Spoilers
Het verhaal is gebaseerd op (een aantal) ware gebeurtenissen, al erg oud en al verschillende keren verfilmd, dus dit zou eigenlijk niet nodig hoeven zijn, maar vooruit, pas op voor spoilers.
Het verhaal opent met Marcus Vinicius, die terugkeert van een militaire missie. Hij is op bezoek bij zijn oom, Gaius Petronius en klaagt daar over het feit dat hij verliefd is geworden op een knappe, maar wat vreemde jongedame, Lygia, die als dochter leeft bij Aulis Plautius en zijn vrouw Pomponia. Ze is een krijgsgevangene, maar de politiek - militaire situatie is inmiddels zo veranderd, dat iedereen haar vergeten lijkt te zijn. Desondanks is het Keizer Nero die over haar lot mag beslissen. Petronius stelt een ingwikkeld plan voor om Lygia te onttrekken aan het gezag van Aulus, en dan te zorgen dat zij als cadeau aan Marcus wordt gegeven. Hij kan haar dan als concubine nemen. Het zou te gek voor woorden zijn om te huwen met een Barbaarse Prinses in ballingschap natuurlijk.
Maar het gaat mis natuurlijk. Wanneer Nero Lygia naar zijn paleis op de Palatijn laat komen, geeft hij daar ook een feest. In Nero's tijd verworden deze feesten snel tot orgiën waar overmatig wordt gegeten, gedronken en gesekst. Lygia, die een heimelijke Christen is, voelt zich hier niet goed bij. Zij vlucht, samen met haar landgenoot en duikt onder bij de Christenen in Rome.
Marcus Vinicius kan dit niet hebben en hij start een zoektocht. Daarbij komt hij meer te weten over de levensovertuiging van Lygia en haar mede-Christenen. Als volbloed- Romein vindt hij dit een wat suffe religie, maar is bereid die te tolereren in een concubine. Wanneer hij bij nacht een samenkomst van Christenen bijwoont, op zoek naar Lygia, hoort hij de Apostel Petrus spreken. Hij is onder de indruk, maar dan ziet hij Lygia. Wanneer hij haar wil meenemen, wordt hij aangevallen door haar trouwe dienaar Ursus, die hem bijna doodt.
Marcus Vinicius wordt door Lygia en de andere Christenen vergeven en verzorgd, tot hij zelf weer naar huis kan gaan. Tijdens zijn herstel-periode begint hij het Christendom meer te waarderen. Hij ziet nu in dat hij Lygia slecht heeft behandeld. En zij wordt ook verliefd op hem. Maar aangezien hij geen Christen is, kan Lygia niet met hem trouwen. Zij verdwijnt weer en Marcus Vinicius neemt zijn plaats aan de hofhouding van Nero weer in.
Maar Marcus Vinicius heeft veel geleerd van Lygia en Christenen en hij ziet nu in hoe verdorven het hof van Nero eigenlijk is. Hij trekt zich terug uit het hof van Nero en trekt daarmee meteen de aandacht van Nero en zijn vrouw Poppaea Sabina. Wanneer Nero vertrekt naar Antium, moet Marcus Vinicius en Petronius hem vergezellen. Het wordt steeds duidelijker dat zij langzaamaan uit de gratie raken bij Nero, wat gevaarlijk is bij zo een onstabiele persoonlijkheid.
Dan komt het nieuws dat Rome brandt. In paniek gaat Marcus terug naar Rome, zoekend naar Lygia. Heel Rome staat in brand en daarbij gaat de structuur van de samenleving ook ten onder. Rome was gebouwd op de arbeid en inzet van slaven. Nu zij door de brand hun kans krijgen, trekken zij rovend, plunderend en moordend rond, wraak nemend op hun meesters. Marcus Vinicius vindt Lygia en de Apostel Peter. Peter doopt Marcus meteen tot Christen.
Inmiddels is Nero ook gearriveerd en hij ziet in de destructie van Rome een kans om zijn talent als dichter tentoon te spreiden. Eindelijk heeft hij ook een stad die te gronde gaat en die hij kan bezingen. Maar het volk is boos, hun geliefden, bron van inkomsten en woonplaats zijn allemaal in vlammen opgegaan. Nog veel meer onrust dreigt.
De adviseurs van Nero stellen voor dat het volk afgeleid moet worden met brood en spelen, van hun ellende. En het zou ook wel fijn zijn, wanneer er een zondebok aangewezen kon worden voor de brand. Het liefst niet de keizer, maar bijvoorbeeld de Christenen. Dit plan slaat aan en alle Christenen worden gearresteerd en in gevangenissen vastgehouden, totdat zij kunnen sterven in de arena. Ook Lygia treft dit lot. Marcus Vinicius maakt het ene na het andere plan om haar te redden, maar faalt keer op keer. Ondertussen sterven de Christenen op gruwelijke manieren in de arena.
Uiteindelijk weet Ursus, de dappere bediende van Lygia een Oeros met zijn blote handen te doden in de arena, waardoor Lygia niet door wordt getrapt door het brute beest. Op aanraden van het publiek laat Nero dan Marcus Vinicius en Lygia vertrekken naar Sicilië, waar zij in vrede kunnen leven als Christenen.
Conclusie
Ik vond dit een fantastisch verhaal. Het heeft alles, liefde, romantiek, geweld en scherpe opmerkingen. Daarnaast is het verhaal ook goed uitgezocht en kloppen de scenes in Rome en andere delen van het Romeinse Rijk.
Verder is Marcus Vinicius een arrogante eikel en blijft dat ook lange tijd. Het is onder invloed van zijn omgeving en de gebeurtenissen dat hij een ander perspectief overweegt en zich langzaam bekeert tot het Christendom.
Enig minpuntje is dat het verhaaltje af en toe wel erg zoetig is. De Christelijke karakters zijn bijna allemaal zonder uitzondering wel erg goed en braaf. Desondanks, zeker het lezen waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten