik in deze film ook weer heel erg goed getroffen. Lang blijft Dreykov een schimmige figuur op de achtergrond. Wanneer hij dan echt in beeld komt blijkt het echt een hele enge griezel te zijn, perfect gespeeld door Ray Winstone. Dat maakt deze film ook sterker en is ook een pluspunt van de MCU films, keuzes voor slechteriken die echt heel erg onaangenaam zijn. 

Neem vooral de kans om dit in de bioscoop te gaan zien. Het mag weer.